ΚΡΙΤΙΚΟΣ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ «ΓΕΡΩΝ ΙΩΣΗΦ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΣ» ΣΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΠΟΥ ΣΥΝΔΕΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΣΤΑΥΡΟΒΟΥΝΙΟΥ
Ε΄
Τοῦ Οσ. Μοναχοῦ Ἱλαρίωνος Σταυροβουνιώτου
=====
Στὴν σελίδα 350 τοῦ βιβλίου «Γέρων Ἰωσὴφ Βατοπαιδινός» διαβάζουμε γραφέντα καὶ λεχθέντα τοῦ ὁσίου Γέροντος Ἐφραίμ τοῦ Κατουνιακιώτου:
«Ὁ Γέροντας εἶναι Χριστὸς ἐπὶ γῆς. Ὅποιος βιάζει τὸν Γέροντα καὶ κάνει ἀνυπακοὴ εἶναι γιὰ ἐμένα δεύτερος Ἰούδας. Τί θέλεις, Γέροντα; Αὐτό; Νἆναι εὐλογημένο. Πῶς θὰ κάνουμε, Γέροντα; Ὅπως θέλεις· ἦλθα γιὰ ὑπακοή, νὰ κάνω ὅ,τι λέει ὁ Γέροντας».
Δηλαδή, ἀδελφοὶ καὶ πατέρες, μοῦ λέει ὁ λογισμός, ὅτι ἴσως γι’ αὐτὸ τὸν λόγο ὁ γ. Ἰωσήφ ὅπου πῆγε (στὰ διάφορα μοναστήρια) βρῆκε τόσους πειρασμούς καὶ δημιουργήθηκαν τόσα σκάνδαλα.
ΜΕΓΑΛΟΙ ΠΕΙΡΑΣΜΟΙ ΚΑΙ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΑ ΣΚΑΝΔΑΛΑ ΣΤΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ «ΚΑΘΟΔΗΓΟΥΣΕ» Ο ΓΕΡΩΝ ΙΩΣΗΦ
Ὁ Ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Δοχειαρίου, ὁ κυρὸς Ἀρχιμανδρίτης Γρηγόριος, σὲ ἄρθρο του ἀναφέρει τὴν ἑξῆς ἐκπληκτικὴν καὶ βαρυσήμαντη μαρτυρία κατὰ τοῦ Γέροντος Ἰωσὴφ τοῦ Βατοπαιδινοῦ:
«Ἔπειτα γιὰ τὸν Ἰωσὴφ ποὺ τράνεψε στὴν θεολογία, ἔχουμε μαρτυρία ἀπὸ τὸν μακαριστὸ Νικόδημο Μπιλάλη, ποὺ ὑπῆρξε πνευματικό του παιδί, πὼς ὅταν ἠθέλησε νὰ γίνη ἱερεὺς καὶ νὰ ἡγουμενεύση στὴν Μονὴ Κουτλουμουσίου, ὁ εἰλικρινὴς καὶ αὐθόρμητος π.Νικόδημος τοῦ εἶπε:
– Ἂν προχωρήσης στὴν ἱερωσύνη, θὰ σὲ ξετινάξω. Ξέρεις πολὺ καλὰ ὅτι εἶσαι αἰσθησιακὸς ἄνθρωπος καὶ δὲν σοῦ ἐπιτρέπεται βάσει τῶν ἱερῶν Κανόνων νὰ ἱερουργήσης. Αὐτὸ τὸ ἔδειξες διακονώντας τὴν γυναικεία Μονὴ τοῦ Ἁγίου Νικολάου Βάθειας. Ἀλλὰ καὶ πολλὰ ἄλλα ἀκούστηκαν κατὰ τὴν διακονία σου στὴν Κύπρο. Ἀπορριπτέος εἶσαι τῆς ἱερωσύνης. Ἂν προχωρήσης, θὰ ξεφωνήσω.» (Ἡγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Δοχειαρίου τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Γρηγορίου, ἄρθρον: «ΠΑΣΧΑ ΚΥΡΙΟΥ ΠΑΣΧΑ», Ἐφημερίδα «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ», 25/5/2018, ἀριθμὸς φύλου 2213, σελ. 1 καὶ 7 ).
Ἐξάπαντος γιὰ τὴν Γυναικεία Ἱερὰ Μονὴ τοῦ Ἁγίου Νικολάου Βάθειας τὸ ἐν λόγῳ βιβλίο, λαλίστατο περὶ τοῦ βίου καὶ τῆς πολιτείας τοῦ γ. Ἰωσήφ Β., δὲν μᾶς λέει τίποτε. Μᾶς ἀποκρύπτουν ὅ,τι ἔγινε. Γιατὶ ἆρά γε οἱ Βατοπαιδινοὶ πατέρες μᾶς ἀποκρύπτουν αὐτὸ τὸ ἄγνωστο κεφάλαιο τὸ ὁποῖο καταγγέλλεται δυναμικῶς ὑπὸ τοῦ ἀείμνηστου Γέροντος (καὶ φίλου τοῦ Ἁγίου Γέροντος Παϊσίου) π. Νικοδήμου Μπιλάλη;
(Συνεχίζεται)
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΕΠΙ ΤΟ Ε΄ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΤΗΣ ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΣΤΑΥΡΟΒΟΥΝΙΟΥ
ReplyDeleteΤου Παναγιώτη Π. Νούνη
Το ζήτημα της υπακοής είναι κεφαλαιώδες ζήτημα στο Μυστήριον του Ησυχασμού/Μοναχισμού. Έχουν γραφεί ολόκληροι τόμοι περι αυτής.
Δυστυχώς, η νοσηρή τάσις να μοναστικοποιήσουμε τον κόσμο (να μπολιάσουμε το κοσμικό φρόνημα με μοναστικούς κανόνες) με μεθοδευμένους αστείους Γεροντισμούς και Γκουρουϊσμούς (ελέω οπαδοποίησις και μάντρωσις των μαζών), συγκλονίζει και συγχίζει τις αδύναμες ψυχές που προσέρχονται εν μετανοία στη μάνα μας Εκκλησία.
