Sunday, January 30, 2011

"FINIS GRAECIAE" ή ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ ΠΟΥ ΑΝΑΡΡΙΠΙΖΕΤΑΙ;



“FINIS GRAECIAE”

ή ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ ΠΟΥ ΑΝΑΡΡΙΠΙΖΕΤΑΙ;


Του Παναγιώτη Τελεβάντου

============


Το άρθρο του κ. Γιανναρά, που παρατίθεται στη συνέχεια, γράφτηκε λίγες μέρες μετά την ταπείνωση στα Ιμια.


Νομίζω πως κανείς δεν διαφωνεί ότι λίγοι μπορούν να γράψουν τόσο ωραία και τόσο ουσιαστικά πράγματα όσο αυτά που περιέχονται σε αυτό το άρθρο.


Να προσθέσουμε τούτο μόνον. Αν η Ελλάδα της εθνικής ταπείνωσης των Ιμίων έστειλε το μήνυμα, που περιγράφει τόσο παραστατικά και τόσο ουσιαστικά ο κ. Γιανναράς, ας αναλογιστούμε με απέραντη θλίψη και πόνο ψυχής σε πόσο χειρότερη μοίρα βρισκόμαστε σήμερα με τους Γ. Παπανδρέου, Δημήτρη Χριστόφια και Δ. Δρούτσα να οδηγούν από ταπείνωση σε ταπείνωση την πατρίδα μας χωρίς τελειωμό.


Αραγε ο κ. Γιανναράς έχει δίκαιο; Μήπως όλα τέλειωσαν; Είμαστε ανήμποροι θεατές του Finis Graeciae; Ζούμε την απόλυτη παρακμή που οδηγεί στην εθνική και πολιτική μας εξαφάνιση ή μπορούμε ακόμη να ελπίζουμε ότι θα γίνει το απρόσμενο θαύμα;


Το 1996 ο αρθρογράφος δείχνει ότι διατηρούσε ακόμη ελπίδα ότι το νέο 1897 μπορεί να μας διδάξει κάτι. Στα πρόσφατα άρθρα του μιλά για το τέλος της Ελλάδας (“Finis Graeciae”).


Η λογική μας λέγει ότι έχει δίκαιο. H ψυχή μας δεν θέλει να δεχτεί τη στυγνή πραγματικότητα. Και ακόμη ελπίζουμε στο θαύμα.


*****



ΙΜΙΑ ΟΙΜΩΖΟΥΣΑ



Του Χρήστου Γιανναρά

===========


Στη βραχονησίδα Ίμια δεν κρίθηκε μια κυβέρνηση και μια στρατιωτική ηγεσία. Κρίθηκε συνολικά ό,τι έχουμε χτίσει ως κρατικό και κοινωνικό οικοδόμημα εδώ και μερικές δεκαετίες. Και συγκρίθηκε με τη σοβαρότητα των Τούρκων. Ναι, η Τουρκία ζει σε μόνιμη κοινωνική και πολιτική κρίση, ασελγεί συνεχώς σε κάθε έννοια Διεθνούς Δικαίου και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όμως τον βαρβαρικό της ρόλο τον παίζει σοβαρά, με συνέπεια και πυγμή. Προμελετημένα και ευφυέστατα κατακτούν οι Τούρκοι, βήμα προς βήμα, ηγεμονικό ρόλο στην περιοχή. Αυτό επιδιώκουν και ξέρουν πως να το πετύχουν. Έχουν σοβαρότητα, που λείπει από μας τραγικά.


Το δικό μας κράτος τρέμει μπροστά στους χουλιγκάνους καταληψίες του Πολυτεχνείου, που να βρει ανάστημα για να το υψώσει απέναντι στην ευφυέστατη στρατηγική των Τούρκων; Πως να επιδείξει σοβαρότητα ένα κράτος που δυο ολόκληρους μήνες σερνόταν στον ωνάσειο εξευτελισμό κάθε πολιτικής και συνταγματικής αξιοπρέπειας; Γι’ αυτό και φτάσαμε στον ανήκουστο διασυρμό. Κράτος που να πατούν εισβολείς στο έδαφος του, και αυτό να μαζεύει τις σημαίες και τα όπλα του και να αποχωρεί, με τον όρο να αποχωρήσουν και οι εισβολείς, έστω κι αν θριαμβολογούν για ιδιοποίηση των καταπατημένων. Ποιο ανάλογο, τέτοιου εσχάτου αυτοεξευτελισμού, μπορούμε να επικαλεσθούμε;


