ΖΗΤΗΣΕ ΓΟΝΑΤΙΣΤΟΣ ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΠΑΡΟΛΟ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΦΤΑΙΓΕ

ΖΗΤΗΣΕ ΓΟΝΑΤΙΣΤΟΣ ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΠΑΡΟΛΟ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΦΤΑΙΓΕ

=====

Ο άγιος Αμφιλόχιος της Πάτμου(1889-1970) ήταν όντως δύσκολα στην υγεία του. Πολύ γρήγορα, όμως, κατάλαβα ότι δεν μεριμνούσε για το σαρκίο, ούτε τον ψυχοπλάκωναν τα άσχημα αποτελέσματα των εξετάσεων.

Ο σκοπός του στην Αθήνα ήταν άλλος: να αποχαιρετίση τα αγαπητά του πρόσωπα και να ζητήση απ’ όλους συγγνώμη. Όπου πηγαίναμε, στο τέλος έβαζε εδαφιαία μετάνοια, λέγοντας:

– Και αν σε κάτι σας λύπησα και δεν το κατάλαβα, να με συγχωρέσετε, γιατί ε

γώ πρέπει να ετοιμάζωμαι 

για το ουράνιο ταξίδι.

Επίμονα ζήτησε να πάμε στην Αίγινα. Σάββατο βράδυ μείναμε στον Άγιο Νεκτάριο και, μετά την θεία Λειτουργία της Κυριακής, ανεβήκαμε στον Άγιο Μηνά, το μοναστήρι του. Μπήκε μέσα σαν ξένος και σαν να εισήρχετο για πρώτη φορά.

Ζήτησε την Γερόντισσα. Αφού πήραμε το συνηθισμένο κέρασμα, λέγει στην ηγουμένη:

– Εγώ, Γερόντισσα, ήλθα ορισμένως να σας ιδώ ιδιαιτέρως· ήλθα με μια αποστολή.

Σηκώθηκαν και μπήκανε στο άλλο δωμάτιο.

Εγώ βγήκα προς τα έξω και από το παράθυρο, άθελά μου, είδα γονατιστό τον 

γέροντα Αμφιλόχιο να 

ζητά συγγνώμη.

Με πήρε το παράπονο: «Ώστε γι’ αυτό ζητούσες να έρθουμε στην Αίγινα, για να ζητήσης συγγνώμη από αυτήν που σου άρπαξε το μοναστήρι, σε πέταξε έξω, περιφρονητικά πάντοτε σου εφέρετο, ούτε ένα κομμάτι τοίχο δεν διέθεσε να αναρτήση την φωτογραφία την δική σου, που τόσο κοπίασες στο πρώτο ξεκίνημα αυτού του μοναστηριού;».

Γυρίσαμε στην πόλη του νησιού. Στην διαδρομή ήταν τόσο χαρούμενος σαν να γύριζε νικητής από Ολυμπιακούς αγώνες. Χάρηκε βαθιά μέσα του την νίκη που νιώθει αυτός που ζητά πρώτος συγγνώμη.

(Από το βιβλίο: Πνευματική συμπόρευσις, Γρηγορίου μοναχού Κουβαρίτου,Ιερά Μονή Δοχειαρίου,Άγιον Όρος, 2014, σελ. 77-78) 

ΑΓΙΟΣ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ ΤΗΣ ΠΑΤΜΟΥ,ΜΗ ΒΑΛΕΙΣ ΚΙ ΑΛΛΟ ΒΑΡΟΣ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΟ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ

 

ΟΣΙΟΣ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ ΠΑΤΜΟΥ,ΟΤΑΝ ΕΧΕΤΕ ΠΕΙΡΑΣΜΟΥΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΧΑΛΑΤΕ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥ ΠΟΝΗΡΟΥ

 

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ 6/4/2020

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

6/4/2020

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Ο ΣΑΙΞΠΗΡ ΚΑΙ Ο ΚΟΡΩΝΟΙΟΣ

_________

1.) Διάβασα, στην εφημερίδα “Το Βήμα”, ένα εξαιρετικού ενδιαφέροντος άρθρο της κ. Ίσμα Τουλάτου, που επιγράφεται "Ο Σαίξπηρ, η πανώλη και ο «Ληρ»", το οποίο αναδεικνύει την σημασία της επιδημίας της πανώλης για την συγγραφή ορισμένων από τα αριστουργήματά του Σαίξπηρ ("Βασιλιάς Λήρ", Μακμπέθ" και "Αντώνιος και Κλεοπάτρα"). 

Παρόλον ότι μελετώ τον Σαίξπηρ από δεκεατίες ομολογώ ότι ήταν μια διάσταση του έργου του που αγνοούσα ολότελα.

Όσοι αγαπάτε τον μεγάλο δραματουργό πρέπει να διαβάσετε το πολύ ενδιαφέρον αυτό άρθρο.

Στην στήλη αυτή, το άρθρο μας ενδιαφέρει από μια άλλη σκοπιά.

Όταν ενέσκηπτε η φονική επιδημία της πανώλης σχεδόν αμέσως ύστερα όλα τα θέατρα έκλειναν με εντολή του βασιλιά της Αγγλίας και οι άνθρωποι του θεάτρου (δραματουργοί, ηθοποιοί, σκηνοθέτες, μουσικοί κτλ.) εξαρτούντο από την γενναιοδωρία του βασιλιά για να επιβιώσουν.