Το ιερό Ευαγγέλιον θα μεταμορφώσει, μυστηριακώς, το κοσμικό φρόνημα και τον κόσμο μεταβάλλει σε κόσμημα, και όχι ο Γέροντας με τους οπαδούς του.
Η προσωπολατρεία και απολυτοποίησις προς το πρόσωπον του Γέροντα είναι ψιλή ειδωλολατρία. Υπάρχει «ορθόδοξη» ειδωλολατρία, και την καλλιεργούν ιδιαίτερα οι νεοΒατοπεδινοί και οι Οικουμενιστές. Ο άνθρωπος έχει τάσεις προς διάφορους ψυχολογικούς εθισμούς. Ναρκωτικά, τσιγάρο, διαδίκτυο, φαγητό, σέξ, Γέροντες, αλκοόλ, ποδόσφαιρο, Πατριάρχες, τηλεόραση, κ.ο.κ.
Ο Θεός θέλει ΜΟΝΟΝ την μανική μετάνοιά μας και την εν Χριστώ ελευθερία μας, ώστε να γίνουμε αυτό που είμαστε προορισμένοι να γίνουμε, και όχι την ψυχωτική και εμμονική προσκόλλησιν μας σε Γκουρού και Γέροντα.
Δεν υφίσταται ΟΥΔΕΜΙΑ αμαρτία, πλύν της αμετανοησίας, μας διδάσκει ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος. Εμείς επιμένουμε ψυχωτικά να ασχολούμαστε με την αμαρτία, με τον ηθικισμό μας, και με τις εμμονές μας.
Ο «χριστιανικός» Ηθικισμός μας μεταβάλλει ενίοτε σε μαριονέτες του τάδε ή του δείνα Γέροντα. Δεν φταίνε μόνο οι «χαρισματούχοι» Γέροντες αλλά και εμείς. Επειδή είμεθα δειλοί και φοβισμένα ανθρωπάκια, και δεν αναλαμβάνουμε το θείο δάνειο της ζωής ώστε να εξοφλήσουμε το χρέος του επερχόμενου θανάτου.
Θέλουμε ο Γκουρού μας να αναλαμβάνει την ευθύνη της ζωής μας, και κατά θεο-λογική συνέπεια φοβόμαστε ή τρέμουμεν με την σκιά ή και την ιδέα του θανάτου. Αυτό δεν είναι ζωή αλλά βίος αβίωτος, σκέτη κόλαση. Πως θα μάθουμε να πεθαίνουμε, αν δεν μάθουμε να ζούμε την ζωή μας; Πως θα θανατοποιήσουμε το θάνατο με τις θρησκόληπτες εξαρτήσεις μας;
Πως θα αντιμετώπισουμε το Μυστήριο του Θανάτου απαγκιστρωμένοι και προσκολλημένοι σαν στρείδια επάνω σε Γέροντες, συζύγους, υλικά αγαθά, φίλους και φιλενάδες;
Οι Λαϊκοί πιστοί δεν είναι υποχρεωμένοι να εξασκούν τυφλή και αδιάκριτη υπακοή σε Γέροντα. Δεν έχουν δώσει μοναστικές υποσχέσεις για αδιάκριτη και τυφλή υπακοή. Ούτε κάν η μοναστική υπακοή δεν πρέπει να είναι τυφλή και αδιάκριτη. Τούτο πολλοί μοναχοί το αγνοούσιν. Ο Θεός μας έδωσε συνείδησιν, και το δώρον της Ελεύθερης επιλογής. Υπάρχει μάλλιστα για ζητήματα Πίστεως η αγία ανυπακοή! Βασιλεύει όμως κατά κόρον η κακή υπακοή! Οι Λαϊκοί και οι Μοναχοί έχουν την ευαγγελική επιλογή χωρίς να καταργείται το αυτεξούσιον της εκ βαθέων ερωτικής μετάνοιας παρ΄όλην την αμαρτητική ροπή της ψυχής.
Μοναχοί, Κληρικοί και Λαϊκοί έχουμε καθημερινές πτώσεις εν γνώσει και αγνοία μας. Αυτά είναι μονάχα στιγμιαία επεισόδια. Η οντολογική μετάνοια λευκάνη μυστηριακώς τον άνθρωπο, του δίνει φτερά. Δεν υπάρχει απελπισία και κατάθλιψη για όποιον λατρεύει και μετανοεί υπαρξιακά τον Πλάστη μας.
Οι Λαϊκοί εν τω κόσμω επειδή δεν είναι εφικτό να εφαρμώζουν το Μοναχικό πρόγραμμα, καλόν και θεάρεστον είναι να μετανοούν υπαρξιακά -και όχι να εξομολογούνται τυπικά και τακτικά- για να μεταβιβάζουν τις ευθύνες τους στον πνευματικό. Ο πνευματικός δεν είναι ο ατομικός ψυχολόγος μας, αλλά ο παρέχων την άφεσιν των αμαρτιών μας μέσω του μυστηρίου του λουτρού της ψυχής.
Συναφώς, απο την μια έχουμε την μοναστικοποίηση του κόσμου και απο την άλλη την εκκοσμίκευση του Μοναχισμού. Η αλήθεια είναι κάπου στο μέσον.
(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)
ΣΥΝΕΧΕΙΑ...
