ΠΟΙΟ ΗΤΑΝ ΤΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ ΤΩΝ ΣΟΔΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΓΟΜΟΡΡΩΝ;

ΠΟΙΟ ΗΤΑΝ ΤΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ ΤΩΝ ΣΟΔΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΓΟΜΟΡΡΩΝ;

Τοῦ περιοδικού «Ο ΣΩΤΗΡ»

=====

Φαντάζει ἴσως εὐτελὲς καὶ ἄκαιρο τὸ ἐρώτημα ποὺ διατυπώνεται στὸν τίτλο τοῦ ἄρθρου τούτου. Ὅλοι γνωρίζουν ὅτι τὸ βδελυρὸ ἀνοσιούργημα τῶν κατοίκων τῶν Σοδόμων, τῆς Γομόρρας καὶ τῶν γύρω ἀπὸ αὐτὲς πόλεων ἦταν τὸ διαστροφικὸ πάθος τῆς ὁμοφυλοφιλίας. Πάθος τόσο βδελυκτὸ στὰ μάτια τοῦ Θεοῦ, ὥστε οἱ πόλεις αὐτὲς νὰ παραμένουν ὑπόδειγμα αἰώνιο τῆς φρικτῆς ἀποδοκιμασίας τοῦ Θεοῦ μὲ τὴ βαριὰ τιμωρία ποὺ ὑπέστησαν, ἀφανιζόμενες ἀπὸ προσώπου γῆς μὲ θειάφι καὶ φωτιά (βλ. Γεν. ιθ´ 24-25).

Ὡστόσο, μέσα στὴν Ἁγία Γραφὴ ἔχουμε μία ἀναφορὰ στὸ ἁμάρτημα τῶν Σοδομιτῶν ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ ἴδιου τοῦ Θεοῦ, ποὺ μᾶς συγκλονίζει ἀκόμα περισσότερο. Γύρω στὸ 600 π.Χ. ὁ Θεὸς μέσῳ τοῦ προφήτη Ἰεζεκιὴλ προειδοποιεῖ τοὺς ἀμετανόητους Ἰουδαίους γιὰ τὴν τιμωρία ποὺ πρόκειται νὰ ἐπέλθει κατὰ τῆς Ἱερουσαλὴμ λόγῳ τῆς τραγικῆς ἀποστασίας της ἀπὸ τὸ νόμο Του καὶ τῆς γενικῆς διαφθορᾶς της. Ὀνομάζει ὁ παντοκράτωρ Κύριος τὰ Σόδομα ἀδελφὴ τῆς Ἱερουσαλήμ, ἐξαιτίας τῆς παρόμοιας διαφθορᾶς, καὶ κατονομάζει τὸ ἁμάρτημα τῆς πόλεως τῶν Σοδόμων, ἐξηγώντας παράλληλα γιατί τὴν κατέστρεψε ὁ Ἴδιος καὶ ταυτόχρονα ἀπειλώντας τὴν Ἱερουσαλὴμ ὅτι τὴν ἴδια τύχη θὰ ἔχει κι αὐτή.

Αὐτὸ ποὺ μᾶς ἐκπλήσσει στὰ λόγια τοῦ Θεοῦ εἶναι ὅτι τὸ ἁμάρτημα τῶν Σοδόμων δὲν ὀνομάζεται ἀπὸ τὸν καρδιογνώστη Κύριο ὅπως ἐμεῖς τὸ ξέρουμε, ἀλλὰ διαφορετικά.

Διαβάζουμε: «Πλὴν τοῦτο τὸ ἀνόμημα Σοδόμων τῆς ἀδελφῆς σου». Αὐτὸ ἦταν τὸ ἁμάρτημα τῶν Σοδόμων, τῆς πόλεως αὐτῆς ποὺ ἀποδείχθηκε ἀδελφή σου. Ποιό;

«Ὑπερηφανία» (Ἰεζ. ις´ 49)! Ἡ ὑπερηφάνεια, ἡ καύχηση, τὸ θράσος, ἡ ἀλαζονεία! Καὶ ἐξηγεῖ ὁ ἅγιος Θεός: «Ἐμεγαλαύχουν καὶ ἐποίησαν ἀνομήμα­τα ἐνώπιον ἐμοῦ» (στίχ. 50). Ἦταν ἀλαζόνες, λέγει, καὶ καυχῶνταν, κόμπαζαν γι’ αὐτὰ ποὺ ἔκαναν, καὶ τὶς ἁμαρτίες τους δὲν τὶς ἔκαναν κρυφά, ἀλλὰ φανερά, μπροστά μου, στὸ φῶς τῆς ἡμέρας, μὲ αὐθάδεια καὶ ἀναισχυντία, χωρὶς συστολὴ καὶ φόβο. «Τὴν ἁμαρτίαν… οὐχὶ λάθρᾳ ἐπαισχυνόμενοι πεποιήκασιν, ἀλλ’ οἱονεὶ ἐπαγαλλόμενοι τῇ ἐργασίᾳ τῶν πονηρῶν ἀνήγγειλαν πᾶσι καὶ ἐνεφάνισαν», σχολιάζει σὲ ἀνάλογο ἁγιογραφικὸ χωρίο (Ἡσ. γ´ 9) καὶ ὁ Μ. Βασίλειος. Τὴν ἁμαρτία τὴ διέπρατταν ὄχι κρυφὰ καὶ μὲ ντροπή, ἀλλὰ τὴ διέδιδαν παντοῦ καὶ τὴ διαφήμιζαν, σὰν νὰ ἀγάλλονταν μὲ τὰ βρώμικα ἔργα ποὺ ἔκαναν.

Γι’ αὐτὸ κι Ἐγώ, συνεχίζει στὸ λόγο Του ὁ δικαιοκρίτης Κύριος, τοὺς ἀφάνισα ἀπὸ προσώπου γῆς, ἔτσι ποὺ τοὺς εἶδα νὰ φέρονται. «Καὶ ἐξῆρα αὐτὰς καθὼς εἶδον» (στίχ. 50). Συγκλονιστικὸς ὁ θεϊκὸς λόγος: «Τοῦτο τὸ ἀνόμημα Σοδόμων»: ὄχι αὐτὸ ποὺ θὰ περιμέναμε νὰ ἀκούσουμε, ἀλλὰ «ὑπερηφανία».