Πουθενά, όμως, δεν υπάρχει μαρτυρία ότι έκλειναν τις εκκλησίες. Αντίθετα ήταν μια περίοδος που οι ναοί ήταν κατάμεστοι, επειδή σ’ αυτούς προσέτρεχαν, όχι μόνον όσοι εκκλησιάζονταν κάθε Κυριακή, αλλά και οι εκκοσμικευμένοι άνθρωποι για να ζητήσουν την αρωγή του Θεού για να αντιμετωπίσουν οι ίδιοι και η οικογένεια τους την πανώλη.

Είναι αδιανόητο η πολιτεία να αναγνωρίζει το δικαίωμα στους πολίτες της να βγαίνουν από το σπίτι τους -παρά την απομόνωση- για να περπατήσουν τα κατοικίδιά τους, να πάνε στα φαρμακεία και στους γιατρούς, να μεταβούν στην αγορά για τα ψώνια τους, να βγουν έξω από το σπίτι τους για άσκηση κτλ., αλλά να τους απαγορεύει να λατρεύουν τον Θεό.

Δεν πρέπει να τηρηθούν τα μέτρα ασφαλείας; 

Ασφαλέστατα! 

Η ολοσχερής απαγόρευση, όμως, στους πολίτες να εκκλησιάζονται και να μετέχουν των αχράντων μυστηρίων είναι παράλογη, αντισυνταγματική και καρπός ολιγοπιστίας.

*****

Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΤΗΝ Μ. ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ

_________

2.) Πολλές φορές σταθήκαμε κριτικά -και όχι σπάνια με ιδιαίτερη καυστικότητα- για τους οικουμενιστικούς ακροβατισμούς του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου. 

Αυτό ακριβώς μας υπαγόρευε η συνείδησή μας και θα τηρήσουμε ασφαλώς την ίδια στάση αν συνεχιστεί -όλα δείχνουν ότι θα συνεχιστεί- η κατά κρημνών οικουμενιστική πορεία του Παναγιώτατου και των άλλων Οικουμενιστών εν Φαναρίω, εν Μόσχα εν Ιεροσολύμοις, εν Αλεξανδρεία, εν Αντιοχεία κτλ..

Η κριτική μας, όμως, δεν πηγάζει από εμπάθεια προς τον Παναγιώτατο κ. Βαρθολομαίο και τους άλλους Οικουμενιστές, ούτε από εχθρότητα προς τον θεσμό του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Γι’ αυτό ασκούμε κριτική σε όσα αρνητικά αφορούν τον Παναγιώτατο, αλλά είμαστε πάντοτε πρόθυμοι να επαινούμε ότι ορθό και ευλογημένο κάνει ο Οικουμενικός Πατριάρχης, αλλά και οι άλλοι Οικουμενιστές.

Στην συγκεκριμένη περίπτωση θέλουμε να εκφράσουμε την βαθύτατη εκτίμησή μας για το γεγονός ότι ο Παναγιώτατος παρεβρίσκεται σε όλες ανεξαίρετα τις Θείες Λειτουργίες και Ακολουθίες της Μ. Τεσσαρακοστής την ώρα που πλείστοι όσοι αρχιερείς άλλων Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών αραίωσαν την παρουσία τους στο ναό.

Είναι πολύ ενθαρρυντικό και παρηγορητικό να βλέπεις, από το ιστολόγιο "Φως Φαναρίου”, τον Παναγιώτατο με την πατριαρχική Αυλή να προσεύχονται, με την σεμνότητα που χαρακτηρίζει το πατριαρχικό λειτουργικό ήθος της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, σε όλες τις Θείες Λειτουργίες και Ακολουθίες της Μ. Τεσσαρακοστής.

*****

3.) ΜΗΠΩΣ ΤΟ ΣΧΟΙΝΙ ΤΡΑΒΗΞΕ ΠΟΛΥ ΜΑΚΡΥΑ;

______

Διαβάσαμε, στο ιστολόγιο “Εξάψαλμος”, ρεπορτάζ του κ. Σωτήρη Τζούμα, τα ανεκδιήγητα που συνέβησαν στην Δράμα όταν οι αστυνομικοί χτυπούσαν έντονα την πόρτα του καθεδρικού ναού στον οποίο λειτουργούσε ο Σεβ. Δράμας Παύλος για να ελέγξουν αν υπήρχαν πιστοί στον ναό. 

Ο Σεβασμιώτατος δεν έχασε μεν την υπομονή ή την ψυχραιμία του, αλλά υπέδειξε με τον τρόπο του στα όργανα της τάξης ότι έβγαλαν το ξυνό με την συμπεριφορά τους. “Αφήστε με να τελειώσω την Θεία Λειτουργία και μετά ελάτε να με συλλάβετε”, τους είπε. 

Περιττόν να αναφέρω ότι ο Σεβασμιώτατος λειτουργούσε με την παρουσία δύο κληρικών και δύο ψαλτών μόνον.

Παρόμοιες εικόνες απείρου κάλλους συνέβησαν σε πολλούς ναούς της Ελληνικής Επικράτειας, όπως λ.χ. στην Πάτρα, όπως κατήγγειλε ο γνωστός αντιοικουμενιστής κληρικός π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος, έξω από τον ναό του οποίου υπήρχε περιπολικό της αστυνομίας όταν τελούσε την Ακολουθία του Ακαθίστου Ύμνου.

Οι απρέπειες αυτές πρέπει να σταματήσουν επειδή δεν περιποιούν τιμή σε κανένα.

