Sunday, October 31, 2010

Ο π. ΠΑΙΣΙΟΣ ΚΑΙ ΤΟ 666











Ο π. ΠΑΙΣΙΟΣ ΚΑΙ ΤΟ 666


Του Παναγιώτη Τελεβάντου

===============


Ελάχιστες φορές είχα την ευλογία να συναντήσω τον π. Πορφύριο γι' αυτό δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω τι πρέσβευε περί Αντιχρίστου, ταυτοτήτων κτλ.


Εκείνο που σίγουρα όμως γνωρίζω είναι ότι ο π. Παίσιος θεωρούσε την έλευση του Αντιχρίστου επικείμενη και αντιτασσόταν έντονα και έλεγχε αυστηρά όσους δεν ασχολούνταν με το θέμα ή δέχονταν το 666 ως κάτι το συμβολικό ή το ακίνδυνο.


Επομένως δεν κατανοώ ποσώς για ποιο λόγο ορισμένοι επικαλούνται τον π. Παίσιο για να στηρίξουν τις θέσεις τους εναντίον των αντιρρησιών παραλαβής της “Κάρτας του πολίτη”.


Εχουν κάθε δικαίωμα να πιστεύουν ότι δεν υπάρχει κίνδυνος από την παραλαβή της "Κάρτας του πολίτη" είτε έχει είτε δεν έχει στον κωδικό του το 666!


Δεν έχουν όμως κανένα δικαίωμα να επικαλούνται τον π. Παίσιο μάρτυρα υπεράσπισης των θέσεων τους.


Αν το κάνουν - και προφανώς ορισμένοι το κάνουν - οφείλεται ίσως σε άγνοια ή το πιο πιθανόν σε κακοήθεια και διαστροφή των θέσεων του Αγίου Γέροντα.


Γνωρίζω από πρώτο χέρι την αλήθεια του πράγματος επειδή ο ίδιος ο αείμνηστος Γέροντας μου μίλησε για το θέμα αλλά και επειδή όταν ήμουν μέλος της συντακτικής επιτροπής της "Ορθόδοξης Μαρτυρίας" έγινα παραλήπτης σχετικού ιδιόχειρου σημειώματος του μακαριστού Γέροντα.


Αν χρειαστεί θα επανέλθω για να δώσω λεπτομέρειες.


Μου κάνει πολλές φορές μεγάλη - για να ακριβολογώ χειρίστη - εντύπωση το γεγονός ότι πιστοί ή ακόμη χειρότερα κληρικοί διαστρέφουν ενσυνείδητα αυτά που είπε ή πρέσβευε κάποιος για να στηρίξουν τις θέσεις τους.


Ας γίνουμε συγκεκριμένοι. Γιατί χρειάζεται η προσφυγή στον π. Παίσιο για να πει κάποιος ότι - κατά την άποψή του - δεν υπάρχει ο κωδικός 666 στην “Κάρτα του πολίτη”;


Γιατί δυσκολεύεται να πει θεωρώ τις ανησυχίες των πατέρων και των αδελφών που αντιτάσσονται στην αποδοχή της “Κάρτας του Πολίτη” υπερβολικές ή χωρίς επαρκή κατοχύρωση;


Πού έγκειται η δυσχέρεια να διατυπώσουν την άποψη ότι δεν βρίσκουν πειστική την ερμηνεία του βιβλίου της Αποκαλύψεως για το 666 που δίνουν οι αντιρρησίες παραλαβής της “Κάρτας του πολίτη” και να παραθέσουν τη δική τους άποψη και τη δική τους ερμηνεία;


Γιατί χρειάζεται να διαστρέψουν τις θέσεις του π. Παισίου ή οποιουδήποτε άλλου συνανθρώπου τους για να αναιρέσουν τις θέσεις των αντιρρησιών παραλαβής της “Κάρτας του πολίτη”;


Αν η συνείδησή τους τους πληροφορεί ότι δεν χρειάζεται να ανησυχούν για την παραλαβή της “Κάρτας του πολίτη” ας εξηγήσουν τους λόγους που πιστεύουν ότι δεν χρειάζεται ανησυχία και τον π. Παίσιο ας τον αφήσουν ήσυχο.


Η αδιαμφισβήτητη αλήθεια είναι ότι ο μακαριστός Αγιος Γέροντας είχε ξεκάθαρες θέσεις για το θέμα τις οποίες εκτός από προφορικά διατύπωσε και γραπτώς.


Είναι επομένως ανεπίτρεπτο να τον επικαλούνται μάρτυρα συνηγορίας των θέσεων τους.


Γιατί δεν μπορούν να πουν γιατί δεν πρέπει να ανησυχούμε για την “Κάρτα του πολίτη” αντί να διαστρέφουν τις θέσεις του π. Παισίου;

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ











ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ


Του Χριστόδουλου Βασιλειάδη

Διδάκτορος Θεολογίας - Μουσικού

===========



Α. Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης και το αναμορφωτικό κίνημα των Κολλυβάδων.

Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης είναι μια μεγάλη λογοτεχνική φυσιογνωμία του Ελλαδικού χώρου και σαν τέτοια πρέπει να τη δούμε μέσα στα σωστά πλαίσια.

Ο καθορισμός της χρονολογίας που γεννήθηκε, 1851, ή του τόπου που τον γέννησε, Σκιάθος, δεν είναι τόσο απαραίτητα, όσο ο καθορισμός του πνευματικού χώρου που τον γέννησε. Ο Παπαδιαμάντης ήτανε πνευματικός γόνος των Κολλυβάδων.

Το κίνημα των Κολλυβάδων ήταν ένα πνευματικό κίνημα του δευτέρου μισού του 18ου αι. και των πρώτων δεκαετιών του 19ου αι. στο Άγιον Όρος. Φαινομενικά του αιτήματα ήτανε η τέλεση των μνημοσύνων την ημέρα του Σαββάτου, στην ουσία όμως ήθελε κι αγωνίστηκε για την Ορθόδοξη Παράδοση, την Βιβλική, την Εκκλησιαστική, την Αγιοπατερική.

Ένα πνευματικό τέκνο κι ανάστημα των Κολλυβάδων (Αθανάσιος Πάριος, Άγιος Μακάριος Νοταράς, Όσιος Νικόδημος ο Αγιορείτης) είναι ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης. Το ότι έγινε ο «θεμελιωτής του θρησκευτικού διηγήματος εις την Ελλάδα» αυτό το οφείλει κυρίως σε δύο παράγοντες: Στο θρησκευτικό περιβάλλον της οικογένειας του - ο πατέρας του ήτανε ιερέας - και στην ατμόσφαιρα των Κολλυβάδων που γνώρισε. «Αι αγρυπνίαι εις τον Ι.Ναόν του Αγίου Ελισσαίου μετά του παπά Ν. Πλανά και του κύκλου των φιλακολούθων και των απλοϊκών αποδεικνύουν την αυστηράν παραδοσιακήν θέσιν του».¹


Β. Η ζωή του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.


Ο Παπαδιαμάντης ήτανε γέννημα και θρέμμα της λαϊκής πνευματικότητας κι ευλάβειας του Ελληνικού χώρου προτού «βελτιωθεί» και «διαφωτιστεί». Γνώριζε καλά τα πατερικά κείμενα και προπαντός το Ορθόδοξο λειτουργικό τυπικό (Το έμαθε όταν, νέος είκοσι δύο χρόνων, πήγε για λίγο καιρό στην χερσόνησο του Αγίου Όρους). Παραμένει ίσαμε σήμερα ένας από τους σημαντικότερους θεολόγους του Νεότερου Ελληνισμού, στον οποίο δίκαια δόθηκε ο χαρακτηρισμός «Ο Άγιος των Ελληνικών Γραμμάτων».


Κι ήτανε μια πραγματικά αγία ψυχή ο Παπαδιαμάντης. Ασκητής σωστός. Δίκαια του δόθηκε και το προσωνύμιο ο «κοσμοκαλόγερος». Αγαπούσε τις ακολουθίες όσο ελάχιστοι.

Γι΄ αυτό δεν είναι παράξενο ότι τον απέρριψαν οι σύγχρονοί του και η κατοπινή γενιά που ήτανε άνθρωποι ψωριασμένοι από την Ευρωπαϊκή διανόηση, ακαδημαϊκοί, θεολόγοι, λόγιοι, διαφωτιστές κι ένα σωρό άλλοι εκπρόσωποι της νεοελληνικής νεοειδωλολατρείας.

Χαρακτηριστικά της ευλάβειας και της ασκητικότητάς του είναι τα τελευταία γεγονότα της ζωής του. Ο Παπαδιαμάντης, όταν ήτανε ετοιμοθάνατος στις 3 Ιανουαρίου του 1911, κάλεσε τον ιερέα, ζήτησε να μεταλάβει και να του διαβάσουν την προσευχή των μεγάλων αμαρτωλών που μετανοούν. Ύστερα από λίγο έγειρε την κεφαλή του ψάλλοντας – δηλαδή ευχαριστώντας – το δοξαστικό της ενάτης ώρας των Θεοφανείων: «Την χείρα σου την αψαμένην την ακήρατον κορυφήν του Δεσπότου…».


Γ. Το έργο του Παπαδιαμάντη

Ο Παπαδιαμάντης έγραφε κυρίως διηγήματα. Τα μυθιστορήματά του, όπως «Οι Έμποροι των Εθνών», ή «Η Γυφτοπούλα», χωρίς μεγάλη λογοτεχνική αξία, είναι ένα ξέσπασμα του ψυχικού του κόσμου κατά της Αρχαιοπληξίας και της Ρωμαιοκαθολικής Δύσης.

Μεγαλούργησε όμως σαν διηγηματογράφος. Τα διηγήματά του υπολογίζονται σε διακόσια. «Τα αριστουργήματα του είναι μερικά από τα σκιαθίτικα διηγήματά του, όπως είναι το «Όνειρο στο κύμα», «Υπο την Βασιλικήν δρύν», «Φτωχός Άγιος», «Νοσταλγός» κ.α. Στα αριστουργήματά του κατατάσσεται και το μεγάλο διήγημά του (νουβέλλα) «Η Φόνισσα», που μερικοί το θεωρούν το ανώτερο από όλα του»²

Η θεολογία του Παπαδιαμάντη, όπως φαίνεται μέσα από τα διηγήματά του, είναι η θεολογία της Μεταμορφώσεως, της λειτουργικής αλλοιώσεως ενός λαού σε σώμα Χριστού. Εικονογραφεί ο Παπαδιαμάντης κάτω από ταπεινό κι απέριττο ένδυμα αυτή την πραγματικότητα έχοντας ταυτόχρονα σαφέστατη επίγνωση ότι επέρχεται ραγδαία η διάβρωσή της. Ο Ευρωπαϊκός διαφωτισμός είχε αφήσει τους πάντες γύρω του σε εκστατικό παραλήρημα, κι ο Παπαδιαμάντης αντιτάσσει σ΄ αυτή την έκσταση τις ταπεινές μορφές των τελευταίων αληθινών ανθρώπων που αξιώθηκε να ψηλαφήσει μέσα στο Ορθόδοξο ήθος του νησιού του. Φιλακόλουθες γριούλες του νησιού, απλοϊκοί παπάδες, τσοπάνηδες και βαρκάρηδες, παράνομοι και μέθυσοι, παρουσιάζονται όλοι δικαιωμένοι κι αγιασμένοι μέσα στην Εκκλησία που ακόμα λειτουργεί σωστά.

