ΟΣΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ, ΚΑΜΜΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΧΑΜΕΝΗ

 

ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ, Η ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΠΑΙΣΙΟ, ΠΟΡΦΥΡΙΟ ΚΑΙ ΙΑΚΩΒΟ ΤΣΑΛΙΚΗ

ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ,ΑΡΧΙΜ. Ι. ΚΩΣΤΩΦ,ΘΑΛΠΩΡΗ

 ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ

Αρχιμ. Ιωάννου Κωστώφ, Θαλπωρή, Σώματα ασφαλείας και Πνεύματα ασφαλείας, Διαχρονικό ημερολόγιο, εκδ. Άγ. Ιωάννης ο Δαμασκηνός, Ωρωπός 202, σσ. 276.

Του θεολόγου κ. Α. Κυριακού

=====

 

Μας φέρνει στο μυαλό τον χρόνο που έρχεται, το 2022, ο καλός ποιμένας π. Ιωάννης Κωστώφ. Ένα ακόμη διαχρονικό ημερολόγιό του, με 366 αναφορές, βρίσκεται μπροστά μας. Κι αυτή τη φορά οι μικρές ιστορίες και τα αποφθέγματα που συνέλλεξε με πολλή υπομονή και που κυμαίνονται από δυό γραμμές μέχρι και δώδεκα σελίδες είναι αξιοπρόσεκτες και σημαντικές. 

Διαβάζει κανείς συγκινητικές ιστορίες σχετικές με τους νεομάρτυρες της Ρωσίας επί κομμουνισμού, βλέπει διηγήσεις για τους Γέροντες της ερήμου, αποσπάσματα από την αγία Γραφή κ.ο.κ. 

Υπάρχουν ακόμη και λίγες ρήσεις κακών κι ασεβών ανθρώπων που σχολιάζονται όπως πρέπει  από τον  συγγραφέα. Δηλαδή μόλις τις παρουσιάζει γράφει προειδοποιητικά. 

Προσοχή! Δηλητήριο! 

Ο γράφων στάθηκε ιδιαιτέρως σε διηγήσεις σύγχρονων Αγίων, όπως του Αγίου Ιακώβου του εν Ευβοία. Μία κυρία εξομολογήθηκε στον Άγιο και ακολούθως πήγε στο ναό για να προσκυνήσει. Ξάφνου βλέπει ένα νέο να κάθεται πάνω στην αγία τράπεζα. Του βάζει τις φωνές και με επιτακτικό ύφος τον διατάζει να φύγει από εκεί. Εκείνος τότε της αποκάλυψε μια αμαρτία που δεν είχε αναφέρει στην εξομολόγηση.

-Κι εσύ ποιος είσαι; ρώτησε τρέμοντας. -Εγώ είμαι αυτός που θα πάρης αύριο, είπε κι εξαφανίστηκε(229).

Κι ένα άλλο, πολύ χαρακτηριστικό: Ο όσιος Παπουλάκης (Ιωακείμ ο Ιθακήσιος) πήγε σ' ένα σπίτι και ζήτησε κρασί για κάποια λεχώνα που είχε άσχημη γέννα.

 

«-Δεν έχω παππούλη μου, απάντησε η νοικοκυρά. Ο Άγιος ξεκίνησε να φύγει. Τη στιγμή που διάβαινε το κατώφλι της αυλής- ώ του θαύματος- ακούστηκε από το κατώι του σπιτιού ένας δυνατός κρότος από βαρέλι που έσπασε! 

Αμέσως το κρασί άρχισε να χύνεται κάτω από την πόρτα…-Παππούλη, παππούλη πάει το κρασί μου.

- Μη φωνάζεις κυρά μου, μην  ταράζεσαι. Ούτε είχες, ούτε κι έχεις, απάντησε ο Άγιος» (287). 

Ο καλός λευίτης με το παρόν του πόνημα επιμένει να ταράζει τα λιμνάζοντα νερά, κράζει και βοά, ξυπνάει συνειδήσεις, σπέρνει απλόχερα. Ρίξτε του μια ματιά. Αποκλείεται να βγείτε ζημιωμένοι.

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Αναδημοσιεύουμε από το Ιστολόγιο “Κατάνυξη”

======

Διηγείται ο Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης: «Κάποτε επισκέφθηκε το Μοναστήρι μας ένας Προτεστάντης πάστορας. Όταν με ενημέρωσαν ότι αυτός ο κύριος είναι ιερέας των Προτεσταντών, τον πλησιάσαμε και τον ξεναγήσαμε στο Μοναστήρι μας. Μετά, είπα να ετοιμάσουν για τον άνθρωπο φαγητό. Εγώ δεν κάθησα μαζί του στο τραπέζι, αλλά αποσύρθηκα στο κελί μου. Διότι αυτό απαιτεί η τάξις. Οι Πατέρες απαγορεύουν τη συμπροσευχή που προηγείται της κοινής τραπέζης».

Σε άλλη περίπτωση επισκέφθηκαν το Μοναστήρι δύο αγιορείτες ιερομόναχοι και μια ηλικιωμένη κυρία Παπική, ρωσικής καταγωγής, 

που είχε αποφασίσει να 

γίνει Ορθόδοξη.

Όταν στο Γέροντα αναφέρθηκε ότι, κατόπιν αποφάσεως της Ιεράς Συνόδου, στα άτομα αυτά είναι αρκετό το μυστήριο του Χρίσματος, χωρίς το Βάπτισμα, ο Γέροντας είπε:

– Δεν γνωρίζω τι αποφάσισε η Ιερά Σύνοδος. Εκείνο που γνωρίζω είναι ότι το Ευαγγέλιο λέει: «ο πιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσεται». Γι’ αυτό πρέπει να γίνεται κανονικά το 

μυστήριο του 

Βαπτίσματος και του Χρίσματος.

