ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ κ. ΠΑΝΩΤΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΙΡΕΤΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΟΥ ΠΑΠΙΣΜΟΥ

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ κ. ΠΑΝΩΤΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΙΡΕΤΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΟΥ ΠΑΠΙΣΜΟΥ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Λάβαμε - από τον άγνωστο σε μας έστω και κατ’ όψιν - κ. Δημήτρη Ρουμελιώτη - το ακόλουθο μακροσκελές σχόλιο που μας έστειλε για την ανάρτηση “ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΠΑΝΩΤΗΣ: “ΒΡΑΔΥΝΟΕΣ ΟΣΟΙ ΔΕΝ ΑΠΟΔΕΧΟΝΤΑΙ ΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΟΥ ΜΠΑΛΑΜΑΝΤ” με την παράκληση να το δημοσιεύσουμε στη στήλη των σχολίων της σχετικής ανάρτησης. 

Κρίναμε ότι αφενός μεν λόγω της έκτασης του σχολίου και αφετέρου εξαιτίας του μεγάλου ενδιαφέροντος που παρουσιάζει, θα ήταν πιο ορθό να δημοσιευθεί στη στήλη των άρθρων. 

Να επαναλάβουμε ότι ο κ. Ρουμελιώτης μας είναι εντελώς άγνωστο πρόσωπο και έτσι δεν γνωρίζουμε πώς διακειται για τα θέματα της πίστεως.

Το συγκεκριμένο όμως εκτενές σχόλιο που μας έστειλε δημοσιεύουμε αυτούσιο χωρίς προσθαφαιρέσεις.

Γράφει, λοιπόν, για τον κ. Πανώτη, ο κ. Ρουμελιώτης:

Ο σεβαστός Μέγας Ιερομνήμων, προφανώς δεν γνωρίζει ιδιαίτερα τινά της Ορθοδόξου μνήμης.

Ως επί παραδείγματι, προφανώς είτε αγνοεί είτε έχει λησμονήσει τον Όρο της Αγίας του Χριστού Εκκλησίας περί του βαπτίσματος των Δυτικών του 1755 όπου η Σύνοδος των Πατριαρχών της Ανατολής εξέδωσε διά του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου της Κωσταντινουπόλεως.

Ο όρος πίστεως καταλήγει ως εξής. “Τούτοις τοίνυν τοις θείοις και ιεροίς διατάγμασιν επόμενοι και ημείς, τα μεν των αιρετικών βαπτίσματα, ως απάδοντα και αλλότρια της αποστολικής θείας διατάξεως και ύδατα ανόνητα, ως ο ιερός Αμβρόσιος και ο μέγας φησίν Αθανάσιος, και αγιασμόν μηδένα παρέχοντα τοις ταύτα δεχομένοις, και προς κάθαρσιν αμαρτημάτων ουδέν ωφελούντα, απόβλητα και αποτρόπαια ηγούμεθα. Τους δ’ εξ αυτών αβαπτίστως βαπτιζομένους ως αβαπτίστους αποδεχόμεθα, προσερχομένους τη ορθοδόξω πίστει, κι ακινδύνως αυτούς βαπτίζομεν, κατά τους αποστολικούς και συνοδικούς κανόνας, οις αραρότως επιστηρίζεται η αγία του Χριστού και αποστολική και καθολική Εκκλησία, η κοινή μήτηρ πάντων ημών. Και επί ταύτη τη κοινή ημών διαγνώσει και αποφάνσει σφραγίζομεν τον Όρον ημών τούτο, ταις αποστολικαίς και συνοδικαίς διαταγαίς συνάδοντα, διαβεβαιούντες αυτόν δι’ ημετέρων υπογραφών.”

Ο σεβαστός κος Πανώτης, καθηκόντως και εντός των θεσμικών υποχρεώσεων του Μεγάλου Ιερομνήμωνος, υποθέτω ότι έχει την υποχρέωσιν, όχι μόνον να γνωρίζει το ανωτέρω, αλλά και να τον υπερασπισθεί έως θανάτου φυσικού τε και πνευματικού.

