Π. ΤΕΛΕΒΑΝΤΟΣ,ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ

ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Τι λέγει ο Οικουμενικός Πατριάρχης στην συνέντευξη που έδωσε στην εφημερίδα “Το Βήμα” για το Ουκρανικό, απόσπασμα της οποίας παραθέσαμε στην αμέσως προηγούμενη ανάρτηση;

1.) Εκφράζει την ακλόνητη πεποίθηση ότι το Ουκρανικό έχει λυθεί άπαξ και διαπαντός με την εκχώρηση Τόμου Αυτοκεφαλίας στην Ουκρανία.

2.) Όλες οι Ορθόδοξες Αυτοκέφαλες Εκκλησίες οφείλουν -χωρίς να ζητούν την σύγκληση Πανορθόδοξης Συνόδου ή Σύναξη Προκαθημένων- να αναγνωρίσουν, αμέσως χωρίς χρονοτριβή, την Αυτοκεφαλία της Εκκλησίας της Ουκρανίας, ισχυρίζεται.

3.) Κατηγορεί το Πατριαρχείο Μόσχας ότι, για δεκαετίες, δεν έδειξε κανένα ποιμαντικό ενδιαφέρον για την αποκατάσταση εκατομμυρίων πιστών στην Ουκρανία, οι οποίοι βρίσκονταν σε Σχίσμα. 

Οι άνθρωποι αυτοί προσχώρησαν σε Σχίσμα, όχι επειδή ήθελαν να αλλάξουν κάτι στην πίστη, αλλά επειδή δεν ήθελαν να ανήκουν σε μία Εκκλησία, η οποία εξαρτάται από την Μόσχα, επειδή η Ρωσσία είναι εχθρική χώρα προς την Ουκρανία, που παραβιάζει τα κυριαρχικά δικαιώματα και την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας τους. 

4.) Θεωρεί κανονικά ανέρειστες τις αιτιάσεις περί εκχώρησης Αυτοκεφαλίας αχειροτονήτων και σχισματικών. 

Ξεκαθαρίζει, μάλιστα, ότι πίσω από αυτές τις αιτιάσεις κρύβεται η Εκκλησία της Ρωσσίας, η οποία προσπαθεί να καταργήσει τα δικαιώματα και τα προνόμια του Οικουμενικού Θρόνου, που θεσπίστηκαν από Οικουμενικές Συνόδους, με στόχο να τα σφετεριστεί η ίδια.

5.) Ως εκ τούτου, ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος θεωρεί ότι δεν έχει καθόλου περιθώρια υποχώρησης από την αμετάκλητη απόφασή του να εκχωρήσει Αυτοκεφαλία στην Ουκρανία.

Είναι φανερό, λοιπόν, ότι ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος είναι αποφασισμένος παντί σθένει να μην υποχωρήσει στο Ουκρανικό. 

Οι Ρώσσοι, από την άλλη, δείχνουν την ίδια ακριβώς αποφασιστικότητα να διατηρήσουν την Ουκρανία υπό την Δικαιοδοσία τους.

Αφού, λοιπόν, οι δύο μονομάχοι παραμένουν εδραίοι και αμετακίνητοι στις θέσεις τους, αυτό που απομένει είναι να διαπιστωθεί πώς θα πολιτευθούν όσες Ορθόδοξες Αυτοκέφαλες Εκκλησίες δεν πήραν σαφή θέση για το Ουκρανικό. 

Ήτοι οι Εκκλησίες των Ιεροσολύμων, της Γεωργίας, της Βουλγαρίας, της Ρουμανίας και η Εκκλησία της Αλβανίας, αν και η τελευταία μάλλον θα παραμείνει μέχρι τέλους ουδέτερη, εκτός και αν επέλθει οριστικό Σχίσμα μεταξύ Ρωσσόφιλων και φιλοπατριαρχικών Εκκλησιών.

Παρόλον, ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης δεν αφήνει καθόλου περιθώριο ότι το θέμα θα λυθεί με Πανορθόδοξη Σύνοδο ή με Σύναξη Προκαθήμενων, αποτολμώ την εκτίμηση ότι, αν κατορθώσει να πετύχει οι μισές Αυτοκέφαλες Εκκλησίες να αναγνωρίσουν την Ουκρανική Αυτοκεφαλία, θα συγκαλέσει Σύναξη Προκαθημένων.

Σε αυτή την περίπτωση η Εκκλησία της Ρωσσίας και όσες άλλες Εκκλησίες την ακουλουθούν, θα αντιμετωπίσουν το εξής δίλημμα:

1.) Να προσέλθουν στην Σύναξη και να υποστούν ήττα από την πλειοψηφία της Σύναξης,

2.) Να αρνηθούν να παραστούν στην Σύναξη και να κατηγορηθούν ως απρόθυμες να συνεργαστούν για να λυθεί το Ουκρανικό και να αφήσουν τις Εκκλησίες που ακολουθούν το Οικουμενικό Πατριαρχείο να επικυρώσουν την Αυτοκεφαλία της Ουκρανίας με απόφαση της πλειοψηφίας της Σύναξης των Αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών.

O ΚΑΚΟΔΟΞΟΣ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΣ κ. ΣΩΤΗΡΗΣ ΓΟΥΝΕΛΑΣ

O ΚΑΚΟΔΟΞΟΣ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΣ κ. ΣΩΤΗΡΗΣ ΓΟΥΝΕΛΑΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Διαβάσαμε στο ιστολόγιο “Αντίφωνο”:

“Εμείς οι ορθόδοξοι έχουμε ένα μεγάλο μειονέκτημα που τo θεωρούμε πλεονέκτημα. Πιστεύουμε ότι είμαστε μόνοι κάτοχοι της Αλήθειας, οπότε δεν μπορεί κανένας μη ορθόδοξος να μας φωτίσει, ή να μας συνδράμει σε αυτό το ζήτημα και όχι μόνο σε αυτό. Η περίπτωσή όμως της Βέιλ μας υποχρεώνει να αμφισβητήσουμε αυτό το κυρίαρχο «δόγμα», γιατί προωθεί, ως προς ορισμένες όψεις τουλάχιστον, τόσο πολύ την χριστιανική αλήθεια, που η περίπτωσή της καταντά ανεξήγητη, αν συλλογιστεί κανείς ότι έχει εβραϊκή καταγωγή και δεν είναι βαφτισμένη. Ίσως θα μπορούσαμε να πλησιάσουμε μια εξήγηση λαμβάνοντας υπ’ όψιν τα λεγόμενά της σχετικά με την πρώτη φορά που ένιωσε την ανάγκη να γονατίσει σε ναό στην Ασίζη, εκεί όπου στο παρελθόν εκκλησιαζόταν ο άγιος Φραγκίσκος, και προπαντός τη δήλωσή της στη Σολέσμ ότι ο Χριστός «κατέβηκε και την πήρε». 

