Monday, February 28, 2022

ΑΡΧΙΜ. ΜΑΞΙΜΟΥ ΚΥΡΙΤΣΗ,“AYTOKTONIΑ” ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ Η ΕΠΙΧΕΙΡΟΥΜΕΝΗ “ΕΝΩΣΙΣ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ”!

 Σπουδαία πραγματικά ανάλυση του Οικουμενισμού από τον ευλαβή και παραδοσιακό Ηγούμενο Μάξιμο Κυρίτση.


“AYTOKTONIΑ” ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ Η ΕΠΙΧΕΙΡΟΥΜΕΝΗ “ΕΝΩΣΙΣ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ”!


Του Πάνοσ. Αρχιμ. Μαξίμου Κυρίτση

=====

Εἶναι πολύ δύσκολο ἄν ὄχι ἀδύνατο, ἔτσι ὅπως ἔχουν τά πράγματα, νά ὑπάρχει "ἕνωσις τῶν Ἐκκλησιῶν". Ἐξάλλου καί ὁ Πατριάρχης τό εἶπε, παρ' ὅλα αὐτά πού μερικές φορές κάνει ἐπικοινωνικά (σημείωση ἡμ. : μπορεῖ ὁ καθείς νά ἀντιληφθεῖ τούς λόγους πού ὑπαγόρευσαν αὐτή τήν ἀναφορά), ὅτι ἕνωσις δέν ὑπάρχει ἐάν δέν ἐπανέλθουμε στήν πρώτη χιλιετηρίδα. 

Καί ἡ πρώτη χιλιετηρίδα τί εἶναι; Εἶναι ἡ κοινή ἄκτιστη ἐνέργεια πού δούλευε καί στήν Ἀνατολή καί στή Δύση καί σέ ὅλον τόν κόσμο. Στή Δύση ἀποκτήθηκε μία ἄλλη παράδοση, ὄπως εἶπα προηγουμένως, εἶναι ἡ παράδοση τοῦ ἡγετικοῦ στοιχείου τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας. Δέν ξέρω ἀπό ποῦ τό πῆρε.....πάντως τό πῆρε τήν ὥρα πού βγῆκε 

ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. 

Πού συνεργάστηκε μέ τόν Καρλομάγνο, ἀπό ἐκεῖ φαίνεται νά ἔρχεται ἡ ἡγετική αὐτή ἐξουσιαστική δύναμις τοῦ Πάπα καί πού ἔλαβε ἐξουσίες τέτοιες ἀπό τόν Καρλομάγνο πού δέν τίς εἶχαν οὔτε οἱ ὀρθόδοξοι στήν Ἀνατολή. Καί οἱ Ἀνατολικοί ἐπίσκοποι πολλές φορές λάβανε τέτοιες ἐξουσίες, ἀλλά ποτέ δέν ἀλλοίωναν τήν Πίστη. Ἐδῶ ἔχουμε ἀλλοίωση τῆς Πίστεως καί ἦρθε αὐτή ἡ ἀλλοίωση μέ τό Filioque, ὅπως ξέρετε. Ἐάν ἡ Ἐκκλησία τῆς Δύσεως, ἐντός εἰσαγωγικῶν Ἐκκλησία γιά νά μήν παρεξηγηθῶ, γιατί μερικοί δέν θέλουν οὔτε νά τούς ὀνομάζουμε Ἐκκλησία, δέν ἐπανέλθει στήν, ἄς ποῦμε, ζήτηση τῆς ἀκτίστου χάριτος, θά πρέπει νά εἶναι, πῶς νά πῶ, αὐτοκτονία τῆς Ὀρθοδοξίας νά δεχθεῖ κάτι τέτοιο...Καί δέν θά μπορέσει νά ὀρθοποδήσει ἡ ἴδια ἡ Ὀρθοδοξία τότε, γιατί θά ὑπάρχουν ἀντιθέσεις πολλές, ἀλλά καί δέν θά μπορέσουν ὡς κορυφές νά κολλήσουν μεταξύ τους, ὡς ἑνότητα. Ἑνότητα δέν εἶναι δύο κυπαρίσσια νά ἑνώσουν τίς κορυφές τους. Ἑνότητα εἶναι νά μπορεῖ νά μεταδοθεῖ ὁ ἴδιος χυμός ὁ εὐεργετικός καί στά δύο κυπαρίσσια. 

Ἡ ρίζα εἶναι ἐκείνη πού, ὅπως λένε οἱ Πατέρες, μεταδίδει τό σπόρο τῆς ζωῆς καί αὐτή ἡ ρίζα εἶναι ἡ καρδιά τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι ἡ καρδιά τῶν ἀνθρώπων πού δονεῖται ἀπό τήν καρδιά τῆς Ἐκκλησίας. Ἐάν δέν ὑπάρχει αὐτή ἡ ρίζα, δέν ὑπάρχει αὐτός ὁ δυναμισμός. Βεβαίως, πάντα ἡ ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μένει ἀνοικτή στόν Διάλογο. Διάλογος (ὅμως) ποτέ δέν σημαίνει ὅτι θά ἀποδεχθῶ ὡς ἀλήθεια τό ψεῦδος. Θά προσφέρω τήν Ἀλήθεια, δέν θά τήν ἐπιβάλλω. Ἔστω κι ἄν μοῦ τό ζητοῦν, ὅπως ζήτησε ὁ Πάπας κατά τήν Σύνοδο τῆς Φερράρας-Φλωρεντίας, ἀλλά ἄν δέν τήν ἀποδεχθοῦν δέν θά εἶμαι μαζί τους. Ἀλλιῶς θά εἶναι μόνοι τους. Γι' αὐτό, νομίζω, ὡς Ἐκκλησία θά δράσει ἔτσι ἡ Ὀρθοδοξία καί ὅσο περνάει ὁ καιρός καί συνειδητοποιεῖ ἡ Ἐκκλησία τόν ἑαυτόν της, ὅτι εἶναι σῶμα ζωντανό, τόσο πιό πολύ θά εἶναι ἀδύνατον αὐτό τό νεκρό σῶμα νά μετάσχει στή ζωή. Χρειάζεται ὁπωσδήποτε μία ἀλλαγή ἀπό τήν Δύση. Ἀπό τήν Ἀνατολή ἄν θά τολμηθεῖ κάτι τέτοιο, θά φέρει καί θά ἔχουμε μεγάλες διαστάσεις καί χωρισμούς καί σχίσματα στήν Ἐκκλησία. 

