ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΚΑΤΑΠΕΛΤΗ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ ΣΥΜΕΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΑ

ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΚΑΤΑΠΕΛΤΗ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ ΣΥΜΕΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΑ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Στην αμέσως προηγούμενη ανάρτηση παραθέσαμε την Ανακοίνωση του Σεβ. Νέας Σμύρνης Συμεών αναφορικά με τον νόμο που ψηφίστηκε πρόσφατα με τον οποίο καταργείται ο θεσμός των Ησυχαστηρίων.

Ο Σεβασμιώτατος Νέας Σμύρνης είναι ο μόνος -για την ώρα- συνοδικός ιεράρχης που είχε το θάρρος να καταγγείλει με αυστηρότητα την ανομία και να επισημάνει το απαράδεκτο της ενέργειας.

Ούτε ετέθη το θέμα στην Ιερά Σύνοδο, ούτε ενεκρίθη ποτέ, αλλά κάποιοι -τους οποίους δεν κατονομάζει ο Σεβασμιώτατος- κινήθηκαν πίσω από την πλάτη της Ιεράς Συνόδου και εξέθεσαν την Ιερά Σύνοδο και την Εκκλησία σαν σύνολο και κατασκανδάλισαν τους πιστούς που τιμούν και ευλαβούνται ιδιαίτερα τα Ησυχαστήρια.

Καταρχήν να συγχαρούμε θερμά και υικά τον Σεβ. Νέας Σμύρνης για την ευθύτητα με την οποία μιλά, αλλά και διότι, με μια σύντομη ανακοίνωση, λέγει τόσα πολλά και τόσο ουσιαστικά για το θέμα.

Αναφύονται δύο σημαντικά ερωτήματα:

1.) Εκτός από τον Σεβ. Νέας Σμύρνης οι άλλοι συνοδικοί ιεράρχες δεν θίχτηκαν από την συμπεριφορά του Αρχιεπισκόπου και των όποιων άλλων μεθόδευσαν την ανομία για τα Ησυχαστήρια, εν αγνοία της Ιεράς Συνόδου;

2.) Ποιοι άλλοι και για ποιο λόγο εκτός από τον Αρχιεπίσκοπο μεθόδευσαν την κατάργηση των Ησυχαστηρίων; 

Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι η οικονομική αυτοτέλεια των Ησυχαστηρίων ή τουλάχιστον των πλείστων από αυτά, ανοίγει την όρεξη των δεσποτάδων που θέλουν να βάλουν χέρι στα έσοδα των Ησυχαστηρίων. 

Στο Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στην Σουρωτή λ.χ. ατέλειωτες ουρές ανθρώπων αφήνουν τεράστια ποσά καθημερινά, ενώ οι εκδόσεις του Ησυχαστηρίου για τον Άγιο Παίσιο είναι πολύ κερδοφόρες.

Εμείς δεν γνωρίζουμε αν ο ισχυρισμός αυτός είναι ο πραγματικός λόγος της άνομης συναλλαγής μεταξύ των άθεων κυβερνώντων και του Αρχιεπισκόπου και των όποιων άλλων σε βάρος των Ησυχαστηρίων.

Σε κάθε περίπτωση ο νόμος είναι αντισυνταγματικός και πρέπει να προσβληθεί αμέσως από τα Ησυχαστήρια. 

Διαφορετικά ο Αρχιεπίσκοπος και όσοι συνωμότησαν μαζί του θα κατορθώσουν να οδηγήσουν τα Ησυχαστήρια σε πλήρη οικονομικό αλλά και πνευματικό μαρασμό, αφού με τον νόμο καταργείται το αυτοδιοίκητό τους και έτσι θα βρίσκονται στο έλεος της αυθαιρεσίας των δεσποτάδων. 

