ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ,ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ,ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΨΥΧΗΣ,ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ

Μητροπολίτου Νικοπόλεως Μελετίου, Κατάθεση ψυχής, Συνεντεύξεις, έκδ.  Ιεράς Μονής Προφήτου Ηλιού, Πρέβεζα 2021, σσ. 116.

Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού

=====

 

Κάθε φορά που προσεγγίζω κείμενα του μακαριστού Μητροπολίτου αισθάνομαι, χωρίς υπερβολή, ένα δέος διότι ο μακαρία τη λήξη γενόμενος ήταν, όπως ελέχθη προσφυώς, όταν ανέλαβε τα ηνία της μητροπόλεώς του, “της σειράς των 

Πατέρων της Εκκλησίας”.

Όπως σημειώνει στον Πρόλογο ο διάδοχός του στο θρόνο της Μητροπόλεως Νικοπόλεως Σεβ. Χρυσόστομος, “είχε την εσωτερική γνώση ότι η ποιμαντορική ράβδος, όσο είναι επίζηλο αντικείμενο αγάπης ενώπιον των ανθρώπων, άλλο τόσο δυσβάστακτο βάρος είναι.                     

Κύρια μέριμνά του ήταν η διακονία του ανθρώπου και η μετάδοση του ευαγγελικού λόγου με το λόγο του, προφορικό και γραπτό”. 

Αξίζει να εντρυφήσουμε στο παρόν διότι φανερώνει το βάθος της σκέψεώς του και την πατερική θεολογία της οποία ήταν κάτοχος.

Όταν τον ρώτησαν τι είναι ασέβεια, έδωσε την έξης απάντηση: “Η ασέβεια, σύμφωνα με τους Αγίους, που έχουν πιο έγκυρη γνώμη από εμένα, είναι καρπός της αμαρτίας. Ο άνθρωπος γίνεται ασεβής και άθεος, αφού πρώτα έχει γίνει αμαρτωλός. Πρώτα ο άνθρωπος απομακρύνεται από το Θεό ψυχικά αγαπώντας την αμαρτία και υποδουλώνεται σ’ αυτή, και μετά πειθαναγκάζει τον εαυτό του να καταλήγει στα ίδια συμπεράσματα διανοητικά”. 

Καθαρός εκκλησιαστικός λόγος, “ύδωρ αλλόμενον εις ζωήν αιώνιον” και όχι διανοουμενίστικοι στοχασμοί και ακροβασίες, “λόγοι και 

εντάλματα ανθρώπων”. 

Απαντώντας σ’ ένα Αμερικανό ορθόδοξο για τον πρώτο στόχο που έθεσε ως επίσκοπος δήλωσε: “Σαν πρώτο μου στόχο, όταν ανέλαβα τη διαποίμανση της μητροπόλεως Νικοπόλεως, έθεσα την εξύψωση του κλήρου, δηλαδή την καλλιέργεια των κληρικών, ώστε να γίνουν και να είναι  αυτό πού ο Χριστός θέλει να είναι: όργανά του για τον αγιασμό και την σωτηρία του κόσμου”. Τω όντι λόγοι καλού ποιμένος που γνοιάζεται και αγωνιά για το ποίμνιο που του εμπιστεύθηκε η θεία Πρόνοια. 

Όποιος εντρυφήσει στο παρόν θα εννοήσει εν τοις πράγμασι τι σημαίνει“δρόσος Αερμών καταβαίνουσα επί τα όρη Σιών”. Δίκαιος έπαινος απονέμεται χωρίς κρατούμενα στους πατέρες που κοπίασαν για την έκδοσή του. Άξιος ο μισθός τους.

ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ,ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ, ΑΝΟΙΓΟΝΤΑΣ ΠΟΡΤΕΣ

ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ

________

Μητροπολίτου Νικοπόλεως κυρού Μελετίου, Ανοίγοντας πόρτες, έκδ. Ιεράς Μονής Προφήτου Ηλίου, Πρέβεζα 2021, σσ. 100.

Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού

=====

 

Τη ρητορική δεινότητα αλλά προ πάντων το χειμαρρώδη και μεστό νοημάτων λόγο του μακαριστού ιεράρχου Μελετίου αντιλαμβάνεται με την πρώτη ματιά ο αναγνώστης του παρόντος. 

Πρόκειται για τρεις ομιλίες του μακαρία τη λήξει γενομένου Επισκόπου, που τιτλοφορούνται: 

1.) Επιστρέφοντας στο σπίτι του πατέρα, 

2.) Ακούγοντας το Θεό να μας μιλάει, και 

3.) Ετοιμάζοντας τα δώρα μας. 

