Tuesday, November 30, 2010

ΕΝΑ ΠΡΩΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΗΝ 8Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΠΡΩΗΝ ΕΡΖΕΓΟΒΙΝΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ



ΕΝΑ ΠΡΩΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΗΝ 8η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΠΡΩΗΝ ΕΡΖΕΓΟΒΙΝΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟ ΣΕΒΑΣΜΙΟΤΑΤΟ ΠΡΩΗΝ ΡΑΣΚΑΣ ΑΡΤΕΜΙΟ


Του Παναγιώτη Τελεβάντου

===============


Δημοσιεύουμε πιο κάτω την εκτενή 8η επιστολή του Μητροπολίτη πρώην Ερζεγοβίνης Αθανάσιου (Γιέφτιτς) - μεταφρασμένη στα Ελληνικά ευτυχώς - προς το Σεβασμιότατο Μητροπολίτη πρώην Ράσκας Αρτέμιο.


Ως προς την ουσία των κατηγοριών κατά του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη πρώην Ράσκας ο μόνος αρμόδιος να απαντήσει φυσικά είναι ο ίδιος ο Σεβασμιότατος κ. Αρτέμιος.


Μόνον ο ίδιος μπορεί - και πρέπει - ασφαλώς να απαντήσει αν αληθεύουν οι κατηγορίες ότι έχει καταθέσεις σε τράπεζες της Ελλάδος και της Σερβίας και ακίνητα στο Βελιγράδι και μόνον ο ίδιος μπορεί να επαληθεύσει ή να διαψεύσει τον ισχυρισμό ότι αρνήθηκε να ανοίξει το τραπεζικό του απόρρητο επειδή είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο του δικαίωμα, όπως ισχυρίζεται ο Σεβασμιότατος πρώην Ερζεγοβίνης.


Αν αληθεύει η κατηγορία ότι αρνήθηκε να ανοίξει το τραπεζικό του απόρρητο είναι σοβαρότατη. Γι’ αυτό καλόν είναι να μάθουμε αν αυτή η δήλωση του Σεβασμιότατου Ράσκας έγινε εν συνόδω ή σε ιδιωτική συνομιλία. Αν έγινε εν συνόδω είναι καταχωρημένη στα πρακτικά; Αν είναι καταχωρημένη τα πρακτικά της συνόδου φέρουν την υπογραφή του Σεβασμιότατου κ. Αρτέμιου;


Ουδείς ορθόδοξος χριστιανός διανοείται να δεχθεί άμεσα ή έμμεσα το δόγμα της αοράτου Εκκλησίας. Ο Σεβασμιότατος κ. Αρτέμιος όμως - εξ όσων τουλάχιστον μάθαμε από τα δημοσιεύματα στα Ελληνικά - ουδέποτε έπαυσε να μνημονεύει τον Πατριάρχη Σερβίας ενώ ακόμη και τη φωτογραφία του Σέρβου Πατριάρχη έχει στον τόπο διαμονής του όπως δείχνουν πολλές φωτογραφίες που δημοσιεύθηκαν.


Πώς λοιπόν αποδέχεται το δόγμα της αοράτου Εκκλησίας και γιατί κατηγορείται ότι επιδιώκει να κάνει σχίσμα, αφού ο ίδιος επιμένει ότι δεν έχει τέτοια πρόθεση; Είναι ένα πράγμα να αρνηθεί κάποιος την κανονικότητα μιας συνοδικής απόφασης και άλλο να κάνει σχίσμα. Ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Αττικής και Μεγαρίδος κ. Νικόδημος λ.χ., παρόλον ότι σηκώνει το βάρος της αδικίας για 36 χρόνια, μνημονεύει σε κάθε λειτουργία “της Αγίας και Ιεράς ημών Συνόδου” - όπως μου ανέφεραν κατά πάντα αξιόπιστοι μάρτυρες - παρόλον ότι θεωρεί αντικανονικές και άδικες τις καταδικαστικές αποφάσεις της Συνόδου εναντίον του.


Οι ειδήσεις που έχουμε από τα Ελληνικά ΜΜΕ (δεν έχουμε φυσικά δυνατότητα άμεσης πρόσβασης στα Σερβικά μέσα ενημέρωσης) φέρουν το Σεβασμιότατο πρώην Ράσκας να μνημονεύει το Σέρβο Πατριάρχη κ. Ειρηναίο ακόμη και στη λειτουργία που τέλεσε στο Κόσοβο αλλά ακόμη και τώρα μετά την εκδίωξή του από το Κόσοβο. Είναι αναληθείς αυτές οι πληροφορίες; Αντιλαμβάνομαι ότι οι λειτουργίες έχουν μαγνητοσκοπηθεί. Επομένως είναι εύκολο να μας πουν οι Σερβομαθείς αν ο Σεβασμιότατος πρώην Ράσκας μνημονεύει ή όχι το Σέρβο Πατριάρχη όταν λειτουργεί.


Στην επιστολή του ο Σεβασμιότατος κ. Αθανάσιος αναφέρει ότι ένας μοναχός δεν δικαιούται να έχει προσωπική περιουσία επειδή έδωσε υπόσχεση ισόβιας ακτημοσύνης. Ουδείς φυσικά διανοείται να διαμφισβητήσει ότι η ακτημοσύνη είναι υπόσχεση που δίνει κάθε μοναχός με την κουρά του! Αυτό δα έλειπε να έχουμε μοναχούς να έχουν ακίνητα στην ιδιοκτησία τους και καταθέσεις σε τράπεζες!!!


Σε κάθε περίπτωση πρέπει να αναφέρουμε ότι ο ισχυρισμός ότι ο Σεβασμιότατος πρώην Ράσκας έχει καταθέσεις και ακίνητα συγκρούονται με τις πληροφορίες που διέρρευσαν ότι ούτε τα δικαστικά έξοδα της δίκης του π. Συμεών Βιλόφσκυ δεν είχε να καλύψει και ότι προς τούτο άλλοι έσπευσαν να προσφέρουν γενναιόδωρα.


Αν όντως ο Σεβασμιότατος πρώην Ράσκας και ο π. Συμεών Βιλόφσκυ έχουν καταθέσεις αστρονομικών ποσών - όπως ισχυρίζεται ο Σεβασμιότατος κ. Αθανάσιος - γιατί διακινδύνευσαν ακόμη και να εκδοθεί ο π. Συμεών στη Σερβία και δεν κατέβαλαν εξ ιδίων τα έξοδα;


Ο ισχυρισμός ότι ο Σεβασμιότατος πρώην Ράσκας διαθέτει δύο ακίνητα στο Βελιγράδι υποθέτω ότι μπορεί να επαληθευθεί με την παρουσίαση του τίτλου ιδιοκτησίας. Αν υπάρχουν τέτοιοι νόμιμοι τίτλοι τότε οι ισχυρισμοί του Σεβασμιότατου είναι έγκυροι. Αν όμως δεν υπάρχουν αυτοί οι τίτλοι ιδιοκτησίας των ακινήτων πού βασίζει τους ισχυρισμούς του ο Σεβασμιότατος πρώην Ερζεγοβίνης;


Ο Σεβασμιότατος κ. Αθανάσιος ισχυρίζεται επίσης ότι ο Μητροπολίτης πρώην Ράσκας εκλήθη κατ’ επανάληψη να παρουσιαστεί στη Σύνοδο και ότι ο Σεβασμιότατος ενέπαιζε τη σύνοδο. Αυτό φυσικά έρχεται σε κραυγαλέα αντίθεση με τους ισχυρισμούς του Σεβασμιότατου πρώην Ράσκας.


Φυσικό λοιπόν είναι να γεννάται η απορία αν αυτές οι κλήσεις για να παρουσιαστεί στη σύνοδο έχουν καταχωρηθεί στα πρακτικά της και αν είναι υπογραμμένες από το Σεβασμιότατο κ. Αρτέμιο.


Αυτές είναι κάποιες πρώτες σκέψεις στην 8η επιστολή του Σεβασμιότατου πρώην Ερζεγοβίνης προς τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη πρώην Ράσκας Αρτέμιο.


Θα χρειαστεί ίσως να επανέλθουμε.


*****



ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟ ΑΡΤΕΜΙΟ


Του Μητροπολίτη πρωήν Ερζεγοβίνης Αθανάσιου

=============



Το Ευαγγέλιο του Χριστού, Θεού και Σωτήρος ημών και άπαντος του ανθρωπίνου γένους, άρχισε, και αρχίζει πάντοτε εκ νέου, με την σωτηριοφόρο προς όλους μας κλήση: «Mετανοείτε και πιστεύετε εν τω Eυαγγελίω! Mετανοείτε· ήγγικε γαρ η βασιλεία των ουρανών.»(Μαρκ. 1,15. Ματ. 4,17).