*****

4.) Αξίζει να παρακολουθήσουμε σήμερα Δευτέρα 6 Απριλίου στις 9.00 το βράδυ την ενδιαφέρουσα εκδήλωση, από την ιστοσελίδα www.enoriaendrasei.gr, για τον μεγάλο -και εν πολλοίς άγνωστο στο ευρύ κοινό- σύγχρονο Άγιο της Εκκλησίας μας Αμφιλόχιο της Πάτμου για τον οποίο δυστυχώς λίγα γράφτηκαν και ειπώθηκαν. 

Ο σπουδαίος ιεραπόστολος Μητροπολίτης Γάνου και Χώρας Αμφιλόχιος (Τσούκος) πρώην Μητροπολίτης Νέας Ζηλανδίας -ο ένας εκ των ομιλητών της εκδήλωσης- είναι πνευματικό ανάστημα του Αγίου Αμφιλόχιου Μάκρη της Πάτμου. Γι’ αυτό είναι βέβαιο ότι θα αναφερθεί σε πολύ ουσιαστικά πράγματα που αφορούν τον Άγιο.

*****

6.) Τέλειο το σκίτσο του κ. Δημήτρη Χαντζόπουλου από την Εφημερίδα “Καθημερινή.” 

Δεν μπορούσε να είναι πιο εύγλωττο και πιο παραστατικό.

*****

7.) Ιδού πώς εκκλησιάζονται στην Γεωργία οι πιστοί χωρίς να παρακάπτουν τα περιοριστικά μέτρα της κυβέρνησης.

Γιατί δεν μπορεί να εφαρμοστεί η ίδια πρακτική στους ναούς της Ελλάδας, της Κύπρου και των άλλων Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών;

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΑΓΙΟΤΗΤΟΣ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΥ ΜΑΚΡΗ ΤΗΣ ΠΑΤΜΟΥ

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΑΓΙΟΤΗΤΟΣ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΥ ΜΑΚΡΗ ΤΗΣ ΠΑΤΜΟΥ

Του +Γρηγόριου Ἀρχιπελαγίτη

=====

Ποιό ἤτανε τὸ μυστικὸ τῆς ἁγιότητας τοῦ γέροντος Ἀμφιλοχίου; Εἶχε ζήσει τὴν περιφρόνηση τῶν ἀνθρώπων, τῶν συνασκητῶν του, καὶ αὐτὸ τὸν ἔκανε εὐτυχισμένο. Μέσα στὴν καταφρόνια τὸν ἔβλεπες εὐτυχῆ, χαρούμενο, ἀνεπιτήδευτο. Καὶ ὅλα αὐτὰ τὰ ὑπέμεινε μὲ ὑπομονή, μὲ καρτερία τῶν μελλόντων ἀγαθῶν, ἀγόγγυστα, ἀκατάκριτα. Οὐδέποτε, ἂν τοῦ λαλούσαμε τὰ ἄσχημα τῶν ἀδελφῶν, συμφωνοῦσε μαζί μας, ἀλλὰ ἔκλινε τὴν κουβέντα: «Ἒ τὸν εὐλογημένο. Ἐγκατάλειψη Θεοῦ ἔπαθε. Κάνετε προσευχή. Ἔχει ἀνάγκη νὰ τὸν καλύψουμε μὲ τὸ πιὸ πολύτιμο βλατίο ποὺ κρατᾶ κάθε ἄνθρωπος στὰ χέρια του.» […]

Ζοῦσε τὴν ἀκτημοσύνη καὶ τὴν φτώχεια ὅπως τὰ ὑποσχέθηκε στὴν μοναχική του κουρά. Δύο πράγματα ἄκουγες νὰ ψιθυρίζη: τὸ «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» καὶ «ἀδελφοί μου, ὑπάρχει χρεία ὑπομονῆς». Ὁ λόγος του ἦταν μετρημένος· οὔτε ὑπερβολὲς ἔλεγε οὔτε ὁράματα καὶ προφητεῖες. Δίδασκε μὲ τὴν παρουσία του ὅσα σπάνια ἀκοῦμε ἀπὸ ἀνθρώπους. Ἐκεῖνο ποὺ τὸν διέκρινε περισσότερο ἀπὸ τοὺς ἄλλους Γέροντες ἦταν ἡ εὐλάβεια. Σὲ ὅλη του τὴν ζωὴ σέβιζε καὶ μπροστὰ στὸν Θεὸ καὶ μπροστὰ στοὺς ἀνθρώπους. Ἔφυγε πλήρης ἔργων ἀγαθῶν.

Ταῖς τοῦ ὁσίου Ἀμφιλοχίου πρεσβείαις, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.

Η ΓΙΑΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΚΑΛΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ

Η ΓΙΑΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΚΑΛΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ!

=====

Ο γερ. Γρηγόριος καταγόταν από την Πάρο και ήταν απόφοιτος τού Πανεπιστημίου Αθηνών. Πριν από την Εγκαταβίωσή του στο Άγιον Όρος, μόνασε στην Πάρο και την Πάτμο, «παρά τούς πόδας» των άγιων Πατέρων Φιλόθεου Ζερβάκου καί Αμφιλόχιου Μακρή. 

Διετέλεσε Ηγούμενος τής Μονής Μυρτιάς και τής Μονής Προυσού στο Καρπενήσι. Μετά ενθρονίστηκε Ηγούμενος της αγιορείτικης Ιεράς Μονής Δοχειαρίου, την οποία αναστήλωσε, επάνδρωσε, και υπηρέτησε επί τέσσερις δεκαετίες. 

