ΦΑΝΑΡΙ ή ΣΚΟΤΟΣ ΕΡΕΒΩΔΕΣ;

ΦΑΝΑΡΙ ή ΣΚΟΤΟΣ ΕΡΕΒΩΔΕΣ;

(Σχόλιο με αφορμή την πρόσφατη απόφαση που επιτρέπει το δεύτερο γάμο των κληρικών)

Του ιατρού κ. Λυκούργου Νάνη

=====

Το περιλάλητο και περίφημο, λεγόμενο πλέον "Φανάρι", το πάλαι ποτέ Παλλάδιο της Ορθοδοξίας, η μέχρι πρότινος καιρού Ακρόπολη της πατρώας πίστεως, ο διαχρονικός φρυκτωρός της ελληνορθοδόξου παραδόσεως και ιεράς παρακαταθήκης, για μία ακόμη φορά τα τελευταία χρόνια πρόδωσε ασύστολα το Ορθόδοξο Ήθος (αφού πρωτίστως και κυρίως πρόδωσε το Ορθόδοξο Δόγμα), καινοτομώντας και αυθαιρετώντας, αθετώντας και καταπατώντας τους σχετικούς ιερούς κανόνες, αγνοώντας τα λοιπά ορθόδοξα Πατριαρχεία και τις υπόλοιπες, τοπικές αυτοκέφαλες ορθόδοξες Εκκλησίες, (προς δόξαν του συνοδικού συστήματος διοικήσεως και διακυβερνήσεως της Ορθοδόξου Εκκλησίας βεβαίως-βεβαίως...),πυροδοτώντας ενδο-ορθόδοξες διαιρέσεις και σχίσματα και κατασκανδαλίζοντας πιστούς και απίστους, ενθέους και αθέους, έλαβε την απόφαση επί τη βάσει της οποίας, του λοιπού επιτρέπεται ο δεύτερος γάμος των ιερέων!!! Ω της  φρικτής απονοίας, ω της αν-οικονομήτου "οικονομίας", ω της μεγίστης και ανηκούστου προδοσίας του Ορθοδόξου Ήθους! 

Αποτελεί αφόρητη πρόκληση να ονομάζεται ακόμη "Φανάρι", όταν θεραπεύει και προωθεί τα "έργα του σκότους". "Εσβεσμένο" Φανάρι πρέπει να ονομάζεται στις μέρες μας, και κέντρο εκπορεύσεως σκότους και προδοσίας! Και φυσικά ο νυν πατριάρχης κάθε άλλο παρά επιβάλλεται να μνημονεύεται ψευδέστατα ως "ορθοτομών τον λόγον της Αυτού αληθείας", αλλά ως καινοτομών και ως "ορθοτομών" τον λόγον της κακοδοξίας, αυθαιρεσίας και προδοσίας της Ορθοδοξίας.

Εισέβαλε το δαιμονιώδες και κοσμικό πνεύμα εν τόπω αγίω! "Θριάμβευσε" και κατίσχυσε το φρόνημα της "πλατείας και ευρυχώρου οδού" του "καλοπερασάκια", αθεόφοβου, στομαχόφρονα και μηδενιστή "κόσμου", (κόσμος σημαίνει στολίδι κατά τα άλλα...), εις βάρος της "στενής και τεθλιμμένης" του αγίου και ιερού Ευαγγελίου! Και όλα αυτά με τη σφραγίδα ΑΝΑΞΙΩΝ ΚΑΙ  ΠΡΟΔΟΤΩΝ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΤΟΥΣ εκκλησιαστικών αξιωματούχων!

Ούτε Θεόν φοβούνται, ούτε ανθρώπους εντρέπονται οι ένοικοι του Βοσπόρου; Εξετάσεις στους νεοταξίτες και τους παγκοσμιοποιητές δίνουν καθώς φαίνεται!

Από των αρχών του περασμένου αιώνος, οπότε και ο Σατανάς της εκκοσμικεύσεως και του συσχηματισμού με τον κόσμο και το  ά-κοσμο και πνευματοκτόνο φρόνημά του εισήλθε εντός του περιβόλου του πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως (όρα επαίσχυντες και προδοτικές εγκυκλίους 1902, 1904 και 1920, αποφάσεις "Πανορθοδόξου" συνεδρίου Κωνσταντινουπόλεως 1923 κ.τ.ό.) οι εν Φαναρίω οικούντες διολισθαίνουν συνεχώς σε επικίνδυνες ατραπούς επί θεμάτων Ορθοδόξου Δόγματος και Ήθους.

