ΤΕΧΝΗ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
ΠΑΡΘΕΝΩΝΑΣ ΚΑΙ ΜΥΣΤΡΑΣ
Του Παναγιώτη Κανελλόπουλου
=================
Οταν είδα στην Αθήνα την Ακρόπολη, είπα ότι είναι αδύνατο να ιδώ στη ζωή μου κάτι άλλο που θα μπορούσε να τη συναγωνισθεί. Οταν αντίκρισα τον Μυστρά, είπα ότι είχα άδικο. Η Ακρόπολη είναι χωρίς άλλο μοναδική. Αλλά και ο Μυστράς είναι μοναδικός. Οι Εκκλησίες του Μυστρά σε καλούν να μπεις μέσα, ενώ ο Παρθενώνας σου επιβάλλει να σταθείς απ’ έξω. Όταν μπήκα στο Ναό της Περιβλέπτου, σκέφθηκα-κάτι τέτοιο είχα σκεφθεί και στο Δαφνί - ότι, εφόσον με τον κόσμο που τον θαυμάζεις απ’ έξω, αξίζει κι’ εκείνος που πρέπει να μπεις μέσα του για να τον θαυμάσεις.
Ηταν μεγάλο, πολύ μεγάλο, το γεγονός ότι οι αρχαίοι Έλληνες με την αρχιτεκτονική των ναών τους, με τα στάδια και τα θέατρα τους, έκαμαν τον άνθρωπο ν’ ανακαλύψει ό,τι φωτίζεται από τον φυσικό ήλιο, ν’ ανακαλύψει την αξία του ανοιχτού χώρου, του υπαίθρου, του κόσμου που ξεσκεπάζεται και παραδίνεται στο φώς.
Ωστόσο τουλάχιστον εξίσου μεγάλο πρέπει να πω και το γεγονός, ότι ο Χριστιανισμός - με την ψυχή και με τα χέρια των ίδιων πάλι Ελλήνων - έκαμε τον άνθρωπο ν’ ανακαλύψει τον εσωτερικό χώρο της ζωής, εκείνου που δεν φωτίζουν αρκετά οι ακτίνες του φυσικού ήλιου και που πρέπει, για να μπορέσουμε να τον διακρίνουμε καλά, να τον ανοίξει τα μάτια μας ένα άλλο φως. Και το μεγάλο αυτό γεγονός-αυτό το δεύτερο - μου έγινε απόλυτα συνειδητό, όταν αντίκρισα το Δαφνί και το Μυστρά και όταν ειδικότερα μπήκα μέσα στο Δαφνί και μέσα στην Περίβλεπτο ή και σε άλλους Ναούς του Μυστρά».
ΠΗΓΗ:
Γεννήθηκα στα 1402
No comments:
Post a Comment