«Ο Παπαδιαμάντης τραγουδούσε τους φτωχούς και το έργο του στάθηκε το μεγάλο χρονικό της Ελληνικής φτωχολογίας»³


Δ. Η γλώσσα του Παπαδιαμάντη κι η σύγχρονη Παιδεία.


Ο ιδιόμορφος εκφραστικός χαρακτήρας του Παπαδιαμάντη καθιστά το λόγο του πολύ γλαφυρό. Για την κατανόηση των διηγημάτων του σε βάθος χρειάζεται η εξάσκηση στην «ανάγνωση» αρχαίων συγγραφέων από το πρωτότυπο· γιατί η μετάφραση δεν εξασκεί το μυαλό μας, αλλά μας καθιστά, τις περισσότερες φορές, παθητικούς δέκτες οποιασδήποτε συνθηματολογίας!

Η αρχαία ελληνική γλώσσα οδηγούσε το μεγάλο διηγηματογράφο. Υπάρχουν γλωσσικά στοιχεία έκφρασης και από την αρχαϊζουσα τόσο στα έργα του όσο και δε άλλα γραπτά κείμενα (όπως επιστολές). Είχε αφομοιώσει τα ενεργά στοιχεία της αρχαίας γλώσσας.

Ότι ήτανε πρόμαχος της «Καθαρεύουσας» δε διαφαίνεται από πουθενά. Η Καθαρεύουσα που κατασκευάστηκε από τον Κοραή στο γραφείο του, στο Παρίσι, ήτανε ψεύτικη γλώσσα. Ότι καταργήθηκε από τα σχολεία και πρόσφατα (1976) από τα δημόσια έγγραφα, είναι ένα μεγάλο βήμα της Παιδείας προς την άρση του διχασμού, που ξεκινά από την πολιτική και επεκτείνεται και στην γλώσσα· οι αρχαϊζοντες θεωρούνταν οι «εθνικόφρονες», ενώ οι δημοτικιστές οι «αριστεροί».

Αλλά! «Η κατάργηση της διδασκαλίας των αρχαίων στα σχολεία είναι μια ριζική υπονόμευση αυτού του επιτεύγματος»⁴. Η δημοτική ξεκομμένη από την αρχαϊζουσα είναι ένα καράβι στο πέλαγο χωρίς φάρο! Η δημοτική δε λύνει το γλωσσικό πρόβλημα, αν δεν καθοδηγείται από την αρχαϊζουσα: «Μια αιτία, που κρατήθηκε σε τόση πολυαίωνη νεότητα ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός είναι η αδιάκοπη αναθεώρηση της παραδόσεως και αναπροσαρμογή του» και συνεπώς και η αναπροσαρμογή του μέσου έκφρασης της παραδόσεως και του πνεύματος, της γλώσσας!


Ο Παπαδιαμάντης «είχε υποτάξει τη γλώσσα στη ζωή και όχι τη ζωή στη γλώσσα – γι΄ αυτό και η αρχαΐζουσα έκφραση ήτανε εξίσου αληθινή με το δημοτικό τραγούδι!».


Ε. Το πραγματικό νόημα της πενίας του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη

Ο Παπαδιαμάντης δεν είχε πιαστεί από τα πλοκάμια του συβαριτισμού του μαμωνά, αλλ’ εμπλούτιζε «εις Θεόν».

«Γεννήθηκε φτωχός, έζησε φτωχός και πέθανε φτωχός». Ήτανε φτωχός σωματικά, αλλά δεν είχε ούτε τον καημό και την λαχτάρα του πλούτου. Ήτανε τύπος του Χριστού, του αρχηγού των φτωχών και παραπεταμένων.

«Απόδειξη», από τις ασυνήθιστες, είναι η οργάνωση γιορτής προς τιμήν του Παπαδιαμάντη. Την οργανώσανε θαυμαστές και φίλοι, λογοτέχνες και άνθρωποι κοσμικοί. Κι ορίσανε μάλιστα την πριγκίπισσα Μαρία Βοναπάρτη, σύζυγο του Πρίγκιπα Γεωργίου, να είναι επικεφαλής του γιορτασμού που θα γινότανε στην αίθουσα του Παρνασσού. Ποιος λογοτέχνης, ή ποιος άνθρωπος που θα βρισκότανε στην απαθλιωμένη κατάσταση του Παπαδιαμάντη, δε θ΄ αντίκρυζε τούτη τη μοναδική ευκαιρία;… Κι όμως! Όλοι οι σημαντικοί άνθρωποι στην αίθουσα, εκτός από ένα: τον ίδιο τον τιμώμενο τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη. Τον αναζητήσανε παντού, αλλά δεν τον βρήκανε πουθενά. Έτσι η γιορτή έγινε δίχως τον Παπαδιαμάντη, γιατί κανένας δεν μπορούσε να υποψιαστεί πως ο Παπαδιαμάντης αρνήθηκε το χειροκρότημα και το λιβανωτό των τρανών και των σπουδαίων, για να περάσει την ίδια ώρα στο σπίτι ενός φτωχού μανάβη, του Νικόλα του Μπούκη, που ο Παπαδιαμάντης έψελνε συχνά στο σπίτι του κι η μικρούλα η κόρη του Μπούκη, η Αγγελικούλα, τον άκουγε με κατάνυξη, ονομάζοντας τις ψαλμωδίες του Παπαδιαμάντη «Τα τραγούδια του Θεού»…⁵


