Α. ΤΣΑΚΙΡΟΓΛΟΥ,ΕΣΧΑΤΗ ΩΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ Γ΄

 

ΕΣΧΑΤΗ ΩΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ

Τοῦ κ. Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου

Γ΄

=====

Ὁ γνωστὸς «δάσκαλος» κ. Μάννης, εἶχε ἁρπάξει τότε τὴν εὐκαιρία καὶ προσδοκώντας ἀναγνώριση ἀπὸ τὴν Μόσχα καὶ εἰσροὴ πιστῶν ἀπὸ τὸ Νέο, ἐμφάνισε τότε (τὸ 2019!) τὴν προσαρμοσμένη στοὺς καιροὺς διδασκαλία του σὲ ἄρθρο μὲ τίτλο «Η Εκκλησία της Ρωσίας και οι Παλαιοημερολογίτες της Ελλάδος» (ἐδῶ) Τὸ ἄρθρο τῆς ἐφημερίδας «ΕΣΤΙΑ» δείχνει νὰ ἐπιβεβαιώνει αὐτὰ ποὺ προσδοκοῦσε τότε ὁ Γ.Ο.Χ. «δάσκαλος». Ἕγινε ξαφνικά μάντης ὁ κ. Μάννης; Εἶχε γράψει τότε:

«Η αναγνώριση των Ουκρανών Σχισματικών από την Εκκλησία της Ελλάδος (η οποία τελικώς ανακοινώθηκε χθες, όπως αναμενόταν), θα έχει ως αποτέλεσμα όχι μόνο την διακοπή της εκκλησιαστικής κοινωνίας μεταξύ των Εκκλησιών Ρωσίας και Ελλάδος, αλλά και την πιθανή αναγνώριση, εκ μέρους της Μόσχας, της Εκκλησίας των Ελλήνων Παλαιοημερολογιτών, οι οποίοι, σύμφωνα με αξιόπιστες πηγές, είναι έτοιμοι να συνταχθούν με την Ρωσική Εκκλησία, αρκεί βεβαίως και η τελευταία να λάβει ξεκάθαρη θέση σχετικά με τα ζητήματα για τα οποία οι πρώτοι διαχώρισαν την θέση τους από την Εκκλησία της Ελλάδος και το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως (δηλαδή το Ημερολογιακό Ζήτημα και την αίρεση του Οικουμενισμού)… ΄

Πρέπει αρχικά να συγκληθεί Πανορθόδοξος (Οικουμενική) Σύνοδος, με πρωτοβουλία της Ρωσίας, η οποία αποτελεί σήμερα το ισχυρότερο ορθόδοξο κράτος (σσ. ἐντυπωσιάζει ἡ συμφωνία ἐξελίξεων καὶ κ. Μάννη στὴν ὁρολογία). Κατά την περίοδο των 7 Οικουμενικών Συνόδων το ισχυρότερο ορθόδοξο κράτος στην οικουμένη ήταν η λεγόμενη Βυζαντινή (Ρωμαϊκή) Αυτοκρατορία, της οποίας ο αυτοκράτορας έδινε την προσταγή για την σύγκλησή τους. Μετά την πτώση της όμως (1453) το ισχυρότερο ορθόδοξο κράτος, και τρόπον τινά διάδοχός της, είτε αρέσει σε ορισμένους, είτε όχι, είναι η Ρωσία, για αυτό και οι δύο Μεγάλες Πανορθόδοξοι Σύνοδοι του 1593 και του 1666 συνεκλήθησαν με την πρωτοβουλία των Ρώσων αυτοκρατόρων… 

Πρώτον, επιβάλλεται να εξεταστεί το Ημερολογιακό Ζήτημα, όπως εξ αρχής είχαν συμφωνήσει όλες οι Τοπικές Εκκλησίες (ακόμη και αυτές που υιοθέτησαν το νέο ημερολόγιο), το οποίο θεωρείται ακόμη μετέωρο και ανοικτό… 

Δεύτερον, και σημαντικότερον, είναι απολύτως απαραίτητο να επανεξεταστεί η συμμετοχή των Τοπικών Εκκλησιών στη λεγόμενη "Οικουμενική Κίνηση", η οποία, όπως αποδείχτηκε, κάθε άλλο παρά "ορθόδοξη μαρτυρία" αποτελεί, αλλά μάλλον "αποτυχία των ορθοδόξων"· παράλληλα δε να καθοριστούν με ορθόδοξα κριτήρια οι προϋποθέσεις του "Διαλόγου" με τους ετεροδόξους και ετεροθρήσκους, με βάση τα πατερικά πρότυπα (Διάλογος Αγίου Γρηγορίου Παλαμά με Μωαμεθανούς, Ιερεμία του Τρανού με 

Λουθηρανούς κλπ.). 

Ειδικότερα επιβάλλεται η απομάκρυνση από το λεγόμενο "Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών" και η καταδίκη της αιρέσεως του Οικουμενισμού με παράλληλο αναθεματισμό δοξασίας, αλλά και προσώπων, για την προστασία του Πληρώματος της Ορθοδόξου Εκκλησίας. 

Βασικός οδηγός δε, προς αυτή την κατεύθυνση, μπορεί να είναι η, κατά του "Οικουμενικού Κινήματος" και της συμμετοχής στο Π.Σ.Ε., απόφαση του Πανορθοδόξου Συνεδρίου της Μόσχας το 1948, την οποία αργότερα δυστυχώς αθέτησε το Πατριαρχείο Μόσχας, αλλά και η καταδίκη του Οικουμενισμού από την Ρωσική Εκκλησία της Διασποράς το 1983 [7], όπως και η σχετική αντιοικουμενιστική διδασκαλία των Πατέρων της εποχής μας (π.χ. Γέροντος (σσ. προσέξτε ὄχι Ἅγιος ἀλλά γέρων) Ιουστίνου Πόποβιτς, Συρακουσών Αβερκίου, π. Σεραφείμ Ρόουζ κ.α.)».

(Συνεχίζεται)

ΔΕΝ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΟΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΕΣ ΜΟΡΦΟΥ ΚΑΙ ΤΡΙΜΥΘΟΥΝΤΟΣ

Αυτό δα έλειπε να οδηγούνταν στο δικαστήριο οι Πανιερώτατοι Μητροπολίτες Μόρφου Νεόφυτος και Τριμυθούντος Βαρνάβας επειδή τέλεσαν την Θεία Λειτουργία.

Κακώς θα δοθούν εξώδικα στους λαϊκούς που συμμετείχαν στις λειτουργίες και στις Ακολουθίες που τέλεσαν οι δύο Ιεράρχες.

Είναι τουλάχιστον αστείο και καθαρή ιεροσυλία να θεωρείται ποινικό αδίκημα η συμμετοχή στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας.

ΔΕΝ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΟΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΕΣ ΜΟΡΦΟΥ ΚΑΙ ΤΡΙΜΥΘΟΥΝΤΟΣ

=====

Δεν θα οδηγηθούν τελικά στο δικαστήριο οι δύο μητροπολίτες Μόρφου και Τριμυθούντος για παραβίαση των διαταγμάτων περί λοιμοκάθαρσης, ενώ οι πιστοί που παρευρέθηκαν σε εκκλησίες παραβιάζοντας τα διατάγματα θα πάρουν εξώδικο αντί να δικαστούν από δικαστήριο.

Σ’ αυτές τις αποφάσεις κατέληξε, σύμφωνα με πληροφορίες του «Φιλελεύθερου», ο Γενικός Εισαγγελέας Κώστας Κληρίδης, μετά την ολοκληρωμένη μελέτη των φακέλων από τις αστυνομικές έρευνες και τη στάθμιση όλων των μαρτυριών και τεκμηρίων.

Κατά τις ίδιες πληροφορίες, δεν τέθηκε θέμα παραβίασης των διαταγμάτων από τους δύο μητροπολίτες ή τους ιερείς αφού αυτοί εδικαιούντο να παρευρίσκονται στους ναούς.

Αυτό που εξετάστηκε επισταμένα από τη Νομική Υπηρεσία, ήταν κατά πόσον με δηλώσεις τους ή με εγκυκλίους, οι δύο μητροπολίτες, διέγειραν άλλα πρόσωπα να παρανομήσουν, ήτοι να παρευρεθούν σε λειτουργία σε ναούς.

Φαίνεται πως από τις εξετάσεις που διενήργησε η Αστυνομία, αυτό, δηλαδή να προκάλεσαν άλλους να παρανομήσουν, δεν προκύπτει ξεκάθαρα, οπόταν τυχόν καταχώρηση υπόθεσης στο δικαστήριο, θα ήταν δύσκολο να αποδειχθεί.

Ως εκ τούτου, αποφασίστηκε όπως οι μητροπολίτες Μόρφου Νεόφυτος και Τριμυθούντος Βαρνάβας, να μην οδηγηθούν ενώπιον της δικαιοσύνης, όπως ήταν η αρχική εισήγηση της Αστυνομίας.