Ο κος Πανώτης, προφανώς, κωφεύει λοιπόν, εις τα Ορθόδοξα κελεύσματα των Ορθοδόξων Πατριαρχών της Ανατολής του 1755, των ειπόντων εις την Ορθόδοξον Εκκλησία, ότι το βάπτισμα των Δυτικών, είναι ανυπόστατο, διά του λόγου των, “Τους δ’ εξ αυτών αβαπτίστως βαπτιζομένους ως αβαπτίστους αποδεχόμεθα,”

Ως στερούμενος ο γράφων, της όποιας θεολογικής εκπαιδεύσεως θα ήθελα, εάν θα ήταν δυνατόν, να μου απαντήσει ο κος Πανώτης, εάν έχει αλλάξει κάτι, είτε εις την φύσιν του ενός Μονάρχου Θεού, της τρισηλίου Αγίας Τριάδος ως ο ίδιος να είναι πλέον επιδεκτός των αβαπτίστων ως να είχαν αξιωθεί του αγίου Βαπτίσματος του παραδοθέντος κατά την εντολήν του Θεανθρώπου, είτε, εάν έχει αλλάξει κάτι εις την φύσιν, της Μίας και Αγίας Εκκλησίας, του μυστικού Σώματος του Χριστού, και πλέον, είναι δυνατόν να υφίστανται εντός αυτής συγχρόνως, πλέον της μιάς πίστεως.

Ισως να διαφεύγει της μνήμης του Μεγάλου Ιερομνήμωνος, η σωρεία των Ιερών Κανόνων, αλλά και η ιδία η θεόθεν παραδοθείσα θεηγορία, διά των οποίων η αποδοχή του κακεκτύπου βαπτίσματος των Δυτικών, συνιστά αμαρτία και απώλεια σωτηρίας.

Προς σχετικήν δε υπόμνησιν, παρέχεται η ακόλουθος θέσις εκ της Εγκυκλίου της εν Κωσταντινουπόλει Συνόδου του 1838, κατά των Λατινικών καινοτομιών, “Διότι ὁ παρ' αὐτῶν θεοποιούμενος Πάπας, ἐν πρώτοις βλασφημῶν καιρίως κατά τῆς ὑπερθέου Τριάδος, κακῶς πρεσβεύει, ὁτι τό Πνεῦμα τό ἅγιον ἐκπορεύεται ἐκ τοῦ Πατρός καί ἐκ τοῦ Υἱοῦ, παρεισάγων οὕτω δύο ἀρχάς εἰς τήν ἄναρχον Θεότητα, ὅπερ ἐστίν ἐναντίον ὄλως εἰς τό ἐξ αὐτοῦ τοῦ οὐρανίου στόματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾽Ιησοῦ Χριστοῦ ὁριστικῶς καί ἐκπεφασμένως δογματισθέν ἐν τῷ εὐαγγελίῳ, «ὄ παρά τοῦ Πατρός ἐκπορεύεται» λέγοντος.”

Τους δε οπαδούς του ρωμαίου ποντίφηκος, αποκαλούν ευθέως ως αιρετικούς, ως η Ορθόδοξος Εκκλησία γνωρίζει.

Εως της σήμερον, οι εξ Βατικανού ορμώμενοι, προσέθεσαν πλείονα όσα, επί των αναφερομένων αιρετικών κακοδοξιών.

Πώς έπαυσαν να είναι αιρετικοί επομένως;

Εύλογο το ερώτημα του κ. Ρουμελιώτη προς τον κ. Πανώτη και ελπίζουμε ότι ο σεβαστός μας πολιός θεολόγος θα δώσει απάντηση, όπως επίσης θα απαντήσει στην καταπελτώδη απάντηση που του έδωσε ο π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος με νέο του άρθρο, που δημοσίευσε σήμερα.