Ο αδελφός μας Αρτέμιος, που εκάρη μοναχός πριν από πενήντα χρόνια (και εγώ δέκα ημέρες αργότερα) από τον αγ. Ιουστίνο τον Νέο, λέει τώρα, όταν η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Σερβίας, λόγω της επίμονης εκ μέρους του υπονομεύσεως της Ενότητος και Καθολικότητος της Εκκλησίας του Χριστού, και του ήδη δημιουργθέντος σχίσματος, με το να εισβάλλει ληστρικώς σε δύο μοναστήρια της Επισκοπής Ρασκοπριζρένης και να «λειτουργήσει» εκεί, καίτοι όντας υπό αργίαν, τον καθήρεσε και τον επανέφερε στην τάξη των μοναχών, πράγμα που σημαίνει ότι του υπενθύμισε εκείνη την αρχική και ποτέ παύουσα ευαγγελική μετάνοια, λέει λοιπόν, ότι επί πενήντα χρόνια «διακόνησε την Εκκλησία της Σερβίας» - το αν μετανοούσε όλο αυτό το χρονικό διάστημα, δεν το γνωρίζουμε, και φαίνεται ότι μάλλον όχι, τουλάχιστον την τελευταία δεκαετία – αυτός λοιπόν, τώρα θεώρησε πρέπον να καλέσει σε μετάνοια ολόκληρη την Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας, αναφέροντας ως πρόφαση τα λόγια του αββά Ιουστίνου: «υπάρχει διέξοδος σε όλα τα αδιέξοδα», ζητεί δηλαδή, μετάνοια μόνον από αυτούς, από τον Πατριάρχη δηλαδή και τους Επισκόπους, αλλά όχι μετάνοια από τον ίδιο, επειδή όλον αυτόν τον καιρό της επίμονης εναντίωσής του στο Άγιο Πνεύμα της εν Χριστώ ειρήνης και της εν τη Εκκλησία ενότητος, «την οποία /Εκκλησία/ διακόνησε» (όπως κόπτεται χωρίς να λέει ότι μόνασε χάριν της σωτηρίας του), δεν θεώρησε αναγκαίο, όλο αυτό το διάστημα, ούτε έστω μία φορά να μνημονεύσει την σωτηριοφόρο ευαγγελική μετάνοια. Αν όχι για κάποιον άλλο λόγο, αλλά τουλάχιστον χάριν των λόγων του Χριστού: «ιατρέ, θεράπευσον σεαυτόν».

Ο αδελφός Αρτέμιος, ο οποίος πριν 50 έτη ενεδύθη το ράσο της μετανοίας, τώρα το προτείνει και το προσφέρει στους άλλους, ως διέξοδο από την κατάσταση στην οποία ο ίδιος περιήλθε και κατήντησε, καίτοι θα ήταν πολύ ευκολότερο, απλούστερο και ευαγγελικώς σωτήριο και για τον ίδιο αλλά και για εμάς, να ξεκινούσε από τον εαυτό του, έχοντας τουλάχιστον ως αφετηρία, ως ταπεινή προσευχή τον της χαρμολύπης ύμνο: «της μετανοίας άνοιξόν μοι πύλας, Ζωοδότα Χριστέ».

Όχι, δεν το πράττει, παρά για πολλοστή φορά μέσω των ΜΜΕ - μέσω δηλαδή του παλαιόθεν προσφιλούς του τρόπου με τον οποίο ρίχνει στάχτη στα μάτια του κόσμου ( κάνοντας δηλαδή την “εξομολόγηση” όχι στους αδελφούς του και πατέρες, αλλά σε δημοσιογράφους, σε «νομικούς» και ακριβούς «δικηγόρους») - αντί, σύμφωνα με την αιώνια χαρισματική εμπειρία της Εκκλησίας, την εμπειρία των ευαγγελικώς συνειδητοποιημένων και υπευθύνων εκκλησιαστικών ανθρώπων και δη Αρχιλειτουργών, να υπακούσει στην ευαγγελική συμβουλή του Χριστού, την οποία η Μητέρα Εκκλησία του και Εκκλησία μας πολλές φορές έως τώρα έτεινε να εφαρμόσει σε αυτόν: «εάν δε αμαρτήση εις σε ο αδελφός σου, ύπαγε και έλεγξον αυτόν, εάν δε μη ακούση, παράλαβε μετά σου έτι ένα η δύο … εάν δε παρακούση αυτών, ειπέ τη εκκλησία…κ.τ.λ.» (Mt.18,15-17).

Ο αδελφός Αρτέμιος εχθές, ημέρα της εορτής των Αρχαγγέλων (και ημέρα της κουράς του), είπε ψέμματα ενώπιον Θεού και ανθρώπων λέγοντας, δημοσίως, ότι «δικάσθηκε αντισυνταγματικά και αντικανονικά», ότι δεν του δόθηκε καμμία ευκαιρία απολογίας, όπως ακόμη «και το ρωμαϊκό δίκαιο» επιβάλλει, και ότι το κατηγορητήριο που του προσάπτεται «δεν αποδεικνύει τίποτε»! κ.τ.λ. κ.ο.κ. (και όμως δεν έχει δώσει καμμία μέχρι τώρα απάντηση μέχρι τώρα στα αναφερόμενα ρητώς στο Συνοδικό κατηγορητήριο).

Ο Αρτέμιος και οι, δυστυχώς, μοιραίοι υποβολείς σύμβουλοι και συνεργάτες του του (αρχίζοντας από τον –μοιραίο για εκείνον- ήδη καθαιρεθέντα και αποσχηματοποιημένο Σ. Βιλόβσκι, έως και κάποιους οιονεί νομικούς και οιονεί κανονολόγους, που στο σύνολό τους είναι einai «δικηγόροι ξύλινοι» και ως προς την Εκκλησία του Χριστού «γραμματείς αγράμματοι», δεν θέλει να κατανοήσει ότι ο παραπάνω λόγος του Χριστού στο Ματθ. 18,15-17 έχει κατά κυριολεξία μεταφερθεί στον ιερό 74ο Αποστολικό Κανόνα (παρατίθεται στο κατηγορητήριό του), ο οποίος – θ. Κανών - μεταφέρει πιστά τον ευαγγελικό λόγο του Χριστού.

“Επίσκοπον κατηγορηθέντα… Εάν δε καλούμενος μη υπακούση, καλείσθω και δεύτερον, αποστελλομένων επ' αυτόν δύο επισκόπων. Εάν δε και ούτω μη υπακούση, καλείσθω και τρίτον, δυό πάλιν επισκόπων αποστελλομένων προς αυτόν.

Εάν δε και ούτω καταφρονήσας μη απαντήση, η Sύνοδος αποφαινέσθω κατ' αυτού τα δοκούντα· όπως μη δόξη κερδαίνειν φυγοδικών.(Το ίδιο περίπου λέει και ο 19ος Κανών της Συνόδου Καρχηδόνος και άλλοι Κανόνες, όπως και η μακραίωνη πράξη της Εκκλησίας, η οποία ταυτοχρόνως απαγορεύει την προσφυγή στα ρωμαϊκά και γενικά στα κοσμικά δικαστήρια, στα οποία αυτός ελπίζει).

Ο Αρτέμιος εκλήθη από την Ιερά Σύνοδο εις απολογίαν περισσότερες από τρεις φορές και περισσότερες από τρεις φορές ενέπαιξε τις, απαρτιζόμενες από δύο Επισκόπους, αποσταλείσες Συνοδικές Επιτροπές. Κατόπιν, αρχές Φεβρουαρίου του τρέχοντος έτους, βρέθηκε να εμπαίζει και τον neo Πατριάρχη και την Σύνοδο, κάνοντας τον ανήξερο, και έπειτα, δυστυχώς, συνέχισε να λέει αδιάντροπα ψέμματα, όπως αναιδώς και τώρα ψεύδεται, διότι αποκρύπτει την αληθεια των γεγονότων και των παραβάσεών του, κανονικών και οικονομικών.

Την εποχή που εστάλη η πρώτη Επιτροπή, τον Μαϊο του 2006, υπήρξα, ως μέλος της τότε Συνοδικής Επιτροπής, προσωπικά, μάρτυρας του εμπαιγμού ημών των ιδίων και της Συνόδου από πλευράς του Αρτεμίου, η δε πρώτη αυτή Επιτροπή είχε συσταθεί μετά τα πυρά/πυροβολισμούς/ που εξαπέλυσαν οι συνεργάτες του S. Vilovski εναντίον του γραμματέως της Επαρχίας, π. Σεργίου Στάνκοβιτς, των μικρών παιδιών(θυγατέρων) του και της πρεσβυτέρας του (το βράδυ του αγ. Γεωργίου του 2006 στο Ζβέτσαν, πλησίον της Μιτρόβιτσα), και τούτο επειδή ο π. Σέργιος, ως υπεύθυνος γραμματέας της Επισκοπής, άρχισε να αποκαλύπτει τις χρηματο-οικονομικές μηχανορραφίες και αδικοπραγίες του τότε πανίσχυρου επί της Επισκοπικής Επαρχίας και επί του ιδίου του Αρτεμίου Συμεών Βιλόβσκι και του κουμπάρου του P. Σούμποτιτσκι.

Όταν αυτή η φρικτή υπόθεση, πράξη τρομοκρατική μάλλον γνωστή μόνον από τον υπόκοσμο της μαφίας και όχι από την ιστορία της Εκκλησίας του Χριστού, ετέθη υπ’όψιν του Αρτεμίου από εμάς, αυτός το μόνον που έκανε ήταν να μειδιάσει ειρωνικά, και έτσι ειρωνικά φέρεται εδώ και καιρό καιρό όταν παρατίθενται ενώπιόν του οι αποδείξεις (π.χ. το ίδιο βράδυ, του αγ. Γεωργίου 2006, έσπευσε να δηλώσει:

«ένα είναι σίγουρο, ότι αυτά – τους πυροβολισμούς δηλαδή - τα έκαναν οι Αλβανοί», ενώ στην πραγματικότητα τα έκαναν πληρωμένοι γι’αυτό Σέρβοι, εκ των οποίων ένας, που το όνομά του είναι γνωστό (Ντάσιτς, αστυνομικός από το Πριλούζιε στο Κόσοβο), έχει καταδικασθεί και τιμωρηθεί με δύο χρόνια φυλάκιση, ωστόσο διέφυγε και σήμερα κρύβεται ζώντας με τον φόβο της συλλήψεως).