Σημειώνεται ότι ο μητροπολίτης Μόρφου είχε ερευνηθεί για δηλώσεις του που αναρτήθηκαν σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης, ενώ ο μητροπολίτης Τριμυνθούντος για εγκύκλιο που αναρτήθηκε και στην ιστοσελίδα της μητρόπολης προς τους ιερωμένους της περιφέρειας του.

Υπενθυμίζεται ότι ο Αρχηγός Αστυνομίας Κύπρος Μιχαηλίδης είχε μιλήσει δημόσια πως η Αστυνομία εισηγείτο την δίωξη των δύο ιερωμένων.

Στο μεταξύ, σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, η Νομική Υπηρεσία αποφάσισε για τους άλλους τρεις φακέλους που τέθηκαν ενώπιόν της και αφορούσαν τον εκκλησιασμό Παλαιοημερολογιτών σε εκκλησία στο χωριό Αβδελλερό, σε εκκλησιασμό στην Μονή Αγίου Γεωργίου Σπηλαίων της κοινότητας Ερήμη και σε ακόμη μια εκκλησία στη Λάρνακα, για τους εμπλεκόμενους να εκδοθούν εξώδικα, αντί να οδηγηθούν στο δικαστήριο.

Για την υπόθεση στην Ερήμη, η Αστυνομία είχε κατηγορήσει γραπτώς είκοσι συνολικά πρόσωπα για παράβαση του περί Λοιμοκαθάρσεως Νόμου και των σχετικών διαταγμάτων του Υπουργείου Υγείας.

Για τα άτομα αυτά πλην των ιερωμένων που δικαιούνταν να παρευρίσκονταν στο ναό, η Αστυνομία πήρε οδηγίες για να τους εκδώσει εξώδικα 300 ευρώ, αντί να προχωρήσει στην καταχώρηση όλων αυτών των υποθέσεων ενώπιον της δικαιοσύνης.

Το ίδιο θα συμβεί και με τις δύο άλλες υποθέσεις στη Λάρνακα και το Αβδελλερό, όπου όσοι αναγνωρίστηκαν και καταγγέλθηκαν γραπτώς θα λάβουν εξώδικο για εκκλησιασμό κατά παράβαση του περί λοιμοκαθάρσεως νόμου.

ΠΗΓΗ:

Εφημερίδα "Φιλελεύθερος"

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ, ΤΟΥΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΠΟΥΔΕΣ ΤΩΝ ΘΕΟΛΟΓΩΝ ΣΤΗΝ ΔΥΣΗ

ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΑΠΟΔΕΧΘΗΚΑ ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΑΝΥΠΟΣΤΑΤΗΣ “ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ” ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ

ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΑΠΟΔΕΧΘΗΚΑ ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΑΝΥΠΟΣΤΑΤΗΣ “ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ” ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ

Του Σεβ. Πειραιώς κ. Σεραφείμ

=====

Εἶναι ἐξωφρενικό ὅτι ἡ ταπεινότητά μου πού μόνος κατά τήν ἐχθεσινή ἔκτακτη Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας μέ θέμα τήν Οὐκρανική κρίσι, κατέθεσα πολυσέλιδο ὑπόμνημα τό ὁποῖο ἔχει ἤδη δημοσιευθεῖ 12/9/2019 μέ τίτλο: «Τό Οὐκρανικό ζήτημα. Ἡ ἀληθής Κανονική θεώρησις. Ἡ Διαπίστωσις. Ἡ Λύσις» στά Πρακτικά τῆς Ἱεραρχίας. 

Αναλύοντας τό ἀνωτέρω ὑπόμνημα ἐμίλησα ἀρκετή ὥρα ἐπί τῆς κανονικῆς οὐσίας τοῦ θέματος, καταρρίπτων μέ προσφυγή στούς ἱ. Κανόνες καί τήν κανονική τάξι τό ἀβάσιμο καί ἔωλο κανονικῶς πόρισμα τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς Νομοκανονικῶν Ζητημάτων πού υἱοθέτησε πλήρως ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κ.κ. Ἱερώνυμος στήν Ἱεραρχία καί εἰδικώτερα ὅτι δῆθεν κατά τούς Θ΄ καί ΙΖ΄ ἱ. Κανόνες τῆς Ἁγίας Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ὁ Παναγιώτατος Οἰκουμενικός Πατριάρχης ἔχει τό προνόμιο τῆς «ἐκκλήτου προσφυγῆς» παρά Ἀρχιερέων ὅλων τῶν ἄλλων Ἐκκλησιαστικῶν Κλιμάτων. 

Αὐτό προδήλως δέν ἰσχύει διότι οἱ συγκεκριμένοι κανόνες καθιερώνουν παράλληλη δικαιοδοσία στόν Ἔξαρχο τῆς Διοικήσεως (σημερινό Προκαθήμενο κάθε τελείας Πατριαρχικῆς Συνόδου) καί στόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη ἡ Ἁγία ΣΤ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος ἐπικυρώσασα ὁρισμένως καί ὀνομαστικῶς τούς κανόνες τῆς ἐν Καρθαγένῃ Συνόδου, ἐπέλυσε γιά πάντα αὐτό τό θέμα. 

Συνεπῶς διευκρίνησα στήν Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας ὅτι χωρίς δωσιδικία καί ἁρμοδιότητα ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἐπελήφθη τελεσιδίκων καί ὁριστικῶν ἀποφάσεων κατά τέως κληρικῶν καί ἤδη λαϊκῶν τῆς τελείας Πατριαρχικῆς Συνόδου τῆς Ρωσσικῆς Ἐκκλησίας ἀποκαταστήσασα αὐτούς καί ἑπομένως οἱ σχετικές ἀποφάσεις εἶναι ΑΚΥΡΕΣ διότι ἐλήφθησαν ὑπό ἀναρμοδίου ὀργάνου καί ὅσα χρόνια καί νά περάσουν θά παραμένουν ΑΚΥΡΕΣ, διότι στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ δέν ἰσχύει τό De facto ἀλλά μόνο τό De jure.

Αὐτό ἐπιφέρει ὡς ἔννομη κανονική συνέπεια ὅτι ἡ συγκληθεῖσα λεγομένη «ἑνωτική Σύνοδος» εἶναι καί αὐτή ΑΚΥΡΟΣ διότι ἀπαρτίστηκε ἀπό λαϊκά πρόσωπα καί κατά ταῦτα ἡ χορήγησι τοῦ καθεστῶτος τῆς Αὐτοκεφαλίας σέ αὐτήν τήν μή ὑποστατή «ἐκκλησιαστική» Δομή ἀποβαίνει ΑΚΥΡΟΣ.

Κατόπιν αὐτῶν τῶν προδήλων κανονικῶν ἀκυροτήτων πού προσπαθοῦν κάποιοι νά ἀντικρούσουν μέ προσφυγή στήν Ὀθωμανική αἰχμαλωσία τῆς Ἐκκλησίας καί στό Ρούμ Μιλλιέτ παρασιωπῶντες τήν κανονική τῆς Ἐκκλησίας τάξι τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ἐζήτησα ἀπό τήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τήν σύγκλησι Πανορθοδόξου Συνόδου γιά τήν ἐπίλυσι τοῦ δυσχερεστάτου αὐτοῦ θέματος πού ἐμπλέκεται δυστυχῶς ἡ γεωπολιτική καί ἡ γεωστρατηγική μέ ἐνέργειες πρός ὅλους τούς Προκαθημενους τῶν Αὐτοκεφάλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν.

Ταυτοχρόνως ἐμέμφθην τήν Συνοδική Ἐπιτροπή ἐπί τῶν Διορθοδόξων καί Διαχριστιανικῶν Σχέσεων διότι οὐδεμία εἰσήγησι παρουσίασε στήν Διαρκή Ἱ. Σύνοδο, στόν Μακαριώτατο Πρόεδρο καί τήν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος γιά τίς ἀπόψεις ἐπί τοῦ θέματος τῶν λοιπῶν Αὐτοκεφάλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί τήν προεκτίμησι τῶν τυχόν συνεπειῶν γιά τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας, τήν διακοπή τῆς κοινωνίας μέ τήν Ἐκκλησία τῆς Ρωσσίας καί τήν ἀναγνώριση ὑπ’ Αὐτῆς Παλαιοημερολογιτῶν ἐν Ἑλλάδι.

