Α. ΤΣΑΚΙΡΟΓΛΟΥ,Ο ΠΟΥΤΙΝ Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ Γ΄

 Ο ΠΟΥΤΙΝ Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

Γ΄

«Τὸ χρῶμα τῆς γάτας δὲν ἔχει σημασία, γιατὶ προέχει ἡ ἱκανότητά της νὰ πιάνει ποντίκια» Κινέζικη παροιμία

Τοῦ κ. Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου

=====

Β) Ὁ Ποῦτιν εἶναι ἐναντίον τῆς Παγκοσμιοποίησης.

Αὐτὴ εἶναι ἡ δεύτερη θέση προβολῆς τοῦ ρώσου προέδρου ἀπὸ τοὺς ἐπίδοξους ἀναλυτές/ὑποστηρικτές: Ὅμως καὶ πάλι μεροληπτοῦν καὶ παραπληροφοροῦν. Ὁ γνωστὸς ρῶσος καὶ στὴν Ἑλλάδα πασίγνωστος διανοούμενος Ντοῦγκιν «Στη συνέντευξή του στην εφημερίδα ιδιοκτησίας Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ερωτάται γιατί χωρίζει στα βιβλία του τον Πούτιν σε "ηλιακό" και "σεληνιακό". Ο Ντούγκιν εξηγεί ότι ο "ηλιακός" Πούτιν είναι “ο Πούτιν της Μεγάλης Ευρασίας, ο πατριώτης και κυρίαρχος, εκείνος που σπάει την Δυτική μεταμοντέρνα εποχή και την παγκοσμιοποίηση”. 

Από την άλλη, ο "σεληνιακός" Πούτιν είναι εκείνος "που συμβιβάζεται με τη Δύση, τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου, το Νταβός και την Ατλαντιστική φιλελεύθερη ελίτ» (ἐδῶ). Ἄρα ὁ Ποῦτιν, σύμφωνα μὲ τὰ λόγια κάποιου ποὺ τὸν ξέρει πολὺ καλά, μπορεῖ πολλὲς φορὲς νὰ δείχνει ἕνα ἐναντίον τῆς παγκοσμιοποίησης πρόσωπο, πολλὲς φορὲς ὅμως εἶναι ὑπέρ της. Γιὰ νὰ καταλάβουμε τὰ παραπάνω καλύτερα ἂς δοῦμε, ποιοὺς χαρακτηριστικοὺς τομεῖς τῆς παγκοσμιοποίησης τηρεῖ καὶ προωθεῖ ἡ σημερινὴ Ρωσία του Ποῦτιν (γιὰ βιβλιογραφία καὶ ἄλλα στοιχεῖα βλ. ἐδῶ):

·         Ταυτόχρονη επικοινωνία σε ὁλόκληρο τὸν Πλανήτη

·         Συμμετοχὴ σὲ ὑπερσυνοριακές ὀργανώσεις. Η Ρωσία ἀνήκει στὸν Ο.Η.Ε., στὸ «Big Eight (G8), στὴν Κοινοβουλευτική Συνέλευση της Ασίας (Πρόκειται γιὰ μία δομὴ ποὺ ἱδρύθηκε τὸ 1999 ὡς ὀργανισμὸς ἀφιερωμένος στὴν ἐνίσχυση τῆς ειρήνης καὶ τῆς κοινοπολιτείας στὸν κόσμο. Ἐκτὸς ἀπὸ τὴ Ρωσία, ἡ συνέλευση περιλαμβάνει 40 ἀκόμη κράτη), στὸ Φόρουμ οἰκονομικῆς συνεργασίας Ασίας-Εἰρηνικοῦ. Τὸ APEC περιλαμβάνει 21 χῶρες, στὸ Ἀρκτικὸ Συμβούλιο, στὴν Εὐρασιατικὴ Οἰκονομικὴ Κοινότητα, στὸν Ὀργανισμὸ Συλλογικῆς Συνθήκης γιὰ τὴν Ἀσφάλεια (ἡ Ρωσία εἶναι μόνιμο μέλος τοῦ συμβουλίου, στὸν Ὀργανισμὸ γιὰ τὴν Ἀσφάλεια καὶ τὴ Συνεργασία στὴν Εὐρώπη. (57 χῶρες ἀπὸ τὴ Βόρεια Ἀμερική, Εὐρώπη καὶ τὴν Κεντρικὴ Ἀσία), Ὀργάνωση τῆς Οἰκονομικῆς Συνεργασίας τοῦ Εὐξείνου Πόντου, στὸ  Συμβούλιο τῶν κρατῶν τῆς Βαλτικῆς Θάλασσας. (ἀπὸ τὸ 1992 μὲ τὴ συμμετοχή καὶ τῆς Γερμανίας, τῆς Δανίας, τῆς Λετονίας, Λιθουανίας, Νορβηγίας, Πολωνίας, της Φινλανδίας, Σουηδίας Εσθονίας), Συμβούλιο τῆς Εὐρώπης, στὴν Κοινοπολιτεία Ἀνεξάρτητων Κρατῶν ἢ ΚΑΚ. Ἡ Ρωσία εἶναι ὁ τρίτος σὲ μέγεθος ἐμπορικὸς ἑταῖρος τῆς Ε.Ε. 

