ΜΟΝΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΘΕΡΑΠΕΥΣΕΙ ΤΑ ΣΧΙΣΜΑΤΑ;

ΜΟΝΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΘΕΡΑΠΕΥΣΕΙ ΤΑ ΣΧΙΣΜΑΤΑ;

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Η άποψη του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας ότι ΜΟΝΟΝ Οικουμενική Σύνοδος μπορεί να θεραπεύσει τα Σχίσματα δεν έχει ιστορική θεμελίωση.

Η Εκκλησιαστική Ιστορία είναι αδιάψευστος μάρτυρας ότι ΜΟΝΟΝ η συνείδηση της Ορθοδόξου Εκκλησίας μπορεί να θεραπεύσει τα Σχίσματα.

Η συνείδηση, όμως, της Ορθόδοξης Εκκλησίας δεν εκφράζεται μόνον με την σύγκληση Οικουμενικής Συνόδου.

Πολλά Σχίσματα θεραπεύτηκαν με Συνοδική απόφαση μόνον μίας Εκκλησίας ή με τις αποφάσεις μιας Τοπικής Συνόδου, την οποία δεν αμφισβήτησαν οι άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες.

Το Σχίσμα του Πατριαρχείου Ρωσσίας από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, εξαιτίας της εκχώρησης Αυτονομίας στην Εσθονία λ.χ. θεραπεύτηκε, επειδή η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ρωσσίας έκρινε ως ασύμφορη την διακοπή κοινωνίας με το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Με τον ίδιο τρόπο μπορεί λ.χ. να λυθεί η διακοπή εκκλησιαστικής κοινωνίας του Πατριαρχείου Αντιοχείας από το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων για την Δικαιοδοσία του Κατάρ.

Αν τα δύο πρεσβυγενή Πατριαρχεία τα βρουν μεταξύ τους τότε όλες οι άλλες Εκκλησίες θα αποδεχτούν την άρση του Σχίσματος χωρίς να χρειαστεί σύγκληση Οικουμενικής Συνόδου.

Με το ίδιο τρόπο το Ουκρανικό λ.χ. θα μπορούσε να θεραπευθεί, αν οι Ορθόδοξες Εκκλησίες συμφωνούσαν με την απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου -όπως συνέβηκε με το Εσθονικό- ή θα μπορούσε να θεραπευθεί, αν το Οικουμενικό Πατριαρχείο ακύρωνε την εκχώρηση Αυτοκεφαλίας στην Ουκρανία.

Άλλωστε -όπως ο Μακαριώτατος Αλβανίας διαπιστώνει-, επί του παρόντος τουλάχιστον, η δυνατότητα σύγκλησης Πανορθόδοξης Συνόδου δεν είναι είναι καν ορατή στον ορίζοντα.

Επομένως η αποστολή επιστολών ή αντιπροσωπειών μεταξύ των Ορθοδόξων Εκκλησιών, για να βρεθεί λύση του Ουκρανικού -πολλώ μάλλον οι διμερείς επαφές του Οικουμενικού Πατριαρχείου και της Εκκλησίας της Ρωσσίας-, για την επίλυση του Ουκρανικού, είναι επιβεβλημένες και όχι αντιπαραγωγικές -όπως ανακριβώς θεωρεί ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας.

Αν οι δύο αυτές Εκκλησίες τα βρουν για το Ουκρανικό, οι υπόλοιπες Ορθόδοξες Εκκλησίες θα αποδεχτούν την όποια συμφωνία τους.

Ας μην περιορίζουμε, λοιπόν, την δυνατότητα θεραπείας των Σχισμάτων ΜΟΝΟΝ με την σύγκληση Οικουμενικής Συνόδου, επειδή η Εκκλησιαστική Ιστορία μας φανερώνει πολλούς τρόπους με τους οποίους μπορεί να εκφραστεί η συνείδηση της Εκκλησίας.

Ο ΕΣΘΟΝΙΑΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ KAI Η «ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟΣ»

Ο ΕΣΘΟΝΙΑΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ KAI Η «ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟΣ»

Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού

=====

Ο Προκαθήμενος της εν Εσθονία αυτονόμου Εκκλησίας Σεβασμιώτατος κ. Στέφανος εόρτασε χτες τα ονομαστήριά του. Μιλώντας κατά τη θ. λειτουργία ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε και στη Σύναξη του Κολυμβαρίου, στην οποία παρέστη αυτοπροσώπως, χαρακτηρίζοντας την ως «μέγιστο εκκλησιαστικό γεγονός, το οποίο επετεύχθη με τη μεγάλη συμβολή του Οικουμενικού Πατριάρχου». Δεν συμμεριζόμαστε τον πιο πάνω χαρακτηρισμό του Σεβασμιώτατου για το Κολυμβάριο. Οι λόγοι είναι πολλοί, απλώς αναφέρουμε πρωτίστως, ότι στην Εσθονία η κατάσταση είναι τεταμένη, διότι η πλειοψηφία των εκεί Ορθοδόξων ακολουθεί το Πατριαρχείο της Μόσχας που ΔΕΝ παρέστη στο Κολυμβάριο. Άρα θα ήτο καλύτερον να μη θίξει καν το θέμα. 

