Ο ΕΠΑΙΝΟΣ ΤΟΥ ΜΠΑΝ ΚΙ-ΜΟΥΝ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΑΠΑ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟ

Ο ΕΠΑΙΝΟΣ ΤΟΥ ΜΠΑΝ ΚΙ-ΜΟΥΝ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΑΠΑ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟ  

(Αβίαστα ανασύρει τις ιστορικές μνήμες, των  διωγμών Ορθοδόξων από τους Παπικούς)

Του   Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

======

Όπως ανέφερε πρόσφατα η Vatican insider Paul Mastrolilli (ημερομηνίας 9/11/2015), σε κείμενό του που τιτλοφορείται «Μπαν Κι-Μουν:  ‘’Η Ευρώπη ανοίγει τα σύνορα για να υποδεχθεί τους πρόσφυγες’’», ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του προς τον Πάπα Φραγκίσκο για την εγκύκλιό του και πρόσθεσε ότι «είναι εντελώς απαράδεκτο να καταδιώκουν τους ανθρώπους γι’ αυτό που πιστεύουν».

Είναι αχρείαστος ο επιπρόσθετος σχολιασμός ότι το Βατικανό δεν είναι αρμόδιο να επιδέχεται επαίνους, αναφορικά με αντιδράσεις σε διώξεις όπου το κριτήριο είναι τα πιστεύω του άλλου.  Η βατικάνειος ιστορία μετά την αποκοπή των Παπικών από την Εκκλησία, γέμει παραδειγμάτων διωγμών Ορθοδόξων και όχι μόνο.

Ο παπικός δόλος πάντοτε ενέδρευε και ενεδρεύει είτε επιδεικνύοντας την αγριότητα, όπως τούτο συνέβη μετά τη σύνοδο της Βρέστης με τους διωγμούς των Ορθοδόξων, είτε με «χαμόγελα» δολίου διπλωματικής αβρότητας.  Θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθεί ο διωγμός των Ορθοδόξων που δεν υπέκυψαν στην παπική δολιότητα, μετά τη σύνοδο της Βρέστης. 

Για την άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1204 από τους Παπικούς Σταυροφόρους ο Σερ Έντουϊν Πήαρς αναφέρει, ότι ο αριθμός των τραυματιών και των νεκρών ήταν ‘’χωρίς τέλος και μέτρο’’ (sans fin et sans mesure). «Άρχισε η σφαγή χωρίς διάκριση», αναφέρει κατόπιν  «Οι εισβολείς δεν λυπόταν ούτε τις γυναίκες και τους γέροντες.  Ποτέ στην Ευρώπη δεν είχε πραγματοποιηθεί μια τόσο συστηματική και ανελέητη λεηλασία. Ποτέ στρατός Χριστιανικού κράτους δεν είχε λεηλατήσει μια πόλη με τόσο βάρβαρο τρόπο, όσο εκείνος με τον οποίο λεηλάτησαν την πόλη εκείνοι οι στρατιώτες του Χριστού».  

Στην Κύπρο τόσο η βαρβαρότητα, όσο και η δολιότητα των Παπικών έχει καταγράψει μελανές σελίδες.  Το μαρτύριο των 13 Μαρτύρων της Μονής Καντάρας τούτη την Παπική βαρβαρότητα καταμαρτυρεί.

Κατά την περίοδο της Παπικής δυναστείας στην Τρανσυλβανία, οι Παπικοί κατέφυγαν σε απάνθρωπα βασανιστήρια εις βάρος των Ρουμάνων Ορθοδόξων, που πολύ θα ζήλευαν και τα ολοκληρωτικά καθεστώτα του 19^ου αιώνα. 

Οι Ουστάσι, υπό τα βλέμματα του φασίστα Μουσολίνι,  με ηγέτη τον δικτάτορα Άντε Πάβελιτς  και τη συνενοχή του Παπικού καρδιναλίου Στέπινατς, σφάγιασαν 800,000 Ορθοδόξους Σέρβους.

Να υπενθυμίσομε ότι το  κριτήριο του μαρτυρίου των   Σέρβων ήταν η Ορθόδοξη πίστη των.  Πρώτα μαρτύρησαν όλοι οι Ορθόδοξοι ιερείς της περιοχής.  Οι Παπικοί δεν λυπήθηκαν ούτε τα μικρά παιδιά των κατωτέρων τάξεων του Δημοτικού Σχολείου.  Το εγκληματικό προσκλητήριο των παπικών «αδελφών» μια μόνο προτροπή είχε προς τους Ορθοδόξους Σέρβους, «να γίνουν παπικοί».

Ο έπαινος του Μπαν Κι-Μουν με την επισήμανση, «είναι εντελώς απαράδεκτο να καταδιώκουν τους ανθρώπους γι’ αυτό που πιστεύουν», πολύ εύκολα ανέσυρε ιστορικές μνήμες, που δεν εξέλιπαν ούτε στις μέρες μας, με την αγριότητα των Παπικών-ουνιτών σε Πολωνία και Ουκρανία.