Β. ΚΑΖΙΑΚΟΥ, ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ, ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

 ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ

Του κ. Βαγγέλη Καζιάκου

=====

Ρατσισμός είναι η ιδεολογία η οποία βασίζεται στην παρανοϊκή αίσθηση των ολοκληρωτικών καθεστώτων, υπεροχής του αίματος, της φυλής και η απαίτηση της πλήρους καταδυνάστευσης ή και εξουδετέρωσης, κατά την διεστραμμένη αντίληψη των εθνικιστικών τάσεων, με πρόσημο παγανιστικό, κατώτερων λαών με βάση την γλώσσα, την φυλή, την συγγένεια, το χρώμα του δέρματος, τα γενετικά χαρακτηριστικά. 

Επεκτεινόμενο στις διαπροσωπικές σχέσεις, εμφαίνεται σε τάσεις αρρωστημένης, ναρκισσιστικής συμπεριφοράς, αυταρχισμού και τοξικότητας. 

Ο πατριωτισμός είναι ο σεβασμός που διέπει ένα κοινωνικό σύνολο, διαμορφώνοντας την έννοια του έθνους, για τα ιδεώδη του πολιτισμού, που αφορούν τα έσχατα ερωτήματα της υπάρξεως, για αυτό και οικουμενικά, τα οποία έχουν ιστορική συνέχεια, καθίστανται διαπιστευτήρια του ευγενούς ήθους, ήτοι νοηματοδότησης του βίου.

Παρόλα αυτά, οι αληθινοί χριστιανοί, ήτοι οι Άγιοι, διέπονται από την ιερή υπερηφάνεια, η οποία προστατεύει το Αγαθό και το κάλλος, ελέγχοντας το κακό και το άσχημο, στην ανθρωπότητα, ως ολότητα.

Εμπνεόμενοι από πνευματικά ελατήρια, προτάσσοντας τον εκκλησιαστικό τρόπο υπάρξεως. Της Αγιοτριαδικης Ζωής, της Αγάπης και της Δικαιοσύνης, πέρα από τις αυτονομήσεις.

Ο χριστιανικός ελιτισμός προτάσσει το Φως Του Χριστού, πολεμώντας τους πωρωμένους αμαρτωλούς, τους υιούς του Βελίαρ και τον Σατανά.

Τα χαρακτηριστικά του ρατσισμού είναι η λατρεία του αίματος και της γης. Αποτελεί προϊόν της ειδωλολατρίας.

Εγκλωβισμένος στα πλαίσια της φυλετικής υπεροχής, αυτονομεί ως απόλυτο προσόν τα γενετικά χαρακτηριστικά, περιορίζοντάς τα, σε μια μόνο γεωγραφική περιοχή και γεωγραφία.

Ο Ιουδαιοχριστιανισμός, προσλαμβάνει τα καλά και κακά χαρακτηριστικά, στην οντολογία του ανθρώπου.

Διακρίνοντας την πραγματική υπεροχή που είναι το αγαθόν και το κάλλος, σωματικό και πνευματικό, ως έμφυτο προσόν αλλά και ως πράξη ελευθερίας. 

Ο Ιησούς Χριστός, είναι Υπερβατικός και Άκτιστος, ως Θεότης, άρα και πηγή του Κτιστού.

Το Άσχημο και το Κακό είναι προϊόν ελευθερίας,παρωδίας Του θελήματος Του Αγίου Τριαδικού Θεού.

ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ,ΑΝΤΩΝΗ ΠΙΛΛΑ ΤΡΙΑΝΤΑ ΚΑΙ ΤΡΕΙΣ ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΕΣ

ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ

Αντώνη Πιλλά, Τριάντα και τρεις προσωπογραφίες, Λευκωσία 2021, σς. 58.

Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού

=====

Από το 1973 ξεκίνησε ένα γράφει ποίηση ο Αντώνης Πιλλάς. Κι επιμένει να συνεχίζει άχρι του νυν. 

Στο παρόν τον βλέπουμε να ασχολείται με 33 πρόσωπα και να συνθέτει ισάριθμες προσωπογραφίες. Τις φιλοτεχνεί, όπως σημειώνει στον Πρόλογο, μέσα από το χώρο των αγίων και των ποιητών. 

Τοιουτοτρόπως ασχολείται με τη Θεοτόκο, τον Τίμιο Πρόδρομο, σύγχρονους Αγίους όπως τον Παΐσιο Αγιορείτη και Πορφύριο Καυσοκαλυβίτη, γνωστούς ποιητές όπως τον Δ. Σολωμό, Κ. Παλαμά, Κ. Καβάφη και  Βασ. Μιχαηλίδη, αλλά κι άλλους, λιγότερο γνωστούς στο ευρύ κοινό (Μάνος Κράλης, Στέργιος Δημούλης, κ.ο.κ.). 

Από ένα ποίημά του αφιερωμένο στη Θεοτόκο, με τον τίτλο Παναγιά των αγρών, αντιγράφω: “Αν πεις από καρδιάς την Παναγία μητέρα σου, με όλους, δικούς και ξένους, αδελφώνεσαι”. Και το πιο κάτω: «Φώναζ’ ένα παιδάκι τ’ όνομά σου, Παναγία μου και γέμισε η αυλή περιστέρια κι οι αγροί τριγύρω με γαλάζια κρίνα”. 

Σύντομα λόγια, λιτά. Δωρικές κολώνες που υψώνονται στο απέραντο γαλάζιο. 

Κι ένα τρίτο, που συμπυκνώνει νοήματα θεολογικά μα και ιστορικά: “Πόσες φορές με μια μονάχα εικόνα σου μαλαμοκαπνισμένη, 

ολόδακρη πορεύτηκε 

το γένος μας”. 

Για τον ποιητή Νικηφόρο Βρεττάκο σημειώνει τούτο το χαρακτηριστικό: “Πέρασε μες από του πολέμου τη φωτιά, του εμφύλιου την κόλαση μα βγήκε χλωρός με μια γαλάζια φωτίτσα της αγάπης κ ένα φιλέρημο άστρο, πάνω απ’ τους ειρηνικούς λόφους της ποίησης”. Όντως. Μια προσωπογραφία με πινελιές έντονες. 

Και κάτι για το Φώτη Κόντογλου. Μεστό νοημάτων κι αυτό. “Δάκρυ και μύρο εσύ της Ρωμιοσύνης, δεν χωρείς μες των γραμματολόγων τα δεφτέρια. μιάς χαρμολύπης ο ανθός και της χαράς πνευματικής μες απ’ τη μνήμη σου πετιούνται περιστέρια, στης Άνω Ιερουσαλήμ το φως και της Ανατολής όπου ορθός με μάτι ογρό και σταυρωμένα χέρια του κυρ -Αλέξανδρου αδελφός, κανοναρχείς”. 