Δεόμενος και προσευχόμενος. Τα χέρια εκείνα, που ατέλειωτες ώρες κράτησε υψωμένα προς την Κυρία Γοργοϋπήκοο, δοξολογώντας, ευχαριστώντας και προσευχόμενος υπερ του σύμπαντος κόσμου.

Ένας από τους τελευταίους αγωνιστές της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού, ένας από τους τελευταίους πολέμιους του Οικουμενισμού και της εκκοσμίκευσης του Αγίου Όρους.

Σε μια από τις τελευταίες καταγεγραμμένες συνομιλίες του, σε  βίντεο που αναρτήθηκε στο διαδίκτυο της 28/9/18 ο Καθηγούμενος της Ι. Μ. Δοχειαρίου ομιλεί σε Μολδαβό προσκυνητή με παρρησία, περί του Πατριάρχου Κων/πόλεως Βαρθολομαίου, αλλά και της Ευρώπης.

Ομιλεί και ομολογεί, και επι της ουσίας μυστικώς θεολογεί, ο ομολογητής Αγιορείτης, ο Γρηγόριος ο Αρχιπελαγίτης ιδού ο λόγος της αληθείας:

''Την Ορθόδοξη Παράδοση των Πατέρων μας και άλλη παράδοση να μην ακολουθήσουμε. Οι παραδόσεις μας να μας βοηθήσουνε να συνεχίσουμε τη ζωή μας.

Η γιαγιά είναι πιο καλή από τον Πατριάρχη..!

Γι’ αυτό τους στέλνω ευχή και τους χαιρετάω από εδώ που είμαι και τους δίνω και ένα εν Χριστώ φίλημα. Πιο καλά είναι να συναντάς μία γιαγιά στο χωριό που πιστεύει από ένα Καθηγητή Πανεπιστημίου και από έναν Πατριάρχη που φιλάει την παντόφλα του Πάπα..!

Στη γιαγιά μετάνοια! Από τη γιαγιά να παίρνετε ευχή και συμβουλή...

Είναι φοβερό πράγμα, μέσα σε εκείνο το ζυγό της Τουρκοκρατίας τον φοβερό, τον άθεο, τον αντίχριστο, να κρατηθούμε χριστιανοί ορθόδοξοι και τώρα να τα απεμπολήσουμε όλα.

Να μη ξεχάσουμε πολλές φορές την ημέρα να κάνουμε τον σταυρό μας. 

Είναι ομολογία πίστεως ότι εγώ είμαι Ορθόδοξος και προσκυνώ την Αγία Τριάδα και ευχαριστώ τους Αγίους που περιφρουρούν τη χώρα μου. Θέλω να ’ρθώ στην Μολδαβία. Θα χαρώ να περπατήσω σε αυτά τα άγια χώματα...

“ΓΙΑΤΙ ΕΝΑΣ ΑΣΚΗΤΗΣ ΝΑ ΠΡΟΒΑΛΛΕΤΑΙ ΣΕ ΜΕΓΑΡΑ ΚΟΣΜΙΚΑ” Β΄

“ΓΙΑΤΙ ΕΝΑΣ ΑΣΚΗΤΗΣ ΝΑ ΠΡΟΒΑΛΛΕΤΑΙ ΣΕ ΜΕΓΑΡΑ ΚΟΣΜΙΚΑ”

Β΄

Του Γέροντα Γρηγόριου,

Καθηγούμενου Ι. Μ. Δοχειαρίου

=====

Ὅταν ἀκόμη εἶχα τὴν ὅρασή μου, ἐμελέτησα μία χριστουγεννιάτικη κάρτα, τὴν ὁποία εἶχε κυκλοφορήσει ἡ Μονὴ Βατοπεδίου, μὲ ἕνα κείμενο «ὑψηλῆς θεολογίας» τοῦ μακαριστοῦ Ἰωσήφ.  Περιεῖχε λέξεις ὅπως θεοσάρξ, θεοψυχή, κ.ἄ. Προσωπικὰ οὔτε ἤκουσα οὔτε διάβασα στοὺς ἁγίους Πατέρες τοὺς ὅρους αὐτούς.

Ἀποτάθηκα σὲ καθηγητὴ θεολόγο καὶ σὲ ἐπισκόπους τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ καθηγητὴς ἀπέφυγε νὰ σχολιάση τὸ κείμενο, μασώντας τὰ λόγια του. Πολὺ σύντομα βέβαια εἶδα νὰ κυκλοφοροῦν βιβλία του μὲ τὴν χορηγία τῆς «μεγίστης» Μονῆς καὶ ἐννόησα… Κάποιος ἐπίσκοπος μοῦ ἀπήντησε:  «Δὲν καταλαβαίνω τὶ θέλει νὰ πῆ, ἀλλὰ μᾶλλον ἐγὼ εἶμαι μικρὸς τὸν νοῦν καὶ δὲν κατανοῶ τὰ λεγόμενα ἀπὸ τοὺς ἁγίους». Ἕτερος ἐπίσκοπος ὅμως σχολίασε ἀναλυτικὰ τὸ κείμενο καὶ δὲν δέχθηκε ἐπ᾽ οὐδενὶ τοὺς καινοὺς ὅρους καὶ τὴν θολὴ θεολογία.