Προς επίρρωση του ισχυρισμού μας για τον ανωτέρω χαρακτηρισμό του επισκόπου Μελετίου παραθέτουμε τη θέση του για τη 

μετάνοια:

 

“Σίγουρα η μετάνοια δεν πρέπει να είναι απλώς ένα στιγμιαίο συναίσθημα. Δεν πρέπει να είναι σαν να μας ήλθε … ένα τούβλο στο κεφάλι κι είπαμε: “ωχ! έκανα λάθος”. Δεν είναι  σαν να μας ξύπνησε ένα ξυπνητήρι, το κλείσαμε και μετά γυρίσαμε στο άλλο πλευρό να συνεχίσουμε το “μακάριο” ύπνο της αμαρτίας! Μετάνοια είναι σταθερή αποκοπή από την αμαρτία. Και σ’ αυτή την αποκοπή πρέπει να βάλουμε κι εμείς το χεράκι μας. Προφανώς δεν είναι εύκολη “δουλειά” αυτή. Θέλει κόπο ψυχής και σώματος. Θέλει να στάξει η καρδιά μας αίμα! Και την κάναμε εμείς επώδυνη αυτή την αποκοπή από την αμαρτία, διότι όλα τα θυσιάζουμε με μεγάλη ευκολία, εκτός από το αμαρτωλό εγώ μας! Και η μετάνοια θέλει ταπείνωση. Χωρίς ταπείνωση μετάνοια δεν γίνεται.

Διαφωνεί κανείς ότι κτυπάει κέντρο; Όλα φανερώνουν πολύπειρο και σοφό ποιμένα των λογικών προβάτων. Καμμιά φλυαρία, ουδέν περιττόν 

κι όλα επί της ουσίας. 

Σε άλλο σημείο του βιβλίου παρακολουθούμε το διάλογο κάποιου με τον πνευματικό του. Κάνοντάς του το δάσκαλο (του πνευματικού) του λέει: “Πάτερ, ο Θεός θέλει  να μη σκοτώσεις, να μη κλέψεις να μη μοιχεύσεις. Τα περισσότερα τι χρειάζονται;” 

Κι ο Γέροντας απάντησε: “Όταν αποφύγεις τα πιο πάνω το μόνο που έχεις εξασφαλίσει είναι ότι δεν θα πας στο δικαστήριο και στη φυλακή! Αλλά με αυτά τα λίγα πράγματα μην περιμένεις να έχεις “καλήν απολογίαν επί του φοβερού βήματος του Χριστού” και πολύ περισσότερο μην περιμένεις να πάρεις στεφάνι από το Θεό”. Κλείνω, χωρίς δεύτερη σκέψη, με το κατωτέρω καταληκτικό σχόλιο: “αντλήσατε ύδωρ μετ’ ευφροσύνης εκ των πηγών του σωτηρίου”.   

Π. ΤΕΛΕΒΑΝΤΟΥ, ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΗΣ ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΑΣ ΤΟΥ 1821

 ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΗΣ ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΑΣ ΤΟΥ 1821

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Από καιρό αποφάσισα να αναφέρομαι στο ιστολόγιο όλο και πιο αραιά στα εθνικά μας θέματα εκτός από κάποιες ολιγόλογες φωτογραφικές παρεμβάσεις που δημοσιεύω συχνά.

Το κείμενο του Πανοσιολογιώτατου Αρχιμανδρίτη Βασίλειου Μπακογιάννη, όμως, που δημοσιεύσαμε στην αμέσως προηγούμενη ανάρτηση, με οδήγησε να το προσέξω ιδιαίτερα και να αντιληφθώ την σπουδαιότητά του και γι’ αυτό αποφάσισα να το 

αναδημοσιεύσω.

Ο π. Βασίλειος Μπακογιάννης διακρίνεται -όπως όλα τα πνευματικά παιδιά του μ. Μητροπολίτου Νικοπόλεως Μελέτιου (Καλαμαρά)- για την σαφήνεια του λόγου και την εκφορά του με πλήρως κατανοητή ορολογία.

Δεν προσπαθούν να μπλέξουν τον αναγνώστη με φιλοσοφικούς ή λόγιους όρους, αλλά προσφέρουν το κήρυγμα της μετανοίας ως πνευματικό γάλα.

Το άρθρο του Πανοσιολογιώτατου π. Βασίλειου συνιστά ισχυρή θεμελίωση της αλήθειας ότι ο αγώνας της απελευθέρωσης έγινε πρωτίστως για του Χριστού την πίστη την Αγία.

Συνιστώ θερμά στους αναγνώστες την μελέτη του άρθρου της αμέσως προηγούμενης ανάρτησης.