Γιατί αὐτούς (σημ.: τούς Παπικούς) δέν τούς ἐνδιαφέρει ἐμεῖς νά πᾶμε σέ αὐτούς, ἀλλά ἐμᾶς μᾶς προβληματίζει. Ἐάν στό πετρέλαιό τους πέσει μία σταγόνα λάδι δικό μας, δέν παθαίνουν τίποτα αὐτοί. Ἄν (ὅμως) στό λάδι μας πέσει μιά σταγόνα ἀπό τό πετρέλειο αὐτῶν, ἐμεῖς παθαίνουμε, δέν μποροῦμε νά τραφοῦμε ἀπό μιά τέτοια μίξη. Εἶναι πολύ σοβαρό τό θέμα ὄντως καί δυστυχῶς ὑπάρχουν σήμερα μερικοί θεολόγοι καί κληρικοί καί λαϊκοί, οἱ οποῖοι ἐργάζονται πρός αὐτή τήν κατεύθυνση. Θέλοντας ὅμως τί; Νά ὑποτάξουν ούσιαστικά τήν Ὀρθοδοξία στόν Παπισμό! Γιατί; Διότι θεώρησαν ὅτι δέν μπορεῖ νά ὑπάρχει ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας, ἄν δέν ὑπάρχει μία κοσμική Ἀρχή, μία ἀνθρώπινη Ἀρχή. Αὐτό εἶναι γιά τήν Ὀρθόδοξη Θεολογία σφάλμα, ὅπως τό καταλαβαίνετε. Ἡ Ἀρχή στήν Ὀρθοδοξία εἶναι ὁ Χριστός. Ἔλεγα σέ κάποιον Ἐπίσκοπο σ' ἕνα Συνέδριο, ὁ ὁποῖος ἔλεγε θέλετε δέν θέλετε ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἐπισκοποκεντρική. Καί τό κέντρο τῆς Ἐκκλησιας εἶναι 

ὁ Ἐπίσκοπος. 

Καί τοῦ ἔκανα μία ἐρώτηση: Σεβασμιώτατε, ἐάν εἶναι ὁ Ἐπίσκοπος τό κέντρο τῆς Ἐκκλησίας, ὁ Χριστός τί εἶναι; Καί πέστε μου, τοῦ λέω, τελικά ποιά εἶναι τά στοιχεῖα ἐκεῖνα τά ὀρθόδοξα, τῆς Παραδόσεώς μας πού ἀποτελοῦν ἄς ποῦμε πηγή ζωῆς, τοῦ Θεοῦ; Ξέρετε τί μοῦ ἀπήντησε; Φεύγει τό ἀεροπλάνο μου καί δέν μπορῶ νά σᾶς ἀπαντήσω. Δέν θέλουμε διάλογο. Εἴτε γιατί καταφρονοῦμε, ἐγώ τί ἤμουν μπροστά σ' αὐτόν τόν Καθηγητή, εἴτε δέν θέλουμε νά μποῦμε σέ μία διαδικασία τσακωμοῦ. Ὁ διάλογος ἔστω κι ἄν ἔχει ἀντιθέσεις στήν Ὀρθοδοξία, ποτέ δέν εἶναι τσακωμός. Κι ὅταν ὁ Ἅγιος Νικόλαος ἔφθασε νά κτυπήσει τόν Ἄρειο, δέν ἦταν τσακωμός. Πραεῖᾳ τῆ φωνῆ καί τῆ χειρί τό ἔκανε αὐτό. Ἀλλά προσέφερε τήν αἴσθηση τῆς Ἀληθείας! Καί φανερώθηκε αὐτό μετά τήν Ἀπόφαση τῆς Συνόδου. Πολλοί ἔρχονται σέ ἀντιθέσεις καί μέ τήν προσπάθεια νά δημιουργηθοῦν τέτοιες Σύνοδοι. Ἐγώ δέν θεωρῶ ὅτι εἶναι κακό νά δημιουργηθοῦν. Ἔστω κι ἄν ὑπάρχουν διαφορές. Καί στό κάτω-κάτω συνεργάζονται μέσα στήν Σύνοδο ἐπειδή ὑπάρχουν διαφορές. 

Ἄν δέν ὑπῆρχαν διαφορές, γιατί νά συγκροτηθεῖ Σύνοδος; Ὁπότε, ὅποιος θέλει νά παρουσιάσει τή γνώμη του, νά τήν παρουσιάσει μέσα στήν Σύνοδο, κι ἐκεῖ θά γίνει ἡ ζύμωσις κι ἐκεῖ θά φανερωθεῖ ἡ ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας. Ἐκεῖ θά φανερωθοῦν οἱ Ἅγιοι πού θά προβάλλουν τήν Ἀλήθεια, ἐκεῖ θά ὑπάρξουν οἱ ἄνθρωποι πού δέν τήν ἔχουν τήν ἀλήθεια, πού θά πειστοῦν ἀπό αὐτή τήν ἀλήθεια. Καί θά ὑπάρχουν καί ἄνθρωποι πού δέν θά πειστοῦν καί θά χωρίσουν. Αὐτό δέν γίνεται μέσα στήν Ἐκκλησία πάντα; Τό ξένο σῶμα ἀπό τόν ὀργανισμό φεύγει, τό βγάζει ὁ ἰατρός, φεύγει καί ἔξω ἀπό τόν ὀργανισμό, νεκρώνεται ἐκεῖ πού εἶναι. Καί δέν ἀφήνεται νά νεκρώσει (αὐτό) τόν ὀργανισμό. 