Ο κ. Γουνελάς διετέλεσε Αρχισυντάκτης του περιοδικού “Σύναξη” και εμφορείται από το πνεύμα της Νεορθοδοξίας που χαρακτηρίζει το εν λόγω περιοδικό. 

Στο πιο πάνω απόσπασμα από εργασία του για την Σιμόν Βέιλ κάνει δύο λάθη.

1.) Θεωρεί την πίστη στην αποκλειστικότητα και μοναδικότητα της αλήθειας της Ορθοδοξίας σαν πλάνη.

2.) Δεν φαίνεται να συνειδητοποιεί ότι η φιλοσοφική αναζήτηση του Θεού και η θύραθεν Γραμματεία έχουν μεν λίγα ή πολλά ψήγματα χρυσού, αλλά είναι κυρίως μεταλλείο κακοδοξίας.

Η Ορθοδοξία είναι η ΜΟΝΗ αληθινή πίστη και η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι η ΜΟΝΗ Εκκλησία του Χριστού.

Το δογματικά και χαρισματικά όρια της Ορθοδοξίας ταυτίζονται ΑΠΟΛΥΤΑ.

Αυτό συνιστά βασική πίστη της Εκκλησίας -όπως ομολογούμε στο Σύμβολο της πίστεως. 

Η διδασκαλία του Αγίου Κυπριανού ότι ΕΚΤΟΣ Εκκλησίας δεν υπάρχει σωτηρία δεν είναι απλά διδασκαλία ενός Αγίου, αλλά διδασκαλία της Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου, που έδωσε οικουμενική ισχύ στην διδασκαλία του.

Ο κ. Γουνελάς δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται - και οπωσδήποτε υποτιμά τον κίνδυνο ότι τα ψήγματα της αλήθειας της θύραθεν Γραμματείας είναι αναμεμιγνυμένα με το δηλητήριο των κακοδοξιών.

Ο Μέγας Βασίλειος, στην μνημειώδη πραγματεία του “Προς τους νέους όπως αν εξ Ελληνικών ωφελοίντο λόγων”, ήταν πολύ σαφής. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή όταν μελετούμε την Γραμματεία της θύραθεν παιδείας, επειδή συνήθως περιέχει λίγα ή πολλά στοιχεία αλήθειας, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι Ευαγγέλιο και εξ αποκαλύψεως αλήθεια.

Επομένως χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή όταν ερχόμαστε σε επαφή με το έργο της Σιμόν Βέιλ μιας φιλοσόφου αριστερών προσανατολισμών, η οποία είχε ροπή προς τον θρησκευτικό μυστικισμό μέσα σε ένα συγκρητιστικό-οικουμενιστικό πλαίσιο.

ΡΙΧΝΟΝΤΑΣ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΣΤΟ 2017

ΡΙΧΝΟΝΤΑΣ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΣΤΟ 2017

Του κ. Ανδρέα Κυριακού, θεολόγου

=====

Τώρα που το σωτήριον έτος 2017 βαδίζει προς την λήξη του μπορούμε να αναλογιστούμε, εν πρώτοις, μερικά από τα δεδομένα (ή αν θέλετε τα πεπραγμένα) του αντιοικουμενιστικού αγώνος. 

Εν πρώτοις έχουμε από τη μια ιερές αποτειχίσεις (όχι από την Εκκλησία αλλά) από φανερά κακόδοξους επίσκοπους. Εννοώ τον π. Θεόδωρο Ζήση και τους συν αυτοίς και από την άλλη βλέπουμε αποτειχίσεις-μαϊμούδες που στην πράξη ΔΕΝ είναι αποτειχίσεις, αλλά μιλάμε, στην πραγματικότητα, για σχισματικές καταστάσεις, που μόνο κακό προξενούν στον αντιοικουμενιστικό αγώνα. 

Στην απέναντι όχθη, στο οικουμενιστικό στρατόπεδο, βλέπουμε ν’ ακονίζουν μαχαίρια και να βυσσοδομούν κατά παντός εναντιουμένου στη «Σύνοδο» του Κολυμβαρίου. Παράδειγμα η δημοσίευση στη «Ρομφαία» προ των Χριστουγέννων μιάς όντως πτωχοτάτης και πένητος επιθέσεως του Σεβ. Ζιμπάμπουε κ. Σεραφείμ, στην οποία οι αντιτιθέμενοι και πολεμούντες το Κολυμβάριο χαρακτηρίζονται ακρίτως «άνθρωποι του Σατανά»!!! Τω όντι λυπηρά η ανοίκεια αυτή φράση δεν περιποιεί, ούτε κατά διάνοιαν, τιμήν στον εκφωνήσαντα αυτήν και μάλιστα γραπτώς και διαδικτυακώς. Συνιστούμε, με όλο το σέβας, στο Σεβασμιώτατο περισσότερα επιχειρήματα και λιγώτερους έωλους χαρακτηρισμούς. 

Από την άλλη η «Σύναξη», το γνωστό καταφύγιο και εφημερίδα τοίχου πάσης ετεροδιδασκαλίας, ετοίμασε Αφιέρωμα και αξιολόγηση του Κολυμβαρίου στο οποίο η απόπειρα δικαιώσεως και αναδείξεως της ως άνω Συνάξεως έφτασε μέχρι και την άχαρη απόπειρα απομυθοποίησης του προμάχου της Ορθοδοξίας και κραταιού πολεμίου του Οικουμενισμού Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς!!! 