Από την άλλη υπάρχουν σοβαρότεροι λόγοι για τη διαφωνία μας. Δεν αντιλήφθηκε ο Σεβασμιώτατος ότι με το διαβόητο άρθρο 6 του Κολυμβαρίου οι αιρετικοί (Μονοφυσίτες, Παπικοί, Προτεστάντες με όλα τους τα παρακλάδια, Αγγλικανοί, Παλαιοκαθολικοί κ.τ.ό.) απενοχοποιήθηκαν και, εν μια νυκτί, μετεποιήθηκαν εις «ετερόδοξες Εκκλησίες και Ομολογίες»; 

Αν διαβάσει το αποστολικό ανάγνωσμα της εορτής του Αγίου Στεφάνου θα δει ότι από τη μια ΔΕΝ χαρίζεται ο Άγιος στους κακόφρονες Ιουδαίους ενώπιον του Συνεδρίου και από την άλλη ζητεί από το Χριστό να τους συγχωρέσει κατά το λιθοβολισμό του. Έτσι πορεύονται οι Άγιοι. Μιλούν τη γλώσσα της αλήθειας και φανερώνουν το μέγεθος της αγάπης. Ευτυχώς δύο Ορθόδοξες Εκκλησίες, αυτές της Βουλγαρίας και της Γεωργίας, εξέδωσαν αποφάσεις που αποτελούν ηχηρό κόλαφο για το Κολυμβάριο. Δόξα σοι ο Θεός.

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΕΣ ΑΣΧΗΜΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΣΘΟΝΙΑ

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΕΣ ΑΣΧΗΜΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΣΘΟΝΙΑ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Διαβάσαμε στο ιστολόγιο “Ακτίνες”:

“Πραγματοποιήθηκε η 36η διαχριστιανική συνάντηση μοναχών και μοναζουσών του Οργανισμού EIIR στην Ταλλίνη της Εσθονίας από 5 έως 10 Ιουλίου 2016.

Πρόεδρός του Οργανισμού EIIR είναι ο Μητροπολίτης Βελγίου Αθηναγόρας ενώ ιδρύθηκε από τον μακαριστό Μητροπολίτη Σηλυβρίας Αιμιλιανό και τον ισπανό Don Hulián Hernando.

Το γενικό θέμα της συνάντησης ήταν «Μακάριοι οι ελεήμονες». Τη μοναστική αυτή συνάντηση χαιρέτησε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, ο Μητροπολίτης Ταλλίνης και πάσης Εσθονίας Στέφανος και ο Λουθηρανός Αρχιεπίσκοπος Urnan Vilma.

Παραβρέθηκαν ακόμα και οι Θεοφιλ. Επίσκοποι Τάρτου Ηλίας, Πάρνου και Σάαρε Αλέξανδρος και Χριστουπόλεως Μακάριος.

Η συνάντηση εκτός από συμπροσευχές - Temps de prière

Lectio divina, avec le Pasteur Martin Hoegger (Ecole de la Parole, Lausanne)

Sainte Cène protestante, Messe catholique, Divine Liturgie orthodoxe περιελάμβανε και τρείς εισηγήσεις

1. της προτεστάντισσας Mme Claude Caux, υπεύθυνης («ηγουμένης»!) της Fraternité Spirituelle des Veilleurs,

2. του Αρχιμανδρίτη Συμεών από το Ορθόδοξο μοναστήρι του Αγίου Σιλουανού (Γαλλία),

3. και της Παπικής Δομινικανής μοναχής Sœur Anne Lécu”.

Συγχρωτίζονται, συμπροσεύχονται και συμπνευματίζονται οι εκπρόσωποι του Οικουμενικού Πατριαρχείου με τους Λουθηρανούς και τους Παπικούς λες και ανήκουν στην ίδια Εκκλησία.!!! Εμπεδώνουν έτσι τον “λαικό οικουμενισμό” και αμβλύνουν την ορθόδοξη συνείδηση των πιστών.

Αυτοί είναι οι οικουμενιστές! Εμπεδώνουν με συνοδικές αποφάσεις, όπως αυτή της Συνόδου της Κρήτης, αιρετική οικουμενιστική εκκλησιολογία και στη συνέχεια ή καλύτερα παράλληλα την βάζουν σε εφαρμογή με παντοειδείς οικουμενιστικές ασχημίες.

Θλιβερή η συμμετοχή του Χριστουπόλεως Μακάριου στις οικουμενιστικές εκδηλώσεις.

ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΗ ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΠΟΥΤΙΝ ΟΤΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙ “ΦΥΣΙΚΟΣ ΕΤΑΙΡΟΣ” ΓΙΑ ΤΟ ΚΡΕΜΛΙΝΟ

ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΗ ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΠΟΥΤΙΝ ΟΤΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙ “ΦΥΣΙΚΟΣ ΕΤΑΙΡΟΣ” ΓΙΑ ΤΟ ΚΡΕΜΛΙΝΟ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

==============

Διαβάζουμε στη Romfea.gr:

“Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν χαιρέτισε τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία ως ''φυσικό εταίρο'' του Κρεμλίνου, σε μια δίωρη ταινία που προβλήθηκε στην κρατική τηλεόραση, εκθειάζοντας την αναγέννησή της μετά από την καταστολή στη διάρκεια της σοβιετικής κυριαρχίας.

''Στις πιο κρίσιμες στιγμές της ιστορίας μας, ο λαός μας στηρίχθηκε στις ρίζες του, στα ηθικά θεμέλια, στις θρησκευτικές αξίες'', δήλωσε ο Πούτιν στη σχεδόν δίωρη ταινία που ονομάζεται ''Το Δεύτερο Βάπτισμα της Ρωσίας''.

Ο Βλ. Πούτιν, ο οποίος έδωσε συνέντευξη για την ταινία μαζί με τον Πατριάρχη Κύριλλο και διάφορα άλλα υψηλόβαθμα στελέχη της Εκκλησίας, δήλωσε ότι η εκκλησία γέμιζε με φυσικό τρόπο το «ηθικό κενό» μετά από την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης.

