Στις ΗΠΑ, την χώρα που πλήττεται περισσότερο από την πανδημία καταγράφηκαν χθες 64.729 νέα περιστατικά με το σύνολο πλέον να ανέρχεται στα 4,5 εκατ. 
Στη Βραζιλία τα νέα κρούσματα το τελευταίο 24ωρο ανήλθαν στα 41.169 με το σύνολο των περιστατικών να φτάνει τα 2,5 εκατ. Οι νέοι θάνατοι που καταγράφηκαν ανήλθαν στους 955, με το σύνολο των απωλειών στη χώρα να φτάνει στις 88.634.
Τέταρτη σε αριθμό κρουσμάτων η Ρωσία με 5.395 νέα περιστατικά και 150 νέους θανάτους, με το σύνολο των κρουσμάτων να ανέρχεται σε 823.515 και το σύνολο των θανάτων στους 13,504.
Περισσότεροι από 6.320.480 άνθρωποι έχουν διαγνωστεί με κορονοϊό επίσημα σε 196 χώρες και εδάφη από την έναρξη της επιδημίας, από τους οποίους τουλάχιστον 2.662.300 θεωρούνται θεραπευμένοι.
Μετά τις ΗΠΑ, οι πλέον πληγείσες χώρες είναι η Βρετανία με 39.369 νεκρούς (277.985 κρούσματα), η Ιταλία με 33.530 νεκρούς (233.515 κρούσματα), η Βραζιλία με 29.937 νεκρούς (526.447 κρούσματα), και η Γαλλία με 28.940 νεκρούς (188.322 κρούσματα, απολογισμός αναθεωρημένος προς τα κάτω).
Η Κίνα (χωρίς τα εδάφη του Χονγκ Κονγκ και του Μακάο) όπου η επιδημία ξέσπασε στα τέλη Δεκεμβρίου, καταγράφει επισήμως συνολικά 83.022 κρούσματα (5 νέα μεταξύ Δευτέρας και Τρίτης), από τα οποία 4.634 θάνατοι (κανένας νέος), και 78.315 ασθενείς που θεραπεύτηκαν.
Ο απολογισμός αυτός συντάχθηκε από δεδομένα που συνέλλεξαν τα γραφεία του Γαλλικού Πρακτορείου από τις αρμόδιες εθνικές αρχές και πληροφορίες από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. 
Αντί να πούμε ένα λόγο ευχαριστίας στον κ. Τσιόρδα και στα άλλα μέλη της επιτροπής για την πανδημία του κορωνοιού, επειδή συνέβαλαν αποφασιστικά ώστε η κυβέρνηση να πάρει έγκαιρα δραστικά περιοριστικά μέτρα για να μην εξαπλωθεί η πανδημία του κορωνοιού, ο κ. Τσιόρδας γίνεται αντικείμενο λυντσαρίσματος.
Μας ήρθε άσχημα επειδή δεν γίναμε Ιταλία, Ισπανία, Αγγλία και Νέα Υόρκη.
Λες και δεν είδαμε τους ομαδικούς τάφους στην Νέα Υόρκη, επειδή ο Πρόεδρος Τραμπ αρνήθηκε να πάρει τα ενδεδειγμένα μέτρα για να μην επηρεαστεί η οικονομία των ΗΠΑ. 
Σήμερα, η πανδημία μάς βρήκε πάνω σε έπαρση, σε αλαζονεία. Στην ελαφρότητα να νομίζουμε ότι όλα δικαιωματικά μάς ανήκουν λες και είμαστε το κέντρο της Γης – αθάνατοι που όλοι και όλα πρέπει να τους υπηρετούν. Από την πλευρά αυτή, το χτύπημα που δεχτήκαμε έχει μια ευεργετική διάσταση: δημιουργεί ευκαιρία για στοχασμό, αναστοχασμό, αποτίμηση, επανάκτηση του μέτρου και της ουσίας. Κυρίως, δίνει ευκαιρία να ξαναποκτήσουμε την αίσθηση του συνανήκειν – όχι μόνο στο ίδιο εύθραυστο ανθρώπινο είδος, αλλά και σε μία συγκεκριμένη κοινωνία, τη δικιά μας κοινωνία, που χρειάζεται, σε καιρούς πραγματικά κρίσιμους, να βρει κοινούς βηματισμούς για να επιβιώσει.
Οι εικόνες, όμως, που έρχονταν από την Ιταλία και την Ισπανία με τα πολύ τραγικότερα ημών δεδομένα, ήταν άλλης κατεύθυνσης. Εκεί, οι τόσο βαριά πληττόμενοι γείτονές μας, την ώρα του τρόμου και του θανάτου, άντλησαν δύναμη όχι από τον διχασμό αλλά από την ενότητα και την αλληλεγγύη. Από την ευγνωμοσύνη, την ευγένεια, την αξιοπρέπεια, την αγάπη. Τραγουδώντας από τα μπαλκόνια για να υμνήσουν την ομορφιά της χώρας τους, της κοινωνίας τους και της παράδοσής τους. Χειροκροτώντας νοσηλευτές και γιατρούς για την αφοσίωση στο τόσο επικίνδυνα εκτεθειμένο στον ιό έργο τους. Βοηθώντας ο ένας τον άλλον όσο και όπου μπορούσαν.