Ομολογήθηκε καίρια από το βήμα της Βουλής: Δεν είμαστε παρασκευασμένοι, έχουμε καίρια υστερήματα, μας λείπουν ακόμα πολλά για να μπορέσουμε να αντισταθούμε σθεναρά στην τουρκική ανομία και βαρβαρότητα. Αλλά τι ακριβώς μας λείπει; Μια ευφυής πολιτική, μια τολμηρή διπλωματία και εύστροφη στρατηγική χρειάζεται ανθρώπους με έκτακτη παιδεία, καλλιέργεια και ιστορική συνείδηση, που η Ελλάδα πια δεν τους παράγει. Χρειάζεται κυρίως φρόνημα και αίσθηση πατρίδας-άμεση αίσθηση ότι η βραχονησίδα Ίμια είναι εξίσου και ακραιφνώς Ελλάδα όσο και η πλατεία Συντάγματος. Με απαίδευτους ή αφελληνισμένους πολιτικούς, μεταπράτες ευρωπαϊκών ιδεολογημάτων, δεν υπάρχει, δεν μπορεί να υπάρχει εμπνευσμένη οξύνοια, τόλμη.


Κάποιες μοναχικές φωνές κραυγάζουν από χρόνια ότι η εξωτερική πολιτική αρχίζει με το φρόνημα και την αυτοσυνειδησία που μεταγγίζουμε από το δημοτικό σχολείο, μα κάτι τέτοιο σήμερα λογαριάζεται σαν «εθνικισμός», «σοβινισμός», «σκοταδιστική συντήρηση». Ποιος είναι διατεθειμένος σήμερα να πολεμήσει για την «πατρίδα», ποια ποιότητα ζώσα ταυτίζεται στις συνειδήσεις μας με την πατρίδα, ποια ιστορία, ποια γλώσσα, ποια ιερά, ποια ελευθερία γνωρίζει ο Έλληνας πάρεξ την καταναλωτική;


Στη βραχονησίδα Ίμια ξεγυμνώθηκε θεαματικά η ανθρωπολογική μας έκπτωση, η κοινωνική παρακμή μας. Πίσω από τους ανθρώπους που πήραν έμφοβοι τις αποφάσεις, που έμειναν εκτεθειμένοι για κραυγαλέες παραλείψεις, για κωμικές παλινωδίες, που μέτρησαν τα δεδομένα με κοντόθωρο μικρονοϊκό ωφελιμισμό, πίσω από τους ενόχους αυτής της ανατριχιαστικής ταπείνωσης του Γένους των Ελλήνων, βρίσκεται ο καθένας μας, βρισκόμαστε όλοι μας. Βρίσκεται ο αεριτζής νεόπλουτος, ο καταχραστής εργολήπτης, ο φοροφυγάς, ο διορισμένος με κομματικό σημείωμα, ο ανάλγητος για το «κοινωνικό κόστος» συνδικαλιστής. Βρίσκεται ο Έλληνας-έρμαιο της κρετινικής «ψυχαγωγίας» των τηλεοπτικών καναλιών και του κρατικού τζόγου, βρίσκεται η διαλυμένη για λόγους «εκδημοκρατισμού» παιδεία μας, η αφελληνισμένη μας διανόηση.


Η αφαιρετική σύνοψη όλης αυτής της ευτέλειας και αποσύνθεσης συγκρότησε τη νοοτροπία και τακτική, τελικά τον ανθρωπολογικό τύπο του σημερινού Έλληνα που ορθώθηκε στη βραχονησίδα να αναμετρηθεί με τους Τούρκους. «Ως νάνος τανυόμενος επ’ άκρων ονύχων» ρητόρευσε, απείλησε, και ύστερα υπάκουσε στα αμερικάνικα κελεύσματα αποχώρησε γυμνώνοντας τα οπίσθια του.


Το πιο απελπιστικό: Την επομένη, δίχως αιδώ και λύπη, κυριολεκτικά αναίσχυντος, ξανάρχισε την κομματική αηδιαστική αντιδικία: «Εμείς, με τη στρατηγική των γυμνών οπισθίων αποφύγαμε να καθήσουμε σε τραπέζι διαπραγματεύσεων με τους Τούρκους, ενώ εσείς είχατε προσπαθήσει να πουλήσετε τις βραχονησίδες».


Αυτόν τον Έλληνα - εμάς όλους - συνόψισε και εκπροσώπησε στην πρόσφατη κρίση η νέα «εκσυγχρονιστική» μας κυβέρνηση. Είναι κρίμα, είναι οδύνη, γιατί στηρίξαμε όλοι στον πρωθυπουργό και σε κάποια στελέχη του καίριες ελπίδες ανάκαμψης από τη συλλογική έκπτωση. Τουλάχιστον, αυτή η τόσο πρώιμη αποτυχία τους, το βαρύτατο στίγμα που ανεξάλειπτα πια τους βαραίνει ας λειτουργήσει σαν κραδασμός για την αφύπνιση μας στα ουσιώδη.