Συγχρόνως ἀπήντησα στόν Πρόεδρο τῆς Ἐπιτροπῆς τῶν Νομοκανονικῶν ὅτι ὁ Μητροπολίτης Ὀνούφριος δέν εἶχε καμμία δυνατότητα νά συμπράξει στήν λεγομένη «ἑνωτική Σύνοδο» ὅπως δέν θά εἶχε ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν νά συμπράξει μέ τόν αὐτοτιτλοφορούμενο ὡς «Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν» κ. Παρθένιο Βεζυρέα, καθηρημένο Διάκονο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

Ἑπομένως ὑπῆρξα ὁ μόνος πού ὡμίλησε ἐπί τῆς οὐσίας καί δυστυχῶς ἐπειδή ἀπεχώρησα ἀπό τήν Ἱεραρχία θεωρῶν ὅτι ἐτελείωσε δέν παρευρέθην κατά τήν σύνταξι τοῦ Ἀνακοινωθέντος καί ἐκ παραδρομῆς ἴσως ἡ ἐπί τοῦ Τύπου τριμελής Ἐπιτροπή δέν διευκρίνισε ὅτι ὀκτώ Συνοδικοί Σύνεδροι ἐζήτησαν τήν ἀναβολή λήψεως ἀποφάσεως διά τό δυσχερές τοῦ ζητήματος καί ἡ ταπεινότης μου μόνον ἐζήτησε τήν ἄμεση σύγκλησι Πανορθοδόξου Συνόδου, κατά τήν ὁποίαν ἡ Κανονική Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας ὑπό τόν Μητροπολίτη Ὀνούφριο θά εἶχε τήν δυνατότητα καί τήν εὐθύνη νά ἐκκλησιάση τούς καθηρημένους, ἀναθεματισμένους καί ἀχειροτονήτους ψευδοκληρικούς τῶν σχισματικῶν δομῶν τῆς Οὐκρανίας καί νά ἐπιφέρει τήν εἰρήνευσι στήν πολύπαθη αὐτή χώρα, ἐφ’ ὅσον ἰσχυρίζεται ὅτι εἶναι καί ἀπολύτως Αὐτόνομος ἀπό τήν Ρωσσική Ἐκκλησία.

Ἑπομένως τά ὅσα ἀναγράφονται δέν ἀποδίδουν τήν ἀλήθεια διότι οὐδέποτε ἀπεδέχθην τήν πρότασι τοῦ Μακαριωτάτου περί ἀναγνωρίσεως τῆς Αὐτοκεφαλίας τῆς ἀκύρου καί ἀνυποστάτου «Ἐκκλησίας» πού δημιουργήθηκε στήν Οὐκρανία, ὅπως στοιχειοθετήθηκε λέγων εὐθαρσῶς ὅτι καλούμεθα νά ἀναγνωρίσωμε ἀκύρους ἐκκλησιαστικάς πράξεις οἱ ὁποῖες διαλύουν τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας καί ἐπιφέρουν τραγικάς συνεπείας, προειδοποιῶν δι’αὐτάς ἀπό τώρα.

Ἐν κατακλείδι βεβαίως ἐδήλωσα ὅτι δι’ αὐτό τό διοικητικῆς φύσεως θέμα πού δέν τυγχάνει θέμα Ὀρθοδόξου ἀκριβείας περί τήν πίστιν, δέν θά προβῶ ἀτομικῶς εἰς οἱανδήποτε ἐνέργεια διασπάσεως τῆς ἑνότητος τοῦ Σώματος τῆς Σεπτῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὡς θά ἔπραττα αὐθωρεί διά θέμα Οἰκουμενιστικῆς Διακοινωνίας, ἐφαρμόζων τόν ΙΕ΄ Ἱερό Κανόνα τῆς ΑΒ΄ Ἁγίας Συνόδου διότι αὐτό θά συνιστοῦσε ἄφρονα καί ἀντιεκκλησιαστική ἐνέργεια. 

Η ΚΥΡΙΑ ΕΛΕΝΗ ΛΩΡΙΤΟΥ ΣΥΓΥΡΙΖΕΙ ΤΟΥΣ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΥΣ ΤΗΣ “ΠΑΤΕΡΙΚΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ”

Η ΚΥΡΙΑ ΕΛΕΝΗ ΛΩΡΙΤΟΥ ΣΥΓΥΡΙΖΕΙ ΤΟΥΣ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΥΣ ΤΗΣ “ΠΑΤΕΡΙΚΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ”

=====

Ε! Πάτερ Ευθύμιε! Του Σημάτη του την έπεσαν οι παλαιοημερολογίτες! Κάποιοι και με τον σατανά θα συμμαχήσουν για να εκδικηθούν την Εκκλησία που δεν τους πρόσεξε! Δεν λέμε! άπονη η μάννα! Και όπως λέει το άσμα "και μπαστούνι μην της δώσεις στο προσκέφαλο κοντά, γιατί το θέλει για να δέρνει τα παιδιά της και ύστερα να τους φωνάζει αληταρά!"   

Έως εδώ συμφωνούμε, καμμία αντίρρηση! Όμως όσες ξυλιές να φάει κανείς, όσα μπαστούνια και να σπάσουν στην πλάτη του, δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Ποτέ μη σώσουν και φερθούνε σαν άνθρωποι. Την ψυχή τους ζημιώνουν. Όμως εμείς για ποιό λόγο θα πρέπει να χαλάσουμε την δική μας ψυχή; Η ευγνωμοσύνη που πρέπει να έχουμε προς την Εκκλησία είναι απεριόριστος. Δεν είπα προς τον δεσπότη, είπα προς την Εκκλησία. Η Εκκλησία μας ευεργέτησε εξ ίσου απεριόριστα. Η Εκκλησία μας κατέστησε εν δυνάμει αγίους. Αγιόπαιδες έζησαν μακρυά από το χοιροστάσιο των παθών ως καθαρά αλαβάστρινα δοχεία του Αγίου Πνεύματος. 

Η Εκκλησία δίδει στον πιστό άνθρωπο την ελπίδα της Αναστάσεως, ήδη από εδώ ζει την Ανάσταση. Η Εκκλησία μας δώρισε τους αγίους πνευματικούς μας. Αυτές οι πλούσιες δωρεές που επιδαψιλεύει ο Θεός στην Εκκλησία Του και καθιστά εμάς τους φτωχούς δούλους του μετόχους, θα έπρεπε να μην μας αφήνουν κανένα περιθώριο μεμψιμοιρίας, κλάψας, μίξας, πικρίας, εκδίκησης, ένα ψυχολογικό υπόβαθρο για μία εκκλησιολογικώς ανάρμοστη συμπεριφορά, η οποία  ψηλαφείται στα λόγια και στα έργα μας με σχισματικές τάσεις. Όσο φαρμάκι και να μας πότισε η Εκκλησία, δεν θα έπρεπε να νικά την χαρά του εν ημίν Αγίου Πνεύματος, την οποία καμμία δύναμη δεν μπορεί να μας αφαιρέσει. Κανείς δεσπότης δεν θα κλάψει αν εσύ αποποιηθείς τις δωρεές του Αγίου Πνεύματος, το οποίο μόνο μέσα στην Εκκλησία κατοικοεδρεύει. Δεν μας φταίει τίποτα η Εκκλησία, αν ο κάθε κοκορόμυαλος δεσποτάκος, αν το κάθε γεροκούσιαλο αυτή την μοναδικότητα της Εκκλησίας την καθιστά δικό του μονοπώλιο. Και το ελεεινό γεροκούσιαλο και το μαγαζί του θα καταλήξουν στον τάφο. Η δε Εκκλησία μένει εις τον αιώνα! Να φύγουμε να πάμε πού;!

Τσακίρογλου πάρτο αλλιώς. Κόψτο αλλιώς δεν βγαίνει! Εκεί μαθηματικοί και φιλόλογοι τους ίδιους λογαριασμούς κάνετε. Δεν βγαίνουν τα νούμερα. Από γεωγραφία δεν τα πάτε και τόσο καλά! Από τον Μέγα Φώτιο και πιό πίσω μέχρι το 1054 είναι τουλάχιστον δύο αιώνες, όχι δύο μήνες, δύο αιώνες. Τwo hundred years! Δεν μπορείς να τους αγνοήσεις, να πεις ότι δεν υπήρχαν, να κλέψεις τον λογαριασμό όση επιδεξιότητα κι αν έχεις στην λαθροχειρία. Τι θα γίνει με σας, πολύς σουρεαλισμός έπεσε. Μήπως έχουν εφευρεθεί και αφηρημένα μαθηματικά; Οι ιστορικές πηγές σας μάραναν για να πείτε τόσο χονδροειδείς ανοησίες!

ΕΥΛΟΓΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ, ΤΟ ΠΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΝΕΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

ΕΥΛΟΓΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ, ΤΟ ΠΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΝΕΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

Του κ. Ηλία Καταγή

=====

Ώστε ο νεοημερολογιτισμός είναι αίρεση, είναι σχίσμα, είναι Οικουμενισμός; Αλήθεια που εδράζεται το θεώρημα αυτό; Ώστε σύμπασα η Ορθοδοξία υπέπεσε σε σχίσμα και είναι αιρετικη λόγω της αλλαγής του εορτολογίου; Και πού είναι η αληθινά Ορθόδοξη Εκκλησία; Μήπως περιχαρακωμενη στα γραφεία των ΓΟΧ στην Κάνιγγος ή μήπως σε κάποια άλλη παραταξη των Παλαιοημερολογιτών; Σε ποιο δόγμα ακριβώς προσέκρουσε η αλλαγή του εορτολογίου; 

Τι σχέση έχει η αλλαγή του εορτολογίου με τον Οικουμενισμό; Αν, δηλαδή, δεν υπήρχε η αλλαγή του εορτολογίου, ο Αθηναγόρας, επί παραδείγματι, δεν θα είχε κάνει την άρση των αναθεμάτων με τους Παπικούς; Θα ήταν ανυπέρβλητο εμπόδιο το ημερολόγιο; Ο Οικουμενισμός υπάρχει, λόγω της στρεβλής θεώρησης των πραγμάτων από τους Οικουμενιστές και όχι λόγω του εορτολογίου. 

Σε τι εμπόδισε η διαφορά των 13 ημερών, τις κατά τόπους Εκκλησίες, που ακολουθούν το παλαιό ημερολόγιο, να συναγωνιζονται σε οικουμενιστικές ασχημίες το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως που ακολουθεί το νέο;

ΠΑΛΑΙΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ

ΠΑΛΑΙΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ

Της κ. Ελένης Λωρίτου

=====

"Δάσκαλε", δεν είμαι και η πλέον αρμόδια για να μιλήσω μαζί σας. Έχουν μιλήσει άλλοι πιό  αρμόδιοι και αποδείχτηκε, ότι είστε αγύριστα κεφάλια. 

Περιορίζομαι σε αυτά που μου λέτε, ότι δηλαδή θα είχατε κοινωνία με τις Εκκλησίες και το δικό μας Άγιον Ορος που πάνε με το παλαιό. Και αυτό σας το επιχείρημα σας εξυπηρετεί; Αυτό δείχνει ότι λατρεύετε το ημερολόγιο, ότι έχετε μία προσκόλληση στο ημερολόγιο κάτι παραπάνω από μία μονάδα μέτρησης του χρόνου. Αφού δεν ανάγετε το ημερολόγιο σε ύψιστο θέμα και σας ενδιαφέρει ο Οικουμενισμός, γιατί δεν έρχεστε σε επικοινωνία με την προσπάθεια εξόδου από τον Οικουμενισμό, χωρίς βέβαια να απαιτείτε και την ένταξή μας στις τάξεις σας; 

Νομίζετε ότι η έξοδος από τον Οικουμενισμό είναι συνάρτηση του ημερολογίου; Δεν αμφισβητούμε τα όσα λέτε για τις προθέσεις των πρωτεργατών του θέματος. Δεν νομίζουμε, όμως, ότι απλά με την επιστροφή στο παλαιό ξορκίζουμε τον δαίμονα του Οικουμενισμού. Και αυτό το θέμα πρέπει να ιδωθεί με πνεύμα ποιμαντικής φροντίδας και "οικονομίας". 

Η πορεία του Οικουμενισμού δεν δικαιώνει το σχίσμα και δεν μπορεί η αντιοικουμενιστική προσπάθεια να αποκτήσει και αυτή την ρετσινιά και να ξεπλύνει στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ τις εκκλησιολογικές σας υπερβάσεις. Αν γίνει αλλαγή στο ημερολόγιο -πράγμα ίσως ποιμαντικά  ασύμφορο- θα πρέπει να γίνει πανορθόδοξα. Το καταλαβαίνω ότι και σεις από το άλλο μέρος θέλετε μία "αξιοπρεπή" συνθήκη, αλλά το θέμα δεν είναι να σώσουμε τα προσχήματα στα μάτια των οπαδών, αλλά να θεραπεύσουμε τα ουσιαστικά προβλήματα. Το ουσιαστικό πρόβλημα είναι ότι φέρετε στην καμπούρα ένα σχίσμα. Ποιός μπορεί να θεραπεύσει τα εκκλησιολογικά σας άλματα; 

Σας νοιώθουμε ως πραγματικά αδέλφια στην πίστη, από την μήτρα της Εκκλησίας προήλθατε, για τα ίδια πράγματα μιλάμε, αλλά χρειάζονται ουσιαστικές τομές. Το πρόβλημα είναι η αίρεση και όχι το ημερολόγιο χωρίς να θέλω να το υποβαθμίσω. Ίσως ξαναβρεθούμε μπροστά στις ίδιες προκλήσεις με αλλαγή Πασχαλίου κ.τ.λ.. 

Το ξέρω ότι η ευταξία της Εκκλησίας που καθορίστηκε με αποφάσεις Οικουμενικών Συνόδων έχει μεγάλη σημασία και δεν υποβαθμίζουμε το θέμα σε μία αφελή προσπάθεια εκσυγχρονισμού. Όμως οι χειρισμοί του παρελθόντος οδήγησαν -ως μη ώφειλε- σε σχίσμα. Το ζητούμενο δεν είναι να αφήσουμε την αίρεση και να πάμε στο σχίσμα.

“ΑΜΝΗΜΟΛΑΤΡΕΣ” ΚΑΤΑ ΤΟ “ΧΡΟΝΟΛΑΤΡΕΣ”

“ΑΜΝΗΜΟΛΑΤΡΕΣ” ΚΑΤΑ ΤΟ “ΧΡΟΝΟΛΑΤΡΕΣ”

Της κ. Ελένης Λωρίτου

=====

"Aμνημονολάτρες" κατά το "χρονολάτρες": Όπως οι του Παλαιού λατρεύουν το ημερολόγιο και ανάγουν ένα δευτερεύον θέμα σε θέμα πίστεως, έτσι και οι της Αποτείχισης ανάγουν την Αποτείχιση σε αντικείμενο λατρείας. Βέβαια υπάρχει και η αντιπαλότητα των "αμνημονολατρών" κατά των "χρονολατρών" ως προς το ποιό πρέπει να είναι το αντικείμενο λατρείας! 

Όπως εξηγήσαμε η "οικονομία" είναι ένα μέσο ποιμαντικής που η Εκκλησία δίδει στους ποιμένες για να διοικήσουν και να ποιμάνουν την Εκκλησία με φροντίδα, διάκριση, φειδώ, εκτίμηση του ποιμαντικού συμφέροντος και του εφικτού, με εκδήλωση της θείας συνέργειας, με αγάπη, φιλαδελφία και συνεργασία των μελών του σώματος του Χριστού. Ο 15ος Κανόνας της Α/Β Συνόδου είναι διατυπωμένος με το πνεύμα της οικονομίας.

Ο π. Ευθύμιος συγχωρείται λόγω του εκρηκτικού του χαρακτήρος να σου πει και μία υπερβολή, αλλά κάτι φραγκοφονιάδες να έρχονται να σου μιλάνε για την ακρίβεια της Αποτείχισης έ! Όχι! Πάει πολύ! Σου δίνουν την εντύπωση ότι η έννοια της Αποτείχισης αφίσταται της εσωτερικής ανάγκης και παρόρμησης του χριστιανού για την ομολογία και ανάγεται σε κάτι που αυτονομείται σε αντικείμενο λατρείας. Ζορίζονται κάποιοι αδελφοί από την στενή και τεθλιμμένη οδό της χριστιανικής ζωής και την θεωρούν συνέπεια της Αποτείχισης. Η ζωή του χριστιανού είναι μία via dolorosa ως πρός το ήθος, την ομολογία, τις αρετές και όχι μόνο της ακρίβειας της Αποτείχισης. Δηλαδή οι άλλοι της οικονομίας περνάνε υπέροχα; Η ζωή του χριστιανού κατά κόσμον ίσως φαίνεται στενή και τεθλιμμένη, αλλά είναι μέτοχος της χαράς, της ειρήνης και των δωρεών του Αγίου Πνεύματος! 

