ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ
___________
Αρχιμ. Ιωάννη Κωστώφ, Συνοδοιπορία στη Μεγάλη Εβδομάδα, Dr Jeckyl and Mr Haydn χωριστά, εκδ. Αγ. Ιωάννης ο Δαμασκηνός, Ωρωπός 2020, σσ. 299.
Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού
=====
Το μυστήριο των Παθών του Κυρίου με αποκορύφωμα την άρση του Σταυρού, τη σταύρωση και το θάνατο, αλλά και την ένδοξη Ανάσταση παρουσιάζει ο π. Ιωάννης Κωστώφ στο παρόν. Και τούτο με τη γνωστή του μέθοδο, που είναι, όπως έχουμε αναφέρει κι άλλοτε, η παράθεση μικρών, ως επί το πλείστον διηγήσεων, που βοηθούν τον αναγνώστη, χωρίς πολλές κορώνες υψηλής θεολογίας, να πλησιάζει βήμα προς βήμα τα γεγονότα αυτά.
Στόχος να συμπορευθεί μαζί με το Χριστό με απώτερο στόχο να συσταυρωθεί μαζί Του και να νεκρωθεί εν σχέσει με τις ηδονές του βίου, όπως αναφέρει γνωστό υμνολογικό κείμενο του Όρθρου της Μεγ. Δευτέρας.
Αυτές είναι οι προϋποθέσεις «ίνα και συζήσωμεν αυτώ».
Ένα γεγονός σταυρικής ταπείνωσης παραθέτουμε αμέσως:
«Διαβάζουμε για τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Χρυσόστομο Παπαδόπουλο ότι όταν ήταν Σχολάρχης στα Ιεροσόλυμα είχε ορίσει «οι μαθητές κατά τη θεία λειτουργία να μετέχουν πότε ο ένας, πότε ο άλλος στην υπηρεσία του Ιερού Ναού, να κρατούν, κατά την Μεγάλη Είσοδο τα εξαπτέρυγα και το σταυρό. Ένα πρωί, όμως, κατά την ώρα της θείας λειτουργίας του ανάφεραν ότι ο μαθητής Μελέτιος Μεταξάκης (ο μετέπειτα Κιτίου, Αθηνών, Οικουμενικός Πατριάρχης και Αλεξανδρείας) αρνιόταν να υπακούσει στη διαταγή να κρατήσει το σταυρό.
Μόλις ο Χρυσόστομος έμαθε την άρνηση του Μελέτιου έσπευσε προς στο Ιερό. Η ώρα δεν επέτρεπε καθυστερήσεις. Όλοι περίμεναν να δουν επί τέλους ή την οργή του Σχολάρχου και την τιμωρία του αντάρτου ή τουλάχιστον τον Μελέτιο που κατά την υπερηφάνεια της κρητικής καταγωγής του θα έβγαινε από τη θύρα του Ιερού κατησχυμένος, κρατώντας το σταυρό παρά τις αντιρρήσεις του. Σε λίγο τα εξαπτέρυγα, τα οποία κρατούσαν οι μαθητές, άρχισαν να εμφανίζονται και στο τέλος ο σταυρός, με φορέα όμως όχι τον μαθητή και διάκονο Μελέτιο αλλά τον ίδιο τον … Αρχιμανδρίτη Σχολάρχη!
Μόλις ο Χρυσόστομος έμαθε την άρνηση του Μελέτιου έσπευσε προς στο Ιερό. Η ώρα δεν επέτρεπε καθυστερήσεις. Όλοι περίμεναν να δουν επί τέλους ή την οργή του Σχολάρχου και την τιμωρία του αντάρτου ή τουλάχιστον τον Μελέτιο που κατά την υπερηφάνεια της κρητικής καταγωγής του θα έβγαινε από τη θύρα του Ιερού κατησχυμένος, κρατώντας το σταυρό παρά τις αντιρρήσεις του. Σε λίγο τα εξαπτέρυγα, τα οποία κρατούσαν οι μαθητές, άρχισαν να εμφανίζονται και στο τέλος ο σταυρός, με φορέα όμως όχι τον μαθητή και διάκονο Μελέτιο αλλά τον ίδιο τον … Αρχιμανδρίτη Σχολάρχη! 
Μετά το τέλος της θείας λειτουργίας ο διάκονος Μελέτιος παρουσιάστηκε στο γραφείο του Σχολάρχου. Ήθελε να του πει ότι αυτό που συνέβη το θεωρούσε βαρειά ηθική τιμωρία, που γι’ αυτόν ήταν αδικαιολόγητη, διότι αυτός πίστευε ότι σαν διάκονος δεν έπρεπε να κρατήσει το σταυρό. Του απάντησε: - Αγαπητέ μου, δεν διανοήθηκα καν να σε τιμωρήσω! Τουναντίον θέλω να σε ευχαριστήσω, διότι μου έδωσες ωραία αφορμή να διδάξω ότι μεγαλύτερη τιμή από το να φέρει κανείς το σταυρό του Χριστού δεν υπάρχει»!
Μην περιμένετε να προχωρήσω στην εξαγωγή συμπερασμάτων. Αυτά ανήκουν στον αναγνώστη. Πλείστα όσα συγκλονιστικά γεγονότα κοσμούν τις σελίδες του βιβλίου, που σπρώχνουν τον φιλότιμο αναγνώστη προς τη σωστή κατεύθυνση. Ευχαριστούμε τον καλό κληρικό για την «ψυχοτρόφον τράπεζαν».
No comments:
Post a Comment