ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΓΙΑ ΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ

Εκτενή σχολιασμό της επιστολής που μας έστειλε ο π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος θα αναρτήσουμε -συν Θεώ- το τέλος της Εβδομάδας της Διακαινησίμου.

Μια ερώτηση μόνον -για την ώρα- στον π. Αναστάσιο και σε όλους τους κληρικούς που στηρίζουν, με τόσο πάθος, τις θέσεις της Εκκλησίας της Ρωσσίας για το Ουκρανικό:

Όλα δείχνουν, ότι η Εκκλησία της Ελλάδος θα αναγνωρίσει την Αυτοκεφαλία της Ουκρανίας.

Τι θα κάνουν όσοι εξακολουθήσουν να μνημονεύουν τους οικείους τους ιεράρχες οι οποίοι θα αποδεχτούν την αποκατάσταση των -κατά την διατύπωση του π. Αναστάσιου- "αυτό-, αχειροτόνητων τσαρλατάνων της Ουκρανίας";

Πώς να το κάνουμε;

Υπάρχουν ορισμένες συνέπειες όταν θεωρείς κάποιο τσαρλατάνο, θεομπαίκτη, αχειροτόνητο αυτοχειροτόνητο, που αποκαταστάθηκε παράνομα και αντικανονικά από αναρμόδιο σώμα, ήτοι την Ιερά Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου.!!!

Το ακόμη χειρότερο! 

Σύμφωνα με τον π. Αναστάσιο, το Ουκρανικό δεν είναι διοικητικό θέμα και διαμάχη δύο Εκκλησιών για το πρωτείο, αλλά αλλοίωση της ορθόδοξης εκκλησιολογίας.

Τι θα κάνουν, όσοι πιστεύουν ότι είναι θέμα δόγματος η εκχώρηση Αυτοκεφαλίας στην Ουκρανία, αν οι οικείοι τους επίσκοποι αποδεχτούν την απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου;

Θα αποτειχιστούν ή θα κάνουν γαργάρα όσα υποστήριζαν;

Πόσο φρόνιμο είναι να υποστηρίζουμε θέσεις οι οποίες -μετ' ου πολύ- θα αποδειχτούν μπούμερανγκ, για όσους τις πρεσβεύουν;

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΓΙΑ ΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ

=====

Κύριε Τελεβάντο

Επιτρέψτε μου κάποιες σκέψεις για δημοσιεύματά σας για το Ουκρανικό.

1. Τα περί έμμεσης αναγνώρισης της «αυτοκέφαλης» εκκλησίας της Ουκρανίας, που συχνά πυκνά επικαλείσθε, δε νομίζω πως έχουν έρεισμα στην εκκλησιαστική μας παράδοση. Με τη λογική σας αυτή δικαιώνονται οι σχισματικοί που διέκοψαν το μνημόσυνο όλων των επισκόπων και αποκόπηκαν από την Εκκλησία με βάση τη θεωρία των συγκοινωνούντων δοχείων, δηλ. της έμμεσης αναγνώρισης του οικουμενισμού.

Και μόνο η περίπτωση του Αγ. Κυρίλλου δεν επιτρέπει να ομιλούμε για έμμεση αναγνώριση: Ο Άγ. Κύριλλος διέκοψε την κοινωνία με τον Κωνσταντινουπόλεως Νεστόριο, αλλά όχι με τον Αντιοχείας Ιωάννη, ο οποίος συνέχιζε να μνημονεύει τον Νεστόριο. Είναι εξωφρενικό να δεχθούμε ότι για το λόγο αυτό ο Άγ. Κύριλλος έμμεσα είχε κοινωνία με τον Νεστόριο. Κατά συνέπεια η κοινωνία με τον Κωνσταντινουπόλεως από τις άλλες Εκκλησίες με κανένα τρόπο σημαίνει αναγνώριση του εκτρώματος που αυτός δημιούργησε στην Ουκρανία, ούτε καν εμμέσως!

2. Η κάθετη διαφωνία μας με τις ενέργειες του Φαναρίου για την Ουκρανία δεν έχει σχέση με τον Οικουμενισμό, αλλά με την προσπάθεια αλλοίωσης της εκκλησιολογίας με την επιβολή εξουσιαστικού πρωτείου εφ’ όλης της Εκκλησίας. Και από την άλλη πλευρά η απόδοση του δικαίου στη ρωσική πλευρά για το συγκεκριμένο ζήτημα της Ουκρανίας και μόνο, δεν σημαίνει αμνήστευση για τα άλλα λάθη της (εκκοσμίκευση, οικουμενισμός κλπ). Δεν είναι όμως δυνατόν να τα ανακατεύουμε όλα μαζί. Το ζήτημα αυτή τη στιγμή είναι η παρερμηνεία των πρεσβείων τιμής του Κωνσταντινουπόλεως και η μετατροπή τους σε πρωτείο εξουσίας. Τα λοιπά εν καιρώ…

3. Ίσως διέλαθε της προσοχής σας η δημοσίευση του π. Ροστισλάβ Γιαρέμα

 (https://www.romfea.gr/katigories/10-apopseis/28390-peri-tis-kanonikotitos-tis-xeirotonias-tou-makariou-maletits), γι’ αυτό και δεν την δημοσιεύσατε. Αποτελεί απάντηση στις ανακρίβειες του ΑΝΩΝΥΜΟΥ υπερασπιστού των ενεργειών του Φαναρίου για τους αυτό-,  αχειροτόνητους τσαρλατάνους της Ουκρανίας, που δημοσιεύθηκαν στο «Φως Φαναρίου». Με έκπληξη είχα διαβάσει τότε, ότι χαρακτηρίσατε το άρθρο του ανωνύμου ως «νηφάλια και εμπεριστατωμένη απάντηση»…

Είχα αρνηθεί να ασχοληθώ μαζί του διότι η προχειρότητά του ήταν πρόδηλη. Και μόνο η άρνηση πατρότητος του άρθρου σε συνδυασμό με το ότι δημοσιεύθηκε στον Ανδριόπουλο καθιστούσε σαφές το επίπεδό του.

Η απάντηση πάντως του π. Γιαρέμα διαλύει κάθε αμφιβολία ότι έχουμε να κάνουμε με θεομπαίχτες, τουλάχιστον…

Καλή Μ. Εβδομάδα,

Καλή Ανασταση!

π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος