ΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟ Ἀπόκρυψη καὶ παρερμηνεία ἐγγράφων Δ΄

ΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟ

Ἀπόκρυψη καὶ παρερμηνεία ἐγγράφων

Δ΄

Του π. Θεόδωρου Ζήση

=====

3. Ἀποτυχημένες προσπάθειες διαιρέσεως τῆς ἑνιαίας Μητρόπολης Κιέβου καὶ πάσης Ρωσίας

Ἡ μογγολικὴ κατάκτηση τῆς Ρωσίας (1240) εἶχε θλιβερὲς καὶ καταστροφικὲς συνέπειες γιὰ ὅλες σχεδὸν τὶς ἡγεμονίες τῆς Ρωσίας ἰδιαίτερα γιὰ τὴν Νότια Ρωσία, τῆς ὁποίας ἡ ξακουστὴ πόλη καὶ πρωτεύουσα τῶν Ρώσων, τὸ Κίεβο, καταστράφηκε σχεδὸν ὁλοσχερῶς. Μεγάλο μέρος τοῦ πληθυσμοῦ μετανάστευσε πρὸς τὶς βορειοανατολικὲς περιοχές, ὅπου ἡ ἕδρα τοῦ μητροπολίτη μεταφέρθηκε ἀρχικὰ στὴν πόλη τοῦ Βλαδιμήρ (1299) καὶ κατόπιν στὴν Μόσχα (1328). 

Μολονότι ὅμως μετὰ τὴν μογγολικὴ κατάκτηση ὁ μητροπολίτης δὲν ἔμενε στὸ Κίεβο, διατήρησε τὸν παραδοσιακό του τίτλο ὡς «μητροπολίτης Κιέβου καὶ πάσης Ρωσίας» καὶ συνέχισε νὰ εἶναι ἐπίσκοπος τῆς πόλης τοῦ Κιέβου. 

Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς μογγολικῆς κατάκτησης ἡ Ρώμη προσπάθησε ἐκμεταλλευόμενη τὴν δύσκολη ἱστορικὴ συγκυρία, νὰ ἐκλατινίσει τοὺς Ρώσους καὶ νὰ τοὺς ὑποτάξει στὸν Παπισμὸ διὰ τῆς Πολωνίας καὶ τῆς Λιθουανίας, ὀργανώνουσα ἀκόμη καὶ σταυροφορίες ἐναντίον τους. 

Εἶναι γνωστοὶ οἱ ἀγῶνες τοῦ ἡγεμόνος Ἁγίου Ἀλεξάνδρου Νέφσκυ ἐναντίον τῶν Σουηδῶν ἱπποτῶν καὶ τοῦ Τάγματος τῶν Σπαθοφόρων τοὺς ὁποίους ἐνίκησε καὶ ἀπώθησε (1240-1242)· ἀπώθησε ἔτσι τὴν διείσδυση καὶ τὶς ἐπιδράσεις τοῦ Παπισμοῦ στὶς βορειοδυτικὲς περιοχές. 

Δὲν συνέβη ὅμως τὸ ἴδιο καὶ μὲ τὶς νοτιοδυτικὲς περιοχές, ὅπου ἀνήκει καὶ ἡ σημερινὴ Οὐκρανία. Ἐκεῖ ἡ Πολωνία καὶ ἡ Λιθουανία καὶ λόγῳ κατακτήσεως κάποιων ἐδαφῶν, ἀλλὰ καὶ λόγῳ πιέσεων καὶ ἐπιδράσεων ἐπὶ τῶν τοπικῶν Ρώσων ἡγεμόνων, ποὺ ὑπέφεραν ἀπὸ τὴν μογγολικὴ ἐπικυριαρχία, κατόρθωσαν νὰ διεισδύσουν καὶ εἰς τὰ ἐκκλησιαστικὰ πράγματα ἐπιδιώκοντας βέβαια κυρίως τὸν ἐκλατινισμό. 

Πρὸς ἐπιτυχίαν αὐτοῦ τοῦ στόχου ἔπρεπε νὰ ἐπιτύχουν τὴν ἀπεξάρτηση τῶν νοτιοδυτικῶν περιοχῶν τῆς Ρωσίας ἀπὸ τὴν ἑνιαία ἐκκλησιαστικὴ διοίκηση τῆς μιᾶς καὶ μοναδικῆς «Μητροπόλεως Κιέβου καὶ πάσης Ρωσίας» μὲ τὴν ἵδρυση καὶ δεύτερης ἢ καὶ τρίτης μητρόπολης.

Ἀκριβῶς τὸ ἴδιο ἐπιδιώκουν καὶ σήμερα· τὸν ἐκδυτικισμὸ τῆς Οὐκρανίας μὲ τὴν συμμαχία καὶ σύμπραξη Ρωμαιοκαθολικῶν καὶ Οὐνιτῶν πολιτῶν τῆς Οὐκρανίας καὶ τῶν δύο φιλοδυτικῶν καὶ λατινοφρόνων σχισματικῶν παρατάξεων, ἐναντίον τῆς κανονικῆς Μητροπόλεως Κιέβου, ὑπὸ τὸν μητροπολίτη Ὀνούφριο, ποὺ ὑπάγεται ἀναμφισβήτητα στὴν ἑνιαία Ρωσικὴ Ἐκκλησία.

(Συνεχίζεται)