Monday, September 30, 2019

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΥΠΟΓΡΑΦΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΥΠΟΓΡΑΦΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ

Του Σεβ. Πισιδίας κ. Σωτήριου
=====
Επειδή το Ουκρανικό θέμα από ετών με απασχολεί, θα ήθελα να σας πώ μερικά πράγματα που ο ίδιος εβίωσα και διεπίστωσα.

Στα ογδόντα μου χρόνια μού ανετέθη η διαποίμανση της Μητρόπολης Πισιδίας και της ευρύτερης περιοχής Ατταλείας, Αλάγιας κλπ. Μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, χιλιάδες ρωσσόφωνοι αναζήτησαν καλύτερες συνθήκες ζωής στην περιοχή της Ατταλείας. Σήμερα υπολογίζονται σε 116.000.

Ανοίξαμε Εκκλησίες στην Αττάλεια και Αλάνια. Άρχισαν να προσέρχονται πιστοί από διάφορες Ορθόδοξες χώρες. Ένας μεγάλος αριθμός από τους εκκλησιαζομένος ήσαν Ουκρανοί, οι οποίοι στην πατρίδα τους είχαν βαπτιστεί σε Ναούς που υπάγονταν στην αποκαλουμένη “σχισματική Ουκρανική Εκκλησία”. Για τον λόγον αυτόν δεν τους κοινωνούσαμε. Το ίδιο πρόβλημα είχαν οι Ουκρανοί αυτοί και σε άλλες περιοχές. Ετέθη πρόβλημα: Τι θα γίνει με όλους αυτούς τους ταλαιπωρημένους ανθρώπους, που, παρ’ όλους τους επί δεκαετίες διωγμούς του κομμουνιστικού καθεστώτος, κατόρθωσαν να διατηρήσουν την Ορθόδοξη Πίστη τους και τώρα αντιμετώπιζαν τον αποκλεισμό από το Σώμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας; Και δεν ήταν λίγοι.

Στα 40 και πλέον εκατομμύρια του πληθυσμού της Ουκρανίας, οι “σχισματικοί” -με τις 10.000 περίπου Ενορίες- υπερέβαιναν τον πληθυσμό της Ελλάδος! Για σκεφθείτε το! Τόσα εκατομμύρια Ορθόδοξοι αποκομμένοι από το Άγιο Σώμα της Εκκλησίας! Και ποιό ήταν το μεγάλο αμάρτημά τους για να αποκοπούν από την Ορθοδοξία; Το ότι μετά την απελευθέρωσή τους από το κομμουνιστικό καθεστώς, που τους είχε επιβάλει η Μόσχα, και την εθνική τους ανεξαρτησία, ήθελαν και αυτοί, όπως οι άλλοι ορθόδοξοι λαοί, (Βουλγαρία, Σερβία ακόμη και η Αλβανία, με πολύ μικρότερο αριθμό Ορθοδόξων πιστών), την αυτοκεφαλία της Εκκλησίας της Ουκρανίας. Οι προσπάθειες ετών του Οικουμενικού Πατριαρχείου για την λύση του Ουκρανικού προβλήματος, σε συνεργασία με το Πατριαρχείο Μόσχας, απέβησαν άκαρπες.

Τι έπρεπε λοιπόν να γίνει; Να παραμένουν εσαεί τα εκατομμύρια αυτά των Ουκρανών Ορθοδόξων πιστών αποκομμένα από την Ορθοδοξία; Και η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου προχώρησε, μετά από επισταμένη μελέτη, στην άρση του σχίσματος και επανένωσε όλους αυτούς τους αδελφούς μας με την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία.

Αλλά αυτό, αντί να χαροποιήσει όλους, ενόχλησε σφόδρα όχι μόνον τον Πατριάρχη Μόσχας αλλά – τι παράδοξον; – και κάποιους Έλληνες, οι οποίοι για δικούς τους λόγους εχθρεύονται το Οικουμενικό Πατριαρχείο και έθεσαν σκοπό της ζωής τους να το πολεμούν. Και τί υποκρισία! Διακηρύττουν ότι αγαπούν και σέβονται το Πατριαρχείο και επειδή “τους έφαγε ο καημός” για το Πατριαρχείο, καταδικάζουν τις ενέργειές του! Και αποφαίνονται στο γράμμα που σας έστειλαν να υπογράψετε:

Παράγραφος 9. “Ἡ περιοχὴ τῆς Οὐκρανίας (στὶς ἐκκλησιαστικὲς πηγὲς ἀναφέρεται κυρίως ὡς Μικρὰ Ρωσία) ἀπὸ τὸ 988 μ.Χ. μέχρι τὸ 1686 μ.Χ. ὑπαγόταν στὸν Οἰκουμενικὸ Θρόνο. Μὲ τὴν Πατριαρχικὴ Πράξη τοῦ Πατριάρχου Διονυσίου Δ΄ ὑπήχθη κανονικῶς στὸ Πατριαρχεῖο Μόσχας.”

Καλά, τόσο στραβούς θεωρεί ο συντάκτης του γράμματος τον Πατριάρχη και τους 12 Συνοδικούς Αρχιερείς του Οικουμενικού Πατριαρχείου, που να μη μπορούν να καταλάβουν τί τέλος πάντων γράφει αυτή η Πατριαρχική Πράξη, που είναι καταχωρημένη στα Αρχεία του Οικουμενικού Πατριαρχείου; Αλήθεια, ο συντάκτης της επιστολής πήγε και διάβασε στο Πατριαρχικό Αρχειοφυλακείο την Πατριαρχική Πράξη και έβγαλε αυτό το συμπέρασμα; Μήπως παρ’ όλη την ευφυΐα του, άλλα διάβασε και άλλα κατάλαβε; Είναι αυθαίρετη η άποψή του ότι: “Μὲ τὴν Πατριαρχικὴ Πράξη τοῦ Πατριάρχου Διονυσίου Δ´ ὑπήχθη κανονικῶς στὸ Πατριαρχεῖο Μόσχας.” Είναι μεγάλο το λάθος του. Όπως λάθος είναι και όλα τα συμπεράσματα που εξάγει από αυτή τη λανθασμένη βάση του. Δεν αναγράφεται τίποτε στην Πατριαρχική αυτή Πράξη περί κανονικής υπαγωγής της Εκκλησίας της Ουκρανίας στο Πατριαρχείο Μόσχας. Λυπάμαι για τον συντάκτη τού προς υπογραφήν γράμματος, που η έχθρα του προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο τον ώθησε στην διαστρέβλωση του περιεχομένου της Πατριαρχικής Πράξης του αοιδίμου Πατριάρχη Διονυσίου Δ΄.

Η προσπάθεια του συντάκτη του γράμματος να κατηγορήσει το Οικουμενικό Πατριαρχείο για σωρεία παραβάσεων των Ιερών Κανόνων τον ώθησε στο να γράψει και τα εξής:

Παράγραφος 7α “Εἶναι δυνατὸν νὰ τῆς ἐπιβληθεῖ μὲ τὴ βία, ἢ νὰ τιμωρηθεῖ ἐπειδὴ δὲν ἀποδέχθηκε;” Μα, προς Θεού! Πού στηρίζει τον ισχυρισμό του αυτόν, ότι, δηλαδή, το Οικουμενικό Πατριαρχείο επιβάλλει βία και τιμωρεί τους υπό τον Μητροπολίτην Κιέβου Ονούφριον Αρχιερείς και πιστούς της Ουκρανίας: Όλοι όσοι ανήκουμε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο συνεχίζουμε να αγαπούμε και να δεχόμαστε ως αδελφούς μας όλους τους Ορθοδόξους Κληρικούς και λαϊκούς της Ουκρανίας, φυσικά και τους υπό τον Μητροπολίτη Ονούφριο, όπως επίσης και όλους τους Ρώσσους, από τον Πατριάρχη Μόσχας μέχρι και τον τελευταίο πιστό. Σε όλες δε, τις θείες Λειτουργίες που παρίσταται ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, όπως πάντοτε, μνημονεύεται το όνομα του Μακαριωτάτου Πατριάρχου Μόσχας και πάσης Ρωσσίας Κυρίλλου.