Ὁ τελευταῖα προβαλλόμενος ἀπὸ τὸ Μέγαρο Μουσικῆς μᾶς παρουσιάζεται καὶ ὡς θεολόγος καὶ ὡς φιλόσοφος. Εἶναι ἀρκετὲς οἱ καλές του συμβουλές, ἀλλὰ τὴν θεολογία του καὶ τὴν φιλοσοφία του τὴν ἔχει φτιάξει τόσο στρογγυλή, ποὺ μοιάζει μὲ ζούφιο κολοκύθι. Εἶναι μιὰ δύσκολη ἐποχὴ ποὺ πολλὲς μουρλάδες ἀκούγονται. 

Ὁ ὅσιος Ἀμφιλόχιος ἔλεγε: «Θεολογία δὲν σπούδασα καὶ δὲν ἔχω δυνατότητα νὰ θεολογῶ». Ἐνῶ ὁ σήμερον ὑμνούμενος καὶ ὑπερυψούμενος τράνεψε τὸν λόγο του στὴν φιλοσοφία καὶ στὴν θεολογία. Δὲν γνωρίζω ἂν κι ὁ ἴδιος καταλάβαινε τὶ ἔλεγε. Γι᾽ αὐτό, ἔχουμε ἀπηγχονισμένη σειρὰ θεολογικῆς σκέψης.

Δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ ἀρνηθῆ ὅτι ὁ Ἰωσὴφ εἶπε πολλὰ ἀκαταλαβίστικα, γιὰ νὰ μὴ χρησιμοποιήσω βαρύτερο χαρακτηρισμό. Ἀλλὰ δυστυχῶς ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου βουλώνει στόματα καὶ μὲ ἔχει κατακυριεύσει μεγάλη θλίψη καὶ ἀβάσταχτος πόνος. 

Δὲν φοβοῦμαι τοὺς τὰ χρήματα κρατοῦντας καὶ τὸν κόσμον ἐξουσιάζοντας σὰν ἄρχοντες, ὅπως εἶπε τὸ Εὐαγγέλιο. Δὲν μπορῶ νὰ σιωπήσω αὐτὰ ποὺ ἤκουσα νὰ μοῦ ἀναγινώσκουν πνευματικά μου παιδιά. Ἀρξώμεθα λοιπόν, τῶν δοξασιῶν τοῦ ἐν λόγῳ μεγάλου διδασκάλου, χωρὶς ἐμπάθεια, καὶ ἀναμένομεν ἀπαντήσεις ἀπὸ τὸν θεολογικὸ κόσμο, ἀκαδημαϊκὸ καὶ μή, μηδὲ τοῦ Παναγιωτάτου καὶ τοῦ Μακαριωτάτου ἐξαιρουμένων, ἀφοῦ ἰσχυρίσθηκαν ὅτι ἀπέκτησε καὶ τὸ χάρισμα τῆς θεολογίας ἄνωθεν.

Ἀπὸ τὶς θεολογικές του διατριβές, χωρὶς ἐμεῖς νὰ κάνουμε παρατηρήσεις ὡς ἀπαίδευτοι καὶ ἀνίδεοι θεολογικῶν γραμμάτων, ἐπισημαίνουμε καὶ δίδουμε στοὺς ἐπαΐοντες τῆς θεολογίας, περιμένοντας ἐξηγήσεις, τὰ ἑξῆς:

1.) "Κλίνας οὐρανούς ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο. Εἰς τὰς τέσσαρας αὐτὰς λέξεις περικλείεται ὅλον τὸ Εὐαγγέλιον. Ἀφοῦ ἔγινε ὁ Θεὸς Λόγος σάρξ, σημαίνει ὅτι ἡνώθη ὑποστατικῶς μετὰ τοῦ ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος ἀπὸ τοῦδε καὶ εἰς τὸ ἑξῆς ἔγινεν ἄνθρωπος, θεοσάρξ. Ἡ ἀνθρωπίνη σὰρξ τοῦ σαρκωθέντος Λόγου ἐν τῇ μυστικῇ ἀλλὰ πραγματικῇ ἑνώσει της μετὰ τοῦ Θεοῦ ζῆ καὶ ἀκτινοβολεῖ πάσας τὰς θείας τελειότητας. Δὲν ἔγινε μόνον σὰρξ ὁ Θεὸς Λόγος, φορέσας τὴν ἰδικήν μας φύσιν, ἀλλὰ καὶ ψυχήν, θεοψυχή. Ὁ ἄνθρωπος ἐδημιουργήθη ἀκριβῶς ἐξ ἀρχῆς θεοειδής, χριστοειδής, πνευματοειδής, καὶ ἑπομένως ἑνούμενος μετὰ τοῦ θεανθρώπου Λόγου, ἐπανακτᾶ εἰς ὅλον του τὸ εἶναι τὸν χαρακτῆρα τῆς θεοειδείας."

2.) "Ὁ Χριστὸς κατέβηκε σὰν πατέρας, φοράει τὴν διεφθαρμένη φύση ποὺ διεφθείραμε νὰ τὴν ἀνακαινίση, ὑποδύεται τὸν ρόλο τοῦ μετανοοῦντος, μπαίνει στὸν πρακτικὸ τρόπο τῆς ἐπιστροφῆς καὶ μᾶς ὑποδεικνύει πῶς νὰ γυρίσωμε πίσω.

Διὰ τῆς ἀναπλάσεώς του ἐκατέβη ἐδῶ μὲ μᾶς.

