Tuesday, January 31, 2017

ΝΤΡΟΠΗ ΣΕΒ. ΚΕΡΚΥΡΑΣ!


ΝΤΡΟΠΗ ΣΕΒ. ΚΕΡΚΥΡΑΣ!

Του Παναγιώτη Τελεβάντου
=====

Ο αγωνιστής ιατρός κ. Λυκούργος Νάνης μας έστειλε τη φωτογραφία που προτάσσεται της ανάρτησης μαζί με το σύντομο σχόλιο που ακολουθεί:

“Το γνωστό νεονικολαίτη Γιανναρά κάλεσαν σαν ομιλητή στην Κέρκυρα για να δια-σκοτίσει τα νέα παιδιά αναπτύσσοντας το θέμα "Σύντροφος, σύζυγος, εραστής: το άθλημα της σχέσης σήμερα".
Δίπλα του στη φωτο ο γνωστός και μη εξαιρετέος παπα-Μουρτζανός που μίλησε προ καιρού σε παρουσίαση του κατάπτυστου βιβλίου των εκδόσεων ΕΝ ΠΛΩ.
ΝΤΡΟΠΗ ΣΤΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΑΠΑ-ΜΟΥΡΤΖΑΝΟ!”

Ο κ. Νάνης έχει απόλυτα δίκαιο. Είναι άλλωστε από τους ελάχιστους που διαμαρτύρονται για τον Νεονικολαιτισμό. 

Δεν φτάνει ότι οι Σεβ. Μητροπολίτες προσυπέγραψαν τις αποφάσεις της Συνοδου της Κρήτης (είτε με την υπογραφή των κειμένων της είτε με την αποδοχή του μηνύματος της Ιεράς Συνόδου προς το λαό για την λεγόμενη “Αγία και Μεγάλη Σύνοδο”), φροντίζουν επί τακτής βάσεως να κατηχούν  στραβά το ποίμνιό τους με την προβολή των γνωστών Νεορθόδοξων και Νεονικολαιτών κληρικών και λαικών που λυμαίνονται την ορθόδοξη ευσέβεια.

Ο π. Θεμιστοκλής Μουρζτανός, ο π. Βασίλειος Θερμός, ο π. Φιλόθεος Φάρος, ο π. Βαρνάβας Γιάγκου, ο π. Αδαμάντιος Αυγουστίδης και φυσικά ο αρχηγέτης του Νεονικολαιτισμού και της Νεορθοδοξίας κ. Χρήστος Γιανναράς προσκαλούνται από Μητροπόλεις και Ακαδημίες και ενορίες για να σκοτίσουν με τις κακοδοξίες τους το φρόνημα του πληρώματος της Εκκλησίας.

Ο Εκκλησιαστικός ιστορικός του μέλλοντος θα γράψει με γράμματα αισχύνης το όνομα του κ. Γιανναρά. Είναι τεράστια η ζημιά που προξένησε στην Ελληνική θεολογία. Είναι απίστευτο ποιας έκτασης αρνητική επίδραση άσκησε στη σκέψη των θεολόγων δύο γενεών που έχουν ανδρωθεί με τη μελέτη των -εν πολλοίς- κακόδοξων βιβλίων και επιφυλλίδων του.


Αυτός ο “εξαίρετος διανοούμενος” και “γνήσιος αντιοικουμενιστής”, κατά τον π. Γεώργιο Μεταλληνό, προξένησε και προξενεί τεράστια ζημιά στα θεολογικά μας πράγματα, με τη συμβολή δυστυχώς πολλών Μητροπολιτών, που του παρέχουν το βήμα και τη δυνατότητα για να δηλητηριάζει τις ψυχές των πιστών με τις κακοδοξίες του.

ΕΙΝΑΙ "ΕΚΚΛΗΣΙΑ" Ο ΛΟΥΘΗΡΑΝΙΣΜΟΣ ΑΠΕΦΑΝΘΗ Η ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ


ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΙ ΓΑΜΟΙ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΩΝ ΣΤΗ ΝΟΡΒΗΓΙΑ.

ΚΑΙ ΟΜΩΣ Η ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΑΠΟΔΙΔΕΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΟ ΛΟΥΘΗΡΑΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΑΛΛΕΣ ΑΙΡΕΣΕΙΣ.

ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ! ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΘΕΩΡΕΙ ΟΤΙ ΟΣΟΙ ΑΝΤΙΤΙΘΕΝΤΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΒΑΣΑΝΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΕΙΣ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗΣ ΑΚΡΙΒΕΙΑΣ.

ΚΑΙ ΤΟ ΑΚΟΜΗ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ ΚΛΗΡΙΚΟΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΘΑ ΑΡΝΗΘΟΥΝ ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΣΟΥΝ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟ ΛΑΟ ΣΤΙΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΕΝΟΡΙΕΣ ΤΟΥΣ.

ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ ΚΥΘΗΡΩΝ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ κ. ΓΑΒΡΟΓΛΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΘΕΜΑΤΙΚΕΣ ΕΝΟΤΗΤΕΣ


ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ ΚΥΘΗΡΩΝ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ κ. ΓΑΒΡΟΓΛΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΘΕΜΑΤΙΚΕΣ ΕΝΟΤΗΤΕΣ
=====

Εξοχώτατε κ. Υπουργέ,

Στην σημερινή Ιερατική μας Σύναξη, υπό την πνευματική καθοδήγηση του Σεβ. Μητροπολίτη μας κ. Σεραφείμ, είδαμε, μεταξύ άλλων πνευματικών θεμάτων, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον το πιο πάνω έγγραφό σας, πού περιήλθε σε γνώση μας από το Διαδίκτυο και το συζητήσαμε διεξοδικά.
Όντες Έλληνες Πολίτες (πολλοί από μας με παιδιά ή εγγόνια σε εφηβική ηλικία), θέλουμε να σας δηλώσουμε πως είμαστε στην διάθεσή σας για κάθε συμπαράσταση και βοήθεια στο Παιδαγωγικό σας έργο.

Ειδικώτερα για την συγκεκριμένη «Θεματική Εβδομάδα», επιτρέψτε μας να διατυπώσουμε τα πάρα κάτω.

1.) Εκλαμβάνουμε ως τίμια και καλής προθέσεως την προσπάθεια των εμπνευστών και διοργανωτών αυτής της εκπαιδευτικής πτυχής. Τόσο ο πρώτος, όσο και ο δεύτερος άξονας γνωστικών αντικειμένων μας ευρίσκει σύμφωνους – αλλά και αρωγούς – στην προοπτική ενημέρωσης των παιδιών μας για την «διατροφή και ποιότητα ζωής τους», καθώς και για την πρόληψη «εθισμού και εξαρτήσεως». (Αρκεί, βέβαια, να μη παρεισφρύσουν άτομα ανεύθυνα, που θεωρούν ως ακίνδυνες μερικές ψυχοτρόπες ουσίες, επειδή αυτές δεν προκαλούν εξάρτηση, όπως π.χ. το χασίς).

2.) Για τον Τρίτο γνωστικό άξονα, επειδή δεν διευκρινίζονται ωρισμένες έννοιες-νεολογισμοί, οδηγηθήκαμε σε 2 πιθανές, αντίθετες μεταξύ τους εκδοχές: 

Α) Να πρόκειται για ειλικρινή πρόθεση προλήψεως και εξαλείψεως κάθε φαινομένου ρατσισμού έναντι συμμαθητών εμφανούς (ή εικαζομένης) παρέκλισης στην σεξουαλική τους συμπεριφορά. Σε μια τέτοια προσπάθεια κατά τού υφέρποντος ρατσισμού μάς βρίσκετε σύμφωνους, γιατί η Πίστη μας ουδέποτε κατεδίκασε τον αμαρτωλό, αλλά την αμαρτία. 

Β) Να πρόκειται για συγκεκαλυμμένη απόπειρα επικράτησης στα Σχολεία μιάς ατμόσφαιρας ανοχής σε μη φυσιολογικές πρακτικές. (Ο λόγος πάντοτε για τις πρακτικές, όχι για τα πρόσωπα). Την υποψία αυτή την ενισχύει το «Εξαιρετικώς Επείγον» καθώς και η ημερομηνία εκδόσεως (περίοδος διακοπών) τού εγγράφου. Κυρίως, όμως, οι υπαινικτικοί τίτλοι-2ος και 3ος- του τρίτου γνωστικού άξονα που περιλαμβάνει τις «Έμφυλες Ταυτότητες».

Οι έννοιες «Βιολογικό και Κοινωνικό Φύλο» όπως και «Αποδόμηση των έμφυλων στερεοτύπων» προδικάζουν ευθέως την καλλιέργεια της ιδέας δύο τρόπων διακρίσεως του Φύλου: του «βιολογικού» και του «κοινωνικού». Ίσως θάπρεπε να έχει κανείς διαβάσει Καβάφη, ώστε να δεί πόσο «κοινωνική» ήταν η – κατά τον ίδιο τον ποιητή – θλιβερή εμπειρία του. Από την άλλη πλευρά, η έννοια του «στερεότυπου» στην Ελληνική Γραμματεία, αν δεν ταυτίζεται, τουλάχιστον έχει το στοιχείο τής προκατάληψης, καθώς και της ικανού βαθμού ανελευθερίας. Μήπως, όμως, έτσι υποκρύπτεται μια πρόθεση «αποδόμησης» (εκτός των – φανερά και ρητά – στοχοποιούμενων πανανθρώπινων αντιλήψεων περί Φύλου) και άλλων αξιών, οι οποίες με περισσή ευχέρεια θα ονομάζονται «στερεότυπα»;

Ποιός εγγυάται ότι – γενομένης αρχής από την «αποδόμηση» της φυσικής διάκρισης άρρενος και θήλεος - δεν θα επιχειρηθεί «αποδόμηση» και άλλων βασικών αρχών της Πίστης μας, όπως η Αγάπη, η συνείδηση, η αγνότητα, η τιμιότητα, η Ελευθερία, η ανιδιοτέλεια, η άσκηση, η ταπείνωση, κ.λ.π.,

Και μια ειδικότερη ερώτηση: Στα δικαιώματα των Γυναικών, που θα διδαχθούν, θα περιλαμβάνεται και το δικαίωμα της Εμβρυοκτονίας, στο πλαίσιο της «αποδόμησης» του «στερεοτύπου» της προστασίας ενός αγέννητου και ανυπεράσπιστου παιδιού; Τι είδους άλλωστε «στερεότυπο» (προς «αποδόμηση» φυσικά) είναι η ανακάλυψη π.χ. ενός κοριτσιού σε νηπιακή ηλικία πως το ίδιο διαφέρει από τα αγοράκια; Αν αυτοί, οι απόλυτα δικαιολογημένοι φόβοι διαψευσθούν, τότε και για τον 3ο άξονα η συμπαράσταση μας είναι δεδομένη.

3.) Αν, όμως, οι δυσοίωνες υπόνοιες δεν διασκεδασθούν επισήμως, τότε, στην Ελληνική Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα: Δημοψήφισμα! 

Με ευχές για καλή δύναμη στο Έργο σας,



†Ὁ Κυθήρων Σεραφείμ

ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ «ΘΕΟΛΟΓΟΥΝ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΘΟΛΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΠΛΑΝΗ ΤΟΥΣ»;


ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ «ΘΕΟΛΟΓΟΥΝ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΘΟΛΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΠΛΑΝΗ ΤΟΥΣ»;

Του Γραφείου επί των αιρέσεων της Ι. Μ. Πειραιώς
=====

Η «Σύνοδος» του Κολυμπαρίου της Κρήτης εξακολουθεί να βρίσκεται μέχρι σήμερα, μετά παρέλευση επτά περίπου μηνών από την σύγκλησή της, στην κορυφή της εκκλησιαστικής επικαιρότητος και να αποτελεί το «αντιλεγόμενο σημείο», όχι μόνον πανελληνίως αλλά και πανορθοδόξως.