Και σε ένα τρίτο περιστατικό ενός Παπικού, που θέλησε να βαπτισθεί, αφού ο Γέροντας τον προέτρεψε να επισκεφθεί τον επίσκοπο της περιοχής του, απ’ όπου επέστρεψε με τη σύσταση ότι δεν χρειάζεται βάπτισμα άλλα μόνο χρίσμα, χωρίς να σχολιάσει την παραπάνω αντιμετώπιση, έφερε μία μεγάλη κολυμβήθρα στο Μοναστήρι και, βοηθούμενος από ένα Αρχιμανδρίτη, πνευματικό του τέκνο, βάπτισε κανονικά τον εν λόγω άνθρωπο στο παρεκκλήσι του Αγίου Χαραλάμπη.

ΠΗΓΗ:

Απόσπασμα από το νέο βιβλίο του Αρχιμ. Ιωάννη Κωστώφ «ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΑ ΕΦΟΔΙΑ, όχι να εκτρέφουμε, αλλά να εκτρέπουμε την αίρεσι», σελ. 55-56

ΑΓΙΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ ΤΣΑΛΙΚΗ,ΠΕΡΙ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΩΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΕΤΕΡΟΔΟΞΩΝ

ΠΕΡΙ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΩΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΕΤΕΡΟΔΟΞΩΝ

Τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου (Τσαλίκη)

=====

 

Διηγεῖται ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος Τσαλίκης:

Α.) Κάποτε ἐπισκέφθηκε τὸ Μοναστήρι μας ἕνας Προτεστάντης πάστορας. Ὅταν μὲ ἐνημέρωσαν ὅτι αὐτὸς ὁ κύριος εἶναι ἱερέας τῶν Προτεσταντῶν, τὸν πλησιάσαμε καὶ τὸν ξεναγήσαμε στὸ Μοναστήρι μας. Μετά, εἶπα νὰ ἑτοιμάσουν γιὰ τὸν ἄνθρωπο φαγητό.

Ἐγὼ δὲν κάθησα μαζί του στὸ τραπέζι, ἀλλὰ ἀποσύρθηκα στὸ κελλί μου.

Διότι αὐτὸ ἀπαιτεῖ ἡ τάξις.

Οἱ Πατέρες ἀπαγορεύουν τὴ συμπροσευχὴ ποὺ προηγεῖται τῆς κοινῆς τραπέζης.

Β.) Σὲ ἄλλη περίπτωση ἐπισκέφθηκαν τὸ Μοναστήρι μας δύο Ἁγιορεῖτες ἱερομόναχοι καὶ μία ἡλικιωμένη κυρία Καθολική, ρωσικῆς καταγωγῆς, ποὺ εἶχε ἀποφασίσει νὰ γίνει Ὀρθόδοξη.

Ὅταν στὸ Γέροντα ἀναφέρθηκε ὅτι, κατόπιν ἀποφάσεως τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, στὰ ἄτομα αὐτὰ εἶναι ἀρκετὸ (μόνο) τὸ μυστήριο τοῦ Χρίσματος, χωρὶς τὸ Βάπτισμα, ὁ Γέροντας εἶπε:

«Δὲν γνωρίζω τί ἀποφάσισε ἡ Ἱερὰ Σύνοδος. Ἐκεῖνο ποὺ γνωρίζω εἶναι ὅτι τὸ Εὐαγγέλιο λέει: “Ὁ πιστεύσας καὶ βαπτισθεὶς σωθήσεται”.

Γι᾽ αὐτὸ πρέπει νὰ γίνεται κανονικὰ τὸ μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος καὶ τὸ μυστήριο τοῦ Χρίσματος».

Γ.) Καὶ σὲ ἕνα τρίτο περιστατικὸ ἑνὸς Καθολικοῦ (παπικοῦ), ποὺ θέλησε νὰ βαπτισθεῖ, ἀφοῦ ὁ Γέροντας τὸν προέτρεψε νὰ ἐπισκεφθεῖ τὸν ἐπίσκοπο τῆς περιοχῆς του, ἀπ᾽ ὅπου ἐπέστρεψε μὲ τὴ σύσταση ὅτι δὲν χρειάζεται βάπτισμα ἀλλὰ μόνο χρίσμα.

Χωρὶς νὰ σχολιάσει τὴν παραπάνω ἀντιμετώπιση, ἔφερε μία μεγάλη κολυμβήθρα στὸ Μοναστήρι καί, βοηθούμενος ἀπὸ ἕνα ἀρχιμανδρίτη, πνευματικό του τέκνο, βάπτισε κανονικὰ τὸν ἐν λόγῳ ἄνθρωπο στὸ παρεκκλήσι τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπη.

(Ἀπὸ τὸ σπουδαῖο βιβλίο τοῦ ἀρχιμ. Ἰωάννου Κωστὼφ «Ἀντιαιρετικὰ Ἐφόδια: Ὄχι νὰ ἐκτρέφουμε ἀλλὰ νὰ ἐκτρέπουμε τὴν αἵρεσι»)

ΠΗΓΗ: 

O ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ, Μάιος 2020, 'Αρ. τεύχους 142-149, Περιοδικὴ ἔκδοσις τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου,

ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ chrvassiliades.blogspot.com

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΟΡΦΟΥ: ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΔΟΝ ΣΤΟΝ ΜΟΝΑΧΙΣΜΟ

ΟΣΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ, ΠΡΟΣΕΞΕ ΜΗΝ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕΙΣ ΤΟΝ ΦΥΛΑΚΑ ΑΓΓΕΛΟ ΣΟΥ

Τι ωραία που τα λέγει ο Όσιος Ιάκωβος Τσαλίκης!

Με απλή και χαριτωμένη γλώσσα μιλά για τα θαυμάσια της πίστης μας. 

Ο φύλακας άγγελός μας είναι ο συνήγορός μας εν Ημέρα Κρίσεως.

Γι' αυτό ας μην τον στενοχωρούμε με τις αμαρτίες μας.

ΑΓΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ, Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΗΓΕΙΤΑΙ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Αυτά μας συμβουλεύει αυτός ο σύγχρονος Άγιος της Εκκλησίας.

Πολλοί άνθρωποι που ζουν μακρυά από την Εκκλησία, όμως, αισθάνονται δύσκολα να εξομολογηθούν, γιατί δεν συνειδητοποιούν την δύναμη του μυστηρίου της εξομολόγησης.

ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΧΗΡΗ ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΟΡΤΑΣΜΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ ΤΣΑΛΙΚΗ

ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΧΗΡΗ ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΟΡΤΑΣΜΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ ΤΣΑΛΙΚΗ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Για μια ακόμη φορά, ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος έκανε το θαυματάκι του. Φρόντισε να απουσιάσει από τους εορτασμούς για την Αγιοκατάταξη του Οσίου Ιακώβου του Τσαλίκη, ώστε να μην αναγκαστεί να συναντηθεί και να συλλειτουργήσει με τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο.

Ο Μακαριώτατος πρέπει να αντιληφθεί ότι είναι αδιανόητο οι όποιες προσωπικές, θεολογικές ή εκκλησιαστικές διαφορές να στέκονται εμπόδιο για την απόδοση τιμής προς τους Αγίους.

Είναι πράξη πραγμαματικής αήθειας η απουσία του Μακαριώτατου, από τους εορτασμούς, επειδή ο Όσιος Ιάκωβος είναι Άγιος που έδρασε στα όρια της Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Ελλάδος. Γι’ αυτό και είναι αδιανόητο να λείπει ο Αρχιεπίσκοπος από τους εορτασμούς για την αγιοκατάταξη του Οσίου Ιακώβου.

Ουδείς ισχυρίζεται ότι ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος έπρεπε να διαφοροποιήσει τις θέσεις του για την κυριότητα του κτήματος Προμπονά ή να ενδώσει σε αξιώσεις του Πατριαρχείου, που υποβαθμίζουν την Αυτοκεφαλία της Εκκλησίας της Ελλάδος. Από τους εορτασμούς, όμως, για την Αγιοκατάταξη ενός σύγχρονου Αγίου της Ελλάδος είναι αδιανόητο να λείπει ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος.

Δεν με εξέπληξε -φυσικά- η στάση του Αρχιεπισκόπου, επειδή γνωρίζω καλά με ποια μικρότητα πολιτεύεται ο Μακαριώτατος.

Ένας μόνον λόγος θα μπορούσε να ευσταθήσει για την άρνηση του Αρχιεπισκόπου να συλλειτουργήσει με τον Πατριάρχη. Αν ο Μακαριωτατος διακήρυττε ότι αρνούμαι να συλλειτουργήσω με τον Πατριάρχη, επειδή είναι Οικουμενιστής και πρόεδρος της Συνόδου της Κρήτης.

Αλλά πώς να προβεί σε τέτοια δήλωση ο Μακαριώτατος, αφού και ο ίδιος είναι Οικουμενιστής και συνέδραμε, με ραδιουργίες, να εγκριθεί το διαβόητο Κείμενο 6 της Συνόδου του Κολυμπαρίου;

Η ΕΥΒΟΙΑ ΥΠΟΔΕΧΤΗΚΕ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ

Η Εύβοια υποδέχτηκε, με κάθε τιμή, τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, ο οποίος μετέβη στην Ιερά Μονή του Οσίου Δαβίδ της Ευβοίας, για τις εορτές που διοργανώνει ο Μητροπολίτης Χαλκίδος Χρυσόστομος, για την Αγιοκατάταξη του Οσίου Ιακώβου Τσαλίκη.

Ο ευσεβής ορθόδοξος Ελληνικός λαός τιμά και σέβεται τον Πατριάρχη του Γένους μας και βρίσκει πάντοτε την ευκαιρία να εκδηλώσει τα πηγαία του συναισθήματα προς τον Παναγιώτατο.

Ας προσέξει, λοιπόν, ο Παναγιώτατος να μην γκρεμίσει στην συνείδηση του Έλληνα, τον σεβασμό, που αείποτε έτρεφε, προς τον πρώτο τη τάξει επίσκοπο της Εκκλησίας.

Οι ατέλειωτες οικουμενιστικές ασχημίες, οι νεωτερισμοί και η εκκοσμίκευση, η παρουσία του Παναγιώτατου σε οικολογικά και οικονομικά φόρα, ο αυταρχισμός που τον διακρίνει κτλ. υποσκάπτουν στην συνείδηση των Ελλήνων, αλλά και όλων των Ορθοδόξων, το κύρος του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Ο ΟΣΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ ΘΑ ΣΠΑΣΕΙ ΤΟΝ ΠΑΓΟ ΜΕΤΑΞΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΚΑΙ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ;

Ο ΟΣΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ ΘΑ ΣΠΑΣΕΙ ΤΟΝ ΠΑΓΟ ΜΕΤΑΞΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΚΑΙ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ;

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Η πληροφορία ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος και ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος θα συλλειτουργήσουν στην Ιερά Μονή του Οσίου Δαβίδ στην Εύβοια, όπου ασκήτευσε ο νεοφανής Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης, μας χαροποιεί υπέρμετρα για δύο λόγους.

1.) Καταρχήν επειδή θα τιμηθεί από δύο Πρωθιεράρχες η ιερή μνήμη του Αγίου.

2.) Επειδή θα σπάσει ο πάγος μεταξύ των δύο Προκαθημένων, που δημιουργήθηκε εξαιτίας της διαμάχης που -ως μη ώφειλε- ξέσπασε για την κυριότητα και πνευματική δικαιοδοσία του Κτήματος Προμπονά.

Ο Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης -όπως όλοι ανεξαίρετα οι σύγχρονοι Άγιοι Γέροντες- ήταν σφοδρός αντιοικουμενιστής. Γι’ αυτό τόσο η αγιοκατάταξή του, όσο και η παρουσία των δύο Οικουμενιστών Προκαθημένων στον εορτασμό της μνήμης του, αποτελούν ισχυρότατο χαστούκι εναντίον του Οικουμενισμού.