Ἔχει βάθος ἡ θεϊκὴ ἐτυμηγορία. Παρουσιάζει τὴ ρίζα καὶ αἰτία τῆς ἐκφυλιστικῆς, διαστροφικῆς ἁμαρτίας τῶν Σοδομιτῶν, ποὺ δὲν ἦταν ἄλλη ἀπὸ τὴν ἀλαζονεία, τὴν αὐθάδεια, τὸν κομπασμό, τὴν ὕβρι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Δὲν ἦταν μόνο ὅτι ἁμάρταναν, ἀλλὰ καὶ καυχῶνταν γιὰ τὴν ἁμαρτία τους. Αὐτὸ ἦταν τὸ ἐξοργιστικὸ στὰ μάτια τοῦ Θεοῦ. Καὶ γι’ αὐτὸ τοὺς ἐξήλειψε.

Γιατί τὰ γράφουμε αὐτά;…

Φρίκη! Φρίκη, καθὼς παρατηρεῖ κανεὶς τὴν ταυτότητα στὶς διαθέσεις τῶν Σοδομιτῶν μὲ τοὺς νεοσοδομίτες. Λὲς κι ἔχουν γραφεῖ τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ 600 π.Χ. γιὰ ὅσα σήμερα λαμβάνουν χώρα σὲ ὅλο τὸν κόσμο, καὶ στὴν πατρίδα μας.

«Gay pride»! Παρέλαση ­ὁμοφυλοφίλων σὲ πρωτεύουσα καὶ συμπρωτεύουσα, μὲ κύριο χαρακτηριστικὸ γνώρισμα καὶ διαφήμισή τους: «Pride»! Καύχηση! Ὑπερηφάνεια!

Εἶναι νὰ μὴ φρικιᾶ κανεὶς διαπιστώνοντας τὴν ὁμοιότητα; «Καὶ ἐξῆρα αὐτὰς καθὼς εἶδον». Γι’ αὐτὸ τοὺς κατέστρεψα, δηλώνει ὁ Θεός…

Ὅσοι σ’ αὐτὸν ἐδῶ τὸν τόπο θέλουμε ἀκόμα νὰ στεκόμαστε ἐπάνω στὸ φόβο τοῦ Θεοῦ· ὅσοι ἀγωνιοῦμε νὰ μὴν καταντήσει ἡ πατρίδα μας «εἰς βάθος κακῶν», ὥστε νὰ «καταφρονεῖ», νὰ μὴν ὑπολογίζει τίποτε (Παρ. ιη΄ 3)· ὅσοι δὲν ἀντέχουμε νὰ βλέπουμε τὴν πατρίδα μας νὰ μεταβάλλεται σὲ Σόδομα καὶ Γόμορρα…, ἂς ἐννοήσουμε τὸ βάθος τῶν θείων λόγων. Ἂς λεπτύνουμε τὰ πνευματικά μας αἰσθητήρια, γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ διαπιστώσουμε τὸ εὖρος τῆς «ὑπερηφανίας», δηλαδὴ τῆς προκλητικῆς καὶ αὐθάδους ἀναισχυντίας ποὺ ἔχει κατακλύσει τὸν κόσμο μας, τὴν ἐποχή μας, τοὺς δρόμους τῶν πόλεών μας, τὶς ἀφίσες καὶ γιγαντοοθόνες τοῦ ὑλόφρονος πολιτισμοῦ μας, τὸ «στὺλ» τῆς ζωῆς μας, τὶς ἴδιες τὶς καρδιές μας, γι’ αὐτὸ καὶ τὶς αἰσθητικὲς ἐπιλογὲς καὶ προτιμήσεις μας· ὅλο αὐτὸ τὸ κλίμα, τὴν ἀτμόσφαιρα μέσα στὴν ὁποία κινούμαστε καὶ ἡ ὁποία εὐνοεῖ τὴν ἐμφάνιση διαρκῶς νέων παρόμοιων ἐκτρωμάτων…

Ἂς καταλάβουμε τὴ σοβαρότητα τῶν περιστάσεων, τὸ χεῖλος τοῦ γκρεμοῦ στὸ ὁποῖο βρισκόμαστε, κι ἂς φορέσουμε ἐπάνω μας «σάκκο καὶ σποδό». Νὰ πέσουμε στὰ γόνατα, νὰ ὑψώσουμε τὰ χέρια, νὰ κλαύσουμε ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ παραδεχόμενοι ὅτι «ἡμάρτομεν, ἠνομήσαμεν, ἠδικήσαμεν» ἐνώπιόν Του (πρβλ. Δαν. γ´, Προσ. 5) κι ὅτι μετανοοῦμε· ἐπιστρέφουμε ἀπὸ τὸν μάταιο ὄγκο, τὴν κενοδοξία, τὴ ματαιοδοξία μας, τὸν τύφο καὶ τὴν ἀλαζονεία μας, στὸν ἁγνότατο φόβο Του. Αὐτὸν τὸν φόβο, τὸν φόβο τοῦ Θεοῦ, τὸ δέος, τὴν εὐλάβεια, τὴ συναίσθηση τῆς ἁπανταχοῦ παρουσίας Του ἂς καλλιεργήσουμε στοὺς ἑαυτούς μας καὶ στὰ παιδιά μας.

Ἄλλος δρόμος δὲν ὑπάρχει. Ἡ προειδοποίηση τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ εἶναι σαφής: Τὴν ὕβρι τὴν ἀκολουθεῖ ἡ συντριβή, καὶ «Κύριος ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται» (Παρ. ις´ 18, γ´ 34).

ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΔΙΑΥΛΕΙΑΣ ΓΑΒΡΙΗΛ (“ΝΕΩΚΟΡΟΥ”) ΓΙΑ ΤΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΝΕΑΣ ΙΩΝΙΑΣ

ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΔΙΑΥΛΕΙΑΣ ΓΑΒΡΙΗΛ (“ΝΕΩΚΟΡΟΥ”) ΓΙΑ ΤΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΝΕΑΣ ΙΩΝΙΑΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Aναφέρει για την πλήρωση της Μητροπόλεως Νέας Ιωνίας, στο ιστολόγιο του “Εξάψαλμος”, ο κ. Σωτήρης Τζούμας:

“Για την Μητρόπολη Νέας Ιωνίας και Νέας Φιλαδελφείας μία είναι η ισχυρή υποψηφιότητα: του Αρχιγραμματέα της Συνόδου, Επισκόπου Διαυλείας Γαβριήλ, δεξιού βραχίονος του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου. Ο Θεοφ. Διαυλείας θα εκλεγεί με ισχυρή πλειοψηφία αν οχι και παμψηφεί, δεδομένου ότι χαίρει της εκτίμησης όλων των Ιεραρχών για τον ενωτικό ρόλο που διαδραματίζει εντός της Ιεραρχίας, καθώς και για την προσφορά του από το νευραλγικό πόστο του Αρχιγραμματέως της Συνόδου που του έχει ανατεθεί από την Εκκλησία.”

