ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΚΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΚΑΙΡΙΕΣ ΠΤΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ ΜΕΣΑ ΕΙΣ ΤΟΝ ΡΟΥΝ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΝΠΑΝΤΟΣ ΚΟΣΜΟΥ
Της Ιεράς Μονής Σταυροβουνίου
=====
“Καὶ ἐγένετο πόλεμος ἐν τῷ οὐρανῷ· ὁ Μιχαὴλ καὶ οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ -τοῦ πολεμῆσαι μετὰ τοῦ δράκοντος·
καὶ ὁ δράκων ἐπολέμησε καὶ οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἴσχυσεν, οὐδὲ τόπος εὑρέθη αὐτῷ ἔτι ἐν τῷ οὐρανῷ.
Καὶ ἐβλήθη ὁ δράκων, -ὁ ὄφις ὁ μέγας ὁ ἀρχαῖος, ὁ καλούμενος διάβολος καὶ ὁ σατανᾶς, ὁ πλανῶν τὴν οἰκουμένην ὅλην, ἐβλήθη εἰς τὴν γῆν, καὶ οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ μετ᾿ αὐτοῦ ἐβλήθησαν(…)
Ἐβλήθη ὁ κατήγορος τῶν ἀδελφῶν ἡμῶν, ὁ κατηγορῶν αὐτῶν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ἡμῶν ἡμέρας καὶ νυκτός.
Καὶ αὐτοὶ ἐνίκησαν αὐτὸν διὰ τὸ αἷμα τοῦ ἀρνίου καὶ διὰ τὸν λόγον τῆς μαρτυρίας αὐτῶν, καὶ οὐκ ἠγάπησαν τὴν ψυχὴν αὐτῶν ἄχρι θανάτου.”
(Ἀποκ. ιβ´, 7-9· 10-11)
Μετάφραση:
[Καὶ ἔγινε πόλεμος στὸν Οὐρανό.
Καὶ ὁ Μιχαὴλ (ὁ Ἀρχάγγελος) καὶ οἱ ὑπὸ τὰς διαταγάς του Ἄγγελοι ἦλθαν νὰ πολεμήσουν ἐναντίον τοῦ δράκοντα. Καὶ ὁ δράκοντας ἐπολέμησε ἔχοντας μαζὶ του τοὺς δικούς του ἀγγέλους (=δαίμονες).
Ἀλλὰ (ὁ δράκοντας) δὲν ἐπεκράτησε· καὶ ἡ ἧττα του ἦταν τόσο συντριπτική, ποὺ δὲν εὑρέθη πλέον τόπος γι᾽ αὐτὸν στὸν Οὐρανό.
Καὶ ρίχτηκε κάτω ὁ δράκοντας, ὁ ὄφις ὁ μέγας ὁ ἀρχαῖος, ποὺ λέγεται διάβολος καὶ σατανᾶς καὶ παραπλανᾶ ὁλόκληρη τὴν οἰκουμένη· ῥίχτηκε κάτω στὴν γῆν καὶ μαζὶ μ᾽ αὐτὸν ῥίχτηκαν στὴν γῆν καὶ οἱ σκοτεινοί του ἄγγελοι (δηλαδὴ οἱ πρώην φωτεινοὶ ἄγγελοι, ποὺ κατάντησαν δαίμονες σκοτεινοί, διότι ἀρνήθηκαν τὸν Θεό-Δημιουργό τους καὶ ἀκολούθησαν στὴν πτῶσι του τὸν διάβολο-ἑωσφόρο, ξεπέφτοντας ἀπὸ τὸν πνευματικὸν χῶρον “τῆς ἄνω φωτοφορίας”)(…)
Ῥίχτηκε καὶ διώχτηκε ἀπὸ τὸν Οὐρανὸ ὁ κατήγορος τῶν ἀδελφῶν μας, ποὺ τοὺς κατηγοροῦσε συνεχῶς (καὶ τοὺς διεκδικοῦσε νὰ τοὺς καταστήσῃ δικούς του) μέρα καὶ νύκτα, μπροστὰ στὸν Θεό μας.
Αὐτὸν ὅμως τὸν διάβολο τὸν ἐνίκησαν οἱ πιστοὶ στὸν Θεὸ-Δημιουργὸ ἀδελφοί μας. Καὶ τὸν ἐνίκησαν χάρις στὸ αἷμα καὶ τὴν Σταυρικὴ Θυσία τοῦ Ἀρνίου καὶ μὲ τὴν Ὁμολογίαν (δηλαδὴ λόγον τῆς μαρτυρίας αὐτῶν, ἐνώπιον τοῦ κόσμου τῆς ἀποστασίας), ποὺ ἔδωσαν γιὰ τὸν Ἰησοῦν Χριστόν, ἀδιαφορῶντας γιὰ τὴν ζωή τους, φτάνοντας μέχρι καὶ τὴν θανάτωσίν των!]