Οι ματαιολογίες περισσεύουν μπροστά σ’ αυτό το οφθαλμοφανές γεγονός, που δείχνει την αρνητική θέση του μπροστά στην ματαιότητα του πλούτου και της δόξας.

Κλείνουμε τη μελέτη με λίγα λόγια του Φώτη Κόντογλου, γιατί πιστεύουμε ότι η μεγάλη αυτή λογοτεχνική προσωπικότητα πρέπει να τιμάται και να εκτιμάται από αντάξια της ζωής και του έργου της πρόσωπα: «Όσο περνά ο καιρός, ολοένα ξεθωριάζουνε οι μεγάλοι άντρες κι οι λογής – λογής αποθεωμένοι. Πλην ο Παπαδιαμάντης γίνεται ολοένα πιο ζωντανός, πιο αληθινός, πιο αγαπημένος, πιο ζωογόνος μέσα στις ψυχές, ντυμένος στολήν αφθαρσίας. Γιατί είναι ένα κλαδί αμάραντον από το πολύκλωνο δέντρο της Ορθοδοξίας, που το φύτεψε ο Χριστός, για να είναι χλωρό και ανθισμένο στον αιώνα…Ο Παπαδιαμάντης είναι η Ελλάδα κι η Ορθοδοξία, που η δύναμή της πληθαίνει με τη φτώχεια, με την αγωνία, με τα μαρτύρια».⁶

«Εις μνημόσυνον αιώνιον έσται δίκαιος».



ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ:

____________


(1) Το κίνημα των Κολλυβάδων, Κ. Κ. Παπουλίδη, σ. 90.

(2) Γιώργου Ν. Καλαματιανού, Σύντομη ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας, έκδοση ΙΗ’, σ. 102.

(3) Παπαδιαμάντης, Κωστή Μπαστιά, σ. 101.

(4) Χρήστου Γιανναρά, Η νεοελληνική ταυτότητα, σ.153.

(5) Παπαδιαμάντης, Κωστή Μπαστιά, σ. 111-113.

(6) Ο Φτωχός Άγιος, Π. Β. Πάσχου, σ. 49.


ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ ΤΗΣ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗΣ ΤΗΣ ΘΑΛΕΙΑΣ ΔΡΑΓΩΝΑ


ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ ΤΗΣ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗΣ ΤΗΣ ΘΑΛΕΙΑΣ ΔΡΑΓΩΝΑ


Του Παναγιώτη Τελεβάντου

============


Δεν είναι η υψηλή πίεση που οδήγησε τη Δραγώνα σε παραίτηση, όπως αναφέρει το ρεπορτάζ του “Βήματος” στη σημερινή του έκδοση, αλλά οι επικείμενες δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές! Η Θάλεια Δραγώνα έγινε η Ιφιγένεια του “Διά βίου” μάθησης για να σωθεί το Μέγαρο Μαξίμου στις δημοτικές εκλογές.


Από τη στιγμή που διέρρρευσαν τα σχέδια του υπουργείου για τις αλλαγές στο Λύκειο - που ήταν καρπός ομαδικής ευθύνης και όχι μόνον της Δραγώνα - και προκλήθηκε μεγάλη αναταραχή ένας τρόπος υπήρχε για να εκτονωθεί η οργή του κόσμου και να μη μαυρίσει τους Πασόκους στις εκλογές! Η θυσία της Ιφιγένειας Δραγώνα εν τω υπουργείω “Διά βίου” μάθησης. Και τα υπόλοιπα είναι παραμυθάκια για μικρά παιδιά.


Αλλωστε αν θα γίνουν οι αλλαγές και τι είδους δεν θα μάθουμε τώρα την προεκλογική περίοδο αλλά μετεκλογικά. Αν το κυβερνών κόμμα σπάσει τα μούτρα του - που το ευχόμαστε εκ βάθους καρδίας - ουδεμία αλλαγή θα γίνει που θα προκαλέσει το δημόσιο αίσθημα επειδή οι κυβερνώντες θα φοβούνται για τα χειρότερα. Αν όμως με την περιλάλητη ανοησία μας ξαναδώσουμε την πλειοψηφία στους άθεους κρατούντες τότε και το μάθημα της Ιστορίας - πολλώ μάλλον το μάθημα των Θρησκευτικών - κινδυνεύουν θανάσιμα από τα νεοταξικά σχέδια. Οποιος δεν το βλέπει αυτό είναι πιο τυφλός από τον εκ γενετής τυφλόν της παραβολής.


Γι’ αυτό όλοι στις κάλπες με σύνθημα “Μαύρο στους άθεους κρατούντες”. Ψηφίστε όποιο κόμμα θέλετε εκτός από τους κυβερνώντες. ΟΧΙ αποχή (επειδή αποχή σημαίνει έμμεση ψήφο στον ΠΑΣΟΚ) και φυσικά ΟΧΙ ΠΑΣΟΚ.