Το συλλείτουργο, μάλιστα, των δύο Προκαθημένων συμπίπτει με την επέτειο των δύο χρόνων από τη λήξη των εργασιών της Συνόδου της Κρήτης. Γι’ αυτό το χαστούκι στις παρειές των δύο Προκαθημένων είναι ακόμη πιο ισχυρό, επειδή ο μεν Πατριάρχης Βαρθολομαίος ήταν ο πρωταγωνιστής της κακόδοξης Συνόδου, ο δε Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος συνωμότησε με τον Πατριάρχη για να ανατραπούν οι ομόφωνες αποφάσεις της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος. Έτσι έγινε κατορθωτό να επιβληθούν οι κακοδοξίες που νομολόγησε η Σύνοδος του Κολυμπαρίου.

Ας ελπίσουμε προπαντός ότι ο νεοφανής αντιοικουμενιστής Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης θα φωτίσει τους δύο Προκαθημένους, που ερίζουν “περί σκιάς όνου”, ήτοι για την κυριότητα και πνευματική δικαιοδοσία του Κτήματος Προμπονά, να αποφασίσουν την σύγκληση νέας Πανορθόδοξης Συνόδου για να μελωδήσει μέλος ορθοδόξου και όχι οικουμενιστικής θεολογίας.

ΑΓΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ, ΤΟ ΕΛΕΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΘΑ ΣΩΣΕΙ ΠΟΛΥ ΚΟΣΜΟ

Το έλεος του Θεού θα σώσει πολύ κόσμο, μας διαβεβαιώνει ο σύγχρονος αυτός Άγιος της Εκκλησίας μας.

Ο Χριστός, που ήρθε για να σώσει τον κόσμο, θα κάνει ότι η Παναγαθότητά Του ορίζει.

Το θέμα, όμως, μας λέγει ο Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης, είναι ποιος αγαπά το Θεό και από φιλότιμο υπακούει στο Νόμο Του.

Αυτό το φιλότιμο στην πνευματική ζωή το τόνιζε και ο Άγιος Παίσιος ο Αγιορείτης, που είναι ο κατεξοχήν Άγιος που μιλούσε για την ανάγκη να αγαπούμε τον Χριστό από φιλότιμο, για όσα έκανε για τη σωτηρία μας.

Ο ΟΣΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ

Ο ΟΣΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ

Του ιστολογίου “Σύναξις Ορθοδόξων-Άγιος Μακάριος ο Πάτμιος”

=====

Διηγεῖται ὁ Ὅσιος Ἰάκωβος Τσαλίκης: 

«Κάποτε ἐπισκέφθηκε τὸ Μοναστήρι μᾶς ἕνας Προτεστάντης πάστορας. Ὅταν μὲ ἐνημέρωσαν ὅτι αὐτὸς ὁ κύριος εἶναι ἱερέας τῶν Προτεσταντῶν, τὸν πλησιάσαμε καὶ τὸν ξεναγήσαμε στὸ Μοναστήρι μας. Μετά, εἶπα νὰ ἑτοιμάσουν γιὰ τὸν ἄνθρωπο φαγητό. Ἐγὼ δὲν κάθησα μαζί του στὸ τραπέζι, ἀλλὰ ἀποσύρθηκα στὸ κελί μου. Διότι αὐτὸ ἀπαιτεῖ ἡ τάξις. Οἱ Πατέρες ἀπαγορεύουν τὴ συμπροσευχὴ ποὺ προηγεῖται τῆς κοινῆς τραπέζης». 

Σὲ ἄλλη περίπτωση ἐπισκέφθηκαν τὸ Μοναστήρι δύο ἁγιορεῖτες ἱερομόναχοι καὶ μιὰ ἡλικιωμένη κυρία Καθολική, ρωσικῆς καταγωγῆς, ποὺ εἶχε ἀποφασίσει νὰ γίνει Ὀρθόδοξη. 

Ὅταν στὸ Γέροντα ἀναφέρθηκε ὅτι, κατόπιν ἀποφάσεως τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, στὰ ἄτομα αὐτὰ εἶναι ἀρκετό το μυστήριο τοῦ Χρίσματος, χωρὶς τὸ Βάπτισμα, ὁ Γέροντας εἶπε: 

- Δὲν γνωρίζω τί ἀποφάσισε ἡ Ἱερὰ Σύνοδος. Ἐκεῖνο ποὺ γνωρίζω εἶναι ὅτι τὸ Εὐαγγέλιο λέει: «ὁ πιστεύσας καὶ βαπτισθεῖς σωθήσεται». Γι’ αὐτὸ πρέπει νὰ γίνεται κανονικά το μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος καὶ τοῦ Χρίσματος. 

Καὶ σὲ ἕνα τρίτο περιστατικὸ ἑνὸς Παπικοῦ, ποὺ θέλησε νὰ βαπτισθεῖ, ἀφοῦ ὁ Γέροντας τὸν προέτρεψε νὰ ἐπισκεφθεῖ τὸν ἐπίσκοπό τῆς περιοχῆς του, ἀπ’ ὅπου ἐπέστρεψε μὲ τὴ σύσταση ὅτι δὲν χρειάζεται βάπτισμα ἄλλα μόνο χρίσμα, χωρὶς νὰ σχολιάσει τὴν παραπάνω ἀντιμετώπιση, ἔφερε μία μεγάλη κολυμβήθρα στὸ Μοναστήρι καί, βοηθούμενος ἀπὸ ἕνα ἀρχιμανδρίτη, πνευματικό του τέκνο, βάπτισε κανονικὰ τὸν ἐν λόγω ἄνθρωπο στὸ παρεκκλήσι τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπη. 

