Η ΕΞΟΔΟΣ ΤΟΥ π. ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΖΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΤΟΥ ΦΑΝΑΡΙΟΥ
Δ΄
Ἀπάντηση σέ σχόλιο τοῦ Μεγάλου Πρωτοπρεσβυτέρου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου π. Γεωργίου Τσέτση
Του π. Άγγελου Αγγελακόπουλου
=====
Τήν περίοδο, λοιπόν, ἐκείνη, πού ἦταν ἐκλεκτό στέλεχος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί ἀπολάμβανε πολύ μεγάλης ἐκτιμήσεως καί στούς συνοδικούς κύκλους τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τό 1985 παραιτήθηκε δυσαρεστημένος ἀπό τόν ἐπίσημο Θεολογικό Διάλογο μέ τούς Παπικούς ὁ καθηγητής τῆς Δογματικῆς στή Θεολογική Σχολή τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, Μέγας Φαράντος, καί μέ συνοδικό ἔγγραφο ἐκ μέρους τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, λαϊκός καθηγητής εἰσέτι ὧν ὁ π. Θεόδωρος, παρεκλήθη νά ἀντικαταστήσει στόν Διάλογο μέ τούς Παπικούς τόν καθηγητή Μέγα Φαράντο. Πρέπει μάλιστα νά ποῦμε ὅτι πρός τήν κατεύθυνση αὐτή εἶχε ἐργασθεῖ καί ὁ μακαριστός Μητροπολίτης Νεαπόλεως καί Σταυρουπόλεως κυρός Διονύσιος, ὁ ὁποῖος εἶπε: «Ἡ Θεσσαλονίκη δέν ἐκπροσωπεῖται στούς Διαλόγους. Βάζουν Ἀθηναίους μόνον. Ἐγώ, π. Θεόδωρε, θά ἐπιμείνω νά πᾶτε ἐσεῖς στόν Διάλογο». Καί πῆγε ὁ π. Θεόδωρος στόν Διάλογο μέ τούς Παπικούς, κι ἐκεῖ τοῦ ἀνοίχθηκε ἄλλος κόσμος, τοῦ τί γίνεται στούς Διαλόγους. Καί ἄρχισε πλέον νά καταλαβαίνει τί σημαίνει Οἰκουμενισμός, τί σημαίνει Διάλογος καί τί σημαίνει Παπισμός, γιατί τά ζοῦσε πλέον ἀπό μέσα, ἦταν μέσα στά πράγματα.
Πῶς ἦλθε ἡ ρῆξη τελικῶς τοῦ π. Θεοδώρου μέ τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο;
Ὁ π. Θεόδωρος δέν ἦταν μόνο ἐκλεκτό στέλεχος, ἦταν καί ἐργάτης πιστός καί ἀκάματος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου. Ὑπάρχουν ἑκατοντάδες πατριαρχικῶν λόγων καί ἑκατοντάδες πατριαρχικά καί συνοδικά κείμενα ἀπό τή γραφίδα τοῦ π. Θεοδώρου. Κείμενα, πού ἔγραφε ὁ π. Θεόδωρος γιά τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη Δημήτριο. Ὁπου πήγαινε ὁ Πατριάρχης Δημήτριος διάβαζε κείμενα, πού εἶχαν γραφεῖ ἀπό τόν π. Θεόδωρο ὀρθοδοξότατα καί πατερικότατα. Θά εἶχε γράψει ἀκόμη πολλά δικά του βιβλία ὁ π. Θεόδωρος, ἄν τόν χρόνο, πού ἀφιέρωσε στή σύνταξη πατριαρχικῶν κειμένων, τόν διέθετε σέ ἑπώνυμες δικές του συγγραφές. Ζῶντας, λοιπόν, μέσα σ’ αὐτό τό κλίμα τῶν διαλόγων καί τοῦ οἰκουμενισμοῦ, ἄρχισε νά ὡριμάζει μέσα του ἡ ἄποψη