Προσέξτε! Δεν είναι η ώρα να εκτονώσουμε την οργή μας για το διαφθαρμένο πολιτικό σύστημα! Είναι η μεγάλη ευκαιρία για να καταψηφίσουμε σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο εύρος τους κυβερνώντες για να τους αφοπλίσουμε από τα φάσγανα που τροχίζουν εναντίον του έθνους και της πίστης μας.


Αλλιώς θα είμαστε άξιοι της τύχης μας για όσα επακολουθήσουν και στην Εκκλησία, και στα εθνικά θέματα, και στην παιδεία και στο οικογενειακό δίκαιο με τους αντιχριστιανικούς νόμους που θα ψηφιστούν και στην επιβολή της Νέας εποχής με το ηλεκτρονικό φακέλλωμα και στον πλήρη απογαλακτισμό του ευλογημένου μας Γένους από την τροφό του την Ορθόδοξη Εκκλησία.

ΣΙΓΑ ΜΗ ΔΕΝ ΧΑΣΕΙ ΤΟΝ ΥΠΝΟ ΤΟΥ Ο ΜΑΚΑΡΙΟΤΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΗΣ "ΑΓΑΠΗΣ"!!!



















ΣΙΓΑ ΜΗ ΔΕΝ ΧΑΣΕΙ ΤΟΝ ΥΠΝΟ ΤΟΥ Ο ΜΑΚΑΡΙΟΤΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΗΣ “ΑΓΑΠΗΣ”!!!


Του Παναγιώτη Τελεβάντου
===============

Σιγά μη δεν χάσει τον ύπνο του ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος για το θάνατο της “Αγάπης” Σεβασμιότατε Αττικής!

Για την αποπομπή της Δραγώνας μάλιστα! Εχυσε μαύρο δάκρυ! Αλλά για το θάνατο της “Αγάπης” σιγά μη δεν χρειάζεται παρηγοριά!

Αλλωστε τώρα ο Μακαριότατος έχει άλλες έγνοιες.

Τι θα γίνει μονολογεί και αναστενάζει απελπισμένος αν το ΠΑΣΟΚ βγει με μειωμένα ποσοστά στις επερχόμενες εκλογές Αυτοδιοίκησης;

Από την άλλη βλέπει τις δημοσκοπήσεις και παρηγοριέται!

Τέτοια χαιβάνια που είμαστε στους Πασόκους θα δώσουμε και πάλιν την ψήφο μας.

Αρα άδικα στεναχωριέται ο Αρχιεπίσκοπος!

Οσο για την “Αγάπη” φούμαρα την γέννησαν και φούμαρα την έθρεψαν. Φούμαρα και στην κηδεία της! Τι περιμένατε Αγιε Αττικής; Να χοροσταστήσει στην επικήδειο ακολουθία της;

Πού να βρει καιρό ο καυμένος; Πότε σε καμιά φιέστα πολυαρχιερατικών συλλείτουργων από αυτά που τελούνται κάθε τρεις και δύο, πού σε κανένα τσιμπούσι στα Οινόφυτα με τον Αγιο Μεσσηνίας την ώρα που παριστάνουν τους τσακωμένους και πού σε κάποιο "μυστικό" ή φανερό δείπνο" με το Γιωργάκη, τη Διαμαντοπούλου, τη Δραγώνα και τον Γιαγκάζογλου.

Πού να βρει καιρό ο χριστιανός να ασχοληθεί με την “Αγάπη”;

Στη συνέχεια παραθέτουμε το σχόλιο του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Αττικής κ. Νικόδημου που μας έδωσε την αφορμή για τη σύνταξη του πιο πάνω σχολίου.

*****

ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ Η “ΑΓΑΠΗ”

Του Μητροπολίτου Αττικής και Μεγαρίδος κ. Νικοδήμου
===============

Στό ἐπίσημο δημοσιογραφικό ὄργανο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (φύλλο Ἰουνίου τοῦ 2010), διαβάσαμε:

«Συνῆλθε τήν Τετάρτη, 23 Ἰουνίου 2010, στήν τέταρτη Συνεδρία Της ἡ Διαρκής Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὑπό τήν Προεδρία τοῦ Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερωνύμου.
Ὁ Μακαριώτατος Πρόεδρος ἐνημέρωσε τά μέλη τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου γιά τήν ἀπόφαση τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν νά ἀποχωρήσει ὡς ἑταῖρος ἀπό τήν Μ.Κ.Ο. "ἈΛΛΗΛΕΓΓΥΗ".
Κατόπιν αὐτοῦ ἀποφασίσθηκε νά εἰσέλθει ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος στήν θέση τῆς ἀπερχομένης Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν, ὡς ἑταῖρος.
Παράλληλα, ἀποφασίσθηκε ἡ ἀλλαγή τῆς ἐπωνυμίας τοῦ Μη Κυβερνητικοῦ Ὀργανισμοῦ σέ Μ. Κ. Ο. “ΑΓΑΠΗ”».
Ἡ ἀνακοίνωση αὐτή, ἀφυπνιστική καί δυναμική, ἐνημερώνει ὁλόκληρο τό ἀνήσυχο πλήρωμα τῆς ἑλληνικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας, ὅτι ὅλοι οἱ πατέρες μας καί ποιμένες μας, φωτισμένοι ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα, ἐνέγραψαν, κατά τήν ἱστορική αὐτή ἡμέρα, ὡς πρώτιστο καί ἀπαραβίαστο χρέος τους, τήν προσωπική καλλιέργεια καί ἄσκηση τῆς Ἀγάπης καί τόν Εὐαγγελισμό τοῦ λαοῦ, ως πρώτη καί μέγιστη ἐντολή τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ ΑΓΑΠΗ.