''Ήταν μια φυσική αναγέννηση του ρωσικού λαού'', δήλωσε. ''Έχουμε πολλές γραμμές συνεργασίας μεταξύ της Εκκλησίας και του κράτους'', δήλωσε χαρακτηριστικά, αποκαλώντας την Εκκλησία ''φυσικό εταίρο του κράτους'' και ''παράγοντα ενότητας μεταξύ των ανθρώπων'', στο έδαφος της πρώην ΕΣΣΔ.

Η ταινία, η οποία γυρίστηκε από το τμήμα δημοσίων σχέσεων της ρωσικής ορθόδοξης εκκλησίας, επισημαίνει ότι η Ρωσία χτίζει 1.000 εκκλησίες παγκοσμίως κάθε χρόνο, κάτι ''πρωτοφανές στην ιστορία του Χριστιανισμού'', και καταλήγει με την εικόνα της γης, με λαμπερές ακτίνες φωτός να προέρχονται από τις χώρες όπου η εκκλησία έχει παρουσία.”

Εκφράζουμε την πιο ειλικρινή χαρά μας για την αναγέννηση της Εκκλησίας της Ρωσίας και τη στενή και λίαν φιλική συνεργασία που έχει με την ηγεσία της Ρωσικής Ομοσπονδίας.

Μας εντυπωσίασε ο αριθμός των ναών που χτίζει κάθε χρόνο το Πατριαρχείο Ρωσίας σε κάθε γωνιά της γης.

Μας εντυπωσίασε ακόμη, επειδή ο Πρόεδρος Πούτιν χρησιμοποίησε τον όρο “φυσικός εταίρος” για την Εκκλησία, γεγονός που δείχνει ότι κατανοεί σε βάθος πόσο πολύτιμος σύμμαχος είναι η Εκκλησία για την προκοπή του Ρωσικού έθνους.

Πολύ σημαντικό θα ήταν αν και οι δικοί μας πολιτικοί ηγέτες έδειχναν την ίδια κατανόηση για τα χριστιανικά θεμέλια του πολιτισμού μας και την αρωγή που παίρνει το έθνος μας από την Ορθόδοξη πίστη.

Συχαίρουμε - με όλη μας την καρδιά - τους ευσεβείς ομόδοξους αδελφούς μας τους Ρώσους, που γιορτάζουν - με την παρουσία επτά Ορθόδοξων Προκαθημένων -, τα 1025 χρόνια από τη βάπτιση των Ρως!

Ευχόμαστε η Εκκλησία της Ρωσίας και η πολιτική της ηγεσία να κατανοήσουν τον σπουδαίο ρόλο που πρέπει να διαδραματίσουν για την Ομολογία της Ορθοδόξου πίστεως.

Τεράστια θα είναι η κατά Θεόν αίγλη που θα αποκτήσει η Εκκλησία της Ρωσίας αν δώσει τέρμα στην οικουμενιστική φρενίτιδα.

Αν πρωτοστατήσει στην έξοδο των Ορθοδόξων Εκκλησιών από το ΠΣΕ.

Αν απομακρυνθεί για λόγους ακριβείας της πίστεως - και όχι για τη δικαιοδοσία της Εκκλησίας της Εσθονίας - από το ΣΕΕ (Συμβούλιο Ευρωπαικών Εκκλησιών).

Αν αναλάβει πρωτοβουλία να καταδικαστούν συνοδικά οι προδοτικές συμφωνίες του Μπαλαμάντ και του Σαμπεζύ.

Αν ανακαλέσει την υπογραφή της από το κυριολεκτικά κακόδοξο κείμενο του Πόρτο Αλέγκρε, που νομιμοποιεί την “βαπτισματική Θεολογία”.

Αν αξιώσει τον σεβασμό των Ιερών Κανόνων στους διαλόγους με τους αιρετικούς και με τους αλλόθρησκους που απαγορεύουν τις συμπροσευχές.

Αν το Πατριαρχείο Μόσχας κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση τότε θα κερδίσει το “πρωτείο” στη συνείδηση όλων των ορθόδοξων πιστών.

Σε ποιο “πρωτείο” αναφερόμαστε; 

Οχι βέβαια στο πρωτείο τιμής ή δικαιοδοσίας, αλλά στο “πρωτείο” της Ομολογίας της ορθοδόξου πίστεως.

Το μόνον κατά Θεόν “πρωτείο”, που επισύρει τη χάρη του Θεού και εμπνέει τους πιστούς.

Η ΕΥΣΕΒΕΙΑ ΤΟΥ ΡΩΣΙΚΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΠΙΣΤΩΝ ΑΝΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΡΩΣΙΑΣ

Η ΕΥΣΕΒΕΙΑ ΤΟΥ ΡΩΣΙΚΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΠΙΣΤΩΝ ΑΝΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΡΩΣΙΑΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

==============

Διαβάζουμε στον Πυλώνα Εκκλησιαστικών Ειδήσεων ΑΜΗΝ από το ιστολόγιο της Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών:

“Συνεχώς αυξάνεται το προσκύνημα στον Σταυρό του Αγίου Ανδρέου στην Μόσχα.

Το πλήθος των πιστών που συρρέουν στον Ιερό Ναό του Σωτήρος Χριστού της Μόσχας, για να προσκυνήσουν τον Σταυρό του Αγίου Ανδρέου συνεχώς αυξάνεται. 