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἐάν τήν δοῦμε μέσα στήν Παράδοσή της, εἶναι Ἐκκλησία ζωῆς, καί δέν ἐκδέχεται θάνατο. Ὁ θάνατος οὐκέτι κυριεύει πάνω στήν Ἐκκλησία. Νά ξέρετε. Γιατί; Διότι εἶναι ὁ Θεός ὁ ὁποῖος εἶναι ἡ πηγή τῆς ζωῆς, ἡ κεφαλή τῆς ζωῆς καί πού ἀρδεύει ὅλο τό σῶμα καί δέν τό ἀφήνει. Κι ὅποιος θέλει μετέχει σ' αὐτή τή ζωή, ὅποιος δέν θέλει, φεύγει ἀπό αὐτή τή ζωή. Δέν ὑπάρχει περισσότερη ἐλευθερία πουθενά στόν κόσμο, ὅσο ὑπάρχει μέσα στήν Ὀρθοδοξία. Καί εἶναι πρός τιμήν τῆς Ὀρθοδοξίας, αὐτή ἡ ἐλευθερία.»

ΠΗΓΗ:

Ιστολόγιο "Ακτίνες"

ΟΣΙΟΣ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ ΠΟΠΟΒΙΤΣ,Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΜΕΛΕΤΗΣ ΑΛΛΑ ΒΙΩΜΑ

 




Α. ΤΣΑΚΙΡΟΓΛΟΥ, ΕΣΧΑΤΗ ΩΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ Θ΄



 ΕΣΧΑΤΗ ΩΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ


Τοῦ κ. Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου


Θ΄

=====


Σᾶς θυμίζουν ὅλα αὐτὰ κάτι, ἐσεῖς ὅλοι, ὅσοι γλυκοκοιτάζετε τὸ «ξανθὸν γένος»; Σᾶς θυμίζουν κάτι ἀπὸ σήμερα σχετικὰ μὲ ρώσικη βάση στὴν Ἀλεξανδρούπολη, ἐπισκέψεις τοῦ Ποῦτιν στὸ Ἅγιον Ὄρος, δωρεὲς χιλιάδων Εὐρώ, ἐπισκέψεις τῶν Οἰκουμενιστῶν Ἡγουμένων (π.χ. Ἐφραὶμ Βατοπαιδινοῦ) τοῦ Ἄθωνος στὴ Μόσχα κλπ.

Τὴν κορύφωση τοῦ δράματος ποὺ παίζεται εἰς βάρος τῆς Πίστεως ἀποτελοῦν τὰ παρακάτω, ποὺ ἀναιροῦνται σήμερα ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ τὰ ἀποφάσισαν, σημειῶστε παρακαλῶ ἀπὸ τὸ 2018:


«Μινσκ, τη 15η Οκτωβρίου.

Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ρωσίας αποφάσισε πως οι πράξεις του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως το οδήγησαν εκτός πεδίου κανονικότητας, γεγονός το οποίο κάνει αδύνατη την ευχαριστιακή κοινωνία με αυτό.

Αποδοχή σε κοινωνία του σχισματικού και αναθεματισμένου από άλλη Τοπική Εκκλησία ατόμου με όλους τους υπ᾽ αυτού χειροτονημένους «επισκόπους» και «κληρικούς», επιβολή σε ξένα κανονικά όρια, απόπειρα απόταξης από τα ιστορικά πεπραγμένα – όλα αυτά εξάγουν το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως εκτός ορίων κανονικότητας, (σσ. τὸ Πατραρχεῖο Μόσχας ποὺ κάνει καὶ σχεδιάζει τώρα τὰ ἴδια, ὄχι;) και προς μεγάλη μας θλίψη κάνει αδύνατη την συνέχιση ευχαριστιακής κοινωνίας με τους Ιεράρχες του, τους κληρικούς του και τους πιστούς”— υπογράμμισε Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίες της Ρωσίας.

“Από σήμερα και έως της ακύρωσης από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως των ειλημμένων υπ᾽ αυτού αντικανονικών αποφάσεων, για όλους τους κληρικούς της Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας καθίσταται αδύνατον η συλλειτουργία με κληρικούς της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως και για τους λαϊκούς ακόμη η συμμετοχή στα υπ᾽ αυτών τελούμενα Άχραντα Μυστήρια. Η προσχώρηση Αρχιερέων και Ιερέων από την Κανονική Εκκλησία στους σχισματικούς ή ευχαριστιακή κοινωνία μαζί τους συνιστά κανονικό έγκλημα και επισύρει σε αντίστοιχες ποινές”, – συμπληρώνει το επίσημο Ανακοινωθέν» (ἐδῶ).

Ἀπὸ πότε ἡ Ἐκκλησία μας ἀντιμετώπιζε τὸ κακὸ μὲ τὸ κακό, στὴν προκειμένη τὴν ἀναγνώριση σχισματικῶν μὲ ἀναγνώριση σχισματικῶν; Τὴν ἐπιβολὴ σὲ ξένα κανονικὰ ὅρια μὲ ἐπιβολὴ σὲ ξένα κανονικὰ ὅρια, βλ. π.χ. Ἐξαρχία; Τὴν ἀπόρριψη αἱρετικῶν μὲ ἀποδοχὴ ἄλλων αἱρετικῶν βλ. Βαρθολομαῖο-Κύριλλο; Τὴν ἀποδοχὴ ἄνευ μετανοίας σχισματικῶν, μὲ ἀποδοχὴ ἄνευ μετανοίας ἄλλων σχισματικῶν; Διότι εἴτε τὸ δεχόμαστε εἴτε ὄχι καμία Ἐκκλησία δὲν ἔχει ἀναγνωρίσει μέχρι τώρα τοὺς Γ.Ο.Χ.

Ἂν εἶχαν εἰσακουστεῖ οἱ παρακλήσεις μας γιὰ μία ἑνωτικὴ σύναξη τῶν ἀντιαιρετικῶν δυνάμεων, πρῶτα στὴν Ἑλλάδα καὶ μετὰ πανορθοδόξως‧ ἂν εἶχαν εἰσακουστεῖ οἱ παρακλήσεις μας πρὸς τοὺς Γ.Ο.Χ. νὰ ἀποκηρυχθοῦν τὰ σχίσματα καὶ νὰ συμπορευθοῦμε ἀνεξαρτήτως ἡμερολογίου ἕως τῆς ἐπίλυσης ὅλων τῶν ἐκκλησιαστικῶν θεμάτων‧ ἂν εἶχαν εἰσακουστεῖ οἱ παρακλήσεις μας γιὰ τὴν ἀποφυγὴ παλινδρομήσεων καὶ καὶ τὴν σύνταξη κοινῶν θέσεων κατὰ τοῦ οἰκουμενισμοῦ, ὅλα αὐτὰ δὲν θὰ συνέβαιναν. 