Ένα πλήθος δημοσιευμάτων στο διαδίκτυο και τα Μ.Μ.Ε. κατακλύζουν καθημερινά την επικαιρότητα. Μια ατμόσφαιρα οργής και αναβρασμού, που συνεχώς αυξάνει, κυριαρχεί μεταξύ του πιστού λαού του Θεού, για όσα απεφασίσθησαν στην εν λόγω «Σύνοδο». Ο λαός όλο και περισσότερο αρχίζει και συνειδητοποιεί, ότι η «Σύνοδος» αυτή τελικά δεν ήταν μια αληθινή Ορθόδοξη Σύνοδος, αλλά μια ψευδοσύνοδος.

Εν τω μεταξύ οι θιασώτες της, καθώς βλέπουν την αντίδραση του λαού, καθώς βλέπουν γύρω τους σχίσματα και αποτειχίσεις, με συνεχώς αυξανόμενο ρυθμό, προσπαθούν απεγνωσμένα με νύχια και δόντια να περισώσουν το κύρος της και να την παρουσιάσουν ως γνήσια Ορθόδοξη Σύνοδο. Μη δυνάμενοι όμως να το αποδείξουν με πειστικά θεολογικά επιχειρήματα, καταφεύγουν σε απειλές και απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς εναντίον όσων εμμένουν στην γραμμή των Αγίων Πατέρων και αγωνίζονται να παραμείνει η αγία Ορθόδοξη Πίστη ανόθευτη και απαραχάρακτη.

Έχει ήδη τονιστεί από πολλούς και είναι πλέον κοινός τόπος, ότι πολλά σημεία των συνοδικών κειμένων έχουν ασάφειες και αντιφάσεις και δεν εναρμονίζονται με άλλα σημεία των αυτών κειμένων. Το γεγονός αυτό βεβαίως είναι πρωτόγνωρο στη ιστορία των αγίων Οικουμενικών και Τοπικών Συνόδων, οι οποίες διακρίνονται για την σαφήνεια και την ακριβολογία των δογματικών αποφάσεών των. Στις αποφάσεις των δεν αφήνονται περιθώρια για παρερμηνείες. Σ’ αυτές ορίζεται επακριβώς το «ναι ναι και το ου ου» (Ματθ.5,37).

Ωστόσο στα συνοδικά κείμενα δεν έχουμε μόνο ασάφειες και αντιφάσεις, αλλά και κακόδοξες διατυπώσεις. Συγκεκριμένα στο κείμενο με τίτλο: «Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν χριστιανικόν κόσμον» εισάγεται μια αιρετική εκκλησιολογία, όπως πολύ εύστοχα επεσήμανε ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος σε εκτενέστατη θεολογική παρέμβαση, (33 σελίδων), την οποία κατέθεσε στην Σύνοδο της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, (23 και 24 Νοεμβρίου του 2016).

Ο ως άνω ιεράρχης σχολιάζοντας την τελική πρόταση που κατέθεσε η Εκκλησία της Ελλάδος στη «Σύνοδο» της Κρήτης ότι «η Ορθόδοξος Εκκλησία αποδέχεται την ιστορικήν ονομασίαν των μη ευρισκομένων εν κοινωνία μετ’ αυτής άλλων ετεροδόξων χριστιανικών Εκκλησιών και ομολογιών», παρατηρεί τα εξής: «Όμως η νέα αυτή πρόταση της πλειοψηφίας της αντιπροσωπείας μας, αφ’ ενός μεν απομακρύνεται από την ομόφωνη απόφαση της Ιεραρχίας μας, αφ’ ετέρου  δε είναι κακόδοξη και αντορθόδοξη».[1] 

Και αποδεικνύει στη συνέχεια με αδιάσειστα θεολογικά επιχειρήματα ότι: «ή θα υπάρχει εκκλησία χωρίς αιρετικές διδασκαλίες, η οποία σώζει τους ανθρώπους, ή θα είναι αιρετική ομάδα, η οποία δεν μπορεί να αποκαλείται Εκκλησία. Το να ενώνονται οι δύο αυτές λέξεις – ετερόδοξη και Εκκλησία - σε μια ενότητα και η μία είναι κοσμητικό επίθετο της άλλης, είναι γεγονός εσφαλμένο, γιατί τότε εμπαίζονται και οι ετερόδοξοι και οι Ορθόδοξοι».[2] 

Στην θεολογική του ανάλυση παρουσιάζει και αποδεικνύει, ότι η παρά πάνω κακόδοξη διατύπωση προέρχεται από την αιρετική προτεσταντική θεωρία περί αοράτου και ορατής Εκκλησίας:
«Η νέα αυτή πρόταση, [με την οποία γίνεται αποδεκτός ο όρος ‘ετερόδοξη εκκλησία’], εκφράζει την προτεσταντική άποψη περί αοράτου και ορατής Εκκλησίας, που είναι μια ‘νεστοριανική εκκλησιολογία’».[3]   

Ωστόσο τις παρά πάνω κρυστάλλινες και πέρα για πέρα Ορθόδοξες θεολογικές θέσεις, δεν μπορούν να τα δεχθούν οι υποστηρικτές της «Συνόδου». Ισχυρίζονται, «διαρρηγνύοντας τα ιμάτιά τους», ότι η «Σύνοδος» της Κρήτης είναι μια ορθόδοξος Σύνοδος και οι αποφάσεις της σύμφωνες με την ορθόδοξη παράδοση.

Με πολλή λύπη πληροφορηθήκαμε από το διαδίκτυο για όσα διατύπωσε πρόσφατα (18.1.2017) Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης σε λόγο του κατά την εορτή των Αγίων Αθανασίου και Κυρίλλου, τον οποίον δημοσιοποίησε το ιστολόγιο «orthodoxiaonline».

Ο εν λόγω ιεράρχης επί τη ευκαιρία της ως άνω εορτής εξαπέλυσε δριμύτατη κριτική εναντίον όσων δεν συμμερίζονται τις απόψεις του. Μεταξύ άλλων είπε:
«Ομολογητής αληθινός είναι ο Μέγας Αθανάσιος και δεν μπορεί κανείς να έρθει και να σταθεί δίπλα στην Μεγάλη Αυτή Μορφή, που αποτελεί ένα Πνευματικό Κάτοπτρο, που ορθοτόμησε τον Λόγο της Αληθείας… εν αντιθέσει με κάποιους, που θεολογούν μέσα από το θολό τους το μυαλό και μέσα από την πλάνη τους, υβρίζοντας και κατακρίνοντας συνεχώς Ιερές Συνόδους, Ιεράρχες, Κληρικούς αλλά και λαϊκούς».

Ο Μέγας Αθανάσιος όντως υπήρξε «ένα Πνευματικό Κάτοπτρο, που ορθοτόμησε τον Λόγο της Αληθείας….». Μέχρις εδώ όλα καλά, συμφωνούμε απόλυτα. Στη συνέχεια όμως επιτίθεται με πρωτοφανή μανία και απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς, σε όσους αντιτάσσονται  στις κακόδοξες αποφάσεις της «Συνόδου» της Κρήτης.

Ρωτάμε: Άραγε Σεβασμιώτατε «Θεολογούν μέσα στο θολό μυαλό τους και μέσα στην πλάνη τους» οι Προκαθήμενοι και οι Επίσκοποι των τεσσάρων Πατριαρχείων, (Αντιοχείας, Ρωσίας, Βουλγαρίας και Γεωργίας), οι οποίοι άσκησαν κριτική και αρνήθηκαν αιτιολογημένα να συμμετάσχουν στη «Σύνοδο» της Κρήτης, επειδή διαπίστωσαν ότι τα προσυνοδικά κείμενα έχουν ανάγκη διορθώσεων;

«Θεολογούν μέσα στο θολό μυαλό τους και μέσα στην πλάνη τους» οι δύο Εκκλησίες της Βουλγαρίας και Γεωργίας, οι οποίες μετά την διεξαγωγή της «Συνόδου» της Κρήτης και αφού μελέτησαν τις συνοδικές αποφάσεις της, κατέληξαν με ιδικές των επίσημες συνοδικές αποφάσεις ότι η «Σύνοδος» της Κρήτης δεν είναι ούτε Μεγάλη, ούτε Αγία, ούτε Σύνοδος;

«Θεολογούν μέσα στο θολό μυαλό τους και μέσα στην πλάνη τους» ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος, δεκαεπτά επίσκοποι της Σερβικής Εκκλησίας και πέντε της Εκκλησίας της Κύπρου, οι οποίοι έλαβαν μέρος στη «Σύνοδο», αλλά δεν υπέγραψαν τις αποφάσεις της;

«Θεολογούν μέσα στο θολό μυαλό τους και μέσα στην πλάνη τους» οι Μητροπολίτες Πειραιώς κ. Σεραφείμ, Κυθήρων κ. Σεραφείμ και Γλυφάδας κ. Παύλος, οι οποίοι απορρίπτουν τις αποφάσεις της «Συνόδου» ως απαράδεκτες και κακόδοξες;

«Θεολογούν μέσα στο θολό μυαλό τους και μέσα στην πλάνη τους», εγνωσμένου κύρους και παγκοσμίου εμβελείας πανεπιστημιακοί Καθηγητές, όπως ο πρωτ. π. Γεώργιος Μεταλληνός, ο πρωτ. π. Θεόδωρος Ζήσης, ο κ. Δημήτριος Τσελεγγίδης, κ.α., οι οποίοι άσκησαν κριτική και όρθωσαν τεκμηριωμένο θεολογικό λόγο κατά της «Συνόδου» και των αντορθοδόξων αποφάσεών της;

«Θεολογούν μέσα στο θολό μυαλό τους και μέσα στην πλάνη τους» οι Καθηγούμενοι και οι Πατέρες από τις Ιερές Μονές Κωνσταμονίτου αγίου Όρους, αγίας Παρασκευής Μηλοχωρίου, (Φλωρίνης), Αγίου Νικοδήμου Γουμενίσσης, Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου, Μεταμορφώσεως Σοχού, Ιερές Μονές από την Ρουμανία, Μολδαυΐα και Ουκρανία, οι Πατέρες της Ρουμανικής Σκήτης αγίου Όρους και μια πλειάδα ιερομονάχων και μοναχών, εγνωσμένης αρετής και πνευματικής ακτινοβολίας από το Άγιο Όροςκαι όχι μόνον, οι οποίοι απορρίπτουν τις αποφάσεις της «Συνόδου» της Κρήτης;

«Θεολογούν»τέλος «μέσα στο θολό μυαλό τους και μέσα στην πλάνη τους» επιφανείς κληρικοί και θεολόγοι, αλλά και ο πιστός λαός, (χιλιάδες τον αριθμό), οι οποίοι υπέγραψαν το ομολογιακό κείμενο «Ανοικτή επιστολή - Ομολογία» της «Συνάξεως Κληρικών και Μοναχών», για να δηλώσουν έμπρακτα, ότι δεν αποδέχονται τις αποφάσεις της «Συνόδου» της Κρήτης;

Κατηγορεί επίσης ο Σεβασμιώτατος όλους τους παρά πάνω μνημονευθέντας, ότι πέφτουν στο αμάρτημα της κατακρίσεως: «…κατακρίνοντας συνεχώς Ιερές Συνόδους, Ιεράρχες, Κληρικούς αλλά και λαϊκούς». Αγνοεί φαίνεται ότι την ευθύνη για την διαφύλαξη της πίστεως από την αίρεση δεν έχουν μόνον οι επίσκοποι, αλλά όλο το σώμα της Εκκλησίας, κλήρος και λαός. Η Ορθόδοξη πίστη δεν είναι ιδιοκτησία των Επισκόπων, την οποία μπορούν να διαχειρίζονται κατά το δοκούν, αλλά κτήμα όλων.

