ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΒΟΛΗΣ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ π. ΝΙΚΟΛΑΟ ΛΟΥΔΟΒΙΚΟ

Ουσιαστική ανάλυση της παραβολής του ασώτου από τον π. Νικόλαο Λουδοβίκο.

Υπάρχουν, οπωσδήποτε, ορισμένες δικαιολογημένες αντιρρήσεις για ορισμένα σημεία της ανάλυσης, - η επίδραση της Νεορθοδοξίας ακόμη και του Αγουριδισμού είναι καταφανής-, αλλά το σίγουρο είναι ότι ο π. Νικόλαος δίνει ερμηνευτικές διαστάσεις άγνωστες στους πολλούς.

Εξίσου ενδιαφέρουσα και διαφωτιστική είναι η συζήτηση που ακολούθησε.

Ιδιαίτερα αξιοπρόσεκτες είναι οι ερμηνευτικές παρατηρήσεις ακροατή της ομιλίας του π. Νικoλάου, που είναι φανερόν ότι είναι κάτοχος αξιόλογης θεολογικής παιδείας.

ΚΑΤΑΝΤΙΑ! ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΗΡΙΑ ΠΡΟΤΟΜΗΣ ΤΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΦΩΣΤΙΝΗΣ!!!

ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΤΟΜΗΣ ΤΟΥ ΦΩΣΤΙΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Στην Χίο έγιναν τα αποκαλυπτήρια της προτομής του Μητροπολίτη Χίου Παντελεήμονος Φωστίνης, ιδρυτή του δυσώνυμου Τάγματος, που εξέθρεψε πολλά μπουμπούκια στην Εκκλησία της Ελλάδος, πλείστα από τα οποία αναρριχήθηκαν σε αρχιερατικούς Θρόνους επί μείζονι κατασκανδαλισμώ του ποιμνίου της Εκκλησίας.

Τον τελευταίο καιρό γινόμαστε μάρτυρες απόδοσης τιμής σε πλανεμένους και σκανδαλοποιούς κληρικούς, μοναχούς και λαικούς.

Ο Μακράκης, ο Φαρμακίδης, ο Ιωσήφ ο Βατοπαιδινός, ο Πρέβεζης Στυλιανός, ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, ο Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ, ο Κουτρουμπής, ο Χαλκηδόνος Μελίτωνας Χατζής, ο Αθηναγόρας, ο Κουκούζης, ο Μεταξάκης, ο Αγουρίδης κοκ. προβάλλονται υπέρμετρα από διάφορους κύκλους.

Τι να πει κανείς;

Σημείο των καιρών.!

Αντί να προβάλλονται σύγχρονοι Άγιοι, ενάρετοι Γέροντες και άλλες αγιασμένες ψυχές που ζουν στον κόσμο, προβάλλονται Οικουμενιστές, νεωτεριστές, πλανεμένοι και φαύλοι.

Εις οίους καιρούς τετήρηκεν ημάς ο καλός Θεός.

ΚΑΤΑΝΤΙΑ, ΔΙΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΙΜΗΘΕΙ Ο ΑΓΟΥΡΙΔΗΣ!

Ιδού η κατάντια μας!

Το Πανεπιστήμιο Αθηνών διοργανώνει διημερίδα για να τιμήσει τον Σάβα Αγουρίδη, τον οποίο ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης συνήθιζε να αποκαλεί "κακό δαίμονα της Νεοελληνικής θεολογίας".

Το κακό έχει παραγίνει!

Άλλοι διοργανώνουν συνέδρια για να τιμήσουν τον Μεταξάκη, άλλοι τον Μακράκη, άλλοι τον Φαρμακίδη, άλλοι τον Κουτρουμπή και πάει λέγοντας.

Δείκτης της γενικής κατάντιας που επικρατεί.

ΑΙΣΧΟΣ! Η ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΕΣΤΕΙΛΕ ΟΜΑΔΑ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΣΤΗΝ ΤΑΙΖΕ ΓΙΑ ΔΥΟ ΜΗΝΕΣ

ΑΙΣΧΟΣ! Η ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΕΣΤΕΙΛΕ ΟΜΑΔΑ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΣΤΗΝ ΤΑΙΖΕ ΓΙΑ ΔΥΟ ΜΗΝΕΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Διαβάσαμε στην katanixis.gr:

“Για μερικά ξενόφερτα πράγματα, η θέση μας πρέπει να είναι κρυστάλλινη, να μοσχοβολά Ορθοδοξία. Η καλούμενη ως μοναστική αδελφότητα του Ταιζέ, αποτελεί και είναι περήφανη γιαυτό, το μοντέλο της ένωσης που οραματίζεται ο Οικουμενικός Πατριάρχης.

Είναι μια μικρογραφία της εποχής του Αντιχρίστου, όπου όλοι ανεξαιρέτως οι "προσκυνητές" από διάφορες θρησκείες, δοξασίες, αιρέσεις, παγανιστικές λατρείες, κάνουν ΚΟΙΝΗ προσευχή. Ο καθένας στο Θεό του!!

Άνδρες και γυναίκες όλοι μαζί!!

