ΓΕΝΕΥΗ - ΜΙΑ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΟΜΕΝΗ ΛΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

Παρακαλώ θερμά τους αναγνώστες του ιστολογίου να μελετήσουν προσεκτικά το πιο κάτω άρθρο του έγκριτου -με όλη τη σημασία του όρου- νομικού Δρ. Χρ. Κληρίδη που αναλύει εύστοχα, ευσύνοπτα και περιεκτικά το Κυπριακό και τη Διάσκεψη της Γενεύης. 

Είμαι βέβαιος ότι θα πειστούν για το αδιέξοδο της πολιτικής που ακολουθεί η δική μας πλευρά και θα αντιληφθούν ότι επιβάλλεται η άμεση ουσιαστική αλλαγή της σημερινής πορείας αν θέλουμε να επιβιώσουμε στην Κύπρο σαν Έλληνες Χριστιανοί Ορθόδοξοι.

ΓΕΝΕΥΗ - ΜΙΑ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΟΜΕΝΗ ΛΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

Του Δρ. Χρίστου Κληρίδη*

=====

Από το 2004 μέσα από τον έντονο διάλογο ο οποίος διεξήχθη στο πλαίσιο του δημοψηφίσματος για το Σχέδιο Ανάν, κατέστη σαφές στους Ελληνοκύπριους ότι η προτεινόμενη ΔΔΟ (Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία) στην ουσία δεν είναι Ομοσπονδία αλλά Συνομοσπονδία δύο Συνιστώντων Κρατών. Από τη μια η Κυπριακή Δημοκρατία, η οποία αποαναγνωρίζεται και υποβιβάζεται σε Ελληνοκυπριακή Συνιστώσα Πολιτεία και από την άλλη η TRNC, «Τουρκική Δημοκρατία της Βορείας Κύπρου», το Ψευδοκράτος, το οποίο αναβαθμίζεται και αναγνωρίζεται σαν Τουρκοκυπριακή Συνιστώσα Πολιτεία.

Οι δύο λοιπόν αυτές Συνιστώσες Πολιτείες ισότιμα κυρίαρχες συμφωνούν και συνεγκαθιδρύουν (παρθενογένεση) ένα νέο Συνομόσπονδο Κράτος, την Ενωμένη Κύπρο (United Cyprus).

Η Εκτελεστική Εξουσία σε ομοσπονδιακό επίπεδο, η κυβέρνηση, θα απαρτίζεται από Ελληνοκύπριους μεν στην πλειοψηφία, αλλά καμία απόφαση δεν μπορεί να εγκριθεί αν δεν υπάρχει και μια Τουρκική θετική τουλάχιστον ψήφος. Ανάλογη είναι και η ρύθμιση στη Νομοθετική εξουσία με την Άνω Βουλή, Γερουσία, με ίση συμμετοχή και εκπροσώπηση των Συνιστωσών Πολιτειών και στην Κάτω Βουλή με πλειοψηφία Ελληνοκυπρίων αλλά με την προϋπόθεση ότι ουδείς νόμος θεσπίζεται εάν δεν εγκριθεί και από τις Δύο Βουλές.

Τούτο σημαίνει βέβαια ότι και πάλι κανένας νόμος δεν είναι δυνατόν να θεσπισθεί χωρίς τη συναίνεση των Τουρκοκυπρίων. Τουρκοκυπρίων βέβαια οι οποίοι στην πλειοψηφία τους δεν θα είναι πλέον …Τουρκοκύπριοι αλλά έποικοι από την Τουρκία, οι οποίοι νομιμοποιούνται σαν Κύπριοι Πολίτες μέσα από το Σχέδιο Λύσης Κυπροποίησης Τούρκων.

Τα αδιέξοδα επιλύονται με κλήρο. Ένα πρωτοφανές και ανήκουστο σύστημα για οποιαδήποτε χώρα αλλά ιδιαίτερα για χώρα Κράτος Μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης του 21ου αιώνα!