Επειδή ο συντάκτης της επιστολής στηρίζεται σε λανθασμένη βάση, δεν ευσταθούν και τα παρακάτω που γράφει περί τιμωρίας του Πατριαρχείου Μόσχας και περιφρονήσεως της υπό τον Μητροπολίτη Ονούφριο Εκκλησίας της Ουκρανίας από το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Παράγραφος 16. “Δὲν μποροῦμε μὲ κανένα τρόπο νὰ δικαιολογήσουμε τὴ χορήγηση τῆς αὐτοκεφαλίας ὡς τιμωρία πρὸς τὸ Ρωσικὸ Πατριαρχεῖο γιὰ τὴν «ἀλαζονεία», τὶς «ἀντιεκκλησιαστικὲς ἐνέργειες», τὶς «ἀταξίες», τὴν «ἐκκοσμίκευση» κοκ… Σὲ τελικὴ ἀνάλυση: ὅ,τι πρόβλημα καὶ νὰ ἔχει ἡ Κωνσταντινούπολη μὲ τὴ Μόσχα πῶς τὸ θεραπεύει (;) ἀκυρώνοντας μιὰ ὁλόκληρη Σύνοδο 90 ἐπισκόπων ὡς ἀντικανονική; Πῶς περιφρονεῖ μία ὁλόκληρη Ἐκκλησία μὲ 12.000 ἐνορίες καὶ ἑκατομμύρια πιστούς.”

Τα ανωτέρω είναι αποκυήματα αρρωστημένης φαντασίας, αν όχι ηθελημένης διαστροφής της πραγματικότητας, για την έξαψη μεγαλύτερης έχθρας κατά του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Γράφεται επίσης στο γράμμα: Παράγραφος 17. “Στεκόμαστε μὲ μεγάλο σεβασμὸ καὶ ἐκφράζουμε τὴν ἀμέριστη συμπάθεια καὶ τὴ συμπαράστασή μας στὰ ἑκατομμύρια τῶν μελῶν τῆς κανονικῆς ἐν Οὐκρανίᾳ Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας."

Μου προκαλεί, όντως, εντύπωση η μονομερής “αμέριστη συμπάθεια και συμπαράσταση” του συντάκτη της επιστολής, μόνον προς τους υπό τον Μητροπολίτη Ονούφριο και το Ρωσσικό Πατριαρχείο πιστούς της Ουκρανίας! Δεν είδα κανένα λόγο χριστιανικής αγάπης και προς τα άλλα εκατομμύρια των Ορθοδὀξων πιστών της Ουκρανίας! Όμως ο Χριστός, ασφαλώς και γι’ αυτούς σταυρώθηκε και κάθε ποιμένας, ιδιαίτερα δε “ὁ πρῶτος τῇ τάξει” στην Ορθόδοξη Εκκλησία, ο Οικουμενικός Πατριάρχης, έχει χρέος να μεριμνήσει για την επαναφορά όλων στην Ποίμνη του Χριστού. Και αυτό ακριβώς έκανε: Επανένωσε τα εκατομμύρια των Ορθοδόξων πιστών με την Ορθόδοξία, από την οποία η Μόσχα τους είχε αποκόψει.

Επίσης εντύπωση μου προκαλεί και κάτι ακόμη: Πώς Έλληνας Ορθόδοξος έγραψε τόσες συκοφαντίες εναντίον του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, και στην αγωνία του να υπερασπιστεί την ακριβή τήρηση των Ιερών Κανόνων δεν βρήκε την παραμικρή παραβίαση, έστω και ενός Ιερού Κανόνα από τον Πατριάρχη Μόσχας κ. Κύριλλο!

Συγκεκριμένα:

-Θεωρεί σύμφωνη με τους Ιερούς Κανόνες την απόφαση της Ρωσικής Ιεράς Συνόδου να απαγορεύει στους ανά την οικουμένη Ρώσσους πιστούς την θεία Μετάληψη σε ιερούς ναούς υπαγομένους στο Οικουμενικό Πατριαρχείο! Έχει αντιληφθεί τι ψυχικό τραυματισμό και πόσα ποιμαντικά προβλήματα έχει προκαλέσει σε πλήθη Ρώσσων πιστών η απόφαση αυτή;

-Θεωρεί σύμφωνο με τους ιερούς Κανόνες τον διορισμό Ρώσσων Αρχιερέων και Ιερέων σε πόλεις της Ασίας και της Μικράς Ασίας, όπου είναι εγκατεστημένοι Μητροπολίτες του Οικουμενικού Πατριαρχείου και καλύπτονται πλήρως οι λειτουργικές ανάγκες και των Ρώσσων πιστών, και μάλιστα, στην Κωνσταντινούπολη, την έδρα του Οικουμενικού Πατριάρχη;

Γνωρίζει άραγε ο συντάκτης της επιστολής ότι για να αποκτήσουμε ναούς χάριν των ρωσσοφώνων στην Αττάλλεια και Αλάνια, έγινα φορτικός σε συγγενείς και φίλους και σε όλους τους γνωστούς μου στην Ελλάδα, Αυστραλία, Αμερική, Καναδά κλπ. να προσφέρουν τον οβολό τους, και τώρα να προσπαθεί ο ρώσσος ιερέας, που εγκαταστάθηκε από τη Μόσχα στην Αττάλεια, να παρακινεί τους χριστιανούς να μην εκκλησιάζονται στους ναούς μας, αλλά να πηγαίνουν εκεί που λειτουργεί αυτός; “Γιατί μας πιέζουν να φύγουμε από την Εκκλησία μας; Αφού αυτή είναι η Εκκλησία μας· για εμάς έγινε!” έρχονται και μου εκφράζουν τον πόνο τους με δάκρυα οι πιστοί. Βρίσκονται επίσης σε δύσκολη θέση διότι δέχονται πιέσεις, όπως μου λένε, και από τις Διπλωματικές Ρωσσικές Αρχές.

Αισθάνομαι ότι σας κούρασα. Γι’ αυτό δεν θα αναφερθώ στα άλλα σημεία του γράμματος, ούτε θα αναλύσω την άποψή μου ότι η Εκκλησιαστική Διοίκηση της Μόσχας βρήκε αφορμή το Ουκρανικό θέμα για να θέσει σε εφαρμογή το από αιώνων γνωστό σχέδιό της για την καθιέρωση της Μόσχας ως «Τρίτης Ρώμης». Προς τούτο πρέπει να περιθωριοποιηθεί το Οικουμενικό Πατριαρχείο, (το οποίο ήδη από καιρού δεν το αποκαλεί Οικουμενικό). Έτσι, με μία απόφαση πρωτάκουστη, “κλώτσησε” την Μητέρα Εκκλησία, την χαρακτήρισε (ἄκουσον, ἄκουσον!) σχισματική, και, με όλα τα μέσα που εκείνη γνωρίζει, προσπαθεί να παρασύρει με το μέρος της και όλες τις άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες.

Αυτά ήταν αναμενόμενα για όσους παρακολουθούμε
από την δεκαετία του ’40 τα τεκταινόμενα. Εκείνο όμως που δεν περίμενα και με εκπλήττει είναι το ότι υπάρχουν κάποιοι Ορθόδοξοι Έλληνες κληρικοί και λαϊκοί και κάποια ελληνικά δημοσιογραφικά πρακτορεία, που προβάλλουν με πηχιαίους τίτλους την ρωσσική προπαγάνδα σε βάρος του μαρτυρικού Οικουμενικού Πατριαρχείου! Αυτό βαθύτατα με θλίβει…

Είθε ο Κύριος, που ζωογονεί την Εκκλησία Του, να παύσει τα σχίσματα και τις διαιρέσεις και να της χαρίσει την ενότητα και την ειρήνη.

Ο καθένας μας είθε να έχει καλήν απολογίαν ενώπιον του φοβερού βήματος του Χριστού!

Αγαπητοί μου, τα ανωτέρω σας έγραψα, αισθανόμενος το χρέος μου ως ταπεινού Επισκόπου της Εκκλησίας του Χριστού, για να σας προφυλάξω, κατά το δυνατόν, από ενέργειες που θα βαρύνουν την ψυχή σας.