Τελούνται καθ’ όλη τη διάρκεια του προσκυνήματος οι ιερές ακολουθίες της Παρακλήσεως και των Χαιρετισμών προς τον Απόστολο Ανδρέα.

Προς διευκόλυνση των πιστών συνεργάζονται η Ρωσική Εκκλησία, το Ίδρυμα «Άγιος Ανδρέας», άνθρωποι του οποίου συνοδεύουν συνεχώς τους εξ Ελλάδος Κληρικούς, οι τοπικές αρχές της Μόσχας και κυρίως η Ρωσική Αστυνομία, που δίνει το παρόν επί εικοσιτετραώρου βάσεως. 

Οι πιστοί καταφθάνουν από διάφορα μέρη της Ρωσίας στον Ναό του Σωτήρος με τον σιδηρόδρομο, λεωφορεία και άλλα μέσα.”

Και όμως! 

Zει Κύριoς Παντοκράτωρ!

Με όλα μας τα καμώματα, με όλες μας τις ασέβειες, με όλες μας τις Θεομπαιξίες, με όλες μας τις μικρότητες, η προσκύνηση του σταυρού του Αποστόλου Ανδρέα, που συνοδεύει στη Μόσχα ο Σεβ. Πατρών κ. Χρυσόστομος αυτές τις μέρες, δείχνει πόσο αληθινό είναι το θαύμα της πίστεως στους πονηρούς καιρούς που ζούμε. 

Παρόλον ότι οι άνθρωποι πρέπει να αναμένουν για ώρες υπό βροχή για να έρθει η σειρά τους να προσκυνήσουν το σταυρό του Πρωτοκλήτου Αποστόλου Ανδρέα, ο αδελφός ομόδοξος ευσεβής Ρωσικός λαός συνεχίζει την προσκύνηση με αμείωτο ενθουσιασμό και ευλάβεια.

Μας εμπνέει αληθινά η ευσέβεια των Ρώσων ομόδοξων αδελφών μας.

Τεράστιες οι ευθύνες του Πατριαρχείου Ρωσίας να καθοδηγεί τον ευσεβή λαό του Θεού που ποιμαίνει εις νομάς σωτηρίους.

Η Εκκλησία της Ρωσίας - σε αντίθεση με τις πλείστες Ορθόδοξες Εκκλησίες - δεν είναι - αυτή τη χρονική στιγμή - εμπερίστατη.

Δόξα σοι ο Θεός.!

Ο καιρός των διωγμών παρήλθε.!

Το κράτος δεν είναι πια εχθρός της Εκκλησίας της Ρωσίας, αλλά αρωγός στο έργο Της.

Οι απανταχού της γης Ορθόδοξοι αναμένουμε το Πατριαρχείο Ρωσίας να υψώσει ορθόδοξη φωνή για όλα τα θέματα.

Με μεγάλη ικανοποίηση οι πιστοί ακούουν την ευκρινή φωνή των ηγετών της Εκκλησίας της Ρωσίας για τα θέματα του οικογενειακού δικαίου και των παραδοσιακών αξιών.

Με μεγάλη χαρά διαπιστώσαμε επίσης ότι οι οικουμενιστικοί σχεδιασμοί του Φαναρίου δεν μπορούν να ευοδωθούν, όχι μόνον εξαιτίας της άτεγκτης στάσης του Βατικανού, που εμμένει ανυποχώρητα να προωθήσει την ένωση Ορθοδοξίας και Παπισμού σύμφωνα με τις διατάξεις της Β΄ Βατικάνειας Συνόδου, αλλά και επειδή η Εκκλησία της Ρωσίας αρνείται να υποστηρίξει την οικουμενιστική πορεία του Φαναρίου.

Πολύ χαρήκαμε επίσης επειδή η Εκκλησία της Ρωσίας πέτυχε να ακυρώσει την πρόθεση των Σέρβων Ιεραρχών - ή τουλάχιστον ορισμένων από αυτούς -, οι οποίοι ήθελαν να προσκαλέσουν τον Πάπα να παραστεί στους εορτασμούς για το Ιωβηλαίο των 1700 χρόνων από το Διάταγμα της ανεξιθρησκείας στη Νύσσα. Ελπίζουμε ότι η άνομη αυτή σκέψη έχει ναυαγήσει οριστικά.

Τώρα αναμένουμε γενναίες αποφάσεις από το Πατριαρχείο Ρωσίας - που διαθέτει τεράστια δύναμη και τη ζωντανή ευσέβεια τόσων εκατομμυρίων πιστών - για το θέμα του Οικουμενισμού.

Πρέπει να πρωτοστατήσει στην έξοδο των Ορθόδοξων Εκκλησιών που παραμένουν ακόμη ισότιμα μέλη του ΠΣΕ (Παγκόσμιο Συμβούλιο “Εκκλησιών”). 

Να οριστικοποιήσει την αποχώρηση από το ΣΕΕ (Συμβούλιο Ευρωπαικών “Εκκλησιών”), όχι για την έριδα της δικαιοδοσίας της Εσθονίας, αλλά για λόγους ακριβείας της ορθοδόξου πίστεως. 

Να καταστήσει σαφές στο Βατικανό ότι αναμένει μεν να τερματίσει την υποστήριξη που παρέχει στην Ουνία στη Ρωσία, αλλά ο αιρεσιάρχης του Βατικανού δεν πρέπει κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες να προσκληθεί να μαγαρίσει τα χώματα της Αγίας Ρωσίας.