Αρχικά η σκέψη ήταν, τα αδιέξοδα στη Δικαστική Εξουσία στο επίπεδο της Ομοσπονδίας επίσης να επιλύονται με κλήρο, κάτι το οποίο προκάλεσε έντονες αντιδράσεις μεταξύ των οποίων και του Πρωτοσύμβουλου του κ. Αναστασιάδη, έγκριτου νομικού κ. Πόλυ Πολυβίου, ο οποίος τον Αύγουστο 2016 υπέβαλε την παραίτηση του από την διαπραγματευτική ομάδα, για να επανέλθει αργότερα στο Mont Pelerin και Γενεύη.

Η επίλυση των αδιεξόδων με κλήρο τελικά αναθεωρήθηκε με Σύστημα Επιλογής Ευρωπαίου Δικαστή για επίλυση τυχόν αδιεξόδων σε ένα Ομόσπονδο Συνταγματικό Δικαστήριο απαρτιζόμενο από ίσο αριθμό Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, Δικαστών. Ξένοι θα αποφασίζουν για την Κύπρο.

Η Τουρκία πέτυχε στην Κύπρο το ακατόρθωτο, δηλαδή να αναβαθμίσει την μειονότητα Τουρκοκυπρίων του περίπου 18%, σε Κοινότητα, μέσα από το Ζυριχικό Σύνταγμα του 1960, που δυστυχώς δέχθηκε ο Ελληνισμός και το παρουσίασε μάλιστα σαν περίλαμπρη νίκη και στη συνέχεια στην αναβάθμιση της Κοινότητας των Τουρκοκυπρίων σε Ισότιμη Συνιστώσα Πολιτεία, μαζί με την εκλιπούσα όπως τη χαρακτηρίζει Κυπριακή Δημοκρατία υποβαθμισμένη σε Ελληνοκυπριακή Συνιστώσα Πολιτεία.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι στη Γενεύη και την ατυχή Πενταμερή Διάσκεψη επαναλήφθηκε το ίδιο Τουρκικό Σενάριο προσπάθειας επιβολής συνομοσπονδιακής λύσης με τουρκικές εγγυήσεις και την παραμονή τουρκικών στρατευμάτων στο νησί.

Επιδιώκεται η επανίδρυση του Κράτους πάνω σε αυτή την απαράδεκτη βάση.

Το ατυχές βεβαίως είναι ότι ενώ ο Πρόεδρος Αναστασιάδης και οι Σύμβουλοι του αλλά και το Κυβερνών Κόμμα, Δημοκρατικός Συναγερμός αλλά και το Κομμουνιστικό Κόμμα ΑΚΕΛ, γνώριζαν πολύ καλά και γνωρίζουν το τουρκικό σχέδιο μέσα από το οποίο η Τουρκία σκοπεί να ελέγχει ουσιαστικά Τουρκοκύπριους και Ελληνοκύπριους, αφού θεωρεί την Κύπρο στο νότιο υπογάστριο της ζωτικό χώρο και διέξοδο προς την Μεσόγειο αλλά και παραγωγικό χώρο με την αποκλειστική οικονομική ζώνη σαν ανήκουσα σε αυτή, εξακολουθούν να επιμένουν στη διαπραγμάτευση στη βάση των τουρκικών όρων και προϋποθέσεων.

Στην προσπάθεια τους αυτή τα δύο Κόμματα διά των ηγεσιών τους και ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, προέβησαν την τελευταία δεκαετία σε πολλαπλές υποχωρήσεις προς διευκόλυνση των τουρκικών στόχων, πιστεύοντας ότι με αυτό τον τρόπο θα εξευμενίσουν τον Μινώταυρο, Τουρκία και θα πετύχουν την ποθητή λύση.