Τὰ προσωπικὰ πάθη ὅμως, ἡ δειλία, ἡ ἀδυναμία, ὁ γεροντισμός, ἡ φιλαρχία καὶ πρωτειομανία καὶ κυρίως ἡ ἀδύναμη πίστη μας (κανεὶς δὲν εἶναι ἀνεύθυνος) στὸν Κύριο καὶ στὶς διδαχές Του, δὲν ἐπέτρεψαν τὴν σωστὴ ἐν Θεῷ καὶ ἐν ἑνότητι πορεία. Μακάρι νὰ συμβεῖ αὐτὸ τώρα ποὺ τὰ πράγματα βρίσκονται στὴν κόψη τοῦ ξυραφιοῦ.

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου

ΠΗΓΗ:

Ιστολόγιο "Οικουμενισμός και Ορθόδοξη Εκκλησία"


Sunday, February 27, 2022

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ 'Ο ΣΩΤΗΡ":ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΕΣ ΕΚΤΡΟΠΕΣ

Στον προμαχώνα εναντίον του Οικουμενισμού βρίσκεται πάντοτε το ορθόδοξο χριστιανικό Περιοδικό "Ο ΣΩΤΗΡ" της ομωνύμου χριστιανικής αδελφότητας θεολόγων.

Η αδελφότητα "Ο ΣΩΤΗΡ" είναι από τους ελάχιστους που δεν μήδισαν, που δεν ξέχασαν ποτέ τον αγώνα εναντίον του Οικουμενισμού και που δεν υποβάθμισαν τον αγώνα εναντίον της παναίρεσης.

Θερμά και εκ μέσης καρδίας ευχαριστούμε την αδελφότητα για τους αντιοικουμενιστικούς αγώνες της.

Εκφράζουμε την ισχυρή πεποίθηση ότι και στο μέλλον δεν θα μας απογοητεύσει ποτέ η αδελφότητα με την αντιοικουμενιστική στάση της.



 ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΕΣ ΕΚΤΡΟΠΕΣ


Του ορθόδο. χριστ. περιοδικού "Ο Σωτήρ"

=====

 

Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἡ ἀχαλίνωτη ἐφιαλτικὴ ἐπέλαση τοῦ αἱρετικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὁ ὁποῖος μα­στίζει τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἐδῶ καὶ ἕναν αἰώνα περίπου, ἔδειχνε νὰ ἔχει κατασταλεῖ τὸ τελευταῖο διάστημα ἐξαιτίας τοῦ ἐνδοορθόδοξου διχασμοῦ. Ἐκ τῶν πραγμάτων οἱ ἀτέρμονοι θεολογικοὶ διάλογοι ἔχουν σταματήσει ἢ κάποιοι ἀπ᾿ αὐτοὺς συνεχίζονται πολὺ ὑποτονικά.

Ὅμως ἡ προώθηση τῆς οἰκουμενιστικῆς κακοδοξίας συνεχίζεται στὴν πράξη μὲ τὴ συμμετοχὴ Ὀρθοδόξων σὲ κοινὲς ἐκδηλώσεις μὲ διάφορες χριστιανικὲς κοινότητες. Κάτι ποὺ γίνεται ὄχι μόνο ἀπὸ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη καὶ τοὺς ἀνὰ τὸν κόσμο ὁμόφρονες ἐπισκόπους, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ἐκπροσώπους τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας.

Ἔτσι ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης «παραβρέθηκε τὸ ἑσπέρας τῆς Παρασκευῆς, 21ης Ἰανουαρίου 2022, στὴν Οἰκουμενικὴ Προσευχὴ γιὰ τὴν Ἑνότητα τῶν Χριστιανῶν στὸν μεγαλοπρεπὴ Ναὸ Ἁγίας Τριάδος Σταυροδρομίου, μὲ τὴν ὁλόθυμη παρουσία ἐκπροσώπων τῶν Χριστιανικῶν Κοινοτήτων Κωνσταντινουπόλεως» («nyxthimeron.com»).

Τὸ θέαμα ὑπῆρξε θλιβερό. Μιὰ τελετὴ ἀπαράδεκτη, στὴν ὁποία μετεῖχε ἀκόμη καὶ γυναίκα, τάχα ἐπίσκοπος κάποιας Προτεσταντικῆς κοινότητας.


Ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρὰ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας, μὴ δεχόμενη νὰ ὑστερήσει σ᾿ αὐτοῦ τοῦ εἴδους τὶς ἐκτροπές, ἀναπτύσσει δική της «ἀ­τζέντα» παρόμοιων ἐνεργειῶν.


Τέτοια προκλητικὴ ἐνέργεια ὑπῆρξε ἀσφα­λῶς ἡ συμμετοχὴ τοῦ Μητροπολίτου Βολοκο­λὰμσκ Ἱλαρίωνος τὸ Σάββατο 12 Φεβρουαρίου σὲ τελετὴ γιὰ τὴν προσκύνηση τοῦ ἀκάνθινου στεφάνου τοῦ Κυρίου στὸν Ρωμαιοκαθολικὸ Ναὸ τοῦ ἁγίου Γερμανοῦ στὸ Παρίσι, στὴν ὁποία συμμετεῖχε καὶ κληρικὸς τῆς συνοδίας του μὲ ἱερατικὰ ἄμφια.


Ἀφορμὴ γι᾿ αὐτὴ τὴν ἐκτροπὴ ἦταν ἡ ἐπιθυμία νὰ γιορτάσουν μαζὶ μὲ τὸν Καρδινάλιο Κurt Κoch, Πρόεδρο τοῦ Ποντιφικικοῦ Συμβουλίου γιὰ τὴν προώθηση τῆς Χριστιανικῆς ἑνότητας, τὴν ἕκτη ἐπέτειο τῆς ἱστορικῆς συνάντησης τῆς Ἁβάνας τὸ 2016 μεταξὺ τοῦ Πάπα Φραγκίσκου καὶ τοῦ Πατριάρχη τῆς Ρωσίας Κυρίλλου.