Αν η Εκκλησία της Ρωσίας πάρει τις κατά Θεόν πρωτοβουλίες που θα οδηγήσουν την Ορθοδοξία μακριά από τον συγκρητισμό και τους οικουμενιστικούς ακροβατισμούς, τότε θα γίνει φάρος Ορθοδοξίας, όχι μόνον για τους πιστούς της Εκκλησίας της Ρωσίας, αλλά για όλους τους ορθόδοξους πιστούς ασχέτως εθνικής καταγωγής.

Δεν έχουν κανένα νόημα οι διάλογοι με τον τρόπο που διεξάγονται σήμερα.

Αντί να γίνουν ευκαιρία ευαγγελισμού του κόσμου και πρόσκληση να ενταχθούν με το άγιο Βάπτισμα οι αιρετικοί και οι αλλόθρησκοι στην Ορθόδοξη Εκκλησία, έχουν καταστεί ρεσιτάλ δημοσίων σχέσεων, πλατφόρμα μόνιμης παράβασης των Ιερών Κανόνων και όργανο διατύπωσης αιρετικών δοξασιών σε προδοτικά για την Ορθοδοξία κείμενα που υπογράφονται και μη κατά Θεόν συμφωνίες που συνομολογούνται.

Η Εκκλησία της Ρωσίας πρέπει να πρωτοστατήσει για να τερματιστούν οι οικουμενιστικές αθλιότητες.

Η ΕΘΝΟΦΥΛΕΤΙΚΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΦΑΝΑΡΙΟΥ - ΡΩΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΕΥΡΩΠΑΙΚΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ

Η ΕΘΝΟΦΥΛΕΤΙΚΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΦΑΝΑΡΙΟΥ - ΡΩΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΕΥΡΩΠΑΙΚΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=============

Γράφει ο έγκυρος αναλυτής κ. Γ. Παπαθανασόπουλος στο άρθρο του “Όργανο της Γερμανίας το Συμβούλιο Ευρωπαικών Εκκλησιών” σε σχέση με τις εθνοφυλετικές συγκρούσεις στην Ορθοδοξία: 

“Εν όψει της 14ης Γενικής Συνέλευσης του ευρωπαικού Συμβουλίου Εκκλησιών (ΣΕΕ) στις 18 Ιουνίου 2013 ο μέχρι πρότινος πρόεδρος του ΣΕΕ, Μητροπολίτης Γαλλίας κ. Εμμανουήλ, μαζί με τον Βέλγο ΓΓ, μετέβησαν στη Μόσχα (!!!), συνάντησαν τον επί των εξωτερικών υποθέσεων του Ρωσικού Πατριαρχείου, Μητροπολίτη Βολοκολάμσκ κ. Ιλαρίωνα και του ζήτησαν η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία να επανέλθει στο ΣΕΕ. 

Είναι γνωστό πως η Γερμανία και οι προτεσταντικές ομολογίες θέλουν με κάθε τρόπο εντός του ΣΕΕ το Πατριαρχείο της Μόσχας, το οποίο έχει αποχωρήσει, γιατί, δεν έγινε δεκτή ως μέλος του εν λόγω Οργανισμού η υπ' αυτό Εσθονική Εκκλησία, κατ' απαίτηση του Οικουμενικού Πατριαρχείου. 

Ο εκπρόσωπος του Πατριαρχείου της Μόσχας ξερά και χωρίς άλλη συζήτηση έθεσε ως απαραίτητη προϋπόθεση να γίνει δεκτή η απαίτησή του. Μετά την προ ετών σκληρή αντιπαράθεση των Πατριαρχείων Κωνσταντινουπόλεως και Μόσχας για την ολιγάνθρωπη Εσθονική Ορθόδοξη Εκκλησία, ο εκπρόσωπος του Οικουμενικού Πατριαρχείου υποχρεώθηκε από τους προτεστάντες να μεταβεί στη Μόσχα και να παρακαλέσει τον εκπρόσωπο του εκεί Πατριαρχείου να επανέλθει η Εκκλησία του στο ΣΕΕ. 

Με τις νέες συνθήκες δεν αποκλείεται μάλιστα, η πλειονοψηφία των προτεσταντών να αποδεχθεί την αίτηση των Ρώσων της Εσθονικής Εκκλησίας, κάτι που θα αποτελέσει κόλαφο στο γόητρο του Φαναρίου.”

Οσα αποκαλυπτικά αναφέρει ο κ. Γ. Παπαθανασόπουλος βάζουν σε μαύρες σκέψεις κάθε ορθόδοξο πιστό.

          

Η μεν Εκκλησία της Ρωσίας έφυγε από το Συμβούλιο Ευρωπαικών Εκκλησιών, όχι για λόγους πίστεως - όπως θα έπρεπε να είχε πράξει -, αλλά επειδή η ανακηρυχθείσα Αυτόνομη από το Οικουμενικό Πατριαρχείο Εκκλησία της Εσθονίας έγινε δεκτή στο Συμβούλιο Ευρωπαικών Εκκλησιών.

Πολύ λυπηρό φαινόμενο. 

Εμείς αναμένουμε σταθερά και αταλάντευτα το Οικουμενικό Πατριαρχείο και την Εκκλησία της Ρωσίας να αποχωρήσουν και από το ΠΣΕ και από το ΣΕΕ.

Τι ευλογία Θεού θα ήταν αν μαθαίναμε ότι ο Παναγιότατος και ο Μακαριότατος Μόσχας σε συνάντηση κορυφής αποφάσιζαν την από κοινού αποχώρηση από τους δύο Προτεσταντοκρατούμενους αυτούς οργανισμούς αντί να ερίζουν για την δικαιοδοσία της Εκκλησίας της Εσθονίας!

