ΠΡΟΣ ΖΥΓΩ ΟΥΤΩ ΚΑΛΟΥΜΕΝΩ

ΠΡΟΣ ΖΥΓΩ ΟΥΤΩ ΚΑΛΟΥΜΕΝΩ

Του Βασίλη Χαραλάμπους

=========

Στον ερειπιώνα

εκεί όπου άλλοτε η του Ζυγού μονή.

Κατέναντι το μονοπάτι γιόμισε χαμόκλαδα

διαδρομή που φτάνει ίσαμε το κουκουναρόδασος.

Χρόνια εννιακόσια πενήντα οκτώ μετά Χριστόν

κι ο Αθωνίτης Όσιος Αθανάσιος

“γίνεται προς Ζυγώ ούτω καλουμένω”

ικέτης καθ’ ημέραν

στον Θεσβίτη προστάτη

του μονυδρίου ετούτου.

Σιωπηλός περιδιαβαίνω

στην αφεύγατη σιγαλιά

εκεί όπου οι Πύργοι το Καθολικόν η Τράπεζα

οι φούρνοι το ελαιουργείο

ο ληνός οι ασβεστοκάμινοι και τα κελλία.

Πουθενά ο τρόμος

πουθενά το διαφέντεμα

πουθενά φράγκικο απομεινάρι

από κείνο τον τρόμο του Φράγκου άρχοντα

πούθελε να διαφεντεύει τον τόπο

και το μόνο θαρρώ θυμητάρι

κανένας ξεχασμένος αγορητής

που θαρρεί πως πλουταίνει το ψιλολόγημα

Φραγκόκαστρο ετούτο να καλεί.

Κι έχω κείνη τη σιγουριά

τον Άγιο Ιεράρχη κοιτώντας

στην παλαιά τοιχογραφία

τα βυζαντινά θυμητάρια ακουμπώντας

του ταπεινού Αθανασίου το μολυβδόβουλον

τα γυάλινα κανδήλια

τ’ αργυρεπίχρυσον μετάλλιο με την Αγιά Παρασκευή

τη σμικροτάτη με τον Αρχάγγελο σφραγίδα.

Αποζητώ ακόμα τους τέσσερις κίονες

και κείνο το φέγγος που συνηθά να φωλιάζει

σε τούτα δω τα ερειπωμένα απομεινάρια.

* Παλαιότερα η Μονή Ζυγού βρισκόταν στα όρια του Αγίου Όρους. Μεταγενέστερα οροθέσια την θέτουν στα όρια της Ουρανούπολης.

(Από την ποιητική Συλλογή “Τ’ Άθωνα απλωταριά”)