Ενώ το όραμα, μετά την Τουρκική Εισβολή και Κατοχή του 1974 για την πολιτική ηγεσία Κύπρου και Ελλάδας, έπαυσε να είναι το ενιαίο κράτος μέσα στο οποίο η πλειοψηφία με τη μειοψηφία συνεργαζόμενη στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, κυβερνά σε καθεστώς κράτους Δικαίου και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και αντικαταστάθηκε από το όραμα της Ομοσπονδίας σαν οδυνηρό συμβιβασμό, με μια ισχυρή Κεντρική Κυβέρνηση μέσα από την οποία οι Ελληνοκύπριοι ανεξαρτήτως της αυτονομίας των δύο πολιτειών θα μπορούσαν να κρατήσουν ενωμένη την Κύπρο, «ξεφύγαμε» κυριολεκτικά στην πιο πάνω προδιαγραφόμενη τουρκική λύση, με αφετηρία τις οδυνηρές και περαιτέρω υποχωρήσεις στις οποίες προέβη το 1989 ο τότε Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Γιώργος Βασιλείου.

Τότε το Συμβούλιο Ασφαλείας υιοθέτησε το Ψήφισμα 750 το οποίο υιοθέτησε τους δείκτες Γκουεγιάρ, εκπροσώπου του Γενικού Γραμματέα στην Κύπρο, μέσα από τους οποίους προδιαγραφόταν μια ρατσιστική διχοτόμηση της Κύπρου με την ούτω καλούμενη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, όπου στο Βορά οι Τουρκοκύπριοι θα εξασφάλιζαν περιουσιακή και πληθυσμιακή πλειοψηφία, αντίστοιχη με αυτή των Ελληνοκυπρίων στο Νότο. Δηλαδή θα επιτυγχάνετο η νομιμοποίηση της εκδίωξης των Ελληνοκυπρίων από το Βορά και της σκόπιμης μετακίνησης των Τουρκοκυπρίων από το Νότο στο Βορά, με στόχο ακριβώς τη δημιουργία ενός Νέου Συνομοσπονδιακού Μορφώματος, εργαλείο και όχημα ελέγχου όλης της Κύπρου από την Τουρκία.

Στο Mont Pelerin και έπειτα επετεύχθη ο τουρκικός στόχος σύγκλισης της Πενταμερούς με τις ευλογίες και προώθηση δυστυχώς του κ. Αναστασιάδη Πρόεδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας ο οποίος ισχυρίστηκε ότι δέχθηκε λόγω απειλών.

Στη Γενεύη υπήρξε μια τραγική και παταγώδης αποτυχία των ελληνικών στόχων με την υποβάθμιση της Κυπριακής Δημοκρατίας και αναβάθμιση του Ψευδοκράτουςμέσα από μια Διάσκεψη στην οποία συμμετείχαν όλοι σαν «εξοχότατοι» και με τον κ. Αναστασιάδη να δηλώνει ότι εμφανίζεται και σαν Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας αλλά με την Τουρκία εις απάντηση να μην δέχεται τούτο, τους δε Αγγλους αρχιτέκτονες του όλου δράματος και υπολοίπων, να σιωπούν.

Στην Πενταμερή και στη Γενεύη είχαμε μια επανάληψη του τουρκικού σεναρίου προτεινόμενης λύσης του Κυπριακού στο οποίο όμως οι διαρκείς υποχωρήσεις των τελευταίων ετών, προσέγγισαν επικίνδυνα οι θέσεις του κ. Αναστασιάδη.

Η Κύπρος εισέρχεται πλέον στον προεκλογικό για τις Προεδρικές Εκλογές Φεβρουαρίου του 2018. Είναι αμφίβολο πλέον, εάν θα προλάβει ο απερχόμενος Πρόεδρος κ Αναστασιάδης να θέσει σε δημοψήφισμα το πλαίσιο λύσης το οποίο ούτως ή άλλως όπως και οι δημοσκοπήσεις καταδεικνύουν αυτή τη στιγμή, δεν ευνοούν. Η προσπάθεια θα συνεχιστεί βέβαια με χρονοδιάγραμμα που καθορίζουν οι Προεδρικές πλέον εκλογές.