Αδρές οι πινελιές, γήινα τα χρώματα, φανερώνουν πως ο ποιητής είναι γνώριμος των προσώπων αυτών, δεν έτυχε απλώς ν’ αρπάξει κάτι τ’ αυτί του γι’ αυτά.

ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ ΣΗΜΕΡΑ Ο ΜΕΓΑΣ ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗΣ ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ

 

Η ΟΣΙΑ ΜΑΡΙΑ Η ΑΥΓΥΠΤΙΑ

Ἐν σοὶ Μῆτερ ἀκριβῶς διεσώθη τὸ κατ' εἰκόνα· 

λαβοῦσα γὰρ τὸν Σταυρόν, 

ἠκολούθησας τῷ Χριστῷ 

καὶ πράττουσα ἐδίδασκες, 

ὑπερορᾶν μὲν σαρκός παρέρχεται γάρ· 

ἐπιμελεῖσθαι δὲ ψυχῆς, 

πράγματος ἀθανάτου· 

διὸ καὶ μετὰ Ἀγγέλων συναγάλλεται, 

Ὁσία Μαρία, τὸ πνεῦμά σου.

 

ΕΤΣΙ ΓΝΩΡΙΣΕ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΝΕΚΤΑΡΙΟ Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΜΟΥ ΑΓΙΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΖΕΡΒΑΚΟΣ

 ΕΤΣΙ ΓΝΩΡΙΣΕ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΝΕΚΤΑΡΙΟ Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΜΟΥ ΑΓΙΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΖΕΡΒΑΚΟΣ 

Του π. Εμμανουήλ Γιαννούλη - Σοφίας Χατζή

=====

Στη ζωή μας πάνω στη γη η συνάντηση μεταξύ ορισμένων ανθρώπων συμβαίνει μερικές φορές σε ιερή στιγμή. Καθορισμένη από τον Ουρανό. Η συνάντηση τέμνει τον χρόνο και βεβαιωνόμαστε ότι ο Θεός μάς έχει μόνιμα στη θεραπευτική Του έγνοια. Ο Όσιος γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος ήταν γείτονας στην Πάρο με την οικογένεια των παππούδων του ιερέα πρωτοπρεσβυτέρου Εμμανουήλ Γιαννούλη, πατέρα δέκα παιδιών και πολλών εγγονών σήμερα. Όταν μετακόμισαν στην Αίγινα οι παππούδες του, ο Γέροντας Φιλόθεος περνώντας από το σπίτι τους για να προσκυνήσει στον Ναό του αγίου Νεκταρίου εξομολογούσε στην αυλή της γιαγιάς του.

Κατά συνέπεια ως παιδί ο π. Εμμανουήλ ξεκινά τη ζωή του με δυνατές εικόνες και διηγήσεις που χρόνια αργότερα τις κατανοεί με όλο και πιο μεστή σκέψη. Καταγράφει πρόσωπα και πράγματα, μαρτυρίες και σχέσεις μεταξύ αγίων ανδρών, του αγίου Νεκταρίου με τον όσιο γέροντα Φιλόθεο Ζερβάκο. Θα μοιραστεί τις μνήμες του με τους αναγνώστες της Ορθόδοξης Αλήθειας.

Είναι πτυχιούχος της Νομικής και της Θεολογικής Σχολής του Ε.Κ.Π.Α. Γεννήθηκε και ζει στην Αίγινα, από το 1981 είναι τακτικός εφημέριος στον Μητροπολιτικό ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου και αγίου Διονυσίου Αιγίνης. Η κουβέντα θα αρχίσει με τη διήγηση της πρώτης συνάντησης του νεαρού Κωνσταντίνου Ζερβάκου με τον άγιο Νεκτάριο στην Αθήνα:

 

«Ο Άγιος Νεκτάριος, ως Διευθυντής της Εκκλησιαστικής Σχολής Αθηνών, λειτουργούσε και κήρυττε ταυτόχρονα σε Ι. Ναούς σε ολόκληρο το λεκανοπέδιο της Αττικής, μάλιστα χοροστάτησε και σε Αγρυπνίες που τελούσε ο Άγιος παπα-Νικόλας Πλανάς στο εκκλησάκι του Προφήτου Ελισσαίου, με ιεροψάλτες τους Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη και Αλέξανδρο Μωραϊτίδη. Εκεί εκκλησιαζόταν και ο τότε εικοσάχρονος Κωνσταντίνος Ζερβάκος (ο μετέπειτα Γέροντας Φιλόθεος), ο οποίος υπηρετούσε τη στρατιωτική θητεία του στην Αθήνα, κατά το έτος 1902.

Από τότε ο Άγιος Νεκτάριος έγινε ο πνευματικός του. Με την αφυπηρέτησή του από τον Στρατό ανακοίνωσε στον Άγιο Πενταπόλεως την πρόθεσή του να γίνει μοναχός στο Άγιον Όρος. Ο Άγιος τον συμβούλευσε να εγκαταβιώσει στην ονομαστή τότε Ι. Μονή Λογγοβάρδας στην Πάρο. Η καρδιά όμως του νεαρού Κωνσταντίνου βρισκόταν στο Άγιον Όρος! Έτσι, το1907 (την εποχή δηλ. που διεξαγόταν ο τραχύς Μακεδονικός Αγώνας) έφτασε στην τότε τουρκοκρατούμενη Θεσσαλονίκη, με σκοπό στη συνέχεια να μεταβεί στο Άγιον Όρος. Οι Οθωμανοί όμως τον πέρασαν για κατάσκοπο, τον φυλάκισαν στον Λευκό Πύργο και σχεδίαζαν να τον θανατώσουν... Τον ελευθέρωσε θαυματουργικά ο Άγιος Δημήτριος, ο οποίος εμφανίστηκε οφθαλμοφανώς στον Τούρκο Διοικητή!