Εἶναι δυνατὸν ἕνα κράτος ποὺ συμμετέχει σὲ τόσους καὶ τέτοιου εἴδους ὀργανισμοὺς νὰ εἶναι ἐναντίον τῆς παγκοσμιοποίησης; Συνεχίζουμε μὲ τοὺς τομεῖς τῆς παγκοσμιοποίησης, στοὺς ὁποίους συμμετέχει ἡ Ρωσία:

·         διαχείρηση κεφαλαίων καὶ ἐπιχειρήσεων ὁπουδήποτε στον κόσμο

·         συμμετοχὴ στὴν παγκοσμιοποίηση τῶν ἀγορῶν καὶ τῶν οικονομικῶν οἴκων

·         ἀνάπτυξη πολυεθνικῶν ἑταίρων καὶ ἐγκαθίδρυσή τους στὸ ρωσικὸ κράτος

·         ἀνάπτυξη πολυπολιτισμικοῦ κράτους καὶ συνείδησης (τὸ εἴδαμε στὰ διαγγέλματα τοῦ Ποῦτιν γιὰ τὶς μουσουλμανικὲς καὶ βουδιστικὲς γιορτές)

·         κοινὴ ἀντιμετώπιση μέσῳ μυστικῶν ὑπηρεσιῶν τῆς παγκόσμιας τρομοκρατίας

·         συμμετοχὴ σὲ παγκόσμια προγράμματα, π.χ. διαστήματος, αθλητισμοῦ κλπ.

Ἡ Ρωσία δὲν εἶναι, λοιπόν, ἐναντίον τῆς παγκοσμιοποίησης, οὔτε θὰ μποροῦσε ὡς ὑπερδύναμη νὰ εἶναι. Ἡ Ρωσία εἶναι ἐναντίον τοῦ συγκεκριμένου τρόπου παγκοσμιοποίησης καὶ προτείνει ἕναν διαφορετικό, στὸν ὁποῖο ἡ ἴδια ὡς ὑπερδύναμη θὰ παίζει κυριότερο καὶ πιὸ δυναμικὸ καὶ σύμφορο γι’ αὐτὴ τρόπο. Γι' αὐτὸ καὶ συνεργάζεται μὲ τὴν Ἰνδία καὶ τὴν Κίνα, τοὺς κύριους μοχλοὺς προώθησης καὶ στήριξης τῆς παγκοσμιοποίησης, (πρέπει πάλι νὰ τονιστεῖ, ὅτι καὶ τὰ δύο κράτη εἶναι παντελῶς ἀντιχριστιανικά). Ὡς γάτα λοιπόν, ὁ Ποῦτιν ἄλλαξε χρῶμα ἀλλὰ συνεχίζει νὰ κυνηγάει ποντίκια. 

Αὐτὸ τὸ ἀπέδειξε ὁ πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος δηλώνοντας ἤδη ἀπὸ τὸ 2011: «μόνο ἕνας ἑνωμένος ρωσικὸς κόσμος μπορεῖ νὰ γίνει ἕνας ἰσχυρὸς παγκόσμιος παράγοντας διεθνοῦς πολιτικῆς, ἰσχυρότερος ἀπὸ κάθε πολιτικὴ συμμαχία» (ἐδῶ σελ. 53). Ἀκόμα καὶ στὸ θέμα τοῦ ἐμβολίου ἡ Ρωσία ἀκολούθησε καὶ συμμετεῖχε στὴν παγκόσμια τακτικὴ ἐπιβολῆς ἑνὸς ἐμβολίου γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τοῦ Κορονοϊοῦ. Θὰ μποροῦσε λοιπόν, κανεὶς νὰ ὑποστηρίξει ὅτι ἡ Ρωσία δὲν εἶναι ἐναντίον τῆς παγκοσμιοποίησης, ἀλλὰ ἐναντίον μίας παγκοσμιοποίησης χωρὶς τὸν ἡγεμονικὸ ρόλο της ὡς ὑπερδύναμη.

Πάλι ὁ Ντοῦγκιν δίνει τὴν ἀπόδειξη γι’ αὐτὴ τὴν θέση. Λέει ὁ γνώστης τοῦ Ποῦτιν καὶ ἀναλυτὴς τῆς πολιτικῆς του:

«Η Θεωρία του Πολυπολικού Κόσμου και η Τέταρτη Πολιτική Θεωρία, και επίσης ο Ευρασιανισμός είναι περιγράμματα μιας κατά πολύ ευρύτερης και εκτεταμένης ιδεολογίας, που κατευθύνεται εναντίον της δυτικής ηγεμονίας και προκαλώντας την φιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και την αμερικανική στρατηγική κυριαρχία....Οπωσδήποτε, η Ρωσία ως εθνικό Κράτος δεν μπορεί να ανταγωνιστεί τη Δύση. Αλλά ως εφαλτήριο η Θεωρία του Πολυπολικού Κόσμου και της τέταρτης Πολιτικής Θεωρίας αλλάζει τη σημασία της. Δείκτης είναι η πολιτική της Ρωσσίας στον μετασοβιετικό χώρο και η αποφασιστικότητα στην σύναψη μη δυτικών συμμαχιών. Ο Πούτιν δοκιμάζει αυτό το εννοιολογικό δυναμικό ακόμη πολύ δειλά… Γι’ αυτό χρειάζονται άλλες ιδεολογίες στην πολιτική, εκτός του πλαισίου του διεκδικούντος παγκόσμια κυριαρχία φιλελευθερισμού (=τρίτος ολοκληρωτισμός) και των αποτυχημένων εναλλακτικών του (κομμουνισμός και φασισμός)...» (ἐδῶ).

Ὁ Ποῦτιν δὲν εἶναι λοιπόν, ἐναντίον τῆς Παγκοσμιοποίησης ἀλλὰ ἐπιδιώκει ἕνα ἄλλο μοντέλο ἐφαρμογῆς καὶ λειτουργίας της.