Η Σύνοδος της Ιεραρχίας του Μαΐου 2006, ομοφώνως εντέλλεται τον Επίσκοπο Αρτέμιο να απομακρύνει από το περιβάλλον του και από τις υπηρεσίες της Επισκοπής του, την μαφιόζικου χαρακτήρα ομάδα РАДЕ НЕИМАР ( αδελφοί Βιλόβσκι όπως και ο κουμπάρος τους Π. Σούμποτιτσκι) και να δικάσει εκκλησιαστικά τον Συμεών Βιλόβσκι.

Τότε, δυστυχώς, ο Αρτέμιος μας ενέπαιξε ασύστολα όλους, ακόμη και την ιεραρχία και τον Πατριάρχη, ενώ τον καιρό εκείνο ο Πατριάρχης Παύλος ήταν ήδη αρκετά άρρωστος.

Ο Αρτέμιος εξαπάτησε και τις επόμενες Επιτροπές που του απεστάλησαν, αλλά και αγνόησε, αψήφησε τις κλήσεις να προσέλθει στην Σύνοδο, γι’ αυτό και μετά την έκθεση της τελευταίας Επισκοπικής Συνοδικής Επιτροπής της 10ης Φεβρουαρίου του τρέχοντος, απομακρύνθηκε από την Επαρχία του (με απόφαση που ελήφθη από την Διαρκή Ι. Σύνοδο την 11η και υπεγράφη την 13η Φεβρουαρίου 2010, αλλά υπεγράφη και από τον ίδιο τον Αρτέμιο, την οποία υπογραφή του αρνήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου και εκ νέου στις 13 Οκτωβρίου, λέγοντας πως τότε έκανε λάθος που δέχθηκε να υπογράψει, και τώρα δεν μετανιώνει που την αποσύρει!

Προσέθεσε δε ότι εφ’ εξής δεν θα δέχεται καμία απόφαση της Συνόδου και της Ιεραρχίας, γι’ αυτό και του επεβλήθη αργία, την οποία κράτησε μόνον για ένα μήνα, αφού μετά άρχισε να «λειτουργεί»).

Ο φάκελος με το αποδεικτικό υλικό αυτής της τρίτης Επιτροπής ζυγίζει δεκάδες κιλά, η απόφαση δε της Συνόδου της Ιεραρχίας του Μαΐου 2010, επιβεβαίωσε τα πορίσματα της Επιτροπής και τις αποφάσεις της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, ενώ ο διασυρμός εξ αιτίας της διεξαγομένης δίκης (λόγω της έξωθεν εικόνος προς τον πολύπαθο καταληστευμένο λαό του μαρτυρικού Κοσσυφοπεδίου και Μετοχίου), συγκαταβατικά και χάριν “οικονομίας”, απεφεύχθη δια της αποφάσεως περί εφησυχασμού (θέσεως εις διαθεσιμότητα-αποβολής του από την Επισκοπή-), τουτέστιν περί συνταξιοδοτήσεως του επ. Αρτεμίου, ως μονίμου απομακρύνσεως από την Επισκοπική Επαρχία.

Κωμικοτραγική είναι η «ερμηνεία» του Αρτεμίου να αποδεχθεί το «εφησυχάζειν» αλλά όχι και την «συνταξιοδότηση», σαν να μην είναι το ίδιο, όπως και το να ζητάει μισθό από την Σύνοδο και όχι να συγκατατίθεται σε μία συνταξιοδότηση που του ανήκει!

Ωστόσο, και αυτό πρέπει να ειπωθεί ανοιχτά, γιατί εδώ βρίσκεται και το κυρίως θέμα: ο Αρτέμιος έχει και σήμερα μεγάλες καταθέσεις σε αρκετές σερβικές (Komercijalna Banka) και ελληνικές τράπεζες (Εθνική Τράπεζα, οδός Τσιμισκή 11, Θεσσαλονίκη) και αυτούς τους τραπεζικούς λογαριασμούς τους κρύβει όπως το φίδι κρύβει τα πόδια του.

Γι’αυτό θα ήταν εντιμότερο να μας πει πόσα χρήματα, προερχόμενα από - και προοριζόμενα για - το Κοσσυφοπέδιο, για τον φτωχό και πάντοτε πάσχοντα εκεί Λαό μας, έχει στους τραπεζικούς λογαριασμούς του ο ίδιος και ο Βιλόβσκι, καθώς επίσης να επιστρέψουν αυτά τα χρήματα στην πρώην Εκκλησιαστική Επαρχία τους (η οποία ανήκει στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Σερβίας και δεν είναι ιδιωτικό τους φέουδο, το οποίο μπορούν να λυμαίνονται με την συμμορία τους ακόμη και μετά την καταδίκη και την καθαίρεσή τους), στην οποία άφησαν χρέη περίπου ενός εκατομμυρίου ευρώ.

Ο νυν μοναχός Αρτέμιος, παρά τον μοναχικό του όρκο /την υπόσχεσή του στον Χριστό/ περί πτωχείας, πενίας, ακτημοσύνης, σε γραπτή απαίτηση της Ιεράς Συνόδου να επιδείξει τους τραπεζικούς λογαριασμούς του, απάντησε το απίστευτο: «Άραγε η Σύνοδος δεν γνωρίζει ότι κατ’αυτόν τον τρόπο παραβιάζει το Σύνταγμα της Σερβικής Δημοκρατίας, το οποίο εγγυάται την προσωπική ιδιοκτησία»!

Αν oχι για κάποιον άλλο λόγο, ο Αρτέμιος και μόνον για αυτήν, και αυτού του είδους απάντηση του προς την Ιερά Σύνοδο θα έπρεπε ενώπιον του Θεού, της Συνόδου και του Λαού του, να μετανοεί, επειδή, για να τα λέμε με το όνομά τους, εδώ πρόκειται περί κοινής κλοπής ξένων χρημάτων, αφού σύμφωνα με τους Ιερούς Κανόνες ο Επίσκοπος δεν έχει «ιδιωτική περιουσία και ιδιοκτησία» (αν και οι «κανονικο-νομικοί» υποκριτές συνεργάτες και υποβολείς του Αρτεμίου του ψιθυρίζουν, σαν σε αμαθή και αδαή περί τους Κανόνες, ότι «οι κανόνες αυτό δεν το απαγορεύουν»!).

Ακόμη δύο επισημάνσεις σε τούτη την επιστολή. Ο αδελφός Αρτέμιος ισχυρίζεται ότι οι αποφάσεις της Συνόδου της Ιεραρχίας και της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου «δεν είναι συνταγματικές, ούτε κανονικές», ενώ είναι ολοφάνερο ότι οι ισχυρισμοί του αυτοί είναι οι αποψιλωμένοι νοήματος!

Λες και η Σύνοδος οφείλει να λαμβάνει τις αποφάσεις της με τον τρόπο που αυτός αναμένει,αντιλαμβάνεται και ερμηνεύει, μη διακρίνοντας το ότι θέτει τον ίδιο του τον εαυτό μεγαλομανικώς υπεράνω της Συνόδου της Ιεραρχίας, η οποία αποτελεί τον μόνο αρμόδιο και θεόσδοτο ερμηνευτή της Κανονικής Παραδόσεως και είναι ο εκ του Παρακλήτου Πνεύματος παραδοθείς θεσμοθέτης αποστολικός, πατροπαραδοσιακός και καθολικός φύλακας και οδηγός της ζώσης ζωής της Εκκλησίας του Θεανθρώπου Χριστού, της Εκκλησίας των Άγίων Αποστόλων και Πατέρων, των οποίων σήμερα διάδοχοι είναι ο Πατριάρχης και οι Επίσκοποι σε τούτην την Εκκλησία του Λαού του Θεού, ο οποίος ονομάζεται και είναι ο Ορθόδοξος Σερβικός, Αγιο-Σαββικός, Αγιο-Νικολαϊκός, Αγιο-Ιουστινικός πιστός Λαός του Χριστού (και όχι μια χούφτα αστόχαστων, κατ’ όνομα μόνον «μοναχών», διαδηλωτών στους δρόμους και στα ΜΜΕ με το φθηνοκομματικό, σύνθημα: «Μία είναι η Αλήθεια - ο Δεσπότης Αρτέμιος!» παρά το του Ευαγγελίου ότι η Oδός και η Aλήθεια και η Zωή είναι ο Χριστός ο Θεάνθρωπος, (Ιω. 14,6)).

Ακόμη να προσθέσουμε, και αυτό είναι η δεύτερη, για αυτήν την φορά, επισήμανση σε τούτη την πικρή, ανοικτή και ειλικρινή επιστολή (όγδοη κατά σειράν έως τώρα), προς τον ακόμη αδελφό μας Αρτέμιο.