Την απόπειρα αυτή, που είχε ενορχηστρωτή τον Βλαντιμήρ Τσβέτκοβιτς, δεν την θεωρούν όσοι έτυχε να μελετήσουν τα βιβλία του Οσίου Πατρός απλώς σαν παράδειγμα διαστροφικής ερμηνείας των κειμένων του, αλλά και εν ταυτώ κατάφωρη προσβολή της κοινής λογικής. Τίποτε άλλο!

Τι να πει κανείς για τον ανεκδιήγητο π. Βασίλειο Θερμό που -ξεχνώντας ότι πατάει σε χριστιανικό έδαφος και είναι πρεσβύτερος της του Χριστού Εκκλησίας- αποφάσισε να ερμηνεύσει τον Απ. Παύλο και την εν γένει διαχρονική χριστιανική διδασκαλία περί ομοφυλοφιλίας με βάση, όχι το λόγο του Θεού αλλά το τι πρεβεύουν οι άνθρωποι αυτοί!!! Παράλληλα δεν παρέλειψε να χαρακτηρίσει ψυχοπαθείς όσους -επομένως και τους Αγίους της Εκκλησίας- πολεμούν τις αιρέσεις.!!! 

Πότε θα λογοδοτήσει ο κακόδοξος αυτός κληρικός για τις φοβερές αυτές ανατροπές του ευαγγελικού μηνύματος; Κατά τα άλλα η «Σύναξη» επιδίδεται μετά σπουδής στη σπουδή της Ορθοδοξίας!

ΕΥΣΤΟΧΩΤΑΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Γ. ΚΑΡΑΚΑΤΣΑΝΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΑΚΟΔΟΞΙΕΣ ΤΟΥ π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΘΕΡΜΟΥ

ΕΥΣΤΟΧΩΤΑΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Γ. ΚΑΡΑΚΑΤΣΑΝΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΑΚΟΔΟΞΙΕΣ ΤΟΥ π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΘΕΡΜΟΥ

=====

Ἐπειδή δέν κατέστη ἐφικτό νά μελετήσω τό ἄρθρο τοῦ π. Β. Θερμοῦ, δημοσιευθέντος στό Περιοδικό "ΣΥΝΑΞΗ" (τ. 141), τά ἀκολουθοῦντα ἡμέτερα σχόλια βασίζονται στίς πληροφορίες, οἱ ὁποῖες παρέχονται ἀπό τήν ἀνακοίνωση τοῦ Γραφείου ἐπί τῶν Αἱρέσεων καί τῶν Παραθρησκειῶν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πειραιῶς καί σέ ἐκεῖνες τῆς παρέμβασης, γιά τό ἴδιο θέμα, τοῦ ὁμότιμου Καθηγητή κ. Ἰωάννη Κουντουρᾶ.

Κατ' ἀρχήν ἐπιθυμῶ νά δηλώσω ὅτι συμφωνῶ πλήρως μέ τά λίαν εὔστοχα σχόλια τοῦ προαναφερθέντος Γραφείου τῆς Ἱ. Μ. Πειραιῶς μέ τήν ἀπαραίτητη, ὅμως, προσθήκη ὅτι, λὀγῳ τῆς σοβαρότητας τοῦ ὀλισθήματος τοῦ ἀνωτέρω κληρικοῦ, αὐτά ἔχουν γραφῆ μέ δυσανάλογη ἐπιείκεια. 

Συμμερίζομαι ἐπίσης τόν προβληματισμό τοῦ Καθηγητή κ. Ἰ. Κουντουρᾶ -ὅσον ἀφορᾶ στήν ὕπαρξη ἀνεγνωρισμένου ἐπιστημονικοῦ ἔργου τοῦ προαναφερόμενου κληρικοῦ-, ἄν καί αὐτή ἡ παράμετρος φρονῶ ὅτι ἐνέχει δευτερεύουσα θέση στή συγκεκριμένη περίπτωση· ὁ λόγος εἶναι ὅτι, κληρικός ὤν ὁ ὁ λαλήσας αὐτά τά "βαρέα καί δυσβάστακτα", κατέστησε ἑαυτόν ὑπόλογον γιά βαρύ Ἐκκλησιαστικό ἀτόπημα.

Ἀσφαλῶς ὀφείλουμε νά εὐχώμαστε οἱ λαϊκοί καί γιά τούς κληρικούς τῆς Ἐκκλησίας μας, γιά νά ὁρθοτομοῦν τόν λόγο τῆς ἀληθείας καί ὄχι νά μᾶς παρουσιάζουν τήν ποικίλη ψευδώνυμη γνώση τῆς συγκεχυμένης -καί εἰς παχύ ἔρεβος πορευομένης- "ψυχιατρικῆς" ὡς κριτήριο ἀληθείας._

ΠΗΓΗ:

Ακτίνες

Ο ΙΑΤΡΟΣ κ. ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ ΝΑΝΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ "ΑΚΑΔΗΜΙΑ" ΤΟΥ ΒΟΛΟΥ, ΤΟΝ “ΚΑΙΡΟ” ΚΑΙ ΤΗ “ΣΥΝΑΞΗ”

Ο ΙΑΤΡΟΣ κ. ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ ΝΑΝΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ "ΑΚΑΔΗΜΙΑ" ΤΟΥ ΒΟΛΟΥ, ΤΟΝ “ΚΑΙΡΟ” ΚΑΙ ΤΗ “ΣΥΝΑΞΗ”

=====

Η "Ακαδημία" της μητροπόλεως Δημητριάδος, ο "ΚΑΙΡΟΣ" κι η "ΣΥΝΑΞΗ" αποτελούν συγκοινωνούντα δοχεία διεστραμμένης "θεολογικής" σκέψεως και κατευθύνσεως, τα οποία όζουν συγκρητισμού, λιμπεραλισμού, φεμινισμού, επενδεδυμένου με "θεολογικό" μανδύα, "ερωτοθεολογίας", ζηζιουλισμού, γιανναρισμού, προσληψιολογίας, διεθνισμού, σχετικισμού, Oικουμενισμού, "πολιτικής ορθότητας" κ.τ.ο.