Μετανοιωμένος τότε για την παρακοή του κατέβηκε στον Πειραιά και από εκεί με άλλο πλοίο ταξίδεψε για την Πάρο. Τότε θυμήθηκε και τα προφητικά λόγια του Αγίου Πενταπόλεως: «Όπου και να πας, στη Λογγοβάρδα θα καταλήξεις». Εκεί, ο Ηγούμενος Ιερόθεος Βοσυνιώτης τον έκανε δόκιμο μοναχό και του έδωσε το όνομα του Οσίου Φιλοθέου του εν Άθω. Ήταν το έτος 1910, όταν με την ευλογία του Ηγουμένου αυτή τη φορά αξιώθηκε να προσκυνήσει στο Άγιον Όρος. Με την επιστροφή του, όμως, συνελήφθη και φυλακίστηκε πάλι από τους Τούρκους.

Ο Πολιούχος όμως της Θεσσαλονίκης και αυτήν τη φορά άνοιξε θαυματουργικά τις θύρες της φυλακής και τον οδήγησε έξω! Βγαίνοντας από το μπουντρούμι, γονάτισε και προσευχήθηκε θερμά, ικετεύοντας τον Θεό. Δυο χρόνια μετά, ανήμερα της εορτής του Αγίου Δημητρίου, στις 26 Οκτωβρίου 1912, ο Ελληνικός Στρατός θα έμπαινε θριαμβευτικά στην πόλη, λίγες μόλις ώρες πριν καταφθάσουν εκεί οι Βούλγαροι!

Ελεύθερος πια, δοξάζοντας τον Θεό και τον Μυροβλύτη Άγιό Του, ο π. Φιλόθεος κατέβηκε στον Πειραιά και από εκεί με πλοίο ταξίδεψε στην Αίγινα. Επιθυμία του ήταν να συναντήσει εκεί τον πνευματικό του Πατέρα, τον Άγιο Νεκτάριο, ο οποίος από το Πάσχα του 1908 είχε ήδη εγκατασταθεί στην Ι. Μονή της Αγ. Τριάδος. Την Αίγινα επισκέφτηκε ο Γέροντας και κατά το έτος 1912, θέλοντας να λάβει πνευματικές συμβουλές από τον Πνευματικό του Πατέρα και να διδαχθεί «ιδίοις όμμασι» τον τρόπο με τον οποίο ο Άγιος Νεκτάριος τελούσε τη Θεία Λειτουργία...»

Ο π. Εμμανουήλ θα μας μεταφέρει τις συμβουλές που του έδωσε σε προσωπικό επίπεδο ο κατάκοιτος γέροντας Φιλόθεος, ένα χρόνο πριν την κοίμησή του, το καλοκαίρι του 1979:

Η απάντηση του Γέροντα σε προηγούμενη επιστολή, την οποία είχα αποστείλει στην Πάρο με την ευκαιρία της χειροτονίας μου, ήρθε: Εν Πάρω τη 12/5/1979 “Eνθυμήθην ότι όταν εχειροτονήθην Διάκονος και Ιερεύς, ήλθα εις την Αίγινα όπου έζη ο πνευματικός μου Πατήρ Άγιος Νεκτάριος και τω εζήτησα να με ευχηθεί, να με ευλογήσει και να μου δώσει τας αναγκαίας συμβουλάς. Πάντοτε ενθυμούμαι και δεν το λησμονώ.

Πρώτον έβγαλε τον ξύλινον Σταυρόν τον οποίον είχε πάντοτε μαζί του και με εσταύρωσε και κατόπιν εσήκωσε την δεξιάν Του και με ηυλόγησε και μοι είπεν να είσαι εσαεί φιλόθεος και ταπεινός. Αυτάς τας δύο συμβουλάς και εγώ σου δίδω… μου ζητείς συμβουλάς διά το στάδιον των πνευματικών αγώνων εις ο εισήλθες. Είμαι Γέρων, έφθασα εις βαθύτατον γήρας και συνεγήρασάν μοι οφθαλμοί, χείρες, πόδες, νους, γλώσσα, όλα τα μέλη και ου δύναμαι”.»

Οι συγκλονιστικές μαρτυρίες παιδιών: «Ήταν σαν να πατούσε στη γη, αλλά να υψώνεται στην Ωραία Πύλη».

Η σχέση από το παρελθόν του πατρός Εμμανουήλ με τον Όσιο Γέροντα Φιλόθεο, ακουμπά σε μια συγκυρία που τον γεμίζει ευγνωμοσύνη. Ο π. Εμμανουήλ αφηγείται:

«Η μητέρα μου γεννήθηκε στην Πάρο, όπου προπολεμικά ζούσε εκεί η πολυμελής οικογένεια των γονέων της. Συχνά πήγαιναν και στη Λογγοβάρδα, όπου Ηγούμενος ήταν ο π. Φιλόθεος. Στα επόμενα χρόνια η οικογένεια μετακόμισε στην Αίγινα. Μέσα στην δεκαετία, λοιπόν, του ΄60, όποτε ερχόταν στην Αίγινα ο π. Φιλόθεος για να προσκυνήσει τα Λείψανα του Αγίου Νεκταρίου, συνήθως περνούσε και από το σπίτι της γιαγιάς, όπου συγκεντρώνονταν οι συγγενείς για να εξομολογηθούν.

Σέβονταν πολύ τον Γέροντα, θυμάμαι μάλιστα πως φύλαγαν και το νερό από το ποτήρι που έπινε … “και το νερό του αγίασμα”, έλεγαν! Τότε μικρό παιδί ήμουν, και θυμάμαι ότι με πήγαν να εξομολογηθώ κι εγώ για πρώτη φορά στη ζωή μου! Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ο Γέροντας Φιλόθεος κατέστη ο πρώτος μου πνευματικός. Αργότερα, ως φοιτητής, διατηρούσα αλληλογραφία μαζί του.»

Σε καιρούς που εκτυλίσσονται γεγονότα ζωηρής πνευματικής καρποφορίας, καλούνται κάποιοι να τα διακρίνουν, να τα θαυμάσουν και να τα διηγηθούν για να βρίσκουν καταφύγιο από τα βάσανα της καθημερινότητας, οι ίδιοι και οι επερχόμενες γενιές. Παιδιά και μεγαλύτεροι που είδαν τον άγιο Νεκτάριο παραδίδουν προφορικές μαρτυρίες που συγκεντρώνει ο π. Εμμανουήλ:

«Ο Άγιος Νεκτάριος, όταν ζούσε, συνήθιζε να κατεβαίνει με το γαϊδουράκι του στην πόλη της Αίγινας για ψώνια ή για άλλες εργασίες και Μυστήρια. Διανυκτέρευε στο Μετόχι της Μονής. Δεν υπήρχαν τότε πολλά σπίτια, μόνο δέντρα, μάλιστα έδενε το ζώο σε ένα πεύκο, μέσα στο κτήμα. Αρκετές φορές λειτούργησε σε Εκκλησίες του νησιού και στη Μητρόπολη. Συνδέθηκε έτσι πνευματικά με τον εφημέριο της Εκκλησίας, τον π. Παναγή Εμμανουήλ και την πρεσβυτέρα του Ελένη, αρκετές μάλιστα φορές φιλοξενήθηκε στο σπίτι του ιερέα.

