O ΝΕΟΝΙΚΟΛΑΙΤΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΥΡΗΝΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ κ. ΓΙΑΝΝΑΡΑ

O ΝΕΟΝΙΚΟΛΑΙΤΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΥΡΗΝΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ κ. ΓΙΑΝΝΑΡΑ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Στὴν ὁμιλία του, κατὰ τὴν ἀναγόρευση τοῦ Γιανναρᾶ σὲ ἐπίτιμο διδάκτορα τοῦ Τμήματος Κοινωνικῆς Θεολογίας τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἐθνικοῦ καὶ Καποδιστριακοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, είπε ο εισηγητής Καθηγητής κ. Απόστολος Νικολαίδης:

“Όσοι κατηγόρησαν τὸν Χρῆστο Γιανναρᾶ γιὰ Νικολαϊτισμό, δὲν κατανόησαν τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Χρῆστος Γιανναρᾶς χρησιμοποιεῖ τὸν ἔρωτα μὲ τὴν ἔννοια τῆς ἀγάπης, δηλαδὴ τῆς αὐθυπέρβασης. Εἶναι προφανὲς ὅτι χωρὶς ἀγάπη, δηλαδὴ χωρὶς τὸν ἔρωτα, εἶναι ἀδύνατον κάποιος νὰ σωθεῖ. Ἡ ἀγάπη δὲν δηλώνει ἰδίωμα συμπεριφορᾶς, ἀλλὰ τρόπο ὑπάρξεως. Ὁ ἐγωκεντρικὸς ἄνθρωπος εἶναι ἀδύνατον νὰ ἐρωτευθεῖ, γιατὶ δὲν μπορεῖ ν’ ἀγαπήσει. Ὁ ἔρωτας κατὰ τὸν Χρ. Γ. διασώζει τὸν ἐκστατικὸ χαρακτῆρα τῆς ἀγάπης, τὴν ἔξοδο ἀπὸ τὸ ἐγώ, τὴν ἐλευθερία ἀπὸ τὶς ἀναγκαιότητες ποὺ καθορίζουν τὴν φυσικὴ ἀτομικότητα.” 

Ο Καθηγητής κ. Απόστολος Νικολαίδης πριν ή εκστομίσει τόσο άκριτα πράγματα για τον Νεονικολαιτισμό του κ. Γιανναρά επιβεβλημένο ήταν να διαβάσει το άρθρο του π. Επιφάνιου Θεοδωρόπουλου “Πριν τον γάμο ή μετά τον γάμο ή περί αστείων πραγμάτων” στο βιβλίο του αείμνηστου Γέροντα “Προγαμιαίαι Σχέσεις, Πολιτικός Γάμος, Αμβλώσεις”. 

Σ’ αυτό αποδεικνύεται με ατράνταχτα επιχειρήματα, ότι ο κ. Γιανναράς ξεκάθαρα αναφέρεται σε σαρκικές σχέσεις και όχι σε θείο έρωτα. Γι’ αυτό και δέχτηκε την καταλυτική κριτική του Γέροντα Επιφάνιου Θεοδωρόπουλου.

Ο κ. Νικολαίδης όφειλε, επίσης, να διαβάσει τα βιβλία και τα άρθρα του π. Θεόκλητου Διονυσιάτη με τα οποία καθαίρεσε τις νεονικολαιτικές κακοδοξίες του κ. Γιανναρά.

Οι Καθηγητές της Θεολογικής Σχολής Αθηνών όφειλαν προπαντός να έχουν υπόψη τους την καταδίκη του κ. Γιανναρά από την Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους, η οποία ομόφωνα κατάγγειλε ότι ο Νεονικολαιτισμός του κ. Γιανναρά οδηγούσε σε σαρκικές αμαρτίες τους ευσεβείς νέους, που διάβαζαν τα βιβλία του.

Ο κ. Απόστολος Νικολαίδης και οι άλλοι Καθηγητές της Θεολογικής Σχολής Αθηνών, όφειλαν να γνωρίζουν ότι ο κ. Γιανναράς είναι απόφοιτος της οικουμενιστικής Θεολογικής Σχολής του Αγίου Σεργίου στο Παρίσι, όπου ανθούσαν ανέκαθεν οι Νεονικολαιτικές κακοδοξίες. 

Όφειλαν, επίσης, να γνωρίζουν ότι ο κ. Γιανναράς ανδρώθηκε θεολογικά στη Δύση, κατά τη διάρκεια των κοσμογονικών φιλελεύθερων (liberal) θεολογικών εξελίξεων στον Προτεσταντικό χώρο την δεκαετία του 1960.

Άρα ο ισχυρισμός ότι, όσοι επικρίνουν τον Νεονικολαιτισμό του κ. Γιανναρά, παρενόησαν το έργο του, είναι εντελώς αβάσιμος.

Οι Καθηγητές της Θεολογικής Σχολής Αθηνών όφειλαν, επίσης, να γνωρίζουν ότι ο κ. Γιανναράς επιτέθηκε με εντελώς ανοίκειους χαρακτηρισμούς εναντίον του μεγαλύτερου Πατέρα και Διδασκάλου της Εκκλησίας των τελευταιών αιώνων -του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου-, επειδή η θεολογία του μεγάλου αυτού Αγίου της Εκκλησίας βάζει φραγμό στις Νεονικολαιτικές κακοδοξίες του.

Το ίδιο έκανε με τους Κανόνες των Οικουμενικών Συνόδων -και δη της Πενθέκτης- επειδή περιέχουν πλήθος Κανόνων που καθαιρούν τα οχυρώματα του Νεονικολαιτισμού.

Το πιο σοβαρό! Για να δικαιώσει τον Νεονικολιτισμό του επιτέθηκε ακόμα και στο δόγμα της αειπαρθενίας της Θεοτόκου!!! 

Και όμως! Η Θεολογική Σχολή Αθηνών τον έκρινε άξιο για να του απονείμει τον τίτλο του Επίτιμου Διδάκτορά της.!!!

Άρα εξετέθη ανεπανόρθωτα ο κ. Απόστολος Νικολαίδης, αλλά και η Θεολογική Σχολή Αθηνών σαν σύνολο, με αυτά που είπε ο κ. Καθηγητής και προπαντός με την απονομή του τίτλου του επίτιμου Διδάκτορος στον κ. Γιανναρά.