ΣΥΜΒΟΛΗ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΔΙΑΚΟΠΗΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ ΙΘ΄

ΣΥΜΒΟΛΗ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΔΙΑΚΟΠΗΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ

ΙΘ΄

Του Πρωτοπρ. Άγγελου Αγγελακόπουλου

=====

Φλωρίνης Αὐγουστῖνος Καντιώτης καί διακοπή μνημοσύνου

________

Ὁ Μητροπολίτης Φλωρίνης κυρός Αὐγουστῖνος Καντιώτης διέκοψε τη μνημόνευση τοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρα μετὰ τὸν Μητροπολίτη Ἐλευθερουπόλεως κυρό Ἀμβρόσιο. Σέ κάποια ἀποσπάσματα ἀπὸ σχετικὲς δηλώσεις του λέγει:

«Μόλις ἔγινα ἐπίσκοπος ὡρισμένοι παλαιοημερολογῖται μὲ κατηγοροῦσαν, ὅτι δὲν ἔπαυσα τὸ μνημόσυνο τοῦ πατριάρχου Ἀθηναγόρα, ποὺ δὲν ὀρθοτομεῖ τὸν λόγο τῆς ἀληθείας, καὶ δὲν τὸν ἀπεκήρυξα ὡς αἱρετικό. Ὁ πατριάρχης Ἀθηναγόρας χωρὶς ἀμφιβολία εἶχε προβῆ σὲ ἐνέργειες, ποὺ τὸν ἔφεραν μακριὰ ἀπὸ τὸ ὀρθόδοξο φρόνημα· μοῦ ζητοῦσαν, λοιπὸν, νὰ τὸν κηρύξω γι᾿ αὐτὲς αἱρετικό, νὰ τὸν διαγράψω ἀπὸ τὰ δίπτυχα καὶ νὰ παύσω τὸ μνημόσυνό του. Τοὺς ἀπήντησα ὅτι ὡρισμένες ἐνέργειες τοῦ πατριάρχου ἦταν παραβάσεις Ἱ. Κανόνων πού, ἂν ἀποδειχθοῦν ἀληθινές, συνεπάγονται καθαίρεσι. Ἀλλὰ, ποιός θὰ τοῦ ἐπιβάλῃ τὴν καθαίρεσι; Τὸ ἁρμόδιο ὄργανο γιὰ κληρικοὺς εἶναι ἡ Σύνοδος, καὶ γιὰ τὸν οἰκουμενικὸ πατριάρχη ἡ Σύνοδος τοῦ Πατριαρχείου. Ἀλλὰ, δυστυχῶς, δὲν κατέστη ὑπόδικος ἐνώπιον αὐτῆς, καὶ ἔτσι παρέμενε στὸ θρόνο.

Ὅπως ἔλεγε ὁ ἀείμνηστος μητροπολίτης πρώην Φλωρίνης κυρός Χρυσόστομος Καβουρίδης, ὁ ἀρχιεπίσκοπος τῶν παλαιοημερολογιτῶν, ἡ καθαίρεσι καὶ ὁ ἀφορισμὸς διακρίνονται σὲ «δυνάμει» καὶ σὲ «ἐνεργείᾳ». Κληρικὸς, ποὺ ξέφυγε ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξία, μέχρις ὅτου κριθῇ ἀπὸ Σύνοδο, μπορεῖ νὰ θεωρηθῇ δυνάμει καθῃρημένος· ἐνεργείᾳ καθῃρημένος καθίσταται μόνο μετὰ ἀπὸ συνοδικὴ κρίσι. Αὐτὰ ἰσχύουν γιὰ τὶς ἀντικανονικὲς ἐνέργειες τοῦ Πατριάρχου. Γιὰ παραβάσεις δηλαδὴ ἱ. κανόνων ἐθεωρεῖτο «δυνάμει» καθῃρημένος, δὲν ἦταν ὅμως καὶ «ἐνεργείᾳ». Ἀλλ᾿ ὑπῆρχαν καὶ ἐνέργειές του, ποὺ ἔθιγαν δόγματα. Καὶ στὴν περίπτωσι αὐτή, ἀφοῦ «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ» κηρύττει διδασκαλίες ἀντορθόδοξες, δὲν ἀπαιτεῖται προηγουμένως ἀπόφασι καθαιρέσεως ἀπὸ ἁρμόδιο συνοδικὸ δικαστήριο· ἡ καθαίρεσις ἐπέρχεται αὐτομάτως κατὰ τὸν ΙΕ΄ κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου, τὸν ὁποῖο καὶ ἐγὼ ὡς ἱεροκῆρυξ εἶχα μνημονεύσει καὶ εἶχα ζητήσει ἀπὸ τοὺς ἀρχιερεῖς τῆς Β. Ἑλλάδος νὰ τὸν ἐφαρμόσουν καὶ νὰ διακόψουν τὴν κοινωνία μὲ τὸν οἰκουμενικὸ πατριάρχη. Γιατί τώρα, μὲ ρωτοῦσαν, ποὺ γίνατε ἐπίσκοπος τῆς Βορείου Ἑλλάδος, δὲν ἐφαρμόζετε ὁ ἴδιος τὸν κανόνα καὶ δὲν διακόπτετε τὴν πνευματικὴ σχέσι μὲ τὸν πατριάρχη;

Ἀπάντησις: Ἐξακολουθῶ νὰ πιστεύω ὅ,τι πίστευα καὶ τότε. Δὲν ἐφαρμόζω, ὅμως, ἀκόμη τὸν κανόνα αὐτόν, ὄχι διότι φοβοῦμαι· διεκινδύνευσα ἤδη τὸ θρόνο κατ᾿ ἐπανάληψιν γιὰ τὴν ἐφαρμογὴ Ἱ. Κανόνων. Ἀλλ᾿ ἐνῷ ἔχω τὴν ἀπόφασι νὰ τὸν ἐφαρμόσω, τρέμω καὶ ἰλιγγιῶ ἐμπρὸς στὴν εὐθύνη ἀπέναντι στὸ Θεὸ καὶ τοὺς ἀνθρώπους γιὰ μία ἐνέργεια, ποὺ θὰ ἔχῃ χαρακτῆρα δονήσεως μέσα στὴν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία. Ἐρευνῶ, λοιπὸν, καὶ βασανίζω τὸ πρᾶγμα βαθύτερα, καὶ περιμένω πληροφορία τῆς συνειδήσεώς μου, ἡ ὁποία ἰσχυρῶς νὰ μὲ πείθῃ ὅτι ἤγγικεν ἡ ὥρα. 

Παρακολουθῶ μὲ προσοχὴ καὶ ἀγωνία τὴν ἐξέλιξι τῆς καταστάσεως. Βλέπω, ὅτι καὶ ἄλλοι ἀρχιερεῖς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀνησυχοῦν καὶ διερωτῶνται· ποῦ πᾶμε; Κάτι φοβερὸ ἐγκυμονοῦν οἱ καιροί μας. Συνεχῶς προετοιμάζω τὴν ψυχή μου, τὸ ποίμνιό μου, καθὼς καὶ τὶς ψυχὲς τῶν φίλων ἀναγνωστῶν, γιὰ τὴν κρίσιμη ὥρα τῆς Ὀρθοδοξίας. Εἴθε ὁ Κύριος ἀποτρέψῃ ἀπὸ μᾶς τὸ πικρὸ ποτήριο. Εἴθε νὰ μὴ διασπασθῇ ἡ ἑνότης διὰ τῆς πραγματοποιήσεως ἐνδομύχων πόθων ὡρισμένων οἰκουμενιστῶν ταγῶν τῆς Ἐκκλησίας. Ἐν πάσῃ, ὅμως, περιπτώσει τὸ πότε καὶ πῶς θὰ ἐφαρμόσω τὸν ἀνωτέρω κανόνα, δὲν θὰ μοῦ τὸ ὑποδείξουν ἀνεύθυνα πρόσωπα, ἀλλὰ ἡ συνείδησί μου, ἀκούγοντας καὶ τὴ φωνὴ τοῦ λαοῦ ἐκείνου, ποὺ ἀγωνίσθηκε μαζί μου σὲ ἡμέρες σκληρᾶς δοκιμασίας».

Τελικῶς, ὅμως, ἔκαμε τὴν παύση λίγο ἀργότερα, μερικοὺς μῆνες μετὰ ἀπὸ αὐτά.

«Ἐπικροτῶ [Μάρτιος τοῦ ΄70] τὴν πρᾶξι τοῦ μητροπολίτου Ἐλευθερουπόλεως Ἀμβροσίου, ποὺ ἔπαυσε τὸ μνημόσυνο τοῦ πατριάρχου Ἀθηναγόρα, ἐξ αἰτίας τῶν νεωτέρων δηλώσεών του περὶ κοινοῦ ποτηρίου, πρωτείου, ἀλαθήτου καὶ φιλιόκβε. Ἡ παῦσις ὁπωσδήποτε θὰ ἐπεκταθῇ. Καὶ ἄλλοι ἱεράρχαι ἑτοιμάζονται νὰ διαμαρτυρηθοῦν. Ἡ κατάστασι ἐκτραχύνεται. Τὸ σκάνδαλο παίρνει διαστάσεις. Τὸ γόητρο τοῦ Πατριαρχείου πέφτει. Πλησιάζει κάποια τρομακτικὴ διάσπασις τῆς ἑνότητος τοῦ Ὀρθοδόξου κόσμου· θὰ ἐπακολουθήσῃ πνευματικὸς ὄλεθρος.