ReplyDeleteΚαι τα δύο εκπηγάζουν, νομίζω, απο μίαν νοσηρή και «πνευματική ειδωλολατρεία» σύμφωνα με τον Δογματολόγο κ. Χρυσόστομον Σταμούλην. Και όλα αυτά στο πυρήνα τους έχουν να κάνουν με το βραχυκυκλωμένο ερωτικό στοιχείο μας. Η αμοιγώς πνευματικοποίηση του έρωτα, και η αμοιγώς δαιμονοποίηση του έρωτα. Ο Διάβολος, τείνει να είναι «πανταχού παρών και τα πάντα πληρών», πράγμα παράδοξο και τραγελαφικόν. Η στυγνή απολυτοποίηση του θείου έρωτος, και απο την άλλη η δαιμονοποίησις του σαρκικού έρωτα. Τον Θεό δεν τον λατρεύουμε με το σώμα μας; Είμεθα μήπως πνευματικά και άυλα όντα; Ο έρωτας πάντως είναι διφυής, όπως ο άνθρωπος. Ένας ύπουλος και πανούργος Ηθικισμός, μας εισάγει στο βασίλειον των «Ανέραστων Μανιχαϊστών» (δικής μας επινόησις ο νεολογισμός), ένας ανέραστος και στείρος «Μονοφυσιτισμός». Δια του οποίου δεν κάνουμε και πνευματική προκοπή.
Αν δεν μάθουμε να αμαρτάνουμε εν συνειδήσει πως ακριβώς θα μετανοούμε εν συνείδησει; Αμαρτάνουμε συνεπώς ασυνείδητα, δηλ. ψευτο-αμαρτάνουμε, δεν αμαρτάνουμε όπως ο Άσωτος της Παραβολής, και κατά θεο-λογική συνέπεια ψευτο-μετανοούμεν, μεταμελούμαστε επιφανιακά και εξομολογούμαστε τυπικά σχεδόν τυπολατρικά για να μη μας βασανίζουν οι τύψεις, και συνεπώς δεν μετανούμε και αδυνατούμε να βρούμε το σπίτι του ουράνιου Πατέρα μας. Φαύλος κύκλος.
Ο όσιος Γέρων Εφραίμ ο Κατουνακιώτης, έχει δίκαιον στα εν λόγω λεχθέντα του, εντός του πλαισίου του μυστηρίου του Ησυχασμού. Ο γ. Ιωσήφ έκανε την παρακοή του απο τις μοναστικές υποσχέσεις του και πλήρωσε το τίμημα. Κατά τον γ. Εφραίμ ήτο ένας Ιούδας Ισκαριώτης, επειδή εγκατέλειψε αδικαιολόγητα τον Μονή μετανοίας του, και οι πνευματικοί νόμοι πήραν της ρεβάνς τους.
Τα σκάνδαλα δεν δημιουργήθησαν μαγικά και απο μόνα τους, σχεδόν 60 χρόνια, οι νεοΒατοπεδινοί δημιουργούν σωρηδόν σκάνδαλα εντός του κόλπου της Εκκλησίας.
Που συνέβησαν σκάνδαλα με τον γ. Ιωσήφ;
1. Σκάνδαλο στο γυναικείο Μοναστήρι στις Οινούσσες.
2. Σκάνδαλο στο γυναικείο Μοναστήρι Αγίου Νικολάου Βάθειας.
3. Σκάνδαλο στο γυναικείο Μοναστήρι της Αγίας Θέκλας στην Κύπρο.
4. Σκάνδαλο στο γυναικείο Μοναστήρι της Μίνθης στην Πάφο.
5. Σκάνδαλο στο Κουτλουμούσι του Αγίου Όρους.
Θέλετε και άλλα;
Και σκεφθείτε ότι δεν προεκταθήκαμε στα σωρηδόν άλλα σκάνδαλα που δημιούργησαν ο Εφραίμ και ο Λεμεσού.
Οι αληθείς μαρτυρίες του μακαριστού όσιου Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Δοχειαρίου Γέροντος κυρού Γρηγορίου και του μακαριστού Μοναχού Νικόδημου Μπιλάλη είναι σοβαρές και βαρύνουσες, και το χριστεπώνυμο πλήρωμα ας τολμήσει να τις συμπροβληματίσει.
Η εν λόγω Σταυροβουνιώτικη βιβλιοκρισία του Μοναχού Ιλαρίωνος είναι ως απο Θεού σταγονίδια δρόσου εν μέσω βαλτοπεδινού καύσωνος, τα οποία σταγονίδια αληθείας σβήνουν ωκεανούς Βατοπαιδινών ψευδολογιών και συκοφαντίων.
Του Παναγιώτη Νούνη
πόσο ανόητος εισαι νούνη όταν λες:
Delete"Αν δεν μάθουμε να αμαρτάνουμε εν συνειδήσει πως ακριβώς θα μετανοούμε εν συνείδησει;"
και ο τελεβάντος δεν εντόπισε τις ασυναρτησίες σου;
και ο σταμούλης ποιός ειναι πάλι;...
Ο λόγος που δεν σχολίασα αρνητικά το επιμαχο σημείο είναι επειδή το εξέλαβα να σημαίνει ότι μόνον αν έχουμε συνειδηση του τι είναι αμαρτία υπάρχει ελπίδα να μετανοήσουμε ειλικρινά
Deleteεπίσης, στα σεξουαλικά...ο σταμούλης και νούνης και ο οποιοσδήποτε αγνοουν αυτό που λέει κάπου ο Όσιος Παϊσιος ο Αγιορείτης για τον Ιωακείμ και την Άννα, τους Προπάτορες. ότι, δηλαδή, η σωματική τους ένωση ηταν σχεδόν ανήδονη. αυτό ειναι και το πρότυπο των συζύγων...τα υπόλοιπα ειναι σεξοθεολογίες...το τερπνόν μετά του ωφελίμου...καλά να περναμε και έχει ο Θεός...