Ὅταν λοιπόν, ὅπως εἶπα, κρατήσωμεν τὴν πρακτικήν, ἔτσι, ἀνθιστάμενοι στὴν ἔννοιαν, στὴν κροῦσιν τοῦ παραλόγου, τότε ἀρχίζει ὁ φωτισμὸς στὸν νοῦν, ξυπνάει ὁ νοῦς καὶ δὲν πλανᾶται εὔκολα στὸν ἄσκοπον μετεωρισμόν. Ὅταν ἡ θεία Χάρις αὐτὸ τὸ διαπιστώση, ὅτι ὁ νοῦς αὐτὸς ἐξύπνησε καὶ πῆρε τὴν θέση του σὰν πρόσωπο, καὶ ὁ νοῦς εἶναι τὸ πρόσωπον, τότε ὑποτάσσεται ἡ Χάρις εἰς τὸν νοῦν, μυστήρια μυστηρίων. 

Κι ἄλλοτε σᾶς τὰ εἶπα αὐτά, ἀλλὰ σᾶς τὰ εἶπα συγχωνευμένα. Δὲν εἶναι παράξενα τοῦτα. Ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου ποὺ εἶναι πρόσωπον, εἶναι τὸ καθ᾽ εἰκόνα καὶ ὁμοίωσιν, εἶναι ὑπεράνω τῆς Χάριτος. Ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ εἶναι ἄκτιστος ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ, μέσῳ τῆς ὁποίας κατασκεύασε τὰ πάντα καὶ τὰ διοικεῖ. Ἀλλὰ αὐτὴ εἶναι ἐργαλεῖο, ὁ νοῦς εἶναι πρόσωπον, τόσον τὸ καθ᾽ εἰκόνα καὶ ὁμοίωσιν. 

Γι᾽ αὐτὸ καὶ τὸ φόρεσε ὁ Θεὸς Λόγος καὶ τὸ ἔχει ἀχώριστα στὴν αἰωνιότητα τῆς δόξης του, ὁ Πατὴρ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος."

3.) "Καὶ αὐτὸ ἀκόμα τὸ μοναστήρι ποὺ κατοικοῦμε μέσα εἶναι δημόσιο κτίριο καὶ μᾶς φιλοξενεῖ. Ἂν αὐτὸ γίνη ἡ αἰτία νὰ μᾶς παραβιάζη τὸ καθῆκον, θὰ τὸ κάψωμεν ἐμεῖς μὲ τὰ χέρια μας, βέβαια θὰ τὸ ἐξολοθρεύσωμεν. Τί χρειάζεται; Ἐντὸς ὀλίγου στοιχεῖα καυσόμενα λυθήσονται, ἐντὸς ὀλίγου ἀνακαινίζεται τὸ σύμπαν".

4.) "Κι ἔφθασε σὲ τόση ἀγάπη ἡ ἀπόλυτος ἔννοια τοῦ Θεοῦ, οὕτως ὥστε νὰ θυσιάση τὸν μονογενῆ του Υἱὸ γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου…Ἔρχεται λοιπὸν τώρα ὁ τρόπος, πρῶτον μὲν διὰ τοῦ αἵματός του πληρώνει τὴν δική μας ἐνοχή, τῆς ἰδικῆς μας παραβάσεως, μετὰ φοράει τὴν δική μας φύση, προσποιεῖται τὸν ρόλο τοῦ μετανοοῦντος καὶ μᾶς δείχνει πρακτικὰ τὸν τρόπο τῆς ἐπιστροφῆς".

5.) "Οἱ λαμπρότατοι Ἄγγελοι, ποὺ κρατοῦν εἰς τοὺς ὤμους τους τὴν παναγίαν θείαν Θεότητα καὶ δοξολογοῦν, ζηλεύουν διότι δὲν εἶναι ἄξιοι νὰ πάρουν αὐτὸ ποὺ πήραμε ἐμεῖς. Διότι ἐμεῖς ἐγίναμε ἀδελφοὶ τοῦ Κυρίου, τοῦ Πατρός, ἐνῶ αὐτοὶ ὑπηρέτες. Αὐτὰ νὰ μὴ τὰ ξεχνᾶτε, ἀδελφοί μου, γιατὶ θὰ εἶναι τὰ ἰσχυρώτερα ὀχυρώματα τῆς μάχης μας ἐναντίον τοῦ παραλόγου καὶ τῆς διαστροφῆς".

6.) "Ἄλλο εἶναι τὸ ζῶν, ἄλλο εἶναι τὸ ἔμψυχον. Ἔμψυχον γίνεται (τὸ ἔμβρυον) κατὰ τὴν Παλαιὰν Διαθήκην, κατὰ τὴν Γραφήν, γίνεται μετὰ τὴν ἐξεικόνισίν του, ὅταν πάρη τὴν μορφή, κατάλαβες;…γίνεται στὸν τρίτον μῆνα. Τότε λειτουργεῖ καὶ ἡ καρδιά του, κτυπάει, καὶ λειτουργεῖ ὁ ἐγκέφαλος, ἔχει ἀποκτήσει τὸν χαρακτῆρα τῆς προσωπικότητος. (Ἑπομένως πρὶν τὸν τρίτο μῆνα, ἐφόσον δὲν εἶναι ἔμψυχο, ἐπιτρέπεται ἡ ἔκτρωση!!!) Ἐὰν εἶναι ἀπὸ κεῖ καὶ ὕστερα, αὐτὴ εἶναι ζωντανό. Δηλαδὴ ἀπὸ κεῖ καὶ πέρα ὅμως εἶναι ἄδηλο δὲν ἔχει ὅραμα…"