Νά, τ᾿ ἀποτελέσματα τοῦ διαλόγου, ποὺ ἄρχισαν πάπας καὶ πατριάρχης. Ὁ διάλογος εἶναι πονηρὴ παγίδα τοῦ παπισμοῦ, γιὰ νὰ διαλύσῃ τὴν Ὀρθοδοξία. Ἡ Διαρκὴς Ἱ. Σύνοδος, ὅπως παρετήρησαν καὶ ἄλλοι, δὲν μπορεῖ ν᾿ ἀντιμετωπίσῃ τὴν κατάστασι. Εἶναι ἀνάγκη νὰ συγκληθῇ ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἡ ὁποία στὸ κεφαλαιῶδες τοῦτο ζήτημα εἶμαι βέβαιος ὅτι μὲ θαυμαστὴ ἑνότητα θὰ στηλιτεύσῃ τὶς παρεκκλίσεις ἀπὸ τὶς ἀρχὲς τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ θ᾿ ἀπευθύνῃ διάγγελμα πρὸς ὅλο τὸν ὀρθόδοξο κόσμο, ποὺ εἶναι ἀπογοητευμένος ἀπὸ τὶς ἀντικανονικὲς καὶ ἀντορθόδοξες ἐνέργειες τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου. Ἴσως ὁ πατριάρχης, πρὸ τοῦ κινδύνου καταδίκης του ἀπὸ ὅλη τὴν Ἱεραρχία, ν᾿ ἀνανήψῃ.

Ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος, ἀμέσως μετὰ τὴ δημοσίευσι τῶν φρικωδῶν δηλώσεων τοῦ πατριάρχου περὶ πρωτείου, ἀλαθήτου τοῦ πάπα καὶ φιλιόκβε, θὰ ἔπρεπε νὰ συγκληθῇ σὲ ἔκτακτη συνεδρίασι, ν᾿ ἀπευθύνῃ ἐρώτημα στὸν πατριάρχη, ἂν εἶναι ἀκριβεῖς ἢ ὄχι οἱ δηλώσεις, καὶ νὰ καθησυχάσῃ τὸν ὀρθόδοξο λαό. Ἱεράρχαι, ποὺ διαμαρτυρήθηκαν ἢ καὶ ἔπαυσαν τὸ μνημόσυνο, ὄχι μόνο ἀπαλλάσσονται ἀπὸ εὐθύνη, ἀλλὰ εἶναι καὶ ἄξιοι ἐπαίνου, διότι ἑρμήνευσαν ὀρθὰ τὸν ΙΕ΄ κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου. Δημιουργήθηκε σοβαρὸ ζήτημα πίστεως καὶ κρίσεως τῆς ὀρθοδόξου συνειδήσεως, τὸ ὁποῖο μόνο ἡ Ἱεραρχία μπορεῖ ν᾿ ἀντιμετωπίσῃ. Τὶς τυχὸν ἐναντίον διαμαρτυρομένων ἱεραρχῶν φωνὲς ἀπίστων, ἀθέων, πνευματιστῶν, μασόνων, οἱ ὁποῖοι εἶναι ψυχροὶ καὶ ἀδιάφοροι καὶ ληξιαρχικῶς μόνο ἀνήκουν στὴν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία, πρέπει νὰ περιφρονήσουμε σὰν γαυγίσματα μικρῶν σκύλων, ὅπως διδάσκουν ἀείμνηστοι πρόμαχοι τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἂς ἀκούσουμε τὰ πιστὰ τέκνα τῆς Ὀρθοδοξίας, τὰ ὁποῖα ἀπὸ κάθε σημεῖο τῆς Ἑλλάδος στρέφουν ἐναγωνίως τὰ βλέμματά τους πρὸς τοὺς ποιμένας, ζητώντας ῥωμαλέα ὑπεράσπισι τῆς πατροπαραδότου εὐσεβείας».

Μετὰ ἀπὸ τὴν διακοπή μνημονεύσεως τοῦ Πατριάρχου (Φεβρουάριος 1973).

«Μᾶς κατηγοροῦν ὅτι δὲν σεβόμεθα τὸ Πατριαρχεῖο, διότι ὅλως αὐθαιρέτως διεκόψαμε τὸ μνημόσυνο τοῦ ὀνόματος τοῦ πατριάρχου. Ὄχι, ἀδικοῦν τὴν ἀλήθεια, ὅταν λένε «ὅλως αὐθαιρέτως». Τὸ ἀληθὲς εἶναι τὸ τελείως ἀντίθετο. Ἐὰν ἀνοίξετε τὸ Πηδάλιο καὶ μελετήσετε τὸν ΙΕ΄ κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου, τότε θὰ δῆτε ὅτι ὄχι «ὅλως αὐθαιρέτως», ἀλλὰ «ὅλως κανονικῶς» διεκόψαμε τὴ μνημόνευσι τοῦ πατριάρχου. Τὴν διεκόψαμε μετὰ ἀπὸ φρικώδεις δηλώσεις του περὶ πρωτείου καὶ ἀλαθήτου τοῦ πάπα, περὶ φιλιόκβε κ.λπ., «Γυμνῇ τῇ κεφαλῇ» διεκηρύσσοντο, σὲ παγκόσμιο κλίμακα, ἀντορθόδοξες διδασκαλίες, ποὺ ἔχουν καταδικασθῆ ἀπὸ πλῆθος Συνόδους. Οἱ δὲ τρεῖς μητροπολῖται τῆς Βορείου Ἑλλάδος, οἱ ὁποῖοι μὲ πόνο ψυχῆς προχωρήσαμε στὴν διακοπὴ τοῦ πατριαρχικοῦ μνημοσύνου, μὲ ἔγγραφο πρὸς τὴν Ἱ. Σύνοδο δηλώσαμε ὅτι, ἐὰν ὁ πατριάρχης διέψευδε τὶς σχετικὲς δηλώσεις, ἐμεῖς θὰ ἐπαναλαμβάναμε τὸ μνημόσυνο. Ἀλλὰ, δυστυχῶς, ἐκεῖνος ἐπέμεινε στὶς πεπλανημένες ἀντιλήψεις του. Τὸ δὲ γεγονὸς ὅτι ἡ Ἱ. Σύνοδος, παρ᾿ ὅλες τὶς πιέσεις ποὺ δέχθηκε, δὲν προχώρησε νὰ ἐπιβάλῃ κυρώσεις ἐναντίον μας, δείχνει ὅτι κατὰ βάθος ἀνεγνώριζε τὴν ὀρθότητα τῆς ἐνεργείας μας. Προσέφερε δὲ ἡ ἐνέργειά μας αὐτὴ ὑψίστη ὑπηρεσία στὸ Πατριαρχεῖο, διότι ὑπῆρξε ἕνα φρένο στὸν πατριάρχη, ποὺ ἔσπευδε πυραυλοκινήτως πρὸς ἄκαιρον ἕνωσιν μὲ τοὺς παπικούς».

(Συνεχίζεται)

Ο ΕΣΦΙΓΜΕΝΙΤΗΣ ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΜΕΘΟΔΙΟΣ ΒΡΙΖΕΙ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΠΑΙΣΙΟ, ΠΟΡΦΥΡΙΟ, ΙΑΚΩΒΟ ΤΣΑΛΙΚΗ ΚΑΙ ΦΙΛΟΘΕΟ ΖΕΡΒΑΚΟ

Ο ΕΣΦΙΓΜΕΝΙΤΗΣ ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΜΕΘΟΔΙΟΣ ΒΡΙΖΕΙ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΠΑΙΣΙΟ, ΠΟΡΦΥΡΙΟ, ΙΑΚΩΒΟ ΤΣΑΛΙΚΗ ΚΑΙ ΦΙΛΟΘΕΟ ΖΕΡΒΑΚΟ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Διαβάσαμε στο ιστολόγιο “Πατερική Παράδοσις”:

“Οἱ Παλαιοημερολογίτες συνεχίζουν νὰ βλασφημοῦν, ἀρνούμενοι νὰ ἀποδεχθοῦν τὴν χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ποὺ διὰ τῶν συγχρόνων Ἁγίων θαυματουργεῖ! Οἱ Ἅγιοι κατ' αὐτοὺς τοῦ Νέου Ἡμερολογίου, οὔτε κἂν γνωρίζουν σὲ τί ...Θεὸ πιστεύουν!!! Γιατὶ τὸ Νέο Ἡμερολόγιο –κατ’ αὐτούς– εἶναι πλάνη, σχίσμα καὶ αἵρεση!

    

Στὸ βίντεο ὁ ἐσφιγμενίτης Μεθόδιος δὲν ντρέπεται νὰ κατηγορεῖ ὀνομαστικὰ  τοὺς  Ἁγίους Παΐσιο, Πορφύριο καὶ Ἰάκωβο, ποὺ ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὸ ποιός τοὺς ἁγιοκατάταξε, ὁ Θεὸς «μιλᾶ» δι’ αὐτῶν, ἀφοῦ δι’ αὐτῶν συνεχίζει νὰ ἐνεργεῖ θαύματα!