Τόσο μεγάλο γεγονός, ἀλήθεια, θεωρεῖται αὐτὴ ἡ συνάντηση, ὥστε ἔπρεπε νὰ ἑορτασθεῖ καὶ ἡ ἕκτη ἐπέτειός της καὶ μάλιστα μὲ λειτουργικὴ συμπροσευχή;

Τὸ κακὸ δυστυχῶς εἶναι ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας δὲν εἶναι παραδοσιακή, ὅπως κάποιοι νομίζαμε. Ἀνταγωνίζεται τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο σὲ τέτοιες ἐκδηλώσεις. Θλιβερό!

Ἀκόμη πιὸ θλιβερὸ εἶναι τὸ γεγονὸς ὅτι πολλοὶ καὶ ἀπὸ τὶς δύο πλευρὲς δὲν δείχνουν νὰ ἔχουν καταλάβει πόσο ἐπικίνδυνες εἶναι αὐτὲς οἱ πρωτοβουλίες, ἀφοῦ διασποῦν ἀκόμη περισσότερο τὴν ἑνότητα τῆς Ὀρθοδοξίας.

Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”

πηγή

ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ.ΑΡΧΙΜ Ι. ΚΩΣΤΩΦ,ΠΑΤΕΡ, ΕΙΣΘΕ ΕΦΗΜΕΡΙΟΣ ΣΗΜΕΡΑ;

 

ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΕΣ

Αρχιμ. Ιωάννου Κωστώφ, Θέσεις του Χριστιανισμού,  «Πάτερ, είσθε εφημέριος σήμερα;» εκδ. Άγ. Ιωάννης ο Δαμασκηνός, Ωρωπός 2022, σσ. 293.


Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού

=====

 

Ακολουθώντας το αποστολικό λόγιο, που μας προτρέπει να είμαστε «έτοιμοι αεί προς απολογίαν παντί τω αιτούντι υμάς λόγον περί της εν ημίν ελπίδος» ο ακούραστος συγγραφέας μας Αρχιμανδρίτης Ιωάννης Κωστώφ, εξοπλίζει κι αυτή τη φορά τα χέρια με ουκ ολίγα βέλεμνα (βέλη) και ξίφη για να αντιμετωπίσουμε τους υπεναντίους, οι οποίοι πάντοτε βάλλουν κατά της αμωμήτου μας πίστεως. 


Στο παρόν, όπως μας αποκαλύπτουν τα περιεχόμενα του βιβλίου, δίνει απαντήσεις σε ουκ ολίγες αιτιάσεις των  εχθρών της πίστεως. Επιτρέψτε μου να παρουσιάσω κάτι από τη συμπεριφορά του  αυτοκράτορα Ιουλιανού του Παραβάτη, που θαυμάζουν οι αρχαιόπληκτοι και οι νοσταλγοί του παγανισμού. «Όταν ο Ιουλιανός έκανε το προσκύνημά του στην Πεσσινούντα, την πόλι της Μ. Ασίας που θεωρούνταν «γενέτειρα» της Κυβέλης κατάφερε τους κατοίκους να συμμετάσχουν στις εορταστικές τελετές για τη θεά, μονάχα πληρώνοντάς τους» (σελ. 217). 


Πράγματι. Προσπαθούσε να μαστιγώσει ένα ψόφιο άλογο! Στο κεφάλαιο Περί Ηθικής σημειώνω την παρατήρηση του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς: «Εάν σου πρόσφεραν ένα χρυσό κύπελλο με το καλύτερο κρασί του κόσμου κι έλεγαν; «πιές, όμως να ξέρεις ότι στον πάτο υπάρχει σκορπιός», θα έπινες»; 


Και κάτι άλλο από την κατά Θεόν σοφία του ιδίου Αγίου: «Αν ένας που διψά δεν μπορέσει να ξεδιψάσει σε πηγή μεγάλη του βουνού, πώς θα χορτάσει νερό γλύφοντας σταγόνα –σταγόνα τη δροσιά του λιβαδιού;» 


Δίνω τέλος στο λόγο με το ακόλουθο σχόλιο: «Ποιοι κατηγορούν την Εκκλησία πως υποβιβάζει τον άνθρωπο; Εκείνοι που διεκδικούν τον πίθηκο για πατέρα, την τύχη για δάσκαλο, την ηδονή για κανόνα της ζωής, το μηδέν για τέλος» σελ. 75). 


Ακόμη ένας εύχυμος καρπός, έργον των χειρών του σεμνού και μεθοδικού εργάτου του νοητού αμπελώνος. Αξίζει να του απευθύνουμε για μια ακόμη φορά τον έπαινο. Δεν συμφωνείτε;


Α. ΤΣΑΚΙΡΟΓΛΟΥ, ΕΣΧΑΤΗ ΩΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ

 

 ΕΣΧΑΤΗ ΩΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ


Τοῦ κ. Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου


Η΄

=====

Η χώρα μας, που χρειαζόταν τη ρωσική στήριξη, δεν αρνήθηκε κατ’ αρχάς να συνομιλήσει. Αποφασίστηκε μάλιστα οι συζητήσεις να γίνουν στην Κωνσταντινούπολη, για να εκφέρει τη γνώμη του, αν χρειαζόταν και ο Οικουμενικός Πατριάρχης. 


Στην διάρκεια των διαπραγματεύσεων αυτών στην Κωνσταντινούπολη (1914), ο Ρώσος πρεσβευτής de Giers έδωσε στον Έλληνα συνάδελφό του ένα υπόμνημα που περιείχε 7 φανερά άρθρα και 6 μυστικά και επαναλάμβανε τις γνωστές ρωσικές απαιτήσεις. 


Σύμφωνα με τα φανερά άρθρα, προτεινόταν συγκυριαρχία Ελλάδας – Ρωσίας, ενώ σύμφωνα με τα εμπιστευτικά, άνοιγε ο δρόμος για την απόλυτη εξουσία των Ρώσων στον Άθω. 