Μια ερώτηση μόνο π. Βασίλειε:

Όλα μεν ακριβή και αληθέστατα όσα λέτε πλήν όμως εμείς οι σημερινοί Έλληνες, σε Ελλάδα και Κύπρο, ποια σχέση έχει η πίστη μας με την πίστη των αγωνιστών του 21 ή με την πίστη 

των παλληκαριών της ΕΟΚΑ;

Αναπολώ, με πολλή συγκίνηση, τον Μητροπολίτη Νικοπόλεως κυρό Μελέτιο, όταν τον ξεναγούσαμε, με τον Αρχιμανδρίτη Εφραίμ, στην Λευκωσία, στο Μουσείο του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ, να διαβάζει ένδακρυς τις επιστολές των μελλοθάνατων αγωνιστών της Κυπριακής ελευθερίας και να λέγει βαθύτατα κατανυγμένος: “Γράφουν σαν Άγιοι.”

Τι υπάρχει σήμερα στην Ελλάδα και στην Κύπρο από αυτή την πίστη των αγωνιστών της εθνεγερσίας του 1821 και της εποποιίας του 1955;

Σήμερα ασφαλώς υπάρχουν πολλοί - πάρα πολλοί- συνειδητοί χριστιανοί, που κάνουν καθημερινά το Ευαγγέλιο πράξη και ζωή. 

Η μεγάλη διαφορά τότε ήταν ότι σχεδόν όλοι οι Έλληνες διαπνέονταν από βαθειά πίστη.

Γι’ αυτό σήμερα ζούμε τα παρατράγουδα με την επιτροπή για τους εορτασμούς του Εικοσιένα, υπό την αχαρακτήριστη Γιάννα Αγγελοπούλου.

ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ,Η ΜΕΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΥ

  

Η ΜΕΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΥ

Του Νικοπόλεως κυρού Μελέτιου

=====

Ο μεγάλος Ρώσσος συγγραφέας Θεόδωρος Ντοστογιέφσκι στα νιάτα του ήταν άθεος. Και κοίταζε μόνο πώς θα κάνει πιο όμορφη ζωή. Και με τέτοια μυαλά έκανε πολλές παλιανθρωπίστικες πράξεις, σε τέτοιο βαθμό που μια ημέρα βρέθηκε στο δικαστήριο. Και το δικαστήριο τον έστειλε στα καταναγκαστικά έργα. Και εκεί του έδωσαν 

ένα Ευαγγέλιο.

Ένα βιβλίο που μέχρι τότε δεν το έπιανε στα χέρια του, γιατί νόμιζε πως είχε απλοϊκές ιστοριούλες, και αυτός σαν σοφός και έξυπνος, δεν καταδεχόταν να ασχοληθεί με τέτοια. Αλλά μέσα στην θλίψη της φυλακής, έπιασε στα χέρια του για πρώτη φορά ο Ντοστογιέφσκι το Ευαγγέλιο. Και διαβάζοντάς το κατεπλάγη, γιατί είδε πως δεν έχει ούτε αφέλειες, ούτε απλοϊκές ιστοριούλες, ούτε ανοησίες, αλλά είναι μέσα σ’ αυτό η μεγαλύτερη σοφία του Θεού. Και διαβάζοντάς την, γέμισε η ψυχή του παρηγορία και ελπίδα. Και έκανε από τότε μια εσωτερική στροφή εκατόν ογδόντα μοίρες. 

Αυτή η στροφή λέγεται εις την εκκλησιαστική γλώσσα «μετάνοια». Άλλαξε μυαλά, συνήλθε, κατάλαβε τα λάθη του, και αποφάσισε, από εκεί και πέρα, να ζήσει κατά το θέλημα του Χριστού, και έζησε έτσι, αδελφοί μου. Όλα του τα βιβλία μιλάνε για τον Χριστό και διδάσκουν τι συμφορά είναι η αθεΐα και η απομάκρυνση από Χριστό.

Όταν προαισθάνθηκε το τέλος του, κάλεσε τα παιδιά του και τους είπε: Μέσα στην φυλακή ένας άνθρωπος μου έδωσε το πολυτιμότερο δώρο που ήταν δυνατόν να πάρω στην ζωή μου. Έβγαλε τότε από την τσέπη του το Ευαγγέλιο και τους το έδειξε. Αυτό είναι το πολυτιμότερο απόκτημα της ζωής μου, είπε. Όλη μου την περιουσία, για σας, παιδιά μου, την απόκτησα και σας την έδωσα, αλλά αυτό δεν το έδινα, όσο μου χρειαζόταν, σε κανέναν. Τώρα πια και αυτό δεν μου χρειάζεται, δεν θα μπορέσω πια να το ξαναδιαβάσω. 

Γι’ αυτό, παιδί μου, γύρισε και είπε στον πρωτότοκο υιό του, σου ανήκει και σου το δίνω, μόνο κάνε μου μια χάρη. Άνοιξε το, στο κατά Λουκά Ευαγγέλιο, και διάβασε μου την παραβολή του «ασώτου υιού». Και, υπάκουος ο γιος του, το άνοιξε και άρχισε να διαβάζει με κατάνυξη την παραβολή του ασώτου.