Με πολλή αγάπη Χριστού,

+ Ὁ Πισιδίας Σωτήριος

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΓΙΑ TO ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ


ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΓΙΑ TO ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ
===== 
Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος, κ.κ. Ἱερώνυμον, Ἀθήνα Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, στὶς Ἕδρες Τους. 
Μακαριώτατε, 
Σεβασμιώτατοι, 
Ὡς μέλη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ κατὰ πνεῦμα υἱοὶ τῆς ἐπισκοπικῆς-πατρικῆς Σας εὐθύνης αἰσθανόμαστε τὴν ἀνάγκη νὰ ἀπευθυνθοῦμε σὲ Ἐσᾶς ὡς πνευματικοὺς καὶ ἐκκλησιαστικούς μας Πατέρες καὶ νὰ ἐκφράσουμε τὴν ἀνησυχία καὶ ἀγωνία μας γιὰ τὴν ἀντικανονικὴ χορήγηση τοῦ Οὐκρανικοῦ αὐτοκεφάλου. 
1. Συμμεριζόμαστε καὶ τὴ δική Σας ἀγωνία καὶ τοὺς σοβαροὺς κανονικοὺς καὶ ἐκκλησιολογικοὺς ἐνδοιασμοὺς καὶ τὶς ἐπιφυλάξεις Σας, ὅπως ἔχουν ἐκφραστεῖ ρητῶς ἢ ἀκόμα καὶ σιωπηρῶς κατὰ τὸ πνεῦμα τῆς δικῆς Σας ποιμαντικῆς διακρίσεως. Ἀντιλαμβανόμαστε καὶ τὶς πιέσεις πού, ὡς μὴ ὤφειλε, δέχεται ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος καὶ οἱ Ἀρχιερεῖς Της ἀπὸ διαφόρους ἐκκλησιαστικοὺς καὶ μὴ παράγοντες. Θέλουμε νὰ πιστεύουμε ὅτι τὰ ὑγιῆ πνευματικὰ ἀντισώματα τῶν Ἐπισκόπων μας θὰ ἀντιμετωπίσουν τὶς προσβολὲς τῶν ἀλλοτρίων. 
2. Ἀσφαλῶς, τιμοῦμε καὶ σεβόμαστε τὸν Οἰκουμενικὸ Θρόνο τῆς Κωνσταντινουπόλεως ὡς ἔχοντα τὰ πρεσβεῖα τιμῆς καὶ τὴν πρωτοκαθεδρία μεταξύ τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν. Ἀδιαμφισβήτητα τά πρωτεῖα τιμῆς ὡς χορηγηθέντα ὑπὸ Οἰκουμενικῶν Συνόδων παραμένουν ἀδιάπτωτα ἐσαεί. 
3. Τὰ πρεσβεῖα τιμῆς τῆς Κωνσταντινουπόλεως ὑφίστανται καὶ ἀσκοῦνται ἀποκλειστικὰ στὰ πλαίσια τοῦ ἁγιοπνευματικοῦ συνοδικοῦ συστήματος τῆς κοινωνίας τῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καὶ ὄχι ἔξω καὶ πάνω ἀπὸ αὐτό: Συνίστανται κυρίως στὸν συντονισμὸ τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν σὲ κρίσιμα θέματα διορθοδόξου ἐνδιαφέροντος, στὴν προεδρία τῶν διορθοδόξων καὶ πανορθοδόξων συναντήσεων καὶ Συνόδων καὶ στὴν ἔκφραση καὶ ὑλοποίηση τῶν ἀποφάσεων ποὺ ἔχουν ληφθεῖ μετὰ ἀπὸ πανορθόδοξη διαβούλευση. 
4. Ἡ ὑπερόριος ἐπέμβαση-εἰσπήδηση ἀκόμα καὶ γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση σοβαροῦ προβλήματος σὲ ξένη δικαιοδοσία χωρὶς τὴ σύμφωνη γνώμη, πολλῷ δὲ μᾶλλον ἀντίθετα στὴν ὁμοφωνία, τῶν ἄλλων τοπικῶν Ἐκκλησιῶν δὲν μπορεῖ νὰ θεμελιωθεῖ στὴν Ὀρθόδοξη ἑρμηνεία τῶν πρεσβείων τιμῆς, ἀλλὰ ἀποτελεῖ ἀλλοίωση καὶ παρερμηνεία τους. Τυχὸν ἀπόπειρα ἐπιβολῆς τέτοιας ἑρμηνείας θὰ ἔχει, δυστυχῶς, σοβαρότατες ἐκκλησιολογικὲς συνέπειες μὲ ἄμεσο ἀποτέλεσμα τὴν ἀπώλεια τῆς τιμητικῆς προκαθεδρίας. Τὸ παράδειγμα τῆς περιάκουστης Πρεσβυτέρας Ρώμης τῆς ἐχούσης τὴν πρωτοκαθεδρία στὴν ἀρχαία Ἐκκλησία καταδεικνύει τὴ σοβαρότητα τοῦ ζητήματος αὐτοῦ. Ἡ παρερμηνεία καὶ ἡ ἀπόπειρα μετατροπῆς τῶν πρεσβείων τιμῆς σὲ πρωτεῖο ἐξουσίας ἀλλοιώνει τὴν Ὀρθόδοξη ἐκκλησιολογία καὶ τὴν ὁδηγεῖ σὲ παπισμὸ μὲ ὀλέθριες συνέπειες. 
5. Ὡς Ἕλληνες στὴν καταγωγὴ τιμοῦμε καὶ σεβόμαστε τὸ Πατριαρχεῖο τοῦ Γένους, ὅταν αὐτὸ ἀληθεύει ἐν ἀγάπῃ. Θλιβόμαστε, διότι σήμερα Τὸ βλέπουμε, λόγῳ τῆς λανθασμένης ἐπιλογῆς τῆς Ἡγεσίας Του, νὰ κινδυνεύει νά βρεθεῖ ἀπομονωμένο καί νά ἀπωλέσει τὸ συντονιστικό Του ρόλο στὶς διορθόδοξες σχέσεις καὶ τὴν ἔκφραση καὶ ὑλοποίηση τῆς βούλησης τῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν. Ἡ περαιτέρω ἐπιμονὴ στὶς λανθασμένες ἐπιλογὲς μόνο δυσμενέστερες συνέπειες θὰ ἔχει γιὰ τὸν Θρόνο. 
6. Τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ἔχει τὸ δικαίωμα τῆς ἐκχωρήσεως αὐτοκεφαλίας καὶ ἡ Ἐκκλησία κάθε ἔθνους ἔχει τὸ δικαίωμα ἀνυψώσεως σὲ Αὐτοκέφαλη, μόνο ὑπὸ σαφεῖς καὶ αὐστηρὲς προϋποθέσεις τὶς ὁποῖες ἔχει θέσει ἡ ἐκκλησιαστικὴ Παράδοση καὶ εἶναι συνεπεῖς μὲ τὴν Ὀρθόδοξη ἐκκλησιολογία καὶ τὴν κανονικὴ Τάξη, οἱ ὁποῖες δὲν τηρήθηκαν στὴν παροῦσα περίπτωση. 
7. Δὲν μποροῦμε νὰ συμμεριστοῦμε τὴν ἄποψη ποὺ διατυπώθηκε ὅτι ἡ τυχὸν ἄρνηση ἀποδοχῆς τῆς Αὐτοκεφαλίας στὴν Οὐκρανία θέτει ὑπὸ ἀμφισβήτηση τὰ αὐτοκέφαλα τοῦ 19ου καὶ 20ου αἰ. Δὲν ἔχει καμία κανονικὴ ἢ ἱστορικὴ θεμελίωση ὁ ἰσχυρισμὸς αὐτός. Δὲν ὑπάρχει ἡ παραμικρὴ συγγένεια τοῦ οὐκρανικοῦ αὐτοκεφάλου μὲ τὰ λοιπὰ κανονικὰ Αὐτοκέφαλα ἄλλων Ἐκκλησιῶν, καθ’ὅτι: 
α. Δὲν ζήτησε τὴν αὐτοκεφαλία ἡ ἀναγνωρισμένη ἀπὸ ὅλες τὶς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες ἀκόμα καὶ ἀπὸ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο Αὐτόνομη Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας ὑπὸ τὸν Μητροπολίτη Ὀνούφριο, μὲ τοὺς 90 ἐπισκόπους, τὶς 12.000 ἐνορίες, τὰ 250 Μοναστήρια, τοὺς 5.000 μοναχοὺς καί μοναχές καὶ τὰ ἑκατομμύρια τῶν πιστῶν. Ἡ κανονικὴ Ἐκκλησία, ὡς εἶχε κάθε δικαίωμα, δὲν ζήτησε καὶ δὲν ἀποδέχθηκε τὴν αὐτοκεφαλία. Εἶναι δυνατὸν νὰ τῆς ἐπιβληθεῖ μὲ τὴ βία, ἢ νὰ τιμωρηθεῖ ἐπειδὴ δὲν ἀποδέχθηκε; 