Στα χνάρια του Πατριάρχη λοιπόν φοιτητές της Θεολογικής Α.Π.Θ. έμειναν 2 μήνες στο Ταιζέ. Βιωματικό φροντιστήριο του Οικουμενισμού. Μόνο που ο Οικουμενισμός είναι κατεγνωσμένη αίρεση, οι συμπροσευχές με αιρετικούς και αλλοθρήσκους απαγορεύονται από τους Ιερούς Κανόνες, προβλέπουν δε τον αφορισμό των λαϊκων και την καθαίρεση των κληρικών. 

Εκεί στη Θεολογική οι φοιτητές που είναι Ορθόδοξοι, βιώνουν τη "φοβέρα" και τη "σκλαβιά" του Ρήγα. Είμαστε μαζί σας παιδιά, ό,τι θέλετε να αποκαλύψετε ανώνυμα, το katanixis.gr είναι στη διάθεσή σας. Μετά την ψευδοσύνοδο του Κολυμπαρίου άλλωστε, αυτοί ξεμπροστιάζονται μόνοι τους και απροκάλυπτα. Τις ανακοινώσεις τους να μας στέλνετε φτάνει και περισσεύει.

Καλόν ομολογιακό αγώνα.”

Να ευχαριστήσουμε τους ορθόδοξους φοιτητές της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης που κατήγγειλαν το αίσχος της αποστολής επί δίμηνο στη Διομολογιακή μικτή κοινότητα Ταιζέ -το φυτώριο αυτό του Οικουμενισμού, των νεωτερισμών και της ασέβειας.

Ουδείς, βεβαίως, εκπλήττεται για τη στάση των Καθηγητών της Αγουριδικής Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης. Από πολλά χρόνια ή μάλλον από πολλές δεκαετίες η Σχολή έχει πέσει στα χέρια των Οικουμενιστών, νεωτεριστών και εκκοσμικευμένων Καθηγητών της, οι οποίοι με ελάχιστες επαινετές εξαιρέσεις προσπαθούν να ξεθεμελιώνουν από την ψυχή των φοιτητών την ορθόδοξη πίστη.

Είναι φοβερό και να το σκέφτεσαι ακόμα ότι Ορθόδοξη -τύποις τουλάχιστον- Θεολογική Σχολή, στέλλει σε ένα καθαρά οικουμενιστικό φροντιστήριο, τους φοιτητές επί δίμηνο, για να μαγαρίσει την ορθόδοξή τους συνείδηση.

Αλλά ζει Κύριος ο Θεός! Η δίστομη πύρινη ρομφαία του Αρχαγγέλου θα εξολοθρεύσει τους ιερείς της οικουμενιστικής αισχύνης.

ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ κ. ΣΑΡΑΝΤΙΔΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΑΡΑ ΚΑΙ ΤΟΝ π. ΦΑΡΟ

ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ κ. ΣΑΡΑΝΤΙΔΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΑΡΑ ΚΑΙ ΤΟΝ π. ΦΑΡΟ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Αναδημοσιεύουμε το πιο κάτω αξιόλογο κείμενο, από το ιστολόγιο “Κατάνυξις”, χωρίς να σημαίνει ότι συμμεριζόμαστε όλες τις θέσεις που καταγράφει ο κ. Σαραντίδης.

Η άποψη του κ. Σαραντίδη λ.χ. ότι στο θέμα του έρωτα ο κ. Γιανναράς δεν έφτασε στο επίπεδο της αθλιότητας του π. Φιλόθεου Φάρου είναι εντελώς αβάσιμη.

Η αλήθεια είναι ότι οι περί έρωτος θεωρίες του κ. Γιανναρά είναι ασύγκριτα χειρότερες από τις αντίστοιχες του π. Φιλόθεου Φάρου.

Ο π. Φιλόθεος μιλά σαν ψυχοθεραπευτής και όχι σαν θεολόγος. Αρθρώνει λόγο εξωεκκλησιαστικό που υιοθετούν οι σύγχρονοι φιλελεύθεροι (liberal) ψυχολόγοι.

Γι’ αυτό δύσκολα μπορεί να παγιδεύσει κάποιο. Είναι και φαίνεται κακόδοξος και ούτε που κάνει την παραμικρή προσπάθεια να κρύψει τις κακοδοξίες του. He is very proud of them!

Ο κ. Γιανναράς, όμως, δίνει στις κακοδοξίες του για τον έρωτα “θεολογικές” -γράφε φιλοσοφικές- διαστάσεις και προσπαθεί να τις στηρίξει στους Πατέρες.

Γι’ αυτό είναι πολύ πιο επικίνδυνος από τον π. Φιλόθεο Φάρο.

Το άλλο σημείο με το οποίο δαφωνούμε με τον κ. Σαραντίδη είναι η προσπάθειά του να παρουσιάσει τον κ. Γιανναρά θύμα των κακοδοξιών του Σεβ. Περγάμου. Δεν είναι έτσι, όμως, τα πράγματα. Ο κ. Γιανναράς μπορεί να επηρεάστηκε αρνητικά από τον  Σεβ. Περγάμου, αλλά κάθε άλλο παρά είναι αθώα περιστερά. Η θητεία του στον υπαρξισμό και στη θεολογία του Καρλ Μπαρθ είναι αυταπόδεικτη και η προσχώρησή του στη φιλελεύθερη (liberal) θεολογία της Δύσης κάτι περισσότερο από εμφανής.