(Ὄχι μόνον εἶχε τὶς ἀπόψεις του, ἀλλὰ καὶ εἰρωνευτικὰ μνημόνευε τοὺς ἱερομονάχους τοῦ Σταυροβουνίου, ποὺ στεροῦσαν τὴν θεία Κοινωνία σὲ αὐτοὺς ποὺ πρὶν τὸν τρίτο μῆνα ἔκαναν ἔκτρωση.) "Τώρα οἱ παπᾶδες λένε, οὔ, οὔ, οὔ, ἂν ἀκούσης τοὺς παπᾶδες τὶ λένε. Ἔχει καὶ κάποιους ἐκεῖ στὸ Σταυροβούνι, μὲ τὶ δογματισμοὺς ὁμιλοῦν… Ὡρισμένοι παπᾶδες στὸ Σταυροβούνι λένε ὅτι εἶναι φόνος νὰ προβῆ κάποιος σὲ ἔκτρωση μετὰ ἀπὸ τὴν πρώτη ἡμέρα τῆς σύλληψης καὶ τρομοκρατοῦν τὸν κόσμο").

Ο ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΔΟΧΕΙΑΡΙΤΗ ΣΤΗΝ ΚΗΔΕΙΑ ΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ

Η ΕΠΙΓΕΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΧΑΣΕ ΕΝΑ ΑΛΗΘΙΝΟ ΜΟΝΑΧΟ. 

ΤΟΝ ΚΕΡΔΙΣΕ, ΟΜΩΣ, Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Στο βίντεο, που προτάσσεται της ανάρτησης, ακούμε τον επικήδειο του Γέροντα Γρηγόριου Δοχειαρίτη στην κηδεία του μακαριστού Μητροπολίτη Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτη.

Η ομιλία του π. Γρηγορίου είναι αποκαλυπτική για το ήθος, τον βίο και την πολιτεία του μακαριστού φλογερού Ιεράρχη.

Είναι εξίσου, όμως, αποκαλυπτική για το ήθος του μακαριστού Γέροντα της Δοχειαρίου.

Ο π. Γρηγόριος δεν στρογγύλευε τα πράγματα.

Έλεγε τα πράγματα με το όνομα τους. Έλεγχε με παρρησία τους αρνητές και τους παραβάτες του Ευαγγελίου. Γι' αυτό και έκανε πολλούς εχθρούς χωρίς ο ίδιος να εχθρεύεται κανένα.

Αιωνία η μνήμη του αγωνιστή Μητροπολίτη Φλωρίνης Αυγουστίνου, του θρυλικού Καντιώτη.

Αιωνία η μνήμη του ενάρετου παλαιάς κοπής Γέροντα Γρηγόριου Δοχειαρίτη, άξιου πνευματικού τέκνου του Οσίου Αμφιλόχιου της Πάτμου και του οσιακής ζωής Γέροντα π. Φιλόθεου Ζερβάκου, αναστημάτων του Αγίου Νεκταρίου του θαυματουργού. 

Με την κοίμησή του το Άγιον Όρος και η επίγεια Εκκλησία έχασαν ένα πραγματικό μοναχό παλαιάς παραδοσιακής κοπής. 

Ένα ομολογητή Αγιορείτη, που πολέμησε -με την γραφίδα και την όλη βιοτή του- τον Οικουμενισμό, τους νεωτερισμούς, την εκκοσμίκευση και την εκπόρνευση του φρονήματος του Αγίου Όρους. 

Όχι μόνον από τους γόνους του φαύλου, πλανεμένου και θεομπαίκτη Ιωσήφ του Βατοπαιδινού, αλλά και από άλλους εκκοσμικευμένους και επιλήσμονες των μοναχικών τους υποσχέσεων Ηγουμένους, ιερομονάχους και μοναχούς του Αγίου Όρους.

Την ευχή του να έχουμε!

Ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΟΥ ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ

Ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΟΥ ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ

=====

Με θλίψη πληροφορήθηκα την οσιακή κοίμηση του Αρχιμανδρίτου Γέροντος Γρηγορίου, Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Δοχειαρίου.

Ο αείμνηστος Γέρων Γρηγόριος υπήρξε χαρακτηριστική πνευματική φυσιογνωμία του Αγίου Όρους, η οποία επεσφράγισε κατά τρόπο ιδιαίτερο και ανεξίτηλο τόσον την Αγιώνυμο Πολιτεία, όσο και τη Μονή του.

Μοναστής εκ νεαράς ηλικίας, είχε την ευλογία να μαθητεύσει κοντά σε έναν σύγχρονο Άγιο, τον Όσιο Αμφιλόχιο της Πάτμου, που πρόσφατα αγιοκατατάχθηκε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, αλλά και κοντά στον οσιακής μνήμης γέροντα Φιλόθεο τον Ζερβάκο.

Διακρινόταν για την ευλάβειά του προς την Παναγία, την Γοργοϋπήκοο, την αφοσίωσή του προς το μοναχικό και ιδιαιτέρως το αγιορείτικο ιδεώδες, την αγάπη του για τη θεία λατρεία, τη φιλοπονία και το πνεύμα διακονίας, την απλότητα, τον αυθορμητισμό και την αγάπη του για τον κάθε προσκυνητή, στο πρόσωπο του οποίου έβλεπε τον ίδιο τον Χριστό, ενώ χαρακτηριζόταν και για τον θαρραλέο πνευματικό του λόγο, δια του οποίου επεδίωκε να αφυπνίσει συνειδήσεις και να οικοδομήσει τον λαό του Θεού.