β. Ἐνῶ ὅλοι, ἀκόμα καὶ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, ἀποδέχονται τὴν παρουσία τοῦ Μητροπολίτου Ὀνουφρίου καὶ τῶν 90 ἐπισκόπων (δὲν ὑφίσταται κανονικὴ πράξη ἐκθρονίσεως ἢ καθαιρέσεως ἢ ἀργίας εἰς βάρος τους) δημιουργεῖται μία παράλληλη ἐκκλησιαστικὴ δομή, δίπλα στὴν κανονικῶς ὑφισταμένη. Κατηγοροῦμε, καὶ δικαίως, τὶς παράλληλες δικαιοδοσίες στὴ Διασπορὰ καὶ τώρα τὶς ἐφαρμόζουμε στὰ ὅρια τῶν Ἐκκλησιῶν; 
γ. Ἡ Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας ὑπάγεται κανονικῶς στὸ Πατριαρχεῖο τῆς Ρωσίας καὶ ὄχι στὸ Οἰκουμενικό. Ὅλες οἱ μέχρι τώρα αὐτοκεφαλίες τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἐχορηγοῦντο σὲ περιοχὲς δικῆς Της δικαιοδοσίας. 
δ. Σχεδὸν ὅλες οἱ Τοπικὲς Ἐκκλησίες διατηροῦν σοβαρότατες ἐπιφυλάξεις γιὰ τὴν κανονικότητα καὶ ἐγκυρότητα τῆς ἀρχιερωσύνης τῆς νέας ἐκκλησίας. Μάλιστα οἱ 15 ἀπὸ τοὺς 50 περίπου ἐπισκόπους της ἕλκουν τὴν «ἀρχιερωσύνη» τους ἀπὸ αὐτοχειροτόνητους! Δὲν ὑπάρχει πουθενὰ τέτοιο προηγούμενο! καὶ 
ε. Καμία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δὲν ἀναγνώρισε τὴν οὕτως χορηγηθεῖσα αὐτοκεφαλία, γεγονὸς πρωτοφανὲς στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία! 
8. Εἶναι ἐξαιρετικὰ θλιβερὸ νὰ διαπιστώνουμε ὅτι ἐνῶ παλαιότερα, σὲ πεῖσμα τῶν πολιτικῶν συμφερόντων καὶ σὲ ἐξαιρετικὰ δύσκολες ἐποχές, ὁ Οἰκουμενικὸς Θρόνος μὲ τοὺς Ἁγίους Πατριάρχες Του ἀγωνιζόταν γιὰ τὴν ἑνότητα τῶν ρωσικῶν λαῶν ὑπὸ μία πνευματικὴ καὶ ἐκκλησιαστικὴ διοίκηση, σήμερα ἐνδίδει στοὺς πειρασμοὺς καὶ στὶς ὑπερατλαντικὲς πιέσεις καὶ προσπαθεῖ βίαια νὰ τοὺς χωρίσει, ἐμπλέκοντας τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία στὰ γεωπολιτικὰ συμφέροντα καὶ μετατρέποντας τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ σὲ μέρος τῶν γεωπολιτικῶν σχηματισμῶν καὶ προβλημάτων. Τυχὸν ἀναγνώριση τῆς αὐτοκεφαλίας ἐκ μέρους μόνο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, χωρὶς πανορθόδοξη ἀπόφαση, θὰ ἐμπλέξει καὶ τὴν τοπική μας Ἐκκλησία στὴ γεωπολιτικὴ σκακιέρα. 
9. Ἡ περιοχὴ τῆς Οὐκρανίας (στὶς ἐκκλησιαστικὲς πηγὲς ἀναφέρεται κυρίως ὡς Μικρὰ Ρωσία) ἀπὸ τὸ 988 μ.Χ. μέχρι τὸ 1686 μ.Χ. ὑπαγόταν στὸν Οἰκουμενικὸ Θρόνο. Μὲ τὴν Πατριαρχικὴ Πράξη τοῦ Πατριάρχου Διονυσίου Δ ́ ὑπήχθη κανονικῶς στὸ Πατριαρχεῖο Μόσχας. Ὡς πλήρη ὑπαγωγὴ στὴν Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας ἑρμήνευε τὴν Πατριαρχικὴ Πράξη τὸ ἴδιο τό Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ἐπὶ 332 χρόνια! Ἡ βεβαιότητα αὐτὴ ἔχει γίνει ἀποδεκτὴ πολυτρόπως ἀπὸ τὸ ἴδιο τό Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο καὶ ἔχει καταγραφεῖ μὲ τὸν ἐπισημότερο τρόπο στὰ Τυπικά τοῦ 17ου αἰ., στὰ Συνταγμάτια 1797 (Ἁγ. Γρηγορίου Ε ́), 1829, 1855, 1896, 1902, ποὺ ἔχουν ἐκδοθεῖ «ἐν Κωνσταντινουπόλει ἐκ τοῦ Πατριαρχικοῦ Τυπογραφείου» καὶ στὰ Πατριαρχικὰ Ἡμερολόγια - Ἐπετηρίδες μέχρι καὶ τὸ 2018! Στὶς ἐπίσημες αὐτὲς Πατριαρχικὲς ἐκδόσεις ὁ Οἰκουμενικὸς Θρόνος δεχόταν χωρὶς καμία ἐπιφύλαξη ὅτι ἡ Οὐκρανία ὑπάγεται κανονικῶς στὸ Πατριαρχεῖο τῆς Ρωσίας! Τὴν ἴδια βεβαιότητα ἔχουν καταγράψει καὶ τὰ στελέχη τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου (Ἀρχειοφύλακας Κ. Δελικάνης, οἱ καθηγητὲς Μητροπολίτης Διοκλείας Κάλλιστος (Ware) (Ὀξφόρδη), πρωτ. Θεοδ. Ζήσης (Θεσ/νίκη), Βασ. Σταυρίδης (Χάλκη), Γρ. Λαρεντζάκης (Βιέννη), Βλ. Φειδᾶς (Ἀθήνα-Σαμπεζύ), καθὼς καὶ ὁ ἴδιος ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Βαρθολομαῖος καὶ ἐγγράφως καὶ σὲ ἐπίσημη ὁμιλία Του στὸ Κίεβο. Ἔτσι ἑρμήνευε τὴν Πατριαρχικὴ Πράξη τοῦ 1686 τὸ ἴδιο το Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ἐπὶ 332 χρόνια! 
10. Καὶ τὸ πλέον καθοριστικό: Ἔτσι ἑρμηνεύει τὴν Πατριαρχικὴ Πράξη ἐπὶ 332 χρόνια ἡ πανορθόδοξη ἐκκλησιαστικὴ συνείδηση! Ἀπὸ τὸ περίφημο Συνταγμάτιο τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων Χρυσάνθου (Νοταρᾶ) τοῦ 1715 μέχρι καὶ τὸ 2019 ὅλα τα Τυπικὰ-Ἡμερολόγια-Ἐπετηρίδες ὅλων τῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν θεωροῦσαν τὴν Οὐκρανία τμῆμα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας. Ποιὸς μπορεῖ νὰ περιφρονήσει ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ τὴν πανορθόδοξη ἐκκλησιαστικὴ παράδοση καὶ ἐμπειρία; Ποιὸς δικαιοῦται νὰ σταθεῖ ὑπεράνω της πανορθοδόξου συνειδήσεως; 
11. Ἐκφράζουμε τὴν ἐντονότατη ἀνησυχία μας διότι δὲν ἔχουν ἀπαντηθεῖ πειστικὰ οἱ ἀνησυχίες γιὰ τὸ κανονικῶς ἀνυπόστατο τῆς «ἱερωσύνης» τῆς νέας ἐκκλησίας. Ἀσφαλῶς, ὑπὸ αὐστηρὲς προϋποθέσεις, ἡ Ἐκκλησία μπορεῖ νὰ οἰκονομήσει τὶς ἐν σχίσματι καὶ αἱρέσει χειροτονίες. Πῶς ὅμως ἐκφράζεται ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας ἐπ’ αὐτοῦ; Στὴν Ἀνατολὴ δὲν ἔχουμε παπικὸ θρόνο ποὺ νὰ ἀποφαίνεται καὶ οἱ ἄλλοι νὰ ὑπακούουν! Ἀλλὰ οἱ τοπικὲς Ἐκκλησίες ἐν Συνόδῳ ὑπὸ τὴν προεδρία τοῦ Κωνσταντινουπόλεως ἀποφασίζουν τὴ θεραπεία τοῦ σχίσματος καὶ οἰκονομοῦν τὶς χειροτονίες! Ὅταν ὅμως ὅλες οἱ τοπικὲς Ἐκκλησίες ἔχουν ἀρνηθεῖ νὰ ἀναγνωρίσουν τέτοια «ἱερωσύνη», μὲ ποιὸ κανονικὸ δικαίωμα ὁ Κωνσταντινουπόλεως μπορεῖ νὰ ἰσχυριστεῖ ὅτι ὡς Πρῶτος ἐκφράζει τὴν Ἐκκλησία καὶ οἰκονομεῖ τὶς ἐν σχίσματι χειροτονίες; Δὲν εἶναι ὁ Κωνσταντινουπόλεως ὑπεράνω της κοινῆς ἁπάντων τῶν τοπικῶν Ἐκκλησιῶν γνώμης. Δὲν εἶναι ὁ πάπας ποὺ ἐκφράζει ex cathedra τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δίχα γνώμης τῶν ἄλλων ὁμοταγῶν του. 