Είναι προφανές ότι όσες υποχωρήσεις και αν γίνουν από δικής μας πλευράς δεν πρόκειται να κάμψουν την τουρκική αδιαλλαξία και τον τουρκικό στόχο ο οποίος είναι, ο ολοκληρωτικός έλεγχος της Κύπρου. Εάν δεν αλλάξουν πολιτική οι ηγεσίες Ελλάδας και Κύπρου με δεδομένο το ουσιαστικό αδιέξοδο και το λαϊκό αίσθημα στα τεκταινόμενα αλλά εξακολουθήσουν να ζουν στον κόσμο των ψευδαισθήσεων τους με ευσεβοποθισμούς και επικοινωνιακά παιγνίδια, θα χάσουμε την Κύπρο ανεπιστρεπτί.

*Ο Δρ. Χρίστος Κληρίδης είναι Νομικός, Πρώην Βουλευτής, Πρώην Μέλος του Εθνικού Συμβουλίου και πρώην Μέλος της Διαπραγματευτικής Ομάδας

Η ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΑΚΕΛ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ

Η ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΑΚΕΛ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ

Του Πίκρη (Οffsite news)

=====================

Η παρουσία και πάλι χθες της βουλευτίνας του ΑΚΕΛ Ειρήνης Χαραλαμπίδου σε κανάλι ήταν κατά τον επιεικέστερο όρο, εριστική. 

Η εν λόγω βουλευτίνα προσπαθούσε να πείσει με μανία πως φταίει ο Βγενόπουλος και οι τραπεζικοί για την καταστροφή της Κύπρου. Μα, δεν διαφωνεί κανένας. Εκείνο που δεν μπορεί όμως η κ. Χαραλαμπίδου να κατανοήσει, ή απλά «πέζει πελλόν», είναι πως για μας τους πολίτες σαφώς φταίνε αυτοί τους οποίους περιγράφει με οργισμένο ύφος, αλλά φταίνε εξίσου, ίσως και περισσότερο, η κυβέρνηση του ΑΚΕΛ, το κόμμα της που στήριζε την εξουσία της αδράνειας για να περάσουν οι εκλογές, και όλο το ξοφλημένο πλέον πολιτικό σύστημα της συναλλαγής του οποίου μέρος είναι και η κ. Χαραλαμπίδου.

Γιατί, πολύ απλά, για μας φταίνε το ίδιο οι τραπεζίτες και ο Βγενόπουλος που «νόμιμα» έπαιρνε δάνεια, μαζί με την ΠΕΟ που πήρε «νόμιμα» διαγραφή του χρέους του, μαζί με όσους «νόμιμα» διορίστηκαν σε καίρια πόστα, μαζί με όσους «νόμιμα» δίνουν «ανώνυμες» εισφορές σε κόμματα, μεταξύ αυτών και τράπεζες. Μαζί με τον κ. Χριστόφια που «νόμιμα» ζήτησε και πήρε το επίδομα εξωτερικού του Προέδρου.

Η κ. Χαραλαμπίδου, αδυνατεί να κατανοήσει ή «παίζει πελλόν» για την ατιμωρησία Χριστόφια στο Μαρί, για την αχρηστία του πορίσματος Πολυβίου με μια μονοκονδυλιά, για το σκάνδαλο Μολέσκη, για τα οικονομικά αλισβερίσια μεταξύ ΑΚΕΛ και διαφόρων εταιρειών και σωματείου, και την ετσιθελική άρνηση να δώσουν απαντήσεις αποφεύγοντας να μας πουν ποιος τους χρηματοδοτεί (με τις ευλογίες και άλλων μεγάλων κομμάτων βέβαια που το αποφεύγουν εξίσου). 