Εκφράζω την ισχυρή πεποίθηση ότι η ζημιά που προκάλεσε και προκαλεί στα θεολογικά μας πράγματα είναι ασύγκριτα πιο μεγάλη από τη ζημιά που προκάλεσε ο Σεβ. Περγάμου και ο μ. Αγουρίδης, επειδή ο κ. Γιανναράς κατόρθωσε -για μισό περίπου αιώνα- να είναι ο πιο πολυδιαβασμένος Νεοέλληνας θεολόγος.

Κατά τα άλλα το κείμενο του κ. Σαραντίδη είναι πολύ αξιόλογο.

Κατανοούμε πάντως την επιείκεια που δείχνει ο αρθρογράφος έναντι του κ. Γιανναρά, αφού -όπως ο ίδιος ομολογεί- ο γνωστός διανοούμενος είναι ένας από τους δασκάλους του στη θεολογία.

Ιδού το άρθρο του κ. Σαραντίδη που μας έδωσε την αφορμή για τη σύνταξη του πιο πάνω σχολίου.

*****

ΠΕΝΤΕ ΣΗΜΕΙΑ ΠΛΑΝΗΣ ΣΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΓΙΑΝΝΑΡΑ

Του κ. Απόστολου Σαραντίδη

=====

Δυστυχώς ή ευτυχώς μου είναι αδύνατο να δω εντελώς αρνητικά τον Χρήστο Γιανναρά, τον έναν εκ των πέντε δασκάλων μου, που σημάδεψαν τον επιστημονικό μου βίο. Τον εκτιμώ βαθύτατα για την προσφορά του στον ακαδημαϊκό χώρο και στενοχωριέμαι πολύ για τον τρόπο της πλάνης του σε πολλά - σε άλλα είναι εξαιρετικός - και προσεύχομαι για να δει εκεί που τώρα παρά τη διανοητική του ευκολία κοιτάζει.

Η συγκεκριμένη του αναφορά στην οντολογία θα ήταν υπέροχη αν απουσίαζαν ή δίδονταν διαφορετικά πέντε (5) σημεία, τα οποία ο ίδιος μέσα στον λόγο του αφελώς τα περνά:

1.) Η γνώμη - πίστη του ότι οι πρώτοι (Καππαδόκες Πατέρες) είναι φιλόσοφοι - θεολόγοι - άντε και Πατέρες, που έδωσαν νέα διάσταση στον σπερματικό ελληνικό λόγο. ΛΑΘΟΣ. Ήσαν θεοφόροι μέτοχοι των ακτίστων Θείων ενεργειών.

2.) Συγχέει την Θεία ουσία με τη Θεία ενέργεια, πέφτει δηλαδή και πάλι χωρίς να καταλαβαίνει στη λακούβα των σχολαστικών της Δύσης, τους οποίους ο ίδιος κατακρίνει στον χαρακτηριστικό αντιδυτικό πολύ εμπεριστατωμένο λόγο του. Μεταξύ κτιστού και ακτίστου ουδεμία αναλογία και ομοιότης υπάρχει. Η μπανανόφλουδα εδώ, είναι κυρίως, το "ο Θεός αγάπη εστί", άρα βρήκαμε την ουσία, καταλάβαμε τον Θεό. ΛΑΘΟΣ. Είναι μετοχή στην άκτιστη Θεία  ενέργεια, στη Θεία Χάρη.

3.) Η δυτική εμμονή στη σωτηριολογία του Σταυρού. ΛΑΘΟΣ. Ο Σταυρός είναι το μέσον. Χωρίς Χριστό επάνω, είναι σκέτο ξύλο.

4.) Η εμμονή στη σχέση των προσώπων, ακόμη και στην Αγία Τριάδα. ΛΑΘΟΣ. Κατ’ εικόνα άνθρωποι, στο καθ’ ομοίωση πρόσωπα αλλά με αναφορά στην προσωπική υπόσταση του Υιού και Λόγου, ως ακοινώνητη ουσία με τις άλλες δύο υποστάσεις του ενός και αυτού, όντος άκτιστου υπαρκτού, για το οποίο ουδεμία διανοητική αντίληψη έχουμε. Ο Περγάμου έχει κάνει μεγάλη ζημιά. Στο τέλος προσπαθεί βέβαια να το σώσει ή καλύτερα να ερμηνεύσει, πάλι όμως διανοητικά, στο επίπεδο των σχέσεων και της εμπιστοσύνης.

5.) Η Εκκλησία είναι άθλημα σχέσεων εμπιστοσύνης. ΛΑΘΟΣ. Η Εκκλησία είναι το θεραπευτήριο από την κατάρα της πτώσης.

Όσο για τις σε άλλες διαλέξεις του - αναφορές του στον έρωτα, αν και είναι εκτός ορθοδόξου πνεύματος δεν φθάνει ευτυχώς στις αθλιότητες του Φάρου.

