ΚΡΙΤΙΚΟΣ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ «ΓΕΡΩΝ ΙΩΣΗΦ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΣ» ΣΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΠΟΥ ΣΥΝΔΕΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΣΤΑΥΡΟΒΟΥΝΙΟΥ
Γ΄
Τοῦ Οσ. Μοναχοῦ Ἱλαρίωνος Σταυροβουνιώτου
=====
Ὁ Θεολόγος καὶ ποιητὴς κ. Βασίλης Χαραλάμπους καταθέτει τὴν δική του προσωπικὴν καὶ ἀντιρρητικὴν μαρτυρία σὲ θεολογικὰ κείμενά του: «Ανυπόστατα φυσικά έχουν γραφεί και για τον λόγο που ο γ. Ιωσήφ έφυγε από την μονή της μετανοίας του. Ακόμη μια προσπάθεια εξιδανίκευσης του π. Ιωσήφ Βατοπαιδινού. Παρενθετικά θα πρέπει να αναφερθεί ότι… στην προσπάθεια τους να εξιδανικεύσουν τον βίο του γ. Ιωσήφ αναφέρουν ότι είχε εγκαταλείψει την μονή της μετανοίας του, και μετέβη στο Άγιον Όρος, χάριν πνευματικότερης ζωής.
Να σημειώσουμε ότι η Μονή Σταυροβουνίου και τότε όπως και τώρα ήταν γνωστή για την πνευματικότητά της στον Ορθόδοξο κόσμο, ο κατ' εξοχήν λόγος ήταν ‘ο ζήλος του Ημερολογίου’. Όσοι γνώρισαν παλαιούς Μοναχούς της Μονής Σταυροβουνίου αντιλαμβάνονται ότι τούτο δεν είναι ψεύδος και η αναφορά τούτη είναι αληθινή…» [ἄρθρον: ΤΩΡΑ ΙΣΩΣ ΠΑΨΟΥΝ ΝΑ ΣΥΝΑΝΥΨΟΥΝ ΤΟΝ π. ΙΩΣΗΦ ΤΟΝ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΙΑΣΜΕΝΟ ΑΣΚΗΤΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΟΥΔΑΣ (ΕΞ ΑΦΟΡΜΗΣ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ)].
Παραθέτω, παραφράζοντας, καὶ ἕνα σημαντικὸ ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν προσωπικὴ ἐμπειρία τοῦ Γέροντα Ἀθανασίου Σταυροβουνιώτη:
«Ὁ τότε Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου (1933-1947) κυρὸς Λεόντιος ἦταν τοποτηρητὴς τότε τοῦ Ἀρχιεπισκοπικοῦ Θρόνου, ὁ ὁποῖος εἶχε γιὰ πνευματικό του τὸν ἱερομόναχο Κυπριανὸν Σταυροβουνιώτη· παρευρίσκετο ὁ ἀρχιεπίσκοπος κάποτε στὴν Θείαν Λειτουργίαν τὴν ὁποῖα τελοῦσε ὁ παπα-Κυπριανὸς. Ὅταν εἶχε τελειώσει ἡ ἀκολουθία, μὲ δάκρυα καὶ συγκινημένος ὁ μακαριώτατος, καὶ ἀφοῦ ἤδη εἶχεν ἐξέλθει τοῦ ἱεροῦ ναοῦ καὶ ὁ Γέροντας, διηγήθηκε στοὺς Πατέρες τῆς Μονῆς μας, ὅτι ἠξιώθη νὰ δεῖ τὸν παπα-Κυπριανό νὰ λειτουργεῖ μέσα στὸ ἄκτιστον Φῶς καὶ νὰ βρίσκεται μιὰ σπιθαμή ἀπὸ τὸ δάπεδο στὸν ἀέρα, ἐνῶ βρισκόταν μπροστά τῆς ἁγίας Τράπεζας. 