Το υπόμνημα στάλθηκε και στο Άγιο Όρος, αλλά η Ιερά Κοινότητα αρνήθηκε να το εξετάσει. Στο μεταξύ, το πρωτόκολλο της πρεσβευτικής συνδιάσκεψης που υπογράφτηκε στο Λονδίνο τον Αύγουστο του 1913, περιείχε μια συμβιβαστική λύση: το Άγιο Όρος θα ήταν αυτόνομο, ανεξάρτητο και ουδέτερο (ικανοποιώντας έτσι τα ρωσικά αιτήματα), θα διευθυνόταν από το Συμβούλιο των είκοσι αντιπροσώπων και τα μοναστήρια παρέμεναν ιδιοκτήτες του εδάφους (ικανοποίηση αιτημάτων των Αγιορειτών). 


Προβλεπόταν επίσης, ότι το Άγιο Όρος θα είχε δική του αστυνομική δύναμη, θα απαγορευόταν η στάθμευση πολεμικών πλοίων στον Άθω, ενώ μπορούσαν να εγκατασταθούν ελεύθερα σε νοικιασμένα εδάφη ορθόδοξοι μοναχοί. Όλα αυτά όμως, και ιδιαίτερα οι ρωσικές ενέργειες, προκάλεσαν την έντονη αντίδραση των Αγιορειτών μοναχών… 


Η έκρηξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου (Αύγουστος 1914) και η Ρωσική Επανάσταση του 1917, τερμάτισαν τη ρωσική «απειλή» για το Άγιο Όρος. (Δρ Ιωάννης Σ. Παπαφλωράτος, «Η Ιστορία του Ελληνικού Στρατού 1833-1949», εκδόσεις Σάκκουλα 2014. 


Ευχαριστούμε θερμά τον Δρα Ι. Παπαφλωράτο που μας έδωσε την άδεια να χρησιμοποιήσουμε στοιχεία από το έργο του. ΔΙΟΝΥΣΙΑ ΠΑΠΑΧΡΥΣΑΝΘΟΥ, «Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ (1600-1927), ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΩΝ ΕΡΕΥΝΩΝ, ΑΘΗΝΑ 1999 ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ Γ. ΜΥΛΩΝΑΚΟΣ, «ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΚΑΙ ΣΛΑΥΟΙ», ΑΘΗΝΑ 1960, ἐδῶ)


(Συνεχίζεται)

Saturday, February 26, 2022

Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ ΤΗΝ ΡΩΣΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ

Όπως ακριβώς έκαναν πολλοί ορθόδοξοι Ιεράρχες, ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος καταδίκασε την Ρωσσική εισβολή στην Ουκρανία και την κατάλυση της εδαφικής  ακεραιότητας και της ανεξαρτησίας της χώρας αυτής των 46 εκατομμυρίων κατοίκων.

Δυστυχώς ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι ανύπαρκτος, αφού καταγγέλθηκε ότι ακόμη και νοσοκομεία έγιναν στόχοι των ανελέητων Ρωσσικών βομβαρδισμών.

Η σοβαρή ανθρωπιστική κρίση, που πλήττει την Ουκρανία, θα ενταθεί -ως εικός- κατακόρυφα τους επόμενους μήνες. 

Επομένως, η εισβολή της Ρωσσίας στην Ουκρανία, είναι φυσικό να ελκύει την προσοχή, την προσευχή και το ανύστακτο ενδιαφέρον του Παναγιώτατου και των άλλων ορθόδοξων Ιεραρχών που καταδίκασαν απερίφραστα την Ρωσσική εισβολή.



Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ ΤΗΝ ΡΩΣΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ

=====


Συγκλονισμένος από την εισβολή των ενόπλων δυνάμεων της Ρωσικής Ομοσπονδίας στο έδαφος της Δημοκρατίας της Ουκρανίας σήμερα τα ξημερώματα, ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος επικοινώνησε τηλεφωνικά με τον Μακαριώτατο Προκαθήμενο της Εκκλησίας της Ουκρανίας κ. Επιφάνιο, εκφράζοντας τη βαθειά του θλίψη γι᾽ αυτή την κατάφωρη παραβίαση κάθε έννοιας διεθνούς νομιμότητας, καθώς και την συμπαράστασή του στον αγωνιζόμενο υπέρ βωμών και εστιών Ουκρανικό λαό και στις οικογένειες των αθώων θυμάτων.


Ο Παναγιώτατος καταδικάζει την απρόκλητη αυτή επίθεση της Ρωσίας εναντίον της Ουκρανίας, ενός ανεξάρτητου και κυρίαρχου κράτους της Ευρώπης, ως και την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την ωμή βία εναντίον των συνανθρώπων μας και πρωτίστως εναντίον των αμάχων.

Προσεύχεται δε ο Θεός της αγάπης και της ειρήνης να φωτίσει την ηγεσία της Ρωσικής Ομοσπονδίας, ώστε να κατανοήσει τις τραγικές επιπτώσεις των αποφάσεων και των ενεργειών της, οι οποίες μπορεί να αποτελέσουν έναυσμα ακόμη και για μία παγκόσμια πολεμική σύρραξη.

Απευθύνει έκκληση προς τους ηγέτες όλων των κρατών, των ευρωπαϊκών θεσμών και των διεθνών οργανισμών να εργασθούν για την ειρηνική διευθέτηση της κρίσιμης αυτής καταστάσεως με ειλικρινή διάλογο, ο οποίος αποτελεί το μόνο μέσο επίλυσης κάθε προβλήματος και αντιμετώπισης κάθε διαφοράς.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης καλεί αδελφικώς τις κατά τόπους Ορθόδοξες Εκκλησίες, καθώς και όλους τους Χριστιανούς, αλλά και κάθε άνθρωπο καλής θελήσεως, σε αδιάλειπτη προσευχή υπέρ του Ουκρανικού λαού και υπέρ της επικρατήσεως της ειρήνης και της δικαιοσύνης στην Ουκρανία.