Ευλόγως τίθεται, εν προκειμένω, το ζήτημα της ενδεδειγμένης στάσεως της "επισήμου" Εκκλησίας, έναντι των συγκεκριμένων εκφυλιστικών φαινομένων. 

Δυστυχώς, η λεγόμενη "επίσημη" ή "διοικούσα" Εκκλησία, "ποιεί την νήσσαν" στη συγκεκριμένη περίπτωση. Η σφηκοφωλιά του Βόλου, η διασπαστική σέχτα του δυσώνυμου "ΚΑΙΡΟΥ", και οι θεράποντες της θολοκουλτούρας "συναξιακοί" θολολόγοι έχουν καταληφθεί ασύδοτοι προκειμένου να περιφέρουν και λανσάρουν τις ιδεοληψίες τους ως "θεολογικά" θέσφατα εντός της εκκλησιαστικής παρεμβολής, της ηγεσίας της Ελλαδικής Εκκλησίας σιγώσης και σιωπώσης σκανδαλωδώς και ενόχως!

Η ευθύνη του νυν Αρχιεπισκόπου για την επώαση και άνδρωση των εκτρωματικών αυτών καταστάσεων τυγχάνει προφανής. Οι "κακιές γλώσσες" υποστηρίζουν ότι οι εκφυλιστικές αυτές καταστάσεις επωάσθηκαν και ανδρώθηκαν, έν τινι μέτρω, στο "θερμοκήπιο" της Μητροπόλεως Θηβών και Λεβαδείας επί της αρχιερατείας του νυν, "καταλληλότερου", κατά τινα ιεράρχη της Βορείου Ελλάδος, τον Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς Ιουστίνο, νυν Αρχιεπισκόπου.

Ο νυν Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, σκιά και ασθμαίνων αχθοφόρος του μεγάλου ονόματος του συνονόματού του Ιερωνύμου Κοτσώνη, ελέγχεται όχι μόνο για την προαναφερθείσα επώαση και άνδρωση των εν θέματι καταστάσεων αλλά και για την αδιανoήτη αδιαφορία του απέναντί τους καθώς και για τη σκανδαλωδέστατη συγκάλυψή τους.

Το μέγα αίσχος με την περίπτωση του Σ. Γιαγκάζογλου που επί έτη κατείχε τη διευθυντική θέση του επίσημου εκκλησιαστικού περιοδικού "ΘΕΟΛΟΓΙΑ" μαρτυρά του λόγου το αληθές.

ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΑΙΡΕΤΗ ΑΝΑΙΡΕΣΗ ΤΩΝ ΚΑΚΟΔΟΞΙΩΝ ΤΟΥ π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΘΕΡΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΤΗΣ Ι. Μ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΑΙΡΕΤΗ ΑΝΑΙΡΕΣΗ ΤΩΝ ΚΑΚΟΔΟΞΙΩΝ ΤΟΥ π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΘΕΡΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΤΗΣ Ι. Μ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Του ΠαναγιώτηΤελεβάντου

=====

Πολύ αξιόλογη η αναίρεση των κακοδοξιών του γνωστού και μη εξαιρετέου π. Βασίλειου Θερμού από το Γραφείο επί των αιρέσεων της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς.

Το κείμενο του Γραφείου ξετινάζει κυριολεκτικά βήμα προς βήμα τις κακόδοξες θέσεις, την αντιεπιστημονική μεθοδολογία και το αλλοτριώμενο ορθοδόξως φρόνημα του π. Βασίλειου Θερμού.

Συγχαίρουμε, λοιπόν, θερμά το Γραφείο επί των αιρέσεων για τη θαυμάσια δουλειά που έκανε αλλά θέλουμε να υποβάλουμε το εξής ερώτημα:

Υπάρχει κανείς που τρέφει την ψευδαίσθηση ότι ο π. Βασίλειος Θερμός θα συνέλθει από τον κατήφορο που ακολουθεί με λογικά επιχειρήματα και θεολογικές θέσεις;

Νομίζω πως όχι.

Γι’ αυτό καλό και επιβεβλημένο μεν είναι να γίνεται συστηματική αναίρεση των κακοδοξιών του για να μη σκανδαλίζονται ψυχές υπέρ ων Χριστός απέθανεν.

Ο ίδιος, όμως, ο π. Βασίλειος ουδόλως θα πτοηθεί ή θα λογικευθεί από τη συνετή και χριστιανική κριτική του Γραφείου επί των αιρέσεων της Μητροπόλεως Πειραιώς ή οποιουδήποτε άλλου συνειδητού χριστιανού.

Ο π. Βασίλειος ασχημονεί στην Εκκλησία, διαστρέφει την πίστη Της, εισάγει μεθοδολογία ξένη προς το φρόνημά Της και γενικά συμπεριφέρεται σαν μονιός άγριος στον αμπελώνα του Κυρίου.

Μόνον ένα πράγμα μπορεί να συνεφέρει τον κακόδοξο αυτό κληρικό.

Όλες οι κακοδοξίες που κατά καιρούς διατύπωσε ο π. Βασίλειος, πρέπει να καταχωρηθούν σε μήνυση που πρέπει να γίνει εναντίον του στην Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος και να ζητηθεί η καθαίρεσή του.

Αν αυτό δεν γίνει είναι ανοησία να πιστέψουμε ότι ο π. Βασίλειος θα σταματήσει να προκαλεί με κακοήθεια και να διασύρει την πίστη μας.

Ποιος άνθρωπος στοιχειώδους σοβαρότητας πιστεύει  ότι ο π. Βασίλειος έχει θέση μεταξύ των κληρικών της Ορθοδοξίας αφού οι προκλήσεις του κατά της πίστης μας συνεχίζονται για δεκαετίες;

Τίποτε δεν μπορεί να τον συνεφέρει εκτός αν καθαιρεθεί.