Και πόσο μεγαλύτερη θα ήταν η χαρά μας αν ακούαμε ότι παράλληλα καλούσαν όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες, που είναι μέλη των ίδιων Προτεσταντοκρατούμενων αυτών οργανισμών, να πράξουν το ίδιο!

ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ κ. Γ. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΥΝΟΔΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΠΙΚΟΥΣ

ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ κ. Γ. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΥΝΟΔΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΠΙΚΟΥΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

================

Διαβάσαμε στο ιστολόγιο “Ακτίνες” λίαν αποκαλυπτικό άρθρο του γνωστού έγκυρου αναλυτή κ. Γ. Παπαθανασόπουλου, που επιγράφεται “ΣΕ ΑΔΙΕΞΟΔΟ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΚΑΙ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΜΕ ΡΩΜΑΙΟΚΑΘΟΛΙΚΟΥΣ”. 

Τόσο το άρθρο του κ. Παπαθανασόπουλου, όσο και η απάντηση του Αιδεσιμολ. Μεγάλου Πρωτεπρ. του Οικουμενικού Θρόνου π. Γεώργιου Τσέτση προς τον Σεβ. Ζιμπάπουε κ. Σεραφείμ, αλλά και τρία αξιόλογα άρθρα που έγραψε ο κ. Σωτήρης Τζούμας για το παρασκήνιο της "ειρηνικής επίσκεψης" του Μακαριότατου Πατριάρχη Ρωσίας κ. Κύριλλου στην Εκκλησία της Ελλάδος και στο Αγιον Ορος, - τα οποία συνιστώ θερμά στους αναγνώστες να τα μελετήσουν -, αποδεικνύουν ότι η σύγκληση της Πανορθόδοξης Συνόδου αλλά και ο διάλογος με τους Παπικούς έχουν περιέλθει σε πλήρες αδιέξοδο. 

Να προσευχηθούμε ο Αγιος Θεός να φωτίσει τον Παναγιότατο να μη συγκαλέσει Πανορθόδοξη Σύνοδο από την οποία, μόνον κακά και κανένα καλό, μπορούν να προέλθουν.

Θα ήθελα μόνον να συμπληρώσω ότι δεν είναι μόνον με την αυτοπροσδιοριζόμενη ως “Τρίτη Ρώμη” ή “Αγία Ρωσία” που έχει ανυπέρβλητα προβλήματα συνεννόησης το Φανάρι. 

Ούτε με την αποκαλούμενη από τους Οικουμενιστές “αδελφή Εκκλησία της Πρεσβυτέρας Ρώμης” δεν μπορεί να συνεννοηθεί το Οικουμενικό Πατριαρχείο. 

Και αν οι δυσκολίες αυτές ήταν μεγάλες με τον μεσαιωνικό Πάπα Βενέδικτο τώρα με τον Ιησουίτη Πάπα Φραγκίσκο το Βατικανό έδειξε με τον πιο σκληρό τρόπο το ειδεχθές του πρόσωπο. 

Ταπείνωσε με πρωτοφανή τρόπο τον Οικουμενικό Πατριάρχη, αλλά δεν παρέλειψε να δώσει ηχηρό χαστούκι στις παρειές και του Πατριαρχείου Ρωσίας και του Πατριάρχη Κύριλλου και του Σεβ. Βολοκολάσμκ προσωπικά.

Το συμπέρασμα του άρθρου του κ. Παπαθανασόπουλου με βρίσκει απολύτως σύμφωνο. 

Ο Αγιος Θεός με αυτές τις μωροφιλοδοξίες για το πρωτείο ακύρωσε τους οικουμενιστικούς σχεδιασμούς του Φαναρίου, το οποίο από την εποχή του “Μεγάλου Αθηναγόρου”-, όπως τον χαρακτήριζε ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής κυρός Ιάκωβος (Κουκούζης) -, ακολουθεί με αποφευκτέα συνέπεια την κατά κρημνών πορεία του μεγάλου αποστάτη Πατριάρχη για τα θέματα του Οικουμενισμού.

Θλιβόμαστε βαθύτατα για την αντιδικία της Κωνσταντινουπόλεως και της Μόσχας και την αναβίωση του εθνοφυλετισμού, αλλά χαιρόμαστε χαράν μεγάλη, επειδή φούνταραν οριστικά τα οικουμενιστικά συγκρητιστικά σχέδια του Φαναρίου.

Ευχαριστούμε θερμά κ. Παπαθανασόπουλε, επειδή τόσον εσείς - όσον και ο κ. Τζούμας - έχετε πρόσβαση στις πηγές των πληροφοριών και επιβεβαιώνετε τις εικασίες μας για θέματα που δεν μπορούμε να παρακολουθούμε από τα παρασκήνια.

Ενα παράπονο μόνον θα μου επιτρέψετε να διατυπώσω. Μη - για το Θεό - αποκαλείτε τους Φράγκους Ρωμαιοκαθολικούς. Λατίνοι είναι, Φράγκοι είναι, Αιρετικοί είναι, Βατικανό είναι, αλλά ούτε Ρωμαίοι, ούτε Καθολικοί, ούτε προπαντός Εκκλησία δεν είναι.