Αυτός ο αυτόκλητος και αυτοβασανισμένος «μάρτυρας», ο αυτοαποκαλούμενος «Επίσκοπος εν εξορία», μέσα στην μεγαλομανία του ισχυρίζεται, ότι για τον ίδιο οι Συνοδικές αποφάσεις «δεν έχουν καμμία σημασία και καμμία ισχύ» για τον ίδιο, προσθέτοντας για την ορθόδοξη εκκλησιαστική συνείδηση λόγια ακατανόητα, λέγοντας ότι δεν βρίσκεται σε σχίσμα: «δεν αποσχίσθηκα από κανένα.

Εξακολουθώ να βρίσκομαι εν ενότητι με την Mία, Αγία, Kαθολική και Aποστολική Εκκλησία, όπως και με τους αγίους Αποστόλους και αγίους Πατέρες» (εφημερίδα “НОВОСТИ” 22/11/2010)! Προφανώς μία τέτοια άποψη και ένας τέτοιος ισχυρισμός, μετά την καθαίρεσή του από την Σύνοδο της Ιεραρχίας (20.11.2010), καταδεικνύει την βαθειά πνευματική του πλάνη, την αυταπάτη ενός τραγικού Επισκόπου, τώρα πλέον τραγικού μοναχού, που χωρίς ίχνος προσωπικής μετανοίας, χωρίς ενδεχομένως ευαγγελική και ανθρώπινη συνείδηση, κάνει μαθήματα περί μετανοίας στην Σύνοδο των Επισκόπων, επί κεφαλής της οποίας είναι - σύμφωνα με την Αγία, Ευαγγελική, Καθολική Παράδοση της παναιωνίου Ορθοδόξου Εκκλησίας (συγκεκριμένα δε, σύμφωνα με τον 34ο Αποστολικό Κανόνα, τον οποίο επί σειρά ετών ο Αρτέμιος εκουσίως αγνοούσε και καταπατούσε) - η Αγιότητά του ο Πατριάρχης και οι κανονικοί Αρχιερείς των επισκοπικών Επαρχιών, και ως τοιούτοι αποτελούν την κανονική Συνοδικο-καθολική Ιεραρχία της Εκκλησίαs του Θεού στην Σερβία και στα εκκλησιαστικά μας εδάφη σε τούτη την βαλκανική χώρα, και όχι κάποια φανταστική, προτεσταντική, «αόρατη Εκκλησία», στην οποία φαντάζεται ότι ανήκει ο Αρτέμιος, με το παπικό του «αλάθητο» και επιπλέον «αναμάρτητο» και την επινοημένη, εικονική (virtuаl) «εκκλησιολογία» του, που δεν είναι τίποτε άλλο παρά προκάλυψη της πραγματικής σεκταριστικής νοοτροπίας της παρασυναγωγής του, και των 38 αποστησάντων από την Εκκλησία καλογήρων του (με μερικές παρόμοιες καλόγριες), πράγμα για το οποίο του έχω επίσης γράψει, άλλά και ως απάντησή του το μόνον που έκανε ήταν να μειδιάσει ειρωνικά, ο ειρωνευόμενος τα ιερά και τα όσια της Εκκλησίας του Σταυραναστασίμου Χριστού, όπως κάποτε μειδίασε ο σκαιός Διόσκουρος Αλεξανδρείας, όταν λόγω της τρις μη ανταποκρίσεως του στην κλήση της Συνόδου, εκθρονίσθηκε και καθαιρέθηκε, καίτοι επικαλούνταν του δικαιώματος του ως επιγόνου «του Κυρίλου του Μεγάλου», του Αγίου προκατόχου του.

Σε αυτήν την Ιερά Σύνοδο των Σέρβων Επισκόπων, τώρα είναι και κανονικώς εκλεγμένος Επίσκοπος Ράσκας, Πριζρένης και Κοσσυφοπεδίου-Μετοχίου ο μέχρι τώρα Βοηθός Επίσκοπος Λιπλιάνου Θεοδόσιος, τον οποίο πριν από δύο περίπου έτη ο Συμεών και ο Αρτέμιος προσπάθησαν να εκδιώξουν από το Μοναστήρι Ντέτσανι και από την Επαρχία.

Όμως η Ιερά Σύνοδος είχε ήδη από τότε διακρίνει το που έγκειται το εκκλησιαστικό-κανονικό ολίσθημα των Αρτεμίου και Συμεών, και ως εκ τούτου εξουσιοδότησε τον Θεοδόσιο να αναλάβει υπεύθυνα τις αναγκαίες αναστηλώσεις των κατεστραμμένων από τους βαρβάρους Αλβανούς εκκλησιών και μονών, των αγιασμάτων των καθημαγμένων γαιών του Κοσσυφοπεδίου-Μετοχίου, όπου αγίασαν οι Άγιοι Μεγαλομάρτυρες Στέφανοs και Λάζαροs και οι υπόλοιποι ομολογητές της Πίστεως στον Σταυρό και στην του Χριστού και ημετέρα Ανάσταση.

Η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας, λόγω της καταπατήσεως πλήθους Ι. Κανόνων-π.χ. ίδρυση Μονών σε ξένη Μητρόπολη, αγορά ιδιοκτήτων ακινήτων στο Βελιγράδι και αλλού, τα οποία είναι «γραμμένα» στο όνομά του, παραμονή και αντικανονική, βίαια εισβολή, την νύχτα της 18ης προς 19ης Νοεμβρίου, σε δύο Μοναστήρια της Μητροπόλεως Κοσσυφοπεδίου, η οποία Μητρόπολις είχε Κανονικό Τοποτηρητή και τώρα Κανονικό Επίσκοπο Ποιμενάρχη, το ότι εξακολουθούσε να λειτουργεί παρ’όλη την επιβολή σ’ αυτόν της αργίας, κ.ο.κ.- επανέφερε τον Αρτέμιο στο αρχικό σημείο της μοναχικής μετανοίας του, γεγονός που συμπτωματικά συνέπεσε με την 50η επέτειο της κουράς του, δίδοντάς του την δυνατότητα να επιστρέψει στην ευαγγελική αφετηρία της κοινής ημών σωτηρίας- της πανσωτηριοφόρου μετανοίας, καθιστώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο τον εαυτό του το αληθινό πρότυπο και οδηγό των περί αυτόν δύο-τριών δεκάδων ψευδοζηλωτών, κατ’ επίκλησιν μοναχών, η καλλίτερα περιπλανώμενων τυχοδιωκτών, οι οποίοι από τον αληθινό ορθόδοξο μοναχισμό δεν ενστερνίσθηκαν ούτε καν τα αρχικά γράμματα του ύμνου με τον οποίο αρχίσαμε τούτη την επιστολή: «Της μετανοίας άνοιξόν μοι πύλας Ζωοδότα».

Ι. Μ. Τβέρντος, των Αγ. Αρχαγγέλων 2010.

+Επ. Αθανάσιος, εφησυχάζων Ερζεγοβίνης.


ΔΥΟ ΦΑΡΟΙ! ΕΝΑΣ ΘΕΟΛΑΜΠΗΣ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΕΣΒΕΣΜΕΝΟΣ


ΔΥΟ ΦΑΡΟΙ!

ΕΝΑΣ ΘΕΟΛΑΜΠΗΣ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΕΣΒΕΣΜΕΝΟΣ

======

Ὁ π. Φ. Φάρος λέει:

Γιὰ τὴν ἔκπτωση τοῦ ἔρωτα μιλάει στὸ «Βῆμα» ὁ ἱερέας, ψυχοθεραπευτὴς καὶ συγγραφέας πατέρας Φιλόθεος Φάρος. «Ὁ Χριστὸς δὲν μίλησε ποτὲ εὐθέως γιὰ τὴν ἐρωτικὴ συνεύρεση καὶ δὲν ἀσχολήθηκε μὲ τὶς ἐρωτικὲς παρεκτροπές. Δὲν θεώρησε θανάσιμο ἁμάρτημα τὴν ἐρωτικὴ λειτουργία, ἀλλὰ πράγματα ποὺ ἐμεῖς ἀγνοοῦμε ἐντελῶς στὶς μέρες μας, ὅπως τὴν ὑποδούλωση στὰ ὑλικὰ πράγματα», τονίζει στὸ «Βῆμα», μὲ τὴ διπλὴ ἰδιότητα τοῦ ἐπὶ δεκαετίες ψυχοθεραπευτῆ καὶ τοῦ ὀρθόδοξου ἱερέα ὁ πατέρας Φιλόθεος Φάρος, καὶ ἐξηγεῖ ὅτι «τὸ νομικίστικο πνεῦμα δὲν μπορεῖ νὰ ἔχει θέση στὴν ὑγιῆ χριστιανικὴ παράδοση». Γιὰ τὴν ἐπικράτηση αὐτοῦ τοῦ νομικίστικου πνεύματος ὅλοι ἔχουν εὐθύνη στὴν Ἐκκλησία, πιστοὶ καὶ κληρικοί. «Οἱ πιστοὶ ἀπαιτοῦν ἀπὸ τὸν ἱερέα νὰ εἶναι τέλειος. Ὅταν ἀποκαλύπτεται ὅτι δὲν εἶναι καὶ κρίνεται ἡ ἐπαγγελματική του ὀντότητα, ὁ ἱερέας ψάχνει νὰ βρεῖ ἕναν τρόπο νὰ φαίνεται τέλειος. Προβάλλει λοιπὸν τὴν ἐρωτικὴ ἁμαρτία ὡς μέγιστη, διότι μπορεῖ νὰ γίνει κρυφά, ἀκόμη καὶ σὲ ἐπίπεδο διάθεσης, τὴν στιγμὴ ποὺ ὁ πλοῦτος καὶ ἡ χλιδὴ δὲν κρύβονται. Ἐπικεντρώνει συνεπῶς τὴν προσοχή του σὲ ἄλλα πράγματα γιὰ νὰ ἐξασφαλίσει τὴν ἀπαραίτητη- ψευδῆ- τελειότητα. Ἀπὸ τὴν ἄλλη, ἂν θέλουμε νὰ ἐξουσιάζουμε τοὺς ἀνθρώπους δὲν ὑπάρχει ἀποτελεσματικότερος τρόπος ἀπὸ τὸ νὰ ἐλέγχουμε τὸν ἐρωτισμό τους, τὴν πιὸ καίρια ἀνθρώπινη πραγματικότητα. Ἡ ἁμαρτία λοιπὸν ποὺ συνδέεται μὲ τὸν ἔρωτα ἀποτελεῖ δημιούργημα τῆς νεύρωσης καὶ τοῦ κινήτρου τῆς ἐκμετάλλευσης ἢ τῆς ἀπάτης». «Ὁ ἔρωτας δὲν εἶναι μία αὐτονομημένη λειτουργία κάποιων ὀργάνων τοῦ σώματος», ὑπογραμμίζει ὁ πατέρας Φιλόθεος. Καὶ ἐξηγεῖ: «Ὅταν κανεὶς περιορίζεται στὴν φυσικὴ σεξουαλικὴ παρόρμηση καὶ δὲν προχωρεῖ στὴν ἐπιλογὴ τῆς κοινωνίας, δηλαδὴ τῆς ἐμπειρίας κοινῶν πραγμάτων καὶ τῆς ψυχικῆς ἕνωσης, διαστρέφει τὸν ἔρωτα καὶ τὸν μετατρέπει σὲ λαγνεία. Ἐκεῖ ἔγκειται ἡ ἁμαρτία, διότι τότε ὁ ἄλλος δὲν εἶναι πρόσωπο ἀλλὰ ἀντικείμενο πρὸς χρήση. Αὐτὸ μπορεῖ νὰ γίνει καὶ ἐντὸς τοῦ γάμου. Καὶ τότε εἶναι ἀκόμη πιὸ χυδαῖο, διότι δὲν μιλᾶμε πιὰ γιὰ ἕναν ἄγνωστο ἀλλὰ γιὰ τὸν σύντροφο, τὸν πατέρα ἢ τὴν μητέρα τῶν παιδιῶν μας», δηλώνει.


Ὑπὸ αὐτὴν τὴ θεώρηση, ὅταν ἐρωτᾶται γιὰ τὸ ζήτημα τῶν προγαμιαίων σχέσεων, ὁ 80χρονος πολυγραφότατος πνευματικὸς ἀντιδρᾶ.
«Ἡ σύγχρονη ἀντίληψη περὶ πορνείας, ποὺ περιλαμβάνει κάθε ἐρωτικὴ ἐπαφὴ ἐκτὸς γάμου, εἶναι ἀνακριβής. Τὴν ἐποχὴ τοῦ Εὐαγγελίου ἀφοροῦσε τὴν
ἐπίσκεψη (Σημ. Χ.Β.: δηλ. γιὰ γλυκὸ τοῦ κουταλιοῦ ! Τί καλοδιαλεγμένη λέξη! Ἄκου “ἐπίσκεψη”!) ἑνὸς ἄντρα σὲ κάποιο οἶκο ἀνοχῆς. Μόνο οἱ παπάδες χρησιμοποιοῦν στὶς ἡμέρες μας τὸν ὅρο “προγαμιαῖες σχέσεις”. Δὲν σημαίνει τίποτα, παρὰ μόνο γιὰ κάποια νευρωτικὰ ἄτομα, τὰ ὁποῖα ἔχουν δυσκολία μὲ τὸν ἔρωτα καὶ λένε “δὲν μπορῶ νὰ ἔχω ἐρωτικὲς ἐπαφές, γιατί τὸ ἀπαγορεύει ὁ παπάς”».

ΠΗΓΗ: ἐφημ. «ΤΟ ΒΗΜΑ», 28.11.10 (http://www.tovima.gr/)


Καὶ ὁ ἅγ. ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ λέει:

«Τί οὖν, φησίν, ὅταν πορνεύῃ; Ζεῦξον ἀνδρί, περίελε τῆς πορνείας τὰς ὑποθέσεις, µὴ συγχώρει ὑπερµαζᾶν». (Εἰς Ἐφεσ., ὁµιλ. ΙΕ´, 3, ΕΠΕ 21, 92 MG 62,110). Τί νὰ τὴν κάνω λοιπόν, θὰ πεῖ κανείς, ὅταν πορνεύει; Πάντρεψέ την, ἐξάλειψε τὶς αἰτίες τῆς πορνείας, µὴ τῆς ἐπιτρέπεις νὰ ζεῖ τρυφηλὸ βίο.

«Ἐκεῖθεν ἡ κακία δυσανάσπαστος γίνεται, ὅτι οὐδεὶς τῶν παίδων προνοεῖ, οὐδεὶς περὶ παρθενίας αὐτοῖς διαλέγεται, οὐδεὶς περὶ σωφροσύνης, οὐδεὶς περὶ ὑπεροψίας χρηµάτων καὶ δόξης, οὐδεὶς ταῦτα καὶ τὰ ἐν ταῖς Γραφαῖς παρηγγελµένα». (Περὶ κενοδοξίας καὶ ἀνατροφῆς τῶν τέκνων, 17, ΕΠΕ 30, 638). Ὁ λόγος γιὰ τὸν ὁποῖον ἡ κακία δύσκολα ξερριζώνεται ἀπὸ τὴν ψυχή, εἶναι ὅτι κανεὶς δὲν φροντίζει µὲ ἐπιµέλεια γιὰ τὰ παιδιά του, κανεὶς δὲν διαλέγεται µαζί τους γιὰ τὴν ἁγνότητα, κανεὶς γιὰ τὴν σεµνότητα, κανεὶς γιὰ τὴν καταφρόνηση τῶν χρηµάτων καὶ τῆς δόξας, κανεὶς γιὰ τὶς θεῖες ἐντολές, ποὺ περιέχονται µέσα στὴν Ἁγία Γραφή.

«Διὰ τοῦτο καὶ ὁ κοινὸς ἡμῶν Δεσπότης, ἰδὼν τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως τὴν ἀσθένεια, τὸν γάμον ἐνομοθέτησεν, ὥστε τῆς παρανόμου ἡμνᾶς μίξεως ἀπαγαγεῖν. Μὴ τοίνυν ἀµελῶµεν τῶν νέων, ἀλλ᾽ ἰδόντες τῆς καµίνου τὴν πυράν, πρὶν ἢ εἰς ἀσέλγειαν ἐγκυλισθῆναι, σπουδάζωµεν κατὰ τὸν τοῦ Θεοῦ νόµον αὐτοὺς συνάπτειν πρὸς γάµον, ἵνα καὶ τὰ τῆς σωφροσύνης αὐτοῖς διατηρῆται καὶ µηδεµίαν λύµην δέξωνται εξ ἀκολασίας, ἔχοντες ἀρκοῦσαν παραµυθίαν καὶ δυνάµενοι τῆς σαρκὸς τὰ σκιρτήµατα καταστέλλειν καὶ κολάσεως ἐκτὸς εἶναι». (Εἰς Γέν., ὁµιλ. ΝΘ´, 3, ΕΠΕ 4, 532 MG54, 517-518). Γι ᾽ αὐτὸ ἀκριβῶς καὶ ὁ κοινὸς Κύριός μας, βλέποντας τὴν ἀδυναμία τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, ἐνομοθέτησε τὸν γάμο, ὥστε νὰ μᾶς ἀπομακρύνει ἀπὸ τὴν παράνομη συνουσία. Ἂς µὴ παραµελοῦµε λοιπόν τοὺς νέους, ἀλλὰ ἀφοῦ δοῦµε τὴν φωτιὰ τῆς καµίνου (τὴν δύναµη τοῦ πάθους), πρὶν κυλισθοῦν στὴν ἀνηθικότητα, ἂς φροντίζουµε νὰ τοὺς συνάπτουµε µὲ γάµο, σύµφωνα µὲ τὸ νόµο τοῦ Θεοῦ, ὥστε καὶ ἡ σωφροσύνη τους νὰ διατηρεῖται καὶ καµιὰ βλάβη νὰ µὴ δεχθοῦν ἀπὸ τὴν ἀκολασία, νὰ ἔχουν ἀρκετὴ παρηγοριὰ καὶ νὰ µποροῦν νὰ συγκρατοῦν τὰ σκιρτήµατα τῆς σάρκας καὶ νὰ µὴ τιµωρηθοῦν.