ΠΗΓΗ:

Κατάνυξις

ΣΧΟΛΙO ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΑΝΟΜΙΑΣ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ

ΣΧΟΛΙO ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΑΝΟΜΙΑΣ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Ο κ. Γ. Παπαθανασόπουλος απεκάλυψε, με το άρθρο του “Άσκοπη σπατάλη από το Φανάρι”, τη διεξαγωγή ενός πολυέξοδου συνεδρίου στην Κωνσταντινουπόλη. Σ’ αυτό έδωσε το παρόν του ο “ανθός” της Νεορθοδοξίας, οι “ΚΑΙΡΟΣκόποι”,  οι Αγουριδικοί, οι “Συναξιακοί”, οι βαμμένοι οικουμενιστές από τις ΗΠΑ και οι “Ακαδημαικοί” του Βόλου. Στόχος του Συνεδρίου ήταν η ενημέρωση για την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο.

Πέντε σημεία σχολιασμού.

1.) Το Συνέδριο ήταν πολυέξοδο αλλά αυτό είναι το λιγότερο πρόβλημα που θα έπρεπε να μας απασχολεί πολλώ μάλλον επειδή το μεγαλύτερο μέρος των εξόδων καλύφθηκε από τους Άρχοντες του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Αμερική. Προπαντός όμως επειδή τα έξοδα είναι το τελευταίο πράγμα που πρέπει να μας απασχολεί για θέματα πίστεως.

2.) Εντυπωσιάζει το γεγονός ότι στο συνέδριο προσκλήθηκε ότι χειρότερο εξ απόψεως οικουμενισμού κυκλοφορεί στο χώρο της Θεολογίας και στην Ελλάδα και στο Φανάρι και στην Αμερική.

3.) Όλως παραδόξως από το Συνέδριο απουσίαζαν μερικά ηχηρά ονόματα του Οικουμενισμού που σχετίζονται με τις Θεολογικές Σχολές του Τιμίου Σταυρού στη Βοστώνη και τη Θεολογική Σχολή της Θεσσαλονίκης που συνιστούν σφηκοφωλιές οικουμενισμού. Απουσιάζαν λ.χ. ο κ. Πέτρος Βασιλειάδης, ο κ. Θεόδωρος Γιάγκου, ο π. Εμμανουήλ Κλάψης κτλ.. Γιατί άραγε; Μήπως θα συνέλθει και συμπληρωματικό συνέδριο με την παρουσία τους ή θεωρήθηκε αυτονόητο ότι οι κύριοι Καθηγητές των εν λόγω Σχολών είναι ήδη μπασμένοι στο θέμα και έτσι παρέλκει η ενημέρωση και η επιστράτευσή τους;

4.) Αυτό που πρέπει να μας ανησυχήσει προπαντός είναι το γεγονός ότι ο Παναγιότατος δεν δίνει “τοις βλεφάροις του νυσταγμό” αν δεν προωθήσει με κάθε τρόπο την Πανορθόδοξη Σύνοδο.

5.) Ακόμη χειρότερα! Στους συνέδρους ανακοινώθηκε ότι η Πανορθόδοξη Σύνοδος θα πραγματοποιηθεί οπωσδήποτε. Πού πρέπει να αποδοθεί η βεβαιότητα του Πατριάρχη μας; Είναι προπαγανδιστική ή ξέρει κάτι που εμείς αγνοούμε; Η δεύτερη εκδοχή πρέπει να μας ανησυχήσει ιδιαίτερα νοουμένου ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης είναι άτεγκτα επίμονος στις επιδιώξεις του και άνθρωπος που δεν χωρατεύει από ιδιοσυγκρασία.

ΕΙΝΑΙ ΑΔΕΛΦΙΑ ΔΙΔΥΜΑ

ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ ΦΑΡΜΑΚΙΔΗΣ! 

Ο ΜΗΤΡΑΛΟΙΑΣ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ.

ΝΕΩΤΕΡΙΣΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ.

Ο ΑΓΟΥΡΙΔΗΣ ΤΟΥ 19ΟΥ ΑΙΩΝΑ.

ΟΠΑΔΟΣ ΤΟΥ ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΥ.

ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥ ΘΕΟΦΙΛΟΥ ΚΑΙΡΗ.

ΔΕΙΝΟΣ ΠΟΛΕΜΙΟΣ ΤΟΥ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ.

ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗΣ.

ΜΑΚΡΑΚΙΣΤΗΣ.

ΜΗΤΡΑΛΟΙΑΣ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ.

ΜΕΓΑΣ ΕΧΘΡΟΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΘΡΟΝΟΥ. 
ΧΛΙΑΡΟΣ, ΟΜΩΣ, ΠΟΛΕΜΙΟΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ.

ΩΣ ΜΗ ΟΦΕΙΛΕ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΚΔΟΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ "ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ".

ΤΙ ΕΙΔΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΕΒ. ΣΥΡΟΥ;

ΤΙ ΕΙΔΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΕΒ. ΣΥΡΟΥ;

Συνέχεια της ανασκευής της απόφασης του π. Ευθύμιου Χαραλαμπίδη να αποτειχιστεί

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Είδαμε, στο προηγούμενο άρθρο, τους λόγους για τους οποίους η απόφαση του π. Ευθύμιου Χαραλαμπίδη να αποτειχιστεί είναι απολύτως λανθασμένη. Ακαιρη, αχρείαστη και επικίνδυνη.