Αν ρίξουμε μια ματιά στην εκκλησιαστική μας ιστορία, θα διαπιστώσουμε  ότι στα θέματα της πίστεως ήταν πάντοτε ενεργός η συμμετοχή του λαού του Θεού.[4]

Ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης τονίζει κατηγορηματικά ότι: «Είναι εντολή του Κυρίου να μη σιωπάμε όταν κινδυνεύει η Πίστη... όταν πρόκειται για την πίστη, δεν μπορούμε να πούμε· Εγώ ποιός είμαι; Είμαι ιερέας; Όχι. Άρχοντας; Ούτε. Στρατιώτης; Από που; Γεωργός; Ούτε και αυτό. Είμαι φτωχός, εξασφαλίζοντας μόνο την καθημερινή μου τροφή. Δεν έχω λόγο ούτε ενδιαφέρον για το θέμα αυτό. Αλλοίμονο! Οι πέτρες θα κράξουν, και συ μένεις σιωπηλός και αδιάφορος;... Ώστε ακόμα και ο φτωχός την ημέρα της κρίσεως δεν θα έχει καμιά δικαιολογία, αν τώρα δεν μιλά, γιατί θα κριθεί και μόνο γι’ αυτό».[5] 

Ο πιστός λαός του Θεού είναι ο έσχατος κριτής της ορθότητος και της εγκυρότητος των αποφάσεων οποιασδήποτε Συνόδου· είναι αυτός, που με την γρηγορούσα εκκλησιαστική και δογματική του συνείδηση επικυρώνει, ή απορρίπτει αυτά, που αποφαίνονται οι Σύνοδοι. Όπως τονίζει ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος:
«...και οι λαϊκοί είναι μάρτυρες της αληθείας, είναι ποιμένες (εμμέσως) του λαού του Θεού, είναι συνεργοί των Ποιμένων, ακόμα συμμετέχουν ως σύμβουλοι στις Οικουμενικές Συνόδους και επί πλέον δέχονται η απορρίπτουν τις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων. Ο λαός, (κλήρος και λαϊκοί), δεν δέχθηκαν την ένωση των ‘Εκκλησιών’, που έγινε στην Φερράρα Φλωρεντία».[6] 

Η Εγκύκλιος των πατριαρχών της Ανατολής του 1848 καταλήγει με την διακήρυξη ότι: «Παρ  ημίν ούτε Πατριάρχαι ούτε Σύνοδοι εδυνήθησάν ποτε εισαγαγείν νέα, διότι ο υπερασπιστής της θρησκείας εστίν αυτό το σώμα της Εκκλησίας, ήτοι αυτός ο λαός, όστις εθέλει το θρήσκευμα αυτού αιωνίως αμετάβλητον και ομοειδές τω των Πατέρων αυτού».[7] 

Έχουμε πάμπολλες περιπτώσεις στην εκκλησιαστική μας ιστορία, στις οποίες συνέβη να πλανηθούν Πατριάρχες και Επίσκοποι και την Ορθόδοξη πίστη  κράτησαν απλοί παπάδες και μοναχοί, (βλέπε άγιος Μάξιμος ο ομολογητής, άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς κ.α.).

Ισχυρίζεται επίσης ο Σεβασμιώτατος ότι: «αυτοί κατακρίνουν τους πάντες, με την δικαιολογία ότι η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος ανεγνώρισε ως Εκκλησίες τους αιρετικούς. Αυτό αποτελεί την μεγαλύτερη ψευδή πλάνη και διαστροφή της αλήθειας που διακηρύσσουν οι κύριοι αυτοί. Ουδεμία εκκλησιαστικότητα δεν αναγνωρίσθη προς τους αιρετικούς, είτε αυτοί λέγονται παπικοί, είτε προτεστάντες, απεναντίας κατεδικάσθη η Ουνία». 

Πως μπορεί όμως να αποδείξει τον παρά πάνω ισχυρισμό του; Τα συνοδικά κείμενα τον διαψεύδουν. Η αναγνώριση εκκλησιαστικότητος στους ετεροδόξους αιρετικούς είναι σαφέστατη, όπως καταδείξαμε παρά πάνω και δεν χρειάζεται να επανέλθουμε.

Παρά κάτω προσθέτει: «Δεν υπάρχει μεγαλύτερο αμάρτημα από το να διασπά κανείς την ενότητα για χάρη της εγωπαθούς αντιλήψεως του, του εγωισμού και της πλάνης του, όπως πράττουν κάποιοι κύκλοι που αποκαλούνται και ομολογητές». Και στο σημείο αυτό δεν ορθοτομεί τον λόγον της αληθείας ο Σεβασμιώτατος. Διότι εκείνοι που στην πραγματικότητα διασπούν την ενότητα της Εκκλησίας δεν είναι «κάποιοι κύκλοι που αποκαλούνται και ομολογητές», αλλά η ίδια η «Σύνοδος» της Κρήτης, η οποία δίχασε τον ορθόδοξο κόσμο με τα αντορθόδοξα δόγματα, τα οποία εθέσπισε και συνοδικώς επεκύρωσε. Η αγιοπνευματική ενότης της Εκκλησίας διασφαλίζεται πρωτίστως και κυρίως, όπως πολύ ωραία διακηρύσσει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, εν τη ενότητι της πίστεως: «Όταν δε πάντες ομοίως πιστεύομεν, τότε ενότης εστίν».[8] 

Δίχασε η «Σύνοδος» τις Ορθόδοξες Εκκλησίες σε εκείνες που την αποδέχονται και σε εκείνες που την απορρίπτουν.

Δίχασε τους ιεράρχες των δέκα εκκλησιών, που συμμετείχαν στη «Σύνοδο», σε εκείνους που την αποδέχονται και σε εκείνους που την απορρίπτουν.

Δίχασε το Άγιον Όρος και πολλά Μοναστήρια από την Ελλάδα και άλλες Ορθόδοξες χώρες. Δίχασε τέλος τον πιστό λαό του Θεού.

Παρά κάτω ισχυρίζεται: «Ιστορικά και μόνο αν το δούμε, πως μπορούμε αλλιώς να τους αποκαλέσουμε αφού αυτό είναι το όνομα τους. Στην Παραβολή του Ασώτου Υιού, ο υιός όταν απομακρύνθηκε εκ της πατρώας οικίας απώλεσε την ιδιότητα του ως Υιός;»! 

Χρέος και αποστολή της «Συνόδου» της Κρήτης δεν ήταν να γράψει εκκλησιαστική ιστορία, αλλά να δογματίσει ορθοδόξως. Τον παρακαλούμε να αναγνώσει το «ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΑΟ» κείμενο της Δ.Ι.Σ., διότι αποκαλεί τους ετεροδόξους αιρέσεις.

Η «Σύνοδος» της Κρήτης εκλήθη να εκφράσει την δογματική της αυτοσυνειδησία, όπως αυτό συνέβαινε ανέκαθεν σε όλες τις οικουμενικές Συνόδους της Εκκλησίας μας. Χρέος της ήταν να οριοθετήσει με σαφή εκκλησιολογικά όρια την Εκκλησία από τις αιρέσεις, την Ορθοδοξία από την ετεροδοξία, η οποία σφετερίζεται την αποστολική αλήθεια.

Κάνετε μεγάλος λάθος, Σεβασμιώτατε, αν νομίζετε ότι το όνομα των ετεροδόξων είναι «Εκκλησία», δηλαδή Σώμα Χριστού, (Εφ.1,22-23). Οι ετερόδοξοι καταδικάσθηκαν από πλήθος Ορθοδόξων Συνόδων από του σχίσματος και εντεύθεν ως αιρετικοί. Αυτό είναι το όνομά τους.

Αν αμφιβάλλετε, κάνετε τον κόπο να διαβάσετε την κορυφαία και περισπούδαστη, δίτομη, Δογματική του αειμνήστου καθηγητού της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Ιωάννου Καρμίρη με τίτλο: «Τα δογματικά και συμβολικά μνημεία της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας» και εκεί θα πεισθείτε, ότι έχουμε απόλυτο δίκαιο.

Πέρα για πέρα άστοχη, επίσης, θεωρούμε την προσπάθειά του να στηρίξει τον παρά πάνω ισχυρισμό του, στην παραβολή του Ασώτου. Ο άσωτος, καθ’ ο άσωτος, (από το στερητικό α και το ρήμα σώζω), δεν είχε καμία ελπίδα σωτηρίας, εν’ όσω παρέμενε στην κατάσταση της αποστασίας, μακράν της πατρικής οικίας.

Μόνον όταν επέστρεψε, του εδόθη «δακτύλιος εις τη χείρα αυτού»(Λουκ.15,22), που συμβολίζει τον αρραβώνα του αγίου Πνεύματος, την αποκατάστασή του στη θέση του Υιού, την οποία είχε απολέσει λόγω της αποστασίας του.

Όπως διδάσκει ο απόστολος  Παύλος: «όσοι γαρ Πνεύματι Θεού άγονται, ούτοίεισιν υιοί Θεού» (Ρωμ. 8,14). Όσοι οδηγούνται και κατευθύνονται από το Πνεύμα του Θεού, αυτοί είναι οι πραγματικοί υιοί του Θεού. Ο άσωτος φυσικά δεν μπορεί να συγκαταριθμηθεί μεταξύ εκείνων που κατευθύνονται από το Πνεύμα του Θεού και άρα δεν μπορεί να ονομασθεί πραγματικός υιός του Θεού, (εν όσω παρέμενε, εννοείται, στην κατάσταση της ασωτίας).

Παρά κάτω συμπληρώνει: «αυτό το Πνεύμα συμμαρτυρεί τω πνεύματι ημών ότι εσμέν τέκνα Θεού. ει δε τέκνα, και κληρονόμοι, κληρονόμοι μεν Θεού, συγκληρονόμοι δε Χριστού» (Ρωμ. 8,16-17). Ο άσωτος αφού δεν ήταν κληρονόμος, ούτε τέκνο μπορεί να ήταν.

Και ας έρθουμε τώρα στους ετεροδόξους. Οι ετερόδοξοι μοιάζουν με τον άσωτο υιό, διότι πλανήθηκαν, έχασαν την αποστολική πίστη και λατρεύουν ένα ψεύτικο, έναν ανύπαρκτο Χριστό. Αποκόπηκαν από την Εκκλησία ως μη μετανοήσαντες και ως «ανιάτως νοσήσαντες», εν όσω δε παραμένουν εκτός της Εκκλησίας, δεν έχουν καμία ελπίδα σωτηρίας και δεν έχουμε το δικαίωμα να τους ονομάσουμε «Εκκλησίες».

Έπαυσαν να καθοδηγούνται και να κατευθύνονται από το Πνεύμα του Θεού και κατά συνέπεια, σύμφωνα με τους παρά πάνω λόγους του αποστόλου έπαυσαν να είναι τέκνα Θεού. Η απάντηση λοιπόν στο ερώτημα του Σεβασμιώτατου: «ο υιός όταν απομακρύνθηκε εκ της πατρώας οικίας απώλεσε την ιδιότητα του ως Υιός;» είναι ότι: “Ναι, πράγματι την απώλεσε”. 

Τελειώνει ο Σεβασμιώτατος με την εξής θέση: «Η Εκκλησία είναι η Φιλόστοργος Μητέρα και αναμένει την επιστροφή, και των πεπλανημένων, και των πεπτωκότων και των αμαρτωλών. Η Εκκλησία είναι Ιατρείο και η αγκαλιά της Αγάπης του Θεού….».

Συμφωνούμε μαζί του. Όμως  δεν το έκανε αυτό η «Σύνοδος» της Κρήτης. Δεν κατονόμασε και δεν στηλίτευσε τις αιρέσεις ως οδούς απώλειας. Δεν κάλεσε τους ετεροδόξους- αιρετικούς να αποβάλλουν τις κακόδοξες πλάνες τους και να ενταχθούν στην Ορθόδοξη Καθολική Εκκλησία, την αληθινή Εκκλησία του Χριστού για να σωθούν.