«Ἀκουέτω τὰ κατὰ τὸν Ἰωσὴφ πάντα συνεχῶς· µανθανέτω λοιπὸν τὰ περὶ τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, ὅσος τοῖς σωφρονοῦσιν ἀπόκειται µισθός. Ἐπαγγέλου καὶ νύµφην ὡραίαν ἄξειν αὐτῷ καὶ τοῦ κλήρου ποιῆσαι διάδοχον. Πάντα ἀπείλησον, ἂν ἴδῃς τἀναντία καὶ λέγε πρὸς αὐτόν: «οὐκ ἐπιτευξόµεθα, παιδίον, γυναικὸς ἐναρέτου, ἐὰν µὴ πολλὴν ἐπιδείξῃ τὴν φυλακὴν καὶ τῆς ἀρετῆς τὴν ἐπίδοσιν καὶ ὡς ἂν καρτερήσῃς, ταχέως σε ἐπὶ γάµον ἄξω». (Περὶ κενοδοξίας καὶ ἀνατροφῆς τῶν τέκνων, 61, ΕΠΕ 30, 676). Ἂς ἀκούει συνεχῶς τὴν ἱστορία τοῦ Ἰωσὴφ µὲ ὅλες τὶς λεπτοµέρειες. Ἂς µαθαίνει ὅσα ἀναφέρονται στὴν βασιλεία τῶν οὐρανῶν, πόση δηλαδὴ ἀµοιβὴ περιµένει τοὺς σώφρονες καὶ ἁγνούς. Νὰ τοῦ ὑπόσχεσαι ὅτι θὰ τὸν νυµφεύσεις µὲ ὡραία γυναίκα καὶ ὅτι θὰ τὸν ἀφήσεις κληρονόµο τῆς περιουσίας σου. Ἂν ὅµως δεῖς νὰ κάνει τὰ ἀντίθετα ἀπὸ ἐκεῖνα ποὺ τὸν συµβούλεψες, ἀπείλησέ τον µὲ κάθε τρόπο καὶ πές του: «Παιδί µου, δὲν θὰ µπορέσουµε νὰ βροῦµε γιὰ σένα ἐνάρετη γυναίκα, ἂν δὲν ἐγκρατευθεῖς καὶ δὲν παρουσιάσεις ἐπίδοση στὴν ἀρετή. Ἂν ὅµως ὑποµείνεις, γρήγορα θὰ σὲ νυµφεύσω».

ΣΧΟΛΙΟ «Χριστιανικής Βιβιλογραφίας»: Ἡ σύγκριση αὐτόματη. Στὸν ὁρίζοντα τῆς συνεντεύξεως τοῦ π. Φάρου δὲν πολυφαίνεται Θεός, δὲν ὑπάρχει βασιλεία τῶν οὐρανῶν, δὲν ὑπάρχει σωφροσύνη, δὲν ὑπάρχει ἀγωγὴ ἀρετῆς, δὲν ὑπάρχει γάμος, δὲν ὑπάρχει ἴχνος ὀρθοδόξου ἀνθρωπολογίας. Μόνο ἰησουίτικη ἑρμηνεία καὶ ψυχοθεραπευτικὲς δολιχοδρομίες, ἀναμεμιγμένες μὲ πολλὴ ὑπεροψία.

ΠΗΓΗ:

Χριστιανική Βιβλιογραφία

Η ΣΥΓΚΛΗΤΟΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ











Η ΣΥΓΚΛΗΤΟΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ

======


Η Σύγκλητος του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών ύστερα από διεξοδική συζήτηση για το Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας σε συνδυασμό και με την επιστολή του Υφυπουργού Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, κ. Ι. Πανάρετου αποφάσισε τα εξής:


1.) Με την επιστολή του ο κ. Υφυπουργός επιχειρεί μια πρωτοφανή ωμή και βάναυση παρέμβαση στο αυτοδιοίκητο του Πανεπιστημίου και στην επιστημονική του αυτοτέλεια. Η Σύγκλητος δεν συμμερίζεται την τακτική της μετωπικής αντιπαράθεσης, που εγκαινιάζει ο Υφυπουργός με το ύφος και το πνεύμα της επιστολής του, και εκφράζει την ανησυχία της μήπως είναι αυτή δείγμα μιας ανάλογης αντίληψης για τα κρίσιμα θέματα της Ανώτατης Εκπαίδευσης και του χαρακτήρα του Δημόσιου Πανεπιστημίου, τα οποία αυτόν τον καιρό το Υπουργείο έχει θέσει σε διαβούλευση.


2.) Η επιστολή του Υφυπουργού δεν στοχεύει μόνο στην αποτύπωση φαινομένων οικογενειοκρατίας, αδιαφάνειας και αναξιοκρατίας, τα οποία το ίδιο το Πανεπιστήμιο έχει καταδικάσει, αλλά και στη σπίλωση του συνόλου των μελών Δ.Ε.Π. του Τμήματος. Οι εμπεριεχόμενες στην επιστολή προσωπικές διαπιστώσεις και οι ανεπίτρεπτες γενικεύσεις στοχεύουν εκτός των άλλων και στην επιρροή της κοινής γνώμης, ώστε να παγιωθεί η στρεβλή πεποίθηση ότι το Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας και ολόκληρο το οικοδόμημα του δημόσιου Πανεπιστημίου είναι σαθρό, αδιαφανές και κοινωνικά αδιάφορο. Αυτό δηλώνει π.χ. η απερίφραστα διατυπωμένη πεποίθηση του Υφυπουργού, ότι όλα τα μέλη ΔΕΠ του Τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας είναι μεταξύ τους «συγγενείς πάσης φύσεως», όταν μεταξύ αυτών μόνο δύο έχουν συγγενική σχέση και αυτή εξ αγχιστείας. Η απόφαση κατάργησης ενός Πανεπιστημιακού Τμήματος δεν μπορεί να χρησιμοποιείται στην επιστολή του Υφυπουργού ως μέτρο πολιτικού εντυπωσιασμού υπό το βάρος γεγονότων και παρανομιών που συνέβησαν στο συγκεκριμένο Τμήμα κατά το παρελθόν. Γεγονότα και τυχόν παρανομίες, που είναι απολύτως καταδικαστέα στην πανεπιστημιακή μας κοινότητα, δεν μας επιτρέπουν να καταδικάσουμε εσαεί το Τμήμα και τους φοιτητές του, και μάλιστα υπό το βάρος συσσωρευμένων αρνητικών περιστατικών.


3.) Το Πανεπιστήμιο Αθηνών με ειλικρίνεια και ευθύτητα ανέλαβε και αναλαμβάνει τις ευθύνες του σε ό,τι έχει, κατά το παρελθόν, συμβεί στο συγκεκριμένο Τμήμα και έχει αποφασιστικά παρέμβει για τον έλεγχο και την ακύρωση αποφάσεων. Με βάση το πόρισμα της Ένορκης Διοικητικής Εξέτασης που διεξήχθη με πρωτοβουλία του Πανεπιστημίου, τα θέματα εκείνα που άπτονται της δικαιοσύνης έχουν ήδη διαβιβασθεί στον Εισαγγελέα, ενώ παράλληλα επίκειται πειθαρχικός έλεγχος για να αποδοθούν οι διοικητικές ευθύνες προς πάσα κατεύθυνση. Τα προβλήματα που ανέκυψαν είναι πρωτίστως ακαδημαϊκά και εστιάζονται στον βασικό πυρήνα της δεοντολογίας που έχει κατάφωρα παραβιασθεί. Η Σύγκλητος επισημαίνει, όμως, και την ευθύνη του εποπτεύοντος Υπουργείου κατά την άσκηση των καθηκόντων του στο παρελθόν ως προς τη νομιμότητα των ενεργειών του Τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας. Σε κάθε περίπτωση η απόφαση για κατάργηση του Τμήματος δεν μπορεί να στηρίζεται σε, υπό δικαστική ή διοικητική διερεύνηση, κατηγορίες εναντίον συγκεκριμένων προσώπων και να προηγείται της έκδοσης απόφασης της Δικαιοσύνης και άλλων Οργάνων, ούτε και να προσπαθεί να την προκαταλάβει.


4.) Τα γνωστικά αντικείμενα που θεραπεύει εκπαιδευτικά και ερευνητικά το Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας έχουν την επιστημονική αυτοτέλεια και την απαιτούμενη διεπιστημονική συνέργεια με ορισμένα αντικείμενα του Τμήματος Θεολογίας. Η διεπιστημονική προσέγγιση θεωρείται ουσιαστική συνιστώσα για την πρόοδο των επιστημών και ιδιαίτερα όταν πρόκειται για διαφορετικούς κλάδους της θεολογικής επιστήμης. Σε κάθε περίπτωση η διαμόρφωση των γνωστικών αντικειμένων και των επιστημονικών περιοχών δεν είναι θέμα πολιτικό, αλλά κατ' εξοχήν θέμα ακαδημαϊκό, και ως εκ τούτου εμπίπτει αποκλειστικά στις αρμοδιότητες των συλλογικών οργάνων του Πανεπιστημίου μας.


5.) Η Σύγκλητος προβληματίζεται σοβαρά για την τύχη τόσο των προπτυχιακών όσο και των μεταπτυχιακών φοιτητών του Τμήματος στην περίπτωση που το Υπουργείο προχωρήσει στην κατάργησή του. Είναι προφανές ότι οι φοιτητές που θα ενταχθούν στο Τμήμα Θεολογίας θα υποχρεωθούν να παρακολουθήσουν περισσότερα μαθήματα και, επομένως, θα έχουν αυξημένο κόστος οι οικογένειές τους και επιμήκυνση του χρόνου σπουδών. Τα περισσότερα προβλήματα θα αντιμετωπίσουν οι πλέον των 300 μεταπτυχιακοί φοιτητές, οι οποίοι δεν θα έχουν το ανάλογο Π.Μ.Σ. για να συνεχίσουν τις σπουδές τους και να εντάξουν τα Διπλώματα Εξειδίκευσης και τα Διδακτορικά τους.