Με το παρόν άρθρο θα εξηγήσω για ποιο λόγο η αποτείχιση των κληρικών της Μητρόπολης Σύρου αντενδείκνυται εξαιτίας του χαρακτήρα του Σεβ. Σύρου και της μορφής του Οικουμενισμού που υπηρετεί.

Ο Σεβ. Σύρου ήταν τριτοετής όταν άρχισα τις σπουδές μου στη Θεολογική Σχολή Αθηνών. Η παρουσία του στη Σχολή ήταν πολύ εμφανής. Ηταν πρόεδρος των φοιτητών, διακρινόταν για την ευγλωττία του και δεν είναι καθόλου άμοιρος ηγετικών ικανοτήτων. Προπαντός δεν είναι κακός άνθρωπος.

Παρόλα αυτά το επίπεδο της σοβαρότητάς του ήταν ανέκαθεν προβληματικό. Ηταν μια ομαδούλα αυτοί ο Σεβ. Σύρου, ένας Κύπριος θεολόγος, ο σημερινός Μητροπολίτης Ιερισσού Θεόκλητος και ει τις έτερος. (Στο παρελθόν έγραψα ότι δεν γνώριζα τον Σεβ. Ιερισσού. Ενας παλαιός συμφοιτητής μου όμως μου εξήγησε ότι ήταν ο φοιτητής που γνώριζα ως Παναγιώτη).

Η τριάδα αυτή και ει τις έτερος Καππαδόκης -παρόλον επαναλαμβάνω ότι δεν είναι κακοί άνθρωποι- είχαν τη λόξα να γίνουν δεσποτάδες ενώ ακόμη ήταν λαικοί.!!! Ενας μάλιστα από αυτούς-όχι ο Σεβ. Σύρου- απήγγελλε από στήθους τον ενθρονιστήριο λόγο του)!!!

Γύριζαν την Σχολή και έλεγαν λ.χ.: “Ω Δέσποινά μου! Αξίωσε και ημάς ίνα Δεσποτικής χαράς αξιωθώμεν!!!” και άλλα τέτοια παρδαλά που άκουαν οι συμφοιτητές και οι καθηγητές τους -ιδιαίτερα ο μ. Αγουρίδης που ήταν μέγας είρωνας- και έσπαζαν πλάκα καλόπιστα μαζί τους.

Γιατί τα ανέφερα όλα αυτά; Οχι για να εκθέσω τον Σεβασμιότατο ή τους φίλους των φοιτητικών του χρόνων, αλλά για να σας προβληματίσω, π. Ευθύμιε, για το τι είδους Οικουμενιστής είναι.

Απολύτως σύμφωνοι. Ποιμαίνει τη Μητρόπολή του, δυστυχώς, σαν ουνίτης. 

Τον έχετε όμως δει ποτέ να συμμετέχει σε διαλόγους και να κάνει συμπροσευχές με αιρετικούς και με αλλόθρησκους ή να υπογράφει κακόδοξα κείμενα;

Εξ όσων μάλιστα γνωρίζω δεν είναι θαμώνας της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών του Βόλου. 

Επιπλέον! Στην ιστορική Σύνοδο της Ιεραρχίας του Οκτωβρίου του 2009 όταν συνεζητείτο ακόμη και η καταδίκη αυτών που υπέγραψαν την Ομολογία Πίστεως για τον Οικουμενισμό, ο Σεβ. Σύρου παρενέβη και απέτρεψε την εισαγωγή κάθε μορφή καταδίκης τους στην απόφαση της Ιεραρχίας.

Επομένως; Μπορούμε έντιμα να ισχυριστούμε ότι ο Σεβ. Σύρου είναι συνειδητός Οικουμενιστής; Δημοσιοσχετίτης είναι, εκκοσμικευμένος κληρικός μέχρι μυελού οστέων είναι, αλλά συνειδητός οικουμενιστής δεν είναι.

Απλά εξελέγη Μητροπολίτης Σύρου στην οποία ζουν χιλιάδες Παπικοί και συμπεριφέρεται σαν Ουνίτης και συνεχίζει -ως μη όφειλε φυσικά- την παγκάκιστη παράδοση που κληροδότησε.

Ειλικρινά δεν νομίζω ότι θα συμπεριφερόταν με τον ίδιο τρόπο λ.χ. αν είχε εκλεγεί Μητροπολίτης Λαρίσης. Απόδειξη τούτου είναι το γεγονός ότι η υπογραφή του δεν υπάρχει σε κανένα κακόδοξο κείμενο και -εξ όσων τουλάχιστον γνωρίζω- δεν συμπροσεύχεται με αιρετικούς και με αλλόθρησκους εκτός των ορίων της Μητροπόλεως του.