Μία πτυχή της εν λόγω ολεθρίας πολιτικής του Φαναρίου αποτελεί και η πρόσφατη απόφαση. Την αρχή άκανε ο διαβόητος, αδίστακτος καινοτόμος και αναστατώσας όσον ολίγοι την Εκκλησία του Χριστού, Μελέτιος (Μεταξάκης) με το ελεεινό και τρισάθλιο και ανατρεπτικό της Ορθοδόξου εκκλησιαστικής παραδόσεως "Πανορθόδοξο", αντορθόδοξο στην πραγματικότητα, "συνέδριον των ανόμων και συναγωγή πονηρευομένων"! Στην προδοτική γραμμή του στοιχούνται και οι νυν εν Φαναρίω οικούντες.

Δεν αναμέναμε τίποτε καλύτερο από τους Βαρθολομαίο Αρχοντώνη, Ιωάννη Ζηζιούλα , Ελπιδοφόρο Λαμπρυνιάδη και τους ομόφρονες και ομοτρόπους τους. Τέτοιοι είμαστε, τέτοιοι μας "ποιμαίνουν"! Στην ουσία εμείς φταίμε (αυτό δεν σημαίνει επ ουδενί ότι απαλλάσονται της κολοσσιαίας ευθύνης τους οι α-νόμως νομοθετήσαντες Φαναριώτες).

Όταν εμείς αμαρτάνουμε χωρίς φόβο Θεού και το κυριότερο όταν δεν συναισθανόμαστε ότι αμαρτάνουμε, τι πρέπει να περιμένουμε; Όταν πορνεύουμε, όταν αμνηστεύουμε τις προγαμιαίες σχέσεις, όταν μοιχεύουμε, όταν ασελγούμε, όταν κληρικοί "αμνηστεύουν" την ομοφυλοφιλία, όταν φονεύουμε ανυπεράσπιστα έμβρυα, όταν αποφεύγουμε την τεκνογονία με σατανικά μέσα, όταν πέφτουμε με τα μούτρα στις απολαύσεις (λες και δεν υπάρχει μετά θάνατον ζωή, κρίση και ανταπόδοση), όταν χορεύουμε ανήθικους χορούς (όρα το τι συμβαίνει και σε κάποια "γλέντια γάμου" "χριστιανικών" ζευγαριών"), όταν μεταβάλλουμε τις ενορίες μας σε κοσμικά κέντρα και "νυφοπάζαρα” και "οίκους εμπορίου", όταν επιτρέπονται τα "γαμοβαφτίσια", μεταξύ των άλλων και σε υποτιθέμενες "παραδοσιακες" μητροπόλεις που τις ποίμαναν αφιλοχρήματοι, ασκητικοί και ελεγκτικοί ιεράρχες..., όταν γυμνωνόμαστε ακόμη και μέσα στους ιερούς ναούς, όταν τιμούμε εντός των ναών  πολιτειακούς παράγοντες που εθεσαν την υπογραφή τους κάτω από αντίχριστα και ανήθικα νομοθετήματα, όταν δεν μελετούμε (όχι να διαβάζουμε αλλά να μελετούμε και να εμβαθύνουμε στο ανεξάντλητο αυτό μεταλλείο) την Αγία Γραφή και τους πατέρες που την ερμήνευσαν (πολλοί "χριστιανοί" της σήμερον έχουν αφημένο το ιερό βιβλίο, το βασιλέα των βιβλίων, σε κάποιο μέρος του σπιτιού τους καταχωνιασμένο και κατασκονισμένο, παίζουν στα δάκτυλα όμως υποτιθέμενες "προφητείες" συγχρόνων γερόντων και επιζητούν αγωνιωδώς "θαύματα", οι "θαυματολιγούρηδες"...), όταν το ένα, όταν το άλλο, τότε γιατί να μην προίστανται της Εκκλησίας οι Βαρθολομαίοι και Ιερώνυμοι και Αναστάσιοι Αλβανίας, και Θεόδωροι και Φιλόθεοι κ.ο.κ.;

Και πώς να μην "νομιμοποιούνται" καινοφανείς και πρωτοφανείς εκκλησιαστικώς και θεολογικώς συνήθειες; 

Δεν αντέχω στον πειρασμό να μην παραλληλίσω (τηρουμένων των αναλογιών φυσικά) την παρούσα συγκυρία με εκείνη της συγχρόνου Κύπρου.