Η ΑΓΙΑ ΤΟΛΜΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΙΩΣΗΦ ΤΟΥ ΑΠ’ ΑΡΙΜΑΘΑΙΑΣ

Η ΑΓΙΑ ΤΟΛΜΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΙΩΣΗΦ ΤΟΥ ΑΠ’ ΑΡΙΜΑΘΑΙΑΣ

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

=====

“Τι τα μύρα τοις δάκρυσι Μαθήτριαι κιρνάτε; Ο λίθος κεκύλισται, ο τάφος κεκένωται, ίδετε την φθοράν, τη ζωή πατηθείσαν, τας σφραγίδας τηλαυγώς, υπνούντας δεινώς τους φύλακας των απειθών, το θνητόν σέσωσται σαρκί Θεού, ο Άδης θρηνεί, δραμούσα χαρά, είπατε τοις Αποστόλοις∙ ο νεκρώσας Χριστός τον θάνατον, πρωτότοκος εκ νεκρών, προάγει εις την Γαλιλαίαν’’ (Δοξαστικόν του Εσπερινού την Κυριακή των Αγίων Μυροφόρων).

Κατά τη Θεία Λειτουργία, την Κυριακή των Αγίων Μυροφόρων γυναικών και Ιωσήφ του Δικαίου, γίνεται ανάγνωση της σχετικής περικοπής από το Κατά Μάρκον Ευαγγέλιον. Η Ευαγγελική αυτή περικοπή αρχίζει με την τόλμη του Ιωσήφ του Δικαίου, οποία αναφέρει τα εξής: ‘’Tω καιρώ εκείνω, ελθών Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας, ευσχήμων βουλευτής, ος και αυτός ην προσδεχόμενος την βασιλείαν του Θεού, τολμήσας εισήλθε προς Πιλάτον, και ητήσατο το σώμα του Ιησού’’ (Μαρκ. ιε΄, 43).  

Η αγία εκείνη τόλμη του Ιωσήφ του Δικαίου, γίνεται η αιτία να τιμούμε σήμερα την μνήμη του. ‘’Ητήσατο Ιωσήφ το Σώμα του Ιησού, και απέθετο εν τω καινώ αυτού μνημείω∙ έδει γαρ αυτόν εκ τάφου ως εκ παστάδος προελθείν, ο συντρίψας κράτος θανάτου, και ανοίξας  πύλας Παραδείσου ανθρώποις, δόξα σοι’’, ψάλλομε κατά την Εσπερινή Ακολουθία της Εορτής.

Το ίδιο οι Μυροφόροι γυναίκες τόλμησαν και πήγαν στο Πανάγιο Τάφο του Κυρίου. ‘’Αι Μυροφόροι γυναίκες, όρθρου βαθέος, επιστάσαι προς το μνήμα του Ζωοδότου’’, όπως ψάλλομε στην Εκκλησία μας, ετόλμησαν και πήγαν στον Πανάγιο Τάφο. ‘’Και διαγενομένουτου σαβάτου, Μαρία η Μαγδαληνή και Μαρία η του Ιακώβου και Σαλώμη, ηγόρασαν αρώματα, ίνα ελθούσαι αλέιψωσιν Αυτόν. Και λίαν πρωΐ της μιάς των σαββάτων έρχονται επί το μνημείον, ανατείλαντος του ηλίου’’ (Μαρκ. ιστ΄, 1-2).

Όταν ο Όσιος Παΐσιος ήταν στο Κελλί του Τιμίου Σταυρού κοντά στην Ιερά Μονή Σταυρονικήτα, τον Απρίλιο του 1974, σε επιστολή του προς τις Αδελφές του Ησυχαστηρίου του Ευαγγελιστού  Ιωάννου του Θεολόγου (Σουρωτής), προλογικά σημείωνε τα εξής: ‘’Eν Χριστώ αδελφές Χριστός Ανέστη! Σήμερα, την Κυριακή των Μυροφόρων, πηγαίνοντας στην Ιερά Μονή Σταυρονικήτα την νύχτα για την Θεία Λειτουργία, ο νους μου πήγαινε στην μεγάλη αγάπη των Μυροφόρων, που νίκησε τον ανδρισμό των Αποστόλων’’*.