DeleteΕγώ πάλι τό εξέλαβα -- είμαι σίγουρη οτι αυτό εννοεί-- οτι δεν διαστρέφουμε την πίστη ανάλογα με τις δικές μας αδυναμίες , επειδή θέλουμε και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο , και τά πάθη μας νά υπηρετούμε και την αγιότητα νά έχουμε και αναβαθμίζουμε τά πάθη και τελικά δεν ξέρουμε τί είναι τί . Γι αυτό μιλά για ενσυνείδητη αμαρτία . Δεν είναι κακό αυτό . Και η εκκλησία προσφέρει διάφορες ταχύτητες και ο καθείς επιλέγει . Ίσως είναι και αμαρτία , ένα κόμπλεξ νά θέλουμε σώνει και καλά το 10 και άν δεν το καταφέρουμε νά αρχίζουν τά συμπλέγματα . Δηλαδή είναι τόσο δύσκολο " ενσυνείδητα " νά παραδεχτούμε την ατέλειά μας , την αμαρτία μας ; Οι νεορθόδοξοι κάνουν αυτό το λάθος . Βαφτίζουν την αμαρτία , που θα μπορούσαν νομίμως νά μετέλθουν , σε αρετή . Γιατί νά το κάνεις . Αφού νομίμως θα μπορούσες νά την μετέλθεις και έτσι μετουσιώνεται . Το ξέρουμε πολύ καλά οτι ο Παναγιώτης είναι ορθόδοξος και δεν θα έλεγε ποτέ νεορθόδοξες ανοησίες.
DeleteΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΤΑ ΠΕΡΙ ΤΗΣ «ΣΕΞΟΘΕΟΛΟΓΙΑΣ» ΜΟΥ
DeleteΤου Παναγιώτη Π. Νούνη
Κατ΄ αρχήν να παραδεχθώ τίμιε πάτερ π. Γ. Θ. ότι πράγματι είμαι ανόητος. Αφού λοιπόν είμαι ανόητος τότε εσείς ως πνευματικός και νούσιμος κληρικός γιατί προσπαθείτε να ανασκευάσετε τις ανοησίες τινός ανόητου; Το ερώτημα μου είμαι ρητορικό.
Το εν λόγω σημείο-ερώτημά μου το οποίον σκόπιμα απομονώσατε απο τα συμφραζόμενα ολοκλήρου της παραγράφου πρόκειται για θεο-λογικό ερώτημα προβληματισμού και όχι παγιωμένη θέση του γράφοντος. Συνεπώς, έχετε το δικαίωμα να παρερμηνεύετε άτσαλα ότι και όπως επιθυμείτε.
Που στηρίζω λοιπόν το εν λόγω ερώτημα; Να σας απαντήσω πολύ ευχαρίστως!
Το εν λόγω ερώτημα θεμελιώνεται κυρίως Βιβλικά, και υπενθύμισα μάλιστα την Παραβολή του Ασώτου. Ο οποίος εν συνειδήσει αποφάσισε να ζήσει στον χώρο της αμαρτίας, πράγμα το οποίον τον οδήγησε εξελικτικά στον κορεσμό και στην απαγοήτευση ώστε να πεθυμήσει την οικία του πατρός του. Και εν συνειδήσει τελικά επέστρεψε και οδηγήθηκε στον χώρο της μετάνοιας.
Θέλω να πώ, μάλλον, ότι δια μέσω της συνειδητής αμαρτίας, η οποία τον ταπεινώνει οντολογικά, ο συνειδητοποιημένος αμαρτωλός δύναται και συνειδητά να μετανοεί για τις πτώσεις του.
Σκέφτομαι το θεολογικό σχήμα δηλ. : ΑΜΑΡΤΙΑ-ΜΕΤΑΝΟΙΑ-ΚΑΘΑΡΣΗ, αντί το θεολογικό σχήμα ΚΑΘΑΡΣΗ-ΦΩΤΙΣΗ-ΘΕΩΣΗ.
Το στηρίζω σε λεχθέντα και γραφθέντα σύγχρονων κληρικών. Δηλαδή, θέλω να πώ: κάθε κληρικός και ποιμένας ακολουθεί την «δική του γραμμή», πράγμα που σημαίνει, ότι, άν και μόνο άν αποφασίσετε εσείς οι Κληρικοί και λοιποί θεολόγοι να αποσαφηνίσετε το ζήτημα του Έρωτα, και να παύσετε να τον ενοχοποιείται και δαιμονοποιείται, ίσως επι τέλους το Χριστεπώνυμο πλήρωμα ξελασπώσει απο τον βούρκο του νοσηρού Ηθικισμού.
Εκ παραδρομής σημείωσα ότι ο Δογματολόγος καθηγητής μας κ. Χρυσόστομος Σταμούλης σημειώνει και γράφει περί της «πνευματικής ειδωλολατρίας», το κατ΄ακρίβειαν ορθό γραφθέν του είναι ότι μιλά περί της «ποιμαντικής ειδωλολατρίας» και «απολυτοποιημένους πνευματισμούς» (σελ. 140-141, ΕΡΩΣ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΣ, εκδόσεις: ΑΚΡΙΤΑΣ). Κατ΄ουσίαν κατά την γνώμη μου το εκ παραδρομής λάθος μου σημαίνει καθαρά και ξάστερα την «πνευματική ειδωλολατρία» που βιώνουν απο εσφαλμένες προϋποθέσεις οι πιστοί Λαϊκοί/Κληρικοί και Μοναχοί.
Δεν μπορώ να εννοήσω όμως, γιατί ο κ. Παναγιώτης Τελεβάντος, πρέπει να ξεσκαρτάρει τις ανοησίες μου; Η ερμηνευτική προσέγγιση του κ. Τελεβάντου με βρίσκει σύμφωνο. Τα σχόλια κάτω απο τις αναρτήσεις είναι στοχασμοί και σκέψεις επι του κειμένου.
Ο κ. Χρυσόστομος Σταμούλης είναι καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. ο οποίος είναι έγκριτος Δογματολόγος και ασχολήθηκε ερευνητικά με το ζήτημα του Έρωτα και του Θανάτου. Είναι καθηγητής μας. Βρείτε το εγχειρίδιό του μελετήστε το και τα ξαναλέμε.