Από ότι βλέπετε το “Αγιο Πνεύμα” πήρε ήδη τις οριστικές αποφάσεις του για τη Μητρόπολη Νέας Ιωνίας.

Ο φίλος μας ο “Νεωκόρος” όχι μόνον έχει σίγουρη την εκλογή του για τη Μητρόπολη-φιλέτο της Νέας Ιωνίας, αλλά, όπως μας πληροφορεί ο κ. Τζούμας, στοχεύει στην παμψηφεί εκλογή του σ’ αυτήν.!!!

Εντυπωσιάζει το κυριολεκτικά δουλικό πνεύμα που χαρακτηρίζει τους Μητροπολίτες της Εκκλησίας της Ελλάδος. Eίναι κυριολεκτικά ανίκανοι να αντιταχθούν στην επιθυμία του εκάστοτε Αρχιεπισκόπου. Ενα διαχρονικό φαινόμενο, δυστυχώς, το οποίο ομολογώ ότι δεν αντιλαμβάνομαι ποσώς.

Και εξηγούμαι.

Οταν κάποιος θέλει να εκλεγεί Μητροπολίτης κινεί γην και ουρανόν -πολλές φορές με πολλή αναξιοπρέπεια- για να εξασφαλίσει τις ψήφους των εκλεκτόρων Μητροπολιτών και φυσικά του εκάστοτε Αρχιεπισκόπου.

Από τη στιγμή όμως που εξελέγη Μητροπολίτης -τουτέστιν ισόβιος εκκλησιαστικός άρχοντας- ποιος είναι ο λόγος που δεν έχει ανάστημα να μιλά κατά συνείδηση;

Τι μπορεί να του κάνει ο Αρχιεπίσκοπος αν του κάνει αντιπολίτευση;

Να το καθαιρέσει;

Ολοι γνωρίζουμε ότι η καθαίρεση ενός επισκόπου είναι άκρως απίθανο και σπάνιο φαινόμενο και στην πράξη μπορεί να γίνει μόνον αν υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία που σχετίζονται με την παράβαση του ποινικού δικαίου. 

Επομένως; Γιατί υπάρχει αυτό το δουλικό φρόνημα εκ μέρους των ιεραρχών απέναντι στον εκάστοτε Αρχιεπίσκοπο;

Συμπληρωματική ερώτηση:

Αν ο προσφιλής μας “Νεωκόρος” κατορθώσει να εκλεγεί παμψηφεί -ή σχεδόν παμψηφεί- Μητροπολίτης Νέας Ιωνίας, ποιος είναι ο λόγος που ορισμένοι πιστεύουν ότι ο Αρχιεπίσκοπος δεν μπορεί να τον επιβάλει ως διάδοχό του;

Μήπως η πρόβλεψη του κ. Τζούμα ότι θα εκλεγεί παμψηφεί Μητροπολίτης Νέας Ιωνίας σημαίνει ότι θα δρομολογηθουν καταλυτικές εξελίξεις που θα οδηγήσουν πολύ σύντομα σε Αρχιεπισκοπικές εκλογές;

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΜΩΑΜΕΘΑΝΙΣΜΟΥ

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΜΩΑΜΕΘΑΝΙΣΜΟΥ

=====

Ὁ Τ. Θεοδωρόπουλος στήν «Καθημερινή» τῆς Κυριακῆς 28/9/2014 ἔγραψε γιά τούς 50.000 μαχητές τοῦ χαλιφάτου στό Ἰράκ καί τή Συρία: «Εἶναι ἐναντίον τῆς Δημοκρατίας, εἶναι ἐναντίον τῆς ἐκκοσμικευμένης γνώσης καί σκέψης, ἄρα ἐναντίον τῆς ἐλευθερίας τῆς σκέψης, εἶναι ἐναντίον τοῦ Διαφωτισμοῦ, ἐναντίον τῶν ἀρχαίων ἀγαλμάτων. Εἶναι μέ δύο λόγια ἐναντίον τοῦ πολιτισμοῦ μας». 

Τό θέμα ὅμως πού ἀποσιωπᾶται ἀπό ὅλους, εἶναι ὅτι τήν εὐθύνη γιά τά φρικώδη καί τρομακτικά ἐγκλήματα τοῦ ἱεροῦ πολέμου (!) Τζιχάντ δέν τήν ἔχουν ἀσφαλῶς τά ἀξιοθρήνητα θύματα καί θῦτες ἐν ταὐτῷ τοῦ Χαλιφάτου ἤ «Ἀποκεφαλιστάν» ἀλλά ἡ ψευδής καί ἀσύμβατη μέ κάθε ἔννοια δημοκρατίας, ἐλευθερίας, ἀνεξιθρησκείας καί ἀληθείας, θρησκεία τοῦ Κορανίου, ἡ ὁποία στό Κεφ. 47 παραγρ. 4 ἐντέλλεται «ὅταν συναντᾶτε τούς ἀπίστους φονεύετε καί κατασφάζετε, συγκρατοῦντες στερεά τά δεσμά τοῦ αἱχμαλώτου" (Κορ. κεφ. 47,4), στό δέ Κεφ. 8, παραγρ. 68 διακηρύσσει: «Κανείς ἀπό τούς προφῆτες δέν μπόρεσε νά ἀποκτήση στή γῆ ὀπαδούς χωρίς σφαγές» καί στό Κεφ. 8 παραγρ. 40 συνεχίζει τίς ἐντολές τοῦ θανάτου «πολεμεῖτε αὐτούς μέχρις ὅτου δέν θά ὑπάρχει πλέον πειρασμός, μέχρις ὅτου δέν θά ὑπάρχει ἄλλη θρησκεία παρά τοῦ μόνου Θεοῦ» καί ὁλοκληρώνει τό τελετουργικό τῶν στυγνῶν δολοφονιῶν καί τόν «ἐξαγιασμό»!!! τους μέ τήν διαβεβαίωση στό Κεφ. 8 παραγρ. 17. «Δέν φονεύετε ἐσεῖς αὐτούς ἀλλά ὁ Θεός. Ὅταν ἀκοντίζεις δέν εἶσαι ἐσύ πού ἀκοντίζεις, εἶναι αὐτός ὁ Θεός γιά νά δοκιμάσει τούς πιστούς διά λαμπρᾶς δοκιμασίας. Ὁ Κύριος ἀκούει καί γνωρίζει τά πάντα» καί στό Κεφ. 9 στιχ. 29 «Πολεμεῖται ἐναντίον τοῦ μή πιστεύοντος τόν Θεό, οὔτε στήν ἐσχάτη ἡμέρα καί μή θεωροῦντος ἀθέμιτο ὅ,τι ὁ Θεός καί ὁ ἀπόστολος Αὐτοῦ ἀπηγόρευσαν, πολεμεῖτε δέ ἐπίσης ἐναντίον τῶν Ἑβραίων καί τῶν Χριστιανῶν οἱ ὁποίοι δέν πιστεύουν τήν πίστη τῆς ἀληθείας».

Αὐτή εἶναι ἡ «θεολογική» βάση τοῦ Ἰσλάμ πού δέν διακρίνεται σέ ριζοσπαστικό καί σέ δῆθεν μετριοπαθές. Μιᾶς ἀνθρωποπαθοῦς θρησκείας πού ἑδράζεται στό τρομακτικό ἰδεολόγημα ὅτι δῆθεν ἔνθεος εἶσαι ἐάν σφάζεις, βιάζεις, λεηλατεῖς καί ἐπιβάλλεσαι στό συνάνθρωπό σου. Βέβαια ὁ ψευδοθεός Ἀλλάχ δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τόν ψευδοθεό τοῦ ἀραβικοῦ πολυθεϊστικοῦ καί εἰδωλολατρικοῦ συστήματος καί ἑπομένως ὡς δαιμόνιο ἀρέσκεται στίς ἀνθρωποθυσίες καί τό αἷμα, ὁ δέ δῆθεν Προφήτης ἐνυμφεύθη ὡς ἕβδομη γυναίκα του τήν σύζυγο τοῦ υἱοῦ του Ζαΐντ καί ὡς ἔνατη τήν ἑπταετῆ κορασίδα Ἀϊσά. 

ΝΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΕΙ ΤΟ ΜΕΤΑΘΕΤΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΛΗΡΩΣΗ ΤΗΣ Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΓΑΡΩΝ

ΝΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΕΙ ΤΟ ΜΕΤΑΘΕΤΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΛΗΡΩΣΗ ΤΗΣ Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΓΑΡΩΝ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Ο κ. Σ. Τζούμας, στο ιστολόγιό του “Εξάψαλμος”, ισχυρίζεται ότι υπάρχει μεγάλο ρεύμα υπέρ της μετάθεσης του Σεβ. Μητροπολίτη Ζιχνών και Νευροκοπίου κ. Ιερόθεου στην Ιερά Μητρόπολη Μεγάρων από την οποία έλκει την καταγωγή του.

Στο ίδιο άρθρο ο κ. Τζούμας λέγει ότι ναι μεν ο Μακαριότατος κ. Ιερώνυμος και οι ισχυροί δελφίνοι υποστηρίζουν τη μετάθεση του Σεβ. Ζιχνών πλην όμως παρεμβάλλεται σοβαρό πρόσκομμα από το Οικουμενικό Πατριαρχείο το οποίο δεν θέλει να γίνονται μεταθέσεις από τις Μητροπόλεις των Νέων Χωρών νοουμένου ότι η Πατριαρχική Συνοδική Πράξη του 1928 με την οποία το Οικουμενικό Πατριαρχείο παρεχώρησε "επιτροπικώς και άχρι καιρού" τις Μητροπόλεις των Νέων Χωρών στην Εκκλησία της Ελλάδος, περιλαμβάνει όρο που αποκλείει το μεταθετό.

Εκφράζουμε την πιο ειλικρινή μας χαρά, αν πράγματι ο Παναγιότατος σκοπεύει να ανακόψει την εφαρμογή ενός κυριολεκτικά αντιχριστιανικού θεσμού, ο οποίος βασίζεται στη μεγαλομανία και την πλουτομανία των επισκόπων και στις υπόγειεις συναλλαγές.

Ο κάθε επίσκοπος εκλέγεται για μια επαρχία ως ο νυμφίος της. Γι’ αυτό ούτε όριο ηλικίας είναι δυνατόν να τεθεί για τους αρχιερείς, ούτε μετάθεση από το Θρόνο τους.

Μόνον η οικειοθελής παραίτηση γίνεται δεκτή αν πρόκειται για ιεράρχη που αδυνατεί να ασκήσει τα καθήκοντά του ή η υποχρεωτική παραίτησή του από τον Θρόνο από την Ιερά Σύνοδο αν η ασθένεια του αρχιερέα δεν του επιτρέπει να αντιληφθεί την κατάσταση που βρίσκεται.

Πλην της αντίδρασης του Οικουμενικού Πατριάρχη για τη μετάθεση του Σεβ. Ζιχνών φαίνεται ότι η μετάθεση του προσκρούει στις διατάξεις του Καταστατικού της Εκκλησίας της Ελλάδος επειδή απαιτείται η απόφαση των 2/3 της Ιεραρχίας για να πληρωθεί ένας κενός θρόνος με μεταθετό, ενώ χρειάζεται να συγκεντρώσει τα 2/3 των ψήφων της Ιεραρχίας για να μετατεθεί συγκεκριμένος ιεράρχης σε μια Μητρόπολη. Οίκοθεν νοείται ότι αυτά τα ποσοστά πολύ δύσκολα εξασφαλίζονται.

Τω Αγίω Θεώ η δόξα!

Τέλος λόγου! Το μεταθετό πρέπει να μην εφαρμοστεί ποτέ πια στην Εκκλησία της Ελλάδας και να πληρώνονται οι κενές έδρες με κανονική εκλογή από την Ιεραρχία.

ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΟΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΜΟΝΟΦΥΣΙΤΗ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΣΕ ΕΠΙΤΙΜΟ ΔΙΔΑΚΤΟΡΑ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΑΘΗΝΩΝ

ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΟΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΜΟΝΟΦΥΣΙΤΗ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΣΕ ΕΠΙΤΙΜΟ ΔΙΔΑΚΤΟΡΑ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΑΘΗΝΩΝ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Η αναγόρευση του μονοφυσίτη Αρμένιου Πατριάρχη σε Επίτιμο Διδάκτορα της Θεολογικής Σχολής Αθηνών δείχνει το βαθμό της αλλοτρίωσης του ορθοδόξου φρονήματος που υπέστη η Σχολή τα τελευταία χρόνια.

Συνήθως -και δικαίως- στρέφουμε τα βέλη μας εναντίον του οικουμενιστικού και νεωτεριστικού φρονήματος του Θεολογικού Τμήματος της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης, αλλά είναι φανερόν ότι το κακό έχει παραγίνει και στη Θεολογική Σχολή Αθηνών.

Και πώς να μην παραγίνει αφού ο ανεκδιήγητος Μεσσηνίας κ. Σαββάτος λύνει και δένει στη Σχολή όπως λύνει και δένει στην Ιεραρχία;

Η δυναστεία Χριστινάκη διέφθειρε σε απίστευτο βαθμό με το νεποτισμό -και όχι μόνον- τη Σχολή και την παρέδωσε τελικά στους οικουμενιστές και φιλελεύθερους Καθηγητές με αποτέλεσμα να βλέπουμε φαινόμενα όπως την αναγόρευση του μονοφυσίτη Πατριάρχη σε Επίτιμο Διδάκτορά της.

Εδώ καταντήσαμε! Καθηγητής της Ιστορίας των Δογμάτων κάνει εισήγηση ώστε μονοφυσίτης Πατριάρχης να αναγορευθεί Επίτιμος Διδάκτωρ της κατ’ ευφημισμό Ορθόδοξης Σχολής.!!!

Ας σημειωθεί μάλιστα ότι οι Αρμένιοι μονοφυσίτες εκπροσωπούν μεν τον μετριοπαθή μονοφυσιτισμό του Σεβήρου και όχι τον ακραίο Μονοφυσιτισμό του Ευτυχούς, πλην όμως είναι οι πιο προχωρημένης φύσεως μονοφυσίτες από τις υπάρχουσες μονοφυσιτικές “Εκκλησίες” εξ ου και αρνήθηκαν να επικυρώσουν τη Συμφωνία του Σαμπεζύ.

Βεβαίως δεν είναι η πρώτη φορά που αιρετικοί αναγορεύονται Επίτιμοι Διδάκτορες Ορθοδόξων Θεολογικών Σχολών. Είναι όμως η πρώτη φορά που αιρετικός αναγορεύεται Επίτιμος Διδάκτορας της Θεολογικής Σχολής Αθηνών.

Η άστοχη και απαράδεκτη αναγόρευση του Αρμένιου Πατριάρχη δίνει την ευκαιρία να τεθεί επιτακτικά το θέμα της αναγόρευσης ετεροδόξων ως Επίτιμων Διδακτόρων των Ορθόδοξων Θεολογικών Σχολών. 

Στη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού στις ΗΠΑ λ.χ., ακόμη και ο Δρυίδης -τουτέστιν ειδωλολάτρης- Πριμάτος του Αγγλικανισμού Ρόουαν Γουίλιαμς αναγορεύθηκε Επίτιμος Διδάκτορας!!!.

Η απογοήτευσή μας για την αναγόρευση του μονοφυσίτη Πατριάρχη σε Επίτιμο Διδάκτορα της Σχολής ουδεμία σχέση έχει με την ανυπόκριτη αγάπη και την γνήσια αλληλεγγύη που τρέφουμε προς τους πολύπαθους χριστιανούς αδελφούς μας τους Αρμένιους που υπέστησαν τα πάνδεινα στα χέρια των Τούρκων. 

Ούτε σημαίνει άρνηση για θεολογικό διάλογο -και όχι διάλογο δημοσίων σχέσεων- με τους Μονοφυσίτες.

Δεν έχουμε φοβικά σύνδρομα, όπως μας κατηγορούν οι Οικουμενιστές. 

Το αντίθετο! Επιδιώκουμε, ως επιβαλλόμενο χρέος μας, το διάλογο με όλους. Εφόσον οι διάλογοι διεξάγονται με ανεπίληπτο δογματικά και κανονικά τρόπο θεωρούμε αδήριτο χρέος μας το διάλογο με όλους. Τουτέστιν, αν δεν γίνονται συμπροσευχές με τους αιρετικούς και με τους αλλόθρησκους και αν δεν γίνονται εκπτώσεις στην ορθόδοξη πίστη με την υπογραφή προδοτικών για την Ορθοδοξία κειμένων και Συμφωνιών, είμαστε πανέτοιμοι για διάλογο με όλους.

Η Εκκλησία είναι πάντοτε, ήταν πάντοτε και πρέπει να είναι πάντοτε έτοιμη να διαλεχθεί με τον κόσμο.

Ο Προφήτης Μωυσής διαλέχθηκε με τους ιερείς του Φαραώ, ο προφήτης Ηλίας με τους ιερείς του Βάαλ, ο Απόστολος Παύλος με τους Ιουδαίους στις συναγωγές και με τους ειδωλολάτρες στην Πνύκα, ο Αγιος Γρηγόριος Παλαμάς, ο Αγιος Δακασκηνός και ο Αγιος Κύριλλος με τους Μωαμεθανούς κοκ.. Ο Αγιος Νικόλαος Αχρίδος με τους Ναζί, και με τις άθεες φιλοσοφίες της εποχής του, ο Οσιος Ιουστίνος Πόποβιτς με όλες τις άθεες φιλοσοφίες (Νιτσεισμό, Μαρξισμό, άθεο Υπαρξισμό) του 19ου και του 20ού αιώνα.

Οι παραδοσιακοί Καθηγητές Τρεμπέλας, Ρωμανίδης, π. Θεόδωρος Ζήσης μεταξύ άλλων διαλέχθηκαν με τους μονοφυσίτες χωρίς να φοβηθούν το διάλογο και χωρίς να κάνουν συμπροσευχές μαζί τους.

Ο μ. Μητροπολίτης Αττικής και Μεγαρίδος κυρός Νικόδημος επίσης δεν φοβήθηκε ποτέ να συμμετάσχει σε διαλόγους με ετερόδοξους.

Ο διάλογος με όλους είναι επιβεβλημένο καθήκον της Εκκλησίας εξαιτίας της εντολής του Αποστόλου Παύλου να δίνουμε απολογίαν παντί τω αιτούντι και εξαιτίας της εντολής του Κυρίου να ευαγγελιστούμε τον κόσμο.

Αυτό όμως δεν έχει να κάνει τίποτα με την συνομολόγηση προδοτικών συμφωνιών για την Ορθοδοξία με αιρετικούς, όπως έγινε με τη Συμφωνία του Σαμπεζύ που συνομολόγησε ο Ελβετίας -μετέπειτα Αδριανουπόλεως- Δαμασκηνός με τους μονοφυσίτες, ούτε με την αναγόρευση ενός μονοφυσίτη σε Επίτιμο Διδάκτορα μιας Ορθόδοξης κατ’ ευφημισμό Σχολής.