Όταν λοιπόν η κ. Χαραλαμπίδου θα είναι σε θέση να καταλάβει ότι το resolution (διάλυση) των τραπεζών και τις ιδιωτικοποιήσεις τις έχει φέρει η κυβέρνηση την οποία στήριζε, όταν θα βγάλει τις παρωπίδες και θα δει ότι ισότιμη ευθύνη όπως και οι τραπεζίτες φέρει και το κόμμα της και η κυβέρνηση την οποία στήριζε και όταν μας δώσει λίστα με όλα τα έσοδα και έξοδα του κόμματός της (πχ. πώς πλήρωσε τις εκατοντάδες χιλιάδες έξοδα για την προεκλογική του εκστρατεία ο κατά δήλωση του «φουλωμένος» με χρέη κ. Μαλάς) και όταν θυμηθεί τα τηλεφωνήματα και τα κουμπαριλίκια που απαιτούνταν μέχρι πρότινος για να μπουν οι γιούδες και οι κόρες κάποιων σε τράπεζες, ημικρατικούς και κυβέρνηση, και τα αποποιηθεί κάνοντας πρώτα από όλα αυτοκριτική, τότε ξαναμιλάμε.

Είναι ωραία να φωνάζεις στην τηλεόραση, αν δεν έχεις απέναντι σου απλούς πολίτες να σε βάλουν στη θέση σου.

ΛΙΛΛΗΚΑΣ ή ΜΑΛΑΣ ΣΤΟ Β΄ ΓΥΡΟ ΤΩΝ ΠΡΟΕΔΡΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ;

ΛΙΛΛΗΚΑΣ ή ΜΑΛΑΣ ΣΤΟ Β΄ ΓΥΡΟ ΤΩΝ ΠΡΟΕΔΡΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ;

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

============

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Σημερινή” πολύ κατατοπιστικό άρθρο του έγκυρου αναλυτή κ. Σάββα Ιακωβίδη στο οποίο επισημαίνει την ανακύκλωση των απογοητευμένων πολιτικών από όλους τους χώρους στην κεντρική επιτροπή του κ. Λιλλήκα.

Ο κ. Ιακωβιδης έχει δίκαιο. Πρόκειται για ένα συνονθύλλευμα απογοητευμένων παλαιοκομματικών.

Διερωτώμαι: Δεν θα ήταν πολύ παράξενο αν ο κ. Λιλλήκας κατόρθωνε να παρουσιάσει κάτι διαφορετικό;

Από πού και ως πού ο κ. Λιλλήκας είναι νέος πολιτικός;

Σημαδεμένο χαρτί είναι που πέρασε από όλους τους χώρους.

Η πολιτική του σταδιοδρομία είναι πανόραμα αυτοαναίρεσης και αντιφατικότητας. 

Η μόνη σταθερή πυξίδα της πορείας του υπήρξε η αυτοπροβολή του. 

Η πολιτική του συνέπεια ούτε με το μικροσκόπιο διακρίνεται, ούτε με το τηλεσκόπιο εντοπίζεται.

Ξεκίνησε από τον πιο ενδοτικό - μετά τον κ. Χριστόφια - Πρόεδρο της Κύπρου κ. Γ. Βασιλείου, διαβόητο για τους Νεοκυπριακούς του προσανατολισμούς, τον οποίο υποστήριξε μέχρι τέλους.

Και πότε τον εγκατέλειψε; Μόνον όταν αντελήφθη ότι το πολιτικό άστρο του κ. Βασιλείου έδυσε οριστικά και δεν μπορούσε να του προσφέρει τίποτα για να ξεζουμίσει προς ίδιον όφελος.

Υστερα εξελέγη βουλευτής του ΑΚΕΛ στο οποίο έμεινε πιστός μέχρι το σημείο που διέγνωσε ότι θα μπορούσε να κερδίσει περισσότερα αν μεταπηδούσε στο στρατόπεδο του αείμνηστου Προέδρου Τάσσου Παπαδόπουλου την υποψηφιότητα του οποίου είχε σθεναρά πολεμήσει, έστω και αν τώρα παρουσιάζεται ως ο γνήσιος συνεχιστής της πολιτικής του.!!!