   

Ἀκόμα καὶ τὸν Γέροντα Φιλόθεο Ζερβάκο (ποὺ κάποια Παλαιοημερολογίτικα ἱστολόγια προβάλλουν καὶ χρησιμοποιοῦν πρὸς τὸ συμφέρον τους ὡς ὑπέρμαχο τοῦ Παλαιοῦ Ἡμερολογίου) δὲν διστάζει νὰ κακολογεῖ καὶ νὰ εἰρωνεύεται ὁ ἐσφιγμενίτης Μεθόδιος γράφων: «Ὁ Φιλόθεος Ζερβᾶκος μιὰ ζωὴ δὲν ἤξερε τί Θεὸ πίστευε, πότε (πήγαινε) μὲ τὸ Παλιό, πότε μὲ τὸ Νέο. Πότε ἔτσι, πότε ἀλλιῶς»!

   

Ἄρα, τὸ πρόβλημά τους δὲν εἶναι ὁ Οἰκουμενισμός, (ἐκτὸς ἂν θεωρηθεῖ ὡς Οἰκουμενιστὴς καὶ ὁ γέροντας Φιλόθεος), ἀλλὰ τὸ Ἡμερολόγιο!

Οἱ βλασφημίες τοῦ ἐσφιγμενίτη Μεθόδιου εἶναι ἀνυπόφορες, ἀφοῦ φτάνει νὰ θεωρεῖ (ὅπως ὁ παλαιοημερολογίτης π. Νικόλαος Δημαρᾶς) ὡς «ἐργάτες τῆς ἀνομίας» καὶ «λύκους» καὶ δαιμονισμένους τοὺς Ἁγίους Παΐσιο καὶ Πορφύριο! Τὸ σχετικὸ βίντεοἐδῶ: https://www.youtube.com/watch?v=0rrdfnRwW6o”.

Αυτά να τα ακούσουν όσοι δεν κατανοούν τι εννοούσε ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος όταν μιλούσε για τα δύο δαιμονικά άκρα.

Τι δουλειά έχει το παλαιό ή το Νέο Ημερολόγιο με τις ύβρεις εναντίον των Αγίων; Όλοι στο Άγιον Όρος ακολουθούν το παλαιό εορτολόγιο. Τι σχέση έχει αυτο με τις ύβρεις εναντίον των Αγίων;

Αυτό που δεν θέλει να καταλάβει ο Εσφιγμενίτης Ηγούμενος είναι ότι τους εν λόγω Αγίους γνώρισαν προσωπικά εκατοντάδες χιλιάδες πιστοί, όχι μόνον από την Ελλάδα και την Κύπρο, αλλά από όλα τα μέρη του κόσμου.

Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν εν ζωή εκατοντάδες χιλιάδες μάρτυρες της αγιότητας των εν λόγω Αγίων.

Άρα οι ύβρεις του Εσφιγμενίτη Ηγουμένου προσβάλλουν τη νοημοσύνη, αλλά και την ευσέβεια, εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων.

Άρα ουδένα πείθει, αλλά αντίθετα γίνεται καταγέλαστος, και αποδεικνύεται συκοφάντης των Αγίων.

ΑΚΑΙΡΗ Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ

ΑΚΑΙΡΗ Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Παραθέτουμε, στο τέλος του σχολίου μας, το αποκαλυπτικό άρθρο του κ. Σημάτη, το οποίο ανασκευάζει τις κακοδοξίες του π. Χαρίτωνα και των άλλων σχισματικών των Καρεών.

Να σημειώσουμε πάντως ότι δεν έχουμε τίποτα εναντίον του Παλαιού Ημερολογίου.

Αντίθετα πιστεύουμε ότι η επαναφορά του Παλαιού Ημερολογίου από όλες τις Ορθόδοξες Αυτοκέφαλες Εκκλησίες θα προβάλει τη λειτουργική ενότητα όλων των Ορθοδόξων.

Πώς να το κάνουμε; Δεν είναι ωραίο πράγμα τα Πατριαρχεία Ρωσσίας, Σερβίας και Ιεροσολύμων και το Άγιον Όρος να γιορτάζουν Χριστούγεννα όταν εμείς γιορτάζουμε Θεοφάνεια.

Καμία, επίσης, αμφιβολία δεν υπάρχει ότι η μεταβολή του Ημερολογίου ήταν έργο του νεωτεριστή, Οικουμενιστή και πιθανώτατα μασώνου Πατριάρχη Μελέτιου Μεταξάκη.

Άρα εξεπορεύθη από πονηρό νου για να εξυπηρετήσει πονηρούς στόχους. 

Αυτό, όμως, ουδόλως νομιμοποιεί τους Παλαιομερολογίτες ή τους σχισματικούς των Καρεών, που αυτοκαλούνται αποτειχισμένοι, να θεωρούν άκυρα τα μυστήρια της Εκκλησίας και να βλαστημούν το Άγιο Πνεύμα.

Αυτή τη στιγμή αυτό που πρωτεύει δεν είναι η συζήτηση για την επαναφορά ή μη του Παλαιού Ημερολογίου.

Αυτό που μας καίει είναι ότι οι Οικουμενιστές κατόρθωσαν να θεσπίσουν συνοδικά, με τη Σύνοδο του Κολυμπαρίου, τον Οικουμενισμό σαν πίστη της Εκκλησίας.

Όταν, με τη βοήθεια του Θεού, ανατραπούν οι κακόδοξες αποφάσεις της Συνόδου της Κρήτης, τότε πολύ ευχαρίστως να συζητήσουμε και το θέμα της επαναφοράς του Παλαιού Ημερολογίου και από τώρα λέμε ξεκάθαρα ότι η επαναφορά του Παλαιού Ημερολογίου από όλες τις Εκκλησίες είναι ο επιθυμητός στόχος.

Αλλά δεν θα αφήσουμε το γάμο για να πάμε για πουρνάρια.

Δεν γίνεται να στρουθοκαμηλίζουμε μπροστά στο τι συνέβηκε στην Κρήτη και να παραθεωρούμε ποιες επιπτώσεις έχει για τη ζωή της Εκκλησίας.

Οι κίνδυνοι αυτοί θα γίνουν ακόμη πιο συγκεκριμένοι, επειδή υπάρχουν βάσιμες πληροφορίες ότι Συνοδική επιτροπή του Πατριαρχείου Μόσχας υπό τον Σεβ. Βολοκολάμσκ, όχι απλά συστήνει την αποδοχή των κακόδοξων κειμένων του Κολυμπαρίου, από το Πατριαρχείο Ρωσσίας, αλλά και τον αφορισμό και την καθαίρεση όσων αντιδρούν στον Οικουμενισμό και τη Σύνοδο της Κρήτης.!!!

Αν αυτές οι πληροφορίες είναι ακριβείς τότε μόνον ένας κυριολεκτικά ανόητος και εθελότυφλος νομίζει ότι η προτεραιότητά μας είναι η συζήτηση για την επαναφορά ή μη του Παλαιού Ημερολογίου.

Ιδού το άρθρο του κ. Σημάτη που μας έδωσε την αφορμή για τη σύνταξη του πιο πάνω σχολίου.

*****

ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ ΤΟΥ κ. Π. ΣΗΜΑΤΗ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΚΟΔΟΞΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ π. ΧΑΡΙΤΩΝΑ ΚΑΡΕΩΤΗ

 Τοῦ κ. Παναγιώτη Σημάτη

===== 

Παρουσιάζουμε σήμερα μερικὲς σελίδες ἀπὸ τὸ νεοεκδοθὲν βιβλίο τοῦ π. Χαρίτωνος Καρεώτη, οἱ ὁποῖες ἀναφέρονται στὸ Παλαιὸ Ἡμερολόγιο καὶ οἱ ὁποῖες μᾶς ἐξένισαν.

Τὶς παρουσιάζουμε γιατὶ ἔτσι νομίζουμε πὼς ἀποκαθίσταται μία ἀδικία ἐναντίον πιστῶν ἀδελφῶν μας ἀποτειχισμένων, οἱ ὁποῖοι κατηγορήθηκαν ὅτι –μὲ ὅσα περὶ Ἡμερολογιακοῦ ἔγραψαν– παρανόησαν καὶ παραποίησαν τὶς θέσεις τῶν ἀποτειχισμένων Ἁγιορειτῶν Πατέρων ποὺ ἀναφέρονταν στὴν Ἀποτείχιση καὶ στὸ Παλαιὸ Ἡμερολόγιο· ὅτι ἦταν λάθος κίνηση ἡ κριτικὴ κατὰ τῶν Ἁγιορειτῶν, ἀφοῦ τοὺς ἀπέδωσαν θέσεις ποὺ δὲν εἶχαν, καὶ ἄλλα παρόμοια. Δυστυχῶς, ἔγινε ἀκριβῶς τό ....ἀντίθετο!!!