Γνωρίζοντας πόσο κενοί εἶναι οἱ χῶροι τοῦ Συνοδικοῦ Μεγάρου καί, εἰδικά, τοῦ Συνοδικοῦ ΑΡΧΕΙΟΥ ἀπό τά ἀποτυπώματα τοῦ μόχθου καί ἀπό τά πρόσφατα θησαυρισμένα μνημόνια τῆς ἀγάπης ἤ τοῦ μίσους καί πόσο στερημένο ζωτικῶν χυμῶν εἶναι τό σημερινό-κατά συνθήκη-φλύαρο, ἀλλά τυποποιημένο, κήρυγμα τῆς ἀγάπης, ἐνθουσιάστηκαν οἱ ἀναγνῶστες τῆς εἴδησης καί ὕψωσαν βλέμμα συγκίνησης καί εὐχαριστίας στό θρόνο τῆς ἀπειρης ΑΓΑΠΗΣ.


Ἡ ἀγάπη πέθανε


Λυποῦμαι, γιατί ἀναγκάζομαι νά φέρω στή δημοσιότητα τό θλιβερό γεγονός τοῦ θανάτου τῆς “Ἀγάπης” καί νά συλλυπηθῶ τούς συνεπισκόπους μου, τόν Μακαριώτατο Πρόεδρο τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, τά μέλη τῆς Ἱερῆς Συνέλευσης καί ὅλους τούς σύγχρονους ποιμένες, πού λιτανεύουν, τούτη τήν ὥρα, τό λείψανο τῆς ἈΓΑΠΗΣ.

Καί θλίβομαι περισσότερο, γιατί εἶμαι ὑποχρεωμένος νά μεταφέρω στό λαό τοῦ Θεοῦ τά δημοσιεύματα, πού ἀναγγέλλουν τή διάλυση τῆς Μ.Κ.Ο. ΑΓΑΠΗ, πού εἶναι ἡ διάδοχη καί ἡ συνέχεια τῆς ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ.

Στό φύλλο τῆς 28-29 Αὐγούστου τῆς ἐφημερίδας «ὁ κόσμος τοῦ Ἐπενδυτῆ», διαβάζουμε:

«Παρελθόν ἀποτελεῖ ἡ ἁμαρτωλή Μ. Κ. Ο. τῆς Ἐκκλησίας «Ἀλληλεγγύη», ἡ ὁποία πρόσφατα μετονομάσθηκε σέ «Ἀγάπη». Ἡ ἀπόφαση τῆς Συνόδου ἀρκετά καθυστερημένη, γιά τήν εἴσοδο τῆς «ἑταιρείας σέ φάση ἐκκαθάρισης καί περάτωσης τῶν ὑποχρεώσεών της ἐλήφθη ἔπειτα ἀπό σχετικές εἰσηγήσεις τῶν μητροπολιτῶν Ἠλείας καί Ἰωαννίνων.
Στήν πράξη ὁμολογεῖ τήν, πολύ πρόσφατη, ἀποτυχημένη ἀποόφαση συνέχισης τῆς δραστηριότητας τῆς Μ. Κ. Ο. μέ ἄλλο ὄνομα».

Καί στήν ἐφημερίδα «’Ελευθεροτυπία» τῆς 27ης Αὐγούστου, διαβάσαμε:

«Σέ ἐκκαθάριση ἡ "Ἀγάπη", στόν ἀέρα 130 ἐργαζόμενοι”. Εἶχε προηγηθεῖ ἐπιστολή "φωτιά" τοῦ μητροπολίτη Ἰωαννίνων Θεοκλήτου καί προέδρου τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Κεντρικῆς Ὑπηρεσίας Οἰκονομικῶν (ΕΚΥΟ), στήν ὁποία ἔκανε λόγο εὐθέως γιά φαινόμενα κακοδιαχείρισης στήν "Ἀλληλεγγύη" (σ.σ. τόν περασμένο Ἰούνιο μετονομάστηκε σέ "Ἀγάπη") καί μάλιστα τά τελευταῖα δυό χρόνια ἐπί Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου...».


Ἡ «Ἀγάπη γεννήθηκε στίς 23 Ἰουνίου 2010 στήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος καί πέθανε στίς 26 Αὐγούστου 2010.

Ἔζησε, δηλαδή, 64 μέρες.

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος κ. Ἱερώνυμος πρόλαβε νά χαρεῖ καί νά διαφημίσει τή γέννησή της.

Ἀλλά δέ βρῆκε τό χρόνο καί, προφανῶς, οὔτε τό κουράγιο, νά θρηνήσει τό θάνατό της.

Τοῦ εὐχόμαστε καλή παρηγοριά.


