ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΝΕΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΝΕΟΝΙΚΟΛΑΙΤΕΣ ΣΤΟΧΕΥΟΥΝ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ Ι. Μ. ΣΤΑΥΡΟΒΟΥΝΙΟΥ ΚΑΙ ΔΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΣΑΒΒΑ ΣΤΑΥΡΟΒΟΥΝΙΩΤΗ;
Του Παναγιώτη Τελεβάντου
=====
Η Ιερά Μονή Σταυροβουνίου, με διάφορα τεύχη της περιοδικής της έκδοσης “Ο Ζωοποιός Σταυρός”, επιχείρησε -κατ’ επανάληψη και κατά χρέος- να αναιρέσει τις σύγχρονες αιρέσεις του Νεονικολαιτισμού και της Νεορθοδοξίας.
Τα θεολογικώτατα κείμενα του τεύχους 132-141 -και όχι μόνον- του περιοδικού “Ο Ζωοποιός Σταυρός”, προκάλεσαν -ως εικός- νέο κύμα δυσφορίας μεταξύ των εν Κύπρω Νεορθόδοξων και Νεονικολαιτών.
Γι’ αυτό η Ιερά Μονή Σταυροβουνίου -και δη ο Ιερομόναχος Σάββας Σταυροβουνιώτης, ως αρχισυντάκτης του περιοδικού- βρέθηκαν στο κακόδοξό τους στόχαστρο.
Συγκεκριμένα στο τεύχος του περιοδικού 132-141, έστω και αν δεν γίνεται ονομαστική αναφορά στους ηγέτες της Νεορθοδοξίας και του Νεονικολαιτισμού, οι αρθρογράφοι φωτογραφίζουν με ακρίβεια τους κακόδοξους εκπρόσωπους των σύγχρονων αυτών αιρέσεων.
Γι’ αυτό οι εν Κύπρω Γιανναρολάγνοι θεώρησαν ότι δεν μπορούν να ανεχτούν το “έγκλημα” του έλεγχου της Νεορθοδοξίας και του Νεονικολαιτισμού. Εξ ου και ξιφουλκούν εναντίον της Ιεράς Μονής Σταυροβουνίου
Μου είναι ισχυρή πεποίθηση ότι πολλοί από τους εν Κύπρω Νεορθόδοξους και Νεονικολαίτες μπορεί να βρουν την δύναμη να σε συγχωρέσουν αν τους βρίσεις την μάνα. Αλλά μαύρο φίδι σε δάγκωσε αν επιχειρήσεις να αναιρέσεις τις κακοδοξίες του κ. Γιανναρά, του π. Φιλόθεου Φάρου, του π. Βασίλειου Θερμού και του υπόλοιπου κακόδοξου εσμού των Νεονικολαιτών και των Νεορθόδοξων.
Ταπεινή μου εισήγηση στους πατέρες της Ιεράς Μονής Σταυροβουνίου -και στον π. Σάββα Σταυροβουνιώτη προσωπικά- είναι να μη δειλιάσουν με τις θεολογικές φαιδρότητες και τις προσωπικές επιθέσεις των Νεονικολαιτών.
Καταρχήν επειδή πρόκειται για αντιρρήσεις μιας ασήμαντης δράκας ορισμένων δεκάδων κακόδοξων προσώπων, αλλά και επειδή το θεολογικό επίπεδο της συντριπτικής πλειοψηφίας των εν Κύπρω Γιανναρικών είναι από αποκαρδιωτικό μέχρις αστείο.
Στην καλύτερη των περιπτώσεων πρόκειται για κομπλεξικά ή και φαιδρά -κατά το πλείστον- άτομα που δεν μπορούν να συγχωρέσουν τον εαυτό τους επειδή κάποτε πέρασαν από τις οργανώσεις.
Στην καλύτερη των περιπτώσεων πρόκειται για κομπλεξικά ή και φαιδρά -κατά το πλείστον- άτομα που δεν μπορούν να συγχωρέσουν τον εαυτό τους επειδή κάποτε πέρασαν από τις οργανώσεις.
