ΛΕΧΘΕΝΤΑ ΚΑΙ ΠΡΑΧΘΕΝΤΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΜΑΣΟΝΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΚΥΡΟΥ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ
MΣΤ΄
Του π. Ἄγγελου Ἀγγελακόπουλου
=====
129) Κανονικῶς κολάσιμα.
«Κρίνοντες τάς γενομένας πράξεις ἐκ μέρους τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἐν Παλαιστίνῃ, πρός τόσον ἐπίσημον, καί δή ἐξ ὀνόματος τῆς ὅλης Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, τόν Πάπαν Ρώμης λέγομεν ὅτι τά ἀνά τόν κόσμον, ὡς σωτήρια δῆθεν τῆς Χριστιανοσύνης διατυμπανισθέντα γεγονότα, εἶναι κανονικῶς κολάσιμα, ὡς γενόμενα καί ἐπί καταφρονήσει τῶν ἁγίων καί ἱερῶν Κανόνων καί ἐπί ἀνατροπῆ τῆς ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ αἰωνοβίου τάξεως, καί πρός σοβαρόν σκανδαλισμόν τῶν Ὀρθοδόξων, δός δ' εἰπεῖν καί διαιρέσεως αὐτῶν, καί πρός προφανή ἐξευτελισμόν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Ἀλλ' αἱ τοιαῦται αὐτόβουλοι καί ἀμελέτητοι ἀποφάσεις, ὡς μάλιστα μετά τόσης ἀσυγγνώστου σπουδῆς ληφθεῖσαι καί ἐκτελεσθεῖσαι, κυοφοροῦσι καί ἐπικινδύνους ἐπιπτώσεις».
(Ἴδε «Τά πεπραγμένα Χρυσοστόμου Β΄ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν», τόμ. Β', σσ. 40-41).
130) Πρό τετελεσμένου γεγονότος...
«Εἶναι φανερόν ὅτι ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης, πολλαχῶς ἐκδηλώσας τόν πόθον αὐτοῦ περί ἑνώσεως μετά τῶν Λατίνων καί ἔχων βέβαιον τῆς ἄχρι τοῦδε ἀγαθῆς τοῦ Πάπα μαρτυρίας δεδομένον -μέγα μαρτύριον προσυνεννοήσεως - ἀποστείλας τήν ἐπιστολήν - ἀναφοράν πρός τόν Πάπαν, ἐκινήθη οὕτως, ἵνα φέρη πάντας τούς Ὀρθοδόξους πρό τετελεσμένου γεγονότος, ἔχοντος τήν ἔννοιαν, ὅτι πρώτη ἡ Ὀρθοδοξία προσκλίνει τῇ Λατινικῇ αἱρέσει καί αἰτεῖται τήν μετά ταύτης προσέγγισιν δι' ἐνάρξεως διαλόγου!».
(Ἴδε «Τά πεπραγμένα Χρυσοστόμου Β΄ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν», τόμ. Β', σ. 69).
(Τά ἀνωτέρω ἐλήφθησαν ἀπό τήν ἐφημερίδα «Ἐκκλησιαστικός Ἀγών», Μάϊος 1970).
131) Ἔγκυρα τά «μυστήρια» τῶν Παπικῶν διακηρύττει ὁ κ. Ἀθηναγόρας
«Παύλῳ τῷ Μακαριωτάτῳ καί Ἁγιωτάτῳ Πάπᾳ τῆς Πρεσβυτέρας Ρώμης χαίρειν ἐν Κυρίῳ…
«Ἡ στρατευομένη Ἐκκλησία ἔχει τόν ἔξοχον κήρυκα καί ἐργάτην τῆς εἰρήνης», «... τοῦ ὀρατήν ποιῆσαι καί ἐμφανίσαι τῷ κόσμῳ τήν μίαν, ἁγίαν, καθολικήν καί Ἀποοτολικήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ»..,. «…εἰς συναίσθησιν τοῦ βαρέως ἁμαρτήματος τῆς διαιρέσεως…», «εἰ καί οὐκ ἐπαυσάμεθα πρεσβεύειν ἑτέρωθεν ἔγκυρον ἔχειν εἰς ἀλλήλους τήν ἀποστολικήν ἱερωσύνην, ἔγκυρον κατά τό μυστήριον τῆς Θείας Εὐχαριστίας». . .
«Ὡς ἐν βιώματι, ἀρνητικῶς ἐπορεύθημεν πρός τήν διαίρεσιν, οὕτως, ἐν βιώματι, θετικῶς καλούμεθα, ἵνα πορευθῶμεν πρός τήν τελείαν ἕνωσιν ἐν τῇ συλλειτουργίᾳ καί τῇ κοινωνίᾳ τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ βίου Ἀνατολῆς καί Δύσεως, ἀληθῆ καί βεβαίαν ἀδελφότητα προάγοντες ἐν τοῖς ἐπιπέδοις τοῦ Κλήρου καί τοῦ Λαοῦ τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς καί τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας»....
(Μήνυμα πατριάρχου Ἀθηναγόρα πρός τόν Πάπαν, 21η Μαρτίου 1971).
(Συνεχίζεται)