Την αγία εκείνη τόλμη των Μυροφόρων γυναικών και του δικαίου Ιωσήφ του απ΄Αριμαθαίας, καλούμαστε να μιμηθούμε. ‘’Οι τολμηροί άνθρωποι ποτέ δεν φοβούνται τον θάνατο, γι’ αυτό και αγωνίζονται με φιλότιμο και αυταπάρνηση και, επειδή βάζουν μπροστά τους τον θάνατο και τον σκέφτονται καθημερινά, ετοιμάζονται πιο πνευματικά και αγωνίζονται τολμηρότερα. Έτσι νικούν την ματαιότητα και ζουν από εδώ στην αιωνιότητα με την Παραδεισένια χαρά’’* έγραφε ο Όσιος Παΐσιος. Ας μιμηθούμε την αγία εκείνη τόλμη των Μυροφόρων γυναικών και του δικαίου Ιωσήφ του απ’ Αριμαθαίας.  

*Γέροντος Παϊσίου ‘’Επιστολές’’ – Ιερόν Ησυχαστήριον ‘’Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος’’, Σουρωτή Θεσσαλονίκης. 

Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ

Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ

=====

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης», ἔκδοση Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος» Σουρωτὴ Θεσσαλονίκης 2015.                                                       

Ὁ Πατὴρ Παΐσιος δὲν συμφωνοῦσε νὰ σπουδάζουν οἱ Ὀρθόδοξοι θεολόγοι στὴν Δύση, διότι ἔβλεπε τὸν κίνδυνο νὰ μεταφέρουν ἀπὸ ἐκεῖ «πνευματικὰ μικρόβια» καὶ νὰ μολύνουν τὴν ἀμώμητη Ὀρθόδοξη πίστη μας. «Τί θὰ πάτε νὰ πάρετε ἀπὸ ἐκεῖ; ἔλεγε. Αὐτοὶ δὲν ἔχουν τίποτε, τὰ ἔχουν γκρεμίσει ὄλα». 

     

Καὶ σὲ ἕναν Ὀρθόδοξο Γάλλο ἱερομόναχο ποὺ τὸν ρώτησε σὲ τί διαφέρουν οἱ Καθολικοὶ καὶ οἱ Προτεστάντες ἀπὸ τοὺς Ὀρθοδόξους, εἶπε χαρακτηριστικά: «Ἂς ὑποθέσουμε ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι σὰν αὐτὸ τὸ Καλύβι ποὺ βλέπεις, φτιαγμένο ἀπὸ πέτρες, λάσπη καὶ ζωνάρια. Οἱ Καθολικοὶ ἀφαίρεσαν τὴν λάσπη, οἱ Προτεστάντες ἀφαίρεσαν τὰ ζωνάρια. Μποροῦν τώρα νὰ σταθοῦν οἱ πέτρες μόνες τους;».

Στενοχωριόταν καὶ ὅταν μάθαινε ὅτι... κάποιοι Ὀρθόδοξοι θεολόγοι, ἀντὶ νὰ τρέφωνται ἀπὸ τὴν «δυνατὴ πνευματικὴ τροφὴ» τῶν Ὀρθοδόξων Πατερικῶν κειμένων καὶ νὰ πίνουν ἀπὸ τὰ κρυστάλλινα ὕδατα τῆς Πατερικῆς Θεολογίας, μελετοῦσαν τοὺς αἱρετικοὺς θεολόγους τῆς Δύσεως καὶ ἔπιναν ἀπὸ τὶς θολερὲς πηγές τους, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ φθάνουν ἀκόμη καὶ σὲ λανθασμένα συμπεράσματα γιὰ τοὺς Ἁγίους Πατέρες.