Με ταπείνωση και σεμνότητα να αποδείξουν ότι κατάλαβαν τι σήμαινε το καινούργιο 1897: Η παιδεία, ο πολιτισμός, η αυτοσυνειδησία, το φρόνημα είναι οι προϋποθέσεις για την επιβίωση, την ποιότητα της ζωής, την αξιοπρέπεια μας των Ελλήνων. Για να σοβαρέψει επιτέλους κάποτε το κωμικό και ανυπόληπτο κράτος μας.


ΠΗΓΗ:


Πέραν από το άτομο

4 comments:

  1. ΧΑΙΡΕΤΕ. ΤΙ ΠΑΡΙΣΤΑΝΕΙ, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, Ο ΜΗΔΕΝΙΣΤΗΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ; ΤΩΡΑ ΜΑΣ ΒΓΗΚΕ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΙΣΤΗΣ; Ε, ΟΧΙ, ΠΑΕΙ ΠΟΛΥ. ΑΥΤΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΚΑΤΗΓΟΡΕΙ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ, ΤΗΝ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ «ΠΑΤΡΙΣ, ΘΡΗΣΚΕΙΑ, ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ»; ΑΥΤΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΠΟΛΕΜΑ ΤΙΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ;
    ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΩΡΑ, ΕΝΑ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΤΗΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ (ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΚΦΑΝΣΕΙΣ ΤΗΣ), ΝΑ ΑΠΑΙΤΕΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΝ ΓΙΑ ΤΑ ΙΜΙΑ, ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΙΜΙΑ;
    ΘΑ ΕΙΧΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΙΛΑΕΙ ΕΤΣΙ, ΑΝ ΖΗΤΟΥΣΕ ΑΠΟ ΤΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΝΑ ΖΕΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ. ΔΗΛΑΔΗ, ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΝΑ ΔΙΝΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ, ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΟΛΗ Η ΖΩΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΙΚΟ ΤΡΟΠΟ ΖΩΗΣ.
    ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΚΑΛΟΠΕΡΑΣΑΚΙΑΣ ΑΣΤΟΣ, ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΙΛΑΕΙ ΕΤΣΙ.
    Δ.Γ.Θ.

    ReplyDelete
  2. Επιμέρους αντιρρήσεις για θέσεις που έχει εκφράσει όλοι έχουμε αλλά είναι καλόν το ότι αγαπά την πατρίδα του και θέλει να να μη την δει να απομακρύνεται από την παράδοση της

    ReplyDelete
  3. ΑΓΑΠΗΤΕ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ, Ο ΕΘΝΙΚΙΣΤΗΣ ΑΓΑΠΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ, ΔΗΛΑΔΗ ΤΑ ΧΩΡΑΦΙΑ, ΕΠΕΙΔΗ ΖΕΙ ΑΠΟ ΑΥΤΑ. ΣΗΜΕΡΑ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΧΟΥΝ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΘΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΧΩΡΑΦΙΑ, ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΙΚΟ ΤΟ ΟΤΙ ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ. ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΕΙ, ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΟΛΟΣ Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΠΑΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ;
    ΕΠΟΜΕΝΩΣ, Ο ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ ΚΑΙ Ο ΚΑΘΕ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΜΙΛΑΝΕ ΩΣ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΤΟΥ 70 (ΚΑΙ ΠΙΣΩ).
    ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΜΙΛΑΝΕ , ΑΝ Η ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΚΑΙ Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥΣ ΗΤΑΝ ΠΡΟΣ ΤΑ ΔΕΞΙΑ…
    ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ, ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΜΑΣ. ΑΥΤΑ ΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΝΑ ΦΥΛΑΞΟΥΜΕ ΕΙΤΕ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΙΤΕ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΠΛΑΝΗΤΙΚΟ ΧΩΡΙΟ…
    ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ Ο ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ ΔΕΝ ΤΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΤΟ ΕΘΝΟΣ –ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΔΕΞΙΑΣ, ΚΑΛΑ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΠΕΡΙΟΡΙΣΤΕΙ ΣΤΑ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ.
    ΤΑ ΟΠΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΑΛΛΟΥΣ. ΤΑ «ΟΧΙ» ΘΕΛΟΥΝ ΜΕΤΑΞΑΔΕΣ, ΟΧΙ ΛΑΠΑΔΕΣ ΜΙΚΡΟΑΣΤΟΥΣ…

    ReplyDelete
  4. Σας παρακαλώ στο μέλλον να γράφετε με πεζά στοιχεία.

    Νομίζω ότι δεν αντιληφθήκατε τους πραγματικούς πολιτικούς και ιδεολογικούς προσανατολισμούς του κ. Γιανναρά, εξαίτιας των λεκτικών ακροβατισμών που του αρέσει να επιδίδεται.

    Διαφωνώ σε πολλά και καίρια μαζί του αλλά νομίζω ότι έχει το θάρρος της γνώμης του.

    ReplyDelete