ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΤΗΣ ΜΟΛΔΑΒΙΑΣ ΕΞΗΓΟΥΝ ΠΩΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΝ ΤΗ ΔΙΑΚΟΠΗ ΤΟΥ ΜΗΜΟΣΥΝΟΥ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗ ΡΩΣΣΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΚΥΡΙΛΛΟΥ

ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΤΗΣ ΜΟΛΔΑΒΙΑΣ ΕΞΗΓΟΥΝ ΠΩΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΝ ΤΗ ΔΙΑΚΟΠΗ ΤΟΥ ΜΗΜΟΣΥΝΟΥ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗ ΡΩΣΣΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΚΥΡΙΛΛΟΥ

=====

Η Εκκλησία της Ρωσσίας συμμετείχε ενεργά και στην προετοιμασία της λεγομένης κακόφημης «Πανορθόδοξης Συνόδου» της Κρήτης. Σε αυτές τις περιστάσεις, το διάστημα 21-22 Ιανουαρίου 2016, με την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κισινέφ και Μολδαβίας, του κ. Βλαδιμήρου, διοργανώθηκε στο Κισινέφ το διεθνές θεολογικό συνέδριο με τίτλο «Η Πανορθόδοξη Σύνοδος μεταξύ ελπίδας και ανησυχίας», προσεγγίζοντας γενικότερα το θέμα του διαθρησκευτικού συγκρητισμού. 

Παρουσιάστηκαν εισηγήσεις θεολόγων από διάφορες χώρες, από την Ελλάδα, Ρωσία, Ουκρανία, Ρουμανία, Μολδαβία, Γεωργία, και τιμώμενος προσκεκλημένος και ομιλητής ήταν ο Πατήρ Θεόδωρος Ζήσης, Ομότιμος Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ.

Στην τελική απόφαση του συνεδρίου τονίστηκε ότι η Πανορθόδοξη Σύνοδος, η οποία επρόκειτο να συνέλθει, διοργανώθηκε με ένα λαθραίο, ανορθόδοξο πνεύμα, λόγο για τον οποίο ζητήθηκε καλύτερα να ακυρωθεί αυτή η Σύνοδος παρά να εισαγάγει μια διδασκαλία ξένη προς την Εκκλησία. Και, στην περίπτωση που τελικά θα ελάμβανε χώρα, ζητήθηκε η Εκκλησία της Ρωσσίας να μην συμμετέχει σε αυτήν. 

Το κείμενο των πορισμάτων του συνεδρίου, το οποίο υπογράφηκε από 44 ιερείς, 70 μοναχούς και παραπάνω από 1400 λαϊκούς, υποβλήθηκε στον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κισινέφ και Πάσης Μολδαβίας, κύριο Βλαδίμηρο, ο οποίος, με τη σειρά του το κατέθεσε στη διάθεση του Μητροπολίτη Ιλαρίων Αλφέγιεφ και όλων των αρχιερέων της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ρωσσίας, οι οποίοι ενδιαφέρονταν για το θέμα.

Διευκρινίζουμε ότι εκείνη τη στιγμή τα προπαρασκευαστικά κείμενα της «Αγίας και Μεγάλης Συνόδου» δεν είχαν ακόμα δημοσιευτεί, παρόλο που οι προετοιμασίες για τη Σύνοδο διήρκησαν δεκαετίες, και μέχρι τη διεξαγωγή της (Ιούνιο 2016) είχαν μείνει μόνο μερικούς μήνες. Τα προπαρασκευαστικά κείμενα δημοσιεύτηκαν μόνο τις 28 Ιανουαρίου και, δυστυχώς, αποδείχτηκαν ότι οι φόβοι σχετικά με αυτή την Σύνοδο ήταν απόλυτα δικαιολογημένοι.

Αμέσως μετά τη δημοσίευση των προπαρασκευαστικών κειμένων για την Πανορθόδοξη Σύνοδο κυκλοφόρησε μια σειρά θεολογικών αναλύσεων και αρνητικών αντιδράσεων στα κείμενα εκ μέρους κάποιων ιεραρχών, ιερέων και θεολόγων. 

Από τον κύριο Καθηγητή Δημήτριο Τσελεγγίδη ζητήθηκε να γράψει μια θεολογική ανάλυση των προπαρασκευαστικών κειμένων, ανάλυση η οποία υποβλήθηκε σε όλους τους επισκόπους της Εκκλησίας της Ρωσσίας ακριβώς πριν την σύγκληση της Ιεράς Συνόδου της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ρωσσίας (2-3 Φεβρουαρίου 2016), στην οποία συμμετείχαν 315 αρχιερείς. 