Οὔτε καὶ μὲ τοὺς «διαλόγους» ποὺ γίνονταν μὲ ἑτεροδόξους συμφωνοῦσε ὁ Ὅσιος. Διότι ἔβλεπε ὅτι οἱ μὲν Ὀρθόδοξοι ποὺ ἀσχολοῦντο μὲ «διαλόγους» καὶ «συνέδρια» καὶ «προσπάθειες γιὰ ἕνωση» δὲν εἶχαν προηγουμένως ἑνωθῆ οἱ ἴδιοι μὲ τὸν Θεό, καὶ ἑπομένως δὲν μποροῦσαν νὰ πληροφορήσουν τοὺς ἄλλους μὲ ὀρθόδοξα πατερικὰ βιώματα, οἱ δὲ ἑτερόδοξοι ποὺ συμμετεῖχαν σ΄ αὐτὰ δὲν εἶχαν εἰλικρινῆ διάθεση. Σὲ ἐπιστολὴ του τὸ 1978 ἔγραψε: «Τὸ Εὐρωπαϊκὸ πνεῦμα νομίζει ὅτι καὶ τὰ θέματα τὰ πνευματικὰ μποροῦν καὶ αὐτὰ νὰ μποῦν στὴν Κοινὴ Ἀγορά. Ὅλα νὰ ἰσοπεδωθοῦν. Οἱ μὲν Ὀρθόδοξοι ποὺ ἔχουν ἐλαφρότητα καὶ θέλουν νὰ κάνουν προβολή, «Ἱεραποστολή», συγκαλοῦν δῆθεν Συνέδρια, γιὰ νὰ γίνεται ντόρος, νὰ γράφουν οἱ ἐφημερίδες, καὶ νομίζουν ὅτι ἔτσι προβάλλουν τὴν Ὀρθοδοξία, μὲ τὸ νὰ γίνουν ταραμοσαλάτα μὲ τοὺς κακοδόξους. Ἀρχίζουν μετὰ οἱ ὑπὲρ ζηλωτὲς καὶ πιάνουν τὸ ἄλλο ἄκρο, νὰ λένε καὶ βλασφημίες γιὰ τὰ Μυστήρια τῶν Νεοημερολογιτῶν κ.λ.π. καὶ κατασκανδαλίζουν ψυχὲς ποὺ ἔχουν εὐλάβεια καὶ ὀρθόδοξη εὐαισθησία. Οἱ δὲ ἑτερόδοξοι, ἔρχονται στὰ συνέδρια, κάνουν τὸν δάσκαλο, παίρνουν ὅ,τι καλὸ ὑλικὸ πνευματικὸ βρίσκουν στοὺς Ὀρθοδόξους, τὸ περνᾶνε ἀπὸ τὸ δικό τους ἐργαστήρι, βάζουν δικό τους χρῶμα καὶ φίρμα, καὶ τὸ παρουσιάζουν σὰν πρωτότυπο, καὶ ὁ παράξενος σημερινὸς κόσμος ἀπὸ κάτι τέτοια παράξενα συγκινεῖται καὶ καταστρέφεται πνευματικά."

Ὁ Πατὴρ Παΐσιος εἶχε ἕναν δικό του τρόπο νὰ λέη καὶ στοὺς ἴδιους τοὺς ἑτεροδόξους τὴν ἀλήθεια, χωρὶς νὰ προκαλῆ. Ὅταν τὸ 1978 θὰ γινόταν ἡ ἐκλογὴ νέου Πάπα, ἕνα ρωμαιοκαθολικὸς μοναχός τοῦ ζήτησε νὰ προσευχηθῆ, ὥστε ὁ Πάπας ποὺ θὰ ἐκλέξουν νὰ εἶναι καλός. Ὁ Ὅσιος τὸν χτύπησε μὲ συμπάθεια στὴν πλάτη καὶ τοῦ εἶπε χαμογελώντας: «Μὴ στενοχωριέσαι, παιδί μου, ὅποιος κι ἂν εἶναι, ἀλάθητος θὰ εἶναι».

