Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΓΙΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Προσυπογράφω δι' αμφοτέρων των χειρών το εξαίρετο κείμενο.

Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΓΙΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Απάντηση στον Μητροπολίτη Φωκίδος και λοιπούς αρθρογράφους που επικαλούνται το κλείσιμο των Ι. Ναών επί Καποδίστρια για την αντιμετώπιση της επιδημίας πανώλης.

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

======

Είναι τόση η αγωνία των επισκόπων να δικαιολογήσουν το κλείσιμο των Ι. Ναών και την απαγόρευση της Λατρείας, γεγονός ανεπανάληπτο στην ιστορία της Εκκλησίας και του Έθνους μας, ώστε επιστράτευσαν την αυθεντία και το κύρος του πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδος, του Ιωάννη Καποδίστρια.

Σύμφωνα, λοιπόν, με την λογική των δημοσιευμάτων, ο Καποδίστριας αποτελεί πρότυπο ηγέτη που συνδυάζει την κοσμική εξουσία και το ακραιφνές εκκλησιαστικό φρόνημα και, συνεπώς, ο τρόπος δράσης του τότε δικαιολογεί τόσο την κυβερνητική απόφαση για απαγόρευση της Λατρείας όσο και την ανοχή της Εκκλησίας στην απόφαση αυτή. Άρα στην παρούσα συγκυρία τα πάντα έγιναν καλά λίαν. Όπερ έδει δείξαι.

Ο Καποδίστριας, είχε εκκλησιαστική αντίληψη, κατανοούσε τις διαφορές της Ορθοδοξίας από την Δύση, αλλά δεν ήταν θεολόγος ή εκκλησιαστικός διδάσκαλος. Κινήθηκε μέσα στα πλαίσια των γνώσεων της εποχής του και σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν οι πράξεις του θέσφατο για την Εκκλησία.

Η Εκκλησία τοποθετείται στα διάφορα ποιμαντικά προβλήματα με βάση την θεολογία της και την διδασκαλία των Αγίων της και όχι με βάση την επιστήμη κάθε εποχής, την μεταβαλλόμενη και εν πολλοίς αυτοαναιρούμενη, η οποία έχει τις δικές της πνευματικές προϋποθέσεις. Η επίκληση των πράξεων ενός πολιτικού προσώπου και επιστήμονος ιατρού, ακόμα και με το κύρος του Καποδίστρια, για την υποστήριξη της κομπλεξικής στάσης της Εκκλησίας φανερώνει ένδεια επιχειρημάτων.

Ο πρώτος Κυβερνήτης είχε ορθόδοξες καταβολές και διήγε βίο ενάρετο, αλλά στη συνείδηση του σώματος της Εκκλησίας δεν ήταν ούτε άγιος, ούτε προφήτης, ούτε τον ανέδειξε ο Θεός ως άγιο με το έκτακτο χάρισμα της θαυματουργίας ή της αφθαρσίας του λειψάνου του. 

Η προσπάθεια που επιχειρείται από ορισμένους τα τελευταία χρόνια, εκτός από τις δάφνες του μεγάλου πολιτικού ηγέτη, να περιβληθεί και το φωτοστέφανο του αγίου, είναι απαράδεκτη αλλά και επικίνδυνη. 

Η κριτική μας για την απαγόρευση της Λατρείας δεν αφορά τόσο στην απαράδεκτη Κυβερνητική απόφαση, όσο στην κομπλεξική στάση της Εκκλησίας, η οποία φοβήθηκε να παρουσιάσει την δογματική διδασκαλία της περί της αγιαστικής και ιαματικής χάρης του Σώματος και του Αίματος του Κυρίου, των Αγίων Μυστηρίων, των Ιερών Λειψάνων, των Αγίων Εικόνων και των Ναών, τα οποία δεν επιδέχονται μολυσμού και συνεπώς δεν αποτελούν εστία μολυσμού. 

Η εκκλησιαστική ηγεσία, στην προσπάθειά της να βρει συνηγόρους στην δικαιολόγηση της ολιγοπιστίας της, και καθώς ουδείς των Αγίων βρίσκεται διαθέσιμος, επιστράτευσε τον πρώτο Κυβερνήτη, τον σεβαστό στην συνείδηση του έθνους Ιωάννη Καποδίστρια. 

Είναι αρκετό να σεβόμαστε τον Κυβερνήτη γι’ αυτό που ήταν, ένας Πατέρας του Έθνους και όχι γι’ αυτό που θέλουν να τον παρουσιάσουν, ένα Πατέρα της Εκκλησίας.