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Ἀρχιμ. Ἰωάννη Κωστὼφ «ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΑ ΕΦΟΔΙΑ, ὄχι νὰ ἐκτρέφουμε, ἀλλὰ νὰ ἐκτρέπουμε τὴν αἵρεσι», σέλ. 55-56

Πηγή

Ο ΕΣΦΙΓΜΕΝΙΤΗΣ ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΜΕΘΟΔΙΟΣ ΒΡΙΖΕΙ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΠΑΙΣΙΟ, ΠΟΡΦΥΡΙΟ, ΙΑΚΩΒΟ ΤΣΑΛΙΚΗ ΚΑΙ ΦΙΛΟΘΕΟ ΖΕΡΒΑΚΟ

Ο ΕΣΦΙΓΜΕΝΙΤΗΣ ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΜΕΘΟΔΙΟΣ ΒΡΙΖΕΙ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΠΑΙΣΙΟ, ΠΟΡΦΥΡΙΟ, ΙΑΚΩΒΟ ΤΣΑΛΙΚΗ ΚΑΙ ΦΙΛΟΘΕΟ ΖΕΡΒΑΚΟ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Διαβάσαμε στο ιστολόγιο “Πατερική Παράδοσις”:

“Οἱ Παλαιοημερολογίτες συνεχίζουν νὰ βλασφημοῦν, ἀρνούμενοι νὰ ἀποδεχθοῦν τὴν χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ποὺ διὰ τῶν συγχρόνων Ἁγίων θαυματουργεῖ! Οἱ Ἅγιοι κατ' αὐτοὺς τοῦ Νέου Ἡμερολογίου, οὔτε κἂν γνωρίζουν σὲ τί ...Θεὸ πιστεύουν!!! Γιατὶ τὸ Νέο Ἡμερολόγιο –κατ’ αὐτούς– εἶναι πλάνη, σχίσμα καὶ αἵρεση!

    

Στὸ βίντεο ὁ ἐσφιγμενίτης Μεθόδιος δὲν ντρέπεται νὰ κατηγορεῖ ὀνομαστικὰ  τοὺς  Ἁγίους Παΐσιο, Πορφύριο καὶ Ἰάκωβο, ποὺ ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὸ ποιός τοὺς ἁγιοκατάταξε, ὁ Θεὸς «μιλᾶ» δι’ αὐτῶν, ἀφοῦ δι’ αὐτῶν συνεχίζει νὰ ἐνεργεῖ θαύματα!

   

Ἀκόμα καὶ τὸν Γέροντα Φιλόθεο Ζερβάκο (ποὺ κάποια Παλαιοημερολογίτικα ἱστολόγια προβάλλουν καὶ χρησιμοποιοῦν πρὸς τὸ συμφέρον τους ὡς ὑπέρμαχο τοῦ Παλαιοῦ Ἡμερολογίου) δὲν διστάζει νὰ κακολογεῖ καὶ νὰ εἰρωνεύεται ὁ ἐσφιγμενίτης Μεθόδιος γράφων: «Ὁ Φιλόθεος Ζερβᾶκος μιὰ ζωὴ δὲν ἤξερε τί Θεὸ πίστευε, πότε (πήγαινε) μὲ τὸ Παλιό, πότε μὲ τὸ Νέο. Πότε ἔτσι, πότε ἀλλιῶς»!

   

Ἄρα, τὸ πρόβλημά τους δὲν εἶναι ὁ Οἰκουμενισμός, (ἐκτὸς ἂν θεωρηθεῖ ὡς Οἰκουμενιστὴς καὶ ὁ γέροντας Φιλόθεος), ἀλλὰ τὸ Ἡμερολόγιο!

Οἱ βλασφημίες τοῦ ἐσφιγμενίτη Μεθόδιου εἶναι ἀνυπόφορες, ἀφοῦ φτάνει νὰ θεωρεῖ (ὅπως ὁ παλαιοημερολογίτης π. Νικόλαος Δημαρᾶς) ὡς «ἐργάτες τῆς ἀνομίας» καὶ «λύκους» καὶ δαιμονισμένους τοὺς Ἁγίους Παΐσιο καὶ Πορφύριο! Τὸ σχετικὸ βίντεοἐδῶ: https://www.youtube.com/watch?v=0rrdfnRwW6o”.

Αυτά να τα ακούσουν όσοι δεν κατανοούν τι εννοούσε ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος όταν μιλούσε για τα δύο δαιμονικά άκρα.

Τι δουλειά έχει το παλαιό ή το Νέο Ημερολόγιο με τις ύβρεις εναντίον των Αγίων; Όλοι στο Άγιον Όρος ακολουθούν το παλαιό εορτολόγιο. Τι σχέση έχει αυτο με τις ύβρεις εναντίον των Αγίων;

Αυτό που δεν θέλει να καταλάβει ο Εσφιγμενίτης Ηγούμενος είναι ότι τους εν λόγω Αγίους γνώρισαν προσωπικά εκατοντάδες χιλιάδες πιστοί, όχι μόνον από την Ελλάδα και την Κύπρο, αλλά από όλα τα μέρη του κόσμου.

Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν εν ζωή εκατοντάδες χιλιάδες μάρτυρες της αγιότητας των εν λόγω Αγίων.

Άρα οι ύβρεις του Εσφιγμενίτη Ηγουμένου προσβάλλουν τη νοημοσύνη, αλλά και την ευσέβεια, εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων.

Άρα ουδένα πείθει, αλλά αντίθετα γίνεται καταγέλαστος, και αποδεικνύεται συκοφάντης των Αγίων.

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ

Του Πανοσ. Αρχιμ. Ιωάννη Κωστώφ

=====

Κάποτε επισκέφθηκε το Μοναστήρι μας ένας Προτεστάντης πάστορας.

Όταν με ενημέρωσαν ότι αυτός ο κύριος είναι ιερέας των Προτεσταντών, τον πλησιάσαμε και τον ξεναγήσαμε στο Μοναστήρι μας. Μετά, είπα να ετοιμάσουν για τον άνθρωπο φαγητό...