Υποκύπτοντας στις παρακλήσεις των κατοίκων λειτούργησε στη Μητρόπολη και λύθηκε η φοβερή ανομβρία που μάστιζε το νησί. Κάποτε χοροστάτησε στην εξόδιο Ακολουθία ενός καλού ιερέα της Μητροπόλεως, του π. Νικολάου Μουτσάτσου. Μερικά παιδιά τότε είδαν τον Άγιο, σαν να μην πατούσε πάνω στη γη, αλλά να υψώνεται μπροστά στην Ωραία Πύλη. Τις επόμενες μέρες κυκλοφόρησε στην Αίγινα το εξής έμμετρο:

“Ο παπα- Νικόλας ο πονόψυχος παρέδωσε ψυχή και πάει!

Και ο Δεσπότης της Μονής, ντυμένος στα χρυσά, ψηλά πετάει ”.

Μια φορά ο άγιος Νεκτάριος πονούσε από κολικό στο νεφρό του. Γονάτισε μπροστά στην εικόνα του Αγίου Διονυσίου, στο τέμπλο, και τον παρακάλεσε να του πάρει τον πόνο. Ο πόνος αμέσως “κόπηκε μαχαίρι”! Και από ευγνωμοσύνη ο Άγιος Νεκτάριος κρέμασε τότε στην εικόνα του Ζακυνθινού Ιεράρχη ένα Αρχιερατικό του εγκόλπιο. Αυτό υπάρχει μέχρι σήμερα πάνω στην εικόνα του Αγίου Διονυσίου, δεξιά στο τέμπλο.»

«Αν γίνει εξέταση, θα βρουν το DNA του Αγ. Νεκταρίου πάνω στο φυλακτό μου!» 

Οι εκμυστηρεύσεις των κατοίκων του νησιού στον π. Εμμανουήλ Γιαννούλη βρίσκουν γόνιμο έδαφος, ανοίγουν τα μπαούλα της μνήμης και ως άλλα προικιά παραδίδονται σε κοινή θέα οι ιστορίες των παππούδων που είχαν την τιμή να μετέχουν στη Συνάντηση με τον Άγιο Νεκτάριο. Η διήγηση συνεχίζεται:

«Τέσσερα μικρά αγόρια βοηθούσαν τον Αγιο να ανεβάσει τα ψώνια στο γαϊδουράκι του. Κάποια μέρα ο Αγιος από ευγνωμοσύνη τους χάρισε από ένα φυλακτό. Τα τρία χάθηκαν, το τέταρτο διαγράφοντας μία θαυμαστή διαδρομή, διασώθηκε. Κάποιος που είχε αυτό το ιερό κειμήλιο για πολλά χρόνια στο σπίτι του, συγκινήθηκε και θεώρησε καλό να μου το δωρίσει. «Άν γίνει εξέταση, θα βρουν το D.N.A του Άγίου Νεκταρίου πάνω του… », μου είπε.

Επίσης μια ενορίτισσα μου διηγήθηκε πώς χτίστηκε το εκκλησάκι του αγίου Στυλιανού, κοντά στο κέντρο υγείας της Αίγινας: “Ο Άγιος Νεκτάριος υπέδειξε το μέρος και είπε στον παππού μου να το κτίσει! Ο παππούς Στέλιος ήταν αγωγιάτης και κουβαλούσε με την άμαξα τα υλικά, όταν ο Άγιος επισκεύαζε το μοναστήρι της αγίας Τριάδος. Έτσι συνδέθηκαν!

Κάποια μέρα, καθώς ανέβαινε ο παππούς με το άλογο, γυρίζει να δει το μοναστήρι του Αγίου Νεκταρίου και τι βλέπει; Ένα μαύρο σύννεφο είχε καλύψει πάνω το μοναστήρι! Αφήνει αμέσως το άλογο και ανεβαίνει με τα πόδια στο μοναστήρι της Αγίας Τριάδας. Μπαίνει μέσα και βλέπει τρία άτομα… Δικάζανε τον Άγιο! Γυρίζει τότε ο Άγιος και του κάνει νόημα με το χέρι λέγοντας: Μη στενοχωρείσαι, Στυλιανέ! Όλα καλά θα πάνε…”. Στη στιγμή, οι τρεις χάσανε το φως τους! Αμέσως έπεσε ο Άγιος στα γόνατα και προσευχήθηκε… Μετά από λίγο, τους ήρθε η όραση! Ευεργέτησε δηλ. ο Άγιος εκείνους που τον τυραννούσαν!

Κάθε μάρτυρας ενός θαύματος θα είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με το γεγονός που είδε με τα μάτια του. Η σχέση του με αυτό που είδε είναι σχέση μοναδική και προσωπική. Κανείς δεν μπορεί να υποκαταστήσει τον μάρτυρα στη μοναχική σχέση που τον συνδέει με το θαυμαστό συμβάν. Αυτό που τον λυτρώνει όμως είναι η διήγηση του γεγονότος στους ανθρώπους. Γι’ αυτό οι μαρτυρίες για τους Αγίους είναι φωτεινό υλικό στο κράμα της ιστορίας που διαμορφώνει την εξιστόρηση και γίνεται προβολέας στα σκοτάδια μας.

* Περισσότερες επιστολές και μαρτυρίες έχουν καταγραφεί στο βιβλίο του πατρός Εμμανουήλ Γιαννούλη «Ο Άγιος Νεκτάριος και ο Όσιος Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος» εκδόσεις ΕΠΤΑΛΟΦΟΣ.

* Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό αρχείο του π. Εμμανουήλ.