Αφού πέρασε στο στρατόπεδο του αείμνηστου Παπαδόπουλου στη συνέχεια κατέστη ο πρωτεργάτης της στροφής του ΔΗΚΟ υπέρ της υποψηφιότητας του κ. Χριστόφια στο β΄γύρο των προεδρικών εκλογών πριν πέντε χρόνια, επειδή ο κ. Καρογιάν είχε ήδη προσανατολιστεί να υποστηρίξει τον κ. Κασουλίδη και ανεκοίνωσε την απόφασή του στον αείμνηστο Παπαδόπουλο ο οποίος και τον ενθάρρυνε προς αυτή την κατεύθυνση. 

Αμέσως ύστερα όμως το ΔΗΚΟ έκανε στροφή προς την υποψηφιότητα του κ. Χριστόφια, επειδή ο κ. Λιλλήκας κινήθηκε στα παρασκήνια και παρά την σθεναρή αντίθεση του Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου και τις σοβαρότατες επιφυλάξεις του κ. Λυσσαρίδη, κατόρθωσε να ανεβάσει στην προεδρία τον κ. Χριστόφια.

Τώρα παρουσιάζεται ως ο συνεχιστής της πολιτικής Παπαδόπουλου που πρόδωσε ο κ. Χριστόφιας και ως σοβαρή εναλλακτική λύση στην αφερέγγυα υποψηφιότητα Αναστασιάδη!!! 

Αλλά ποια είναι η δική του φερεγγυότητα; Αυτό είναι το ζητούμενο! Και η απάντηση είναι ότι δεν είναι απλά ελλειπής αλλά κυριολεκτικά ανύπαρκτη.

Για κανένα σοβαρό και απροκατάληπτο άνθρωπο δεν είναι φερέγγυα η υποψηφιότητα του κ. Λιλλήκα.

Αλλό είναι το ερώτημα: Θα κατορθώσει ο κ. Λιλλήκας να περάσει στο β΄γύρο;

Απάντηση: ΜΟΝΟΝ αν αυτό κατά βάθος επιθυμεί το ΑΚΕΛ.!

Αν ο μηχανισμός του ΑΚΕΛ κινηθεί αποφασιστικά και πάρει το θέμα “πατριωτικά” να περάσει τον κ. Μαλά στο β΄γύρο θα το κάνει οπωσδήποτε.

Επειδή όμως γνωρίζει ότι η υποψηφιότητα του κ. Μαλά δεν έχει καμία προσδοκία στο β΄γύρο, δεν αποκλείεται να τον εγκαταλείψει από τον α΄γύρο για να αφήσει τον κ. Λιλλήκα αντιμέτωπο με τον κ. Αναστασιάδη.

Αυτό δεν θα είναι ανέντιμη στάση εκ μέρους του ΑΚΕΛ έναντι του κ. Μαλά αλλά και έναντι των οπαδών του;

Αλλά από πότε οι κομμουνιστές άρχισαν να διακρίνονται για πολιτική εντιμότητα;

Από τα πολλά παραδείγματα που θα μπορούσα να αναφέρω περιορίζομαι μόνον σε δύο.

Οταν ο Λένιν επέστρεψε από την εξορία, με απόφαση της κυβέρνησης Κερένσκι, έκανε δημόσιες δηλώσεις με τις οποίες χαρακτήριζε την κυβέρνηση της Ρωσίας ως την πιο δημοκρατική του κόσμου και αμέσως ύστερα συνεδρίασε η κεντρική επιτροπή του Κομμουνιστικού κόμματος της Ρωσίας με κύριο θέμα την ανατροπή της κυβέρνησης Κερένσκι!!!