Τὴν δεκαετία τοῦ ΄70 πολλοὶ ζητοῦσαν τὴν γνώμη τοῦ Πατρὸς Παϊσίου καὶ γιὰ μία πρόταση ποὺ εἶχε γίνει, νὰ μὴ φοροῦν οἱ ἱερεῖς ράσα. Ἐκεῖνος τοὺς ἔδειχνε μία ἐλιά, τῆς ὁποίας εἶχε ξεφλουδίσει τὸν κορμὸ καὶ τὰ χονδρὰ κλαδιά, ἀφήνοντας φύλλα μόνο στὶς ἄκρες τῶν μικρῶν κλαδιῶν της. Στὸν ξεφλουδισμένο κορμὸ της εἶχε χαράξει: «Τὰ δένδρα πέταξαν τὴν στολή τους, θὰ δοῦμε τὴν προκοπή τους» καὶ «Παπὰς ἀράσωτος, ἄρα ἄσωτος». Ἡ ἐλιὰ αὐτή, ὅπως ἦταν ἑπόμενο, ξεράθηκε.

ΠΗΓΗ:

Ρωμαίικο Οδοιπορικό

ΣΤΗ ΜΟΝΗ ΣΟΥΡΩΤΗΣ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΠΑΙΣΙΟ

ΣΤΗ ΜΟΝΗ ΣΟΥΡΩΤΗΣ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΠΑΙΣΙΟ

Του Θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού

=====

Βρέθηκα, πριν από λίγες μέρες, στην Ιερά Μονή Σουρωτής. Η Μονή, εν πρώτοις, είναι κλειστή για το κοινό Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή. Την περασμένη Πέμπτη 9 Ιουλίου ανηφορήσαμε προς το Μοναστήρι. Πλήθος πολύ ανέμενε στην είσοδο της Μονής. Στις πέντε το απόγευμα άνοιξε για δύο ώρες το Μοναστήρι. Ουρά στον τάφο του Αγίου Παϊσίου. Άνθρωποι κάθε ηλικίας. Ακούω μερικούς να μιλάνε ρωσσικά κι ορισμένους βουλγάρικα. Ποιός ξέρει ποιες περιστάσεις, θλίψεις και ανάγκες, τους έφεραν μέχρι τον τάφο του Οσίου Πατρός. Κανείς δε μιλά. Όλοι ήλθαν να μιλήσουν με τον Άγιο. Όλο και κάτι έχουν να του πουν. Στην πλαγιά, ανάμεσα στα πεύκα ξεχωρίζουν πλαστικές καρέκλες. Προετοιμασίες για την αγρυπνία προς τιμήν του Οσίου Παϊσίου το Σάββατο, 12 Ιουλίου προς Κυριακή. Προσκυνούμε και λείψανο του Αγίου Αρσενίου του Καππαδόκου, άλλου μεγάλου Αγίου της εποχής μας, στο Καθολικό. 

Κατά την αγρυπνία χοροστάτησε ο Οικουμενικός Πατριάρχης. Ασφαλώς είναι αξιέπαινη η συμμετοχή του στην πρώτη πανήγυρι προς τιμήν του Αγίου Παϊσίου. Όμως δεν πρέπει να λησμονάμε ότι ο Όσιος δεν μπορούσε να συμβιβαστεί με τις συμπροσευχές με τους αιρετικούς, όπως αυτές που συνέβηκαν κατά την 29η και 30η Νοεμβρίου στη θρονική εορτή του Οικουμενικού Πατριαρχείου στη Βασιλεύουσα. Είναι σωστό να ερχόμαστε σε επαφές με τους εν αιρέσει και αποστασία αλλά όχι «άνευ όρων και ορίων». Ούτε ύμνοι για αιρεσιάρχες, όπως τον Πάπα Φραγκίσκο, προνοούνται από τους ιερούς κανόνες, ούτε συμπροσευχές, ούτε είσοδος σε ευκτήριο οίκο αιρετικών. Φυσικά ούτε η παρουσία αντιπροσωπείας του Οικουμενικού Θρόνου στη Ρώμη στις 29 Ιουνίου περιποιεί τιμή στον Οικουμενικό Θρόνο. Αν θέλουμε να τιμούμε τους Αγίους παλαιούς και νεωτέρους ας συμμορφωθούμε με τους ιερούς κανόνες, τους οποίους οι Άγιοι τιμούσαν υπερβαλλόντως.