Διότι επιτέλους! Τι είδους Ορθόδοξη Σχολή είναι μια Σχολή που έχει Καθηγητή Συστηματικής Θεολογίας επίσκοπο που διακήρυξε αίρεση στη Σύνοδο της Ιεραρχίας χωρίς να καθαιρεθεί και χωρίς να εκδιωχθεί κλωτσηδόν από τη Σχολή;

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΔΕΝ ΚΡΑΤΗΣΕ ΠΟΛΥ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΣΕΡΒΙΑΣ

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΔΕΝ ΚΡΑΤΗΣΕ ΠΟΛΥ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΣΕΡΒΙΑΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Διαβάσαμε το ακόλουθο ρεπορτάζ του κ. Αιμίλιου Πολυγένη στη Romfea.gr:

“Με ιδιαίτερη μεγαλοπρέπεια τελέστηκε η χειροτονία του Αρχιμ. Ιερωνύμο Μοσεβίτσι, σε Επίσκοπο Έγγρας, βοηθός της Επισκοπής Μπάτσκας.

Την χειροτονία του νέου Επισκόπου τέλεσε ο Πατριάρχης Σερβίας κ. Ειρηναίος, παρουσία πλειάδας Ιεραρχών της Σερβικής Εκκλησίας και της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Επίσης παρέστη ο Αποστολικός Νούντσιος στο Βελιγράδι, καθώς και Εκπρόσωποι της Δημοκρατίας της Σερβίας.

Ο Επίσκοπος Eγγρας ευχαρίστησε τον Θεό για την χειροτονία του σε Επίσκοπο, υπογραμμίζοντας παράλληλα ότι με αφοσίωση και υπακοή θα διακονήσει τον λαό του.

Σε άλλο σημείο ευχαρίστησε τον πνευματικό του πατέρα Επίσκοπο Μπάτσκας κ. Ειρηναίο που με μεγάλη υπομονή διαμόρφωσε την προσωπικότητα του.

Επίσης ευχαρίστησε όλους τους Αρχιερείς όπως τον Μητροπολίτη Ιλίου κ. Αθηναγόρα, τον Μητροπολίτη Καμερούν κ. Γρηγόριο, τον Μητροπολίτη Κατάρων κ. Μακάριο, τον π. Κύριλλο Συκή που ήρθε από την Σμύρνη και τους Αρχιερείς του Πατριαρχείου Αντιοχείας.”

Αδικα χαρήκαμε επειδή σε δύο προηγούμενες χειροτονίες αρχιερέων της Σερβικής Εκκλησίας δεν ήταν παρόντες αιρετικοί.

Στην συγκεκριμένη χειροτονία παρών ήταν και ο Αποστολικός Νούντσιος στο Βελιγράδι.

Τι δουλειά είχε ο εκπρόσωπος του Πάπα Φραγκίσκου, Αγιε Μπάτσκας, στη χειροτονία του βοηθού σας επισκόπου;

Αλλά πολλά δεν περιμένω από τον Σεβ. Μπάτσκας Ειρηναίο, αφού -ως γνωστόν- ηγείται της “φιλελεύθερης” πτέρυγας της Σερβικής ιεραρχίας και δηλώνει πάντοτε παρόν σε κάθε είδους οικουμενιστική σύναξη ως επίλεκτο μέλος της γνωστής ομάδας που περιβάλλει τον Σεβ. Περγάμου;

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ Β΄ ΚΑΙ Η ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΝΕΩΝ ΒΟΗΘΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ Β΄ ΚΑΙ Η ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΝΕΩΝ ΒΟΗΘΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Στο ιστολόγιο “Εξάψαλμος” του κ. Σωτήρη Τζούμα, διαβάσαμε μια πολύ ανησυχητική πληροφορία που αφορά την επιδίωξη τριών Μητροπολιτών να αποκτήσουν βοηθούς επισκόπους.

Πρόκειται για εντελώς απαράδεκτη επιδίωξη η οποία δεν έχει κανένα απολύτως έρεισμα στην παράδοση της Εκκλησίας.

Ο επίσκοπος είναι “ο νυμφίος” της επισκοπής που ποιμαίνει σύμφωνα με τη θεολογία της Εκκλησίας. Επομένως ο βοηθός επίσκοπος τι είναι; Ο βοηθός σύζυγος;

Οι Κανόνες των Οικουμενικών Συνόδων επιτρέπουν τη χειροτονία μόνον χωρεπισκόπων. Οχι βοηθών επισκόπων. Οπως ισχύει μέχρι σήμερα στην Εκκλησία της Κύπρου. 

Ο θεσμός των βοηθών επισκόπων, που εισήχθη στην Εκκλησία της Ελλάδας επί Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου Α΄ για να δοθεί μάλιστα στον Ιάκωβο Βαβανάτσο, πρέπει οπωσδήποτε να καταργηθεί.

Εξαρση εκλογής βοηθών επισκόπων παρατηρήθηκε επί Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου Α΄(Κοτσώνη), ο οποίος -ως γνωστόν- αν και Καθηγητής του Κανονικού Δικαίου, πολύ λίγο σεβασμό έδειξε προς τους Ιερούς Κανόνες.

Το κακό, όμως, με τη μαζική χειροτονία βοηθών επισκόπων έφτασε στο απόγειό του επί ημερών του σημερινού Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου Β΄, ο οποίος μετέτρεψε την Σύνοδο της Ιεραρχίας σε βιομηχανική μονάδα παραγωγής βοηθών επισκόπων.

“Το αξίωμα του επισκόπου δεν είναι μετάλλιο”, έλεγε ο μακαριστός Γέροντας Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος.

Είναι εντελώς απαράδεκτο Μητροπολίτες της Εκκλησίας της Ελλάδας -και μάλιστα παραδοσιακοί Μητροπολίτες όπως οι Μητροπολίτες Γλυφάδος, Πατρών και Ηλείας- να ζητούν τη χειροτονία βοηθών επισκόπων για τις Μητροπόλεις που ποιμαίνουν.

Ευχόμαστε ότι ο Μακαριότατος και η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος θα αρνηθούν κατηγορηματικά την εκλογή νέων βοηθών επισκόπων. 

Οι πληροφορίες που δίνει ο κ. Τζούμας, σε σχετικά πρόσφατα άρθρα του που αφορούν τις επικείμενες εκλογές αρχιερέων στην Εκκλησία της Ελλάδος, πολύ λίγα περιθώρια αισιοδοξίας αφήνουν ότι ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος προτίθεται να δείξει σεβασμό προς τους Ιερούς Κανόνες της Εκκλησίας για τη χειροτονία νέων βοηθών επισκόπων.  