Ἐπισημαίνουμε σ᾽ αὐτὸ τὸ χωρίο τοῦ βιβλίου τῆς «Ἀποκαλύψεως» ἑπτὰ ἰδιαίτερους χαρακτηρισμοὺς τοῦ Σατανᾶ, ποὺ ἀναφέρει καὶ διατυπώνει ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης:
1.) Δράκων·
2.) ὄφις ὁ μέγας·
3.) ὄφις ὁ ἀρχαῖος·
4.) ὁ καλούμενος διάβολος·
5.) ὁ σατανᾶς·
6.) ὁ πλάνος, ποὺ πλανᾶ τὴν οἰκουμένη·
7.) ὁ κατήγορος τῶν πιστῶν δούλων τοῦ Θεοῦ.
Ἡ συντριβὴ τοῦ σατανᾶ-διαβόλου μέσα στὸν ῥοῦν τῆς Ἱστορίας τοῦ κόσμου, πραγματοποιεῖται σὲ τρεῖς κύριες καὶ χαρακτηριστικὲς φάσεις:
(α) Πρὶν τὴν δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου: Ἡ πτῶσις τοῦ πρώην φωτεινοῦ ἀγγέλου (τοῦ Ἑωσφόρου) ἀπὸ τὴν “ἄνω φωτοφορία”, (λόγῳ τοῦ ἀνοήτου καὶ ἀμετανοήτου ἐγωϊσμοῦ του), στὰ “κάτω”, δηλαδὴ στὴν “ὑλικὴ δημιουργία” (Ἀποκ. ιβ´ 7-9).
(β) Τὸ δέσιμό του γιὰ “1000 χρόνια”: Δηλαδὴ ἡ ἧττα τοῦ διαβόλου μετὰ τὴν Ἐνανθρώπησι, τὴν Σταύρωσι, τὴν Ἀνάστασι, τὴν Ἀνάληψι τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν ἔνδοξον Ἔλευσι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Καὶ αὐτὸ τὸ “δέσιμο” τοῦ σατανᾶ-διαβόλου θὰ ἰσχύσῃ καὶ διαρκέσῃ μέχρι τὶς παραμονὲς τὴς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Χριστοῦ, ὁπότε, τότε πλέον, αὐτὸς (ὁ σατανᾶς-διάβολος) θὰ ἐπανεμφανισθῇ δριμύτερος, ἐξ αἰτίας τῆς Μεγάλης Ἀποστασίας τῶν ἀνθρώπων, ποὺ θὰ ἐπισυμβῇ κατὰ τὶς Ἔσχατες ἐκεῖνες ἡμέρες τῆς Ἱστορίας. Αὐτὴ ἡ μεγάλη, ἡ ἀπροσμετρήτων διαστάσεων καὶ ἡ ἐσχάτη Ἀποστασία, θὰ “καλλιεργήσῃ τὸ ἔδαφος” καὶ θὰ διανοίξῃ τὸν δρόμο γιὰ τὴν ἔλευσι τοῦ Τελικοῦ Ἀντιχρίστου, ὀλίγον μόνον χρόνον προτοῦ αὐτὸς τελικὰ ἐμφανισθῇ, ἰδιαζόντως πλέον, στὴν οἰκουμένην (Ἀποκ. κ´ 1-3).
(γ) Ἡ ὁριστικὴ καὶ αἰωνία κάθειρξις τοῦ διαβόλου στὴν ἀτελεύτητον Κόλασι: Αὐτὴ θὰ πραγματοποιηθῇ ἀμέσως, μετὰ τὴν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Χριστοῦ. Θὰ συμβῇ δηλαδὴ κατὰ τὴν Ἐσχάτην Ἡμέραν τῆς Κρίσεως, ὅπου καὶ ἡ Τελεσίδικη καὶ Ὁριστικὴ καταδίκη τοῦ διαβόλου, ἀλλὰ καὶ ἡ δικαία Κρίσις τοῦ Σύμπαντος Κόσμου (Ἀποκ. κ´, 10).
Ἡ ὡς ἄνω ἀναφερομένη δευτέρα συντριβὴ τοῦ Σατανᾶ, δηλαδὴ τὸ “δέσιμο” τοῦ Σατανᾶ γιὰ “1000 χρόνια”, δηλοῖ ὅτι αὐτὸς μένει “κουτσουρεμένος”, μὲ ἀκρωτηριασμένη δηλαδὴ τὴ δύναμί του, μὲ “καίριο φρένο” στὴν αὐθάδεια καὶ τὴν καταστροφική του μανία, τὴν δυναμικὴ παρουσία εἰς τὸν κόσμον τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ, τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τῶν ἀνὰ τοὺς αἰῶνες Ἁγίων τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν Ἁγιαστικῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας (Ὀρθοδοξίας) μέσα στὸν κόσμο!