   

Στὸ ἐν λόγῳ βιβλίο, λοιπόν, καὶ στὸ ΙΒ΄ κεφάλαιο, ἀπὸ τὴν σελίδα 203 καὶ ἑξῆς, ὑπάρχει ἀναφορὰ ἐκτεταμένη στὴν ἱστορία τοῦ Ἡμερολογιακοῦ  προβλήματος. Διαβάζοντάς την κανείς, νομίζει ὅτι τὸ βιβλίο τὸ ἔχουν γράψει Παλαιοημερολογίτες!

Μὲ αὐτὰ ποὺ γράφει, ὅμως,

α) ἀποπροσανατολίζει ἀπὸ τὸ πρόβλημα τοῦ Παλαιοῦ Ἡμερολογίου, ποὺ δὲν εἶναι τὸ Πασχάλιο, ἀφοῦ Νεοημερολογίτες καὶ Παλαιοημερολογίτες ἔχουμε  ΚΟΙΝΟ Πασχάλιο, ἀλλὰ οἱ 13 ἡμέρες καὶ

β) ἀποκρύπτει τὴν ΑΛΗΘΕΙΑ (αὐτὴ ποὺ κυρίως μᾶς ἐνδιαφέρει), ὅτι πολλοὺς αἰῶνες μετὰ τὴν Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο διατηροῦσαν οἱ Ὀρθόδοξοι καὶ  ἄλλα  Ἡμερολόγια ἐκτὸς τοῦ Ἰουλιανοῦ καὶ ἄρα ἡ ἀλλαγὴ δὲν εἶναι θέμα δογματικό! 

Τοῦτο τὸ ἔχουν ἀποδείξει περίτρανα ὁ π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς μὲ τὴ σχετική –γνωστὴ στὸ συγγραφέα–  μελέτη του, ἀλλὰ καὶ οἱ πρόσφατα συκοφαντούμενοι ἀπὸ τοὺς Ἁγιορεῖτες λαϊκοί!

  

Ὁ συγγραφέας, ὅμως, στοιχώντας στὶς θεωρίες τῶν Παλαιοημερολογιτῶν, συμπεραίνει(!) ὅτι «ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δὲν δέχεται τὴν ἀλλαγὴ τοῦ Ἡμερολογίου»! Κι ὅμως ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία –ὅπως στοὺς πρώτους αἰῶνες μετὰ τὴν Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο– ἐφάρμοζε πέραν τοῦ ἑνὸς Ἡμερολόγια, καὶ ἐκεῖνο ποὺ πρωτίστως τὴν ἐνδιέφερε ἦταν τὸ Πασχάλιο· καὶ ἡ ὕπαρξη δύο Ἡμερολογίων δὲν ἐπέφερε διακοπὴ ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας τῶν χρησιμοποιούντων διαφορετικὰ Ἡμερολολόγια Ἐκκλησιῶν· ἔτσι καὶ στὴν περίπτωση τοῦ 1920-1923: παρὰ τὴν σκόπιμη καὶ πραξικοπηματικὴ εἰσαγωγὴ τοῦ Νέου Ἡμερολογίου, δὲν διέκοψε ἡ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ  τὴν κοινωνία μετὰ τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἐπειδὴ ἄλλαξε τὸ Ἡμερολόγιο! Οἱ μόνοι ποὺ διέκοψαν τὴν κοινωνία μὲ ΟΛΕΣ τὶς Ἐκκλησίες  –χωρὶς οἱ ἄλλες Ἐκκλησίες τότε, οὔτε Οἰκουμενιστικὲς νὰ εἶναι, οὔτε νὰ ἀλλάξουν Ἡμερολόγιο– ἦσαν οἱ Παλαιοημερολογίτες!

Στὴ σ. 213, τώρα, ὁ π. Χαρίτων μᾶς παραθέτει τὴν ὀρθὴ ἀπόφαση ποὺ ἔλαβαν οἱ Ἁγιορεῖτες Πατέρες τὸ 1927. Ἀλλὰ θρηνεῖ, στὴ συνέχεια, κατακρίνοντας καὶ ἐπιρρίπτοντας τὴν κατηγορία σὲ ἐκείνους ποὺ παρέμειναν ἐνσωματωμένοι στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, κι ὄχι σὲ ἐκείνους ποὺ ἀποκόπηκαν ἀπὸ αὐτή! Καθαρὰ ἡ θέση τῶν Παλαιοημερολογιτῶν!!! Καὶ ὀνομάζει τοὺς παραμείναντας στὴν Ἐκκλησία "καινοτόμους"  (δηλαδή, καινοτόμοι εἴμαστε ὅλοι ἐμεῖς! Ἔτσι μᾶς χαρακτηρίζει ὁ π. Χαρίτων, ὅπως ἀκριβῶς μᾶς χαρακτηρίζουν καὶ οἱ Παλαιοημερολογίτες), ἐνῶ θεωρεῖ Ὀρθόδοξους τοὺς σχισματικοὺς Παλαιοημερολογίτες!

Εἶναι φυσικό, λοιπόν, ἀφοῦ ἀκολουθεῖ τὴν λογικὴ τῶν Παλαιοημερολογιτῶν, νὰ ἀποκαλεῖ  καινοτόμους τοὺς Νεοημερολογίτες καὶ αἱρετικὸ  τὸν τότε Πατριάρχη, μόνο καὶ μόνο γιὰ τὴν Ἡμερολογιακὴ ἀλλαγή, κι ὄχι γιὰ κάποια αἵρεση!!! Τοῦτο συμπεραίνεται ἀπὸ τὶς δηλώσεις τῶν ἴδιων τῶν Παλαιοημερολογιτῶν· οἱ ἴδιοι οἱ Παλαιοημερολογίτες δηλαδή, ἐρωτώμενοι, γιατί, οὔτε μιὰ φορὰ ἐπὶ δεκαετίες, δὲν ἀναφέρεται στὰ κείμενά τους ἡ δικαιολογία ὅτι ἀποσχίστηκαν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία λόγῳ Οἰκουμενισμοῦ, ἔχουν δηλώσει ὅτι τότε δὲν γνώριζαν αἵρεση μὲ τὸ ὄνομα Οἰκουμενισμός!

Γράφει ὁ π. Χαρίτων, κάνοντας λόγο γιὰ τοὺς τότε μοναχοὺς καὶ τὸν τότε Πατριάρχη καὶ τὰ ἑξῆς:

Καὶ στὴ συνέχεια, δὲν διστάζει νὰ ἀκολουθεῖ τὴν ἰδεολογία τῶν Παλαιοημερολογιτῶν, οἱ ὁποῖοι ὁμιλοῦν γιὰ καινοτομία (=αἵρεση) τῶν Νεοημερολογιτῶν, γράφοντας ὅτι ἔκαναν τὴν διακοπὴ μνημοσύνου οἱ Παλαιοημερολογίτες, «ὅπως ὁρίζουν οἱ Ἱεροὶ Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας ἐν καιρῶ αἱρέσεως»!

Ξέχασε ὁ π. Χαρίτων τὴν ὀρθὴ ἀπόφαση τοῦ Ἁγίου Ὄρους ποὺ παραθέτει στὸ βιβλίο του (καὶ παρουσιάσαμε πιὸ πάνω) τὴν ὁποία δὲν ἔχει καταγγείλει καὶ ὡς Ἁγιορείτης δέχεται, ἀφοῦ δὲν ἀνῆκε σὲ ζηλωτικὴ ὁμάδα, ὅπως ὁ συνυπογράφων τὸν ἐναντίον μας λίβελλο π. Ἐπιφάνιος Καψαλιώτης.  Φαίνεται πὼς ὑπέκυψε στοῦ π. Ἐπιφάνιου τὴν Ἐσφιγμενίτικη ἐπιστημοσύνη (μαζὶ μὲ τὸν π. Σάββα ποὺ προλογίζει τὸ βιβλίο του) καὶ ὅποιων ἄλλων κύκλων τὶς μηχανοραφίες καὶ τὴν ἐπιρροή.

Ἐπειδὴ ὁ π. Σάββας δήλωσε ὅτι δὲν ἔχει τὶς προθέσεις ποὺ τοῦ ἀποδίδονται ἀπὸ κάποιους, δημοσιεύουμε καὶ τὴν ἀρχὴ τοῦ Προλόγου τοῦ π. Σάββα στὸ βιβλίο τοῦ π. Χαρίτωνος, καὶ τὸν παρακαλοῦμε νὰ διαχωρίσει τὴν θέση του ἀπὸ αὐτόν, στὸ θέμα ποὺ συζητοῦμε, γιατὶ ἀπὸ τὸν πρόλογο φαίνεται ὅτι συμφωνεῖ κατὰ πάντα.

ΠΗΓΗ:

Ιστολόγιο “Πατερική Παράδοση”