Εγώ δεν κάθησα μαζί του στο τραπέζι, αλλά αποσύρθηκα στο κελί μου.

Διότι αυτό απαιτεί η τάξις.

Οι Πατέρες απαγορεύουν τη συμπροσευχή που προηγείται της κοινής τραπέζης...

Σε άλλη περίπτωση επισκέφθηκαν το Μοναστήρι δύο αγιορείτες ιερομόναχοι και μια ηλικιωμένη κυρία Καθολική, ρωσικής καταγωγής, που είχε αποφασίσει να γίνει Ορθόδοξη.

Όταν στο Γέροντα αναφέρθηκε ότι, κατόπιν αποφάσεως της Ιεράς Συνόδου, στα άτομα αυτά είναι αρκετό το μυστήριο του Χρίσματος, χωρίς το Βάπτισμα, ο Γέροντας είπε:

Δεν γνωρίζω τι αποφάσισε η Ιερά Σύνοδος. Εκείνο που γνωρίζω είναι ότι το Ευαγγέλιο λέει: «ο πιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσεται».

Γι’ αυτό πρέπει να γίνεται κανονικά το μυστήριο του Βαπτίσματος και του Χρίσματος. Και σε ένα τρίτο περιστατικό ενός Καθολικού, που θέλησε να βαπτισθεί, αφού ο Γέροντας τον προέτρεψε να επισκεφθεί τον επίσκοπο της περιοχής του, απ’ όπου επέστρεψε με τη σύσταση ότι δεν χρειάζεται βάπτισμα άλλα μόνο χρίσμα...

Χωρίς να σχολιάσει την παραπάνω αντιμετώπιση, έφερε μία μεγάλη κολυμβήθρα στο Μοναστήρι και, βοηθούμενος από ένα αρχιμανδρίτη, πνευματικό του τέκνο, βάπτισε κανονικά τον εν λόγω άνθρωπο στο παρεκκλήσι του Αγίου Χαραλάμπη.

ΠΗΓΗ:

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ νέο βιβλίο τοῦ π. Ἰωάννη Κωστώφ, «ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΑ ΕΦΟΔΙΑ, ὄχι νὰ ἐκτρέφουμε, ἀλλὰ νὰ ἐκτρέπουμε τὴν αἵρεσι», Σταμάτα 2013, σελ 55

ΕΞΑΙΡΕΤΟ ΑΡΘΡΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΑΚΩΒΟ ΤΣΑΛΙΚΗ

ΕΞΑΙΡΕΤΟ ΑΡΘΡΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΑΚΩΒΟ ΤΣΑΛΙΚΗ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Κομίζω γλαύκα εις Αθήνας αν πω ότι ο Σεβ. Μητροπολίτης Φθιώτιδος Νικόλαος είναι δεινός χειριστής του λόγου. Ποιος δεν γνωρίζει ότι έγραψε το πιο εύστοχο κείμενο για τον μακαριστό π. Γεώργιο Καψάνη, Προηγούμενο της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου του Αγίου Όρους; 

Τώρα έγραψε το -μέχρι στιγμής τουλάχιστον- πιο ουσιαστικό κείμενο για τον Όσιο Ιάκωβο Τσαλίκη.

Γιατί το άρθρο του Σεβασμιώτατου είναι σημαντικό;

Επειδή δεν γνώρισε τον Άγιο Ιάκωβο από τα βιβλία και τις μαρτυρίες ανθρώπων που τον γνώρισαν προσωπικά, αλλά είχε ο ίδιος άμεση προσωπική εμπειρία της αγιότητας και της ποιμαντικής διακονίας του Αγίου Ιακώβου Τσαλίκη του οποίου υπήρξε πνευματικό τέκνο.

Διαφορετική είναι η μαρτυρία του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου και του Αγίου Γρηγορίου Νύσσης για τον Μέγα Βασίλειο και άλλη είναι η μαρτυρία των πολυάριθμων συγγραφέων του βίου του Μεγάλου Βασιλείου όσων έζησαν αιώνες μετά την κοίμηση του Αγίου.

Βεβαίως η προσωπική γνωριμία με ένα Άγιο από μόνη της δεν λέγει πολλά πράγματα. Θέλετε απόδειξη; Πώς ωφέλησε τον Ιούδα η τριετής μαθητεία του κοντά στο Χριστό ή τον Δημά η μαθητεία του στον Απόστολο Παύλο; Ποιος δεν γνωρίζει ότι πολλοί που γνώρισαν τον Άγιο Παίσιο εστιάζουν την προσοχή τους στις προφητείες του ή για να ακριβολογούμε στις μη επαρκώς μαρτυρημένες προφητείες του;

Παρόλα αυτά η γνωριμία με ένα Άγιο είναι πολύ σημαντική επειδή σε βοηθά να αποκτήσεις κριτήρια του τι είναι στην πράξη η αγιότητα.

Αυτή η δυνατότητα, όμως, δεν είναι αιτία καύχησης, αλλά ανάγκη συνειδητοποίησης της ευθύνης απέναντι στο Θεό. Γι’ αυτό ακριβώς, στο άρθρο μου για την αγιοκατάταξη του Αγίου Ιακώβου, ευχήθηκα οι πέντε Άγιοι που γνώρισα εν ζωή να σταθούν μεσίτες και όχι κατήγοροί μου εν Ημέρα Κρίσεως.

Είναι προπαντός σημαντικό το άρθρο του Σεβ. Φθιώτιδος επειδή περιγράφει με ακρίβεια τις σχέσεις του Οσίου Ιακώβου Τσαλίκη με ένα άγιο επίσκοπο -τον μακαριστό Χαλκίδος Νικόλαο Σελέντη. Έτσι έχουμε αναφορά στις σχέσεις δύο Αγίων κληρικών.