Εξάπαντος τίμιε πάτερ, επιβεβαιώνετε ηχηρά, ότι ακόμη με νύχια και με δόντια προσπαθείτε να συντηρήσετε την κυρίαρχη εκκλησιαστική τάση όπου ταυτίζουν τον Έρωτα με το σέξ.
Εμείς οι λαϊκοί τίμιε πάτερ δεν είμαστε πνευματικοί άνθρωποι, ούτε χαρισματούχοι, αλλά άνθρωποι με σάρκα και ψυχή, και αγνοούμε τα παραμύθια περί της «σχεδόν» «ανήδονης ηδονής». Ούτε περί σέξ ομίλησα, αλλά περί Έρωτος, ούτε περί σεξοθεολογίας μίλησα.
Αυτά πάτερ μου είναι υποκειμενικές και αυθαίρετες κρίσεις και παρερμηνείες σας, διότι ταυτίζετε τον ανθρώπινο και θείο Έρωτα με το σέξ.
Του Παναγιώτη Νούνη
Ελένη μου έχεις απόλυτο δίκαιο με την προσέγγισή σου, με αναπαύεις.
DeleteΕίναι διαφορετικό να έχω συνείδηση της αμαρτίας μου και να ζητώ με μανία το έλεος του Θεού, απο το να την κάνω λάβαρο, θεο-λογία και ιδεολογία.
Μου είναι κάπως περίεργο που λαϊκοί τόσον ο κ. Τελεβάντος όσον και η κ. Λωρίτου, κατάλαβαν στην ουσία τι περίπου προσπαθώ να πώ και να εκφράσω, και που ένας Κληρικός, παρανόησε, παρερμήνευσε, υποτίμησε, μηδένισε, ειρωνεύτηκε, και απαξίωσε τις ανόητες σκέψεις μου με τα κλασικά τσιτάτα.
Και να γράψουμε ανοησίες πάτερ μου, συγχωρέστε μας.
Το πρόβλημα των Νεονικολαϊτών και Νεορθοδόξων, είναι το ίδιον ακριβώς όπως τους αρχαίους Νικολαΐτες και ρώσσους Χλιστοί. Δηλαδή ποιόν;
Η ιδεολογικοποίησις, μάλλον καλύτερα η θεολογικοποίηση της αμαρτίας: Η φθορά του σώματος και της σάρκας μέσω της αχαλίνωτης αμαρτίας. Όσο φθείρεται το σαρκίον απο αμαρτίες, άλλο τόσο λαμπρύνεται η ψυχή. Δηλαδή το σώμα είναι ο τάφος της ψυχής. Είναι κακό το σώμα και πρέπει να μαστιγωθεί και να φθαρεί μέσα στην αμαρτία. Αυτό δεν δίδασκε ο Νικολαϊτισμός; Ότι δηλαδή μέσω της αμαρτίας θα γνωρίσουμε και θα ενωθούμε με τον Θεό. Αστεία πράγματα. Η αλήθεια είναι, μάλλον, ότι μέσω της αμαρτίας μας, οδηγούμεθα εις την ταπείνωση, και μέσω της ταπείνωσης οδηγούμεθα στην μετάνοια και την κάθαρση. Ο Έρωτας δεν είναι αμαρτία, αλλά είναι θείο δώρον του Θεού. Η σαρκολατρία ή η απολυτοποίησις του ηθικισμού και νοσηρού πνευματισμού, είναι όντως αμαρτία!
Το ανέραστον μανιχαϊστικόν πνεύμα, που σερβίρουν «χαρισματούχοι» Γεροντάδες και Γκουρούδες, είναι όντως αμαρτία.
Ακόμη και αν πώ προσωπικές νεορθόδοξες ανοησίες, νομίζω ότι δεν πειράζει δεν θα χαθεί το σύμπαν, διότι κριτήριον της Πατερικής Θεολογίας, δεν είναι ο τάδε και δείνα κληρικός ή θεολόγος, αλλά οι φωτισμένοι τω όντι ΠΑ-ΤΕ-ΡΕΣ της Εκκλησίας. Οι εράσμιοι και ερωτικοί Πατέρες, και όχι οι ανέραστοι πατριοί και μητριοί.
Του Παναγιώτη Νούνη
εδω η 'διατριβή" μου στα περί γάμου και σεξ:
Deletehttps://www.academia.edu/16342824/%CE%A4%CE%9F_%CE%A3%CE%95%CE%9E_%CE%9A%CE%91%CE%99_%CE%A4%CE%91_%CE%A0%CE%A1%CE%9F%CE%92%CE%9B%CE%97%CE%9C%CE%91%CE%A4%CE%91_%CE%A4%CE%9F%CE%A5
ΦΑΓΗΤΟ-ΣΕΞ-ΘΕΟΣ
DeleteΤο φαγητό οδηγει στο σεξ και το σεξ απομακρύνει από τον Θεό:
Ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος λέει για τον Αδάμ: ἐὰν δὲν εἶχε νικηθῆ ἀπὸ τὴν κοιλία, δὲν θὰ ἐρχόταν σὲ σαρκικὴ σχέσι μὲ τὴν σύζυγό του (ΚΛΙΜΑΞ, ΛΟΓΟΣ ΔΕΚΑΤΟΣ ΠΕΜΠΤΟΣ, Περὶ ἁγνείας).