ΠΗΓΗ:

Ι. Μ. Προφ Ηλιού

ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ,ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ. ΠΩΣ ΛΥΝΕΤΑΙ Ο ΚΟΜΠΟΣ;

 ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ

Μητροπολίτου Νικοπόλεως Μελετίου, Πώς λύνεται ο κόμπος; 2020, έκδ. Ιεράς Μονής Προφήτου Ηλιού, Πρέβεζα, σσ. 96.

Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού

=====

 

Άνευ αντιλογίας ξεχωριστή θέση ανάμεσα στους επισκόπους της εν Ελλάδι Εκκλησίας κατείχε ο μακαριστός μητροπολίτης Νικοπόλεως κυρός Μελέτιος Καλαμαράς. 

Στο παρόν, πνευματικά του τέκνα παρουσιάζουν ομιλίες που εξεφώνησε ο μακαριστός επίσκοπος κατά τη διάρκεια της διακονίας του στην ως άνω Μητρόπολη. 

«Στην πρώτη μαθαίνουμε να λύνουμε τους κόμπους που εμείς συχνά δένουμε περιπλέκοντας ή διακόπτοντας τις σχέσεις μας με τους άλλους και με το Θεό. Στη δεύτερη θαυμάζουμε τους τρόπους τους οποίους η αγάπη  του Θεού μεταχειρίζεται για να μας ξυπνάει από τον ύπνο της αυταπάτης της εγωιστικής μας αυτάρκειας. Στην τρίτη συνειδητοποιούμε την αξία της κάθε στιγμής της ζωής μας, όποια από μας εξαρτάται αν θα γίνει ..στίγμα ανεξάλειπτο ή «λίθος» για το κτίσιμο «οικίας αχειροποιήτου αιωνίου». Στη τέταρτη κατανοούμε πόσο θεμελιακή είναι η ανάγκη να ανάψουμε το «κερί» της ζωής μας από το φώς του Χριστού και πώς μπορούμε να το κρατάμε για πάντα αναμμένο». 

Αυτά μας αναφέρουν στον Πρόλογο οι επιμελητές της εκδόσεως.

Συγκλονιστική είναι η περιγραφή από το μακαρία τη λήξει ιεράρχη της συναντήσεως του Ιακώβ και του Ησαύ. Η ταπείνωση του πατριάρχη Ιακώβ ενώπιον του αδελφού του έλυσε κάθε ίχνος μνησικακίας και παγωνιάς που είχε μέσα του ο Ησαύ λόγω των πρωτοτοκίων. 

Και κλείνει συμπερασματικά ο μακαριστός επίσκοπος:  «Πώς να μη λυθεί ο φοβερός κόμπος μίσους που απειλούσε να τους οδηγήσει σε αδελφοκτονία»;

Πόσο εύληπτα μας παρουσιάζει ο μακαριστός ιεράρχης  την έννοια νήψη! «Έχω νήψη σημαίνει: είμαι ξεμέθυστος. Πρέπει να φροντίζουμε να είμαστε ξεμέθυστοι από εντυπώσεις που  μεθούν, όχι το σώμα μας, αλλά την ψυχή μας. Ο μεθυσμένος δεν έχει σωστή κρίση, δεν βλέπει σωστά, δεν ακούει σωστά, δεν σκέπτεται σωστά. Έτσι θα κάνει κακή αξιοποίηση της στιγμής. 

Παραμένουμε ξεμέθυστοι όταν παρακολουθούμε με ταπείνωση και με υπομονή κάθε στιγμή τι πρέπει να κάνουμε». 

Δεν υπάρχει λόγος να μακρηγορήσουμε. Εξ όνυχος τον λέοντα! Μη χάσετε την πνευματική τράπεζα που παραθέτει ο συγγραφέας. Ένα μόνο σας λέω: - Θα χάσετε αν δεν ενσκήψετε στο παρόν!  

Π. ΤΕΛΕΒΑΝΤΟΥ,ΣΕΒ. ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ κ. ΜΑΚΑΡΙΕ! ΜΑΖΕΨΤΕ ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ ΣΑΣ!

ΣΕΒ. ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ κ. ΜΑΚΑΡΙΕ! ΜΑΖΕΨΤΕ ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ ΣΑΣ!

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Διαβάσαμε, στην ιστοσελίδα “Ρομφαία”, τις ακόλουθες απαράδεκτες δηλώσεις του Σεβ. Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας κ. Μακάριου:

"Με τις εκδηλώσεις αυτές, οι οποίες αποτελούν έμπρακτη έκφραση της αγάπης και της ευγνωμοσύνης μας, ασφαλώς δεν επιχειρούμε συμβατικά να τιμήσουμε τον αοίδιμο Αρχιεπίσκοπο. 