Ὁ Γέροντας Κυπριανὸς ὑπῆρξε βαθὺς γνώστης καὶ μύστης τῆς νοερᾶς προσευχῆς… Συχνάκις κατὰ τὴν μεσημεριανὴ ἀνάπαυση ἀλλὰ καὶ κατὰ τὴν νύκτα ἐπήγαινε στὸ δάσος τοῦ Μετοχιοῦ τῆς Ἁγίας Βαρβάρας καὶ ἐκεῖ ἐπεδίδετο μετ’ ἀκορέστου πόθου στὴν προσευχὴν ἐπικαλούμενος τὸ θεῖον ἔλεος… Ἡ μεγάλη ἀρετὴ καὶ ἄσκηση τοῦ πατρὸς Κυπριανοῦ ποὺ ἦταν μιὰ “βία φύσεως διηνεκὴς καὶ φυλακὴ αἰσθήσεων ἀνελλιπὴς” (κατὰ τὸν ἅγιον Ἰωάννην τῆς Κλίμακος), δὲν παρέμεινε χωρὶς καρποὺς πνευματικούς. Πολλοὶ διεπίστωσαν προσωπικῶς καὶ ἔκθαμβοι ὡμολόγησαν τὸ διορατικὸν καὶ τὸ προορατικόν του χάρισμα μὲ τὰ ὁποῖα ἐπλουτίσθη παρὰ Θεοῦ ὁ ὅσιος Ἱερομόναχος». [‘ΕΙΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ ΑΙΩΝΙΟΝ’, Ἐπὶ τῇ συμπληρώσει πεντηκονταετίας (1955-2005) ἀπὸ τῆς ὁσιακῆς κοιμήσεως τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ ΣΤΑΥΡΟΒΟΥΝΙΩΤΟΥ, ἔκδοσις Ἱεροῦ Ναοῦ Παναγίας Εὐαγγελιστρίας Ἰδαλίου, 2005].
(Συνεχίζεται)
ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΟ Γ΄ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΒΟΥΝΙΩΤΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΨΕΥΔΟΛΟΓΙΩΝ ΤΟΥ ΕΦΡΑΙΜ ΤΟΥ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΥ
ReplyDeleteΤου Παναγιώτη Νούνη
Ο Μοναχός Ιλαρίων της Ι.Μ.Σ. προσκομίζει εν διακρίσει την αντιρρητική αρθρογραφία του Θεολόγου κ. Βασίλη Χαραλάμπους.
Ο Θεολόγος κ. Βασίλης Χ. ξετίναξε ρωμαλέα, αποκάλυψε, ανασκεύασε, πολέμησε με εκκλησιαστικό ήθος και θεολογική επιχειρηματολογία το Νεοβα(λ)τοπεδινό κατεστημένο. Ψάξετε παρακαλώ τα κείμενά του, αξίζει να μελετηθούν.
Και πολύ καλά βέβαια έπραξε και πράττει. Μας άνοιξε τα μάτια και μας υποψίασε έτι περαιτέρω για τις σωρηδόν δογματολογικές πλάνες και κακοδοξίες του γ. Ιωσήφ Βατοπαιδινού, του Εφραίμ Β. και του Λεμεσού.
Ο κ. Βασίλης Χ. με την ευγενή γραφίδα του και την λιπαρή θεολογική συγκρότησίν του ξέσκισε ερωτικώς και μανικώς το «αγιογδύτικο» παραπέτασμα της προμελετημένης αγιοποιήσεως του Ιωσήφ του Χαμογελαστού. Το όλον ζήτημα βέβαια επαφίεται, νομίζω, στο κατά πόσον ποιός θα γελάσει τελευταίος... απ΄την αιωνιότητα.
Έχω τον λογισμό ότι οφείλουμεν πολλές χάρες στην αντιρρητική αρθρογραφία του εν Χριστώ αδελφού και συν-αδέλφου Θεολόγου και ποιητού κ. Βασίλη Χαραλάμπους.
Νομίζω ότι πρέπει να γράψω κάτι για τον κ. Βασίλη.
Ο κ. Βασίλης Χαραλάμπους μέχρι στιγμής πέραν της αντιρρητικής θεολογικής αρθρογραφίας του, νομίζω συνέγγραψε περίπου 4-5 θεολογικές ποιητικές συλλογές, όπου εξ αιτίας αυτών των ποιητικών συλλογών του κλήθηκε να λάβει απο Πανεπιστήμιον εκτός Κύπρου, τιμής ένεκεν Διδακτορικό.