Όταν ανέχθηκαν οι Κύπριοι αδελφοί μας επί σειράν ετών ένα νόθο εκκλησιαστικο-πολιτικό καθεστώς, μίαν "μείξιν άμεικτον και τέρας αλλόκοτον", ένα ιεροκανονικό έκτρωμα συνασκήσεως πολιτικής και εκκλησιαστικής εξουσίας στο πρόσωπο του αποθανόντος τέως αρχιεπισκόπου Κύπρου Μακαρίου (επί τουλάχιστον 14 έτη παρακαλώ...(κανονικώς καθαιρεθέντος), εισαγαγόντος την αίρεση του παποκαισαρισμού στην Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Κύπρου, πώς μετά να ελκύσουν την ευλογία του Θεού και να έχει αίσια έκβαση ο ιερός αγώνας τους για την ένωση της Μεγαλονήσου με τη μητέρα Ελλάδα αλλά και η υπόθεση της βιωσιμότητος της αρτισυστάτου "Δημοκρατίας της Κύπρου", προιόντος της συμφωνίας "Ζυρίχης και Λονδίνου"; Πώς να μην παραδοθούν εις χείρας αλλοτρίων; Βαθύτερα και πνευματικότερα είναι τα κυρίως αίτια και όχι μόνο ο Κίσσινγκερ και η προδοσία της ελλαδικής πολιτικής και στρατωτικής ηγεσίας και ο νοών νοείτω... 

Εμείς φταίμε, κατά το μεγαλύτερο μέρος, αδελφοί! Γι αυτό μας κυβερνούν και μας διοικούν αθεόφοβοι και ανάξιοι ηγέτες, εκκλησιαστικοί, πολιτειακοί και πολιτικοί. Και να αναμένουμε τρισχειρότερες συμφορές από αυτές των παρελθουσών πυρκαιών της Αττικής.

Κάτι τέτοιο δεν σημαίνει, φυσικά, ότι μοιρολατρικά όλοι μας, οφείλουμε, αδιαμαρτύρητα και εν σιγή να αποδεχόμαστε τα όσα συμβαίνουν, επειδή ο Θεός επέτρεψε εξ αιτίας των πολλών και φρικαλέων ανομημάτων μας να συμβή το απευκταίο αυτό γεγονός. Ο θείος Παύλος παραγγέλει διαχρονικά στους χριστιανούς όλων των αιώνων: "και μη συγκοινωνείτε τοις έργοις τοις ακάρποις του σκότους, μάλλον δε και ελέγχετε". Και μεις, οι χριστιανοί του 21ου αιώνος, οφείλουμε να στιγματίσουμε την επαίσχυντη απόφαση των Φαναριωτών λυκοποιμένων. Και να τους δακτυλοδεικτούμε και να αποδοκιμάζουμε τς αθεόφοβες πρακτικές τους και διά λόγου και διά γραφίδος και να διαμαρτυρόμαστε με όλη τη δύναμη της ψυχής μας. Δεν έχουν αφήσει τίποτε όρθιο οι Φαναριώτες καταστροφείς. Και θα πρέπει να ντρέπονται, αν έχουν ίχνος τσίπας επάνω τους, εκείνα τα "χριστιανικά" ιστολόγια που τους προβάλλουν και εγκωμιάζουν. Και εκείνοι οι Ελλαδίτες επίσκοποι που "ερωτοτροπούν" μαζί τους!

Πρωτίστως, όμως, να αναλογισθούμε και τις δικές μας, κολοσσιαίες ευθύνες για τη διαμόρφωση, συντήρηση και εξέλιξη αυτής της κατάστασης. Επί παραδείγματι, ικανός αριθμός, μάλλον η πλειοψηφία των συμπατριωτών μας, "ξεσηκώθηκε" θεοφιλώς με αφορμή το λεγόμενο "σκοπιανό" ζήτημα. Ελπιδοφόρο και παρήγορο, κατ αρχήν το γεγονός.

Πόσοι, όμως, από αυτούς κίνησαν γη και ουρανό και κατήλθαν στο "άγιο πεζοδρόμιο" για τις αμβλώσεις, την υπογεννητικότητα, την "αλλαγή φύλου", τη νομιμοποίηση του σοδομισμού, το μετασχηματισμό του μαθήματος των Θρησκευτικών κ.τ.ό.;

Πέπλος σιγής απλώθηκε εν προκειμένω, λες και τα εθνικά ζητήματα δεν σχετίζονται με τα ηθικά και πνευματικά αλλά αυτονομούνται από αυτά! Η Ιστορία, πάντως, άλλη γνώμη έχει! Αλλά εμείς κωφεύουμε στο Ευαγγέλιο, κωφεύουμε και στις επιταγές της Ιστορίας! Είμαστε άξιοι της τύχης μας!