Ενσυνείδητα φέρουμε ενώπιόν μας έναν Μεγάλο Πρωθιεράρχη, ο οποίος για σαράντα τέσσερα χρόνια ανάλωσε τον εαυτό του στο Ιερό Θυσιαστήριο και στο εμπιστευθέν από τον Θεό και την Μητέρα μας Αγία του Χριστού Μεγάλη Εκκλησία ποίμνιό του, στην Πέμπτη Ήπειρο. 

Τιμούμε έναν διακριτικό ποιμένα, που οδήγησε με σύνεση και σοφία ψυχές στον Χριστό. Μνημονεύουμε έναν κραταιό θεολόγο, που άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στα θεολογικά γράμματα και στον Διαχριστιανικό διάλογο. 

Αναγνωρίζουμε έναν ευαίσθητο ποιητή, που κατέδειξε ότι η ανοχή, η συγκατάβαση, η αγάπη προς τον συνάνθρωπο αποτελούν πλήρωμα της σταυροειδούς αγάπης που διακηρύσσει η Ορθόδοξη Παράδοση."

Από πού να αρχίσουμε τον σχολιασμό;

Από την αμετροέπεια του Σεβ. Αυστραλίας κ. Μακάριου;

Από την ιδιοτέλεια και την υστεροβουλία των λεχθέντων του;

Ή μήπως καλύτερα από την διαστρέβλωση της αλήθειας της Εκκλησίας που αφορά τον Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας κυρό Στυλιανό;

Ακούστε Σεβ. Αυστραλίας, κ. Μακάριε!

1.) Ο προκάτοχός σας δεν υπήρξε καθόλου ευαίσθητος ποιητής. 

Μεγάλος όγκος της παραγωγής του -αδημοσίευτος ευτυχώς για την ώρα- είναι κυριολεκτικά αποκρουστικά χυδαίος.

2.) Ένας τραμπούκος ήταν! Ένας Κρητικός νταής της κακιάς ώρας, που εξευτέλιζε τις πρεσβευτικές και προξενικές αρχές της Ελλάδας και τους πολιτικούς και πολιτειακούς άρχοντες της Αυστραλίας και της Ελλάδας.

Ακόμη και τον ίδιο τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο.

3.) Από πού και ως πού είναι “κραταιός θεολόγος” ένας Ιεράρχης που είπε όσα αιρετικά είπε, σε εγκύκλιό του, για την αναμαρτησία του Κυρίου;

4.) Ο κυρός Στυλιανός δεν ήταν ο Ορθόδοξος συμπρόεδρος της επιτροπής του διαλόγου Ορθοδοξίας και Παπισμού, που έκανε κεφαλαιώδους σημασίας παραχωρήσεις σε θέματα πίστεως στο Βατικανό;

Δεν απειλούσε, σύμφωνα με την γραπτή καταγγελία του μ. Καθηγητή Μέγα Φαράντου, ότι θα ξυλοκοπούσε όσους ορθόδοξους αντιπροσώπους δεν συμφωνούσαν με την ενδοτική του στάση στον διάλογο με τους Παπικούς;!!!

5.) Αγνοείτε, Σεβασμιώτατε, ότι ο κυρός Στυλιανός είναι ο πρωτεργάτης της προδοτικής για την Ορθοδοξία συμφωνίας του Μπαλαμάντ, που αναγνώρισε το Βατικανό ως “αδελφή Εκκλησία” και έγκυρα τα μυστήρια των αιρετικών;

Και μετά από αυτά τον χαρακτηρίζετε “κραταιό θεολόγο”;

Ώστε; 

Ο κάθε παλιο-οικουμενιστής που προδίδει την πίστη μας, αντί να καταχωρείται στις δέλτους των αναθεμάτων της Ορθοδοξίας, θα προβάλλεται ως “κραταιός θεολόγος”;

Πάλιν καλά που δεν τον χαρακτηρίσατε Πατέρα και Διδάσκαλο της Εκκλησίας, Σεβασμιώτατε.!

Φτηνά την γλυτώσαμε!

6.) Δεν είναι ο κυρός Στυλιανός που διοργάνωσε την Γενική Συνέλευση του ΠΣΕ στην Καμπέρρα; 

Δεν ταπείνωσε την Ορθοδοξία σ' αυτή την Γενική Συνέλευση του ΠΣΕ; 

Δεν ανάγκασε τους ορθόδοξους συνέδρους -μεταξύ των οποίων τον π. Ιωάννη Ρωμανίδη και τον Σεβ. Νικοπόλεως κυρό Μελέτιο- να συμπροσευχηθούν, όχι μόνο με αιρετικούς και αλλόθρησκους, αλλά και με Σαμανιστές μάγους;

Αυτός ο Ιεράρχης είναι “κραταιός θεολόγος” και όχι ανυπερθέτως αναθεματιστέος συγκρητιστής της χειρότερης μορφής;

7.) Τελευταία έγινε της μόδας ο κυρός Στυλιανός να προβάλλεται ως πρότυπο ήθους και ανιδιοτέλειας.!!!