Στην χειρότερη των περιπτώσεων πρόκειται για ελεεινά υποκείμενα, με οικουμενιστικό στίγμα, που νομίζουν ότι η Γιανναρολογία καλύπτει θεολογικά έναντι του Θεού την έκλυτη ζωή τους.
Γι’ αυτό ακριβώς η δυσφορία και οι διαμαρτυρίες τους για τον έλεγχο του Νεονικολαιτισμού και της Νεορθοδοξίας πρέπει να πεταχτούν στον κάλαθο των αχρήστων. Εκεί που ανήκουν.
Προσωπικά θα ανησυχούσα τα μέγιστα αν οι Νεορθόδοξοι και οι Νεονικολαίτες χειροκροτούσαν ή έστω ανέχονταν χωρίς διαμαρτυρίες, όσα γράφω για τον κ. Γιανναρά, τον π. Βασίλειο Θερμό, τον π. Φιλόθεο Φάρο και για τον υπόλοιπο εσμό των κακόδοξων στοχαστών.
“Κάτι κακό θα έκανα για να με χειροκροτούν αυτοί οι αχρείοι”, είπε ο Κίμωνας όταν είδε ανθρώπους που δεν είχε σε υπόληψη να τον χειροκροτούν.
Με αυτό, όμως, ουδόλως υπονοώ ότι πρέπει να δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα τις κακοήθεις και κακόδοξες επιθέσεις τους.
Το ακριβώς αντίθετο! Κάθε φορά που ανοίγουν το στόμα τους πρέπει να δέχονται επώνυμη κριτική και αυστηρό έλεγχο, αλλοιώς δεν θα συμμαζευτούν με τίποτα, τοσούτον μάλλον εφόσον η παχυλή θεολογική τους άγνοια συμπορεύεται με υπέρμετρη αλαζονεία και δοκησοφία.
"Περί Θρησκείας"
ReplyDeleteΜέσα στο διάβα της ιστορίας,ο πολιτισμος, ως ο κατ' εξοχήν κατ'αληθειαν και ου κατά χρειαν, τρόπος υπαρξεως του ευ ζην, ως κοινωνίας, αποτελεί, το πρότυπο παράδειγμα, της θείας καταγωγής του Ανθρώπου,και της κυριας συνιστώσας, της "ανθρωπότητας" του.
Αυτη κατεξοχην ευγενής ψυχοπνευματικη κατασταση, βασίζεται σε τέσσερις θεμελιωδεις ακρογωνιαιους λίθους, οι οποίοι αποτελούν τις κυριες πηγές, ταυτοχρόνως όμως και εκδηλώσεις, της από Θεού, δημιουργήθησας, αθάνατου ψυχής.
Αυτοί είναι, η Θρησκεία, η Επιστήμη,τα Γράμματα και η Τέχνη.
Πρώτον, η Επιστήμη, που ορίζεται ως το σώμα της τεκμηριωμένης και εξακριβωμένης γνώσεως του φυσικού κοσμου,μέσω της λογικής, του πειράματος, της έρευνας και της θετικιστικης αρχής της επαληθευσιμοτητος.Της συστηματικής καταγραφής, ερμηνείας και πρόβλεψης, της λειτουργίας των φυσικών νόμων, του Μεγαλοκοσμου και του Μικρόκοσμου.
Τα Γράμματα,το σύνολο των γραπτών μνημείων της κουλτούρας και της ανθρωπιστικής παιδείας, ως φορείς και εκφραστές του στοχασμού, της φιλοσοφίας και της αναζήτησης του πνεύματος, της εθνολογικης άμα τε και γλωσσολογικής ποικιλλομορφιας.
Η Τέχνη,ως η κατ εξοχήν πνευματική δραστηριότητα, αποτύπωσης των ιδεών, της φαντασίας και του οραματισμου ενός ατόμου η ενός συνολου, πάνω στην πέτρα, το ξύλο, το χαρτί ή το μάρμαρο,που "ψυχαγωγεί" , στο όντως καλον.
Τέλος,η Θρησκεία,ο μεταφυσικός άξονας του πολιτιστικού γιγνεσθαι, η οποία ορίζεται, ως η περί του θείου, πίστη και ιερά λατρεία,που οδηγεί στη νοηματοδοτηση του βιου,στην ερμηνεια των οριακων υπαρξιακων μεγεθών, ήτοι, της Ζωής του Θανάτου και του Επεκεινα. Εχωντας προέκταση έναν ηθικό κώδικα, προϊόν, της εκστατικης συναντησεως, της ψυχής με το Υπερβατικον.