ΑΝΕΛΕΗΤΟ ΣΦΥΡΟΚΟΠΗΜΑ ΤΟΥ ΚΑΚΟΔΟΞΟΥ ΚΛΗΡΙΚΟΥ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗ ΔΑΝΙΗΛ ΑΕΡΑΚΗ

ΑΝΕΛΕΗΤΟ ΣΦΥΡΟΚΟΠΗΜΑ ΤΟΥ ΚΑΚΟΔΟΞΟΥ ΚΛΗΡΙΚΟΥ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗ ΔΑΝΙΗΛ ΑΕΡΑΚΗ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

===========

Ευχαριστούμε τον κ. Δημήτριο Ρουμελιώτη για το ισοπεδωτικό της κακοδοξίας σφυροκόπημα που κατόρθωσε με δύο σχόλιά του στο ιστολόγιο “Αναβάσεις” εναντίον της “Μεταπατερικής” θεολογίας και δη του γνωστού κακόδοξου κληρικού Αρχιμανδρίτη Δανιήλ Αεράκη και της Ακαδημίας του Βόλου αν και επιμένω ότι και ο π. Δανιήλ, και ο κ. Καλαιτζίδης και ο Σεβασμιότατος Δημητριάδος είναι η “μαρίδα” των “μεταπατερικών”. Αλλοι κρατούν τα σκήπτρα της “μεταπατερικότητας”.

Ας μην περιμένει όμως απάντηση στα ερωτήματά του ο κ. Ρουμελιώτης. Ας μην περιμένει απάντηση επειδή οι “μεταπατερικοί” θεολόγοι κακοδοξούν χωρίς προσχήματα.

Αν είχαν επιχειρήματα, κ. Ρουμελιώτη, οι “μεταπατερικοί” δεν θα προσέφευγαν στην αυθεντία του κορυφαίου θεολόγου π. Δανιήλ Αεράκη για να τους εκπροσωπήσει.

Οσο να’ ναι όλο και κάποια πιο σοβαρή παρουσία θα είχαν να αντιτάξουν. Και όμως! Στον π. Δανιήλ τον “Αποφατικό” και “Νεοβαρλααμίτη” κόλλησαν.

Ο λόγος;

Δεν υπάρχουν επιχειρήματα που να υποστηρίζουν ότι υπάρχει ορθόδοξη θεολογία πέραν της διδασκαλίας των Αγίων Πατέρων.

Δεν μας πιστεύουν οι “μεταπατερικοί” θεολόγοι και ο διαπρύσιος τους κήρυκας π. Δανιήλ Αεράκης;

Ας ακούσουν τουλάχιστον τι λέγει το “Συνοδικό της Ορθοδοξίας”:

“Οἱ Προφῆται ὡς εἶδον, οἱ Ἀπόστολοι ὡς ἐδίδαξαν, ἡ Ἐκκλησία ὡς παρέλαβεν, οἱ Διδάσκαλοι ὡς ἐδογμάτισαν, ἡ Οἰκουμένη ὡς συμπεφώνηκεν, ἡ χάρις ὡς ἔλαμψεν, ἡ ἀλήθεια ὡς ἀποδέδεικται, τὸ ψεῦδος ὡς ἀπελήλαται, ἡ σοφία ὡς ἐπαρρησιάσατο, ὁ Χριστὸς ὡς ἑβράβευσεν, οὕτω φρονοῦμεν, οὕτω λαλοῦμεν, οὕτω κηρύσσομεν Χριστόν τὸν ἀληθινὸν Θεὸν ἡμῶν,

Αὕτη ἡ πίστις τῶν Ἀποστόλων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Πατέρων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Ὀρθοδόξων, αὕτη ἡ πίστις τὴν Οἰκουμένην ἐστήριξεν.

Ἐπὶ τούτοις τοὺς τῆς εὐσεβείας Κήρυκας ἀδελφικῶς τε καὶ πατροποθήτως εἰς δόξαν καὶ τιμὴν τῆς εὐσεβείας, ὑπὲρ ἦς ἀγωνίσαντο, ἀνευφημοῦμεν καὶ λέγομεν.

