ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΠΑΣ! ΕΝΑΣ ΠΑΠΑΣ ΜΕ ΑΚΛΟΝΗΤΗ ΠΙΣΤΗ!
=====
Στα Ιωάννινα, κοντά στο ναό των Άγιων Αναργύρων του Κάστρου, ήταν το μικρό Φθισιατρείο με τους ετοιμοθάνατους φυματικούς.
Στα χρονιά 1938-1940 μετά τη Θεία Λειτουργία, ο π. Βενέδικτος Πετράκης πήγαινε κάθε Τετάρτη κι όποτε άλλοτε χρειαζόταν και κοινωνούσε τους αρρώστους.
Διηγείται ο κ. Μπάστας: «Ο νέος του ιερού άναψε τη λαμπάδα.
-Πάτερ, είμαστε έτοιμοι.
Ο λειτουργός δεν έδωσε απάντηση. Σήκωσε στα χέρια το άγιο Ποτήριο. Είχε τοποθετήσει μέσα την άγια λαβίδα και το ΄χε σκεπάσει με το άγιο κάλυμμα. Βγήκε απ’ την αριστερή θύρα του ιερού. Ο νέος με τη λαμπάδα αναμμένη προπορευόταν.
Βαδίσαμε κάπου τριάντα-σαράντα μέτρα. Ένα σπίτι με μισομαυρισμένους τοίχους μας περίμενε με μισάνοιχτη την πόρτα του. Ένα απ’ τα παιδιά έτρεξε και την άνοιξε διάπλατα.
Ο λειτουργός με τα τίμια Δώρα προχώρησε. Από κοντά του κι εμείς.
Μόλις μπήκα μέσα, ανατρίχιασα. Πού βρισκόμουν; Γύρω-γύρω κρεβάτια στο μεγάλο θάλαμο.
Και πάνω στα κρεβάτια… Τί μορφές ήταν εκείνες; Μάτια κλειστά ή μάτια που γυάλιζαν. Σκελετοί μοναχοί. Πεθαμένοι που ’χαν γυρίσει απ’ τον άδη.
-Αγαπητά μου παιδιά, ακούστηκε κρυστάλλινη η φωνή. Σας φέρνω το φως, σας φέρνω την ελπίδα, σας φέρνω τη χαρά. Κοιτάξτε με, τον Χριστό μας σας φέρνω. Η αγάπη τ’ ουρανού είναι κοντά σας. Ο δημιουργός του κόσμου θα ’ρθεί στη καρδιά σας. Σταθείτε μ’ ευλάβεια, μ’ ευγνωμοσύνη κι αγάπη.
«Σώμα Χριστού μεταλάβετε, πηγής αθανάτου γεύσασθε».
Η θεία Κοινωνία είναι το φάρμακο της ζωής και της αθανασίας. Όλοι έχετε εξομολογηθεί, όλοι να κοινωνήσετε.
Άχνα δεν έβγαινε. Είχαν θερμανθεί οι καρδιές. Ο πόνος τις είχε προετοιμάσει.
-Πρώτος θα κοινωνήσει ο Θανάσης, είπε ο ιερέας.
Πλησίασε προς το ακρινό κρεβάτι. Πλησιάσαμε κι εμείς. Ένα πτώμα βρισκόταν ριγμένο εκεί. Δυο σβησμένα μάτια κοίταζαν χωρίς τίποτε να μπορούν να εκφράσουν.
-«Μεταδίδοταί σοι το τίμιον και πανάγιον Σώμα και Αίμα του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, εις άφεσίν σου αμαρτιών και εις ζωήν αιώνιον».
Κινήθηκαν τ’ ακίνητα μάτια. Ζωήρεψαν. Έλαμψαν. Κοίτα, δυο στάλες κυλάνε πάνω στο πρόσωπο που μοιάζει με μαυρισμένο φούρνο. Η αγία λαβίδα φθάνει στα χείλη. Αλλά τα χείλη δεν κινούνται. Είναι νεκρωμένα τα χείλη.
-”Άνοιξε το στόμα, Θανάση. Ο Χριστός μας είναι, ο Θεός μας. Έρχεται να σου κάνει συντροφιά στο μεγάλο ταξίδι. Άνοιξε το στόμα, αδελφέ μου.