Στο μεταξύ, των θεμελιωδών προαναφερομενων, πνευματικών συστατικών στοιχείων του πολιτισμού, υπερτερεί η θρησκευτικοτητα.
ReplyDeleteΣύμφωνα, με την επιστήμη της θρησκειολογιας και της ανθρωπολογίας, η έννοια της θρησκείας, δεν αποτελεί πολιτιστικό μέγεθος, αλλά ένα κατηγόρημα πέραν και πάνω από τον πολιτισμό και τις οποιεσδήποτε εκφανσεις του, μολονότι,είναι ο βασικός άξονας δημιουργίας αυτού.
Πολλές οι ερμηνείες και οι αναλύσεις στο διάβα των αιώνων, μέσα από το πρίσμα των ανθρωπιστικών και κοινωνικών επιστημών, συγχρόνως και των ψυχοβιολογικων και νευρολογικων, να ορίσουν και να ερμηνεύσουν την παναθρωπινη, ιστορικα, μάλλον δε, διαχρονικά, μαρτυρουμενη, πραγματικότητα του "θρησκευειν".
Η πραγματική όμως κλειδα ερμηνείας, αποσαφηνησεως και ομολογουμένως επαληθευσεως του, αποτέλεσε η εξ αποκαλύψεως πίστη, το θεμέλιο της διδασκαλίας της Αλήθειας, που έφερε ο εκ Πνεύματος Αγίου, ενσαρκωθείς Υιός και Λόγος Του Θεού Πατρος, εις τον Κόσμο.
Η ορθόδοξος θεολογια, ήτοι, η ιερά παράδοση,το απαύγασμα της θεοποιου ελλαμψεως.Της θεοπνευστου ανταύγειας της μυστικής ακτινος του Πνεύματος,στους θεουμενους αγίους προφητες, αποστολους και πατέρες της Εκκλησίας, διασώζει και προσκομιζει σε όλες τις εποχές, μέσα στο Θεανθρωπινο Σώμα του Χριστού,το αυθεντικό βίωμα του Ζωντος Θεού, την οδό της αληθούς ευσεβειας και σωτηρίας των πεπτωκωτων υιών του Αδάμ.
Σύμφωνα με την δογματική διδασκαλία της Ορθόδοξου Εκκλησίας,ο ένας και μόνο αληθινός Τριαδικος Θεός, η πηγή της Ζωής, του Κάλλους και του Αγαθού, δημιούργησε λόγω της Αγάπης Του, θεία βουλησει, τους αγίους αγγέλους, τα νοερά πνεύματα. Τον σύμπαντα κόσμο καθώς και τον Άνθρωπο ως ανακαιφαλαιωση της Κτίσεως, κατ εικονα Αυτού πλασθεντα και καθ ομοιωσιν. Ο Άνθρωπος, διφυης συσταθείς,ψυχοπνευματικο ον υπάρχων, έχει ως σκοπό,όπως και οι άγγελοι, να μετάσχει ελεύθερα στην θέωση, συμμεριζομενος την μακαριοτητα της Τρισηλιου Θεοτητος.Πλην όμως,αφού μετέχει οντολογίκα του αισθητου και του νοερου, λαμβάνει την άνωθεν κλήση να προσφέρει και να αναφερει την λογική και αλογη Κτιση, ευχαριστιακα,ως ιερεύς εις τον Ακτιστο Θεό, αφθαρτοποιωντας τη.
ReplyDeleteΛόγω της Πτώσεως,ήτοι της παρακοης των Πρωτοπλαστων, ο Αδάμ, απέτυχε,στον σκοπό του, γενόμενος δούλος της φθοράς της θνητοτητος της παθητοτητος και της αμαρτιας, πλανηθεις, ενεκεν, της ψευδοθεωσεως. Του δηλητηριωδους "δώρου", του πρωτοκτιστου αγγέλου, του πρώην Εωσφόρου, του Σατανά,του αρχεκακου όφεως, του εισηγητή του Κακού και παρωδου της Δημιουργίας Του Θεού Πατρος.