ΠΗΓΗ:


Ιστοσελίδα “Ρομφαία”

Α. ΤΣΑΚΙΡΟΓΛΟΥ, ΕΣΧΑΤΗ ΩΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ

 


 ΕΣΧΑΤΗ ΩΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ


Τοῦ κ. Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου


Ζ΄

=====


(Το όλο έγγραφο δημοσιεύει ο αρχιμανδρίτης Βησσαρίων ηγούμενος της μονής Γρηγορίου στη μελέτη του ''Οι Αγώνες του Αγίου όρους κατά της Διεθνοποιήσεως αυτού'', Χρονικά της Χαλκιδικής 6, 1963, σελ. 179- 180). Η εφαρμογή των όρων αυτών κατέλυε τον αρχαίο τρόπο διοίκησης της Αθωνικής Πολιτείας και άφηνε το Άγιο Όρος στην απόλυτη κυριαρχία των Ρώσων, ενώ η κατακερμάτιση της ιδιοκτησίας θα έφερνε τη διάλυση του μοναχισμού στον Άθω. 


Μετά την αντίδραση των άλλων κρατών το ζήτημα του Αγίου Όρους παραπέμφθηκε σε πρεσβευτική διάσκεψη των Μεγάλων Δυνάμεων (Γερμανία, Αυστροουγγαρία, Γαλλία, Μ. Βρετανία, Ιταλία και Ρωσία). Στη διάσκεψη του Βουκουρεστίου (Αύγουστος 1913) δεν λύνεται οριστικά το θέμα. Ωστόσο, το Άγιο Όρος περιήλθε κατά κάποιον τρόπο σε ελληνική κυριαρχία…


Με αυτό τον τρόπο το Άγιο Όρος παραχωρήθηκε σιωπηρά στην Ελλάδα. Καθώς όμως δεν γινόταν ρητή και ονομαστική αναφορά σ' αυτό, δημιουργήθηκαν προβλήματα όπως θα δούμε στη συνέχεια. Στο Βουκουρέστι, δόθηκε μεγάλη μάχη για την Καβάλα που, πέρα από όλα τ’ άλλα, έχει και λόγω του λιμανιού της, τεράστια σημασία. Οι Βούλγαροι, με τη συνδρομή των Ρώσων, επιδίωξαν να δοθεί σ’ αυτούς η Καβάλα. Τελικά μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις η Καβάλα δόθηκε στην Ελλάδα. 


Αυτό έκανε τους πανσλαβιστικούς κύκλους, να ασχοληθούν με μεγαλύτερη θέρμη με το Άγιο Όρος. Χαρακτηριστικό είναι το δημοσίευμα της εφημερίδας «Ρουσκάγια Σνάμια» («Ρωσική Σημαία»), της 12/10/1913: «Η Ρωσία υπολόγιζεν να αποκτήσει ίδιον (δικό της) λιμένα εις Καβάλαν παραχωρημένην εις Βουλγαρίαν. Μετά την υπό των Ελλήνων κατάκτησιν αυτής, είδε εαυτήν και πάλι εν τη ανάγκη να σκεφθεί περί βάσεων εν Μεσογείω, τοιαύτη δε δεν υπολείπεται άλλη πλην του όρμου Καρυών (Δάφνης) εις τους πρόποδες του Αγίου Όρους. Προς κατάληψιν αυτής εχρειάζετο αφορμή, ταύτη δε εδημιουργήθη δια της αιτήσεως ενός Μοναστηρίου του Άθω (ενν. της Μονής του Αγίου Παντελεήμονος), ζητήσαντος την προστασίαν της Ρωσίας». 


Την αίτηση αυτή, υπέβαλλαν 20 Ρώσοι κελιώτες μοναχοί που συνέταξαν ένα υπόμνημα προς την Πρεσβευτική Συνδιάσκεψη (12 Μαΐου 1913). Οι άλλες Μεγάλες Δυνάμεις (εκτός της Ρωσίας), δεν πήραν επίσημα μέρος στις διαπραγματεύσεις, αλλά κινήθηκαν παρασκηνιακά. Αλλά και η ρωσική κυβέρνηση μετά την υπογραφή της Συνθήκης του Βουκουρεστίου άρχισε να δείχνει πιο διαλλακτική, καθώς έβλεπε ότι τα άλλα βαλκανικά κράτη, έστω και σιωπηρά, αναγνώριζαν την ελληνική κυριαρχία στον Άθω, προσπάθησε να διαπραγματευθεί διμερώς με την Ελλάδα, θέλοντας να επιβληθεί στο Άγιο Όρος ένα είδος ελληνορωσικής συγκυριαρχίας.


(Συνεχίζεται)


ΤΟ ΜΟΝΟ ΟΡΘΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ, ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΡΩΣΣΙΑΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ

 


Friday, February 25, 2022

ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΕΤΑΙ ΣΘΕΝΑΡΑ ΤΗΝ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥ

 

ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΕΤΑΙ ΣΘΕΝΑΡΑ ΤΗΝ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥ


Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====


Το Εκκλησιαστικό Πρακτορείο Ειδήσεων ROMFEA.GR μεταδίδει “ότι το πατριαρχείο Αλεξανδρείας αποφάσισε σήμερα την καθαίρεση, σε Συνοδικό Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, δύο κληρικούς του Πατριαρχείου Μόσχας.

Το Συνοδικό Δικαστήριο δίκασε ερήμην τους κληρικούς π. Γεώργιο Μαξίμοβ και π. Ανδρέι Νοβικόβ, αποφασίζοντας την καθαίρεσή τους από του υψηλού υπουργήματος της Ιερωσύνης.

ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ π. ΓΕΩΡΓΙΟ ΜΑΞΙΜΟΒ

ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ π. ΑΝΔΡΕΙ ΝΟΒΙΚΟΒ"


Το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας ενήργησε αποφασιστικά για να υπερασπιστεί -ως ώφειλε- την Δικαιοδοσία του.

Η Εκκλησία της Μόσχας δεν έχει απολύτως καμμία αρμοδιότητα να στέλνει Έξαρχους και αντιμήνσια στην Αφρική, ούτε να δημιουργεί Εξαρχία και παράλληλες κανονικές δομές στην Αφρικανική ήπειρο, η οποία ανέκαθεν ανήκε στην Δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας.

Αλλοίμονον αν το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας έβλεπε απαθώς και χωρίς αντίδραση το Πατριαρχείο Μόσχας να “εισέρχεται ως μονιός άγριος εις τον αμπελώνα του Κυρίου” και να κατασπαράσσει την ενότητα τη Εκκλησίας και την καθαρότητα του μηνύματος του Ευαγγελίου στο ποίμνιό του στην Αφρική.