Στις Κυκλάδες ενθρονίστηκε και συμπεριφέρεται με ένα άκρως απαράδεκτο ουνίτικο τρόπο, ενώ παράλληλα δείχνει τα πολύχρωμα αντερί και τις αρχιερατικές στολές του σε κάθε γωνιά της ελληνικής επικράτειας. Προς τούτο ταξιδεύει με πλοία, αεροπλάνα, ελικόπτερα, αυτοκίνητα, δίκυκλα, τρίκυκλα, μηχανές, γουρούνες, υποβρύχια, ιπτάμενα δελφίνια, ανεμόπτερα και ναυαγοσωστικές λέμβους και αποθανατίζει τον εαυτό του με χιλιάδες φωτογραφίες που ανεβάζει στο διαδίχτυο.

Πιστεύετε, ειλικρινά, ότι μπορούμε να  χαρακτηρίσουμε συνειδητό οικουμενιστή αυτόν τον ιεράρχη;

Μη θεωρήσετε, σας παρακαλώ, π. Ευθύμιε, ότι επιχειρώ -καθ’ οιονδήποτε τρόπο- να δικαιολογήσω την ουνιτική και εκκοσμικευμένη συμπεριφορά του Σεβ. Σύρου. Η ετικέττα του ιστολογίου μου έχει 100 αναρτήσεις για τον Σεβασμιότατο. Αν έχετε την υπομονή να τις διαβάσετε θα διαπιστώσετε ότι τα τελευταία πέντε χρόνια κανένας δεν υπήρξε τόσο αυστηρός μαζί του όσο ο υπογράφων το κείμενο.

Απλά επισημαίνω ότι δεν είναι συνειδητός οικουμενιστής, όπως είναι λ.χ. ο Σεβ. Μεσσηνίας.

Γι' αυτού του είδους τον οικουμενισμό, π. Ευθύμιε, αξίζει να χάσετε την ιερωσύνη σας και να βάλετε σε κίνδυνο την ψυχή σας με αποτείχιση που πιθανότατα θα σας οδηγήσει σε σχίσμα;

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΘΕΡΜΟΥ

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΘΕΡΜΟΥ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

==========

Ο π. Βασίλειος Θερμός έγραψε, στο Amen.gr, άρθρο με το οποίο συγκεκαλυμμένα καλύπτει τις απόψεις του κ. Νίκου Δήμου τον οποίο και θεωρεί χρησιμότατο παράγοντα στο απολογητικό έργο της Εκκλησίας εναντίον της Νέας Εποχής!

Ταυτόχρονα τα ρίχνει στον Σεβ. Καλαβρύτων για την κατάρα, που εξεστόμισε, να ξεραθεί το στόμα του κ. Δήμου.

Ακολούθως επεκτάθηκε σε θεωρίες για τη νεωτερικότητα (την οποία χρησιμοποιεί εναλλακτικά με τον όρο μετανεωτερικότητα) και για τη φύση της απολογητικής που δεν ταυτίζεται με την Εκκλησία που απολαμβάνει προστασία από την κοσμική εξουσία.

Φυσικά ο παμπόνηρος π. Βασίλειος Θερμός επιμελώς απέφυγε να αναφέρει αν θεωρεί το Αγιον Φως θαύμα ή αν συμφωνεί με όσους αρνούνται το θαύμα.

Περιορίστηκε να αναφέρει ότι συμφωνεί με τον κ. Δήμου ότι δεν πρέπει να υποδεχόμαστε το Αγιο Φως με τιμές αρχηγού κράτους.

Περιττόν να αναφέρουμε ότι ο Σεβ. Καλαβρύτων δεν έχασε την ευκαιρία να του απαντήσει -κατά την πρακτική του- αμέσως, με  άρθρο στο οποίο παραδέχεται μεν ότι χρησιμοποίησε αυστηρή γλώσσα, αλλά την οποία θεωρεί απολύτως συμβατή με τη γλώσσα των ιερών κειμένων της Εκκλησίας, την οποία -όπως υπέδειξε με νόημα- χρησιμοποιεί στη Θεία Λατρεία και ο π. Βασίλειος Θερμός.

Οτι το Αγιο Φως είναι θαύμα είναι απόλυτα πιστοποιημένο γεγονός στο διάβα των αιώνων. 

Η Μητρόπολη Πειραιώς εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία υποβάλλει μια σειρά από αξιόλογα ερωτήματα στον κ. Δήμου για να τον βοηθήσει να αντιληφθεί ότι όντως πρόκειται για θαύμα.

Η απόδοση τιμών αρχηγού κράτους στο Αγιο Φως εντάσσεται στα πλαίσια των υφισταμένων σχέσεων Πολιτείας και Εκκλησίας.

Θα προτιμούσα, αντί με στρατιωτικά αγήματα και με φιλαρμονικές, να υποδεχόμαστε με τον Τίμιο Σταυρό, με εξαπτέρυγα, με θυμιατούς και με λαμπάδες, το Αγιο Φως, τα θαυματουργά εικονίσματα και τα Αγια λείψανα.

Ο π. Βασίλειος -όπως και οι λοιποί Αγουριδικοί και Νεορθόδοξοι θεολόγοι ή τουλάχιστον όσοι εξ αυτών αναφέρθηκαν στο θέμα- επιμένουν να ταυτίζουν την νεωτερικότητα με τη μετανεωτερικότητα.

Δεν μας εξήγησαν όμως για ποιο λόγο καθιερώθηκε να χρησιμοποιούνται δύο, αντί ένας όρος.

