ΓΙΑΤΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΣΥΡΡΕΟΥΝ ΣΕ ΟΡΘΟΔΟΞΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ

ΓΙΑΤΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΣΥΡΡΕΟΥΝ ΣΕ ΟΡΘΟΔΟΞΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ

Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού

=====

Στην ευρείας κυκλοφορίας τουρκική εφημερίδα «Χουρριέτ» δημοσιεύεται μια άκρως ενδιαφέρουσα είδηση, που αφορά την καταφυγή Τούρκων μωαμεθανών σε ορθόδοξες εκκλησίες της Κωνσταντινούπολης.

Η πρώτη σε αριθμό Τούρκων επισκεπτών είναι η Μονή Αγίου Γεωργίου του Κουδουνά στην Πρίγκηπο, το μεγαλύτερο νησί των Πριγκηπονήσων. Εκεί, όταν γιορτάζει ο Άγιος, στις 23 Απριλίου, γίνεται το αδιαχώρητο. Άνθρωποι που τους κυκλώνουν περιστάσεις, θλίψεις και ανάγκες καταφεύγουν στον Άγιο ζητώντας βοήθεια. Στη συνοικία της Πόλης που φέρει το όνομα Κουρούτσεμε (Ξηροκρήνη) υπάρχει η εκκλησία του Αγίου Δημητρίου. Εκεί καταφεύγουν όσοι έχουν προβλήματα με τη φωνή τους, δυσλεκτικοί, ακόμη και μουγγοί αναμένοντας το θαύμα. Αυτό γίνεται κάθε Παρασκευή, που τελείται θεία λειτουργία στο ναό. Ένα πλήθος μωαμεθανών Τούρκων αναμένει να πιεί αγίασμα από την εκεί υπάρχουσα πηγή. Στο Μπαλουκλί, στην Ζωοδόχο Πηγή, επίσης πάνε και παίρνουν αγίασμα από τη γνωστή αρχαία πηγή ικετεύοντας για θεραπεία. Στην εκκκλησία της Αγίας Παρασκευής στη συνοικία Μπεσίκτας καταφεύγουν όσοι πονεμένοι άνθρωποι έχουν προβλήματα οράσεως. Το ίδιο συμβαίνει και σε δυό εκκκλησίες του Αρναβούτκιοϋ, της Αγίας Κυριακής και της Αγίας Παρασκευής. Στο πανηγύρι του Αγίου Παντελεήμονος στην ομώνυμη εκκλησία του Κουζγκουντσιούκ είχε πάει σαν παιδί και ο πρώην αρχηγός των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων στρατηγός Ιλκέρ Μπασμπούγ, όπως ομολόγησε ο ίδιος. Άλλες τέλος εκκλησίες όπου καταφεύγουν μωαμεθανοί είναι ο Άγιος Θεράπων Σιρκετζί, η Παναγία του Ουνκαπανί και ο Άγιος Φανούριος του Ντολαπντερέ. 

Οι απλοί άνθρωποι μετρούν τη σχέση τους με το Θεό από την αποτελεσματικότητα της στις καθημερινές τους ανάγκες. Αφού παρακάλεσαν πολύ, κατά τη θρησκεία τους και «ουκ ην φωνή, ουκ ην ακρόασις», αποφάσισαν να καταφύγουν εκεί που καταφεύγουν οι Χριστιανοί, δηλαδή στη Θεοτόκο και τους Αγίους. Δεν είναι η πρώτη φορά που μέσα από τα πράγματα αποδεικνύεται η κραυγαλέα ανεπάρκεια του Μωαμεθανισμού. Ότι μιλάει για ένα Θεό που είναι κατασκεύασμα του ανθρώπινου μυαλού. Δεν έχουμε εγκατάλειψη, βέβαια, του  Μωάμεθ με βάπτισμα, διαπιστώνουμε όμως ένα ηχηρό ράπισμα στις παρειές του ψευδοπροφήτη. Το άλλο που περνάει απ’ το μυαλό μου είναι ότι μεταξύ τους θα κρύβονται αναμφίβολα πολλές πονεμένες ψυχές Κρυπτοχριστιανών, που βλέποντας το ρεύμα της μωαμεθανικής κοινωνίας πηγαίνουν φανερά πλέον, εκεί που, υπό διαφορετικές συνθήκες, θα πήγαιναν μόνο με τη σκέψη. Αυτά είναι αφιέρωμα μικρό σ’ όσους εκ των ημετέρων αναφέρονται στο «ιερόν Κοράνιον» και σ’ όσους το κάνουν δώρο.