__________

Σοφία Χατζή

δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, 25.11.2020

 

ακούστε σχετική εκπομπή της Πειραϊκής Εκκλησίας :

https://youtu.be/_b_ZU6B52uo

ΠΗΓΗ:

Ιστολόγιο “Αναστάσιος”

ΑΡΧΙΜ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΒΟΥΝΙΩΤΗ,ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΞΑΡΣΕΩΣ ΤΩΝ “ΠΑΘΩΝ ΤΗΣ ΑΤΙΜΙΑΣ”

ΠΕΡΙ ΤΟΥ “ΚΑΙΡΟΥ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ” ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΞ ΑΥΤΗΣ ΕΞΑΡΣΕΩΣ ΤΩΝ “ΠΑΘΩΝ ΤΗΣ ΑΤΙΜΙΑΣ” (Ρωμ. α΄, 6)

Τοῦ Καθηγουμένου τῆς Ἱ. Μ. Σταυροβουνίου

Ἀρχιμανδρίτου Ἀθανασίου

=====

(9) Ποτὲ “ἀπόγνωσις”, ἀλλὰ πάντοτε ἀγώνας πρὸς Μετάνοιαν καὶ Ἐπιστροφὴν εἰς τὸν Σωτῆρα μας Χριστόν!

Πάντα τὰ ἀνωτέρω, τοῦ νῦν καιροῦ, τὰ γράφομεν πρὸς τὴν ἀγάπην σας, πεφιλημένοι μας χριστιανοί, μετὰ ἀπροσμετρήτου πόνου ψυχῆς, ἀλλ᾽ ὅμως οὐδόλως πρὸς δημιουργίαν ἀπογνώσεως ἢ ἀπογοητεύσεώς σας, ἀλλὰ μόνον πρὸς γνῶσιν, συμμόρφωσιν, προβληματισμὸν καὶ ἀγῶνα πρὸς διόρθωσιν!

Τὰ γράφομεν διὰ νὰ παρακινηθοῦμεν νὰ ἐπιστρέψωμεν εἰς τὸν Δρόμον τοῦ Θεοῦ!

Ἀσφαλῶς θέλομεν ἀλάθητον φωτισμὸν ἀναφορικῶς μὲ τὰ αἰώνια προβλήματα τοῦ ἀνθρώπου.

Σίγουρα ἐπιθυμοῦμεν ἁγνὴν καὶ σωστικὴν, ἀληθινὴν ψυχαγωγίαν.

Ἀδιαμφισβητήτως ποθοῦμεν τὴν ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ζωὴν τῆς ἁγιότητος.

Ἂς μελετῶμεν λοιπὸν καὶ συνεχῶς τὸν Νόμον τοῦ Θεοῦ, τὴν Ἁγίαν Γραφήν!

Ἡ Ἁγία Γραφὴ ἀποτελεῖ δι᾽ ἡμᾶς τὸ ἴδιο τὸ “Στόμα τοῦ Θεοῦ”!

Ἔδωκεν καὶ ἐντολὴν ὁ Κύριος: “Ἐρευνᾶτε τὰς Γραφὰς” (Ἰω. ε´, 39).

Μελετῶντες τὴν Ἁγίαν Γραφὴν καὶ τοὺς Βίους τῶν Ἁγίων (ἐκεῖ δηλαδή, ὅπου ὁ Λόγος τῆς Ἁγίας Γραφῆς εὑρίσκει τὴν τελείαν ἔμπρακτον ἐφαρμογήν Του), θὰ ἀνεύρωμεν τοὺς τρόπους νὰ ἐλευθερωθῶμεν ἀπὸ τὰς ἁμαρτίας καὶ τὰ ἁμαρτωλά μας πάθη. Θὰ εὕρωμεν ἐκεῖ τὸ ἀληθὲς νόημα τῆς Ἀρετῆς, ποὺ εἶναι ἡ Ἁγιότης καὶ θὰ κατανοήσωμεν τὴν Ὁδὸν πρὸς ἐπίτευξίν της, ποὺ εἶναι ὁ Χριστός!

Θὰ μᾶς ἐπισκεφθῆ τότε, μέσα εἰς τὴν ψυχήν μας, ἡ ἀληθινὴ παρηγορία, ἡ Χάρις τοῦ Παρακλήτου Πνεύματος!

Ἐὰν εἴμεθα θλιμμένοι, τότε, μέσα εἰς τὸν Λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν προσευχήν, θὰ εὕρωμεν τὴν πνευματικὴν χαρὰν καὶ τὴν ἀληθινὴν γαλήνην τῆς ψυχῆς. Μέσα εἰς τὴν ἐφαρμογὴν τῶν λόγων τῆς θεοπνεύστου Γραφῆς θὰ εὕρωμεν τὴν Εἰρήνην!

Ἐὰν εἴμεθα θυμώδεις, θὰ ἀποκτήσωμεν τὴν πραότητα· ἐὰν εἴμεθα ἐμπαθεῖς, θὰ εὕρωμεν τὴν σωφροσύνην· ἐὰν ἔχωμεν κακίαν, θὰ εὕρωμεν τὴν καλωσύνην!

Εἰς τὸν Λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ εἰς τοὺς Βίους τῶν Ἁγίων, δηλαδὴ ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας, θὰ εὕρωμεν τὸ τέλειον φάρμακον, διὰ νὰ θεραπευθῶμεν ἀπὸ ὅλας τὰς ἀτελείας καὶ τὰ ἐλαττώματά μας. Θὰ εὕρωμεν ὅλας τὰς σωτηρίους Ἀρετάς, θὰ μάθωμεν πῶς νὰ γίνωμεν “κοινωνοὶ τοῦ Θεοῦ”!

Δὲν ὑπάρχει ὡραιότερον καὶ σπουδαιότερον βιβλίον ἀπὸ τὸν Λόγον τοῦ Θεοῦ. Διότι εἰς αὐτὸν εὑρίσκεται ἀπαρασαλεύτως ἡ αἰώνιος Ἀλήθεια, ποὺ σώζει τὸν Ἄνθρωπον!

Καὶ οἱ Βίοι τῶν Ἁγίων, τὰ Συναξάρια δηλαδὴ τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀποτελοῦν τὴν πλέον ἔμπρακτον, γνησίαν, ἀνόθευτον καὶ βιωματικὴν ἑρμηνείαν τῆς Ἁγίας Γραφῆς!

Προσωπικῶς, μάλιστα, σᾶς συνιστῶ ἐνθέρμως καὶ ὅλως ἰδιαιτέρως νὰ μελετᾶτε τὸ βιβλίον “Εὐεργετινός”! Νὰ διαβάζωμεν τὸ βιβλίον αὐτὸ συστηματικῶς ὅλοι οἱ Χριστιανοί, διότι εἶναι κατανυκτικότατον, ψυχωφελέστατον καὶ εὐεργετικότατον!