Ας γίνει, λοιπόν, συλλογή των κακοδοξιών που κατά καιρούς διατύπωσε και ας γίνει μήνυση εναντίον του στη Σύνοδο επί αιρέσει.

Ας ελπίσουμε ότι -του Θεού συνεργούντος- ο κακόδοξος αυτός κληρικός θα σταματήσει να μαγαρίζει τα άγια των αγίων της ορθοδόξου θεολογίας.

Ιδού το άρθρο του Γραφείου επί των αιρέσεων της Ι. Μ. Πειραιώς που μας έδωσε την αφορμή για τη σύνταξη του πιο πάνω σχολίου:

ΠΡΩΤΟΦΑΝΕΣ: ΨΥΧΙΚΑ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΟΣΟΙ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ

Α΄

Του Γραφείου επί των αιρέσεων της Ι. Μ. Πειραιώς

=====

        

Με έκπληξη αλλά και οδύνη ψυχής διαπιστώσαμε στο γνωστό περιοδικό «ΣΥΝΑΞΗ» (τ. 143), που δημιούργησε ο μακαριστός Παναγιώτης Νέλλας, ένα νέο είδος ύβρεως εναντίον εκείνων, που αγωνίζονται στον καλόν αγώνα της ομολογίας της πίστεως, ένα νέο βαρύ χαρακτηρισμό, αυτόν του ψυχασθενούς, που έρχεται να προστεθεί στους προηγουμένους. Πρωταγωνιστής στο νέο αυτόν υβριστικό χαρακτηρισμό ο γνωστός κληρικός και ψυχίατρος της Ι. Μητροπόλεως Θηβών π. Βασίλειος Θερμός. Ο εν λόγω κληρικός σε άρθρο του στο εν λόγω περιοδικό, με τίτλο: «Ψυχαναγκαστική αιρεσιομαχία: Αγχολυτικό ευρέως φάσματος και παντός καιρού», κάνει λόγο γι’ αυτούς που μάχονται εναντίον των αιρέσεων, τους οποίους θεωρεί ως ψυχοπαθείς, ως πάσχοντες από ένα είδος ψυχαναγκαστικής νεύρωσης, την οποία μάλιστα ονομάζει «ψυχαναγκαστική αιρεσιομαχία», όπως φαίνεται και από τον τίτλο του άρθρου.  Προσπαθεί δε να αποδείξει τον ισχυρισμό του αυτόν, επικαλούμενος την ιδιότητά του ως ψυχιάτρου και χρησιμοποιώντας ψυχιατρική ορολογία. Προκειμένου να προσδώσει επιστημονικό κύρος στα γραφόμενά του, γράφει: «Σε προ εικοσαετίας κείμενό μου ασχολήθηκα με τα ψυχολογικά αίτια της παθολογικής συμπεριφοράς εκείνων των πιστών, οι οποίοι αναζητούν παντού κακοδοξίες και αιρέσεις και, όταν  νομίζουν ότι τις ανακαλύπτουν, γίνονται επιθετικοί με τους φορείς τους». Οι αιρέσεις για τον συγγραφέα είναι κάτι το δυσεύρετο, αφού για να τις ανακαλύψει κανείς, χρειάζεται να ψάξει. Είναι τραγικό για έναν ερευνητή επιστήμονα, να αγνοεί αυτή την φρικτή όντως πραγματικότητα, που βιώνει ο πιστός λαός του Θεού, το γεγονός δηλαδή, ότι σήμερα η Εκκλησία μας πολεμείται από ένα πλήθος αιρέσεων, σεκτών και παραθρησκευτικών ομάδων, των οποίων ο αριθμός είναι μεγαλύτερος από κάθε άλλη φορά στο παρελθόν. Μάλιστα η Συνοδική Επιτροπή επί των Αιρέσεων της Εκκλησίας της Ελλάδος πριν από αρκετά χρόνια είχε ασχοληθεί με την ταξινόμηση και δημιουργία καταλόγου όλων των γνωστών αιρέσεων και παραθρησκευτικών ομάδων, οι οποίες δρουν στον ελληνικό χώρο και διαπιστώθηκε ότι είναι πολλές εκατοντάδες. Ενώ λοιπόν η κοινωνία μας έχει πλημυρίσει κυριολεκτικά από αιρέσεις και ο κίνδυνος να παρασυρθεί κανείς και να πέσει στα δίχτυα αυτών είναι ορατός και διά γυμνού οφθαλμού και ενώ η Εκκλησία κάθε χρόνο διοργανώνει Πανορθόδοξες Συνδιασκέψεις για την αντιμετώπιση των αιρέσεων, ο αγαπητός π. Βασίλειος δεν βλέπει πουθενά αιρέσεις. Βέβαια δεν μας εκπλήσσει η αδυναμία του να διακρίνει τις αιρέσεις, αφού και η ψευδοσύνοδος της Κρήτης δεν «είδε» πουθενά αιρέσεις, γι’ αυτό και δεν θεώρησε χρέος της να καταδικάσει καμία αίρεση.

   

Θεωρεί επίσης, ότι παρουσιάζουν ψυχοπαθολογική συμπεριφορά, όσοι αναζητούν παντού αιρέσεις και αιρετικούς και στη συνέχεια γίνονται «επιθετικοί» απέναντί τους.  

Αν όλοι, όσοι αγωνίζονται με αγνό ζήλο, με ταπείνωση, αγάπη, αλλά και πόνο ψυχής για τους αιρετικούς, θεωρούνται ως ψυχασθενείς, τότε θα πρέπει να θεωρήσουμε και όλους τους αγίους, που αγωνίστηκαν εναντίον των αιρέσεων ως ψυχασθενείς! Και μάλιστα πολύ περισσότερο από μας θα πρέπει να θεωρηθούν ως ψυχασθενείς, αφού αυτοί είχαν πολύ περισσότερο ζήλο από μας στην καταπολέμηση των αιρέσεων.