Πώς να το κάνουμε; 

Αλλο Πατερική και άλλο μεταπατερική θεολογία.

Αλλο ιμπρεσσιονισμός και άλλο μεταιμπρεσσιονισμός.

Δεν αρνούμαι ότι η νεωτερικότητα και η μετανεωτερικότητα έχουν πολλά κοινά χαρακτηριστικά. Τούτο όμως ουδόλως αναιρεί το γεγονός ότι έχουν και ουσιαστικές διαφορές και γι’ αυτό ακριβώς χρησιμοποιούνται δύο όροι για να εκφράσουν δύο διαφορετικές τάσεις.

Νεωτερικός είναι αυτός, ο οποίος δέχεται την χριστιανική -και κυρίως την κλασσική- παιδεία, αλλά θεωρεί το κατόρθωμά τους αξεπέραστο.

Μετανεωτερικός είναι εκείνος που χρησιμοποιεί τα σύμβολα της κλασσικής παιδείας και της χριστιανικής πίστης και παίζει με αυτά ελεύθερα χωρίς να ενδιαφέρεται για την καταξίωσή τους.

Επειδή γνωρίζω ότι ο π. Βασίλειος Θερμός ασχολείται με τη λογοτεχνία αναφέρω ότι ο Τ. Σ. Ελιοτ και ο Εζρα Πάουντ είναι νεωτερικοί ποιητές.


Ο δε Τ. Σ. Ελιοτ ήταν μάλιστα και πιστός χριστιανός. Στα έργα τους χρησιμοποιούν ευρύτατα την κλασσική γραμματεία και τα χριστιανικά σύμβολα με απόλυτο σεβασμό.

Για να διαβάσεις λ.χ. την “Ερημη χώρα” του Ελιοτ πρέπει να ξέρεις 7 τουλάχιστον γλώσσες -οπωσδήποτε μεταξύ τους και τις κλασσικές- επειδή παραθέτει στο πρωτότυπο αποσπάσματα από αυτές τις γλώσσες.

Οι νεωτερικοί ποιητές και διανοούμενοι ήταν βαθείς γνώστες της κλασσικής παιδείας. Σε αντίθεση με τους μετανεωτερικούς ποιητές, οι οποίοι, όχι μόνον απαξιώνουν -εκτός ελαχίστων περιπτώσεων- να μάθουν τις κλασσικές γλώσσες, αλλά και χρησιμοποιούν με πολύ ελεύθερο -και όχι σπάνια με απαξιωτικό- τρόπο την κλασσική παιδεία και τον χριστιανικά σύμβολα.

Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι σήμερα οι κλασσικές σπουδές δέχονται ανελέητα χτυπήματα από τους μετανεωτερικούς κλασσικούς φιλόλογους, όχι μόνον στην Αμερική, αλλά και στα παραδοσιακά κέντρα μελέτης των κλασσικών σπουδών στην Ευρώπη. 

Εχω σαφή και λίαν οδυνηρή προσωπική πείρα τι συμβαίνει στο πανεπιστήμιο Κολούμπια, αλλά περιήλθαν σε γνώση μου απολύτως ακριβείς πληροφορίες ότι το ίδιο συμβαίνει και στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης από ορισμένους μετανεωτερικούς κλασσικούς φιλολόγους.

Αν ακούατε τι διδάσκουν πολλοί μετανεωτερικοί κλασσικοί φιλόλογοι -ιδιαίτερα φεμινίστριες, αλλά όχι μόνον- για την κλασσική παιδεία θα προτιμούσατε χίλιες φορές να μην υπάρχουν έδρες κλασσικών Σπουδών.

Οσο για το επιχείρημα του π. Βασίλειου Θερμού ότι πρέπει να θεωρούμε χρήσιμο τον κ. Νίκο Δήμου στην απολογητική της Εκκλησίας περιορίζομαι να καγχάσω. 

Δεν μπορούν, άραγε, οι θεολόγοι και οι ιερείς που ασκούν το απολογητικό έργο της Εκκλησίας, να αντιμετωπίζουν με την κοινή λογική τα επιχειρήματα των αθέων και πρέπει να καταφεύγουμε στη συνδρομή συνειδητών αθέων όπως τον κ. Νίκο Δήμου;

Ας μην τελειώσουμε την αναφορά μας χωρίς να επισημάνουμε την προσωποληψία και την εμπάθεια που υπάρχει εκ μέρους πολλών.

Συγκεκριμμένα πολλοί αντι-οικουμενιστές βρήκαν την ευκαιρία να χτυπήσουν τον π. Γεώργιο Τσέτση, διότι πρεσβεύει περίπου τα ίδια πράγματα για το Αγιο Φως με τον κ. Νίκο Δήμου. 

Και καλά έκαναν ασφαλώς.