(Συνεχίζεται)

ΠΗΓΗ: 

O ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ, Περιοδικὴ ἔκδοσις τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου,

ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ chrvassiliades.blogspot.com

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΗΣ ΚΡΟΣΤΑΝΔΗΣ ΑΡΧΑΓΓΕΛΣΚ 1829-ΑΓΙΑ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗ 1908

 Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΗΣ ΚΡΟΣΤΑΝΔΗΣ ΑΡΧΑΓΓΕΛΣΚ 1829-ΑΓΙΑ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗ 1908

=====

Ἅγιος θαυματουργός, ποὺ ὅλη του ἡ ζωὴ περιελουζόταν μέσα στὸ θαῦμα ἀλλὰ καὶ ὁ ἴδιος ἀποτελοῦσε ἕναν καθ᾽ ἑαυτὸν ὁλοζώντανο ἔνθεο θαῦμα!

Γεννήθηκε τὴν 19ην Ὀκτωβρίου τοῦ ἔτους 1829 στὸ χωριὸ Σούρα τῆς ἐπαρχίας Ἀρχαγγέλσκ, μίας ἀκραίας βορεινῆς περιοχῆς τῆς Ῥωσίας. Οἱ πάμπτωχοι ὡς πρὸς τὰ ὑλικὰ ἀγαθὰ γονεῖς του, τὸν ἀνέθρεψαν μέσα στὰ πλουσιοπάροχα νάματα, τῆς ῥέουσας ἰάματα, Ὀρθοδόξου Πίστεως!

Ἂν καὶ κατὰ τὰ παιδικά του χρόνια παρουσίαζε μονίμως μίαν νοητικὴν ἀδυναμίαν, ὡσὰν ὑστέρησιν, ἐντούτοις ὅμως, κατόπιν τῶν ταπεινῶν καὶ ἐνθέρμων προσευχῶν πρὸς τὸν ζῶντα Θεόν, τοῦ ἰδίου καὶ τῶν γονέων του, Ἠλία καὶ Θεοδώρας, ἐντελῶς ξαφνικά, μέσα σὲ μίαν καὶ μόνο νύκτα, τὸ μέχρι τότε “σκοτισμένο” του μυαλὸ «ξεκαθάρισε» καὶ διέλαμψε θαυματουργικά! Ἐξεδήλωνε πλέον ὅλως ἰδιαίτερην πεφωτισμένην ὀξύνοιαν, γιὰ νὰ λάμπῃ, ἀπὸ τότε καὶ στὸ ἑξῆς, ἀλλὰ καὶ γιὰ πάντα, μέσα στὸ ἀνέσπερο φῶς τῆς ἁγιοπνευματικῆς ζωῆς! 

Μετὰ ἀπ’ αὐτὸ τὸ πρωτάκουστο καὶ ἐξαίσιο θαῦμα μπόρεσε καὶ ἀπεφοίτησε ἀριστοῦχος ἀπὸ τὸ σχολεῖο καὶ ἀκολούθως σπούδασε, ὅπως ποθοῦσε, τὰ Ἱερὰ Γράμματα, ἀγωνιζόμενος ταυτοχρόνως νὰ διάγῃ μίαν ἁγίαν βιοτή, μὲ ἐγκράτεια, νηστεία, προσευχή, σύνεσι, ταπείνωσι, ἀνεξικακία, ὁλόθερμη πίστι καὶ ἀπροσμέτρητον βαθείαν ἐν Χριστῷ ἀγάπην!

Μὴ δυνάμενος, κατὰ τὰ τότε εἰωθότα στὴν ῥωσικὴν ἐπικράτειαν νὰ ὑπηρετήσῃ μέσα στὸν κόσμο ὡς ἄγαμος κληρικός, ἐπέλεξε νὰ νυμφευθῇ μίαν σεμνὴν καὶ ἁγνὴν θυγατέρα, καὶ μὲ κοινὴν ἀπόφασί τους, καὶ τὴν εὐλογημένην συναίνεσιν τοῦ πνευματικοῦ τους πατρός, ἐπέλεξαν ἐνσυνειδήτως καὶ ἀπαρεγκλίτως νὰ ζήσουν σὲ ἀπόλυτον καὶ καθαρὰν παρθενία καθόλη τὴν διάρκεια τῆς ἐγγάμου ἐπίγειας ζωῆς τους, ὅσα χρόνια θὰ τοὺς χάριζε ὁ Θεός, οὕτως ὥστε ἀπερίσπαστα ἀπὸ βιοτικὲς μέριμνες νὰ δύναται νὰ ἀφιερώνωνται ὁλοκληρωτικὰ στὸ μέγα ἔργο τῆς διακονίας τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ πλησίον!

Ἀφοῦ χειροτονήθηκε διάκονος καὶ ἐν συνεχείᾳ ἱερέας, διωρίστηκε ἐφημέριος στὸν Καθεδρικὸ ναὸ τοῦ «Ἀποστόλου Ἀνδρέου» στὴν Κρονστάνδη. Ἦταν τότε ἡ Κρονστάνδη τὸ ἐπίνειο (λιμάνι) τῆς Ἁγίας Πετρουπόλεως, ταυτόχρονα ὅμως ἦταν καὶ τόπος ἐξορίας ἀλλὰ καὶ χῶρος καταφυγῆς ὅλων τῶν «κοινωνικῶν ἀποβλήτων» τῆς πόλεως καὶ τῆς εὐρύτερης ἐπαρχίας τῆς Ἁγίας Πετρουπόλεως.

Εἰς αὐτὸν τὸν χῶρο τῆς Κρονστάνδης, τόπον συσσωρεύσεως πλήθους ἀποκλήρων, ἀναξιοπαθούντων, τῶν “ἀποβλήτων” τῆς κοινωνίας, ἀλλὰ καὶ τῶν ἐν πολλοῖς βουτηγμένων στὰ πολυποίκιλα πάθη τῆς σαρκός, τῆς ὀλιγοπιστίας, τῆς ἀλαζονίας, τῆς ἀνεργίας, τόπο καταφυγῆς τῶν μεθύσων, τῶν παρασυρμένων ἀπὸ τὶς μεθοδίες τοῦ διαβόλου, ὅσων ἐξέπεφταν στὶς ἐσχατιὲς τῆς ποικίλης ἁμαρτίας. Ἐκεῖ, μέσα σ᾽ αὐτὸ τὸ περιβάλλον τῆς ἀπωλείας, ὁ εὐσπλαχνικότατος καὶ ἁγιώτατος κληρικὸς Ἰωάννης ἐκλήθη γιὰ νὰ διακονήσῃ. Νὰ ἀγκαλιάσῃ μὲ θυσιαστικὴν ἀγάπην ὅλους τοὺς παραπεταμένους ἀπὸ τὴν κοινωνίαν, τοὺς καταφρονημένους ἀπὸ τὸν κόσμο, τοὺς καταπονημένους ἀπὸ τὸν διάβολον, ἔχοντας ἀμετάθετον στόχο νὰ τοὺς ἐπανατοποθετήσῃ στὴν ἀγκάλη τοῦ Θεοῦ!