Άδικα ο π. Βενέδικτος παρακαλεί. Η άγια λαβίδα δεν θα προχωρήσει. Ο θείος μαργαρίτης μένει στα χείλη του ετοιμοθάνατου. Καταλαβαίνει ο Θανάσης, αλλά δεν μπορεί να βοηθήσει. Και τώρα, τί θα γίνει;
Ο ιερέας δεν δυσκολεύεται, δεν διστάζει. Παίρνει με τη λαβίδα απ’ το στόμα του φθισικού τη θεία Κοινωνία και τη φέρνει στα δικά του χείλη. Με ευλάβεια την καταλύει.
Οι γιατροί τρομάζουν και φωνάζουν:
-Μα, είναι στα καλά του αυτός ο παπάς ή τρελάθηκε; Πάει αυτός! Θα του έλθει αμέσως καλπάζουσα φυματίωση!
Ο π. Βενέδικτος έλεγε: “Η ζωή δεν μεταδίδει θάνατο!”.
Αλλά τί είναι τούτο; Είναι η απόδειξη. Είναι η πίστη. Οι φθισικοί είχαν ακούσει το λόγο του τον πατρικό. Όσο να ‘ναι όμως ο λόγος αφήνει κενά για την αμφιβολία. Η πράξη όμως; Η μεγάλη πίστη; Αυτή πείθει. Αυτή επιβάλλεται. Αυτή πετυχαίνει κατακτήσεις για τον Χριστό.
– Αυτός είναι παπάς!
-Πιστεύει με αληθινή πίστη ο παπάς.
-Δε φοβάται ο παπάς.
-Ο Χριστός είναι Θεός όταν δίνει τέτοια καρδιά στους παπάδες του…
Ανεβαίνουν οι ψίθυροι. Ανασαίνει ο θάλαμος τον ανασαμό της ζωντανής πίστεως. Η κατάνυξη, η ευλάβεια, βασιλεύουν σ’ όλες τις καρδιές.
Τούτοι οι βαριά άρρωστοι έχουν νικήσει πια το φόβο του θανάτου.
Πιστεύουν με ζωντανή, με καυτερή πίστη. Έχουν πίστη «ως κόκκον σινάπεως».
Πηγή: «Η Αγάπη στο εκτελεστικό απόσπασμα»
https://simeiakairwn.wordpress.com
Ἔτσι, μέ ἕνα ρεσιτάλ ἀνθελληνικῶν προκλήσεων εἰς βάρος τῆς Ἑλλάδας καί τῆς Ἑλληνικῆς Ἐθνικῆς Κοινότητας τῆς Βορείου Ἠπείρου, ξεκίνησαν ἀπό τά Τίρανα καί ὡλοκληρώθηκαν κοντά στά Ἑλληνοαλβανικά σύνορα οἱ ἐκδηλώσεις γιά νά … «τιμηθοῦν» τά 76 χρόνια ἀπό τήν δῆθεν «Γενοκτονία τῶν Τσάμηδων», πού διέπραξε ἡ … Ἑλλάδα!
Παράλληλα, προβάλλουν μέ ἐπιμονή τά αἰτήματά τους γιά … ἐπιστροφή τῶν «περιουσιῶν τους» καί γιά ἐλεύθερη μετακίνηση στήν Ἑλλάδα.
Νά σημειωθῇ ὅτι τά δημοσιεύματα τοῦ Τουρκικοῦ Τύπου ἔχουν ἀναδημοσιευθῆ καί ἀπό ἔγκυρους καί ἀξιόπιστους ἱστότοπους τῆς Ἀλβανίας.
Αν αληθεύουν, εκφράζω την σαφή αντίθεσή μου στην χρήση βίας για την διευθέτηση του προβλήματος της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου που απασχολεί, για δεκαετίες, το Άγιον Όρος, το Οικουμενικό Πατριαρχείο, τις εκάστοτε κυβερνήσεις της Ελλάδας και το εν γένει πλήρωμα της Εκκλησίας.
Η δυσφήμηση του μοναχισμού, της Ορθοδόξου Εκκλησίας, του Αγίου Όρους και του Οικουμενικού Πατριαρχείου θα είναι τεράστια ιδιαίτερα αν σημειωθούν θύματα κατά την επέμβαση της αστυνομίας.