Περαίνοντας το σχόλιό μας στα λεγόμενα του Σεβασμιωτάτου, (τον οποίο, κατά τα άλλα και αγαπούμε και τιμούμε), εκφράζουμε τη λύπη μας, διότι οι παρά πάνω λόγοι του υπήρξαν πέρα για πέρα άστοχοι και παραπλανητικοί για το ορθόδοξο πλήρωμα.

Φθάσαμε δυστυχώς σήμερα στο θλιβερό κατάντημα να θεωρείται η προάσπιση της Ορθοδόξου πίστεως απαξία και ύβρις. Παρακαλούμε λοιπόν τον Σεβασμιώτατο, κατ’ αρχήν να καθίσει και να ξαναδιαβάσει Εκκλησιαστική Ιστορία και Δογματική, (κατά προτίμηση των καθηγητών Ι. Καρμίρη, και Ι. Ρωμανίδη). Και στη συνέχεια τον παρακαλούμε ταπεινά να ανασκευάσει τα λεγόμενά του, για να τον δοξάσει ο Πανάγιος Θεός.

‘’Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΥΠΟΔΥΕΤΑΙ ΤΟΝ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΜΕΤΑΝΟΟΥΝΤΟΣ’’ - ΤΟ ΑΝΟΗΤΟ ΑΤΟΠΟ ΠΟΥ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΠΡΟΒΑΛΛΕΤΑΙ


‘’Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΥΠΟΔΥΕΤΑΙ ΤΟΝ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΜΕΤΑΝΟΟΥΝΤΟΣ’’ - ΤΟ ΑΝΟΗΤΟ ΑΤΟΠΟ ΠΟΥ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΠΡΟΒΑΛΛΕΤΑΙ

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου
=====

Στην ιστοσελίδα που επιγράφεται ΙΕΡΑ Μ. ΜΟΝΗ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΟΥ (www.vatopedi.gr), προβλήθηκε πρόσφατα βίντεο (το τελευταίο προβαλλόμενο βίντεο με τον π. Ιωσήφ Βατοπαιδινό), που τιτλοφορείται «Μετά τη Σάρκωση ο άνθρωπος γίνεται υιός του Θεού», με ομιλία του π. Ιωσήφ Βατοπαιδινού που έγινε στο Συνοδικό της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου, στο οποίο μεταξύ άλλων αναφέρει και πάλι το ανόητο άτοπο, ότι ο δήθεν Χριστός μετά την ενανθρώπισή του ‘’υποδύεται το ρόλο του μετανοούντος’’.

Το ίδιο επακριβώς ανόητο άτοπο, που αναφέρθηκε και πάλι σε ομιλία του π. Ιωσήφ Βατοπαιδινού, που έγινε στο Συνοδικό της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου, που τιτλοφορείται «Είναι και σήμερα εφαρμόσιμος ο Χριστιανισμός;», στο οποίο μεταξύ άλλων ανέφερε τα εξής: «Ο Χριστός κατέβηκε φοράει τη διεφθαρμένη φύση που διεφθείραμε να την ανακαινίσει, υποδύεται το ρόλο του μετανοούντος, μπαίνει στο πρακτικό τρόπο της επιστροφής και μας υποδεικνύει πως να γυρίσομε πίσω».

Τι ανόητα άτοπα προβάλλονται; Κανένα ρόλο μετανοούντος δεν έχει υποδυθεί ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ούτε και μπήκε σε τέτοιο πρακτικό τρόπο επιστροφής και συνεπώς ούτε μας υπόδειξε τοιουτοτρόπως πώς να γυρίσομε πίσω. Αυτά είναι ανόητα άτοπα που δεν πρέπει να προβάλλονται. Ο Χριστός «ημίν υπολιμπάνων υπογραμμόν ίνα επακολουθήσομεν τοις ίχνεσιν αυτού»*, σύμφωνα με τον Απόστολο Πέτρο, και δεν έχει υποδυθεί το ρόλο του μετανοούντος, όπως αναφέρει η απαράδεκτη άτοπος αναφορά του π. Ιωσήφ Βατοπαιδινού. Είναι αυτά τα άτοπα σύμφωνα με την Πατερική μας διδασκαλία; Γιατί να προβάλλονται τέτοιες απαράδεκτες αναφορές; Δεν μπορούν να αφαιρούνται αυτά; Γιατί τόση αδιάκριτος υπερπροβολή του π. Ιωσήφ Βατοπαιδινού;

Το επίσης ανόητο άτοπο, ότι δηλαδή «φόρεσε τη διεφθαρμένη φύση που διεφθείραμε», γιατί το προβάλλουν; Τι ανόητη ανοφορά είναι αυτή; Τι απαράδεκτα είναι αυτά για τον Χριστό μας; Στο κεφάλαιο «Περί φθοράς και διαφθοράς» ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός αναφέρει ότι ήταν «φθαρτό το σώμα του Κυρίου φαμέν» ως «ομοούσιον ημίν» και όχι διεφθαρμένο, όπως η ανόητη αναφορά του π. Ιωσήφ Βατοπαιδινού. 

Στο κεφάλαιο «Για τα φυσικά και αδιάβλητα πάθη», ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός επεξηγεί: «Ομολογούμε δε, ότι πάντα τα φυσικά και αδιάβλητα πάθη του ανθρώπου ανέλαβεν. Όλον τον άνθρωπον και πάντα τα του ανθρώπου ανέλαβε πλην της αμαρτίας». Άλλη η έννοια του φθαρτού και άλλη η έννοια του διεφθαρμένου. Είναι απαράδεκτο να προβάλλεται τέτοιο ανόητο άτοπο. Πρέπει να παραδεχθούμε όμως την ευκολία να προβάλλεις ανεμπόδιστα τέτοια ανόητα άτοπα στο πλήθος των εκουσίως σιωπώντων. 

Στο προβληματισμό αν έπρεπε να γραφεί ένα κείμενο για την άτοπο τούτη αναφορά, τελικά υπερίσχυσε ο εξής ερωτηματικός συλλογισμός. ‘’Είναι προτιμότερο να ακούονται από τόσες χιλιάδες Ορθόδοξους Χριστιανούς τέτοια ανόητα άτοπα, με το δικαιολογητικό μήπως και θιγεί η αίγλη του μοναχού αυτού;’’ Κι ας υποθέσουμε ότι κρατούσαμε σιωπή. Ήταν αυτό σωστό να συνηγορήσομε στο να ακούεται αυτό το ανόητο ατόπημα για τον Χριστό μας; Πάνω από τον γλυκύτατο Ιησού είναι ο μοναχός αυτός;

Γνωρίζομε τι δύσκολο είναι να γράφεις σε περίοδο ‘’παχέων αγελάδων’’. Θα προτάξουν κάποιοι δημοσίως και πάλι τα απαράδεκτα περί ‘’πλανεμένων’’, αλλά αυτό δεν αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα. Γνωρίζομε τι είναι να έχεις ‘’φραγμό’’, το πλήθος των σιωπώντων. Είναι όμως καλύτερα να ακούεται τέτοια άτοπος ανοησία για τον Χριστό μας, για να μη μας καταλογήσουν τα γνωστά περι νοσηρότητας και εμπάθειας; Εδώ όχι μόνο ένα ανόητο ατόπημα ξεστόμισε, αλλά αιρέσεις (την περί της Θείας Χάριτος κατωτερότητα έναντι του νοός και την περί εκτρώσεων κακοδοξία του) και η σιωπή ήταν σχεδόν ολοκληρωτική. 

Γνωρίζω πόσο οδυνηρό τι είναι να γράφεις σε περίοδο ‘’παχέων αγελάδων’’. Ως άγιος προβάλλεται σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, χωρίς καμιά ανασκευή των κακοδοξιών του. Είναι εύκολο να τολμηθεί οποιαδήποτε ανασκευή των κακοδοξιών και ατόπων που είπε; 

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς αναφέρει ότι «οι θεόσοφοι θεολόγοι θεοχαρίστως τε εδιδάχθησαν και θεομιμήτως ημάς εδίδαξαν». Είναι φρόνιμο να προβάλλονται αυτοί που «θεομιμήτως ημάς διδάσκουν» και όχι να υπερπροβάλλεται ένας μοναχός που μέχρι και κακοδοξίες δίδαξε. Υπάρχει τρόπος να αφαιρούν τα άτοπα αν θέλουν. Δεν είναι σωστό αδιακρίτως να προβάλλουν ότι είχε πει ο π. Ιωσήφ Βατοπαιδινός. 

Αναφορές όπως αυτή που ακούσαμε σε ομιλία για τον π. Ιωσήφ Βατοπαιδινό στην Αθήνα, ότι δηλαδή ‘’οι Άγιοι εμαρτυρήθησαν από τους μαθητές τους’’, πέρασε απαρατήρητη, κι ας επιχειρηματολόγησε ο τιμώμενος ή μάλλον ο προβαλλόμενος, ‘’θεολογικά’’ την αιρετική πλάνη του περί της Θείας Χάριτος, ότι δήθεν αυτή είναι κατώτερη από τον ανθρώπινο νου (άπαγε της βλασφημίας). Ποιος όμως θα μιλούσε ή μάλλον ποιος τολμούσε να μιλήσει; Η σιωπή είναι λογιώ-λογιώ και έχει πολλές αιτίες. Φυσικά οι ‘’παραδόξως’’ σιωπώντες, βρίσκουν το ‘’κουράγιο’’ να ‘’κατασείσουν τη χειρί του σιγάν’’ στους ανασκευάζοντες. 


*Κατά το «υμίν υπολιμπάνων υπογραμμόν ίνα επακολουθήσητε τοις ίχνεσιν αυτού» (Α΄ Πέτρ. 2,21).

Monday, January 30, 2017

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΗΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗΣ


ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΗΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου
=====

Χθες είχαμε πληθώρα πληροφοριών από το μέτωπο της αποτείχισης. Παραθέτουμε καταρχήν τρία δημοσιεύματα που εντοπίσαμε σε τρία ιστολόγια και στο τέλος προσθέτουμε σε μορφή σχολίου κάποιοες σκέψεις.

Αναφέρει σχετικά το ιστολόγιο “Πατερική Παράδοση”:

“Κι άλλη αποτείχιση από τον π. Ιγνάτιο στην Ι. Μ. Φλωρίνης.

Κι ἄλλος ἀγωνιστής Ἱερομόναχος, ποὺ ἀνήκει στὴν Ἱ. Μ. Φλωρίνης, καὶ ἕως τώρα ἔκανε ὑπομονή, προχώρησε σὲ Διακοπὴ Μνημοσύνου τοῦ Ἐπισκόπου του, ἀφοῦ αὐτὸς ἐπιμένει νὰ συμπορεύεται μὲ τοὺς παναιρετικοὺς τοῦ Φαναρίου καὶ τῆς Κολυμπαρίου Συνόδου.
Μάλιστα μὲ τὸ θαυμάσιο κήρυγμα ποὺ ἔκανε χθές, Κυριακή, κατέδειξε ὅτι ἡ ἀποτείχισή του εἶναι ὥριμος καρπὸς προσευχῆς, γνώσεως τῶν θεμάτων τῆς Πίστεως  -ποὺ διασύρεται ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστές- καὶ σταθερότητος στὴν διαχρονικὴ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως μᾶς τὴν παρέδωσαν οἱ ὑβρισθέντες, διωχθέντες καὶ θυσιασθέντες γιὰ τὴν Πίστη Ἅγιοι.
Καλὸ ἀγώνα, καλὴ  ὑπομονὴ  π. Ἰγνάτιε.’