Ιδού το όντως εμπεριστατωμένο άρθρο του κ. Γ. Παπαθανασόπουλου που μας έδωσε την αφορμή για τη σύνταξη του πιο πάνω σχολίου:

*****

ΣΕ ΑΔΙΕΞΟΔΟ Η ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΚΑΙ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΜΕ ΡΩΜΑΙΟΚΑΘΟΛΙΚΟΥΣ

Του κ Γ. Παπαθανασόπουλου

=============

Σε αδιέξοδο βρίσκονται τόσο η προετοιμασία της Πανορθοδόξου Συνόδου, όσο και ο θεολογικός διάλογος των Ορθοδόξων με τους Ρωμαιοκαθολικούς (Ρ/Κ). Βλέποντάς την κατάσταση ο σώφρων, ανιδιοτελής και πράγματι πιστός Ορθόδοξος Χριστιανός διερωτάται μήπως ο Κύριος, που θέλει την Εκκλησία Του σταθερή και πιστή  στα όσα Της παρέδωσε, σκληραίνει και τυφλώνει συνειδήσεις, ώστε να μην προχωρήσει τίποτε το αρνητικό, για το καλό των πιστών Της!

Τρία γεγονότα που συνέβησαν πρόσφατα δείχνουν το αδιέξοδο και την συνεχιζόμενη και εντεινόμενη διαμάχη μεταξύ Φαναρίου και Μόσχας. Το πρώτο είναι πως στην Αθήνα και κατά τη διάρκεια της υποβαθμισθείσης επίσκεψης του Πατριάρχου Μόσχας στην Εκκλησία της Ελλάδος συνεδρίασαν κεκλεισμένων των θυρών οι αντιπροσωπείες των δύο Εκκλησιών, υπό την κοινή προεδρία των  Προκαθημένων τους. Στα δελτία Τύπου που εκδόθηκαν από τις δύο Εκκλησίες γράφτηκαν μόνο τα ουδέτερα και χωρίς αντιπαραθέσεις θέματα. Όμως η συνεδρία κράτησε πάνω από δύο ώρες και είχε τις εντάσεις της.

Παρά το ότι η Εκκλησία της Ελλάδος δεν θέλησε να συζητήσει τα θέματα του θεολογικού διαλόγου με τους Ρωμαιοκαθολικούς και της προετοιμασίας της Αγίας και Μεγάλης Πανορθοδόξου Συνόδου, με το επιχείρημα ότι αυτά τα χειρίζεται το Οικουμενικό Πατριαρχείο και συζητούνται στις αρμόδιες διορθόδοξες Επιτροπές, εν τούτοις ο Πατριάρχης της Μόσχας τα έθεσε. Ως προς τον διάλογο με τους Ρ/Κ  ο κ. Κύριλλος υποστήριξε πως η Ρωσική Εκκλησία εργάζεται στο ζήτημα αυτό με διαφάνεια, την ώρα που το Οικουμενικό Πατριαρχείο προχωρεί υπό αδιαφανείς συνθήκες στη σύνταξη κειμένου, που να είναι η πρόταση των Ορθοδόξων στο ζήτημα του πρωτείου του Πάπα. Τότε παρόντες Μητροπολίτες της Εκκλησίας της Ελλάδος σε έντονο ύφος σημείωσαν ότι η συνάντηση στο Παρίσι, τον Νοέμβριο του 2012, της προπαρασκευαστικής επιτροπής των Ορθοδόξων, που ετοιμάζει την πρόταση προς τους Ρ/Κ για το πρωτείο, απέτυχε να οδηγηθεί σε κάποιο αποτέλεσμα λόγω της  αρνήσεως της ρωσικής πλευράς να δεχθεί οποιοδήποτε σημείο του κειμένου, που είχε ετοιμάσει ο Μητροπολίτης Περγάμου. Οι ίδιοι Μητροπολίτες σημείωσαν ότι οι Ρώσοι διαμαρτύρονται ότι τους δόθηκε στο Παρίσι αργά το κείμενο του Μητροπολίτου Περγάμου, αλλά δεν λένε πως ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ κ. Ιλαρίων παρουσίασε ένα άλλο κείμενο για το πρωτείο, που είχε επεξεργασθεί η Ρωσική Εκκλησία, περίπου μισή ώρα πριν από τη λήξη της συνεδρίας! Ακολούθησε έντονος διάλογος και σ' αυτόν ο κ. Ιλαρίων τόνισε ότι η Ρωσική Εκκλησία δεν δέχεται οποιοδήποτε πρωτείο είτε στους Ορθοδόξους, είτε στους Ρ/Κ και πιστοί στην άποψή τους αυτή δεν έχουν υπογράψει το κείμενο της Ραβέννας. Σημειώνεται ότι η Μόσχα δεν αποδέχεται  Πρωτείο στον  Οικουμενικό Πατριάρχη  και φθάνει στο σημείο να ζητάει η Προεδρία μεταξύ των Ορθοδόξων Εκκλησιών να είναι εκ περιτροπής, όπως συμβαίνει με τα κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης!…

Στο Φανάρι,  λόγω του «νιέτ σε όλα» της Μόσχας, έχει περάσει η σκέψη οι διαδικασίες προετοιμασίας του διαλόγου με τους Ρ/Κ και της Πανορθόδοξης  Συνόδου  να διεξάγονται όχι με ομοφωνίες, αλλά με πλειονοψηφίες. Αυτό δεν το δέχεται η Μόσχα και απειλεί ότι αν συμβεί  θα αποχωρήσει. Το Φανάρι σκέφθηκε να προχωρήσει στο διάλογο με τους Ρ/Κ χωρίς τη Μόσχα, αλλά η Ρώμη διαμήνυσε ότι  δεν το δέχεται. Επίσης η διαδικασία για την  Πανορθόδοξη Σύνοδο χωρίς τη  Μόσχα  δεν μπορεί να προχωρήσει,  διότι αυτό θα σημάνει σχίσμα μεταξύ των Ορθοδόξων. Έτσι το αδιέξοδο και στις δύο διαδικασίες διαιωνίζεται...