Ή Θεός ή σεξ! Γι΄αυτό και οι έφηβοι απομακρύνονται από την Εκκλησία, γι΄αυτό υπάρχει η παροιμία που λέει «πίσω από κάθε έγκλημα κρύβεται η γυναικα», γι΄αυτό ο Απόστολος Παυλος λέει πως όποιος νυμφευτει θα έχει «θλιψη στην σάρκα», γι΄αυτό ο Άγιος Κοσμας ο Αιτωλος λέει πως μοναδικός σκοπός του σεξ πρέπει να είναι η τεκνογονία, γι΄αυτό η συντριπτική πλειοψηφία των Αγίων δεν είναι έγγαμοι, γι΄αυτό ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος λέει: 40. «Πᾶν ἁμάρτημα, ὃ ἐὰν ποιήση ἄνθρωπος, ἐκτὸς τοῦ σώματος ἐστίν, ὁ δὲ πορνεύων εἰς τὸ ἴδιον σῶμα ἁμαρτάνει» (Α´ Κορ. ς´ 18). Αὐτὸ ὁπωσδήποτε λέγεται, διότι μολύνουμε τὸ ἴδιο τὸ σῶμα μας, μὲ τὴν ρεῦσι, πράγμα ποὺ εἶναι ἀδύνατον νὰ συμβῆ μὲ ἄλλη ἁμαρτία. Ἐγὼ ἐρευνῶ γιὰ ποιὸν λόγο συνηθίσαμε νὰ λέγωμε, προκειμένου γιὰ ὁποιαδήποτε ἁμαρτία, μόνο ὅτι σφάλλουν οἱ ἄνθρωποι, ἐνῷ ὅταν ἀκούσωμε πὼς κάποιος ἐπόρνευσε, λέγομε μὲ ὀδύνη: ὁ τάδε ἔπεσε….44. Κάποιος γνωστικός μου έθεσε ένα δυσχερέστατο πρόβλημα. «Ποια αμαρτία, μου είπε, είναι βαρύτερη απ΄ όλες, εξαιρέσει του φόνου και της αρνήσεως»; Και όταν εγώ του απήντησα «το να πέση κανείς σε αίρεση», εκείνος με ξαναρώτησε: «Και πώς η Ορθόδοξος Εκκλησία δέχεται τους αιρετικούς, και μετά τον ειλικρινή αναθεματισμό της αιρέσεώς των, τους αξιώνει της Θείας Μεταλήψεως, ενώ όποιον επόρνευσε τον δέχεται μέν μετά την εξομολόγησί του και την διόρθωσί του, αλλά τον στερεί επί χρόνους των Αχράντων Μυστηρίων, σύμφωνα με τις διατάξεις των Αποστολικών Κανόνων»; Και ενώ εγώ έμεινα κατάπληκτος με την ερώτησι, το άλυτο πρόβλημα παρέμεινε άλυτο. (ΠΕΡΙ ΑΓΝΕΙΑΣ)
σελίδα 45:https://docs.google.com/document/d/1yFDBfbLTwemm5bEeyey4wVk3Q_gN0xjIlMVFIipfBYg/edit?usp=sharing
Νά πώ και εγώ την αφέλειά μου ; Είναι αδύνατον νά έχει κανείς μία τόσο όμορφη γυναίκα σαν την Χριστίνα και νά μήν είναι ερωτευμένος ! Από θεολογία έ! σκίζουμε !
DeleteΚάνε τη δουλειά σου παιδί μου ! Δεν σε μαλώνει κανείς !
Ελενίτσα, και τον συγκλητικον απώλεσας...
DeleteΕπιτρέψ' τε μου νά σας απαντήσω μέ άλλη παροιμία . Πώς είναι δυνατόν νά βλέπεις καθ' οδόν τα πουρνάρια και νά σκέφτεσαι τί ωραία κάρβουνα γίνονται !
DeleteΤίμιε πάτερ μου Γ. Θ. αν θέλετε, στείλτε μου σας παρακαλώ την διατριβή σας στο ιμέιλ μου: panagiotisnounis@gmail.com, ίσως ως ανόητος στοχαστής να εννοήσω κάτι απο τα γραφθέντα σας.
DeleteΤο μόνο σίγουρο είναι ότι συνεχίζετε το θρησκευτικό παραλήρημα να ταυτίζετε τον θείο και ανθρώπινο Έρωτα με το σέξ και την σαρκολατρία, όπερ άτοπον. Διότι κατά τους θεηγόρους Πατέρες οι έννοιες Έρως και Αγάπη ταυτίζονται.
Να σας υπενθυμίσω παράλληλα, τίμιε πάτερ, ότι ο Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, αυτός ο μείζον ερωτικός θεοφόρος Πατέρας της Εκκλησίας, ότι έγραψε: ΠΕΡΙ ΘΕΙΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ, ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΑΡΕΟΠΑΓΙΤΟΥ, ΣΥΓΓΡΑΜΜΑΤΑ, κεφάλαιο 4ο, εκδόσεις: Π. ΠΟΥΡΝΑΡΑ, Γενική Εισαγωγή: Χρήστος Αραμπατζής, εισαγωγή-μετάφραση-σημειώσεις: Ιγνάτιος Σακαλής, σελ. 398-427, σε ανάλογη περίπτωση για τους «ορθόδοξους» ηθικιστές και μοραλιστές της εποχής του:
1. «Ἐραστής ἐγενόμην τοῦ κάλλους αὐτῆς. Ὥστε τοῦτο δή τὀ τοῦ Ἔρωτος ὄνομα ΜΗ φοβηθῶμεν, μηδέ τις ἡμᾶς θορυβείτω λόγος περί τούτου δεδιττόμενος» ( σελ. 420, παράγραφος 12η) [Μετάφραση:Έγινα Εραστής της ομορφιάς της. Ώστε ας μη φοβηθούμε το όνομα 'Έρως', μήτε να μας τρομάζει κανένας λόγος που μας φοβερίζει γι΄ αυτό.]
2. «Ἐμοί γάς δοκοῦσι οἱ Θεολόγοι ΚΟΙΝΟΝ μέν ἡγεῖσθαι τό τῆς ἀγάπης, καί τό τοῦ ἔρωτος ὄνομα...» (σελ. 420), (Μετάφραση: Εγώ νομίζω ότι οι Θεολόγοι θεωρούν ταυτόσημα τα ονόματα της αγάπης και του έρωτος...)
3. «Θεοπρεπῶς γάρ τοῦ ὄντως Ἔρωτος... τά πλήθη μή χωρήσαντα τό ἑννοειδές τῆς ἐρωτικῆς θεωνυμίας...»