Η καθαίρεση των δύο Ρώσσων κληρικών οδηγεί στην βεβαιότητα ότι σύντομα θα ακολουθήσει και η καθαίρεση του δήθεν Έξαρχου της Μόσχας στην Αφρική, Μητροπολίτη Κλιν Λεωνίδου, ο οποίος ασχημονεί, με κάθε τρόπο, εξ απόψεως κανονικού Δικαίου, στα όρια του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας.

Ως εικός, ο μόνος κερδισμένος, από την εισπήδηση του Πατριαρχείου Ρωσσίας στην Αφρική, είναι το Βατικανό και ο Οικουμενισμός.

ΜΕΓΑΛΗ ΘΛΙΨΗ ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΣΤΟΝ ΛΑΟ ΕΠΕΙΔΗ ΠΟΛΛΟΙ ΑΡΧΟΝΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΔΟΥΛΟΙ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ!

 


ΕΣΧΑΤΗ ΩΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΣΤ΄


 

 ΕΣΧΑΤΗ ΩΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ


Τοῦ κ. Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου


ΣΤ΄

=====


Σήμερα γίνεται τὸ ἀντίθετο Ὁ αὐτοκράτωρ Ποῦτιν τοῦ κ. Μάννη, τῶν Γ.Ο.Χ. κλπ. δὲν θέλει τὴν ἐπικράτηση τῆς εἰρήνης καὶ τὴν ἐκκλησιοποίηση τοῦ κόσμου, ἀλλά, ὅπως οἱ Η.Π.Α., τὴν ἐπικράτηση τῆς Ρωσίας ὡς νέας παγκόσμιας αὐτοκρατορίας, σχέδιο ἀρκετῶν αἰώνων τῆς ρωσικῆς πολιτικῆς. Ἡ ἱστορικὴ κοντοφθαλμία καὶ ἡ ὑποταγὴ τῆς Ἀλήθειας στὰ συμφέροντα τῆς παράταξης ἀποκρύβει γεγονότα καὶ δηλώσεις ὅπως;

«Ο κ. Στεπάσιν (σσ. Σεργκέϊ Στεπάσιν, πρώην πρωθυπουργὸς τῆς Ρωσίας καὶ ἐπικεφαλῆς τῆς «Ὀρθόδοξης Αὐτοκρατορικῆς ἐταιρίας τῆς Παλαιστίνης») παρομοίασε το Άγιο Όρος με το Βατικανό, υποστηρίζοντας πως θα έπρεπε να είναι ουσιαστικά ανεξάρτητο από την Αθήνα. “Ο Άθως δεν θα έπρεπε να απασχολεί καθόλου την Ελλάδα”, είπε». https://www.pronews.gr/kosmos/diethnis-politiki/716073_t-prothypoyrgos-rosias-agio-oros-prepei-na-ginei-anexartito-kratos, https://www.tribune.gr/blog/news/article/256005/pechnidi-tis-rosias-sto-agio-oros-piso-apo-ti-thriskia.html

«Tο καλοκαίρι του 1913 (με το Άγιο Όρος υπό ελληνική κατοχή) ένας λόχος Ρώσων αποβιβάστηκε και εξανάγκασε 800 Ρώσους μοναχούς να εγκαταλείψουν το Όρος με πλοία που ακολουθούσαν τα ρωσικά πολεμικά. Λίγο αργότερα, το Φεβρουάριο του 1914 άρχισε η διαπραγμάτευση για το θέμα ανάμεσα στον Έλληνα και τον Ρώσο πρέσβη στη Κωνσταντινούπολη με τον Ρώσο πρέσβη De Giers να επιδίδει στον Έλληνα πρέσβη σημείωμα σύμφωνα με το οποίο θα αναγνωριζόταν η ελληνική κυριαρχία με την παρουσία Διοικητή, με περιορισμούς όμως, δικαίωμα της Ρωσίας για επέμβαση και προστασία των Ρώσων μοναχών και προαγωγή των δύο ρωσικών σκητών σε μονές. Ευτυχώς το ξέσπασμα στο μεταξύ του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου άφησε το θέμα εκκρεμές εις όφελος της χώρας μας η οποία ασκούσε κυριαρχία» (ἐδῶ).

«Προσπάθεια διεθνοποίησης του Αγίου Όρους όμως έγινε και στη συνδιάσκεψη του Λονδίνου από τη Ρωσία. Αυτό προκάλεσε την αντίδραση της Βιέννης και του Λονδίνου, που ζήτησαν επίσης τη συμμετοχή τους στη διοίκηση του Αγίου Όρους, καθώς οι υπήκοοί τους (Βόσνιοι και Κύπριοι) διαβιούσαν στις Μονές. Θυμίζουμε ότι από το 1905 η Βοσνία- Ερζεγοβίνη ανήκε στην Αυστροουγγαρία ενώ η Κύπρος βρισκόταν υπό βρετανική κατοχή. Στις 12 Μαΐου 1913 ο Ρώσος αντιπρόσωπος έφερε το ζήτημα του καθεστώτος του Αγίου Όρους στη Διάσκεψη του Λονδίνου παρουσιάζοντας και υπόμνημα των Ρώσων μοναχών ζητώντας τα εξής:

i. να αναγνωριστεί το Άγιο Όρος έδαφος αυτόνομο και ουδέτερο υπό την προστασία της Ρωσίας και των πέντε βαλκανικών ορθόδοξων χωρών.

ii. οι αντιπρόσωποι των χωρών αυτών να καθορίσουν τις αρχές διοίκησης του Αγίου Όρους.

iii. η εκλογή των μελών της Κοινότητας να γίνεται από όλους τους μοναχούς με βάση έναν αντιπρόσωπο για κάθε 200 ή 250 μοναχούς, μοναστηριακούς ή κελιώτες και

iv. κατάργηση της ιδιοκτησίας του Άθω από τις είκοσι μονές, πλέον κάθε ίδρυμα (μοναστήρι, σκήτη ή κελί) θα κατέχει το έδαφός του κυριαρχικά.


(Συνεχίζεται)