Αλλά όλοι -με εξαίρεση κάποιο ανώνυμο σχολιογράφο του ιστολογίου “Ακτίνες”- "έβγαλαν μούγγα" -για να ακριβολογούμε "έβγαλαν κυριολεκτικά τον σκασμό" κατά τη λαική έκφραση- για το γεγονός ότι ο πολύς κακόδοξος διανοούμενος κ. Χρήστος Γιανναράς το enfant gateaux της Νεορθοδοξίας (και επίτιμος διδάκτωρ πολλών Θεολογικών Σχολών), είπε τα ίδια και χειρότερα -με τους κ. Νίκο Δήμου και π. Γεώργιο Τσέτση- πράγματα για το Αγιο Φως, χωρίς να μπει στο στόχαστρο κανενός και χωρίς να υποστεί καμία συνέπεια, όπως, άλλωστε, δεν υπέστη καμία συνέπεια για όσες κακοδοξίες κατά καιρούς διατύπωσε.

ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΩΝ ΙΕΡΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΘΕΟΛΟΓΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΙΣΛΑΜΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ

ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΩΝ ΙΕΡΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΘΕΟΛΟΓΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΙΣΛΑΜΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

============

Πολύ γενναία πράξη η διαμφισβήτηση της ανάγκης ή της χρησιμότητας ίδρυσης Τμήματος Ισλαμικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης από τους ιερείς της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης καθώς επίσης από τους φοιτητές της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης.

Τους επαινούμε, εκ βαθέων, επειδή δεν δίστασαν να εκφράσουν τη διαφωνία τους με τους Καθηγητές της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, αλλά και με όσους πολιτικούς παράγοντες κρύβονται πίσω τους για να επιδιώξουν κάποιες πολιτικές σκοπιμότητες αμφιβόλου αξίας.

Η προσπάθεια δημιουργίας Τμήματος Ισλαμικών Σπουδών στη Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης εντάσσεται στο ίδιο πνεύμα που οδήγησε στον διορισμό των διδασκάλων του Κορανίου στη Θράκη, στην ανέγερση του τεμένους στην Αθήνα, στην αναγνώριση της ημισαρίας στη Θράκη κτλ..

Δεν θα σταθούμε στην ορθότητα ή μη αυτών των κινήσεων επειδή οι Ανακοινώσεις των ιερέων και των φοιτητών της Θεσσαλονίκης παραθέτουν σειρά σοβαρών επιχειρημάτων που αξίζουν προσοχή εκ μέρους των επαιόντων.

Αλλο θα μας απασχολήσει.

Η σύσταση Τμήματος Ισλαμικών Σπουδών υποβοηθεί τη μετατροπή των Θεολογικών Σχολών σε Θρησκειολογικές. 

Στόχος είναι αντί ως Σχολές Ορθοδόξου Θεολογίας, να λειτουργούν ως Σχολές Θρησκειολογίας, όπως ήταν αείποτε ένας από τους βασικούς στόχους των Αγουριδικών κυκλωμάτων.

Οι ίδιοι άνθρωποι που ζητούν τη μετατροπή του μαθήματος των Θρησκευτικών σε πολυπολιτισμικό-οικουμενιστικό επιδιώκουν τη μετατροπή των Θεολογικών Σχολών σε Θρησκειολογικές.

Το φαινόμενο αυτό δεν είναι άγνωστο στις ΗΠΑ. Στο πανεπιστήμο Κολούμπια λ.χ. οι μισοί Καθηγητές της Θεολογικής Σχολής δηλώνουν αγνωστικιστές και θεωρούν τον εαυτό τους Historians of Religion. Αν σ’ αυτό συνυπολογίσει κάποιος το γεγονός ότι υπάρχουν καθηγητές μουσουλμάνοι -κάθε άλλο παρά άθεοι- και Βουδδιστές -κάθε άλλο παρά άθεοι- αντιλαμβάνεται πόσο λίγοι είναι οι Καθηγητές που προέρχονται από χριστιανικό περιβάλλον, που είναι πιστοί.

Είναι χαρακτηριστικό ότι το παρεκκλήσι του Απ. Παύλου, που χτίστηκε φυσικά ως χριστιανικός ευκτήριος οίκος, σήμερα χρησιμοποιείται από όλες τις θρησκευτικές ομάδες ως τόπος λατρείας, προσευχής, κηρυγμάτων, συναυλιών και ομιλιών.

Αν προσέξουμε και το λογότυπο του πανεπιστημίου δείχνει τον καθαρά χριστιανικό χαρακτήρα της σύστασης του αφού σ' αυτό αναγράφεται στα Λατινικά "εν τω φωτί του προσώπου σου οψώμεθα φως"! 

Καθόλου παράξενο αν συνειδητοποιήσει κάποιος ότι το Κολούμπια -όπως και το Χάρβαρντ- δημιουργήθηκαν πρωτίστως ως Θεολογικές Σχολές και μετεξελίχθηκαν σε πανεπιστήμια όλων των κλάδων σπουδών. 

Και σήμερα; Οι μισοί Καθηγητές της Θεολογικής Σχολής του πανεπιστημίου είναι αγνωστικιστές και το περιεχόμενο των σπουδών καθαρά θρησκειολογικό.!!!

Προσοχή, λοιπόν, επειδή πέραν των εθνικών λόγων που προβάλλονται για τη σύσταση του Τμήματος Ισλαμικών Σπουδών υπάρχουν πολύ βαθύτεροι λόγοι για τους οποίους πρέπει να ανησυχούμε.