Γιατί, λοιπόν, θα αποδυθούν στο άχαρι έργο της κατάληψης της Μονής και στην εξορία 110 μοναχών;
Δεν είναι φυσικό ότι θα δημιουργηθεί μεγάλος σάλος στα ΜΜΕ; 
Παράλληλα μάθαινα ότι ο Σεβ. Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας Μακάριος κατόρθωσε να επαναφέρει στους κόλπους της Εκκλησίας κληρικούς και λαϊκούς, οι οποίοι απεσχίσθησαν από την Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας, εξαιτίας των μεθοδεύσεων του αρχιοικουμενιστή Αυστραλίας κυρού Στυλιανού.
Καταρχήν επειδή ο Ιερομόναχος Δαμασκηνός είναι παραδοσιακός αντιοικουμενιστής Αγιορείτης, αλλά κυρίως για τον λόγο που ο Παναγιώτατος επικαλέστηκε για να τον θέσει άδικα, αντικανονικά και αυθαίρετα σε αργία.
Στο Κολυμπάρι, ο εκπρόσωπος τύπου του Οικουμενικού Πατριαρχείου, Αρχιδιάκονος π. Ιωάννης Χρυσαυγής, μετέφερε την θέση του Παναγιώτατου στους δημοσιογράφους ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης αναμένει το Άγιον Όρος να προσεύχεται για την ευόδωση της Συνόδου της Κρήτης και όχι να εκφράζει αντιρρήσεις γι’ αυτήν.!!! 
Ποιος, άραγε, παραπληροφόρησε τον Παναγιώτατο ότι δήθεν το Άγιον Όρος ως σύνολο, ο π. Δαμασκηνός και όλοι οι παραδοσιακοί κληρικοί, μοναχοί και λαικοί, δεν προσεύχονται, με όλη την θέρμη της καρδιάς τους, να φωτίζει ο Άγιος Θεός και τον Σεβ. Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας κ. Μακάριο και γενικά όλους τους Οικουμενιστές για να αποπτύσουν τις κακοδοξίες τους και να πορευθούν εν μετανοία το υπόλοιπο της ζωής τους, για να κερδίσουν την Βασιλεία των Ουρανών;
Η ουσία του θέματος είναι ότι ο Παναγιώτατος -δυστυχώς- έχει διαφορετικές προσδοκίες από τον μοναχισμό από ότι έχει η δισχιλιετής παράδοση της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Αφού, λοιπόν, στις μέρες μας κάνει θραύση η παναίρεση του Οικουμενισμού και η αίρεση του Νεονικολαιτισμού ο Παναγιώτατος όφειλε να είναι περήφανος για τους μοναχούς, αλλά και τους κληρικούς και τους λαϊκούς, που προασπίζονται την πίστη των πατέρων μας.
-Αγαπητά μου παιδιά, ακούστηκε κρυστάλλινη η φωνή. Σας φέρνω το φως, σας φέρνω την ελπίδα, σας φέρνω τη χαρά. Κοιτάξτε με, τον Χριστό μας σας φέρνω. Η αγάπη τ’ ουρανού είναι κοντά σας. Ο δημιουργός του κόσμου θα ’ρθεί στη καρδιά σας. Σταθείτε μ’ ευλάβεια, μ’ ευγνωμοσύνη κι αγάπη.
Πλησίασε προς το ακρινό κρεβάτι. Πλησιάσαμε κι εμείς. Ένα πτώμα βρισκόταν ριγμένο εκεί. Δυο σβησμένα μάτια κοίταζαν χωρίς τίποτε να μπορούν να εκφράσουν.
Καταρχήν η χάρη με την οποία ο Σεβ. Διοκλείας διηγείται περιστατικά από τις προσκυνηματικές του επισκέψεις στο Άγιον Όρος. 
Όχι επειδή ο Σεβασμιώτατος καταβάλλει κάποια προσπάθεια να μιλήσει με λόγια γλώσσα -το αντίθετο-, αλλά επειδή γνωρίζει σε βάθος την Αγγλική γλώσσα και του βγαίνει αυθόρμητα να χρησιμοποιεί μια ρέουσα γλώσσα που κυλά μαγευτικά σαν ρυάκι με τις πιο εύστοχες λέξεις.
Τέλος θα ακούσετε μια, επί της ουσίας, λακωνική, αλλά περιεκτική σύγκριση των σύγχρονων μοναχών του Αγίου Όρους με τους παλιούς μοναχούς που γνώρισε ο Σεβασμιώτατος το 1961, όταν πρωτοπήγε στο Άγιον Όρος.