12. Δυστυχῶς ὅμως οἱ χειροτονίες τῆς νέας ἐκκλησίας δὲν προέρχονται μόνο ἀπὸ τὸν καθῃρημένο καὶ ἀναθεματισμένο Φιλάρετο, τὴν καθαίρεση καὶ τὸν ἀναθεματισμὸ τοῦ ὁποίου ἐπὶ 26 χρόνια εἶχε ἀναγνωρίσει σύμπασα ἡ Ὀρθοδοξία (ἀκόμα καὶ αὐτὸς ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης), ἀλλὰ προέρχονται καὶ ἀπὸ τὸν αὐτοχειροτόνητο πρώην διάκονο, οὐδέποτε χειροτονηθέντα πρεσβύτερο καὶ ἐπίσκοπο, ἀπατεώνα τοῦ κοινοῦ ποινικοῦ δικαίου Βίκτωρα Τσεκάλιν. Γιὰ τὸ Ὄνομα τοῦ Θεοῦ, πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ ἀναγνωρίσουμε ὡς Ἐκκλησία Ἑλλάδος αὐτοχειροτόνητους; Καυχώμαστε ἐν Κυρίῳ μέχρι τώρα γιὰ τὴν ἀποστολικὴ διαδοχὴ τῆς Ὀρθοδόξου Ἀρχιερωσύνης. Εἶναι δυνατὸν καὶ μετὰ τὴν ἀναγνώριση τῶν «χειροτονιῶν» τοῦ Τσεκάλιν νὰ συνεχίζουμε νὰ κηρύττουμε γιὰ τὴν ἀποστολικὴ διαδοχὴ τῶν Ὀρθοδόξων Ἀρχιερέων; 
13. Πῶς, λοιπόν, «θεραπεύθηκε»«ἱερωσύνη» τῶν αὐτοχειροτόνητων; Μπορεῖ μόνος του ὁ Κωνσταντινουπόλεως μὲ μία πράξη νὰ θεραπεύσει τὴν ἔλλειψη ἀποστολικῆς διαδοχῆς; Οἱ δικαιολογίες ποὺ ἔχουν ἐπιστρατεύσει οἱ ὑποστηρικτὲς τῆς αὐτοκεφαλίας εἶναι τόσο ἀντιφατικὲς καὶ αὐτοαναιρούμενες ὥστε ὄχι μόνο δὲν πείθουν γιὰ τὴν ὕπαρξη κανονικῆς χειροτονίας τῶν αὐτοχειροτόνητων, ἀλλὰ ἐπιβεβαιώνουν τὴν ἀνυπαρξία ἐγκύρου ἀποστολικῆς διαδοχῆς. Κατόπιν αὐτῶν, μὲ ποιὰ ἐσωτερικὴ ἀρχιερατικὴ συνείδηση μπορεῖ κάποιος ἐπίσκοπος νὰ προβεῖ σὲ ἀναγνώριση τέτοιων «χειροτονιῶν»; Δὲν πρόκειται περὶ ἀμφισβήτησης τῆς ἠθικῆς καθαρότητας κάποιων προσώπων, ἀλλὰ γιὰ τὴν ὀντολογικὴ ἀνυπαρξία τοῦ ἴδιου τοῦ ἐσωτάτου πυρήνα τῆς Ἀρχιερωσύνης . δὲν ἔχουμε ἠθικὸ ἀλλὰ ὀντολογικὸ «μολυσμὸ» τοῦ ἐπισκοπικοῦ Σώματος σὲ πανορθόδοξο ἐπίπεδο. 
14. Δὲν μποροῦμε νὰ κατανοήσουμε πῶς, χωρὶς τὴν κοινὴ ἀπόφαση ὅλων τῶν Τοπικῶν Ἐκκλησιῶν, ἕνα συνονθύλευμα καθῃρημένων, ἀναθεματισμένων, αὐτοχειροτόνητων, σχισματικῶν χωρὶς νὰ ἐπιδείξουν μετάνοια μὲ μία πράξη ἀποκαταστάθηκε, συγκροτήθηκε σὲ «ἑνωτικὴ σύνοδο» καὶ ταυτόχρονα ἔλαβε «αὐτοκεφαλία», ἐνῶ οἱ κανονικοὶ ἐπίσκοποι, οἱ ὁποῖοι συγκροτοῦν κανονικὴ Σύνοδο ἡ ὁποία ἐκφράζει τὴν κανονικὴ Ἐκκλησία περιφρονοῦνται παντελῶς. 
15. Ἡ ἡγεσία τῆς νέας αὐτοκέφαλης ἐκκλησίας δὲν παρέχει ἐχέγγυα ἀξιοπιστίας, σοβαρότητας καὶ ἐκκλησιαστικοῦ ἤθους (βλ. δηλώσεις τοῦ «προκαθημένου» Ἐπιφανίου γιὰ τὶς ΗΠΑ, τὰ δικαιώματα τῶν ΛΟΑΤΚΙ (κίνημα ὁμοφυλοφύλων κλπ), τὴ συνεργασία μὲ τοὺς Οὐνίτες, τὴ συμμετοχή του στὰ ἀποκαλυπτήρια τοῦ αὐτοχειροτόνητου «Μητροπολίτου Κιέβου» Vasyl Lypkivsky κ.ο.κ). Ἡ ἀπόσχιση τοῦ «ἐπιτίμου Πατριάρχου» Φιλαρέτου καὶ κάποιων «ἐπισκόπων» ἀπὸ τὴ νέα ἐκκλησία καὶ οἱ σοβαρὲς καταγγελίες του καταδεικνύουν μὲ τὸν πλέον τραγικὸ τρόπο τὴν ἀποτυχία θεραπείας τοῦ Οὐκρανικοῦ σχίσματος, διότι δὲν ὑπῆρξε μετάνοια τῶν σχισματικῶν, ἡ πλέον ἀπαραίτητη προϋπόθεση γιὰ τὴ θεραπεία τῶν σχισμάτων. 
16. Δὲν μποροῦμε μὲ κανένα τρόπο νὰ δικαιολογήσουμε τὴ χορήγηση τῆς αὐτοκεφαλίας ὡς τιμωρία πρὸς τὸ Ρωσικὸ Πατριαρχεῖο γιὰ τὴν «ἀλαζονεία», τὶς «ἀντιεκκλησιαστικὲς ἐνέργειες», τὶς «ἀταξίες», τὴν «ἐκκοσμίκευση» κοκ. Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ χρησιμοποιεῖται ἡ αὐτοκεφαλία ὡς τιμωρία τῶν ἀτακτούντων, διότι ἡ περιφρόνηση καὶ ἡ παραβίαση τῶν ἱερῶν κανόνων δὲν ὁδηγεῖ σὲ πραγματικὲς καὶ μόνιμες λύσεις στὰ ἐκκλησιαστικὰ προβλήματα. Σὲ τελικὴ ἀνάλυση: ὅ,τι πρόβλημα καὶ νὰ ἔχει ἡ Κωνσταντινούπολη μὲ τὴ Μόσχα πῶς τὸ θεραπεύει (;) ἀκυρώνοντας μιὰ ὁλόκληρη Σύνοδο 90 ἐπισκόπων ὡς ἀντικανονική; Πῶς περιφρονεῖ μία ὁλόκληρη Ἐκκλησία μὲ 12.000 ἐνορίες καὶ ἑκατομμύρια πιστούς; Μὲ τὸν Σεβασμιώτατο Ὀνούφριο καὶ τὴν περὶ αὐτὸν Ἱ. Σύνοδο δὲν συλλειτουργούσατε οἱ Ἀρχιερεῖς, ὅταν πηγαίνατε στὸ Κίεβο; Αὐτὸν δὲν ἀναγνωρίζατε ὡς μοναδικὸν καὶ κανονικὸν Μητροπολίτην Κιέβου; Πῶς τώρα Σᾶς καλοῦν νὰ τὸν διαγράψετε καὶ στὴ θέση του νὰ ἀναγνωρίσετε κάποιον ἄλλον; Ποιὰ κανονικὴ βάση ἔχουν οἱ ἀπαιτήσεις αὐτές; 
17. Στεκόμαστε μὲ μεγάλο σεβασμὸ καὶ ἐκφράζουμε τὴν ἀμέριστη συμπάθεια καὶ τὴ συμπαράστασή μας στὰ ἑκατομμύρια τῶν μελῶν τῆς κανονικῆς ἐν Οὐκρανίᾳ Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, τὰ ὁποῖα ὑφίστανται θλίψεις καὶ διωγμοὺς ἐπειδὴ ἐπιθυμοῦν νὰ παραμείνουν στὴν Ἐκκλησία στὴν ὁποία γεννήθηκαν καὶ μεγάλωσαν. Οἱ μεθοδεύσεις καὶ διώξεις τῶν κρατικῶν καὶ παρακρατικῶν μηχανισμῶν ἐναντίον τῆς κανονικῆς Ἐκκλησίας στὴν Οὐκρανία γιὰ νὰ ἐξαναγκάσουν τοὺς κληρικοὺς καὶ πιστοὺς νὰ ὑπαχθοῦν στὴ νέα ἐκκλησία ἀποδεικνύουν τὴν ἀποτυχία τῆς αὐτοκεφαλίας καὶ ὅτι, τελικά, δὲν ἦταν αἴτημα τοῦ πιστοῦ λαοῦ. Πῶς, λοιπόν, ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ἀντὶ νὰ συμπαραστασθεῖ στοὺς διωκόμενους πιστούς, θὰ ἀναγνωρίσει αὐτὸ πού ἡ μεγάλη πλειοψηφία τῶν Οὐκρανῶν Ὀρθοδόξων ἀρνήθηκε; 