Το ιστολόγιο “Ομολογία” δίνει μια άλλη σημαντική πληροφορία:

“Απο εγκυρη πηγη πληροφορουμαστε οτι, εντος των ημερων, Μοναστηρι της ΛΕΒΕΝΤΙΚΗΣ Μακεδονιας παυει το μνημοσυνο του μητροπολιτου του, διοτι συνεχιζει να μνημονευει τον Αρχιαιρεσιαρχη Βαρθολομαιο και αποδεχεται αδιαμαρτυρητα την Κολυμπαριο ΛΗΣΤΡΙΚΗ συναξι των Πονηρευομενων.

Απο εγκυρη πηγη πληροφορουμαστε οτι, εντος των ημερων, Μοναστηρι της ΛΕΒΕΝΤΙΚΗΣ Μακεδονιας, παυει το μνημοσυνο του μητροπολιτου του, διοτι συνεχιζει να μνημονευει τον Αρχιαιρεσιαρχη Βαρθολομαιο και αποδεχεται αδιαμαρτυρητα την Κολυμπαριο ΛΗΣΤΡΙΚΗ συναξι των Πονηρευομενων.”

Το ιστολόγιο “Ακτίνες”, πάλιν, αναφέρεται σε μια τρίτη περίπτωση ιερομόναχου στην Ιερά Μητρόπολη Κεφαλληνίας που προχώρησε σε αποτείχιση:

Κεφαλονιά - Το χρονικό του αγώνα υπέρ πίστεως στην προ και μετά Κολυμπαρίου εποχή
=====

"Για τις αμαρτίες μας, έδωσε ο Θεός και πραγματοποιήθηκε πέρσι το καλοκαίρι, στο Κολυμπάρι, στη Κρήτη, η πολυπόθητη, για τα κέντρα παγκόσμιας εξουσίας και ελέγχου, «Μεγάλη και Πανορθόδοξη Σύνοδος», η προς την συσκότιση όλων μας. Οι περισσότεροι ποιμένες φρόντιζαν να μην κηρύττουν τίποτα ουσιώδες περί αυτής γιατί φοβούνται για τα προνόμια τους και δεν είναι επ’ ουδενί στο ύψος των περιστάσεων. Για τις αμαρτίες μας… 

Άλλα αναμφισβήτητο τεκμήριο της αμαρτωλότητας μας είναι όμως και η ύπαρξη πλειάδων θεόσταλτων αγίων που στέκουν φρουροί των συνειδήσεων όσων αναζητούν την ορθή συναναστροφή με τον Τριαδικό Θεό.

Ένας τέτοιος Άγιος είναι και ο Ομαλών, Γεράσιμος, που είχε κάποτε έρθει στην Κεφαλονιά προκειμένου να περισώσει από την λαίλαπα του παπισμού όσους θα επέτρεπε ο Θεός. Εκ τότε έμεινε ο Άγιος Γεράσιμος δίπλα μας και σπεύδει όταν τον καλούμε. Εμείς είμαστε όμως ξεχασιάρηδες και αγνώμονες όπως οι εννέα εκ των δέκα λεπρών της Ευαγγελικής περικοπής. Χάνουμε το ενδιαφέρον για «του Θεού τα πράγματα», πέφτοντας λεία στον πρώτο «λύκο» που μας κόβει το μοναδικό, στενό μονοπάτι που οδηγεί κοντά στον Ουράνιο Πατέρα. Πόσο μάλλον όταν οι «λύκοι» είναι πολλοί και αγριεμένοι όπως είναι, εσχάτως, τα αφρισμένα οικουμενιστικά θηρία απέναντι σε «πρόβατα» που έχουν προ πολλού παύσει να μοιάζουν λογικά. Αυτό συμβαίνει επειδή οι αρχιποιμένες αντί να σπάσουν καμία ράβδο πάνω στη ράχη των σαρκοβόρων και ψυχοφθόρων εισβολέων, κάνουν «αγάπη» και τους «κερνάνε», τάχα, σώμα και αίμα Χριστού.

Ο εμπαιγμός, εν Χριστό αδέλφοί, είναι σφοδρός και μακροχρόνιος, οι Ιεράρχες μας λειψοί, οι διάνοιες μας συγχυσμένες και πολύ ερημωμένες οι καρδιές μας. Φρόντισε, όμως, ο Θεός που μακροθυμεί να έχουμε μπροστάρηδες και ποιμένες που να μας βγάλουν σώους από την Κοιλάδα του Κλαυθμόνος.

Ο αγώνας είναι σπαρακτικός και μονόδρομος. Είναι ο αγώνας υπέρ της Αλήθειας έτσι όπως λίγες φορές στην ιστορία χρειάστηκε να δοθεί. Αντίκρυ έχουμε το «βδέληγμα της ερημώσεως», την παναίρεση του οικουμενισμού, που στιγματίζει την τελευταία πράξη της ανθρώπινης ιστορίας και νικάτε μόνο από ένθεους «στρατηγούς». Έχει η Ελλάδα μας μερικούς!

Έχει έναν και η παραδαρμένη μας Κεφαλονιά, που τον στηρίζει η Παναγία. Ο Πατέρας Ιγνάτιος έχει προ πολλού ριχτεί στη μάχη και ορθοτομεί.

Σας παραθέτουμε τα πιο πρόσφατα έγγραφα που το μαρτυρούν αυτό:
Εγκύκλιος 2977, 2/6/2016, της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος (βλ. εικόνα στην επισύναψη),
Επιστολή του Αρχιμ. Ιγνάτιου Σέρρας, από την 6/6/2016, ως απάντηση στην άνω Εγκύκλιος (βλ. εικόνα του πρωτότυπου κειμένου στην επισύναψη):
«Σεβασμιώτατε,
Η Ιερά και σεβάσμια Θεομητορική Μονή των Σισσίων, δεν έχει μάθει να εκβιάζεται από τετελεσμένα γεγονότα, ούτε και να πειθαρχεί σε εγκυκλίους που με δορά προβάτων έρχονται να ανατρέψουν τα αιώνια, θεοχάρακτα και Δεσποτικού αίματι θεοσφράγιστα όρια της Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού και να προκαλέσουν το φιλόθεον φρόνημα των ευσεβών και Ορθοδόξων Χριστιανών.

Ο εις άγγελος φωτός μετασχηματιζόμενος σατανάς, μπορεί να εξαπατά μόνον εκείνους όπου του παρεχώρησαν δικαιώματα μέσα στη διάνοια τους και να τους γκρεμίζει ακόμη και από αποστολικούς θρόνους, στα τάρταρα του άδου.
Αυτός όμως ο αυτόχρημα σκότος σατανάς, δεν μπορεί να εξαπατήσει τους εν πάσι νήφοντας και γρηγορούντας ποιμένας, οι οποίοι δεν υπέγραψαν δημοσιοϋπαλληλικά δελτία βαθμολογήσεως και αξιολογήσεως της Ιερωσύνης τους και έτσι δεν κατεστάθησαν με δική τους υπογραφή μισθωτοί ποιμένες της τραπέλης Ιεζάβελ.

Ο μισθωτός και ουκ ων ποιμήν, βλέπει τον λύκον ερχόμενον και αφίησι τα πρόβατα και φεύγει ότι μισθωτός εστίν[1].

Δια ταύτα η και πέραν του θανάτου Ορθόδοξος και Ιερά Θεομητορική Μονή των Σισσίων, σε περίπτωση οιασδήποτε εκκλησιαστικής κοινωνίας και μυστηριακής «ενώσεως» της φερόμενης ως Εκκλησίας της Ελλάδος μετά των αβαπτίστων, αντιχρίστων, θεομάχων, εκκλησιομάχων, αναθεματισμένων αιρετικών, Παπικών, Προτεσταντών, Μονοφυσιτών και οιουδήποτε άλλου τίνος ξεράσματος του σατανά, θα προβή πάραυτα συμφώνως τις ιεροίς θεσμοίς και κανόσι εις την διακοπήν του μνημοσύνου ψευδαδελφών και ψευδεπισκόπων, ίλεω όμματι και αγαλλομένω ποδί, Πάσχα κροτάσα αιώνιον.

Δια την Ιεράν Μονήν των Σισσίων
Π. Ιγνάτιος Σέρρας»                                                         
Σφραγίδα της Μονής»


[1] Κατά Ιωάννου, κεφ. Ι
 ὁ μισθωτὸς δὲ καὶ οὐκ ὢν ποιμήν, οὗ οὐκ εἰσὶ τὰ πρόβατα ἴδια, θεωρεῖ τὸν λύκον ἐρχόμενον καὶ ἀφίησι τὰ πρόβατα καὶ φεύγει· καὶ ὁ λύκος ἁρπάζει αὐτὰ καὶ σκορπίζει τὰ πρόβατα. 
 ὁ δἑ μισθωτὸς φεύγει, ὅτι μισθωτός ἐστι καὶ οὐ μέλει αὐτῷ περὶ τῶν προβάτων. 
......................................................................................................

3.      Η ανακοίνωση διακοπής μνημοσύνου του ονόματος του Μητροπολίτου Κεφαλληνίας κ. Δημητρίου, εκ μέρους του Αρχιμ. Ιγνάτιου Σέρρα, από τις 30/8/2016 (βλ. εικόνα του πρωτότυπου κειμένου στην επισύναψη):
«Μετά από την αποκάλυψη τέτοιον πρωτοφανούς σκανδάλων και μάλιστα από Εκκλησιαστική Αρχή και του κουκουλώματος του από εκείνους που ώφειλαν να επιβάλλουν ποινές και κυρώσεις στους υπευθύνους και όχι να τους αμνηστεύσουν αποθρασύνοντας τους και για την απόλυτη υποταγή τους στην βορβορώδη Παναίρεση του Αντιχρίστου Οικουμενισμού, η Ιερά και Σεβασμία Θεομητορική Μονή των Σισσίων διακόπτει πάσαν εκκλησιαστική σχέσιν και κοινωνίαν μετά της ανιέρου, ιεροσύλου κλεφτομητροπόλεως Κεφαλληνίας και παύει τον μνημόσυνον του φερομένου ως Μητροπολίτου αυτής Δημητρίου Αργυρού.
Δια την Ιεράν Μονήν των Σισσίων
Αρχιμανδρίτης Ιγνάτιος Σέρρας
Σφραγίδα της Μονής

30/8/2016» 

Δείτε σχετικά και την Εγκύκλιο 2977 της Ιεράς Συνόδου.  2 Ιουνίου 2016:-Η Εγκύκλιος της Εκκλησίας της Ελλάδος για τη Μεγάλη Σύνοδο

*****


ΣΧΟΛΙΟ
_____

Αυτές είναι οι πληροφορίες για την ώρα για τις αποτειχίσεις που ενεργοποιήθηκαν ήδη και για άλλες που επίκεινται να ενεργοποιηθούν σύντομα.

Σε κάθε περίπτωση αυτό που δεν είναι σαφές ακόμη είναι αν πρόκειται για μεμονωμένες περιπτώσεις ή αν πρόκειται για οργανωμένη προσπάθεια που θα αποκτήσει μαζική δυναμική.

Προβληματισμό πάντως προξενεί ότι στο Άγιον Όρος αυτοί που υπέγραψαν τη δήλωση αποτείχισης περιορίζονται σε ελάχιστες δεκάδες, ενώ αρχικά διεδίδετο μετά επιτάσεως ότι θα προχωρήσουν σε αποτείχιση τετρακόσιοι Αγιορείτες Κελλιώτες μοναχοί και ιερομόναχοι. Δεν γνωρίζουμε αν αυτό οφείλεται σε κίνηση τακτικής να προχωρούν σε αποτείχιση κατά κύματα ή αν τελικά λίγοι Κελλιώτες θα αποτειχιστούν.

Παράλληλα πολλές συγκλίνουσες πληροφορίες φέρουν τον π. Θεόδωρο Ζήση και τον π. Νικόλαο Μανώλη έτοιμους να αποτολμήσουν το εγχείρημα και ότι είναι θέμα σύντομου χρόνου πότε θα εκδηλωθεί.