ΠΗΓΗ:

Αποτείχιση

ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΑ "ΜΙΚΡΑ" ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ



ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΑ "ΜΙΚΡΑ" ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ


Του Αββά Δωρόθεου

===================


Ας φροντίσουμε, αδελφοί μου, να φυλάμε τη συνείδησή μας, όσο ακόμα βρισκόμαστε σ' αυτόν τον κόσμο, χωρίς να την προκαλούμε να μας ελέγξει για κάποιο πράγμα, χωρίς να την καταπατούμε σε τίποτα απολύτως ούτε και στο ελάχιστο.


Γιατί ξέρετε καλά ότι από τα μικρά αυτά και ασήμαντα, όπως λένε, φτάνουμε να καταφρονούμε και τα μεγάλα. Γιατί όταν αρχίσει κανείς να λέει: «Τι σημασία έχει, αν πω αυτό το λόγο;


Τι σημασία έχει αν φάω λιγάκι; Τι σημασία έχει αν δώσω προσοχή σ' αυτό εδώ το πράγμα;», από το «τι σημασία έχει αυτό και τι σημασία έχει εκείνο», αποκτάει κανείς κακή και διεστραμμένη διάθεση και αρχίζει να καταφρονεί και τα μεγάλα και βαρύτερα, και να καταπατεί την ίδια τη συνείδησή του.


Και έτσι προχωρώντας σιγά-σιγά κινδυνεύει να πέσει και σε τέλεια αναισθησία.


Ας φροντίσουμε τα ελαφρά, όσο ακόμη είναι ελαφρά, για να μη γίνουν βαριά.


Η προσπάθειά μας για να φυλάξουμε τη συνείδησή μας άγρυπνη και να συμμορφωνόμαστε με τις υποδείξεις της, παίρνει πολλές και ποικίλες μορφές. Γιατί πρέπει να ενεργεί κανείς «κατά συνείδηση» και προς το Θεό και προς τον πλησίον και προς τα πράγματα .


Προς μεν το Θεό, για να μην καταφρονεί τις εντολές Του, και όταν δεν τον βλέπει άνθρωπος και όταν κανείς δεν απαιτεί τίποτα απ' αυτόν.


Η τήρηση της συνειδήσεως προς τον πλησίον είναι να μην κάνει τίποτα απολύτως που καταλαβαίνει ότι θλίβει ή πληγώνει τον πλησίον, είτε με έργο, είτε με λόγο, είτε με κάποια κίνηση είτε μ' ένα βλέμμα.


Να ενεργεί κανείς «κατά συνείδηση» προς τα υλικά πράγματα σημαίνει να μην κάνει κατάχρηση κανενός πράγματος, να μην αφήνει κάτι να καταστραφεί ή να πεταχτεί. Αλλά και αν ακόμα δει κάτι πεταμένο, να μην το αγνοήσεις έστω και αν είναι ασήμαντο, αλλά να το μαζέψει και να το βάλει στη θέση του.



ΠΗΓΗ:



Ορθόδοξη μπλοκόσφαιρα,




http://1myblog.pblogs.gr/2010/10/688208.html


ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ: "ΕΝΟΧΛΟΥΝ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΜΑΣ"!



Θαρραλέο ξέσπασμα πόνου και ανησυχίας του Παναγιότατου για τη βεβήλωση των τάφων στο κοιμητήριο της Ιμβρου αλλά και ελπίδας ότι θα ξημερώσουν καλύτερες μέρες για τον Οικουμενικό Θρόνο και τους “ελεύθερους πολιορκημένους” της Βασιλεύουσας



ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ: “ΕΝΟΧΛΟΥΝ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΜΑΣ”


Του Νικολάου Μαγγίνα

================


Στους «γνωστούς αγνώστους» απέδωσε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος τη βεβήλωση στο Νεκροταφείο της πρωτεύουσας της Ίμβρου, στην Παναγία.


Μετά τη Θεία Λειτουργία όπου χοροστάτησε, ο Οικουμενικός Πατριάρχης απευθύνθηκε στο πολυπληθές ποίμνιο, που κατέκλυσε σήμερα το πρωΐ τον ιστορικό Ναό του Αγίου Δημητρίου στην Ξηροκρήνη του Βοσπόρου. Ο Πατριάρχης αναφέρθηκε στο θλιβερό γεγονός και στην αρνητική επίδρασή του στη ζωή της Ομογένειας λέγοντας τα εξής: «Είναι ένας διαρκής αγών η επιβίωσίς μας εδώ, ο αγών της επιβιώσεως και της συνεχίσεως των παραδόσεών μας. Με πολλές δυσκολίες και με πολλά προβλήματα, μόλις τώρα άρχισε να υποφώσκει εις το βάθος του ορίζοντος ένα ελπιδοφόρον φως επιλύσεως των προβλημάτων μας το ένα μετά το άλλο. Όμως έρχονται πάλι δυσάρεστα πράγματα, όπως είχαμε εχθές την πληροφορίαν ότι έγινε εισβολή και επιδρομή σε ένα Κοιμητήριόν μας εις την Ίμβρον, εις την πρωτεύουσαν της νήσου και εβεβηλώθησαν πάρα πολλοί τάφοι, έσπασαν τους Σταυρούς «οι γνωστοί άγνωστοι» και επελήφθησαν οι Αρχές της υποθέσεως με την ελπίδα ότι θα συλληφθούν και θα τιμωρηθούν δεόντως οι υπεύθυνοι. Θέλω να πω ότι ο αγώνας συνεχίζεται, δεν τελειώνει. Εκεί που πάμε να αναπνεύσουμε έρχονται αυτά τα δυσάρεστα και ο αγώνας μας είναι διαρκής και αμείωτος. Αλλά πάντοτε, με τη Χάρη του Θεού, και με το αγωνιστικόν φρόνημα το οποίον διακρίνει την εδώ Ομογένειαν ελπίζουμε ότι σύντομα θα φθάσουμε εις το ποθούμενον αποτέλεσμα, με την ευρωπαϊκήν προοπτικήν της Τουρκίας και με τους αγώνες και τις προσπάθειες των αρμοδίων παραγόντων και Αρχών, ελπίζουμε ότι όλα θα βελτιωθούν».