Ο επικεφαλής της Αγγλικανικής Εκκλησίας, σύμφωνα με διεθνή μέσα, δήλωσε πως, υπό το πρίσμα του πρόσφατου κινήματος “Black Lives Matter”, η Εκκλησία της Αγγλίας πρέπει να επανεξετάσει τον τρόπο με τον οποίο απεικονίζεται ο Ιησούς σε αγάλματα και εικόνες.
“Σε πολλές εκκλησίες ανά τον κόσμο δεν βλέπεις έναν λευκό Ιησού, αλλά έναν μαύρο, έναν Κινέζο ή έναν άνδρα από τη Μέση Ανατολή” δήλωσε χαρακτηριστικά. Και, ενώ υποστήριξε πως δεν πρέπει να διαγράψουμε όλα όσα έχουμε στη δυτική παράδοση, εντούτοις ξεκαθάρισε πως “δεν είναι οι απεικονίσεις του Ιησού αυτές που λατρεύουμε, αλλά μάλλον μια υπενθύμιση της οικουμενικότητας του Θεού που έγινε τέλειος άνθρωπος”.
Πραγματικά κι εμείς το θαυμάζουμε αυτό. Αλλά τι θα μπορούσε να υπάρξει ισάξιο με τον Παύλο; Αυτός δεν άφησε πατρίδα και σπίτι και συγγενείς, αλλά τον ίδιο τον κόσμο για χάρη του Χριστού, ή καλύτερα, τον ίδιο τον ουρανό, και κάτι περισσότερο από τον ουρανό περιφρόνησε και ένα μόνο ζητούσε, την αγάπη του Χριστού.
Ο Αβραάμ ριψοκινδυνεύοντας την ζωή του, άρπαξε από τους βαρβάρους τον ανεψιό του. Ο Παύλος, όμως, δεν άρπαξε τον ανεψιό του, ούτε τρεις και πέντε πόλεις, αλλά ολόκληρη την οικουμένη, όχι από βαρβάρους, αλλά από τα ίδια τα χέρια των δαιμόνων, υπομένοντας καθημερινά άπειρους κινδύνους και παρέχοντας με τους δικούς του θανάτους πολλή ασφάλεια στους άλλους.
«Ὡς πρός τόν τρόπον μεταδόσεως τῶν ἀχράντων Μυστηρίων εἰς τούς πιστούς, ἡ Ἐκκλησία, σεβομένη τήν Ἱεράν Παράδοσιν, τήν συνυφασμένην ἀρρήκτως μέ τήν καθ' ἡμέραν ἐκκλησιαστικήν πρακτικήν καί κενωτικήν ἐμπειρίαν, διακρατεῖ τά ἀπό αἰώνων καί μέχρι σήμερον ἰσχύοντα, ὡς φύλαξ καί φρουρός ἀνύστακτος τῶν παραδοθέντων ὑπό τῶν Ἁγίων Πατέρων, καί οὐδεμίαν ἀνάγκην εὑρίσκει δι' ἀλλαγήν τοῦ τρόπου τούτου καί μάλιστα ὑπό τήν πίεσιν ἐξωγενῶν παραγόντων.»
Η οποιαδήποτε, λοιπόν, εκκλησιαστική οικονομία, ασκείται μόνον όταν συντρέχουν οι δυο ικανές και αναγκαίες συνθήκες:
Μιλάμε για οστεοκλαστικό χαστούκι στις οικουμενιστικές και νεωτεριστικές παρειές του Σεβ. Αρχιεπισκόπου Αμερικής Ελπιδοφόρου.
Γι’ αυτό το Οικουμενικό Πατριαρχείο εξέδωσε την πιο πάνω Ανακοίνωση που βάζει τα πράγματα στην θέση τους και καταφέρει οστεοκλαστικό χαστούκι στις παρειές του νεωτεριστή Αρχιεπισκόπου Αμερικής.
Πολύ δυσοίωνες οι προοπτικές. Ούτε που θέλω να σκέφτομαι τι θα συμβεί στην Ορθοδοξία όταν ο κ. Ελπιδοφόρος θα εκλεγεί Οικουμενικός Πατριάρχης, ο Σεβ. Βολοκολάμσκ Πατριάρχης Ρωσσίας και ο Σεβ. Μεσσηνίας Αρχιεπίσκοπος Αθηνών.