Όπως πολύ ορθά έχει επισημανθεί από πολλούς πρέπει να έχεις αγιότητα για να κατανοήσεις ένα Άγιο. Δεν αρκεί η απλή γνωριμία. Πάρτε για παράδειγμα το βίο του Οσίου Αρσενίου του Καππαδόκη που συνέγραψε ο Άγιος Παίσιος. Πολλοί θα μπορούσαν να συντάξουν τον βίο ενός Αγίου. Σε καμία, όμως, περίπτωση δεν θα είχαν την διεισδυτική ματιά του Αγίου Παισίου και την ικανότητά του για να αναδείξουν την αγιότητα του Καππαδόκη Αγίου.

Δεν ισχυρίζομαι, βεβαίως, ότι ο Σεβ. Φθιώτιδος είναι άγιος και γι’ αυτό μπόρεσε να περιγράψει τόσο αριστοτεχνικά την αγιότητα του π. Γεώργιου Καψάνη και του Οσίου Ιάκωβου Τσαλίκη. Η προσωπική γνωριμία του Σεβασμιώτατου, όμως, με τους ανθρώπους του Θεού του έδωσε τη δυνατότητα να διακρίνει και να προβάλει πράγματα που για τους πολλούς είναι απρόσιτα.

*****

Ιδού το εξαίρετο άρθρο του Σεβ. Φθιώτιδος, που διαβάσαμε στη “Ρομφαία”, που μας έδωσε την αφορμή για τη σύνταξη του πιο πάνω σχολίου.

ΠΩΣ ΕΓΝΩΡΙΣΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΑΚΩΒΟ ΤΣΑΛΙΚΗ

Του Σεβ. Μητροπολίτου Φθιώτιδος κ. Νικολάου

=====

Ήμουν πολύ τυχερός ή μάλλον ευλογημένος, που από τα πρώτα χρόνια της Ιερωσύνης μου, όταν υπηρετούσα ως Διάκονος εις την Ιερά Μητρόπολη Χαλκίδος πλησίον του μακαριστού Μητροπολίτου Χαλκίδος κυρού Νικολάου Σελέντη, εγνώρισα τον άγιο Γέροντα π. Ιάκωβο Τσαλίκη, τον οποίο προσφάτως η Αγία του Χριστού Μεγάλη Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως, με πρόταση του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου ανεγνώρισε και κατέταξε στη χορεία των Αγίων της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Ενθυμούμαι, ότι ο αείμνηστος Νικόλαος αναζητούσε τους αγίους και επεδίωκε να τους συναντήσει. Έτσι πρώτα συνδέθηκε με πνευματικούς δεσμούς με τον Όσιο Παῒσιο τον Αγιορείτη, για τον οποίο μια άλλη φορά θα γράψουμε τα σχετικά τής φιλίας και επικοινωνίας τους.

Εγνώρισε από την παιδική του ηλικία τον Άγιο Γέροντα της Πάτμου, π. Φιλόθεο Ζερβάκο, τον οποίο στα παιδικά και εφηβικά του χρόνια είχε πνευματικό.

Ως Ιεροκήρυξ της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων ανεκάλυψε τον άγιο Ιερέα Δημήτριο Γκαγκαστάθη, για τον οποίο ήταν έτοιμος με πλούσιο υλικό να γράψει την βιογραφία και τα θαύματά του. Τον πρόλαβε όμως ο θάνατος και το πολύτιμο υλικό εχάθηκε.

Στο νησί τής Πάρου πήγε ως Αρχιερεύς μαζί με τον π. Θεόκλητο Φεφέ, Ηγούμενο της Ιεράς Μονής Πεντέλης για να γνωρίσει τον π. Αμφιλόχιο Μακρή. Και ακόμη επισκέφθηκε την Ιερά Μονή Αγάθωνος στη Φθιώτιδα για να πάρει την ευχή τού Αγίου Γέροντος Βησσαρίωνος, του οποίου το πλήθος των ελεημοσυνών τον είχε καταπλήξει.

Ο άγιος Ιάκωβος ήταν για τον Νικόλαο ένας θησαυρός εντός των ορίων της Μητροπόλεώς του και έτσι είχε την ευκαιρία συχνά να τον αναστρέφεται και να ωφελείται πνευματικά.

Στις ποιμαντικές του επισκέψεις στην Βόρεια Εύβοια παρέκαμπτε την πορεία του για να επισκεφθεί την Ιερά Μονή του Οσίου Δαβίδ και να συναντήσει τον π. Ιάκωβο.

Τότε το μοναστήρι είχε λίγους αδελφούς, τον γέροντα π. Ευθύμιο, τον π. Σεραφείμ, τον π. Κύριλλο και τον π. Ιάκωβο, ο οποίος σημειωτέον δεν ήταν Ηγούμενος. Ήταν ένας ταπεινός Ιερομόναχος, που είχε και ενορία, όπου εξυπηρετούσε δυο-τρία χωριά και καλύβες βοσκοποιμένων.

Ο Νικόλαος ήταν φιλομόναχος και φιλάγιος και είχε την διάκριση να αναγνωρίζει τους Αγίους. Στο μοναστήρι τού ετοίμαζαν τράπεζα καλογερική και εκεί καλούσε τους πατέρες να τους δει και να συζητήσουν τα όσα απασχολούσαν το Μοναστήρι και τον καθένα.

Ο π. Ιάκωβος, κατά παράκληση του Δεσπότη, είχε τον πρώτο λόγο. Άρχιζε να διηγείται θαύματα του Οσίου Δαβίδ και περιστατικά από την ζωή του.

Σε κάθε πρότασή του έκλινε ευλαβώς την κεφαλή του προς τον Επίσκοπο και έλεγε: «Με συγχωρείτε Σεβασμιώτατε, άνθρωπος αγράμματος είμαι».

Ο Δεσπότης με ωραίο χιούμορ τον παρακαλούσε να συνεχίσει. Δεν ετελείωνε αυτή η διδαχή πριν δύο ώρες. Ήταν όντως ευλογία Θεού η ωραία αφήγηση των θαυμαστών γεγονότων από τον Γέροντα και επί πλέον η Μικρασιάτικη ηχηρή και μεγαλοπρεπής φωνή του.