ὅτι πρέπει τελικῶς νά πάρει ἀποστάσεις ἀπό τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο. Καί ὁ Ἅγιος Τριαδικός Θεός βοήθησε πρός τήν κατεύθυνση αὐτή. Γιατί τί ἄλλο θά ἔπρεπε νά κάνει ὁ π. Θεόδωρος; Δηλαδή, ἐπειδή γεννήθηκε καί βρέθηκε μέσα σέ μιά πλάνη, ἔπρεπε νά συνεχίσει τήν πλάνη αὐτή; Καί ἀντί νά ἐπαινεθεῖ αὐτή ἡ τολμηρή ρήξη, τώρα κάποιοι τήν κατακρίνουν; Μέ τήν Χάριν τοῦ Θεοῦ, χειροτονήθηκε κληρικός. Ἔτσι ὁ Θεός θέλησε, σέ μεγάλη ἡλικία, σέ ἡλικία 49-50 ἐτῶν. Χειροτονήθηκε κληρικός στήν Πατριαρχική καί Σταυροπηγιακή Ἱερά Μονή τῆς Ἁγίας Ἀναστασίας τῆς Φαρμακολυτρίας, διότι ἤθελε ἀκόμη νά εἶναι σέ πατριαρχικό περιβάλλον, ἐλπίζοντας πώς ἕνας πατριαρχικός κληρικός μέσα ἀπό τό Πατριαρχεῖο κάτι θά μπορέσει νά κάνει, μήπως ἀπό μέσα θά μπορέσει νά ἀλλάξει μερικά πράγματα, ἀκόμη καί μέ τά κείμενα, πού ἔγραφε. 
Πρέπει νά ποῦμε ὅτι ὑπῆρξε ἀρχιερεύς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, κεκοιμημένος τώρα, ὁ ὁποῖος, ὅταν ἄρχισε ὁ π. Θεόδωρος νά ἀντιλαμβάνεται τί γίνεται καί νά ἀνησυχεῖ, συμμεριζόταν τίς ἀγωνίες τοῦ π. Θεοδώρου. Ὁ ἐνάρετος καί ἀκέραιος αὐτός ἱεράρχης ἔδινε στόν π. Θεόδωρο πρακτικά συνεδριῶν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ὅπου ἀντιδροῦσε ὁ ἐν λόγω ἱεράρχης γιά τά ἀνοίγματα αὐτά τοῦ Πατριαρχείου πρός τόν Παπισμό καί τόν Οἰκουμενισμό. Δέν ὑπάρχει τώρα ἄλλος ἀρχιερεύς στό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο σάν κι αὐτόν. Ἔγινε, λοιπόν, ὁ π. Θεόδωρος κληρικός τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου. Ἡ θέλησή του τότε ἦταν νά μπεῖ στό θυσιαστήριο, νά λειτουργεῖ τά Ἄχραντα Μυστήρια καί νά ἔχει τήν δυνατότητα νά ἐπικοινωνεῖ μέ πρόσωπα κεκοιμημένα καί ζῶντα. 
Ὡς διάκονο τόν χειροτόνησε ὁ ἡγούμενος τῆς Πατριαρχικῆς καί Σταυροπηγιακῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίας Ἀναστασίας Φαρμακολυτρίας στά Βασιλικά Χαλκηδικῆς, Μητροπολίτης Μιλήτου Ἀπόστολος τόν Δεκέμβριο τοῦ 1990, καί μετά ἀπό τρεῖς μῆνες, τόν Μάρτιο τοῦ 1991, τόν χειροτόνησε σέ πρεσβύτερο ὁ τότε Χαλκηδόνος Βαρθολομαῖος, λίγο πρίν γίνει Πατριάρχης, ὄχι πάντως μέ ἐπιθυμία τοῦ π. Θεοδώρου, ἀλλά κατά ἐπιθυμία τοῦ ἡγουμένου τῆς Μονῆς. Ὑπάρχει τό σχετικό ἔγγραφο, ὅπου ὁ ἡγούμενος ἔγραψε πρός τόν Πατριάρχη Δημήτριο νά ἀποστείλει ἕναν ἀρχιερέα, γιά νά κάνει τή χειροτονία τοῦ π. Θεοδώρου. Καί ὁ Πατριάρχης Δημήτριος ἔστειλε τόν πρῶτο τῆ τάξει τότε, τόν Χαλκηδόνος Βαρθολομαῖο.
(Συνεχίζεται)