Wow!

Για το ήθος του, με την στενή έννοια του όρου, καλύτερα ας μη μιλάμε.

Διαβάζουν και ανήλικα το ιστολόγιο, βλέπετε.

8.) Αλλά πώς να αποσιωπήσουμε, αυτό που ακούσαμε, στην ομιλία σας, Σεβασμιώτατε, όταν βραβεύσατε τον ανιψιό του κυρού Στυλιανού;

Αναφέρατε συγκεκριμένα ότι ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος, στην διαθήκη του, κληροδότησε σε συγγενικό του πρόσωπο δεκάδες χιλιάδες χρήματα.!!!

Τόση ανιδιοτέλεια πιά!!!

Οι καλόγεροι να έχουν προσωπική περιουσία και να την κληροδοτούν, μάλιστα, στους συγγενείς τους.!!!

Επιτρέπετε, Σεβασμιώτατε, ένας Ιεράρχης, τουτέστιν ένα άγαμος κληρικός, που δέθηκε με φρικτούς όρκους κατά την κουρά του να τηρεί ακτημοσύνη, να έχει προσωπική περιουσία και καταθέσεις και να την κληροδοτεί μάλιστα στους κατά σάρκαν συγγενείς του;

9.) Αλλά το πιο άθλιο που είπατε στην προσφώνησή σας, Σεβ. Αυστραλίας, είναι το εξής αμίμητο:

“Τιμούμε έναν διακριτικό ποιμένα, που οδήγησε με σύνεση και σοφία ψυχές στον Χριστό.” 

Σεβασμιώτατε κ. Μακάριε, νομίζετε ότι ο κόσμος έχει IQ αμοιβάδας;

Διακριτικός ποιμένας ο Αυστραλίας κυρός Στυλιανός, που οδήγησε με σύνεση και σοφία ψυχές στον Χριστό;

Σοβαρολογείτε;

Όλοι γνωρίζουμε ότι ο κυρός Στυλιανός οδήγησε πολλούς ανθρώπους -ακόμη και τους πλείστους στενούς συνεργάτες του- σε απόγνωση. 

Πολλοί επίσκοποι της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας, που ο ίδιος χειροτόνησε, αναγκάστηκαν να αυτοεξοριστούν, εξαιτίας του εξευτελισμού που τους υπέβαλλε ο κυρός Στυλιανός. 

Ταπείνωνε και τρομοκρατούσε συνεχώς τους κληρικούς όλων των βαθμών της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας. 

Τους στερούσε το μισθό τους, με του ψύλλου πήδημα, με την απίστευτη σκληρότητα που χαρακτήριζε την μοχθηρή ψυχή του, χωρίς να λαμβάνει υπόψη ότι οι πλείστοι από αυτούς ήταν οικογενειάρχες -όχι σπάνια- πολυμελών οικογενειών. 

10.) Ο προκάτοχός σας, Σεβασμιώτατε, είναι ένοχος προπαντός επειδή, με την σκαιή συμπεριφορά του, οδήγησε πολλά μέλη του ποιμνίου του -κληρικούς και λαικούς- σε Σχίσμα.

Υπάρχει μεγαλύτερη αμαρτία από την εξώθηση των ανθρώπων να προσχωρήσουν σε Σχίσμα;

Και είναι προς τιμήν σας -ασφαλώς-, Σεβασμιώτατε, το ότι κατορθώσατε να επουλώσετε ορισμένα από αυτά τα Σχίσματα.

Και μετά από όλα αυτά, προσπαθείτε να μας πείσετε ότι ο κυρός Στυλιανός δήθεν ποίμαινε την Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας με σοφία και σύνεση και οδηγούσε τα μέλη της στον Χριστό;

Έλεος!

Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΚΗΡΥΞΗ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΙΑΣ ΣΕ ΜΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ Θ΄

Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΚΗΡΥΞΗ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΙΑΣ ΣΕ ΜΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Θ΄

Του Σεβ. Ναυπάκτου Ἱεροθέου

=====

Ὁ Μητροπολίτης Νικοπόλεως Μελέτιος εἶχε δίκαιο, γιατί στό πατριαρχικό Χρυσόβουλο πού δόθηκε ἀπό τόν Πατριάρχη Ἱερεμία Β΄ στόν Μόσχας, μέ τό ὁποῖο ἀναγνωρίζεται Πατριάρχης, ὅσο καί στό Συνοδικό Γράμμα τοῦ 1590, μέ τήν συναίνεση τῶν Πατριαρχῶν Ἀντιοχείας καί Ἱεροσολύμων τονιζόταν «ἵνα ὡς κεφαλήν καί ἀρχήν ἔχῃ αὐτόν τόν ἀποστολικόν θρόνον τῆς τοῦ Κωνσταντίνου πόλεως, ὡς καί οἱ ἄλλοι Πατριάρχαι» (Βλασίου Φειδᾶ ἔνθ. ἀνωτ. σελ. 363).