Κατά την ώρα που ο π. Ιάκωβος ήταν συνεπαρμένος και έλεγε, έσκυβε ο Σεβασμιώτατος προς το μέρος, που καθόμουν και με σιγανή φωνή μού έλεγε: «Ο π. Ιάκωβος είναι Άγιος».

Το ίδιο έλεγε αργότερα ο π. Ιάκωβος, όταν είχε κοιμηθεί ο Χαλκίδος Νικόλαος: «Ο Δεσπότης μας είναι στην χορεία των Αγίων, όπως μου απεκάλυψε ο Θεός».

Κατά τις επισκέψεις μου στο Μοναστήρι με ενίσχυε πνευματικά και μια φορά μου διηγήθηκε την περί Νικολάου αποκάλυψη του Θεού. Μάλιστα μια φορά με πήρε από το χέρι και με οδήγησε στις αποθήκες της Μονής.

Εκεί στον τοίχο είχε κρεμάσει την μεγάλη φωτογραφία του Νικολάου, που την είχαν πριν στο Αρχονταρίκι και μου είπε: «Έρχομαι εδώ και ομιλώ εις τον Άγιο Αρχιερέα μας».

Ο π. Ιάκωβος ήταν αφοσιωμένος στα πνευματικά του έργα, εξομολογών και διακονών τους ολίγους τότε προσκυνητάς και τους κατοίκους των μικρών χωρίων, τα οποία ήσαν πλησίον της Μονής. 

Στις ημέρες της δοκιμασίας του μακαριστού Νικολάου, με την άδικη εκθρόνιση και ύστερα με την ασθένειά του, ο π. Ιάκωβος ήταν το αποκούμπι τής ψυχής μου.

Όταν με εξομολογούσε, γονάτιζε προ της Αγίας Τραπέζης, έκυπτε την κεφαλήν και άκουγε. Οι συμβουλές του ήταν βάλσαμο στην ψυχή τού νεαρού τότε Διακόνου.

Μια μέρα παρετήρησα με έκπληξη στο πρόσωπό του την μορφή του Οσίου Δαβίδ. Αργότερα μου εξήγησε, ότι θερμά παρακαλούσε τον Όσιο να του ομοιάσει.

Πράγματι, στα τελευταία χρόνια της ζωής του μεγάλωσε το ασθενικό γένειό του και έγινε πλούσια γενειάδα, όπως ακριβώς του Οσίου Δαβίδ. Δεν ήταν όμως μόνο η εξωτερική όψις, ήταν κυρίως η εσωτερική του καρδιά, που ομοίαζε με τον Άγιό του.

Στη Χαλκίδα κατέβαινε σε ορισμένα χρονικά διαστήματα με την Κάρα του Οσίου. Πρώτα περνούσε από τον Δεσπότη, για να προσκυνήσει τον Άγιο.

Ο Νικόλαος γονάτιζε μπροστά στον π. Ιάκωβο και εκείνος ακουμπούσε το ιερό κιβώτιο με την Κάρα τού θαυματουργού Οσίου στην Αρχιερατική του κεφαλή.

Ο π. Ιάκωβος έκανε δέηση υπέρ του Αρχιερέως, ο οποίος σαν ταπεινό καλογέρι ανέμενε γονατιστός να τελειώσει ο Άγιος τις ευχές.

Ο λαός εσέβετο και τον Όσιο Δαβίδ και τον Γέροντα Ιάκωβο. Ζητούσαν και έπαιρναν οικογένειες στο σπίτι τους την αγία Κάρα για ολονυκτία.

Ο π. Ιάκωβος ετελούσε Αγιασμό ή Ευχέλαιο και ύστερα ομιλούσε για τον Άγιο και για τις θαυμαστές επεμβάσεις του στη ζωή των δοκιμαζομένων ανθρώπων.

Δυστυχώς, υπήρχαν όμως μερικοί και μάλιστα από τους Ιερείς και τους «θρησκευομένους», οι οποίοι τον περιγελούσαν ως οραματιστή και φαντασιόπληκτο.

Έτυχα σε τέτοιες συζητήσεις και ελυπήθηκα για την σκότιση των ανθρώπων εκείνων. Ο άγιος Γέροντας τα εγνώριζε όλα όσα έλεγαν πίσω του, αλλά ως μη ακούων εσέβετο και αγαπούσε τους πάντας.

Εν αφανεία έζησε τα περισσότερα χρόνια τής ζωής του. Το κύμα των προσκυνητών και θαυμαστών του άρχισε μετά την δημοσίευση βιβλίων περί αυτού από εγκρίτους επιστήμονες και συγγραφείς.

Η πρόνοια του Θεού στον λιμό των ψυχών ενεφάνισε τους πνευματικούς θησαυρούς, όπως τον π. Ιάκωβο. Ο συμπονετικός Γέροντας έδωσε την ζωή του στη διακονία των φοιτητών, των επιστημόνων, των οικογενειών, μικρών και μεγάλων.

Επί του καθήκοντος ελύγισε και παρέδωσε τον Σταυρό της Διακονίας στον διάδοχό του αείμνηστο π. Κύριλλο, ο οποίος εβάδισε στα δικά του ίχνη.

Την μνήμη του θανάτου την είχε καθημερινώς. Μια ημέρα, έξω στην αυλή τής Εκκλησίας μου έδειξε τον τόπο, όπου θα εσκάπτετο ο τάφος του και μου είπε: «Πάτερ Νικόλαε. Εδώ θα με θάψετε και θα με αφήσετε εκεί μέχρι της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου».

Ο στοργικός και συμπονετικός, ο γλυκός πατέρας, ο τανεινός και αφανής εργάτης τού αμπελώνος του Κυρίου, ως παρρησίαν έχων ας πρεσβεύει υπέρ πάντων ημών.