ReplyDeleteΜέσα στο ρου των αιώνων,προκλήθηκε η θρησκευτική ποικιλομορφια, μάλλον δε πανσπερμια, λόγω της λήθης του Θεού. Δημιουργήθηκαν κακέκτυπα της αληθινής θρησκειας,του Μονοθεισμου,που οι Πρώτοπλάστοι ασκούσαν, στον Παράδεισο, έχοντας την αδιάλειπτη προσευχή.
Ητοι, η είδωλολατρεία,οι πανθειστικες ιδιοτυπες ψευδοδιδασκαλιες,όπως ο ινδουισμος και ο βουδισμός, μαγικά συστήματα οι αιρεσεις με αποκορύφωμα την δαιμονολατρεία.
Εντούτοις όμως,η αληθινή θρησκευτικοτητα και πνευματικότητα, διασώθηκε στα πρόσωπα των αγίων, τόσο του Νόμου, από Αβελ και Μωυσεως και των Προφητων, τελειοποιουμενη με την θεία ενανθρωπηση, του απολυτρωτικου έργου του Σωτήρος Χριστου, Του αναμένομενου προφητικως από τον Ισραήλ και σπερματικως υπό των εθνών, Μεσσία.
Θρησκεία,γενικά ορίζεται ως η περί του θείου,(Θεός, θεοί, πρόγονοι, πνεύματα) πίστη και λατρεία, η μεταφυσική κόσμοθεαση και το ήθος ως προϊόν αυτής.
Ως θρήσκευμα, ορίζεται το παγιωμένο και συγκεκριμένο σε μορφή είδος και περιεχόμενο σύστημα πίστεως, εις το θείον, λατρείας, των εκκλησιαστικων οργανισμών,φύλων η λοιπών θρησκευτικών κοινοτήτων, των πρακτικών και του ήθους, συγκεκριμένου δόγματος.
Η ετυμολογία της λέξεως θρησκεία, ορίζεται ως ο στοχασμός και αναστοχασμος μέσα από την μνήμη του θείου και η τήρηση αυτής.
Η λατινική λέξη "religio", όπου έχει επικρατήσει στις δυτικές χώρες,(religion), ετυμολογειται ως σύνδεση με το θείο, δια των ιερών τελετών.
Σημασιολογικα, γλωσσολογικα, μιλώντας, οι δύο λέξεις είναι ταυτοσημες. Ακολουθώντας σαφώς και τους όρους των ανατολικών λαών,που ορίζουν την θρησκεία, όπως Chiao, η Dharma, που σημαίνει Νόμος,σε συνάφεια με το εβραϊκό Torah.
Δηλώνουν, την μνήμη του θείου, τον ιερό δεσμό της ψυχής με το θείο καθώς και της τήρηση της ευσεβειας, της λατρείας και τιμής του θείου.
Συμπερασματικά, ο Χριστιανισμός αποτελεί την μόνη αληθινή και σωζουσα θρησκεια,ως πίστη και λατρεία εις τον Θεό, το αγιοπνευματικο ήθος, ως αποτέλεσμα της τήρησεως των θείων εντολών, που βιωνεται αυθεντικά εντός της Ορθοδοξου Εκκλησίας Του Χριστού.
ReplyDeleteΕπαληθευοντας τόσο την σημασία αυτής κάθε αυτής της έννοιας της θρησκείας,που υπάρχει σε όλες τις θρησκείες, ως σκελετος. Ουχί, συγκρητιστικα και εξισωτικα. Εκφράζωντας, ουσιαστικά τον σκοπό της,δηλαδή την ένωση της ψυχής με το Θεό, μνήμη θεου,κλπ.
Οσο ,προβάλλοντας και την ορθοδοξία ως αποτέλεσμα ορθοπραξιας, δια της καθαρσεως από την αμαρτία, του φωτισμού Του Αγίου Πνεύματος και της πεμπτουσίας της θρησκευτικής ζωης, της προσοικειωσεως, του Αγιασμού, δια της θέασεως του άρρητου κάλλους του Θεανδρικου προσώπου, του Εσφαγμενου Αρνίου.