Το δεύτερο γεγονός είναι το πρόσφατο Ανακοινωθέν

για την ειρηνική επίσκεψη του Πατριάρχου Αντιοχείας κ. Ιωάννου στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Σ' αυτό αναφέρεται ότι στις επίσημες συνομιλίες μεταξύ των αντιπροσωπειών των δύο Εκκλησιών εξετάστηκε η κατάσταση των Χριστιανών στη Μέση Ανατολή και ειδικότερα στη Συρία και ετέθησαν τρία διορθόδοξα θέματα. Το πρώτο είναι η προετοιμασία της Πανορθόδοξης Συνόδου, που κρίθηκε και από τα δύο μέρη "αναγκαία η επιτάχυνσή της". Στην επιτάχυνση θεωρητικά συμφωνεί και η Μόσχα, όμως με τους δικούς της όρους. Ένας από αυτούς είναι στην Πανορθόδοξη Σύνοδο να συμμετάσχουν όλοι οι εν ενεργεία Ορθόδοξοι Μητροπολίτες και Επίσκοποι, κάτι που σημαίνει ότι η Ρωσική Εκκλησία θα έχει την απόλυτη πλειονοψηφία σ' αυτήν, λόγω του αριθμού των Μητροπολιτών που διαθέτει. Το δεύτερο θέμα που θίγεται στο Ανακοινωθέν είναι η έμμεση αλλά σαφής αντίρρηση του Φαναρίου στην ενέργεια του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων να χειροτονήσει Αρχιεπίσκοπο στο Κατάρ, "ως μη ώφελεν", όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται και για το οποίο  σημειώνεται ότι "εζητήθη η διαμεσολάβησις του Οικουμενικού Πατριαρχείου", κάτι που υποδηλώνει την υπεροχή του έναντι των άλλων πρεσβυγενών Πατριαρχείων και γενικά των άλλων Ορθοδόξων Εκκλησιών. Το τρίτο που θίγεται και είναι ζήτημα της Πανορθόδοξης Συνόδου είναι η λειτουργία των Επισκοπικών συνελεύσεων στην Ορθόδοξη Διασπορά, που και εκεί η Μόσχα, αλλά και άλλες Εκκλησίες έχουν τις αντιρρήσεις τους στις προτάσεις του Φαναρίου.

Το τρίτο γεγονός είναι η επίσκεψη του Πατριάρχου Μόσχας κ. Κυρίλλου στην Ρωσική Αυτόνομη Εκκλησία της Εσθονίας, αμέσως μετά την επίσκεψή του στην Εκκλησία της Ελλάδος. Ο Ρώσος εκκλησιαστικός ηγέτης έριξε το γάντι στο Φανάρι, αφού χωρίς την άδειά του επισκέφθηκε χώρα, που το Οικουμενικό Πατριαρχείο υποστηρίζει πως είναι υπό την εκκλησιαστική του δικαιοδοσία, ενώ η Μόσχα αντίθετα υποστηρίζει πως είναι υπό τη δική της... Και τα δύο Πατριαρχεία έχουν τη δική τους Αυτόνομη Εκκλησία στη μικρή αυτή Βαλτική χώρα, με τους λίγες δεκάδες χιλιάδες Ορθοδόξων, από τους οποίους πάντως οι πλείστοι είναι ρωσικής καταγωγής…Ο κ. Κύριλλος έγινε επίσημα δεκτός από τους αξιωματούχους της Εσθονίας και σε ερωτήσεις δημοσιογράφων δήλωσε: " Η (Ρωσική Αυτόνομη Ορθόδοξη) Εκκλησία της Εσθονίας συνεχίζει να ζει και να αναπτύσσεται, παρά ορισμένες περιστάσεις που είχαν ως αποτέλεσμα αντιπαραθέσεις κατά τα έτη της δεκαετίας του 1990, που ακόμη δεν έχουν ξεπεραστεί. Ελπίζουμε πως αυτά τα στοιχειώδη προβλήματα θα επιλυθούν. Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Εσθονίας είναι η Εκκλησία των Ορθοδόξων που ζουν στην Εσθονία. Δεν είναι η εκπρόσωπος μιας ξένης οντότητας και ακόμα λιγότερο δεν είναι εντελοδόχος μιας ξένης οντότητας που θα εργαζόταν προς όφελός της. Είναι μια χριστιανική Ορθόδοξη τοπική κοινότητα που βρίσκεται στη γη αυτή εδώ και εκατοντάδες και εκατοντάδες χρόνια και διαθέτει μια πλούσια ιστορία. Ελπίζουμε πως θα κατευνασθούν οι συγχύσεις και οι αναστατώσεις της δεκαετίας του '90, που περιλαμβάνουν και την εσθονική χώρα". Οι εκ μέρους του κ. Κυρίλλου αιχμές σε βάρος του Φαναρίου είναι σαφείς και αναμένεται η αντίδραση του.

Το συμπέρασμα αυτών των γεγονότων είναι αυτό που γράφτηκε στην αρχή: Οι αντιπαραθέσεις μεταξύ Φαναρίου και Μόσχας εντείνονται, τα αδιέξοδα στα ζητήματα του διαλόγου με τους Ρ/Κ και της Πανορθόδοξης Συνόδου διαιωνίζονται και ο Ορθόδοξος πιστός σκέφτεται "Δόξα τω Θεώ, πάντων ένεκεν"!.