(Συνεχίζεται)

ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ “ΣΥΝΑΞΗ” ΚΑΙ Η ΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ

ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ “ΣΥΝΑΞΗ” ΚΑΙ Η ΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ

Του Γραφείου επί των αιρέσεων της Ι. Μ. Πειραιώς

=====

Με πολλή λύπη διαπιστώσαμε ότι το γνωστό στους θεολογικούς κύκλους περιοδικό «ΣΥΝΑΞΗ» στο τελευταίο τεύχος του (τεύχ. 143, Ιούλιος – Σεπτέμβριος 2017), με τίτλο «Ετεροδοξία και αίρεση», φιλοξένησε δυστυχώς άρθρα ακαδημαϊκών θεολόγων, στα οποία διατυπώνονται θέσεις και απόψεις, που απηχούν και εκφράζουν το νεοφανές και κακόδοξο αυτό θεολογικό ρεύμα. Από τους οκτώ αρθρογράφους του περιοδικού θα περιοριστούμε, να σχολιάσουμε στην παρούσα ανακοίνωσή μας τον πρώτο και επιφυλασσόμαστε να ασχοληθούμε, εν καιρώ και Θεού θέλοντος, και με άλλους.

   

Πρόκειται για  τον καθηγητή κ. Γ. Λαρεντζάκη, ο οποίος αναπτύσσει το θέμα με τίτλο «Αίρεση και σχίσμα σήμερα». Κατ’ αρχήν κάνει λόγο για τους όρους «αίρεση και σχίσμα», οι οποίοι κατά τον αρθρογράφο έχουν σήμερα ανάγκη επανεξετάσεως και καθάρσεως. Γράφει: «Σήμερα είναι ακαγκαίον, να επαναξετασθούν πολλοί όροι και χαρακτηρισμοί, οι οποίοι χρησιμοποιούνται και κατά το παρόν και οι οποίοι δημιουργήθηκαν και άρχισαν να χρησιμοποιούνται από εποχές παλιότερες. Ένα από τα προβλήματα είναι η επανεξέταση και η κάθαρση των χρησιμοποιούμενων πολεμικών όρων. Ακριβώς στο πλαίσιο αυτό πρέπει να επανεξεταστούν και οι όροι «αίρεσις και σχίσμα» και να ερευνηθεί, εάν είναι δυνατόν οι όροι αυτοί να χρησιμοποιηθούν και να εφαρμοσθούν στη σύγχρονη σχέση των χριστιανικών Εκκλησιών». 

Η επανεξέταση είναι αναγκαία διότι, όπως γράφει, «σήμερα οι σχέσεις μεταξύ των Εκκλησιών, δόξα τω Θεώ, ευρίσκονται σε κατάσταση μετανοίας και πορείας προς την καταλλαγή και ενότητα». Αφού λοιπόν οι σχέσεις είναι άριστες, κατ’ αυτόν, δεν είναι δυνατόν να χαρακτηρίζει η μία Εκκλησία την άλλη ως αιρετική. Θεωρεί ακόμη τον όρο «αίρεση» «πολεμικό όρο»,  που χρησιμοποιήθηκε σε παλαιότερες εποχές, στις οποίες Ορθοδοξία και Παπισμός βρισκόταν σε κατάσταση διαμάχης και έχθρας, αλλά σήμερα στην εποχή της καταλλαγής και της αγάπης, της μετανοίας και της συμφιλιώσεως, δεν μπορεί να έχει θέση.   

Εδώ ο αρθρογράφος παίρνει ως δεδομένο ότι ο Παπισμός είναι αληθινή Εκκλησία με έγκυρα μυστήρια κλπ., ενώ όπως είναι γνωστό έχει καταδικαστεί συνοδικά από πλήθος συνόδων κατά την διάρκεια της πρώτης και δευτέρας χιλιετίας.

Ο "ΚΑΙΡΟΣ", Η "ΣΥΝΑΞΗ", Ο ΘΕΡΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Ο "ΚΑΙΡΟΣ", Η "ΣΥΝΑΞΗ", Ο ΘΕΡΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Του ιατρού κ. Λυκούργου Νάνη

=====

Αυτή τη στιγμή διεξάγεται, σε πανελλήνιο επίπεδο, ένας ωραίος και θεοφιλής αγώνας για την κατοχύρωση και διασφάλιση του ορθοδόξου χριστιανικού προσανατολισμού και χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών. Όλοι γνωρίζουν την αιτιώδη και ουσιώδη σχέση των «καιριτών» με τη μετάλλαξη του προαναφερθέντος μαθήματος. Και οι πέτρες στη χώρα μας ξέρουν τους πρωτουργούς και αυτουργούς της απο-ορθοδοξοποιήσεως των «νέων Θρησκευτικών» και της ανίερης μετατροπής τους σε όχημα καλλιεργείας ενός πολυ-θρησκειακού, συγκρητιστικού και «πολιτικά ορθού» ιδεώδους. Εφιαλτική πτυχή της αναληφθείσης επιχειρήσεως αποτελεί η γνωστή «υπόθεση Arigatou» στην οποία εμπλέκεται κορυφαίο στέλεχος της σέχτας των διασπαστών του θεολογικού κόσμου.

Γι’ αυτό και προξενεί αλγεινή εντύπωση και αποτελεί σκάνδαλο πρώτου μεγέθους το γεγονός της προβολής εκδηλώσεων, που στηρίζονται από το γνωστό αντι-σύλλογο της συμφοράς και της παρακμής, από ιστολόγια που υποτίθεται ότι επαγρυπνούν επί των εθνικοθρησκευτικών επάλξεων και που θα έπρεπε να αποτελούν ανάχωμα στην αναληφθείσα επιχείρηση ροκανίσματος των εθνικοθρησκευτικών μας ριζών.

Ουδόλως μας ξενίζει η στήριξη της προσεχούς εκδηλώσεως της παρουσιάσεως του βιλίου του γνωστού και μη εξαιρετέου π. Βασιλείου Θερμού από την πλευρά της γνωστής «θεολογικής» ομαδούλας. Η ιδεολογική τους σύμπλευση με τον συγγραφέα του προαναφερθέντος συγγράμματος τυγχάνει ορατή και σε τυφλό. Άλλωστε, τόσο ο συγκεκριμένος κληρικός όσο και κορυφαία στελέχη της σέχτας αποτελούν μέλη της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού «ΣΥΝΑΞΗ». Αυτό το τελευταίο τα λέει όλα!

ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΗ ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ ΤΟΥ π. Γ. ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ ΣΤΗ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ ΤΟΥ ΚΑΘ. ΒΑΣ. ΤΣΙΓΚΟΥ

ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΗ ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ ΤΟΥ π. Γ. ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ ΣΤΗ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ ΤΟΥ ΚΑΘ. ΒΑΣ. ΤΣΙΓΚΟΥ

Του ιστολογίου “Κατάνυξις”

=====

Ως «Κατάνυξις», στις 18 Οκτωβρίου 2017, δημοσιεύσαμε ενδιαφέρουσα βιβλιοκρισία του πρωτοπρεσβυτέρου Καθηγητού π. Γεωργίου Μεταλληνού με τον τίτλο “Πρωτοπρ. Γεώργιος Μεταλληνός, Κριτική αξιόλογου συγγράμματος Δογματικής” για το νέο βιβλίο του Καθηγητού της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ Βασιλείου Τσίγκου, με τίτλο «Δογματική τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας». 

Συμφωνούμε με τις εκτιμήσεις και την αξιολόγηση του π. Γεωργίου, περί του ότι το νέο αυτό έργο συνεχίζει την πατερική γραμμή του δογματολόγου αειμνήστου πρωτοπρεσβυτέρου Ιωάννου Ρωμανίδη. Μας επισημάνθηκε όμως από αναγνώστες του ιστολογίου μας ότι υπάρχει θετική αναφορά του συγγραφέως στη λεγομένη «Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο τῆς Κρήτης», παρόμοια με αυτήν που διατύπωσε στην Ιεραρχία του Νοεμβρίου του 2016 ο Μητροπολίτης Σερρών κ. Θεολόγος ως εισηγητής, όπως και το απαράδεκτο κείμενο της Ιεράς Συνόδου «Προς τον Λαό» (Ιανουάριος 2017). 

Η ψευδοσύνοδος όμως της Κρήτης δέχθηκε οξύτατη κριτική και δεν γίνεται αποδεκτή από την συνείδηση του πληρώματος της Εκκλησίας και από τέσσερις αυτοκέφαλες Εκκλησίες που δεν έλαβαν μέρος σ΄ αυτήν για πολύ σοβαρούς ιεροκανονικούς και δογματικούς λόγους τους οποίους ανέπτυξαν άλλοι καθηγητές Θεολογικών Σχολών και λόγιοι Ιεράρχες. 

Η επιστημονική δεοντολογία επιβάλλει τουλάχιστον μια ουδέτερη αναφορά στην κριτική που υπέστησαν και υφίστανται οι αποφάσεις της «Συνόδου», οι οποίες οδήγησαν αρκετούς κληρικούς και μοναχούς να διακόψουν την κοινωνία με  επισκόπους που υπέγραψαν ή υποστηρίζουν τις αποφάσεις της. Η εκτίμηση του συγγραφέα και η συμπληρωματική παρατήρηση του π. Γεωργίου, που σημαίνουν αποδοχή και όχι απόρριψη της «Συνόδου», δεν μας βρίσκουν σύμφωνους, διότι αποδέχονται τα κείμενα της «Συνόδου» και απλώς θεωρούν ότι πρέπει να γίνουν «ἀντικείμενο ἐμβαθύνσεως, κριτικῆς ἀποτιμήσεως καί περαιτέρω μελέτης» και όχι απορρίψεως και καταδίκης, καθώς εισάγουν την παναίρεση του Οικουμενισμού στον χώρο της Εκκλησίας και διατυπώνουν νέα αιρετική εκκλησιολογία. 

Ο π. Γεώργιος άλλωστε ως μέλος της «Συνάξεως Κληρικών και Μοναχών» συνυπέγραψε δύο κείμενα όπου λέγεται ότι δεν αποδεχόμαστε τήν «Σύνοδο» της Κρήτης, «διότι εἶναι ξένη πρός τήν Ἀποστολική καί Συνοδική Παράδοση καί πρός τήν Ἁγιοπνευματική ἐμπειρία καί διδασκαλία ὅλων τῶν Ἁγίων, παλαιῶν καί νέων». 

ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ ΠΟΠΟΒΙΤΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ

ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ ΠΟΠΟΒΙΤΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ

Του κ. Ανδρέα Κυριακού, θεολόγου

=====

Στη «Σύναξη», τ. 143 (όπου παρατηρείται συνωστισμός Οικουμενιστών) εντύπωση μεγάλη προκαλεί το άρθρο του κ. Βλαντιμήρ Τσβέτκοβιτς «Ο Άγιος Ιουστίνος ο Νέος (Πόποβιτς) για τον Οικουμενισμό». 

Σ’ αυτό ο συγγραφέας προσπαθεί απεγνωσμένα να μας πείσει ότι ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς είναι πολύ παρεξηγημένος διότι ΔΕΝ τοποθετήθηκε τελικά αρνητικά έναντι του Οικουμενισμού! Βλέπει ο κ. Τσβέτκοβιτς ότι ο Άγιος είχε «και μια καλοπροαίρετη στάση προς ένα άλλο είδος Οικουμενισμού». Δηλαδή ήταν σφόδρα εναντίον του Οικουμενισμού ΑΛΛΑ και δεν ήταν!!! Γι’ αυτό και σαλαμοποιεί τις θέσεις του Αγίου, λέγοντας ότι η πρώιμη κριτική του κατά του Παπισμού «ήταν μια απλή αντίδραση στον ενεργό προσηλυτισμό εκ μέρους της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας…». 