Σέ ἀπάντηση αὐτῶν πού εἶπε ὁ Σεβασμιώτατος Νικοπόλεως, ὁ Σεβ. Βολοκολάμσκ ἐπέμενε:

«Ἡ ὑπογραφή ὑπό τῆς Ἐκκλησίας-Μητρός τοῦ Τόμου τοῦ Αὐτοκεφάλου εἶναι conditio sine qua non (προϋπόθεσις ἐκ τῶν ὧν οὐκ ἄνευ) διά τό Πατριαρχεῖον Μόσχας. Ἡμεῖς ἐδέχθημεν νά ἀλλάξωμεν τήν ἀπόφασιν διά τό Αὐτοκέφαλον τῆς ἐν Ἀμερικῇ Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας (O.C.A.) καί εἰς οὐδεμία περίπτωσιν δεχόμεθα νά λείπῃ ἀπό τόν Τόμον τοῦ Αὐτοκεφάλου ἡ ὑπογραφή τῆς Ἐκκλησίας-Μητρός».

Ὑπονομεύθηκε πλήρως τό κείμενο περί τῆς ἀνακηρύξεως τοῦ αὐτοκεφάλου, ἄν καί προβλεπόταν νά προηγηθῆ ἡ αἴτηση τῆς Ἐκκλησίας πού τό ἐπιζητεῖ, ἡ συγκατάθεση τῆς Μητρός Ἐκκλησίας καί ἡ συναίνεση ὅλων τῶν αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν. Ἡ διαφορά πού προέκυψε φαίνεται στά ρήματα «προσυπογράφεται», «συνυπογράφεται» καί «ὑπογράφεται». Δέν πρόκειται βέβαια γιά ἁπλά ρήματα, ἀλλά στήν πραγματικότητα πρόκειται γιά μείωση τῶν προνομίων τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί στήν πράξη ὅτι δέν ὑπάρχει πρῶτος στήν Ἐκκλησία. 

Τήν ἑπομένη ἡμέρα, ἤτοι τήν 12η Δεκεμβρίου, μνήμη τοῦ ἁγίου Σπυρίδωνος, μετά τήν θεία Λειτουργία στόν Ναό τοῦ Πατριαρχικοῦ Κέντρου, συνεχίσθηκε ἡ συζήτηση γιά τό ποιός ὑπογράφει τόν Πατριαρχικό Τόμο τοῦ Αὐτοκεφάλου. 

Γράφεται στήν Ἔκθεση:

«Κατετέθη δέ πρότασις, νά τροποποιηθῆ ἡ παράγραφος 3γ καί ἀντί νά λέγη: "Εἶναι ἐπιθυμητόν νά προσυπογράφεται (ὁ Τόμος ὑπό τοῦ Οἰκ. Πατριάρχου) καί ὑπό τῶν Προκαθημένων τῶν αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν ὁπωσδήποτε ὅμως ὑπό τοῦ Προκαθημένου τῆς Ἐκκλησίας-μητρός", νά λέγῃ "...μάλιστα δέ ὑπό τοῦ Προκαθημένου τῆς Ἐκκλησίας-Μητρός" ὥστε νά ἐκφράζεται τό ἐπιθυμητόν καί ὄχι τό ὑποχρεωτικόν διά νά ἐξασφαλίζεται τό ὑπάρχον προνόμιον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου. 

Ἐπί τοῦ θέματος αὐτοῦ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας ἐπέμεινεν ὅτι ἦτο ἀπαραίτητον ὁ Τόμος νά συνυπογράφεται ὑπό τῆς Ἐκκλησίας-Μητρός, (ὡς ἐσχάτη ὑποχώρησις), αἱ δέ Ἐκκλησίαι Ρουμανίας καί Πολωνίας ἀνέφερον, ὅτι ἡ πρότασις, ὁ Τόμος νά ὑπογράφεται ἀπό ὅλους τούς Προκαθημένους εἶναι ἀπόφασις ἀμετάκλητος δι’ αὐτάς».

Ἀφοῦ δέν ἔγινε ἀποδεκτή αὐτή ἡ συμβιβαστική πρόταση ὁ Σεβ. Πρόεδρος «παρετήρησεν ὅτι ἐφ’ ὅσον δέν προβλέπεται ἀπό τά μέχρι τώρα, νά ὑπάρξῃ ὁμοφωνία ἐπί τοῦ θέματος τούτου δέν ἔχομεν δικαίωμα νά δαπανῶμεν περισσότερον χρόνον ἐπ’ αὐτοῦ. Τό θέμα ἔληξε καί παραπέμπεται εἰς τήν προσεχῆ Προπαρασκευαστικήν Ἐπιτροπήν».