ΠΗΓΗ:


Πυλώνας Εκκλησιαστικών Ειδήσεων ΑΜΗΝ

ΘΑΛΕΙΑ ΔΡΑΓΩΝΑ: "ΗΡΘΑ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΜΕ ΟΡΑΜΑ ΚΑΙ ΚΙΝΔΥΝΕΥΑ ΝΑ ΒΡΕΘΩ ΣΤΟ ΧΑΝΤΑΚΙ"


















Μας έπιασαν σε χοντρό δούλεμα τα παπαγαλάκια της κυβέρνησης!


Πονηρό ρεπορτάζ του “Βήματος” που ηρωοποιεί τη Θάλεια Δράγωνα και τον Καρατζαφέρη!



ΘΑΛΕΙΑ ΔΡΑΓΩΝΑ: «ΗΡΘΑ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΜΕ ΟΡΑΜΑ ΚΑΙ ΚΙΝΔΥΝΕΥΑ ΝΑ ΒΡΕΘΩ ΣΕ ΧΑΝΤΑΚΙ”

===============


«Δεν θέλω να μακροημερεύσω ως πολιτικός. Εγώ απλώς ήθελα να αλλάξω τον κόσμο και τον τρόπο που βλέπουμε κάποια πράγματα. Γιατί ήρθα στο υπουργείο Παιδείας με όραμα» φέρεται να δήλωνε τις προηγούμενες ημέρες η κυρία Δραγώνα σε στενό της συνεργάτη στο κτίριο του Αμαρουσίου. «Θα γυρίσω στη Θράκη όπου έχω προσφέρει εκπαιδευτικό έργο στις μουσουλμανικές μειονότητες και θέλω να συνεχίσω να προσφέρω» έλεγε.


Οι ίδιες προτάσεις για τις αλλαγές στα σχολεία προκάλεσαν όμως οργή και στην Ιεραρχία της Εκκλησίας φέρνοντας αναστάτωση στους φοιτητές των θεολογικών σχολών και στους θεολόγους όλης της χώρας. Ο κύκλος των αντιδράσεων έκλεισε με τους πανεπιστημιακούς των θεωρητικών σπουδών και τους εκπροσώπους των επιστημονικών τους ενώσεων που ξεσηκώθηκαν καταγγέλλοντας ότι συρρικνώνεται το επιστημονικό τους αντικείμενο.


«Από την πρώτη εβδομάδα που ανέλαβα τη θέση μου στο υπουργείο Παιδείας μου είπαν ότι έχω στοχοποιηθεί μέχρι τέλους» φέρεται να δήλωσε η κυρία Δραγώνα σε φίλους και συνεργάτες της τις προηγούμενες ημέρες εξηγώντας την απόφασή της να παραιτηθεί. «Θέλει δύναμη για να αντιμετωπίσει κάποιος την ανθρωποφαγία και εγώ δεν άντεχα άλλο αυτές οι σκοτεινές ομάδες του παρακράτους από πάνω μουνα μου στέλνουν διαρκώς μηνύματα ότι θα βρεθώ μια ημέρα σε ένα χαντάκι» έλεγε χαρακτηριστικά.


«Τα φαινόμενα αυτά πρέπει να αντιμετωπιστούν με μια σταθερή δημοκρατική στάση και να κυνηγηθούνόχι να αδιαφορούμε γι΄ αυτά» υπογράμμιζαν συνεργάτες της που συζητούσαν όλη την προηγούμενη εβδομάδα μαζί της.


Τελικά, η κυρία Δραγώνα, πρόσωπο με πλούσια δράση στον χώρο των μειονοτικών σχολείων, πανεπιστημιακός με προοδευτικό προφίλ που έτρεχε στους καταυλισμούς των Τσιγγάνων για να τους πείσει να μπουν στα σχολεία, αποφάσισε ότι δεν αντέχει άλλο τον «πόλεμο» πολιτικών κομμάτων, μερίδας του Τύπου, αλλά και μεμονωμένων ακροδεξιών ομάδων που της έστελναν ηλεκτρονικά μηνύματα με τις φράσεις «Θα πεθάνεις», «Θα μετανιώσεις», «Θα σε θάψουμε». Οπως λένε άνθρωποι του περιβάλλοντός της δεν ήταν μια ή δυο οι φορές που χτύπησε το τηλέφωνο στο σπίτι της τους τελευταίους μήνες τα ξημερώματα και άκουσε τις φωνές αγνώστων να απειλούν την ίδια και την οικογένειά της.


Η κυρία Δραγώνα ακολούθησε για λίγους μήνες τη συμβουλή φίλων της στην κυβέρνηση, «Μη διαβάζεις τις εφημερίδες», όταν δεχόταν επιθέσεις για τα θέματα των παρεμβάσεών της στη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης. Οταν όμως το θέμα της Ιστορίας επανήλθε στο προσκήνιο, ο κόμπος έφτασε στο χτένι...



ΠΗΓΗ:


Το Βήμα