4. «Ἀχώρητον γἀρ ἐστι τῷ πλήθει τό ΕΝΙΑΙΟΝ τοῦ θείου καί ΕΝΟΣ ἔρωτος».
5. Παράγραφος 13η. «Ἔστι δέ καί ἐκστατικός ὁ θεῖος Ἔρως, οὐκ ἐῶν ἑαυτῶν εἶναι τούς ἐραστάς, ἀλλά τῶν ἐρωμένων» (σελ. 422).
6. Παράγραφος 15η. «Τόν ἔρωτα, εἴτε Θεῖον, εἴτε ἀγγελικόν, εἴτε νοερόν, εἴτε ψυχικόν, εἴτε ΦΥΣΙΚΟΝ εἴποιμεν, ἐνωτικήν τινα καί συγκρατικήν ἐννοήσωμεν δύναμιν.» (σελ. 424-426)
7. Παράγραφος 16η. «Ἐπειδή τούς ἐκ τοῦ ἑνός πολλούς ἔρωτας διετάξαμεν... ΕΓΚΟΣΜΙΩΝ τε καί ΥΠΕΡΚΟΣΜΙΩΝ ἐρώτων... μεθ οὕς οἱ αὐτονόητοι καί θεῖοι τῶν ὄντως ἐκεῖ καλῶν ἐρώτων ὑπερεστᾶσι.» (σελ. 426), (Μετάφραση: Αφού κατατάξαμε τους πολλούς έρωτες που προέρχονται απο τον ΕΝΑ... των εγκόσμιων και υπερκόσμιων ερώτων... ἔπειτ΄ απο τους οποίους στέκονται πιό ψηλά οι αυτονόητοι και θείοι απο τους εκεί γνήσια ωραίους έρωτες».
Η απορία μου όμως παρά ταύτα είναι κάποια άλλη: γιατί λοιδωρείτε και κατακρίνετε τόσον εύκολα τους αντιοικουμενιστές λαϊκούς θεολόγους και τους κληρικούς;
Γιατί με συμπεριλαμβάνετε στην κλίκα των Νεορθοδόξων Οικουμενιστών; Μήπως με αδικείτε κάπως με την ισοπεδωτική, μηδενιστική -ελέω άκριτου ζήλου και φανατισμού- αφοριστική και πολεμική κριτική σας;
Μήπως και ο μέγας Πατήρ της Εκκλησίας ο άγιος Διονύσιος Αρεοπαγίτης, επειδή μιλά για θείον και ανθρώπινον έρωτα, εμπίπτει στις τάξεις του Νεορθοδοξισμού και της σεξοθεολογίας;
Ποιά η γνώμη σας εν τέλει για την Οικουμενική Κίνηση/Οικουμενισμό; Επι της ουσίας της εν λόγω αναρτήσεως, περί του γ. Ιωσήφ του Χαμογελαστού και «Εραστού», δεν βγάλατε άχνα. Για ποιόν λόγο άραγε; Τι άποψη έχετε για την «Πανορθόδοξη» Σύνοδο της Κρήτης;
Και κάτι τελευταίο: σε ποιά ιερά Μητρόπολη διακονείτε;
Ευλογείτε
Του Παναγιώτη Π. Νούνη
Στην Πάτρα, στις 19/11, στα πλαίσια των εκδηλώσεων των Πρωτοκλητειών, θα παρουσιαστεί το βιβλίο για τον γ. Ιωσήφ τον Βατοπεδινό... Βοήθειά μας...
ReplyDeleteΒήθεια σου φίλε μου.
DeleteΤι βοήθεια άραγε μπορέ να δώσει κάποιος που χρειάζεται βοήθεια ο ίδιος; Δυστυχώς έχουν εξαγοράσει τους πάντες και τα πάντα με τα Βατινοαργύριά τους.
Ντροπή στον Μητροπολίτη Πατρών που ενθαρρύνει τέτοιες καταστάσεις.
Εγώ πάλι τό εξέλαβα -- είμαι σίγουρη οτι αυτό εννοεί-- οτι δεν διαστρέφουμε την πίστη ανάλογα με τις δικές μας αδυναμίες , επειδή θέλουμε και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο , και τά πάθη μας νά υπηρετούμε και την αγιότητα νά έχουμε και αναβαθμίζουμε τά πάθη και τελικά δεν ξέρουμε τί είναι τί . Γι αυτό μιλά για ενσυνείδητη αμαρτία . Δεν είναι κακό αυτό . Και η εκκλησία προσφέρει διάφορες ταχύτητες και ο καθείς επιλέγει . Ίσως είναι και αμαρτία , ένα κόμπλεξ νά θέλουμε σώνει και καλά το 10 και άν δεν το καταφέρουμε νά αρχίζουν τά συμπλέγματα . Δηλαδή είναι τόσο δύσκολο " ενσυνείδητα " νά παραδεχτούμε την ατέλειά μας , την αμαρτία μας ; Οι νεορθόδοξοι κάνουν αυτό το λάθος . Βαφτίζουν την αμαρτία , που θα μπορούσαν νομίμως νά μετέλθουν , σε αρετή . Γιατί νά το κάνεις . Αφού νομίμως θα μπορούσες νά την μετέλθεις και έτσι μετουσιώνεται . Το ξέρουμε πολύ καλά οτι ο Παναγιώτης είναι ορθόδοξος και δεν θα έλεγε ποτέ νεορθόδοξες ανοησίες .
DeleteΔεν θα παραλείψουμε να παρευρεθούμε.
Delete
ReplyDelete" Τί φταίω εγώ ο καυμένος ο άνθρωπος , που δεν μπορώ νά τά βγάλω πέρα μέ την ελευθερία μου ! " Ντοστογιέφκυ απο τον μεγάλο Ιεροεξεταστη .