Λέγει ἐπ᾽ αὐτοῦ σύγχρονος ἅγιος ἑρμηνευτής:
“Αὐτὸ τὸ ἀναφερόμενο “δέσιμο τοῦ σατανᾶ” γιὰ 1000 χρόνια, συμβαίνει καὶ ἰσχύει μόνο γιὰ τοὺς ἐνσυνειδήτους, βαπτισμένους Χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι βιώνουν ἐν ἐπιγνώσει καὶ ἐν ἀληθινῇ μετανοίᾳ τὴν ἐν Χριστῷ πνευματικὴν ζωὴν μέσα στοὺς κόλπους τῆς Ἁγίας Ἐκκλησίας!
Τὰ “χίλια χρόνια” εἶναι ἕνας συμβολικός, “στρογγυλευμένος ἀριθμός”, ποὺ φανερώνει τὸ μεταξὺ τῶν δύο Παρουσιῶν τοῦ Χριστοῦ χρονικὸ διάστημα. Δηλαδὴ τὸν χρόνο, κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ ὁποίου κηρύττεται καὶ βιοῦται τὸ Εὐαγγέλιον ἐπὶ τῆς γῆς: Ἀπὸ τῆς ἐν σαρκὶ Πρώτης Ἐλεύσεως τοῦ Χριστοῦ εἰς τὸν κόσμο, μέχρι τοῦ χρόνου ὀλίγον πρὸ τῆς Δευτέρας Του Παρουσίας!
Μετὰ ὅμως ἀπὸ τὴν παρέλευσι τῆς μακρᾶς περιόδου τοῦ Εὐαγγελίου (ποὺ συμβολικῶς διατυπώνεται ὡσὰν “1000 χρόνια”), καὶ ὀλίγον πρὶν ἀπὸ τὴν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Χριστοῦ, (ἐποχὴν κατὰ τὴν ὁποίαν οἱ Χριστιανοὶ θὰ “κοσμικοποιηθοῦν” σὲ ὕψιστο βαθμό, τόσο πολὺ μάλιστα, ὥστε θὰ ἀμνηστευθοῦν ἀπὸ τοὺς νόμους τῶν ἀνθρωπίνων κυβερνήσεων οἱ ἁμαρτίες. Καὶ θὰ καταντήσουμε στὸ ἔσχατο κατάντημα, ὥστε νὰ γίνουν “νόμοι” οἱ αἰσχρὲς ἁμαρτίες. Καὶ θὰ πραγματοποιηθῇ αὐτὸ (τὸ αἶσχος) ἀκόμη καὶ μὲ ἀποφάσεις “κοινοβουλίων” καὶ “κυβερνήσεων”), τότε, αὐτή, ἡ Ἐσχάτη Μεγάλη καὶ Ὑπέρτατη Αποστασία, θὰ διευκολύνῃ καὶ θὰ ἐπιτρέψῃ καὶ θὰ ἐπιφέρῃ τὸ “λύσιμο” τοῦ Σατανᾶ” (Λόγος τοῦ μακαριστοῦ ἁγίου Γέροντος Ἀθανασίου Μυτηλιναίου).
Μέσα σὲ αὐτὴ τὴν Τελικὴ Περίοδο τῆς Μεγάλης Ἀποστασίας, μέσα δηλαδὴ εἰς αὐτὸ τὸ βορβορῶδες περιβάλλον, θὰ δυνηθῇ νὰ ἀναδυθῇ καὶ νὰ δράσῃ ὁ Τελικὸς Ἀντίχριστος μαζὶ μὲ τὸν Τελικό του Ψευδοπροφήτη!
Στὴν συνέχεια ὅμως, θὰ συμβῇ ταχύτατα καὶ κατακλυσμιαία ἡ ἐξέλιξις τῶν ἱστορικῶν γεγονότων! Στὸ τέλος θὰ γίνῃ ἡ Τελικὴ Κρίσις, ἡ Δευτέρα καὶ Ἔνδοξη Παρουσία τοῦ Χριστοῦ! Καὶ θὰ πραγματοποιηθῇ πλέον τὸ τέλος τοῦ “Ἱστορικοῦ Χρόνου”, ὅπως δηλαδὴ ἀντιλαμβανόμαστε αὐτὸν τὸν χρόνο καὶ τὸν “ζοῦμε”, στὴν παροῦσα ἐφήμερή μας ἐπίγεια ζωή!
Μετὰ ταῦτα ἀρχίζει, ὁριστικῶς, ἡ ἔνδοξος καὶ ἀτελεύτητος, ἡ ἄῤῥητος Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν ἐν πλήρει Δυνάμει!” (Ἀποκ. κ´, 10 καὶ ἑξῆς.)
ΠΗΓΗ:
O ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ, Μάιος 2020, 'Αρ. τεύχους 142-149, Περιοδικὴ ἔκδοσις τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου.,
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ chrvassiliades.blogspot.com