Οταν, εκ των υστέρων, ρωτήθηκε ο Λένιν για την ανεντιμότητα που επέδειξε απάντησε ότι ασφαλώς και η στάση του ήταν ηθικά ανέντιμη, αλλά η μόνη ηθική για ένα κομμουνιστή είναι η προαγωγή του συμφέροντος του προλεταριάτου.!!!

Αλλά και το ΑΚΕΛ πέραν της ανέντιμης στάσης που επέδειξε προς τον αείμνηστο Τάσσο Παπαδόπουλο αντιμετώπισε τον κ. Σοφιανό με τον ίδιο ανέντιμο τρόπο.

Ο κ. Σοφιανός χρημάτισε υπουργός παιδείας. Υπήρξε ικανότατος και μαχητικότατος εναντίον της δεξιάς.

Οταν το ΔΗΚΟ απελάκτισε το ΑΚΕΛ ο κ. Σοφιανός απεπέμφθη και δημιούργησε το ΠΑΜΕ.

Οταν διεξάγονταν συνομιλίες του ΔΗΚΟ με το ΑΚΕΛ για τη συγκρότηση μετώπου για επανεκλογή του αείμνηστου Κυπριανού, το ΑΚΕΛ ζητούσε επιτακτικά την επάνοδο του κ. Σοφιανού στο υπουργείο παιδείας παρόλον ότι ο κ. Σοφιανός αντιλαμβανόταν ότι αυτό ήταν ανέφικτο.

Τελικά το ΑΚΕΛ πριμοδότησε τον αείμνηστο Κυπριανού και πήρε εκβιαστικά αυτά που ήθελε και άφησε στα κρύα του λουτρού τον κ. Σοφιανό, ο οποίος όχι μόνον δεν ανέλαβε το υπουργείο παιδείας αλλά έμεινε εκτός του νυμφώνος του υπουργικού συμβουλίου!!!

Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι όταν διαμαρτυρήθηκε ο κ. Σοφιανός για τη ρουφιανιά του ΑΚΕΛ του απάντησαν ότι πρέπει να μη βγάζει περίπατο τη γλώσσα του αν θέλει να μην εξαφανιστεί από την πολιτική σκηνή του τόπου.

Οπερ και εγένετο!

Επομένως ας μην υποτιμάται η δολιότητα και η  ανεντιμότητα του ΑΚΕΛ. 

Μπορεί να τα έκαναν θάλασσα στην οικονομία!. 

Μπορεί να έθαψαν κυριολεκτικά το εθνικό μας θέμα!.

Στις μηχανορραφίες όμως και στη δολιότητα οι ΑΚΕΛικοί ουδενός έρχονται δεύτεροι!.

Η υποψηφιότητα του κ. Λιλλήκα δυστυχώς είναι εν παντί αφερέγγυα.

Αν οι αντίπαλοι της διζωνικής ομοσπονδίας ήθελαν να πείσουν όφειλαν να προβάλουν φερέγγυα υποψηφιότητα. 

Γιατί δεν προσέγγισαν τον κ. Πολυβίου ή τον κ. Χρήστο Κληρίδη ή κάποιο συνεπή Δηκοικό ή Εδεκίτη;

Παρακαλώ τους καλούς αναγνώστες να λάβουν σοβαρά υπόψη ότι ο γράφων έχει πολλές επιφυλάξεις για την υποψηφιότητα του κ. Αναστασιάδη και ότι είναι υπέρμαχος της απόσυρσης της αποδοχής της διζωνικής ομοσπονδίας και σταθερά προσηλωμένος υπέρ της προώθησης λύσης ενιαίου κράτους. 

Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είμαι τόσο εμπαθής ή τόσο άνους ώστε να θεωρήσω την υποψηφιότητα του κ. Λιλλήκα καθ’ οιονδήποτε τρόπο φερέγγυα ή τόσο επιπόλαιος ώστε να υποτιμήσω τη δολιότητα του ΑΚΕΛ.

Ισως δεν είναι αργά η προβολή άλλης φερέγγυας υποψηφιότητας για τις επερχόμενες προεδρικές εκλογές.