Άγνωστο ακόμη παραμένει αν την τυχόν αποτείχιση των δύο γνωστών αντιοικουμενιστών κληρικών ακολουθήσουν και άλλοι κληρικοί της Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης και άλλων Μητροπόλεων.

Θα παρακολουθούμε στενά τις εξελίξεις και θα ενημερώνουμε τους αναγνώστες με όση πληρότητα μπορούμε.

ΣΟΦΗ ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΕΦΡΑΙΜ ΤΗΣ ΑΡΙΖΟΝΑΣ


ΣΟΦΗ ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΕΦΡΑΙΜ ΤΗΣ ΑΡΙΖΟΝΑΣ
=====

Πάντα να διαλογίζεσαι τον θάνατον, ωσάν να είναι η τελευταία σου ημέρα η κάθε ημέρα, που ξημερώνει και να λέγης:

«Άντε, ψυχή μου, η τελευταία σου ημέρα είναι σήμερα, ας αγωνισθώμεν έστω και αυτήν να την διαθέσωμεν αγωνιστικώς και εν μετανοία, και ελπίζω να εύρωμεν έλεος, όταν το βραδάκι θα ευρεθώμεν γονατισμένοι εμπρός εις το φοβερόν κριτήριον, εμπρός εις τον φοβερόν Κριτήν και Θεόν μας."

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ π. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΓΚΟΤΣΟΠΟΥΛΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΟΔΟΥΣ

Ομιλία στο κέντρο ενοριακής διακονίας Ι. Ν. Αγ. Νικολάου Πατρών

kkkkkkk.jpg
ΚΕΝΤΡΟ ΕΝΟΡΙΑΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ Ι. Ν. ΑΓ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΠΑΤΡΩΝ
την Τετάρτη 1. 2. 2017 ώρα  6:00 μμ
με θέμα: «Οι Ε΄ και Στ΄ Οικουμενικές Σύνοδοι. Εκκλησιολογικές παράμετροι στις σύγχρονες διορθόδοξες και διαχριστιανικές σχέσεις».

Η ομιλία αυτή εντάσσεται στα πλαίσια σειράς εισηγήσεων με γενικό θέμα: «ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΥΝΟΔΟΥ ΕΣΤΙΝ ΟΝΟΜΑ», όπου αναφερόμαστε στο συνοδικό θεσμό και ιδιαιτέρως στην πλέον αγιοπνευματική του έκφραση, που είναι οι Οικουμενικές Σύνοδοι.
Στο ίδιο πλαίσιο εκδόθηκε και το ημερολόγιο 2017 της ενορίας μας, το οποίο είναι και αυτό αφιερωμένο στις Οικουμενικές Συνόδους 
Εύχεσθε!
π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος

ΠΗΓΗ:

Ιστολόγιο "Κατάνυξις"

ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΜΟΝΑΧΟΥ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗ ΣΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ




Ως γνωστόν το ιστολόγιό μας επικεντρώνει την προσοχή του στο σχολιασμό της εκκλησιαστικής επικαιρότητας και δη στην καταπολέμηση του της παναίρεσης του Οικουμενισμού. 

Σπάνια παραθέτουμε άρθρα εθνικού περιεχομένου και ακόμη πιο σπάνια εκτενή κείμενα. Στην προκειμένη περίπτωση, όμως, αισθανόμαστε την ανάγκη να δώσουμε στους αναγνώστες μας την ευκαιρία να διαβάσουν το πιο κάτω απολύτως εμπεριστατωμένο άρθρο του κ. Περικλή Νεάρχου που αναλύει με μοναδική οξυδέρκεια και γνώση της Ιστορίας του Κυπριακού όσα αφορούν τη Διάσκεψη της Γενεύης.

Π.Μ.Τ.

*****


ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΜΟΝΑΧΟΥ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗ ΣΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ

Του Πρέσβυ ε.τ. Περικλή Νεάρχου
=====

Στην εναρκτήρια ομιλία του στην Τριμερή Διάσκεψη της Γενεύης, ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών έθεσε ωμά και απροκάλυπτα υπό τη μορφή προϋποθέσεων για «λύση» τέσσερις αδιάλλακτες Τουρκικές θέσεις.
α. Εγγυήσεις από την Τουρκία, ανεξάρτητα από αλλαγές και «εκσυγχρονισμούς», που μπορούν να γίνουν στο σύστημα εγγυήσεων. Απέρριψε προκλητικά οποιαδήποτε ιδέα Ευρωπαϊκών εγγυήσεων, που θα μπορούσαν θεωρητικά να υποκαταστήσουν τις εγγυήσεις των Συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου.
β. Παραμονή μέρους του Τουρκικού κατοχικού στρατού στην Κύπρο και μετά τη λύση.
γ. Ολόκληρο το πακέτο των συμφωνιών για λύση του Κυπριακού να γίνει δεκτό από την Ευρωπαϊκή Ένωση ως πρωτογενές Ευρωπαϊκό δίκαιο. Με άλλα λόγια, να εξαιρείται, όπου χρειάζεται, από τις Ευρωπαϊκές αρχές και το Ευρωπαϊκό κεκτημένο. Η Τουρκική πλευρά γνωρίζει ότι όσα προτείνει και διεκδικεί δεν συμβιβάζονται με τις Ευρωπαϊκές αρχές και το Ευρωπαϊκό κεκτημένο. Αναπόσπαστο μέρος του τελευταίου, αποτελεί σήμερα και ο Ευρωπαϊκός Χάρτης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, με βάση σχετική πρόνοια της Ευρωπαϊκής Συνθήκης της Λισσαβώνος. Επιδιώκει επομένως η Τουρκική πλευρά, να καταστήσει το πακέτο της «λύσεως» «συμβατό» με την Ευρωπαϊκή Ένωση και να το κατοχυρώσει εκ των προτέρων έναντι οποιασδήποτε νομικής προσφυγής εναντίον του ή αμφισβητήσεώς του.
δ. Να αναγνωρισθούν στην Τουρκία, στο πλαίσιο της «λύσεως», οι τέσσερις Ευρωπαϊκές ελευθερίες, που αναγνωρίζονται για όλες τις χώρες-μέλη: η ελεύθερη δηλαδή διακίνηση, η ελεύθερη εγκατάσταση, το δικαίωμα περιουσίας και η ελεύθερη οικονομική δραστηριότητα. Η Άγκυρα προβάλλει ως επιχείρημα τον ισχυρισμό ότι πρέπει οι Τούρκοι υπήκοοι να έχουν στην Κύπρο τα ίδια δικαιώματα, που έχουν και οι Έλληνες υπήκοοι, για λόγους δήθεν ισορροπίας»! Οι τελευταίοι όμως έχουν τα δικαιώματα αυτά ως υπήκοοι χώρας-μέλους της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, της οποίας δεν είναι μέλος η Τουρκία. Ο πληθυσμός επίσης της Ελλάδος είναι μικρός και σε δημογραφική κρίση. Η Ελλάδα δεν μπορεί επομένως να διαταράξει σοβαρά τους δημογραφικούς συσχετισμούς της Κύπρου, σε μόνιμη εγκατάσταση εκεί μεγάλου αριθμού Ελλήνων υπηκόων.
Αντιλαμβάνεται κανείς, αντιθέτως, τί θα γινόταν στην Κύπρο, εάν γίνονταν δεκτές οι Τουρκικές αξιώσεις και μπορούσε να διακινείται, να εγκαθίσταται και να δραστηριοποιείται οικονομικά ο όγκος των 73 εκ. Τούρκων υπηκόων στην Κύπρο. Αυτό θα ήταν από μόνο του αρκετό για την πλήρη Τουρκοποίηση ολόκληρης της Κύπρου, μέσα σ’ ελάχιστο χρόνο.

Ακραίες Δηλώσεις του Τούρκου Προέδρου
________

Οι θέσεις αυτές που εξεφράσθησαν από τον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών, συμπληρώθηκαν, αμέσως μετά το τέλος της Διασκέψεως, από ανάλογες δηλώσεις του Τούρκου Προέδρου Ερντογάν. Ο τελευταίος, με το γνωστό, ακραίο και προκλητικό του ύφος δήλωσε, σύμφωνα με το πρακτορείο Reuters, ότι «ο στρατός μας δεν φεύγει από την Κύπρο». Δήλωσε επίσης ότι «έχουμε πει ξεκάθαρα στην Κύπρο και την Ελλάδα ότι δεν πρέπει να περιμένουν λύση, χωρίς την Τουρκία εγγυήτρια δύναμη, Θα είμαστε εκεί για πάντα». Αναφέρθηκε ειδικότερα σε τέσσερα επίμαχα θέματα: στην επιστροφή της Αμμοχώστου, στην Τουρκική αξίωση για εκ περιτροπής Προεδρία, στις εγγυήσεις και στην παραμονή Τουρκικού στρατού και μετά τη λύση.
Αναφερόμενος στην περίκλειστη, κατεχόμενη πόλη της Αμμοχώστου, ο Ταγίπ Ερντογάν συνέδεσε την επιστροφή της με νέες Τουρκικές αξιώσεις για σύνδεση της κατεχόμενης Μόρφου με τον Τουρκοκυπριακό θύλακα των Κοκκίνων, που βρίσκεται στις ελεύθερες περιοχές. Με άλλα λόγια, ο Τούρκος Πρόεδρος απορρίπτει την επιστροφή της Μόρφου, που αποτελεί για την Ελληνική πλευρά προαπαιτούμενο για λύση, και θέτει επιπλέον νέες εδαφικές διεκδικήσεις στις ελεύθερες περιοχές. Επιδεικνύει επίσης πλήρη αδιαλλαξία στο θέμα της μειώσεως του ποσοστού των ακτών, που ελέγχει η Τουρκική πλευρά και το οποίο ανέρχεται σήμερα στο 55%.

Σε ό,τι αφορά την Αμμόχωστο, πρέπει να γίνει η υπενθύμιση ότι, με βάση τις Συμφωνίες Υψηλών Αρχών Κυπριανού – Ντενκτάς του 1977 και το ψήφισμα 790 του Συμβουλίου Ασφαλείας, η Αμμόχωστος θα έπρεπε να επιστραφεί στην Ελληνική πλευρά, πριν τη λύση του Κυπριακού, ως ένδειξη χειρονομίας καλής θελήσεως. Ο σημερινός Κύπριος Πρόεδρος υπεχώρησε, δυστυχώς, και σε αυτό το θέμα και δέχθηκε την ένταξη της Αμμοχώστου στις διαπραγματεύσεις για το εδαφικό, επιτρέποντας στην Τουρκική πλευρά να το αναγάγει σε όπλο εκβιασμού, όπως και τη Μόρφου. Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι η συζητούμενη περίκλειστη πόλη της Αμμοχώστου περιλαμβάνει μόνο το 16,4% της πόλεως. Το υπόλοιπο πολύ μεγαλύτερο μέρος έχει εποικισθεί από Τουρκοκυπρίους και εποίκους.

Σε ό,τι αφορά την εκ περιτροπής Προεδρία, την οποία διεκδικεί η Τουρκική πλευρά, συνδέοντας την με τη Μόρφου, ο Ταγίπ Ερντογάν ανέβασε τον πήχυ από το 1 προς 4, μια Τουρκική δηλαδή Προεδρία έναντι τεσσάρων Ελληνικών, στο 1 προς 2. Η Τουρκική πλευρά διεκδικεί την εκ περιτροπής Προεδρία ως σύμβολο και κορωνίδα της λεγόμενης «πολιτικής ισότητας» μεταξύ των δύο κοινοτήτων. Η «πολιτική ισότητα» θα κατέληγε, βεβαίως, σε υποδούλωση της Ελληνικής πλειοψηφίας στην Τουρκική μειοψηφία και μέσω αυτής στην Άγκυρα. Η «πολιτική ισότητα» έγινε, κατ’ αρχήν δεκτή από την Ελληνική πλευρά, επί Προεδρίας Βασιλείου, με άλλοθι τις διαβεβαιώσεις και τη νομική ερμηνεία των Ηνωμένων Εθνών ότι η «πολιτική ισότητα» δεν θα σήμαινε αριθμητική ισότητα αλλά «αποτελεσματική συμμετοχή των Τουρκοκυπρίων στην εξουσία».