18. Τέλος, τὸ πλέον ἀνησυχητικὸ εἶναι ὅτι τὸ ἐκκλησιαστικὸ πρόβλημα τῆς Οὐκρανίας ἐξελίσσεται ἀπὸ πρόβλημα κανονικῆς ὑφῆς σὲ μεῖζον ἐκκλησιολογικὸ πρόβλημα μὲ τὴν ἐπίμονη προσπάθεια μεταλλαγῆς τῶν τιμητικῶν πρεσβείων τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου σὲ ἐξουσιαστικὸ πρωτεῖο παπικοῦ τύπου: 
α) Δυστυχῶς, ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης στὴν περίπτωση τοῦ Οὐκρανικοῦ αὐτοκεφάλου ἀρνεῖται τὸν ἀναγνωρισμένο ἀπὸ τὴν παράδοση συντονιστικό Του ρόλο καὶ τὴν ἔκφραση καὶ ὑλοποίηση συνοδικῶν ἀποφάσεων τῶν τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, γι’ αὐτὸ καὶ ἀρνεῖται νὰ συγκαλέσει Πανορθόδοξη Σύνοδο ἢ Σύνοδο Προκαθημένων. 
β) Ἀντίθετα, ὅπως ὁ πάπας: 
i) ἐνεργεῖ ὑπερορίως, σὲ ξένη δικαιοδοσία, ἡ ὁποία ὑπάγεται στὴν Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας, ὅπως ὁ Ἴδιος μέχρι πρόσφατα ἀναγνώριζε, 
ii) ἀποφασίζει κυριαρχικὰ καὶ ἀνεξάρτητα ἢ καὶ ἀντίθετα μὲ τὴ γνώμη ὄχι μόνο τῆς ἴδιας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας ἀλλὰ καὶ τῶν κατὰ τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, 
iii) ἰσχυρίζεται ὅτι οἱ λοιποὶ ἀνὰ τὸν κόσμο Ὀρθόδοξοι ἐπίσκοποι ὑποχρεοῦνται νὰ ἀποδεχθοῦν τὴν ὅποια ἀπόφασή Του, 
iv) θεωρεῖ ὅτι ἡ ἀπόφασή Του δὲν χρήζει ἐγκρίσεως ἀπὸ τὶς ἄλλες Ἐκκλησίες, ἀλλὰ οὔτε προσβάλλεται οὔτε ἀναιρεῖται, καὶ 
v) ἀπαιτεῖ νὰ ἐπεμβαίνει ὑπερορίως, στὴν ἀνὰ τὴν Οἰκουμένη Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀκόμα καὶ «αὐτεπαγγέλτως καὶ ὡς ἐκ καθήκοντος» «οὐ μόνον ἔνθα περὶ Δογμάτων καὶ ἱερῶν Παραδόσεων καὶ Κανονικῶν Ἐκκλησιαστικῶν Διατάξεων ἢ περὶ γενικῶν ζητημάτων ἀφορώντων εἰς ὁλόκληρον τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας ἀλλὰ καὶ ἐν πᾶσι τοῖς σχετικῶς σπουδαίοις ἐπὶ μέρους ζητήμασι τοῖς ἐνδιαφέρουσι ταύτην ἢ ἐκείνην τὴν Τοπικὴν Ἐκκλησίαν» (Ἐπιστολή τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου πρός τόν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀλβανίας Ἀναστάσιον, 20.2.2019). Ἡ Πατριαρχικὴ αὐτὴ φρασεολογία θυμίζει τὸ περίφημο Dictatus Papae (1075) τοῦ πάπα Γρηγορίου Ζ ́, ὁ ὁποῖος εἶχε τὴν ἀπαίτηση νὰ ὑποβάλλονται στὸν πάπα πρὸς λύση ὅλες οἱ “causae majores” (μείζονες ὑποθέσεις) τῶν ἀνὰ τὴν οἰκουμένη Ἐκκλησιῶν! 
Εἶναι περισσότερο ἀπὸ προφανὲς ὅτι ἄν, ὃ μὴ γένοιτο, ἐπικρατήσει αὐτὴ ἡ προσέγγιση θὰ ὑπάρξουν σοβαρότατες καὶ θλιβερὲς ἐξελίξεις στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. 
Μακαριώτατε, 
Ἡ δυσκολία τῆς Διαρκοῦς Ἱ. Συνόδου τῆς ἀπελθούσης περιόδου νὰ «κλείσει» γρήγορα-γρήγορα καὶ μὲ συνοπτικὲς διαδικασίες μία τόσο προβληματικὴ αὐτοκεφαλία καὶ ἡ συνακόλουθη δήλωσή Σας ὅτι καὶ Ἐσεῖς «ἀδυνατεῖτε» νὰ ἀναλάβετε τὸ βάρος μιᾶς τέτοιας ἀποφάσεως, καταδεικνύουν τήν σύνεση καθώς καί τὸ μεγαλεῖο τῆς ταπεινώσεως τῶν ἐκκλησιαστικῶν μας Ἡγετῶν, ἀλλὰ παράλληλα φανερώνουν ὅτι στὶς συνειδήσεις τῶν Ἑλλήνων Ἀρχιερέων παραμένουν νωποὶ οἱ ἐνώπιoν τοῦ Ἱ. Θυσιαστηρίου ὅρκοι τῆς εἰς ἐπίσκοπον χειροτονίας τους, ὅταν ὑποσχέθηκαν ἐνώπιον Θεοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας Του ὅτι θὰ τηρήσουν τοὺς Ἱ. Κανόνες καὶ τὴν Ἐκκλησιαστικὴ Τάξη καθὼς καὶ τὴν ἑνότητα τῆς ἀνὰ τὴν Οἰκουμένην Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. 
Ἡ κακοποίηση τοῦ ἱεροῦ θεσμοῦ τοῦ αὐτοκεφάλου, ὁ ὁποῖος, ἀντὶ νὰ ὑπηρετεῖ τὴν ἑνότητα καὶ τὴν εὐστάθεια τῶν Ἁγίων τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησιῶν, τείνει νὰ τινάξει εἰς τὸν ἀέρα τὴν ἐν ἀληθείᾳ ἑνότητα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας καθιστώντας Την περίγελο στὰ μάτια τῶν ἐχθρῶν Της, νομίζουμε πώς δὲν μπορεῖ νὰ ἐπικυρωθεῖ οὔτε ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Γιατί, ἄραγε, μόνη της ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος νὰ ἀναλάβει πρώτη Αὐτὴ τέτοια εὐθύνη ἐρχόμενη σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν ἐκκλησιαστικὴ συνείδηση ὅλων τῶν Τοπικῶν Ἐκκλησιῶν γιὰ νὰ ἱκανοποιήσει τὶς λανθασμένες καὶ ἀποτυχημένες ἐπιλογὲς τοῦ Φαναρίου; Γιατί νὰ σκανδαλίσει τὶς ψυχὲς τῶν ἑκατομμυρίων πιστῶν Οὐκρανῶν Ὀρθοδόξων ποὺ μὲ στερήσεις καὶ διωγμοὺς ἀγωνίζονται καὶ παραμένουν πιστοὶ στὴν ἐκκλησιαστική τους παράδοση; Γιατί, τελικά, νὰ σκανδαλίσει τὶς ψυχὲς τῶν ἑκατομμυρίων πιστῶν ἀπὸ ὅλες τὶς τοπικὲς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, ποὺ ἔχουν ψηλὰ στὴ συνείδησή τους καὶ ἔχουν ὡς σημεῖο ἀναφορᾶς τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος; Νομίζουμε ὅτι δὲν θὰ προσφέρει καλὲς ὑπηρεσίες οὔτε στὸν Ἑαυτό Της οὔτε στὸν Οἰκουμενικὸ Θρόνο οὔτε στὴν Οἰκουμενικὴ Ὀρθοδοξία. 
Εἴμαστε βέβαιοι ὅτι οἱ πνευματικοί μας Πατέρες δὲν θὰ μᾶς ἀπογοητεύσουν καὶ θὰ προβάλουν τὴν Ὀρθόδοξη ἐκκλησιολογία καὶ τὴν κανονικὴ τάξη ὡς τὰ μοναδικὰ κριτήρια γιὰ τὴν ἐπίλυση τοῦ οὐκρανικοῦ προβλήματος. 

ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΝΑΡΕΤΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΣΙΜΩΝΑ ΑΡΒΑΝΙΤΗ



ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΣΙΜΩΝΑ ΑΡΒΑΝΙΤΗ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου
=====

Είναι άξιοι κάθε επαίνου όσοι συνέλαβαν και όσοι υλοποιούν την διοργάνωση Ημερίδας για τον οσιακής βιοτής Γέροντα π. Σίμωνα Αρβανίτη. 

Ζούμε σε καιρούς στεγνούς πνευματικά και η προβολή αγίας βιοτής Γερόντων είναι ότι πιο πολύτιμο.

Σημειώνουμε με χαρά την συμμετοχή του σεβαστού π. Βασίλειου Βολουδάκη στην Ημερίδα, επειδή υπήρξε πνευματικό τέκνο του μ. Γέροντα Σίμωνα.

Αντί να γράφει κείμενα για να χτυπήσει τον θεσμό του Οικουμενικού Πατριαρχείου και να θεμελιώσει τον Μακρακισμό, ο σεβαστός και προσφιλής των Εξαρχείων Γέρων, π. Βασίλειος Βολουδάκης, έχει χρέος να γράψει βιβλίο για τον π. Σίμωνα για να αναδείξει την αρετή του.

Μια παρατήρηση μόνον στους διοργανωτές της Ημερίδας.

Όλοι οι εισηγητές είναι αξιόλογοι.

Γιατί δεν προτάθηκε και στον διακεκριμένο θεολόγο και εξαίρετο κληρικό π. Λάμπρο Φωτόπουλο να κάνει εισήγηση στην Ημερίδα;

Η συμβολή του θα ήταν πολύτιμη, αφού υπήρξε εκλεκτό πνευματικό τέκνο του Γέροντα Σίμωνα Αρβανίτη. 

Δεδομένης, μάλιστα, της θεολογικής του επάρκειας, αν όχι αριστείας, θα κατέθετε πολύτιμη μαρτυρία για τον Γέροντά του.

ΕΠΑΙΝΟΥΜΕ, ΕΚ ΒΑΘΕΩΝ, ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ κ. Ν. ΚΕΡΑΜΕΩΣ


ΕΠΑΙΝΟΥΜΕ, ΕΚ ΒΑΘΕΩΝ, ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ κ. Ν. ΚΕΡΑΜΕΩΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου
=====

Η υπουργός Παιδείας, κ. Ν. Κεραμέως, ανακοίνωσε ότι “θα αρχίσουμε τη διαδικασία εκπόνησης νέων θρησκευτικών μαθημάτων, πάντα σε ισορροπία με τις αποφάσεις του Συμβουλίου Επικρατείας”.

Πρόκειται ασφαλώς για πολύ θετική εξέλιξη αρκεί

1.) Να μην αφεθεί ελεύθερος ο Αρχιεπίσκοπος της αισχύνης κ. Συριζώνυμος με τους παρατρεχάμενούς του ΚΑΙΡΟΣκόπους, να παρεμβάλλουν συνεχώς εμπόδια και να υποσκάπτουν την απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας,

2.) Μέχρι την εκπόνηση των νέων βιβλίων πρέπει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να επανέλθουν τα βιβλία των θρησκευτικών που αντικαταστάθηκαν από το έκτρωμα των οικουμενιστικών βιβλίων των Φίλη, Ιερώνυμου, Γιαγκάζογλου, ΚΑΙΡΟΣκόπων και Γαβρόγλου,

3.) Να ανατεθεί, με την διαδικασία του κατεπείγοντος, η συγγραφή νέων βιβλίων σε παραδοσιακούς θεολόγους, οι οποίοι θα υλοποιήσουν τάχιστα την απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας να διδάσκονται τα παιδιά μας την πίστη των πατέρων τους και όχι τα ξυλοκέρατα των αιρέσεων και τα σκύβαλα των άλλων θρησκειών.

Η κ. Κεραμέως δεν θα βρει πολυτιμώτερο συνεργάτη, για την συγγραφή νέων βιβλίων, από τον π. Γεώργιο Μεταλληνό. 

Ο π. Γεώργιος είναι σπουδαίος θεολόγος καθολικής αποδοχής και έχει μεγάλη πείρα στην συγγραφή βιβλίων για το μάθημα των θρησκευτικών. 

Ως εκ τούτου, είναι ο άνθρωπος, που -κατεξοχήν- έχει τα προσόντα, να υλοποιήσει τις εντολές του Υπουργείου Παιδείας και τις τελεσίδικες αποφάσεις της ολομέλειας του Συμβουλίου Επικρατείας.

ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΑ ΖΙΖΑΝΙΑ

Εξαίρετο άρθρο! 

Διαβάστε το με προσοχή! 

Λέξη προς λέξη είναι σωστά αυτά που γράφει. 

Μια ομαδούλα ασήμαντη, εξ απόψεως αριθμού, είναι οι περί τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο και τους νεωτεριστές και Οικουμενιστές Μητροπολίτες Δημητριάδος και Μεσσηνίας ΚΑΙΡΟΣκόποι του διαβόητου Γιαγκάζογλου. 

Και όμως! 

Κατόρθωσαν, με τις πλάτες του Αρχιεπισκόπου της αισχύνης Ιερωνύμου, να χορέψουν κυβερνήσεις, την Ιεραρχία, την ΠΕΘ και την συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού, που θέλει τα παιδιά μας να διδάσκονται στα σχολεία την πίστη των πατέρων τους και όχι τα οικουμενιστικά σκουπίδια των βιβλίων του διαβόητου Γιαγκάζογλου.

Ούτε για ένα δευτερόλεπτο δεν πρέπει να αφήσουμε στο απυρόβλητο αυτούς τους φασίστες, οι οποίοι παρόλον ότι είναι μια σήμαντη μειοψηφία, θέλουν να επιβάλουν ετσιθελικά τον Οικουμενισμό, στα βιβλία των θρησκευτικών, αντίθετα με την επιθυμία της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων.


ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΑ ΖΙΖΑΝΙΑ

Toῦ π. Διονυσίου Τάτση
=====

Ἡ ἀκαδημία Θεολογικῶν Σπουδῶν τῆς Μητροπόλεως Δημητριάδος πολλὲς φορὲς προκαλεῖ μὲ τὶς ριζοσπαστικές της πρωτοβουλίες. Ἀποτελεῖ τὸ δημόσιο καὶ ἐπίσημο βῆμα τῶν οἰκουμενιστῶν στὴν Ἑλλάδα καὶ ἔχει βαλθεῖ νὰ γκρεμίσει κάθετι, ποὺ ἐμποδίζει τὴ δράση τους. Ἡ ἐν λόγῳ Ἀκαδημία θέλει νὰ ἀνοίξει νέους ὁρίζοντες, νὰ ἀπελευθερώσει τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀπὸ τὰ πατερικὰ τείχη καὶ νὰ ἀκολουθήσει τὴ μεταπατερικὴ ὁδό, χωρὶς ὁδοδεῖκτες.

Νὰ ἀνοιχτεῖ στὸ πέλαγος χωρὶς τὰ στοιχειώδη σωστικὰ μέσα σὲ περίπτωση ἐνδεχόμενου ναυαγίου. Αὐτοὶ δὲ ποὺ θὰ πάρουν τὴ θέση τῶν ἁγίων Πατέρων θὰ εἶναι οἱ θεολόγοι τοῦ στοχασμοῦ καὶ τῆς σύγχρονης ἐκκοσμικευμένης θεολογίας, δηλαδὴ ἐλάχιστοι Μητροπολίτες (εἶναι λιγότεροι ἀπὸ τὰ δάχτυλα τῆς μιᾶς χειρὸς) καὶ μερικοὶ λαϊκοὶ θεολόγοι (στενοὶ συνεργάτες καὶ σύμβουλοι τοῦ Ἀρχιεπισκόπου κ. Ἱερωνύμου). Καὶ γιὰ νὰ τοὺς θυμᾶστε, εἶναι αὐτοὶ ποὺ δὲν...θέλουν τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν στὰ σχολεῖα νὰ εἶναι κατηχητικὸ καὶ ὀρθόδοξο, ἀλλὰ θρησκειολογικό.

Ἡ Ἀκαδημία τοῦ Βόλου δὲν βρίσκει ἀνάπαυση στὴν Ὀρθοδοξία τῶν Ἁγίων Πατέρων, τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, τῆς παράδοσης καὶ τῶν Γερόντων. Θέλει τὸ νέο στὴν Ἐκκλησία, τὸ χαλαρό, τὸ κοσμικό, τὸ κούφιο, τὸ στερημένο ἀπὸ κάθε πνευματικὴ ἐμπειρία, τὸ ἀνούσιο καὶ τὸ συμβιβασμένο μὲ τὸν οἰκουμενισμό.

Οἱ θεολόγοι τῆς Ἀκαδημίας τελευταῖα θέλησαν νὰ ἀφισβητήσουν καὶ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες, ἰδίως ἐκείνους ποὺ ἀναφέρονται στοὺς αἱρετικοὺς καὶ τὶς συμπροσευχὲς μὲ αὐτούς. Καὶ ἦταν ἑπόμενο. Γιατὶ οἱ Κανόνες αὐτοὶ εἶναι στὴ φαρέτρα τῶν Ὀρθοδόξων καὶ ἀντιοικουμενιστῶν, οἱ ὁποῖοι ἀρνοῦνται κάθε ἐπικοινωνία μὲ τοὺς αἱρετικούς, ἐφ᾽ὅσον δὲν δείχνουν τὴν παραμικρὴ μετάνοια.

Οἱ νεωτεριστὲς θεολόγοι, ποὺ εἶναι ἐνταγμένοι στὴν περίφημη Ἀκαδημία καὶ οἱ οἰκουμενιστὲς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἔχουν στενότατη ἐπικοινωνία. Οἱ πρῶτοι ἀνέλαβαν νὰ «διακονήσουν» ἐκτὸς τοῦ ἑλληνικοῦ ἐδάφους ὅ,τι δὲν τολμᾶ νὰ ἀναφέρει οὔτε ἀκροθιγῶς ὁ Πατριάρχης κατὰ τὶς συχνές του ἐπισκέψεις ἐδῶ. Ἔχουμε διαπιστώσει ὅτι εἶναι πολὺ προσεκτικὸς καὶ πολὺ πατρικός. Γνωρίζει ὅτι θὰ γίνει σεισμὸς μέγας, ἐὰν ἀναπτύξει δημοσίως τὶς περὶ τῆς ἑνώσεως τῶν «ἐκκλησιῶν» οἰκουμενιστικές του θεωρίες. 

Ἀντίθετα, οἱ θεολόγοι τῆς Ἀκαδημίας, μὲ τὶς εὐλογίες τοῦ οἰκείου Μητροπολίτου κ. Ἰγνατίου ἐργάζονται πυρετωδῶς ἔχοντας τὴν ψευδαίσθηση ὅτι θὰ παίξουν σημαντικὸ ρόλο καὶ στὴ μέλλουσα Μεγάλη Σύνοδο τῶν Ὀρθοδόξων! Ἔχουν ὄνειρα οἱ ἄνθρωποι καὶ δὲν μποροῦμε νὰ τοὺς τὰ ἀφαιρέσουμε.

Ὅμως δὲν ἔχουν τὴ δύναμη -οὔτε καὶ θὰ τὴν ἀποκτήσουν ποτέ- νὰ κάνουν ἄνω - κάτω τὴν Ὀρθοδοξία, παρόλο ποὺ δὲν εἶναι ἀπίθανο σὲ κάποιο ἑπόμενο συνέδριό τους νὰ ἀρχίσουν νὰ ἀμφισβητοῦν καὶ τὸ περιεχόμενο τοῦ Εὐαγγελίου καὶ νὰ ἑρμηνεύουν τὶς ἐντολές του σύμφωνα μὲ τὸ σύγχρονο πνεῦμα, ποὺ ἐπικρατεῖ, γιὰ νὰ προβάλλουν μιὰ ἠθικὴ χωρὶς ὀρθόδοξο ἦθος, μιὰ πολυπολιτισμικὴ ἠθικὴ μὲ ὅλες τὶς παραξενιὲς τῶν μὴ ὀρθοδόξων, γιὰ νὰ γίνουν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι μία ποίμνη, χωρὶς ὅμως τὸν ἕνα Ποιμένα ἢ ὀρθότερα μία ποίμνη μὲ ποιμένα τὸ διάβολο!

Εἶναι μεγάλη ἡ εὐθύνη τοῦ Μητροπολίτη Δημητριάδος κ. Ἰγνατίου ποὺ ἵδρυσε μία Ἀκαδημία, ἡ ὁποία σπέρνει ζιζάνια στὸν ἀγρὸ τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ ἴδιος βέβαια τὰ θεωρεῖ εὐώδη ἄνθη, ποὺ θὰ γίνουν καρποὶ μεγάλης θρεπτικῆς ἀξίας γιὰ τοὺς πιστούς! Δυστυχῶς, ἀποδεικνύεται θερμὸς ὑποστηρικτὴς τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀκολουθώντας πιστὰ τὰ βήματα τῶν οἰκουμενιστῶν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου. Στὸ ἀρχονταρίκι τῆς Ἀκαδημίας του φιλοξενεῖ μόνο οἰκουμενιστές, ἀφοῦ ὅλοι οἱ ἄλλοι, τὸ μέγα πλῆθος δηλαδή, εἶναι στρεβλοί, φανατικοὶ καὶ δὲν μποροῦν νὰ δεχτοῦν ὅτι οἱ καιροὶ ἔχουν ἀλλάξει καὶ ἡ Ὀρθοδοξία πρέπει νὰ ἀκολουθήσει δρόμους μὴ παραδοσιακούς. Νὰ τρέξει πίσω ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, ὄχι γιὰ νὰ τοὺς φέρει στὴν Ἐκκλησία, ἀλλὰ γιὰ νὰ τοὺς συμπαρασταθεῖ στὴν ἁμαρτωλὴ ζωή τους!

ΠΗΓΗ:

Ιστολόγιο “Πατερική Παράδοση”