Αν ορισμένοι βοηθοί επίσκοποι εκλεγούν στις κενές Μητροπόλεις, μας πληροφορεί ο κ. Τζούμας, θα χειροτονηθούν άλλοι στη θέση τους.!!! Λες και υπάρχουν λίγοι τώρα και έτσι πρέπει να προστεθούν περισσότεροι!!!

Αλλά γιατί δίνεται το αξίωμα του επισκόπου σε κάποιο άγαμο κληρικό που προίσταται μιας Υπηρεσίας της Εκκλησίας;

Σε τι ακριβώς βοηθά για να επιτελέσουν καλύτερα τα καθήκοντά τους τον υπεύθυνο των οικονομικών υπηρεσιών της Εκκλησίας της Ελλάδος, ή τον εκπρόσωπο της Εκκλησίας της Ελλάδος στις Βρυξέλλες ή τον Διευθυντή της Αποστολικής Διακονίας ή τον Αρχιγραμματέα της Συνόδου λ.χ. η χειροτονία τους σε επίσκοπο;

Η απάντηση φυσικά είναι ότι το επισκοπικό αξίωμα σε απολύτως τίποτα δεν τους βοηθά να επιτελέσουν καλύτερα τα καθήκοντά τους.

Απλά δίνεται σαν μετάλλιο για να ικανοποιηθεί η επιθυμία ορισμένων άγαμων κληρικών να χειροτονηθούν επίσκοποι, για να κρατηθούν ισορροπίες και για να συγκροτηθούν συμμαχίες στην Ιεραρχία και last but not least παρέχει τη δυνατότητα να συμμετέχουν περισσότεροι αρχιερείς σε πολυαρχιερατικά συλλείτουργα.!!!

Ωραία κριτήρια για τη χειροτονία επισκόπων.!

ΝΕΑ ΚΑΤΟΡΘΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΛΕΜΕΣΟΥ! ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΑ ΙΕΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ!

ΝΕΑ ΚΑΤΟΡΘΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΛΕΜΕΣΟΥ! 

ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΑ ΙΕΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ!

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

======

Με πληροφορούν από την Κύπρο:

“Οντως έχετε δίκαιον, όταν αποκαλείτε τον μητροπολίτην Λεμεσού Αθανάσιον «ακτιστοφωτίτην». Το διαπίστωσα και εγώ! Σε έναν αγιασμόν τελευταίως που έκανε, στην τελευταίαν ευχήν (αφού προηγήθηκε από τον διάκονον του το «τας κεφαλάς ημών τω κυρίω κλινωμεν», τόν ἂκουσα νά λέει μεγαλοφώνως καί μέσω τῶν μεγαφώνων, «διά τῆς κλίσεως τοῦ ἑαυτῶν αὐχένος σημαίνοντας τό τῆς υἰοθεσίας χάρισμα»…..κλπ.

Μοῦ ἒκανε αἲσθησιν καί τό σημείωσα ἀμέσως γιά νά μήν τό ξεχάσω, καί ὃταν ἢλθα στό σπίτι μου, ἂνοιξα τό εὐχολόγιον καί εἲδα ὃτι καλά ενθυμούμουν ὃτι δεν εἶναι ἒτσι πού ἒγραφε στό εὐχολόγιον, ἀλλά «σημαίνοντας τό τῆς δουλείας πρόσχημα».

Πάντως, για να κάνει τέτοιες εύστοχες και θεόπνευστες αλλαγές στα κείμενα της Εκκλησίας, θα πρέπει να είναι πλήρης ακτίστου φωτός!”

Δυστυχώς ο κατήφορος των νεωτερισμών και της αυθαιρεσίας του Σεβ. Λεμεσού δεν λέγει να σταματήσει με τίποτα.

Ούτε αλλαγές θέλουν τα θεόπνευστα κείμενα της Εκκλησίας, Σεβασμιότατε, ούτε οι γυναίκες επιτρέπεται να αντικαθιστούν τους κανονικούς ψάλτες.

Η Εκκλησία δεν προσφέρεται για αυτοσχεδιασμούς. 

Οι ορθόδοξοι χριστιανοί παραλαμβάνουν και παραδίδουν την παρακαταθήκη των Αγίων Πατέρων.

Δεν είμαστε Προτεστάντες για να κάνει ο καθένας ότι θέλει.

Η Εκκλησία μπορεί βέβαια να κάνει αλλαγές, αλλά μόνον εφόσον επιβάλλεται για τη σωτηρία του ανθρώπου και κατόπιν απόφασης των αρμόδιων Συνοδικών σωμάτων. Οχι αυθαίρετα από τον κάθε επίσκοπο ή από τον κάθε πρεσβύτερο.

ΠΑΡΕΛΑΣΗ, ΑΥΤΟΑΦΑΝΙΣΜΟΣ, ΕΛΠΙΔΑ

ΠΑΡΕΛΑΣΗ, ΑΥΤΟΑΦΑΝΙΣΜΟΣ, ΕΛΠΙΔΑ

Του Πανοσ. Αρχιμ Ιωήλ Κωνσντάνταρου

=====

“...Κάποιο βράδυ επιστρέφοντας στο σπίτι  κάθισα στο γραφείο μου. Δεν υπήρχε διάθεση για τίποτα. Πήρα στα χέρια μου ένα βιβλίο, αλλά αμέσως το έκλεισα. Η ματιά μου περιφερόταν στο κενό και κάποια στιγμή έπεσε στον απέναντι τοίχο. Λες και πρώτη φορά έβλεπα εκείνο το βράδυ την εικόνα της Παναγίας που στη γιορτή μου μου είχε χαρίσει η μακαρίτισσα η γιαγιά μου. Ο χώρος και ο χρόνος είχαν μονομιάς χαθεί από τη συνείδησή μου και η Παναγία έβλεπε με στοργή μέσα στα κατάβαθα της καρδιάς μου. Δίχως να το συνειδητοποιήσω είχα λουστεί στα δάκρυά μου. Απορούσα με τον ίδιο μου τον εαυτό. Ποτέ δεν είχα κλάψει παρόμοια, ούτε μπορούσα να φανταστώ τέτοια κατάσταση... Η όλη μου ύπαρξη έμοιαζε με ένα κερί που έλιωνε μπροστά στη φλόγα. Κοίταζα συνεχώς την Παναγία χωρίς να της λέω απολύτως τίποτε. Και όμως της έλεγα τα πάντα... Αυτά που η ίδια γνώριζε...”

“...Το πρωί δειλά και πάλι στάθηκα να την κοιτάζω... Πήρα ένα καθαρό πανί και την καθάρισα από τις σκόνες. Τόλμησαν τα χείλη μου να αγγίξουν τον Ιησού που κρατούσε στην αγκάλη της και να φιλήσω τα χέρια της... Δεν θυμάμαι για πόση ώρα την κρατούσα σφιχτά  στο στέρνο μου...”

Φίλοι μου, μου είναι εντελώς αδύνατον να σχολιάσω έστω και το ελάχιστο.

Υ.Γ.: Για δε την αντιγραφή, χειρ π. Ιωήλ.

ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ, Γ. ΛΑΜΠΡΟΥ, ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΣ ΑΘΗΑΙΝΟΥ

ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ

_________

Γιάννη Κ. Λάμπρου, Κεφάλαια από την Ιστορία και την κοινωνία της Αθηαίνου, Αθήνα 2014.

Του φιλόλογου κ. Στέλιου Παπαντωνίου

=========

Ο Γιάννης Κ. Λάμπρου είναι Αθηαινίτης και τιμά τη γενέτειρά του με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, μελετώντας την και δημοσιεύοντας σ’ ένα ογκώδη τόμο τον καρπό των οχτάχρονων ερευνών του. Το βιβλίο Κεφάλαια από την Ιστορία και την κοινωνία της Αθηαίνου μαρτυρεί πως όποιος ασχοληθεί σοβαρά με τη μελέτη της κοινότητας αυτής, δεν μπορεί παρά να θαυμάσει τον πλούτο της ζωής της στο χρόνο και στο χώρο και το άμετρο πλήθος των πληροφοριών γι’ αυτήν. Θαυμαστός ο συγγραφέας, γνωστός ήδη από το προηγούμενο έργο του Ιστορία του Κυπριακού: τα χρόνια μετά την ανεξαρτησία 1960-2004, που είναι ένα από τα πιο σοβαρά έργα της σύγχρονης ιστοριογραφίας. Προηγήθηκαν του παρόντος βιβλίου για την Αθηαίνου αυτοτελή μελετήματα του Γιάννη Λάμπρου όπως: "Οι κιρατζήδες της Αθηαίνου και οι συνεχιστές της παράδοσής τους", "Ο αγιογράφος Καλλίνικος Σταυροβουνιώτης", "Μελής Ζαχαριάδης, ο ιδρυτής της Π.Ε.Κ.".

Το έργο εκτείνεται σε 864 σελίδες και εκδόθηκε σε 3000 αντίτυπα που θα διανεμηθούν στους κατοίκους της Αθηαίνου δωρεάν ύστερα από χορηγία τέκνων της κοινότητας. Με τυπογραφική και καλλιτεχνική επιμέλεια του εκδοτικού οίκου «Ιδέα Εκδόσεις-Διαδίκτυο» σε ωραιότατους χρωματισμούς,  στο εμπροσθόφυλλο εικονίζεται «πρόσοψη της εκκλησίας του αγίου Φωκά» και στο οπισθόφυλλο «το αρρεναγωγείο Αθηαίνου».

Το βιβλίο αρχίζει με γενικές πληροφορίες για την Αθηαίνου και ακολουθεί έρευνα για την ονομασία  και την ιστορία της, από τους αρχαίους Γόλγους και τις εκεί ανασκαφές, τη βυζαντινή περίοδο, φραγκοκρατία και ενετοκρατία, πληροφορίες για την περίοδο της τουρκοκρατίας και αγγλοκρατίας, για τη συμμετοχή της κοινότητας στον αγώνα της ΕΟΚΑ, τη συμβολή της στην αντιμετώπιση της τουρκοκυπριακής ανταρσίας  και εξιστόρηση του πώς σώθηκε κατά την τουρκική εισβολή, με αναφορά στους ηρωικώς πεσόντες και αγνοουμένους της.

Ακολουθούν οι σχέσεις των Αθηαινιτών με τους τούρκους των γειτονικών χωριών, και τα κοινωνικά θέματα, όπως το λαϊκό κίνημα στην Αθηαίνου, ένα σχέδιο της αποικιακής κυβέρνησης της Κύπρου για προαγωγή της υγείας στην ύπαιθρο και η αγροτική υγειονομική μονάδα Αθηαίνου, χωριτικές αρχές, το δημαρχείο, ύδρευση, συνεργατική πιστωτική εταιρεία. Περιλαμβάνονται ακόμα στο βιβλίο αναφορές σε φυσιογνωμίες της Αθηαίνου, στην πνευματική της ζωή, των γραμμάτων και των τεχνών, στα μορφωτικά ιδρύματα και σωματεία και στα σινεμά της. Η κοινότητα, φημισμένη για  τη θρησκευτικότητά της έχει ζωντανή την εκκλησιαστική ζωή με τις εκκλησίες, τη μοναστική ζωή και βέβαια το ενδιαφέρον για την κοινοτική ευημερία.

ΟΙ κάτοικοι της Αθηαίνου, εργατικοί και νοικοκύρηδες, είναι συνδεδεμένοι με την παραγωγή ξακουστών προϊόντων, γι’ αυτό και σημαντικά είναι τα κεφάλαια για τις ασχολίες των κατοίκων,  τη γεωργική Αθηαίνου, την παραγωγή και το εμπόριο προϊόντων, την κτηνοτροφία, τις μικρές βιομηχανίες της, τα λατομεία και τους λατόμους.

Το βιβλίο τελειώνει με Ενθυμήσεις Αθηαινιτών, αναφορά στην ύπαιθρο της Αθηαίνου, την ιστορία ενός σπιτιού, παλαιότερα και νεότερα κτίσματα στην Αθηαίνου και βιβλιογραφία.

Το σημαντικό αυτό βιβλίο είναι γραμμένο με επιστημονική τεκμηρίωση, εύληπτο και ευχάριστο τρόπο, αφού την επιστημονική γλώσσα της Ιστορίας και κοινωνίας της Αθηαίνου διανθίζουν επεισόδια από την καθημερινή ζωή και αφηγήσεις παλαιών και νέων κατοίκων της. Το όλο έργο μαρτυρεί τον επαρκή φιλόλογο και αυστηρό ιστορικό μελετητή, λάτρη της Αθηαίνου, και δεν ενδιαφέρει μόνο τους τυχερούς Αθηαινίτες που έτυχαν ενός μεθοδικού και σοβαρού μελετητή,  αλλά και όλους όσοι αγαπούν τον τόπο μας και εμβαθύνουν στην Ιστορία και τον πολιτισμό του.

ΠΗΓΗ:

wwwsteliospapantoniou.blogspot.com