Νομίζω Παναγιώτη μου , οτι είσαι καλά ! Δεν πρέπει νά διορθώσεις άλλο τα ορθογραφικά , νά τα αφήσεις σε μία δημιουργική ασάφεια , σε μία αφαιρετική αντίληψη . Δημιουργείς την ιδιοτυπία σου , το χαρακτηριστικό για νά καταλάβουμε οτι τό έγραψες εσύ ! Αλλιώς θα αμφιβάλλαμε οτι έγραψες όλα αυτά τά ωραία , φιλοσοφημένα και πνευματοπαιδαγωγικά .
Κρατώ οτι κανείς σπουδάζει τον τρόπο που θα πεθάνει . Το Ελληνόπουλο , το Βορειοηπειροτόπουλο , σπούδασε νά πεθάνει σαν ήρωας , όπως παλαιότερα τα Κυπριοτόπουλα ο Ισαάκ , ο Σολωμός , ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης , ο Γρηγόρης Αυξεντίου . ...
" Αυριο ώρα 7.30 . Η πιο γλυκειά ημέρα η πιό γλυκειά ώρα της ζωής μου . Μήν το ρωτάς γιατί ! "
Αφιερωμένο στους γιανναραδες, σταμούληδες, νούνηδες, φάρους κλπ.
ReplyDelete1. στον Παράδεισο τα σώματά μας θα ειναι πνευματικά.
2. στην Εκκλησία προγευόμαστε τον Παράδεισο.
συμπέρασμα: ή και τα σώματά μας, από εδω, θα γίνουν πνευματικά ή και οι ψυχές μας θα γίνουν σαρκικές!
η θεολογία δεν μπορει να ειναι "παχύρευστη"...
Λκ. 20, 34 καὶ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· οἱ υἱοὶ τοῦ αἰῶνος τούτου γαμοῦσι καὶ ἐκγαμίζονται· 35 οἱ δὲ καταξιωθέντες τοῦ αἰῶνος ἐκείνου τυχεῖν καὶ τῆς ἀναστάσεως τῆς ἐκ νεκρῶν οὔτε γαμοῦσιν οὔτε γαμίζονται·
34 Jesus said to them, “People who belong to this age marry and are given in marriage. 35 But those who are considered worthy to participate in that age, that is, in the age of the resurrection from the dead, won’t marry nor will they be given in marriage. 36
Ματθ. 22,30 ἐν γὰρ τῇ ἀναστάσει οὔτε γαμοῦσιν οὔτε ἐκγαμίζονται, ἀλλ᾿ ὡς ἄγγελοι Θεοῦ ἐν οὐρανῷ εἰσι. Διότι εις την ανάστασιν ούτε οι άνδρες νυμφεύονται, ούτε οι γυναίκες υπανδρεύονται, αλλά είναι όλοι σαν άγγελοι του Θεού στον ουρανόν.
Μρκ. 12, 25 ὅταν γὰρ ἐκ νεκρῶν ἀναστῶσιν, οὔτε γαμοῦσιν οὔτε γαμίζονται, ἀλλ’ εἰσὶν ὡς ἄγγελοι οἱ ἐν τοῖς οὐρανοῖς.
when they shall rise from the dead, they neither marry, nor are given in marriage; but are as the angels which are in heaven.
(για να μην χάνουμε τις σοφίες μας:)
https://apologhtika.blogspot.com/2018/11/blog-post_78.html
Την ευχή σας πάτερ !
ReplyDeleteΤο " ελαφρύ " σχολιάκι μου απευθυνόταν στον Παβαγιώτη και όχι σε εσάς .
Σας ευχαριστούμε για την τόσο ωραία τοποθέτησή σας πάνω στο θέμα . Δεν συνηθίζουμε νά λέμε τα πράγματα μέ ωμή γλώσσα , γιατί κάποιοι τρομάζουν και δεν την θέλουν . Αντίθετα η αλήθεια αναπαύει . Αν υπάρχει μία ένσταση είναι -- δεν ξέρω άν είστε έγγαμος ή άγαμος -- οτι δεν μπορούμε και τους εγγάμους νά τους το βγάζουμε απο την μύτη . Δεν έχουμε το δικαίωμα εφ' όσον ο ίδιος ο Χριστός κανόνισε τά πράγματα . Εμείς μέ ποιό δικαίωμα . Πιστεύω οτι όλοι οι άνθρωποι περίπου καταλαβαίνουν , η ίδια η συνείδηση , ο έμφυτος νόμος τους πληροφορεί , και ανάλογα αντιμστωπίζουν το θέμα κατα το μάλλον ή ήττον πνευματικά . Προσωπικώς αγνοώ το θέμα και δεν μου πέφτει λόγος .Αν έγραψα κάτι είναι για χάρη του Παναγιωτάκου , που πολύ κακώς τον βάζετε ανάμεσα στόν Γιανναρά , Φάρο , Θερμό . Καμμία σχέση ! " Ενσυνείδητη " αναρτία είναι και η σαλότης . Το θέμα είναι νά μήν αξιώνει κανείς τα προσωπικά του πάθη νά τα ανάγει σε θεολογία και νά επέρχεται αλλοίωση και σύγχυση .
Σε κάθε περίπτωση είναι πολύ ωφέλιμο έστω έτσι εκ του προχείρου νά ακούμε τον πατερικό λόγο . Σας ευχαριστούμε !
Είναι ένα μυστήριο , πώς ο λόγος του Θεού , ο πατερικός λόγος αναπαύει τόσο βαθειά τον άνθρωπο ! Γι αυτό δεν πρέπει ποτέ νά αλλοιώνεται η θεολογία μέ θολολογίες ! Μολύνεται η πηγή από όπου κανείς μπορεί νά ξεδιψάσει . Όλο και πιό σπάνια ακούμε τον πατερικό λόγο . Επεκράτησαν τά περί έρωτος καί άντε πάλι περί έρωτος και δεν τολμά κανείς νά πεί λέξη , γιατί ακούγεται παράταιρο , γιατί η ψυχολογία μας δεν το σηκώνει . Και όμως ο πατερικός λόγος αναπαύει !
ReplyDelete