Στὰ ἀναρίθμητα ποιμαντικά του ἔργα συγκαταλέγεται καὶ ἡ ἵδρυσι ἐξ ὑπαρχῆς ἑνὸς ὁλοκλήρου προαστείου εἰδικὰ γιὰ τοὺς πονεμένους καὶ ἐξουθενωμένους, γι’ αὐτοὺς ποὺ ζητοῦσαν παρηγοριὰ καὶ λύτρωσι! ᾽Εκεῖ ὁ Ἅγιος ἀνήγειρε Ναό, ἐργαστήρια γιὰ τὴν χρήσιμη ἐνασχόλησι τοῦ πονεμένου λαοῦ, μαγαζιά, κέντρα ὑγιοῦς ψυχαγωγίας, σχολεῖα κ.ἄ!

Τελοῦσε ἀδιαλείπτως καὶ καθημερινῶς τὴν Θεία Λειτουργία, ξεκινώντας λίαν πρωΐ, ὄρθρου βαθέως καὶ τελειώνοντας κατὰ τὰς μεταμεσημβρινὰς ὥρας!

Πλήθη, ποὺ ἀναζητοῦσαν αὐθεντικὴν χαρὰν καὶ παρηγορίαν, συνέῤῥεαν στὶς ἀνελλιπεῖς καὶ κατανυκτικὲς Ἱερὲς Ἀκολουθίες, ποὺ τελοῦσε ὁ ἅγιος ἱερέας.

Ἡ ἀδιάλειπτή του ἔνθερμη καὶ ἔνθεη προσευχὴ ῥάγιζε ἀμετακίνητους πνευματικοὺς βράχους καὶ 

λύγιζε σκληρὲς καρδιές!

Ἐπιτελοῦσε καθημερινῶς, ὡς ἦτο ἑπόμενον πολλὰ θαύματα σὰν νἆταν αὐτὰ κάτι τὸ πολὺ ἁπλὸ καὶ σύνηθες, ἀπαλύνοντας τὸν πόνο χιλιάδων ἀνθρώπων, θεραπεύοντας, εἰρηνεύοντας, μεταμορφώνοντας ψυχές, μετατρέποντας τέως «ἀγρίους» σὲ ὑποψήφιους ἁγίους.

Ἡ φήμη του σύντομα ἐξαπλώθηκε ταπεινὰ καὶ σταθερὰ καὶ μὲ ἐπιταχυνόμενον ῥυθμὸν σ’ ὅλην τὴν ἐπικράτεια τῆς ἀχανοῦς Ῥωσίας. Ἡ συῤῥοὴ ἀπεράντου πλήθους ἐπιστολῶν ἀπὸ πονεμένους ανθρώπους πρὸς τὸν ἅγιον ἱερέα Ἰωάννη, ἐξηνάγκασε τὶς ταχυδρομικὲς ὑπηρεσίες τῆς πόλεως νὰ ἀνοίξουν εἰδικὸ παράρτημα τοῦ ταχυδρομείου γιὰ τὰ ἀποκλειστικῶς προσωπικά του γράμματα, ποὺ ἀποστέλλονταν ἀπὸ παντοῦ.

Ἡ δύναμι τῆς προσευχῆς του ἐπεσκίαζε παρηγορητικὰ ὅλη τὴν Ῥωσία!

Ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ τὸν ἀκολουθοῦσε κατὰ πόδας, ὅπου κι ἂν μετέβαινε. Ὅταν π.χ. κάποτε ἐπισκέφθηκε τὴν πόλι Χάρκοβο, ἡ Δοξολογία ἐψάλη κατ’ ἀνάγκη στὴ μεγαλυτέραν πλατεῖαν τῆς πόλεως καὶ οἱ πιστοί, ποὺ συνέρρευσαν γιὰ νὰ λάβουν τὴν εὐλογίαν του ὑπερέβαιναν τὶς 60.000!

Γι’ αὐτοὺς καὶ πολλοὺς παρομοίους καὶ εὐνοήτους λόγους, κατὰ τὰ τελευταῖα χρόνια τῆς ζωῆς του ἀπεκαλεῖτο αὐθορμήτως καὶ δικαίως ὡς ὁ «ἱερέας πασῶν τῶν Ῥωσιῶν»!

Κατόπιν τριετοῦς ὀδυνηρᾶς ἀσθενείας ὁ ἀνεπανάληπτος ἱερέας, Ἰωάννης τῆς Κρονστάνδης, ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ τὴν 20ην Δεκεμβρίου τοῦ ἔτους 1908, σὲ ἡλικία 80 ἐτῶν. Ὁ τάφος του εὑρίσκεται στὸ ὑπόγειο παρεκκλήσιον τῶν Ἁγίων «Προφήτου Ἠλιοῦ καὶ Ἁγίας Θεοδώρας» (Ἠλίας καὶ Θεοδώρα ἦταν τὰ ὀνόματα τῶν γονέων του), ποὺ ᾠκοδόμησε ὁ ἴδιος σὲ μιὰ ἀπὸ τὶς ἱερὲς Μονές, ποὺ ἵδρυσε. Ἡ συγκεκριμένη γυναικεία μονὴ Ἰωάννοφσκυ βρίσκεται στὶς ὄχθες τοῦ ποταμοῦ Κάρποφκα τῆς Ἁγίας Πετρουπόλεως.

Στὸν τάφο του συῤῥέουν πλήθη πιστῶν. Καὶ συνεχῶς, ὄχι μόνον ἐνόσῳ ἐζοῦσε ἀλλὰ καὶ μετὰ τὸν θάνατό του, ὁ πιστὸς λαὸς τοῦ Θεοῦ τὸν σεβάσθηκε βαθύτατα, τὸν ἠγάπησε ὅλως ἰδιαιτέρως καὶ τὸν ἐτίμησε ὡς ἕνα ὄντως αὐθεντικὸν καὶ γνήσιον ἄνθρωπον τοῦ Θεοῦ!