Η Τουρκική όμως πλευρά, χρησιμοποιώντας συνεχώς ως όπλο εκβιασμού το εδαφικό, προσπαθεί να προσδώσει στην «πολιτική ισότητα» χαρακτήρα διαμοιρασμού εξ ημισείας, 50% με 50%, της εξουσίας. Σ’ αυτό το πλαίσιο, εντάσσει και την εκ περιτροπής Προεδρία. Ο σημερινός Πρόεδρος αρνείται επισήμως ότι δέχθηκε και την εκ περιτροπής Προεδρία, που αποτελεί ανάθεμα για την Ελληνική πλευρά. Φαίνεται όμως πως τη διαπραγματεύεται μυστικά, σε συσχετισμό με τη Μόρφου. Υπάρχουν επίσης πληροφορίες ότι, στις πρόσφατες διαπραγματεύσεις με την Τουρκοκυπριακή πλευρά στη Γενεύη, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης προέβη σε νέες υποχωρήσεις στο θέμα της «πολιτικής ισότητας», αποδεχόμενος αριθμητική ισότητα, σε μια πρόσθετη σειρά δομών και οργάνων της ομοσπονδιακής εξουσίας.

Στα δύο άλλα καίρια θέματα, των εγγυήσεων δηλαδή και της παραμονής Τουρκικών στρατευμάτων και μετά τη λύση, ο Τούρκος Πρόεδρος μίλησε για το πρώτο, όπως αναφέρθηκε, με όρους αιωνιότητας. Η Τουρκία, δεν δέχεται οποιαδήποτε υποκατάσταση των δικών της εγγυήσεων. Για το δεύτερο, ήταν πιο αόριστος σε μια αποστροφή αλλά καθόλου λιγότερο σαφής. Δεν είναι δυνατόν, είπε, άλλες δυνάμεις να διατηρούν στρατεύματα στην Κύπρο και να ζητούν την αποχώρηση των Τουρκικών στρατευμάτων. Οι καλοθελητές και πρώτος ο Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ Άντρος Κυπριανού, ο οποίος ευθυγραμμίζεται πλήρως με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη σε ενδοτισμό και στην πολιτική της όποιας «λύσεως» έσπευσε να δει θετικά στοιχεία στη δήλωση Ερντογάν! Έδωσε αυθαιρέτως την ερμηνεία ότι αυτή αναφέρεται στην Ελληνική Δύναμη Κύπρου. Ο Ερντογάν όμως δεν αναφέρεται, προφανώς, στην ΕΛΔΥΚ αλλά στις Βρετανικές βάσεις. Δεν είναι, άλλωστε, η πρώτη φορά που το κάνει. «Γιατί να έχουν οι Βρετανοί βάσεις στην Κύπρο και όχι εμείς;» αναρωτήθηκε ανοικτά σε προηγούμενή του δήλωση. Ο Ταγίπ Ερντογάν διεκδικεί Τουρκική στρατιωτική βάση στην Κύπρο ως εγγύηση για τους Τουρκοκυπρίους αλλά και για την ασφάλεια, όπως διαχρονικά ισχυρίζεται η Άγκυρα, των ΝΑ προσβάσεων της Τουρκίας. Αυτές τις ιδέες και προτάσεις τις μετέφερε στον Αμερικανό Αντιπρόεδρο Μπάιντεν ήδη από τον Σεμπέμβριο του 2016 στη Ν. Υόρκη. Ο τελευταίος τις διεβίβασε στον Κύπριο Πρόεδρο και στην Ελληνική Κυβέρνηση, ασκώντας ταυτόχρονα πιέσεις για αποδοχή τους.

Διαπραγματευθείτε, είπε στον Έλληνα Πρωθυπουργό, πάνω στη βάση αυτή και προτείνετε να έχετε και σεις μια αντίστοιχη στρατιωτική βάση στο Νότο. 

Προφανώς, για τον Αμερικανό Αντιπρόεδρο, η προσθήκη στην Κύπρο στρατιωτικών βάσεων από δύο άλλες ακόμη χώρες του ΝΑΤΟ, θα ενίσχυαν τον Δυτικό έλεγχο πάνω στην Κύπρο, που βρίσκεται ακριβώς απέναντι από τη Συρία, στην οποία έχει παγιωθεί η Ρωσική επιρροή και στρατιωτική παρουσία.

Παράδοξη και Επικίνδυνη Καλλιέργεια Αισιοδοξίας από τον Πρόεδρο Αναστασιάδη για «Λύση» και Προπαγάνδα για Δήθεν «Επιτυχία» στην Πενταμερή Διάσκεψη της Γενεύης
_______

 Υπό τις παραπάνω συνθήκες, προκαλεί έκπληξη και απορία η τακτική της φυγής προς τα εμπρός του Προέδρου Αναστασιάδη, ο οποίος αυτονομήθηκε πλήρως από την Αθήνα και ουσιαστικά ρυμουλκεί την τελευταία στην πολιτική του.

Ήδη, με την τακτική αυτή, ανέτρεψε το διπλωματικό πλαίσιο του Κυπριακού και το εγκλώβισε στην Πενταμερή, που ήταν πάντα η θέση και η διεκδίκηση της Τουρκικής πλευράς. Η εξέλιξη αυτή αποτελεί τεράστια επιτυχία της Τουρκίας, γιατί, πρώτον, έχει σ’ αυτήν συνομιλητή όχι την Κυπριακή Δημοκρατία αλλά την Ελληνοκυπριακή κοινότητα. Είναι ενδεικτικό σε σημειολογικό επίπεδο, το γεγονός ότι ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου δεν είχε τη φορά αυτή στη Γενεύη κανένα πρόβλημα να χαιρετίσει διά χειραψίας και να συνομιλήσει με τον Κύπριο Πρόεδρο. Τον αντιμετώπιζε όχι ως Πρόεδρο της Κύπρου αλλά ως ηγέτη της Ελληνοκυπριακής κοινότητας. Γιατί, δεύτερον, η Κύπρος ανεγνώρισε πάλι επισήμως την Τουρκία ως δήθεν εγγυήτρια δύναμη, όταν αυτή παρεβίασε και εξακολουθεί να παραβιάζει τη Συνθήκη Εγγυήσεως, με τη συνεχιζόμενη κατοχή και τη δημιουργία του ψευδοκράτους. Ακόμη και να δεχόταν κανείς την Τουρκική ερμηνεία της Συνθήκης Εγγυήσεως, ότι δηλαδή η Τουρκία είχε δικαίωμα επεμβάσεως, ο στόχος της τελευταίας θα έπρεπε να είναι η αποκατάσταση της προηγούμενης καταστάσεως (status quo ante) και όχι η κατοχή και η ντε φάκτο διχοτόμηση του νησιού.

Το να ισχυρίζεται ο Νίκος Αναστασιάδης ότι έφερε για πρώτη φορά, στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων την Τουρκία και τη «στρίμωξε» να συζητήσει τα θέματα των εγγυήσεων και της ασφάλειας είναι συγκάλυψη της δικής του υποχωρήσεως και παραπλάνηση της κοινής γνώμης. Ποτέ η Τουρκία δεν είχε πρόβλημα να συμμετάσχει σε Πενταμερή Διάσκεψη. Αυτό ακριβώς πάντοτε ζητούσε.

Η Ελληνική πλευρά το απέρριπτε και ζητούσε Διεθνή Διάσκεψη, ακριβώς για να συμμετέχει σ’ αυτήν η Κύπρος ως Κυπριακή Δημοκρατία και όχι ως κοινότητα και για να συμμετάσχουν σ’ αυτήν η Ευρωπαϊκή Ένωση και τα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας (ΗΠΑ, Ρωσία, Μ. Βρετανία, Γαλλία, Κίνα). Η Ευρωπαϊκή Ένωση συμμετέσχε τώρα στη Γενεύη ως παρατηρητής. Εάν η Ευρωπαϊκή Ένωση συμμετείχε σε μια πραγματικά Διεθνή Διάσκεψη, ως πλήρες μέρος, δεν θα μπορούσε να περιορισθεί σε ρόλο Πόντιου Πιλάτου, όπως συμβαίνει σήμερα. Θα ήταν υποχρεωμένη να έχει άποψη επί της ουσίας των θεμάτων, με δεδομένο το γεγονός ότι, πρώτον, η Κύπρος είναι χώρα-μέλος, δεύτερον, ότι ο σεβασμός του Ευρωπαϊκού κεκτημένου είναι υποχρέωση όλων των χωρών-μελών και, τρίτον, ότι το κατεχόμενο μέρος της Κύπρου είναι Ευρωπαϊκό έδαφος, εφόσον έχει ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση το έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας, ως νομικής οντότητας, στο σύνολό του.

Η παρουσία επίσης των μονίμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας, περιλαμβανομένων των τριών φιλικών προς την Κύπρο δυνάμεων, της Ρωσίας, της Κίνας και της Γαλλίας, δεν θα επέτρεπε στην Αμερικανίδα υφυπουργό Βικτώρια Νούλαντ να τηλεκατευθύνει, σε συνεργασία με τη Μ. Βρετανία, τη Διάσκεψη για την εφαρμογή συγκεκριμένου Αμερικανικού σεναρίου, που εμπνέεται από τη γνωστή έντονα αντι-Ρωσική Αμερικανική γεωπολιτική στην περιοχή της γραμμής Ομπάμα-Κλίντον.

Τα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας θα ήταν επίσης σε θέση ν’ ασκήσουν πραγματικές πιέσεις στην Άγκυρα και να καθορίσουν ένα άλλο πλαίσιο για την αναζήτηση αποδεκτής και βιώσιμης λύσεως. Ποιός θα ασκούσε πιέσεις στην Άγκυρα, στο πλαίσιο της Πενταμερούς της Γενεύης; Η Κυπριακή Δημοκρατία, που αυτοϋποβιβάσθηκε σε κοινότητα; Η Μεγάλη Βρετανία, που από την αρχή του Κυπριακού συμπράττει με την Τουρκία και συνεργάζεται, βεβαίως, στενά με τις ΗΠΑ; Η Ευρωπαϊκή Ένωση, που έγινε δεκτή μόνο ως παρατηρητής; Τα Ηνωμένα Έθνη, η Πολιτική Γραμματεία των οποίων, είναι γνωστό ότι ελέγχεται στενά από τον Αγγλο-Αμερικανικό παράγοντα, όπως ελεγχόταν επίσης μέχρι τώρα και ο Γ. Γραμματέας Μπαν Κι Μουν;
Η έλευση ενός νέου Ευρωπαίου Γ. Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, του Πορτογάλλου Αντόνιο Γκουτίερες, όπως επίσης ενός νέου Προέδρου στις ΗΠΑ, ήταν ευκαιρία, για την Ελληνική πλευρά, για να προβεί σε μια επανεκτίμηση της καταστάσεως και της πολιτικής στο Κυπριακό. Ποιό λόγο είχε και έχει η Ελληνική πλευρά να επισπεύδει για δήθεν «λύση» του Κυπριακού, όταν η Άγκυρα παραμένει πλήρως αδιάλλακτη και όταν το πλαίσιο, στο οποίο η ίδια κακώς συμφώνησε, μοιάζει με σημαδεμένη τράπουλα σε βάρος της;