Τῶν τῆς Ὀρθοδοξίας προμάχων εὐσεβῶν Βασιλέων, ἁγιωτάτων Πατριαρχῶν, Ἀρχιερέων, Διδασκάλων, Μαρτύρων, Ὁμολογητῶν, Αἰωνία ἡ μνήμη.”

ΔΥΟ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΥ κ. ΔΗΜΗΤΡΗ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ "ΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΗΣ " ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ

ΔΥΟ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΥ κ. ΔΗΜΗΤΡΗ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ “ΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΗΣ” ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ

============

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΣΧΟΛΙΟ

____________

Στην ιστοσελίδα της romfea.gr στην Ημερίδα της σχετικής ειδήσεως, υπάρχει η ακόλουθος σημείωσις.

H Romfea.gr δημοσιεύει παρακάτω το κείμενο του Αρχ. Δανιήλ Αεράκη, που εστάλη από την Ι.Μ. Δημητριάδος:

Φοβούμαι ότι το κείμενο του σεβαστού πατρός Δανιήλ Αεράκη έρχεται κατά τρόπον τινά, εις μορφήν θεολογικής απαντήσεως εις τα λεγόμενα της ημερίδος της Μητρ. Πειραίως.

Και τούτον, διότι, μετά τόσας ημέρας, ένα ιδιαιτέρως άστοχον κείμενον προσφέρεται υπό των μεταπατερικών, ως απαντήσις ή τουλάχιστον ως βολιδοσκόπησιν περιμέτρου.

Οποία απογοήτευσις.

Εις το κείμενο αυτό τελειούται η κατα το Ορθόδοξον κατανόησις των, υπο του Αγιου Πνεύματος θεολογουμένων και χαριζομένων εσαεί εις την Εκκλησίαν;

Θα ήτο όντως κρίμα.

Ας ελπίσουμε ότι θα τύχουμε μιας Ορθόδοξης θεολογικης υποστήριξης των επαγγελομένων των.

Ας επιτραπεί μία επανάληψις των ανωτέρω χάριν εμφάσεως.

Θα περιμέναμε κάτι αρμοδιότερον από μια Θεολογική Ακαδημία, προς υπεράσπισιν των υποδεικνυομένων ως κακοδοξιών.

Εάν όντως, όπως δηλώνουν, ενδιαφέρωνται για την Ορθόδοξο θεολογία, ας προσπαθήσουν να θέσουν Ορθόδοξον θεολογικόν λόγο προς υπεράσπισιν των όσων καινοτόμων και ατόπων υποστηρίζουν.

Αυτό είναι ένα τίμιο αίτημα.

Βεβαίως αναμένουμε μια ενέργεια των “μεταπατέρων” συμβατήν με το "Ορθοδόξως θεολογειν" της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας..

Θα ήτο πρόξενος ιδιαιτέρας λύπης αποκλειστικές αναφορές εις νεόκοπους (αθεολόγητους) θεολογούντας, μετα της σχετικής παραγνωρίσεως της καθ΄ημάς Ορθοδόξου θεολογίας και της θεόθεν διδασκαλίας των όντως θεοφόρων Πατέρων της Εκκλησίας.

*****

ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΣΧΟΛΙΟ

_______________

Βλέπω ότι η ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΟΔΟΣ και οι “μεταπατερικοί” ενοχλήθηκαν από την απάντηση του Σεβ. Πειραιώς.

Όμως θεολογική απάντηση, στα όσα Ορθοδόξως, καταμαρτυρούνται εναντίον των μεταπατερικών, με την υπόδειξη της παρεισφρήσεως αυτών επί αιρετικού εδάφους, δεν φαίνεται στον ορίζοντα.

Είναι σε θέση να αρθρώσουν Ορθόδοξο θεολογικό λόγο εκεί στον Βόλο ή όχι;

Η υπέρβασις των πατέρων αποτελεί θεολογικό έγκλημα για την Ορθοδοξία.

Αυτήν όμως επαγγέλλονται "γυμνή τη κεφαλή".

Και δεν απαντούν στις υποδείξεις του λάθους των.