Υπήρξε ζηλωτής της Ορθοδόξου πίστεως και ακαταπόνητος εργάτης της αρετής και αυτό το πνεύμα το μετέδιδε και στα πνευματικά του τέκνα. Κατά την μακρά ηγουμενία του, επέτυχε να μετατρέψει τη Μονή Δοχειαρίου σε πραγματική πνευματική κυψέλη, ενώ δια πολλών κόπων και αγώνων συνέβαλε καίρια στην επιτυχή αναστήλωση ενός πανάρχαιου μοναστηριού, που κοσμείται δι’ ενός εκ των ωραιοτέρων Καθολικών του Αγίου Όρους. Αξίζει το μεγάλο αναστηλωτικό έργο, που επιτελέσθηκε, να συνεχιστεί και να ολοκληρωθεί με την ίδια αποτελεσματικότητα και επιτυχία.

Η Ελληνική Πολιτεία, την οποία έχω την εξαιρετική τιμή και ευθύνη να εκπροσωπώ ως πολιτικός Διοικητής του Αγίου Όρους, οφείλει στον Γέροντα Γρηγόριο μεγάλη ευγνωμοσύνη για σύνολη τη συμβολή του στην Αγιώνυμο Πολιτεία.

Είναι βέβαιο ότι ο Γέρων Γρηγόριος ο Δοχειαρίτης αφήνει δυσαναπλήρωτο κενό τόσο στην Αδελφότητα, όσο και στα πνευματικά του παιδιά εντός και εκτός Αγίου Όρους, που συνδέθηκαν πνευματικά με αυτόν και τον αγάπησαν βαθιά, ως ηγούμενο, αλλά και ως πνευματικό πατέρα και γέροντα.

Εύχομαι ταπεινά ο Κύριος, δια των πρεσβειών της Παναγίας της Γοργοϋπηκόου, την Οποία σε όλη του την ζωή διακόνησε αφοσίωση, να αναπαύσει τη μακαρία ψυχή του και να παρηγορήσει την απορφανισμένη Αδελφότητα και τα πνευματικά του τέκνα. Ας έχουμε την ευχή του!

ΠΗΓΗ:

Ρομφαία

ΑΓΙΟΣ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ ΠΑΤΜΙΟΣ, Η ΑΓΑΠΗ ΚΑΤΑΚΑΙΕΙ ΤΟ ΚΑΚΟ

Η συνεκτική δύναμη των σχέσεων των ανθρώπων είναι η αγάπη μας διαβεβαιώνει ο άρτι Αγιοκαταταχθείς Αμφιλόχιος της Πάτμου.

ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ ΑΓΙΟΥ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΥ ΜΑΚΡΗ ΤΟΥ ΝΕΟΦΑΝΟΥΣ Θ΄

ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ ΑΓΙΟΥ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΥ ΜΑΚΡΗ ΤΟΥ ΝΕΟΦΑΝΟΥΣ

Θ΄

=====

* Οι Ἅγιοι Πατέρες ὑπετάσσοντο μὲ ἁπλότητα σὰν μικρὰ παιδιὰ σὲ ὅ,τι τοὺς ἔστελνε ὁ Θεός, «Ἔτσι τὸ θέλεις, ἂς γίνει τὸ θέλημά σου».

* Ἡ φιλοξενία… ἡ μεγαλύτερη τῶν ἀρετῶν. Ἐπισύρει τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

* Στὸ πρόσωπο κάθε ξένου, παιδί μου, βλέπω τὸν ἴδιο τὸ Χριστό.

* Ἡ θλίψη εἶναι εὐάρεστη στὸ Θεὸ ἐφ᾿ ὅσον δέ μας ἀφαιρεῖ τὸ θάρρος ν᾿ ἀγωνιζόμαστε.

* Εἶναι ἀπαραίτητο καὶ συμφέρον νὰ γίνεται κατὰ περιόδους μία γενικὴ αὐτοεξομολόγηση (μνήμη ὅλων τῶν προτέρων ἁμαρτημάτων). Τὸ ἔκαναν καὶ οἱ Ἅγιοι.

* Χρειάζεται καλλιέργεια γιὰ νὰ ἔχουμε τὴν ἀγάπη πρὸς ὅλους μὲ τὸ μέτρο ποὺ θέλει ὁ Χριστός.

* Ὅλα τὰ ζητήματά σου νὰ τ᾿ ἀφήσεις στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ. Ὅ,τι θέλεις νὰ τὸ ζητὰς σὰν τὸ παιδὶ ἀπὸ τὸν πατέρα του.

* Ἡ εὐχὴ εἶναι δωρεὰ τοῦ Θεοῦ. Νὰ ζητᾶς πάντα μὲ ἐλπίδα.

* Δὲ θὰ μᾶς σώσουν, ἀδελφή μου τὰ ἔργα μας, ἀλλὰ τὸ ἄπειρο ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Ἀπόκτησε θάρρος καὶ ὑπομονὴ στὸν ἀγώνα σου.

* Σὲ φθονεῖ ὁ Σατανᾶς παιδί μου, γιατί ἄφησες τὸν κόσμο μὲ τὶς κοσμικὲς τιμὲς καὶ δόξες καὶ ἦρθες ἐδῶ μὲ τὴ θέλησή σου, στὸ στάδιο ποὺ θὰ μᾶς ὑποτιμήσουν, θὰ μᾶς περιφρονήσουν πολλοί…

ΠΗΓΗ:

Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Ὁ Γέροντας Ἀμφιλόχιος Μακρῆς. Μιὰ σύγχρονη μορφὴ τῆς Πάτμου.»