6.) Κατάργηση του Τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών με την αιτιολογία ότι δεν αντιστοιχεί σε αυτοτελές γνωστικό αντικείμενο σημαίνει και κατάργηση και ανάλογου Τμήματος άλλου Πανεπιστημίου; Με ποια επιστημονικά κριτήρια εκείνο κρίνεται απαραίτητο και τούτο περιττό; Προβληματίζεται, επίσης, το Υπουργείο για την τύχη της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, όταν είναι γνωστό ότι Σχολή χωρίς Τμήμα δεν υφίσταται ή σκέπτεται να εντάξει το Τμήμα Θεολογίας σε άλλη Σχολή; Μπορούμε τόσο εύκολα και αδόκιμα να καταργήσουμε στην πράξη την αρχαιότερη Σχολή του αρχαιότερου Πανεπιστημίου της χώρας;


7.) Η Σύγκλητος θέλει να πιστεύει ότι η άστοχη σε πολλά σημεία επιστολή του Υφυπουργού δεν θα ενταχθεί στην επιχειρηματολογία όσων στρέφονται κατά του Δημόσιου Πανεπιστημίου και της επιζητούμενης αυτοδιοίκησής του. Η αυθαίρετη κατάργηση του Τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας από τον Υφυπουργό θα συσσωρεύσει νέα προβλήματα σε βάρος των χιλίων πεντακοσίων και πλέον φοιτητών του Τμήματος αλλά και των αποφοίτων, και θα πυροδοτήσει συνεχείς εντάσεις μεταξύ όλων των φοιτητών του Ιδρύματος. Αντίθετα, η απερίφραστη καταδίκη όσων συνέβησαν, η τιμωρία των υπευθύνων και η ενίσχυση της διαφάνειας και των κανόνων δεοντολογίας θα μας επιτρέψει να πορευτούμε στο μέλλον με γνώμονα τις ηθικές και πνευματικές μας αξίες και να οικοδομήσουμε ένα Δημόσιο Πανεπιστήμιο που διακρίνεται για την προσφορά του στην κοινωνία.


8.) Για όλους αυτούς τους λόγους, η Σύγκλητος του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών αντιτίθεται πλήρως στην προτεινόμενη από τον κ. Υφυπουργό άμεση κατάργηση του Τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας.


ΠΗΓΗ:


Θρησκευτικά,


Διορισμός

Monday, November 29, 2010

ΝΑ ΑΝΑΙΡΕΘΕΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ Η ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΗ ΚΑΘΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΠΡΩΗΝ ΡΑΣΚΑΣ ΑΡΤΕΜΙΟΥ


ΝΑ ΑΝΑΙΡΕΘΕΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ Η ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΗ ΚΑΘΑΙΡΕΣΗ

ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΠΡΩΗΝ ΡΑΣΚΑΣ ΑΡΤΕΜΙΟΥ


Του Παναγιώτη Τελεβάντου

==============


Η αναίρεση μιας άδικης και αντικανονικής συνοδικής απόφασης - εν προκειμένω η καθαίρεση του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Ράσκας κ. Αρτέμιου - μπορεί να επιτευχθεί με τους εξής τρεις σύννομους με τους Ιερούς Κανόνες τρόπους:



Α.) ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΣΕΡΒΙΑΣ ΝΑ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΕΙ ΤΗΝ ΑΔΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ

____________________


Το σώμα που επέβαλε την καθαίρεση - εν προκειμένω η Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου Σερβίας - να αναθεωρήσει την απόφασή του. Αυτό μπορεί να γίνει επειδή όσοι τον αδίκησαν θα μεταμεληθούν ή επειδή θα δεχτούν πιέσεις και θα εξαναγκαστούν εκ των πραγμάτων να αναθεωρήσουν την άδικη απόφαση που πήραν.


Β.) ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΣΤΟ ΕΚΚΛΗΤΟ

______________


Ο καταδικασθείς - εν προκειμένω ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης πρώην Ράσκας Αρτέμιος - μπορεί να κάνει έκκλητη προσφυγή στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και σε άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες για να συγκληθεί Σύνοδος για να αναιρέσει ως δευτεροβάθμιο συνοδικό δικαστήριο τις άδικες αποφάσεις της Ιεραρχίας της Σερβίας. Αυτό είναι εφικτό επειδή η Ιεραρχία της Σερβίας απεφάσισε να ενεργήσει ως πρωτοδικείο χωρίς να δώσει δυνατότητα έφεσης της καταδίκης του Σεβασμιότατου κ. Αρτέμιου σε δευτεροβάθμιο δικαστήριο. Μια εξώφθαλμα αντικανονική πρακτική η οποία προστίθεται σε μια σειρά αντικανονικών ενεργειών που αφορούν την καθαίρεση του Μητροπολίτη πρώην Ράσκας κ. Αρτέμιου.


Γ.) Η ΠΡΑΞΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΔΙΚΗ

__________


Να καταργηθεί η απόφαση της Σερβικής Ιεραρχίας με την ευχαριστιακή κοινωνία του Σεβασμιότατου κ. Αρτέμιου με άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες.


Καλές είναι - και επιβεβλημένες - οι προσευχές μας και τα άρθρα μας και οι εκκλήσεις μας και οι διαβεβαιώσεις μας για τη συναντίληψη της Θριαμβεύουσας Εκκλησίας στα δεινά του Σεβασμιότατου κ. Αρτέμιου. Στην πράξη όμως δεν αναιρείται έτσι η αντικανονική απόφαση της Συνόδου του Πατριαρχείου Σερβίας σε βάρος του Σεβασμιότατου πρώην Ράσκας κ. Αρτέμιου.


Ως εκ τούτου, αφού στον ορίζοντα δεν φαίνεται να υπάρχει ελπίδα να αναθεωρήσει η Σερβική Ιεραρχία την απόφασή της, και επειδή ο Σεβασμιότατος πρώην Ράσκας δεν ανακοίνωσε - τουλάχιστον επί του παρόντος - την πρόθεση να προσφύγει στο Οικουμενικό Πατραρχείο ή και σε άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες για να δικαιωθεί, η μόνη κανονική οδός άρσης της αντικανονικής καθαίρεσης του Σεβασμιότατου από τη Σύνοδο του Πατριαρχείου της Σερβίας μπορεί να γίνει με την ευχαριστιακή κοινωνία με άλλους Ορθόδοξους Σέρβους επισκόπους ή και συνόδους ή μεμονωμένους επισκόπους άλλων Αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών.

Ας σημειωθεί ότι την πρακτική αυτή είχαν τηρήσει πολλοί Μητροπολίτες της Ελλαδικής Εκκλησίας στο παρελθόν αναφορικά με την αντικανονική απόφαση καθαίρεσης των Κυπρίων Μητροπολιτών Πάφου, Κιτίου και Κηρυνείας. Ακόμη και μετά την καθαίρεσή τους διάφοροι Μητροπολίτες της Εκκλησίας της Ελλάδος τους προσκαλούσαν για συλλείτουργα και έτσι αναιρούσαν στην πράξη την απόφαση της Μείζονος Συνόδου τριών Πατραρχείων που τους καθαίρεσε.


Το ίδιο μπορεί να γίνει και τώρα στην περίπτωση του Σεβασμιότατου πρώην Ράσκας κ. Αρτέμιου.


ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΝΟΜΙΑΣ ΑΛΛΑ ΠΟΤΕ ΣΧΙΣΜΑ

____________________________


Αντίσταση, λοιπόν, μέχρις εσχάτων κατά της αυθαιρεσίας και της παρανομίας αλλά ΠΑΝΤΟΤΕ μέσα στα πλαίσια της Εκκλησίας και με σταθερή και αμετακίνητη απόφαση να ΜΗ δημιουργηθεί ΠΟΤΕ και κάτω από οποιεσδήποτε περιστάσεις ΣΧΙΣΜΑ.


Να ακολουθηθεί η πεπατημένη ασφαλής οδός που ακολούθησαν οι Μητροπολίτες Αττικής και Μεγαρίδος Νικόδημος, Φαναριοφαρσάλων Κωνσταντίνος και Λαρίσσης Θεολόγος, οι οποίοι ουδέποτε δέχτηκαν την άδικη απάφαση της Συνόδου που τους εκθρόνισε, χωρίς δίκη και απολογία, αλλά και ποτέ δεν έκαναν ή δεν ευλόγησαν δημιουργία σχίσματος.


Ας μην ξεχνούμε ότι ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Αττικής κ. Νικόδημος εξακολουθεί - μετά από 36 χρόνια - να ζητά δικαιοσύνη, με κάθε κανονικό και νόμιμο μέσο - και ορθότατα πράττει παρά τις περί του εναντίου παροτρύνσεις - αλλά ΠΟΤΕ και για ΚΑΝΕΝΑ λόγο δεν έκανε ή δεν ευλόγησε σχίσμα.


Γιατί ενεργεί με αυτό τον τρόπο; Επειδή χάριτι Θεού έχει ακμαίο εκκλησιαστικό φρόνημα και γνωρίζει ότι ΠΟΤΕ δεν υποστέλλεται η σημαία του αγώνα κατά της αδικίας - όπως αντικανονικά πολλοί τον εξωθούν να κάνει - αλλά και ΠΟΤΕ ένας χριστιανός - πολλώ μάλλον ένας επίσκοπος - δεν διαβαίνει τον Ρουβίκωνα του σχίσματος.