Το άτομο που επελέγη να μας πληροφορεί και να μας καθοδηγεί, ο κ. Τσιόδρας, αποδείχθηκε πως ήταν της ίδιας ποιότητας, του ίδιου ήθους με τις παραπάνω στάσεις. Ηρεμος, σοβαρός, μετρημένος, αισθαντικός, ευγενής, ουσιαστικός, ευαίσθητος, αναπτέρωνε το ηθικό χωρίς να χαϊδεύει τα αυτιά μας, την ίδια ώρα που μας υπεδείκνυε την πειθαρχία μέσα από διαδρομές πειθούς και όχι από εκβιαστικά διογκωμένους εκφοβισμούς. Στην ίδια γραμμή, και η πολιτική ηγεσία. Και ο πρωθυπουργός.
Αυτή η ανατροπή των πραγμάτων δεν εμπόδισε την εμφάνιση του διχαστικού λόγου. Η επιχείρηση αυτή τη φορά δεν βρήκε εύφορο έδαφος. Σαν έτοιμοι από παλιά, σαν να αισθανθήκαμε πως θα θέλαμε να ανταλλάξουμε το πουκάμισο του φιδιού με το κουκούλι της πεταλούδας, βγάλαμε από μέσα μας έναν επιμελώς, ως φαίνεται, κρυμμένο ευγενή, ουσιαστικό, αισθαντικό, υπεύθυνο εαυτό. Πειθαρχήσαμε μετά ελευθερίας, συμπαρασταθήκαμε μετά αξιοπρεπείας, νοιαστήκαμε μετά εμπιστοσύνης. Γίναμε πιο φίλοι, πιο συγγενείς, πιο εραστές, πιο πολίτες. Γίναμε οι όμορφοι εμείς. Που θα είναι πιο δύσκολο, τώρα που θα τελειώσει η πανδημία, να ξαναφορέσουμε το πουκάμισο του φιδιού. Γιατί θα έχουμε νέες πηγές μέσα μας να μας καθοδηγούν και να μας φωτίζουν.
Από τη δεκαετία του 1980 οι θεωρητικοί του «αναθεωρητισμού» της Ιστορίας ακολουθούν τους δογματισμούς της ενταγμένης στην παγκοσμιοποίηση Νέας Αριστεράς, που συμπίπτουν με αυτούς του Νεοφιλελευθερισμού. Η εποχή Σημίτη τους έφερε στην επιφάνεια. Ήσαν οι προπαγανδιστές του «αλά Ντιντερό» «σύγχρονου» κράτους. Τώρα, με την ένταξή τους στον ΣΥΡΙΖΑ, η ιδεολογία τους καθίσταται εμφανής και αποκρουστική, αφού στην προώθηση της χρησιμοποιείται η κρατική μηχανή, στην οποία συμπεριλαμβάνονται η βία και η καταστολή. 
Ο Αλμπέρ Καμύ, από την δεκαετία του 1950, είχε διαβλέψει την ιδεολογική εξέλιξη της Νέας Αριστεράς. Στην ομιλία του στην Στοκχόλμη, κατά την επίδοση σ’ αυτόν του βραβείου Νόμπελ λογοτεχνίας, στις 10 Δεκεμβρίου 1957, μίλησε για «ξεπεσμένες επαναστάσεις», για «έκπτωτες ιδεολογίες, όπου καθεστώτα μετρίων μπορούν σήμερα να καταστρέψουν τα πάντα, αλλά αδυνατούν πλέον να πείσουν», για «διανόηση που έχασε την υπόληψή της σε σημείο που να καταστεί θεραπαινίδα του μίσους και της καταπίεσης». Ο κίνδυνος της καλλιέργειας μίσους και νέας εμφύλιας ιδεολογικής σύγκρουσης από την ξεπεσμένης υπόληψης ιντελιγκέντσια είναι ορατός στη χώρα μας.
Τα χαρακτηριστικά της, μέσα από την Ιστορία, προπαγάνδας της Νέας Αριστεράς είναι τα δόγματα. Το πρώτο είναι πως ό, τι λέγει, γράφει ή πράττει ο Αριστερός είναι εκ των προτέρων σωστό. Τα δεύτερο είναι πως αφού ο Αριστερός εκφράζει την αλήθεια, είναι φορέας της, ανεξάρτητα αν είναι στο Πανεπιστήμιο ή στο Κόμμα. Το τρίτο είναι πως η αλήθεια υπηρετεί το σκοπό του Κόμματος. Επομένως τα αρνητικά του αποσιωπώνται, ή υποβαθμίζονται, ενώ κατασκευάζονται ή υπερτονίζονται τα αρνητικά της άλλης, αντίπαλης, παράταξης. 
Έχοντας βιώσει την νοοτροπία της Αριστεράς και της ολοκληρωτικής κοινωνίας στην Ισπανία ο Τζορτζ Όργουελ έγραψε πως ο τρόπος σκέψης Της «οδηγεί σε έναν κόσμο εφιαλτικό, στον οποίο ο Αρχηγός ή η κλίκα επιδιώκει να εξουσιάζει και να ελέγχει όχι μόνο το παρόν και το μέλλον, αλλά και το παρελθόν...». Ο έλεγχος του παρελθόντος συμβαίνει μέσω της διαμόρφωσης της «Ιστορίας», που εξυπηρετεί το Κόμμα και την ιδεολογία του. 
Εν όψει των 200 ετών από την έναρξη της Επανάστασης, που είχε ως αποτέλεσμα την δημιουργία του Ελλαδικού κράτους, εντείνεται η προπαγάνδα των Αριστερών «αναθεωρητών» της Ιστορίας Της. 
Η διαδήλωση, η οποία πραγματοποιήθηκε σε γιορταστική ατμόσφαιρα με πλακάτ όπως «Το δικαίωμα στη ζωή είναι για όλους χωρίς εξαίρεση», οργανώθηκε έπειτα από έκκληση της πλατφόρμας «Ναι στη Ζωή».
