ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΝΩΘΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ Ο ΚΑΤΑΚΕΡΜΑΤΙΣΜΕΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ;

ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΝΩΘΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ Ο ΚΑΤΑΚΕΡΜΑΤΙΣΜΕΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ;

Του Γραφείου επί των αιρέσεων της Ι. Μ. Πειραιώς

=====

Όπως κάθε χρόνο έτσι και εφέτος πραγματοποιήθηκε σε όλο τον κόσμο «Παγκόσμια Προσευχή για την Χριστιανική Ενότητα», την οποία συνέλαβε και οργανώνει ο αιρετικός Παπισμός, με στόχο την «ένωση των Εκκλησιών», όπως την κατανοεί το Βατικανό, δηλαδή την υποταγή όλου του χριστιανικού κόσμου στην απόλυτη κυριαρχία του διαδόχου των Φράγκων ηγεμόνων, ο οποίος σφετερίζεται εδώ και δέκα αιώνες τον αγιασμένο θεσμό του Πάπα της Ρώμης. Η κατ’ έτος αυτή ανούσια, ανιαρή και δυστυχώς ανίερη «προσευχή» πραγματοποιήθηκε και στην ορθόδοξη πατρίδα μας, με πρωτοβουλία της εδώ παπικής κοινότητας.

Μάλιστα οι διοργανωτές της φρόντισαν να δοθεί πλέρια δημοσιότητα, ώστε να σχηματιστεί η εντύπωση στους αφελείς ότι η παπική «εκκλησία» «ποθεί» την χριστιανική ενότητα και αναλαμβάνει «τολμηρές» πρωτοβουλίες για την προώθησή της. Ότι δήθεν το Βατικανό έχει «αλλάξει διαθέσεις» και προωθεί όντως την χριστιανική ενότητα, σύμφωνα με το θέλημα του Θεού και τις αρχές της Εκκλησίας. Αλλά, όσοι έχουμε επαρκή γνώση τι είναι στην ουσία ο Παπισμός, τι κρύβεται κάτω από τα διάφορα προσωπεία που φοράει κάθε φορά, για να προωθεί τις θέσεις του και τα κατακτητικά του συμφέροντα, ξέρουμε ότι και οι «προσευχές» αυτές αποτελούν μια ακόμη κρυφή τακτική του, για να παρασύρει την Εκκλησία μας σε μια ανίερη ενότητα με την αιρετική «εκκλησία» του. Άλλωστε η χιλιόχρονη ιστορία του μας διδάσκει πως, αφότου ο Παπισμός απόσχισε την Δυτική Εκκλησία από τον ενιαίο και αδιαίρετο κορμό της Εκκλησίας, πασχίζει να την υποτάξει, με κάθε τρόπο, στην δυναστεία του σφετεριστή του πατριαρχικού θρόνου της Δύσεως.

Το δυστύχημα όμως είναι ότι σε αυτές τις υποκριτικές «προσευχές για την ενότητα του χριστιανικού κόσμου», συμμετέχουν και πολλοί ορθόδοξοι κληρικοί, όλων των βαθμών, καθηγητές θεολόγοι και απλοί πιστοί, δίνοντας άλλοθι στους παπικούς, για τις δήθεν καλές προθέσεις τους, παραβλέποντας το γεγονός ότι τέτοιου είδους τακτικές και πρακτικές για τη χριστιανική ενότητα είναι παντελώς άγνωστες στην εκκλησιαστική ιστορία. Η Εκκλησία καλούσε τους αιρετικούς και πλανεμένους σε μετάνοια, αποβολή των πλανών και επιστροφή σε Αυτή. Ουδεμία μαρτυρία υπάρχει ότι οι άγιοι και θεοφόροι Πατέρες συμπροσεύχονταν με τους αιρετικούς για να επέλθει ενότητα στην Εκκλησία, διότι η ενότητα είναι δεδομένη. Καλούσαν τους αιρετικούς στις άγιες Συνόδους για να απολογηθούν και να δηλώσουν τη μετάνοιά τους και όταν αυτοί παρέμειναν αμετακίνητοι στις πλάνες τους, τους απέκοβαν οριστικά από το εκκλησιαστικό σώμα, ως «σάπια μέλη», για να μην μολυνθούν και τα υγιή.