Η Εκκλησιαστική Ιστορία είναι εξόχως αποκαλυπτική ότι στην Εκκλησία πολλές φορές η αδικία φαίνεται να επικρατεί πρόσκαιρα αλλά η δισχιλιετής πίστη της Εκκλησίας παραμένει αναλλοίωτη ότι ΕΚΤΟΣ Εκκλησίας ΔΕΝ υπάρχει σωτηρία.


ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ: "ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΟΡΦΑΝΟΤΡΟΦΕΙΟΥ"














ΣΥΓΧΑΙΡΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΟΡΦΑΝΟΤΡΟΦΕΙΟΥ!

ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΧΘΟΥΝ ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΤΙΚΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ


Του Παναγιώτη Τελεβάντου

==========


Συμμετέχουμε ολόθυμα στη χαρά του Οικουμενικού Θρόνου για την απόκτηση του τίτλου ιδιοκτησίας του ορφανοτροφείου της Πριγκήπου το οποίο αυθαίρετα αφαιρέθηκε από την ιδιοκτησία του Πατριαρχείου από την Τουρκία.


Η επιστροφή του τίτλου ιδιοκτησίας του ορφανοτροφείου στο Πατριαρχείο σημαίνει κατ’ ανάγκην και την αναγνώριση του νομικού καθεστώτος του Πατριαρχείου το οποίο μέχρι τώρα δεν αναγνώριζε το Τουρκικό κράτος.


Η διπλή επιτυχία του Πατριαρχείου είναι αποτέλεσμα της Πρόνοιας και της αγάπης του Θεού, όπως πολύ ορθά δήλωσε ο Παναγιότατος.


Γι’ αυτό ο Οικουμενικός Πατριάρχης ας μεριμνήσει ώστε η ανακαίνιση του ορφανοτροφείου να γίνει αιτία να δοξάζεται το όνομα του Θεού και της Ορθόδοξης Εκκλησίας! Οχι να μετατραπεί σε κέντρο συγκρητισμού.


Παράλληλα παρακαλούμε τον Παναγιότατο να μην πληγώνει την ευαισθησία των πιστών με οικουμενιστικές ενέργειες όπως είναι η παρουσία απεσταλμένων του Πάπα στη Θρονική Εορτή του Πατριαρχείου λές και ο Παπισμός είναι Ορθόδοξη Εκκλησία και είναι επιτρεπτό να παρίστανται αντιπρόσωποί του στην Θρονική Εορτή του Οικουμενικού Θρόνου.


Αφού - όπως πολύ ορθά δήλωσε ο Παναγιότατος - η Πρόνοια του Θεού είναι που βρίσκει τους τρόπους της επιβίωσης του Πατριαρχείου ας μην παραβιάζονται οι Ιεροί Κανόνες της Εκκλησίας που απαγορεύουν αυστηρά τις συμπροσευχές με αιρετικούς, σχισματικούς και αλλόθρησκους.


Παρατίθεται στη συνέχεια το ρεπορτάζ που μας έδωσε αφορμή για τη σύνταξη του πιο πάνω σχολίου.


*****


ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ:

“ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΟΡΦΑΝΟΤΡΟΦΕΙΟΥ”


Του Νικολάου Μαγγίνα

==================


Εμφανώς συγκινημένος ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος παρέλαβε τον κτηματολογικό τίτλο ιδιοκτησίας του Ορφανοτροφείου της Πριγκήπου.


«Εχουμε εις τας χείρας μας από της μεσημβρίας της σήμερον, διά χειρών των νομικών συμβούλων μας και εκπροσώπων μας, τον περιπόθητο τίτλο ιδιοκτησίας. Επαναλαμβάνω και υπογραμμίζω επ' ονόματι του Πατριαρχείου μας, που σημαίνει όχι απλώς ότι επαναποκτούμε το ακίνητο μας αλλά σημαίνει ότι πλέον το Πατριαρχείο μας έχει και επισήμως νομική προσωπικότητα και έχει δικαίωμα να έχει ακίνητο περιουσία. Εάν δεν είχε νομική προσωπικότητα δεν θα ημπορούσε να έχει σήμερα εις τα χέρια του τον τίτλο ιδιοκτησίας του ορφανοτροφείου της Πριγκήπου».

«Είναι μια ευοίωνος εξέλιξις. Θα ευχόμασταν να μην είχαν οδηγηθεί τα πράγματα εδώ που οδηγήθηκαν διότι ύστερα από τόσα χρόνια αγώνων και αγωνίας καταλήξαμε στον ίδιο παρονομαστή που λέμε. Καταλήξαμε στον να έχουμε και πάλι τον τίτλο ιδιοκτησίας που είχαμε στα χέρια μας και από την περίοδο της οθωμανικής αυτοκρατορίας και από την περίοδο της Τουρκικής Δημοκρατίας. Έχουμε τίτλο ιδιοκτησίας από το 1929 και αδίκως και κακώς αι εφ’ ημάς τεταγμέναι αρχαί και ιδιαιτέρως η Γενική Δ/νση Βακουφίων ημφισβητησε αυτόν τον τίτλο ιδιοκτησίας που το ίδιο Τουρκικό Κράτος μας είχε δώσει και οδηγήθημεν στα δικαστήρια. Ηδικήθημεν και καταλήξαμε εκεί απ’ όπου ξεκινήσαμε, αδίκως και ματαίως» συνέχισε ο Πατριάρχης και πρόσθεσε:


«Τέλος καλό όλα καλά όπως λεμε. Δοξα τω Θεώ πάντων ένεκεν. Ἄς είναι ένα μάθημα και μια υπόμνηση για όλους μας ότι ποτέ δεν πρέπει να απογοητευομεθα, ποτέ δεν πρέπει να απαισιοδοξούμε ποτέ δεν πρέπει να καταθετουμε τα πνευματικά όπλα, αλλά να εξακολουθήσουμε ως ομογένεια και ως μεγάλη του Χριστού Εκκλησία, να αγωνιζόμεθα και να έχουμε το ίδιο αγωνιστικό φρόνημα και να υπολογίζουμε εις την Πρόνοια του Θεού η οποία Πρόνοια του Θεού, ξεπερνά όλα τα ανθρώπινα εμπόδια όλες τις ανθρώπινες δυσκολιες και μας εξάγει εκάστοτε εις αναψυχή. Ο Θεός γνωρίζει τρόπους, δρόμους και μονοπάτια τα οποία δεν μπορούμε εμείς να φανταστούμε. Και ιδού το αποτέλεσμα για μας που δεν επαύσαμε ουδέ επί στιγμή να ελπίζουμε στην αγάπη και την φιλανθρωπία του Θεού μέχρι την τελική μας δικαίωση».



ΠΗΓΗ:


Πυλώνας Εκκλησιαστικών Ειδήσεων ΑΜΗΝ

Η ΡΩΣΙΑ ΥΠΕΓΡΑΨΕ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΟΥΝΕΣΚΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΜΝΗΜΕΙΩΝ ΣΤΟ ΚΟΣΣΟΒΟ


Η Ρωσία δηλώνει παρούσα σε όλα τα επίπεδα των σχέσεων της με την Ορθόδοξη Εκκλησία.


Οχι μόνον στο εσωτερικό αλλά και στην παγκόσμια αρρένα.


Σε αντίθεση με τους δικούς μας άθεους κυβερνώντες και στην Ελλάδα και στην Κύπρο οι οποίοι μετέρχονται κάθε μέσο για να απογαλακτίσουν το ευλογημένο μας Γένος από την Εκκλησία.


Τρανό δείγμα αυτής της θετικής στάσης της Ρωσίας προς την Ορθοδοξία είναι και η είδηση που παρατίθεται στη συνέχεια.



Η ΡΩΣΙΑ ΥΠΕΓΡΑΨΕ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΟΥΝΕΣΚΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΜΟΝΩΝ ΣΤΟ ΚΟΣΣΟΒΟ

=============


Η Ρωσία θα συμμετάσχει σύμφωνα με πληροφορίες στη χρηματοδότηση, αποκατάστασης των Ορθοδόξων Εκκλησιών - προσκυνημάτων στο Κόσσοβο.

Οι πληροφορίες αναφέρουν, ότι σήμερα Δευτέρα, 29 Νοεμβρίου 2010 υπογράφηκε η συμφωνία στο Παρίσι που είναι η έδρα της ΟΥΝΕΣΚΟ.

Σύμφωνα με απόφαση της Ρωσικής Κυβέρνησης το ποσό που δαπανηθεί για το έτος 2010 – 2011 ανέρχεται στα 2 εκατομμύρια δολάρια.

Επίσης, η Ρωσία σε συμφωνία που είχε με την Σερβική πλευρά και αξιωματούχους της ΟΥΝΕΣΚΟ, ανέφεραν ότι οι εργασίες θα διεξαχθούν σε τέσσερα μνημεία των ορθοδόξων Εκκλησιών τα οποία είχαν συμπεριληφθεί στο Κατάλογο της Παγκόσμιας Κληρονομιάς.

Τέλος, να σημειωθεί, ότι αυτά είναι το Πατριαρχείο του Πετς, η Ιερά Μονή Ντέτσανι, η Μονή Γκρατσάνιτσα και η μια Εκκλησία αφιερωμένη στην Υπεραγία Θεοτόκο.



ΠΗΓΗ:


Εκκλησιαστικό Πρακτορείο Ειδήσεων “Ρομφαία”