Ο ίδιος μου ανέφερε προσωπικά, ότι αρνήθηκε (!;) να υπάγει να λάβει το τιμητικό διδακτορικό, διότι, «δεν είναι του τύπου του να αποκαλείται Διδάκτωρ Φιλολογίας». Βέβαια αυτό ήταν το αληθοφανές επιχείρημά του ώστε να μου αποκρύψει με μαεστρία την απέχθεια του προς τις κοσμικές τιμές.
Στην θέση του, νομίζω, ότι θα πήγαινα πετώντας και με κουρτουμπέλες για να το παραλάβω. Πόσοι στις ημέρες μας ονειρεύονται ή πασχίζουν για να αποκτήσουν ένα διδακτορικό; Να του το χαρίζουν όμως για την εκλεκτή ποιητική συγγραφική δραστηριότητά του και να το αρνείται, τούτο κατά την δική μου άποψη είναι παράλογο, παράδοξο αλλά συνάμα και εκπληκτικό. Κατά βάθος το θαυμάζω και το ζηλεύω.
Κάτι ανάλογο έπραξε και ο μέγας Έλλην Λογοτέχνης Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης. Δηλαδή τι ακριβώς έπραξε; Κλήθηκε να παραστεί στον Φιλολογικό Σύλλογο Παρνασσός για να τιμηθεί για τα λογοτεχνικά του δημιουργήματα και αρνήθηκε να παρευρεθεί.
Με τον κ. Βασίλη είμασταν συμφοιτητές (2008-2012) στην Θεολογικήν Σχολή του Α.Π.Θ. και Χάριτι Θεού ορκιστήκαμε μαζί στις 14 Νοεμβρίου 2012. Ο κ. Βασίλης έχει ιδιαίτερη χαρισματική κλίση και εγγενή ευαισθησία εις τα δογματολογικά ζητήματα. Ήτο ιδιαίτερα άριστος εις τα μαθήματα της Δογματικής και της Πατρολογίας.
Ο κ. Βασίλης στο εν λόγω απόσπασμα αναφέρεται στην άτοπη εξιδανίκευση του γ.Ιωσήφ απο τους απογόνους του. Η αλήθεια είναι ότι τα πράγματα ουδέποτε είναι εξιδανικευμένα και ιδανικά. Αν οι οπαδοί των Νεοβατοπαιδινών επιθυμούν να τρώνε στάκτη στα μάτια, ας την τρώνε! Ενδεχομενικά όλοι οι υπόλοιποι να απεχθανόμαστε την στάκτη μέσα στα μάτια μας καθώς και την πλύση εγκεφάλου.
Ο Γέρων Ιωσήφ, δυστυχώς, εγκατέλειψεν αδικαιολόγητα την Ιερά Μονή Σταυροβουνίου, την Μονή της μετανοίας του για το Ημερολογικόν Ζήτημα, εξ αιτίας των «ζηλωτικών» τάσεών του. Και αυτό το επικάλυψαν, για τους αφελείς, ότι έφυγε απο την Ι.Μ.Σ. επειδή δεν ήτο δήθεν και τόσο πνευματική (όσο την ήθελε ή φανταζόταν ο γ. Ιωσήφ) και βρήκε «πνευματικότερο» τόπο εις το Άγιον Όρος! Αλλά πόσο καιρό έμεινε στο Άγιον Όρος, αφού γυροβολνούσε συνέχεια εκτός Αγίου Όρους, σαν την άδικη κατάρα;
(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)
ΣΥΝΕΧΕΙΑ...
ReplyDeleteΕπίσης, περί του Μοναχού Ιλαρίωνος Σταυροβουνιώτη να σημειώσουμε κάτι ελάχιστα για χάριν της σύγχρονης Εκκλησιαστικής Ιστορίας: ότι δι΄ευχών του Γέροντος Αθανασίου Σταυροβουνιώτη και του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Κύπρου κυρού Χρυσοστόμου του Α΄ δημιούργησε και ίδρυσεν εκ του μηδενός το Παγκύπριον Χριστιανικόν Ορθόδοξο Κίνημα (ΠΑ.Χ.Ο.Κ.) «ο άγιος Νίκων ο μετανοείτε».