Ο Κύπριος Πρόεδρος, οι λιβανιστές του κόμματός του και οι στρατηγικοί του σύμμαχοι της ηγεσίας του ΑΚΕΛ, προβάλλουν και άλλες «επιτυχίες» για να συγκαλύψουν την πολιτική πλήρους συνθηκολογήσεως, που σηματοδοτήθηκε μετά το μοιραίο δείπνο της 1ης Δεκεμβρίου. Για πρώτη φορά, υποδεικνύουν, κατατέθηκε ο χάρτης από την Τουρκική πλευρά, που βρίσκεται εντός των συμφωνημένων, κατά τις διαπραγματεύσεις, ποσοστών (29,2%). Κατέθεσε όμως χάρτη και η Ελληνική πλευρά (28,2%), με τον οποίο αναγνωρίζει, στο ποσοστό αυτό, την κατεχόμενη Κύπρο ως επικράτεια των Τουρκοκυπρίων. Η κίνηση αυτή δεν είναι καθόλου ασήμαντη, γιατί παραγράφεται σιωπηρά η κατοχή ενώπιον μάλιστα των Ηνωμένων Εθνών και της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και γιατί υποσκάπτεται η διεθνής υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Η κατάθεση του χάρτη δεν υπερβαίνει οποιαδήποτε Τουρκική διαπραγματευτική γραμμή. Αφήνει, αντιθέτως, ανοικτά προς διαπραγμάτευση όλα τα κρίσιμα θέματα και τα συνδέει με την αξίωση για εκ πετριτροπής Προεδρία και με τα θέματα της ασφάλειας και των εγγυήσεων. Με δόλωμα και εκβιασμό το εδαφικό, η Τουρκική πλευρά απέσπασε τη διζωνική ομοσπονδία, με πολιτική ισότητα. Συνεχίζοντας την ίδια τακτική, επιχειρεί να αποσπάσει την αποδοχή των θέσεών της και στα υπολειπόμενα θέματα. Είναι τραγικό οι υπεύθυνοι για την περιαγωγή του Κυπριακού σε μια τέτοια κατάσταση, που αφήνει ως μόνη «διέξοδο» νέες Ελληνικές υποχωρήσεις, να εκβάλλουν επιπλέον κραυγές για δήθεν «επιτυχία», για να συγκαλύψουν τις κατά κράτος υποχωρήσεις τους.

Το Σενάριο Νούλαντ για το Κυπριακό και οι Ευθύνες των Αθηνών
________

Η σπουδή για δήθεν «λύση» του Κυπριακού εκπορεύεται από τη γραμμή Ομπάμα-Κλίντον και έχει ως εκτελεστικό διαχειριστή την υφυπουργό Βικτώρια Νούλαντ. Αυτή ποδηγέτησε τις τελευταίες εξελίξεις στο Κυπριακό, υπό την τυπική αιγίδα του ΟΗΕ και με εκπρόσωπο τον ειδικό σύμβουλο για το Κυπριακό Γ. Γραμματέα Έσπεν Μπαρθ Άιντα. Δεν θα αρκούσαν όμως οι πλεκτάνες και οι ραδιουργίες του Άιντα ούτε και η θέληση της Νούλαντ, αν δεν υπήρχαν στη Λευκωσία οι πρόθυμοι ανταποκριτές, που υπολαμβάνουν το Αμερικανικό ενδιαφέρον ως ευκαιρία για δήθεν «λύση», πάνω στα πρότυπα του σχεδίου Ανάν, που υπεστήριξαν στο παρελθόν.

Ο Κύπριος Πρόεδρος, συνεπικουρούμενος από την ηγεσία του κόμματός του και την ηγεσία του ΑΚΕΛ, έχει εγκλωβισθεί σε μία πολτική ασύλληπτων υποχωρήσεων, που θέτει σε θανάσιμο κίνδυνο ολόκληρη την Κύπρο, για πρώτη φορά από το 1974, υπό την επίφαση μιας δήθεν «λύσεως». Επενδύοντας μονόπλευρα και ολοκληρωτικά, στον Αμερικανικό παράγοντα, διετάραξε τη λεπτή ισορροπία, που διεσφάλιζε στρατηγικά αναχώματα και διεθνή ερείσματα, στην Κύπρο, ώστε να είναι σε θέση ν’ αντιμετωπίσει πιέσεις και εκβιασμούς για απαράδεκτες υποχωρήσεις. Υποτιμώντας επίσης τα δυνατά χαρτιά της Ελληνικής πλευράς, που είναι η Κυπριακή Δημοκρατία ως διεθνώς ανεγνωρισμένο κράτος, το δίκαιο του αγώνα εναντίον μιας ξένης κατοχής, η συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τα μεγάλα ενεργειακά αποθέματα της Κυπριακής ΑΟΖ, οι περιφερειακές στρατηγικές συμμαχίες της Κύπρου με την Αίγυπτο και το Ισραήλ και η τεράστια στρατηγική σημασία της Κύπρου ως αβύθιστου αεροπλανοφόρου μπροστά στη Μέση Ανατολή, ο Νίκος Αναστασιάδης έκαψε κυριολεκτικά τα στρατηγικά χαρτιά της Ελληνικής πλευράς, με μια πολιτική μονόπλευρων υποχωρήσεων, μπροστά στις οποίες ωχριά κάθε προηγούμενο Μονάχου και Τσάμπερλεν.

Επιχειρεί επιπλέον εξαπάτηση του Κυπριακού λαού, για να μη αντιληφθεί εγκαίρως την έκταση και τις συνέπειες των υποχωρήσεών του και το γεγονός ότι, στην περίπτωση που επιβληθεί η συζητούμενη «λύση» της διζωνικής ομοσπονδίας, με πολιτική ισότητα, η Κυπριακή Δημοκρατία θα έχει καταλυθεί και ο Ελληνισμός της Κύπρου θα έχει περιέλθει σε μια ιδιότυπη Τουρκική ομηρία και υποτέλεια, με ζοφερό το εθνικό του μέλλον.

Θα έχει συντελεσθεί επίσης μια τεράστια γεωπολιτική ανατροπή σε βάρος ολόκληρου του Ελληνισμού, χωρίς ουσιαστικά αποχρώντα λόγο. Θα έχει κάνει πάλι το έργο της η μικρόνοια, ο πολιτικός παραλογισμός και η ξένη εξάρτηση και χειραγώγηση. Η Αμερικανική πολιτική στο Κυπριακό ενός απερχομένου μάλιστα Προέδρου, εμπνέεται από τον φανατικό αντι-Ρωσικό γεωπολιτικό ανταγωνισμό στην περιοχή. Επιδιώκει σε αδρές γραμμές τους παρακάτω στόχους:
α. να καταλύσει την Κυπριακή Δημοκρατία και να την υποκαταστήσει με ένα μόρφωμα, που δεν θα έχει καμιά ουσιαστική ανεξαρτησία και κυριαρχία και θα καταντήσει δορυφόρημα της Τουρκίας.
β. Να προωθήσει, με το παράδειγμα της Κύπρου, τη στρατηγική σύζευξη Ελλάδος και Τουρκίας ώστε να συναποτελούν ενιαίο στρατηγικό χώρο υπό Δυτικό έλεγχο. Είναι μια μόνιμη Αμερικανική εμμονή, που καταλήγει σε βάρος της Ελλάδος.
γ. Να επιτύχει, μέσω μιας «λύσεως» στο Κυπριακό, τον προσεταιρισμό και την ενίσχυση των δεσμών της Άγκυρας με την Ευρώπη και τη Δύση, με ανταλλάγματα σε βάρος της Κύπρου και της Ελλάδος. Συγκεκριμένα:
  • λύση Τουρκικών προδιαγραφών στην Κύπρο.
  • Πρόσβαση στην Ευρωπαϊκή Ένωση από την πίσω πόρτα, μέσω του «ισοτίμου» Τουρκοκυπριακού συνιστώντος κράτους, που έχει βέτο για την πολιτική και τη ψήφο της Κύπρου.
  • «Συμμετοχή» της Τουρκίας στα ενεργειακά αποθέματα της Ανατολικής Μεσογείου, μέσω της ΑΟΖ της ελεύθερης Κύπρου. Στο σημείο αυτό πρέπει να υπογραμμισθεί ο κίνδυνος, όταν θα έχει καταλυθεί η Κυπριακή Δημοκρατία, να πάρει η Τουρκία κυριολεκτικά ότι θέλει από την Κυπριακή ΑΟΖ και μέσω αυτής να εισβάλει επίσης στην ΑΟΖ της Ελλάδος, στην κρίσιμη περιοχή μεταξύ Κύπρου-Ελλάδος και Αιγύπτου. Το ενδεχόμενο αυτό δεν είναι καθόλου, φανταστικό, γατί, μετά τη «λύση» του Κυπριακού, θα τεθεί εκ των πραγμάτων θέμα οριοθετήσεως της ΑΟΖ μεταξύ Τουρκίας και «ομοσπονδιακής» Κύπρου. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι το Τουρκοκυπριακό «συνιστών κράτος» θα συνταχθεί με τις Τουρκικές απόψεις και διεκδικήσεις και είναι γνωστές ποιές είναι αυτές τόσο στην ΑΟΖ της Κύπρου όσο και στην ΑΟΖ της Ελλάδος.

Η Αμερικανική πολιτική υποστηρίζει «τη συμμετοχή» της Τουρκίας στα ενεργειακά αποθέματα της Ανατολικής Μεσογείου, πρακτικά σε βάρος της ΑΟΖ της Ελλάδος και της Κύπρου, για να μη αποξενωθεί αυτή από τη Δύση και για να απεξαρτηθεί από το Ρωσικό φυσικό αέριο.

Με τα δεδομένα αυτά η Αθήνα έχει πολύ μεγάλες ευθύνες για το τί θα συμβεί στην Κύπρο. Η καταστροφή ήρθε το 1974 από τη χειραγώγηση της χούντας του Ιωαννίδη και με ψευδεπίγραφα συνθήματα. Τα ψευδεπίγραφα συνθήματα αναφέρονται σήμερα σε μια δήθεν «λύση», που συνιστά, στην πραγματικότητα, πλήρη συνθηκολόγηση της Ελληνικής πλευράς και παράδοση ολόκληρης της Κύπρου στον Τουρκικό στρατηγικό έλεγχο.

Η Ελληνική πλευρά πρέπει να μένει σταθερή στη θέση της ότι δεν μπορεί να υπάρξει λύση, με Τουρκική στρατιωτική παρουσία στην Κύπρο και μετά τη λύση και με Τουρκικές εγγυήσεις. Δεν μπορεί όμως να υπάρξει επίσης αποδεκτή και βιώσιμη λύση, με την υποδούλωση της Ελληνικής πλειοψηφίας στην Τουρκική μειοψηφία και μέσω αυτής στην Άγκυρα.
Η Ελληνική πλευρά πρέπει ν’ απαγκιστρωθεί ευσχήμως από το Πενταμερές πλαίσιο, στο οποίο την ενέπλεξαν οι αλόγιστες υποχωρήσεις του Προέδρου Αναστασιάδη. Με δεδομένη την Τουρκική αδιαλλαξία, στο πλαίσιο αυτό είναι ολέθριο για την Ελληνική πλευρά και δεν προσφέρει καμιά προοπτική για μια στοιχειωδώς δίκαιη και βιώσιμη λύση. Όταν δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για μια ανεκτή λύση, η Κύπρος δεν έχει κανένα λόγο να επισπεύδει. Καλύτερα να παραμείνει στο status quo,  διαφυλάξει ως κόρη οφθαλμού την Κυπριακή Δημοκρατία, να ενισχύσει τις περιφερειακές στρατηγικές συμμαχίες της, να αξιοποιήσει το φυσικό της αέριο και να ενισχύσει τη διεθνή της θέση, που θα της επιτρέψει να διαπραγματευθεί, από ισχυρότερη θέση, το εθνικό της πρόβλημα.