Κάθε άλλο, λοιπόν, παρά είμαστε άμοιροι ευθυνών όλοι μας! Πρώτοι και "καλύτεροι" οι επίσκοποι και οι κληρικό αξίωμα γενικότερα φέροντες. Που σιωπούν ανεπιτρέπτως και ενόχως ενώπιον της προδοσίας. Που δεν ελέγχουν τους μεγάλους ενόχους για την προδοσία της Ορθοδοξίας. Που εξακολουθούν να τους μνημονεύουν. Που έχουν καταλείψει ακατήχητο και αδιαφώτιστο το λαό επί θεματων Δόγματος, Ήθους και Λατρείας. Που συνευωχούνται αφόβως με τους ενόχους πολιτικούς εξουσιαστές όταν δεν τους τιμούν και εγκωμιαζουν, Που δεν τολμούν να αφορίσουν τους δημοσίως αμαρτάνοντας (δεν αρκεί ο πρόσφατος αφορισμός βλασφήμου δημοσιογραφίσκου. Όταν αφήνουν επί τόσα χρόνια ανενόχλητους τους αντιχρίστους και βλασφήμους, τύπου Καζαντζάκη, Ανδρουλάκη και..σία φοβούμενοι το ψευτοπροοδευτικό κατεστημένο (π.χ. "εφημερίδα των συντακτών", δημοσιογραφικό και λοιπό) δεν προκύπτει κάτι ουσιαστικό προς αυτήν την κατεύθυνση. Όπως επίσης και όταν αφήνουν ασύδοτους τους Βαρθολομαίο, Ζηζιούλα, Χαρκιανάκι, Ελπιδοφόρο, παπα-Φάρο, παπα-Θερμό, Γιανναρά και λοιπούς στα δεινά αιρεσιολογήματά τους, δημιουργείται στην ψυχή του θρησκεύοντος λαού ατμόσφαιρα αμφισβήτησης και αμφιβολίας  και αισθήματα αντιφατικά.

Βαρυνόμαστε, όμως, και εμείς με ικανό φορτίο ενοχής και ευθύνης όπως κατεδείχθη προηγουμένως. 

Απαιτείται, λοιπόν, συνειδητοποίηση, από μέρους μας, των σφαλμάτων μας, μεταβολή του τρόπου του σκέπτεσθαι, των φρονημάτων μας, των συνηθειών και σχημάτων της συμπεριφοράς μας ούτως ώστε να ελκύσουμε το έλεος του διαρκώς καταφρονουμένου και εμπαιζομένου από της πλευράς μας Τριαδικού Θεού προκειμένου να εκλείψουν τα φαινόμενα των καινοφανών και αθεμίτων μεταστοιχειώσεων και ματαρρυθμίσεων που νοθεύουν και αλλοιώνουν το Ορθόδοξο Ήθος και οδηγούν ψυχές υπέρ ων Χριστός απέθανεν στην απώλεια!

Υ.Γ. Ήδη έχουν "ξεφυτρώσει" στο διαδικτυακό περιβάλλον κάποιοι κοσμικόφρονες ψευτο-χριστιανοί οι οποίοι καλυπτόμενοι τεχνηέντως υπό  το μανδύα της "φιλανθρώπου οικονομίας" επικρότησαν το φαναριώτικο αίσχος και υπερμάχησαν της εφαρμογής του. Πρόκειται περί ψευδοδιδασκάλων, στην περίπτωση των οποίων "ταιριάζει γάντι" το αποστολικό λόγιο "εκ του κόσμου λαλούσιν και ο κόσμος αυτών ακούει". Σίγουρα και κάποιοι "θεολόγοι του δαίμονος", ακαδημαικοί "προφέσσορες", για να θυμηθούμε και τον άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή, δεν θα διστάσουν να εξάρουν την δαιμονιώδους εμπνεύσεως απόφαση του "παπάτου της Ανατολής", που αισχρώς μονοπωλεί την Ορθόδοξη Αυθεντία. Απαιτείται ολομέτωπος και ασυμβίβαστος αγώνας κατά των νεωτεριστών της αισχύνης. Οδηγός εν προκειμένω το παύλειο χωρίο “τας νεωτερικάς επιθυμίας φεύγε"!