Λυπούμαστε να παρατηρήσουμε, αλλά αυτό συνιστά καθαρό παράδειγμα στρεβλωτικής ερμηνείας των θέσεων του Αγίου. Τότε γιατί ο Άγιος δηλώνει: «εις την ιστορίαν του ανθρωπίνου γένους υπάρχουν τρεις κυρίως πτώσεις, του Αδάμ, του Ιούδα και του Πάπα»; Πότε το αναίρεσε  αυτό και δεν το γνωρίζουμε; 

Σχετικά με την τελευταία περίοδο της ζωής του Αγίου, ο κ. Τσβέτκοβιτς σημειώνει ότι ο Άγιος «αντέδρασε στην αυξανόμενη συμμετοχή των Ορθοδοξων Εκκλησιών στο Π.Σ.Ε. και ο κύριος λόγος για αυτή την αντίδραση ήταν οι χειρισμοί της ηγεσίας του Π.Σ.Ε. ..». Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Εδώ παρατηρούμε ότι ΑΛΛΑ λέγει ό ίδιος ο Άγιος: «Ως Ορθόδοξοι είμεθα «μέλη του Χριστού». «Άρα ουν τα μελη του Χριστού ποιήσω πόρνης μέλη; Μη γένοιτο» (Α΄Κορ. ς΄ 15). Και ημείς τούτο πράττομεν διά της οργανικής συνδέσεώς μας μετά του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών, το οποίον ουδέν άλλο είναι ει μη αναβίωσις της αθέου ανθρωπολατρείας-ειδωλολολατρείας» (Ορθοδοξία και Οικουμενισμός, “Μία Ορθόδοξος γνωμάτευσις και μαρτυρία”). Δόθηκε στην Ι. Σύνοδο της εν Σερβία Εκκλησίας από τον Άγιο το 1975 μετά από αίτημα των Σέρβων ιεραρχών). Δεν νομίζω ότι είναι  πολύ οικουμενιστικό το πιο πάνω. 

Δεν ευθύνεται ποσώς ο Άγιος Ιουστίνος επειδή στη Σερβία σπεύδουν σήμερα, εν χαρά και αγαλλιάσει, να συναντούν, να συντρώγουν, να συνεδριάζουν, να παίρνουν δακτυλίδια επισκοπικά από τον Πάπα και να συμπροσεύχονται, κάθε τρεις και λίγο, με τους Παπικούς, τους Προτεστάντες και όχι μόνο. 

Αλλού να ψάξουν για στηρίγματα οι Οικουμενιστές. Όχι στον μεγαλύτερο αντιοικουμενιστή θεολόγο της Εκκλησίας τον Όσιο Ιουστίνο Πόποβιτς.

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΝΩΣΤΙΣΜΟΣ ΣΤΗ «ΣΥΝΑΞΗ»

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΝΩΣΤΙΣΜΟΣ ΣΤΗ «ΣΥΝΑΞΗ»

Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού

=====

Συνωστισμός παρατηρείται, εν πολλοίς πρωτοκλασάτων στελεχών του Οικουμενισμού, στο τ. 143 της «Σύναξης» (Ιούλ.-Σεπτ. 2017). Τίτλος: Ετεροδοξία και αίρεση. 

Στο «Προλογικό» εντοπίζουμε έντονο το στίγμα της συναξιακής θεολογίας. Το πρώτο που εντυπωσιάζει είναι το έκδηλα απαξιωτικό ύφος, για όποιον τολμήσει να αναφέρει τη λέξη αίρεση. «Είναι γιγαντωμένο στις μέρες μας το φαινόμενο να εξαπολύουν το χαρακτηρισμό «αίρεση» και «αιρετικός» εναντίον απόψεων και κατά προσώπων με αδιανόητη ευκολία, σαν η κατάδειξη πλήθους αιρετικών ολόγυρα να προξενεί ανείπωτη ηδονή στον χαρακτηρίζοντα!». 

Είναι φανερό ότι η «Σύναξη» ΔΕΝ συμπαθεί τον όρο αίρεση και τον εξορκίζει εκ προοιμίου, στοιχούσα στα κελεύσματα του Κολυμβαρίου, συμφωνα με τα οποία υφίστανται «ετερόδοξες Εκκλησίες και ομολογίες». Πουθενά αιρέσεις κι αιρετικοί! 

Αν ρίξει μια ματιά ο συντάκτης στο Συνοδικό της Ορθοδοξίας σίγουρα θα ανατριχιάσει, γιατί εκεί αναφέρονται και αναθεματίζονται μάλιστα επωνύμως, πλήθος αιρετικών. Μήπως σήμερα εξέλιπαν οι αιρέσεις; 

Σημειώνει επίσης ότι «η πίστη στον Τριαδικό Θεό δεν μπορεί να έχει την ίδια βαρύτητα με κάθε τοπικό εκκλησιαστικό έθιμο και με κάθε θεολογούμενο». Όζει όντως Βαπτισματικής Θεολογίας το ανωτέρω. Σύμφωνα με την κενοφανή (καινοφανή) θεωρία στην Εκκλησία ανήκουν ΟΛΟΙ όσοι είναι βαπτισμένοι στο όνομα της Αγίας Τριάδος είτε είναι βαπτισμένοι, είτε ραντισμένοι, από κληρικούς με Αποστολική διαδοχή και Αποστολική πίστη είναι μέλη της Εκκλησίας! Τέτοια είναι η «διευρυμένη Εκκλησία» της Συνόδου της Κρήτης. Σ’ αυτή χωράνε και οι Παπικοί με το Φιλιόκβε (και τις άλλες κραυγαλέες αιρέσεις), οι Προτεστάντες, που βρίζουν με προπέτεια τη Θεοτόκο, με όλες τους τις παλαιές και νέας κοπής αιρέσεις (γυναικεία «ιερωσύνη», «γάμους» ομοφυλοφίλων και όχι μόνο) και, βεβαίως, οι Μονοφυσίτες με τις από χιλίων πεντακοσίων χρόνων αιρετικές τους θέσεις. Για τη «Σύναξη» το πρόβλημα λύθηκε. Όλ’ αυτά δεν είναι παρά «τοπικά εκκλησιαστικά έθιμα και θεολογούμενα». 

ΔΕΝ μας ξενίζει φυσικά η «Σύναξη». Μια ζωή εναγκαλίζεται, μετά σπουδής, κάθε κακοδοξία και όλους τους κακόφρονες. Αλλεργία της προκαλούν ΜΟΝΟ οι Ορθόδοξοι. Δεν χωράνε, βλέπετε, στα συναξιακά καλούπια.