Στὴν συνείδησι καὶ στὶς καρδίες τοῦ εὐσεβοῦς λαοῦ τῆς Ῥωσίας κατέχει ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κρονστάνδης παρομοίας ἐμβελείας πνευματικὴν θέσι, ἰσότιμον, μὲ ἐκείνην τοῦ ἁγίου Σεραφεὶμ τοῦ Σαρώφ!

Ἡ ἁγία αὐτοῦ μνήμη ἑορτάζεται τὴν 20ην Δεκεμβρίου.

Ταῖς αὐτοῦ ἁγίαις πρεσβείαις ὁ Θεός, Ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς! Ἀμήν!!

ΠHΓΗ: 

O ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ, Μάιος 2020, 'Αρ. τεύχους 142-149, Περιοδικὴ ἔκδοσις τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου.,

Χριστόδουλος Βασιλειάδης chrvassiliades.blogspot.com ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ 

ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑΔΟΣΗ ΤΟΥ ΚΟΡΩΝΟΙΟΥ ΣΤΟΝ ΝΑΟ

 ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑΔΟΣΗ ΤΟΥ ΚΟΡΩΝΟΙΟΥ ΣΤΟΝ ΝΑΟ 

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Εκφράζουμε την πιο ειλικρινή χαρά μας επειδή ο Σεβ. Γόρτυνος συνεχίζει να συζητά -με το γνωστό νηφάλιο και ευγενικό ορθόδοξο ήθος που τον διακρίνει- το θέμα του μολυσμού του ανθρώπου από τον συνάνθρωπό του στο ναό.

Όσοι θεωρούν ότι καταργούνται οι νόμοι της φύσεως μέσα στον ναό είναι -δεν θα μασήσω τα λόγια μου- κακόδοξοι.

Οι μόνοι νόμοι που καταργούνται στον ναό, αλλά και εκτός του ναού, είναι όσοι σχετίζονται με τον Θεό, όπως με θεολογική εμβρίθεια και επάρκεια ο κ. Τσελεγγίδης απέδειξε. 

Είναι βλασφημία -και μάλιστα πολύ μεγάλου μεγέθους- λ.χ. να ισχυριστεί κάποιος ότι πρέπει να απολυμαίνουμε την Αγία Λαβίδα ή να χρησιμοποιούμε μιας χρήσεως κουταλάκια όταν κοινωνούμε για να μην κολλήσουμε τον κορωνοιό ή άλλες μολυσματικές ασθένειες, λες και ο Χριστός είναι φορέας ασθενειών και όχι η πηγή της ζωής και της αθανασίας.

Βλασφημία, επίσης, είναι να νομίζεις ότι θα προσκυνήσεις τις άγιες εικόνες ή τα Άγια Λείψανα και θα κολλήσεις αρρώστιες.!!! Οι Άγιοι είναι θαυματουργοί και θεραπεύουν αρρώστιες. Δεν είναι πρόξενοί τους.

Αλλά είναι κακοδοξία -και όχι απλά λανθασμένη άποψη- η θεωρία ότι δήθεν καταργούνται οι φυσικοί νόμοι απλά και μόνον επειδή βρισκόμαστε στον ναό ή έστω όταν εκκλησιαζόμαστε.

Ασφαλώς και είναι φορείς μικροβίων οι πιστοί μέσα στην εκκλησία, όπως είναι όπου και αν βρίσκονται.

Ασφαλώς και μπορεί ένας φορέας μικροβίων να τα μεταδώσει στον συνάνθρωπό του και εντός και εκτός του ναού.

Όσοι ισχυρίζονται το αντίθετο θα πρέπει να προσκομίσουν έστω και μία -επαναλαμβάνω έστω και μία- μαρτυρία, από την απέραντη Πατερική Γραμματεία, που να στηρίζει την άποψή τους.

Υπάρχει, έστω και ένας Πατέρας της Εκκλησίας, που ισχυρίστηκε ποτέ ότι καταργούνται οι φυσικοί νόμοι όταν βρισκόμαστε στον ναό;

Η παρουσία μας στον ναό δεν μας προφυλάσσει ούτε από πονηρούς ή και βλάσφημους λογισμούς, ούτε από την διάπραξη των πιο αποτρόπαιων πράξεων (φόνους, σαρκικές αμαρτίες, κλοπή κτλ.).

Αν ο άνθρωπος απαλλασσόταν από τα μικρόβια και τις ασθένειες ή την αμαρτία απλά και μόνον επειδή βρίσκεται μέσα στον ναό, τότε άνθρωποι με βαριά νοσήματα -όπως καρκίνο, νεφρική ανεπάρκεια, διαβήτη, καρδιοπάθειες κτλ.- θα θεραπεύονταν αμέσως μόλις πήγαιναν να εκκλησιαστούν.

Αντί, λοιπόν, να απολογηθούν στην Εκκλησία όσοι υποστηρίζουν την κακοδοξία ότι δήθεν καταργούνται οι φυσικοί νόμοι εντός του ναού, ανοίγουν δέκα πήχες γλώσσα για να κατηγορήσουν, όσους δεν προσχωρούν στην κακοδοξία τους.

Θα επανέλθουμε -συν Θεώ-, εν ευθέτω χρόνω, -επειδή τώρα προφανώς άλλες είναι οι προτεραιότητες-, στο αλληλένδετο ερώτημα αν μολύνεται ο ναός και αν είναι βλάσφημη η απολύμνασή του.

Να διευκρινήσω πάντως ότι με όσα ανέφερα πιο πάνω
ουδόλως παίρνω θέση αν ιατρικά είναι χρήσιμη ή επικίνδυνη η χρήση μάσκας στους ναούς ή σε κλειστούς χώρους.

Αυτά είναι εξειδικευμένα ιατρικά θέματα για τα οποία δεν υπάρχει ομοφωνία ακόμη και μεταξύ των ειδικών. Είναι ενδεικτικό ότι ο ΠΟΥ εξέδωσε κατά καιρούς αντιφατικές θέσεις για το θέμα. Επομένως πώς να τολμήσω να έχω άποψη για πρωτόγνωρα ιατρικά θέματα για τα οποία δεν ομοφωνούν κορυφαίοι λοιμωξιολόγοι;

Αυτό που θέλω, όμως, να καταθέσω είναι ότι θεολογικά η χρήση της μάσκας ή άλλων υγειονομικών μέτρων δεν συνιστά θεολογικό πρόβλημα, αλλά, αν ιατρικά επιβάλλεται η χρήση τους, ας μιλήσουν οι ειδήμονες.