Το ΠΑ.Χ.Ο.Κ. απο την ίδρυση του (1996) με την διακριτική καθοδήγηση του Γέροντα Αθανασίου Σ. και του Μοναχού Ιλαρίωνα Σ. διενήργησε σωρηδόν, ρωμαλέες, ρηξικέλευθες και δυναμικές ακτιβιστικές ενέργειες-διαμαρτυρίες περί ζητημάτων Πίστεως, περί Εθνικών θεμάτων αλλά και περί των περιώνυμων εκκλησιαστικών εκλογών.
Ως γνωστόν, ο Νεοβα(λ)τοπεδινός μητροπολίτης Λεμεσού κ. Αθανάσιος έχασε κυριολεκτικά τον περιπόθητο Αρχιεπισκοπικόν Θρόνο εξ αιτίας του «αντιπολευτικού» ρόλου και τις εναγώνιες καλόδοξες ενέργειες του ΠΑ.Χ.Ο.Κ.
Γι΄αυτό το λόγο ο σεβασμιώτατος Λεμεσού, πικραμένος και βαθειά ενοχλημένος που έχασε μέσα απ΄τα χέρια του τον Αρχιεπισκοπικό Θρόνο ζήτησε πρό καιρού στην Σύνοδο όπως το ΠΑ.Χ.Ο.Κ. και τα κληρικολαϊκά μέλη του να βγούν εκτός Εκκλησίας.
Ο σεβασμιώτατος ήθελε να πάρει «φυσιολογικά» την εκδίκησή του, αλλά απέτυχεν παταγωδώς. Βέβαια, υπέσκαπτε και υποσκάπτει παρασκηνιακά τα κληρικολαϊκά μέλη του, τους αγώνες του διασπείροντας με βυζιντανιστικώ τρόπω φημολογίες και συκοφαντίες.
Όλα αυτά τα διαβολόπνευστα μασκαραλίκια διενεργεί ο Λεμεσού (ενώ ταυτόχρονα καλλιεργεί την φήμη και την εικόνα του αγίου και χαρισματούχου, ώστε να προσελκύσει οπαδούς) και είναι γνωστά σε όλα τα μέλη του ΠΑ.Χ.Ο.Κ. και στους πατέρες της Ι.Μ.Σ.
Βρήκε βέβαια ηχηρές και ισχυρές αντιδράσεις στην Σύνοδο απο τους Κυκκώτες και άλλους Μητροπολίτες (με πληροφόρησαν ο Κύκκου και ο Ταμασού όταν κάποτε τους επισκεφτήκαμε), διότι ως γνωστόν το ΠΑ.Χ.Ο.Κ. ήτο εγκεκριμένο και συστάθηκε με τις ευλογίες του μακαριστού Μακαριωτάτου και του Ηγουμένου της Ι.Μ.Σ. ως εκκλησιαστικό-εθνικό Κίνημα.
Το ΠΑ.Χ.Ο.Κ. στέκεται και έχει σταθεί ως αλογόμυγα στο κόρφο των Νεοβα(λ)πεδινών που έβαλαν προ καιρού προμελετημένο στόχο τον Αρχιεπισκοπικό Θρόνο της Εκκλησίας της Κύπρου.
Ο Θεός δεν επέτρεψε βέβαια να τον καταλάβουν, και ας προσευχόμαστε μη τυχόν και εν τέλει το επιτρέψει για τις αμαρτίες μας.
Εν τέλει να σημειώσω, ότι η μαρτυρία του Γέροντα Αθανασίου Σταυροβουνιώτη, περί του Χαρισματούχου Πνευματικού παπα-Κυπριανού Σταυροβουνιώτη, ήτο, είναι και παραμένει ηχηρό χαστούκι έναντι των νεοΒατοπαιδινών όπου διασπείρουν σωρηδόν ψέματα και συκοφαντίες έναντι των παλαιών και νέων πατέρων της Ι.Μ.Σ. για την απέλπιδα προσπάθεια να αγιοποιήσουν τον γ. Ιωσήφ τον χαχανιστό και για να πωλήσουν μερικές εκατοντάδες βιβλία του.
Τα παραμύθια των Βατοπεδινών έλαβαν τέλος.
Του Παναγιώτη Π. Νούνη