ΓΙΑΤΙ Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΕΠΙΒΟΛΗΣ ΜΕΤΑΓΛΏΤΤΙΣΗΣ ΤΗΣ ΛΑΤΡΕΙΑΣ ΣΥΝΙΣΤΑ ΝΕΟΒΑΡΛΑΑΜΙΣΜΟ;

ΓΙΑΤΙ Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΕΠΙΒΟΛΗΣ ΜΕΤΑΓΛΩΤΤΙΣΗΣ ΤΗΣ ΛΑΤΡΕΙΑΣ

ΣΥΝΙΣΤΑ ΝΕΟΒΑΡΛΑΑΜΙΣΜΟ;

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

===============

Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι η απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος δεν αποτελεί ΜΟΝΟ απόφαση κατά των αδόκιμων, κακόγουστων και γεμάτων δογματικά λάθη μεταγλωττίσεων του Μητροπολίτη Πρεβέζης και των συν αυτώ αλλά κάτι πολύ πιο ουσιαστικό.

Συνιστά σαφή καταδίκη του νεωτεριστικού και κακόδοξου φρονήματος που χαρακτηρίζει και εμπνέει τις μεταγλωττίσεις.

Το ανακοινωθέν της απόφασης της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας, οι δηλώσεις του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου, μετά τις “αντάρτικες” δηλώσεις του Σεβασμιότατου Πρεβέζης και το σχετικό άρθρο που δημοσίευσε ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος δείχνουν σαφέστατα ότι δεν αποδοκιμάζουν απλά τη μεταγλώττιση των ιερών κειμένων, στην παρούσα τους μορφή, αλλά στοιχούνται στην ανάλυση που πρώτοι διατύπωσαν στο συνέδριο του 2001 ο π. Θεόδωρος Ζήσης και ο π. Σαράντης Σαράντος.

ΝΕΟΒΑΡΛΑΑΜΙΣΜΟΣ

_______________

Ο π. Θεόδωρος Ζήσης, όπως και ο π. Σαράντης Σαράντος, χαρακτήρισαν τη λεγόμενη “λειτουργική αναγέννηση” ως Νεοβαρλααμισμό δηλαδή ως προσπάθεια να αποκτήσει η λατρεία της Εκκλησίας νοησιαρχικό και όχι μυσταγωγικό χαρακτήρα.

Τι σημαίνει αυτό στην πράξη; Οτι, αντί να πηγαίνουμε στην εκκλησία και να αισθανόμαστε κατάνυξη και συντριβή για τις αμαρτίες μας και να ζητούμε το έλεος του Θεού θα πηγαίνουμε για να κάνουμε μάταιους λογισμούς “ευσεβείας”. Οπως οι Προτεστάντες στους κύκλους της Αγίας Γραφής.

Ο μυσταγωγικός χαρακτήρας της Εκκλησίας δεν αποκλείει τη συμμετοχή της ανθρώπινης διάνοιας στη λατρεία. Το αντίθετο! Απλά δεν απολυτοποιεί τη σημασία της. Απευθύνεται στον άνθρωπο ως σύνολο. Ως ενιαία ψυχοσωματική ενότητα και στοχεύει στην κατάνυξη, τη συντριβή και τη μετάνοια.

Γι' αυτό υπάρχουν αντιρρήσεις και όχι διότι η μεταγλώττιση αυτή καθ' εαυτήν είναι κάτι που αποκλείεται να συμβεί κάποτε αν ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΟΙ και ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΙ λόγοι την επιβάλουν.

ΑΦΕΡΕΓΓΥΟΙ ΟΙ ΕΠΙΔΟΞΟΙ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΛΑΤΡΕΙΑΣ

____________________

Οι άνθρωποι που σήμερα ζητούν μεταγλώττιση δεν εμπνέουν το παράπαν εμπιστοσύνη ότι έχουν ορθόδοξο φρόνημα. Οχι μόνον στο συγκεκριμένο θέμα αλλά σε πλείστα άλλα θέματα εκφράζουν συστηματικά αντιπαραδοσιακές θέσεις. Ο π. Κ. Μπέης λ.χ. έδωσε φρικτά δείγματα γραφής συγκρητισμού και ουδέποτε απολογήθηκε γι’ αυτά. Είναι χαρακτηριστικό ότι μέχρι σήμερα τόσο απαξιώνει την ιερωσύνη ώστε ούτε που αναφέρει την ιερατική του ιδιότητα όταν δημοσιεύει κείμενα! Αν ανατρέξετε στο βιογραφικό της ιστοσελίδας του θα πληροφορηθείτε πόσα παιδιά και εγγόνια έχει και τι δουλειά κάνουν τα παιδιά του. Αλλά ότι είναι κληρικός το αποσιωπά εντελώς! Ο π. Θεοδόσιος Μαρτζούχος μίλησε με βλάσφημο τρόπο για την αξία των Ψαλμών του Δαβίδ. Ο π. Βασίλειος Θερμός “διορθώνει” τους Αγίους σε λειτουργικά συνέδρια και μιλά για “τσιμέντωμα” (άκου ασέβεια!!!) της λατρείας μας και πολυβολεί μονίμως την παράδοση της Εκκλησίας. Χαρακτηρίζει ως “Βυζαντινολιγούρηδες” όσους σέβονται την παράδοση!!! Ο π. Δανιήλ Αεράκης συγχύζει την ησυχαστική θεολογία των Αγίων Πατέρων με τον αποφατισμό των Νεοπλατωνικών και των σούφι!!! Ο κ. Θ. Παπαθανασίου εισηγείται την αντικατάσταση των υλικών τέλεσης της θείας λατρείας. Ο κ. Πέτρος Βασιλειάδης - γνωστός οικουμενιστής - κατέστη ο θεωρητικός του Νεοβαρλααμισμού. Η κυρία Κούκουρα ερωτοτροπεί με τη χειροτονία γυναικών. Ο Μεσσηνίας Χρυσόστομος δήλωσε στη Σύνοδο της Ιεραρχίας ότι η Εκκλησία είναι διαιρεμένη. Ο Δημητριάδος Ιγνάτιος εισήγαγε “παπαδίνες” στη Μικρή και τη Μεγάλη Είσοδο (δίκην Μυροφόρων άκουσον! άκουσον!) ενώ υποστηρίζει τον πολυπολιτισμικό και θρησκειολογικό χαρακτήρα του μαθήματος των θρησκευτικών.

ΠΟΙΟΣ ΤΟΥΣ ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΤΑΙ;

_________________

Ερωτώ: Υπάρχει άνθρωπος στοιχειώδους σοβαρότητας που μπορεί να εμπιστευτεί ποτέ σ’ αυτούς τους ανθρώπους να αναλάβουν πρωτοβουλίες για θέματα της λατρείας της Εκκλησίας μας που άντεξαν στο διάβα των αιώνων και γαλούχησαν ορθόδοξα γενεές πιστών;

ΕΑΝ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΑΛΛΑΓΗ

ΘΑ ΑΝΑΤΕΘΕΙ ΣΕ ΦΕΡΕΓΓΥΑ ΠΡΟΣΩΠΑ

______________

Ως εκ τούτου, εάν και εφόσον υπάρξουν κάποτε οι ποιναντικές ανάγκες, η Εκκλησία με ανθρώπους που σέβονται την παράδοση θα αποτολμήσει το άλμα που θα είναι έργο συλλογικό ευλαβών και συγκροτημένων ψυχών που έχουν τις προυποθέσεις για να αποδυθούν στο εγχείρημα. Οχι νεωτεριστών και Νεοβαρλααμιτών.

ΑΝΑΓΚΗ ΣΥΝΟΔΙΚΗΣ ΕΓΚΡΙΣΗΣ

___________

Προπαντός ο καρπός της προσπάθειάς τους πρέπει να τύχει της έγκρισης αν όχι πανορθοδόξου συνόδου τουλάχιστον συνόδου όλων των Ελληνοφώνων Εκκλησιών για να υπάρχει ομοιογένεια, για να αποφευχθούν τα λάθη και για να εκδηλώνεται η ενότητα της Εκκλησίας με ορθόδοξο τρόπο. Δηλαδή όχι ως ενότητα διοικητική, όπως στο Βατικανό, όχι ως ενότητα ατομικής πίστεως στο Χριστό και ως απαύγασμα της μελέτης της Αγίας Γραφής, όπως στον Προτεσταντισμό, αλλά ως ενότητα πίστεως, λατρείας και ήθους όπως στην Ορθοδοξία.