Στην εν λόγω Σύνοδο της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ρωσσίας όχι μόνο αγνοήθηκαν τα πορίσματα του θεολογικού συνεδρίου του Κισινέφ και όλες οι αναλύσεις του επί των προπαρασκευαστικών κειμένων (περιλαμβανομένης και της ανάλυσης του κυρίου Τσελεγγίδη), αλλά υιοθετήθηκε και το κείμενο «Η απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ρωσσίας (2-3 Φεβρουαρίου 2016)», στο οποίο εγκρίθηκε η αίρεση του οικουμενισμού με την έγκριση όλων των ενεργειών, οι οποίες διεξήχθηκαν στο πλαίσιο των προετοιμασιών της Πανορθόδοξης Συνόδου, η οποία επρόκειτο να συνέλθει τις 18-27 Ιουνίου 2016 στην Κρήτη κατά την εορτή της Πεντηκοστής (βλ. τα άρθρα 1-4 της Απόφασης). 

Το άρθρο 3 του εν λόγω συνοδικού κειμένου της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ρωσσίας διευκρινίζει: «Τα μέλη της Ιεράς Συνόδου επιβεβαιώνουν ότι, στην παρούσα μορφή, τα προπαρασκευαστικά κείμενα για την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο δεν παραβαίνουν την ακεραιότητα της ορθόδοξης πίστεως και δεν εκτρέπονται από την κανονική παράδοση της Εκκλησίας».

Παρόλο που, τελικά, η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ρωσσίας δεν συμμετείχε στη Σύνοδο της Κρήτης, πάντως, με την ομόφωνη έγκριση των προπαρασκευαστικών κειμένων για την «Αγία και Μεγάλη Σύνοδο» της Κρήτης και την αποδοχή του πνεύματος των κειμένων από τη Σύνοδο της Εκκλησίας της Ρωσσίας, ελλείψει μιας ζωντανής διαμαρτυρίας εκ μέρους εκείνων που θα έπρεπε να φυλάσσουν την Ορθοδοξία – δηλαδή των επισκόπων – η Ιερά Σύνοδος της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ρωσσίας απέκτησε πλήρη συμμετοχή στη διαπραττομένη ανομία της ψευδοσυνόδου.

Λίγο μετά τη συνέλευση της Συνόδου της Εκκλησίας της Ρωσσίας, κάποιοι από τους ιερείς, οι οποίοι συμμετείχαν στη συνέδριο του Κισινέφ τις 21-22 Ιανουαρίου 2016, επισκέφτηκαν τον Μητροπολίτη Κισινέφ και Μολδαβία, τον κύριο Βλαδίμηρο, και, αφού του παρουσίασαν μια εκτενή θεολογική ανάλυση των προπαρασκευαστικών κειμένων, του ζήτησαν να αποσύρει την ψήφο που έδωσε στην Ιεραρχία και να λάβει τα απαραίτητα μέτρα για την αναθεώρηση των εν λόγω κειμένων. Αγνοήθηκαν τα αιτήματα των ιερέων. 

Λίγες μέρες αργότερα, στις 12 Φεβρουαρίου, την ημέρα της εορτής των Τριών Ιεραρχών, έγινε η συνάντηση του Πατριάρχη Μόσχας, Κυρίλλου, και του Πάπα Ρώμης, Φραγκίσκου, στο αεροδρόμιο της Αβάνας. Η συνάντηση είχε ως αφορμή τους διωγμούς εναντίον των Χριστιανών της Εγγύς Ανατολής, όμως στην κοινή δήλωσή τους, την οποία υπέγραψαν και οι δύο και η οποία περιέχει 30 άρθρα, γίνεται μια κοινή ευλογία, πράγμα το οποίο απαγορεύεται κατηγορηματικά από τους Ιερούς Κανόνες, και στη συνέχεια ισχυρίζεται ότι οι δύο θρησκευτικοί αρχηγοί είναι «αδελφοί ἐν χριστιανικῇ πίστει» και γίνεται λόγος «διά την εξαιτίας της ανθρωπίνης αδυναμίας και αμαρτωλότητας απώλεια ενότητας»[2], και ούτως αποδίδεται στους παπικούς εκκλησιολογικό χαρακτήρα.

Έχοντας υπόψη μας όλα τα παραπάνω, το επόμενο λογικό βήμα για την αμόλυντη διατήρηση της δικής μας ομολογίας της Ορθόδοξης Πίστεως και για να επιστήσουμε την προσοχή στις πολύ σοβαρές εκτροπές των αρχιερέων μας από την ίδια την ουσία της εκκλησιαστικής τους διακονίας, αλλά και για να επιστρέψουν οι ίδιοι στην τάξη των Ιερών Κανόνων της Ορθόδοξης Εκκλησίας, από τις 14 Φεβρουαρίου 2016, δύο μοναστήρια και μια ομάδα ιερέων από τη Μητρόπολη Κισινέφ και Πάσης Μολδαβίας της Εκκλησίας της Ρωσσίας, αποφάσισαν να διακόψουν τη μνημόνευση του τοπικού ιεράρχη βάσει του ΙΕ΄ Κανόνα της Πρωτοδευτέρας Συνόδου Κωνσταντινοπόλεως, καθώς και σε συμφωνία με ολόκληρη τη διδασκαλία της Εκκλησίας σχετικά με τη συμμετοχή σε αίρεση και με τους διακηρύττοντές της.

ΠΗΓΗ:

Κατάνυξις