Μήπως απλά αδυνατούν, διότι η οποία Ορθόδοξη θεολογική απάντηση, μόνον πατερική μπορεί να είναι;

Μια απάντηση θεολογική ρε παιδιά του Βόλου, ίσως το λάθος να είναι στην αντίθετη πλευρά, και να σας αδικούν.

Ας το υποδείξουν από Βόλο, Ορθόδοξο θεολογικώς τω τρόπω….

Όμως αυτά είπαν στον Βόλο, στο μεταπατερικό συνέδριο.

- «Η θεολογία πρέπει να προσαρμοστεί σε φιλελεύθερους τρόπους σκέψεως κι έτσι να αποκλίνει από την πατερική παράδοση» (Alexei Nesteruk, Ε΄συνεδρία 4/6/2010).

- «Να γίνει υπέρβαση των Πατέρων αφού αυτοί συμβιβάστηκαν με το πνεύμα του κόσμου» (Παντελεήμων Καλαϊτζίδης, Ι’ συνεδρία 6/6/2010).

- «Να πάμε πέρα από τους Πατέρες» (Διάκ. Pavel Gavrilyuk, Β΄συνεδρία 4/6/2010).

- «Η παράδοση δεν μπορεί να είναι εγγυήτρια της αλήθειας. Αν γίνει δεκτή η ερμηνευτική του Gadamer θα βοηθήσει την Ορθοδοξία η παράδοση να μην εξεταστεί ως οχυρό αληθείας» (Assaad Katan, ΣΤ’ συνεδρία 5/6/2010).

- «…και όχι κατ' ανάγκη στα ίδια μονοπάτια που ακολούθησαν οι πατέρες της εκκλησίας, γιατί, η χρονική απόσταση παράγει νέες σημασιολογικές διαστάσεις που προχωρούν πολύ πέρα από την αρχική σημασία του συγγραφέα, όπως επίσης και οι επεξηγηματικές τομές από διάφορους διαδοχικούς διερμηνείς.»

(Assaad Katan, ΣΤ’ συνεδρία 5/6/2010).

[Εδώ έχουμε και το φιλοσοφικό έρεισμα της μεταπατερικής. Απολύτως στοχαστικό] σε αντίθεση με τον Αγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο, "Άλιευτικως αλλ’ ούκ Αριστοτελικώς Πνευματικώς αλλ’ ούκ κακοπραγμονικώς", είπαμε, τι να ξέρει αυτός, οι “μεταπατερικοί” γνωρίζουν καλλίτερα...

Και η απάντηση από τον Αγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό,

1) Οὐκ ἀνεξόμεθα νέαν πίστιν διδάσκεσθαι.

2) Οὐκ ἀνεξόμεθα ἄλλοτε ἄλλα φρονεῖν καὶ καιροῖς μεταβάλλεσθαι

(Αυτό ακριβώς επιζητούν οι μεταπατερικοί, την επάρατο παραλλακτικότητα της κατανοήσεως των θεολογικών κειμένων.)

Πόσο ειλικρινείς ενώπιον του Αγίου Θυσιαστηρίου μπορούν να είναι όταν προ(σ)φέρουν κατά την Θεια Λειτουργία, της ημέρας τα Ορθοδοξίας, τον Ορο της Ζ’ Οικουμενικής Συνόδου;

Υπέρ ποίας ενώσεως των πάντων προσεύχονται στην Θεία Λατρεία, όταν διαφοροποιούνται οικειοθελώς της κοινής πίστεως της Εκκλησίας, διά της παραλλασσόμενης κατανοήσεως, όπως την έθεσαν στον συνέδριο του Βόλου, επιβαρύνοντας την, με την συνάφεια των αιρετικών δοξασιών;

Η ανειλικρίνια ενώπιον Κυρίου του Θεού, είναι ολετήρια σωτηρίας…

Εάν σφάλλω, παρακαλώ για την συγνώμη σας, σεβαστοί “μεταπατέρες,” εάν σφάλλω όμως….

ΠΗΓΗ:

Αναβάσεις