(Συνεχίζεται)

Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΚΗΡΥΞΗ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΙΑΣ ΣΕ ΜΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΙΣΤ΄

Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΚΗΡΥΞΗ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΙΑΣ ΣΕ ΜΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

ΙΣΤ΄

Του Σεβ. Ναυπάκτου Ἱεροθέου

=====

3. Τελικό συμπέρασμα

Ὕστερα ἀπό ὅσα ἀναφέρθησαν φαίνεται ὅτι τελικά δέν συμφωνήθηκε νά παραπεμφθῆ τό κείμενο περί τοῦ Αὐτοκεφάλου καί τοῦ τρόπου ἀνακηρύξεώς του στήν Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο.

Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης καί ὅλες οἱ Αὐτοκέφαλες Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες εἶχαν δεχθῆ νά ἀνακηρύσσεται μία Ἐκκλησία Αὐτοκέφαλη μετά ἀπό αἴτησή της, συγκατάθεση τῆς Μητρός Ἐκκλησίας ἀπό τήν ὁποία ἀποσπᾶται καί τήν συναίνεση ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ὅπως τό δέχθηκαν ὅλες οἱ Ἐκκλησίες. Ἐπίσης, μερικές Ἐκκλησίες ἀρνήθηκαν καί συμβιβαστικές προτάσεις χωρίς νά προσβάλλονται τά προνόμια τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου.

Σαφῶς φαίνεται ὅτι μέ τίς τακτικές αὐτές ὑπονομεύονται τά κανονικά προνόμια τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ὅπως καθορίσθηκαν ἀπό τίς Οἰκουμενικές Συνόδους, ἐπειδή ἐμφιλοχώρησε ἡ θεωρία περί «Τρίτης Ρώμης».

Ἄν συμφωνοῦσαν ὅλες οἱ Ἐκκλησίες νά παραπεμφθῆ τό κείμενο τῆς ἀνακηρύξεως τοῦ Αὐτοκεφάλου στήν Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο γιά ἔγκριση, ὅπως εἶχε ἐγκριθῆ ἀπό τό 1993, σήμερα δέν θά βρισκόμασταν στήν κατάσταση αὐτήν. Προφανῶς, ἀφοῦ δέν ἐγκρίθηκε τό κείμενο περί ἀνακηρύξεως τοῦ Αὐτοκεφάλου, ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης ἐφήρμοσε τήν πρακτική μέ τήν ὁποία οἱ Ἐκκλησίες τά νεώτερα χρόνια ἀπέκτησαν τήν Πατριαρχική ἀξία καί τιμή, δηλαδή μέ Πατριαρχικούς Τόμους, μέ τήν προϋπόθεση νά ὁλοκληρωθῆ αὐτή ἡ διαδικασία στήν Μέλλουσα Πανορθόδοξη Σύνοδο.

Τελειώνοντας πρέπει νά ὑπογραμμισθῆ, ὅτι παρά τά προβλήματα πού ὑπάρχουν στόν ἐξωτερικό χῶρο, ἡ Ἐκκλησία εἶναι Σῶμα Χριστοῦ καί κοινωνία θεώσεως, ὅπως καταγράφεται στίς Ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, μέ τούς ὅρους καί τούς κανόνας. Ἄν τηροῦμε τά δόγματα καί τούς κανόνες τότε θά ἐπικρατῆ ἡ ἑνότητα στήν Ἐκκλησία.

Πάντως, στίς συζητήσεις πού ἔγιναν στήν Διορθόδοξη Προπαρασκευαστική Ἐπιτροπή τόν Δεκέμβριο τοῦ 2009 στό Σαμπεζύ τῆς Γενεύης φαίνεται καθαρά γιατί φθάσαμε στίς σύγχρονες διενέξεις καί ποιός εὐθύνεται γι’ αὐτό.

Αἰωνία νά εἶναι ἡ μνήμη τοῦ Μητροπολίτη Νικοπόλεως Μελετίου, ὁ ὁποῖος μέ τίς γνώσεις του καί τό ἐκκλησιαστικό του φρόνημα ἐκπροσώπησε κατά τόν καλύτερο τρόπο τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος στήν Προπαρασκευαστική αὐτή Πανορθόδοξη Διάσκεψη, πού δείχνει ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος σέβεται τά κανονικά θέσμια. 

Ἐπίσης, αἰωνία ἡ μνήμη καί τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Στεφάνου Ἀβραμίδη, ὁ ὁποῖος κατέγραψε μέ εὔστοχο τρόπο τά ὅσα συνέβησαν στήν Διάσκεψη αὐτή, καί τό κείμενό του ἀποτελεῖ ἱστορικό ντοκουμέντο, πού ἑρμηνεύει τό θέμα πού ἀνέκυψε στίς ἡμέρες μας.