ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ 2η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΥ κ. ΝΤΟΝΑ
Του Παναγιώτη Τελεβάντου
==============
Αγαπητέ κ. Ντόνα,
Δημοσιεύω καθηκόντως την επιστολή σας και διευκρινίζω. Ούτε υποψία λογισμού δεν μου πέρασε ότι στέλλετε επιστολές για αυτοπροβολή. Ούτε και ανέφερα κάτι τέτοιο στην απάντησή μου.
Απλά διευκρίνισα ότι, όταν ένα κείμενο δεν γράφεται ειδικά για ένα ιστολόγιο αλλά στέλλεται ως απανταχούσα σε πολλούς αποδέκτες, ο ιδιοκτήτης του ιστολογίου κρίνει κατά περίπτωση αν πρέπει να δημοσιευθεί, ενώ όταν γράφεται ειδικά για το ιστολόγιο δημιουργείται μια άλλου είδους ηθική υποχρέωση στον ιδιοκτήτη του ιστολογίου, η οποία δεν αποκλείει μεν τη μη δημοσίευση του κειμένου, αλλά - πώς να το κάνουμε; - τη δυσκολεύει.
Και επειδή εσείς ορθότατα πράττοντας - κι εγώ στη θέση σας το ίδιο θα έκανα - στέλλετε τα κείμενά σας σε πολλούς αποδέκτες, η δημοσίευσή τους δεν με υποχρεώνει ηθικά να δημοσιεύω όλες τις επιστολές σας.
Η ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΔΙΑΦΩΝΙΑΣ ΜΑΣ
_______
Η ουσία όμως της επιστολής μου αφορά το περιεχόμενο των επιστολών σας. Η διαφωνία μας δεν αφορά τα εγκλήματα των Ναζί για τα οποία - οίκοθεν νοείται - ουδεμία διαφωνία είναι δυνατόν να υπάρχει, αλλά για το ότι εμείς τείνουμε να αποδίδουμε πάντοτε τα κακά που μας συμβαίνουν στις "σκοτεινές δυνάμεις", στη λέσχη Μπίντελεμπεργκ, στους Γερμανούς, στη Νέα Εποχή, στη ΣΙΑ, στο Ισραηλινό Συμβούλιο, στους Μασώνους, κτλ., κτλ., κτλ. και ξεχνούμε ότι
Οταν ΜΟΝΟΝ 1 στους 11 Ελληνες κάνει κανονική φορολογική δήλωση δεν φταίει η Μασωνία αλλά η δική μας ανεντιμότητα.
Οταν ο Σημίτης με μπαμπεσιά μας έβαλε στην ευρωζώνη δεν φταίει η Μέρκελ.
Ούτε όταν ψηφίζαμε τον Χριστόφια έφταιγε ο Πρόεδρος των ΗΠΑ και η ΣΙΑ.
Ούτε όταν εκλέγαμε τον ΓΑΠ φταίει η Κομισιόν και η Τρόικα.
Ούτε όταν εκλέγαμε τον Μπουτάρη και τον Καμίνη ευθύνεται η Νέα Εποχή.
Ούτε φταίει η Λέσχη Μπίντελεμπεργκ όταν η Ιεραρχία είχε την αναξιοπρέπεια να εκλέξει τον Χριστόδουλο Αρχιεπίσκοπο και στη συνέχεια τον Ιερώνυμο.
Ας αναλάβουμε επιτέλους τις ευθύνες μας και ας κάνουμε σωστά τη δουλειά μας.
Οσο για τους ξένους αυτοί θα κοιτάζουν τα συμφέροντα της δικής τους πατρίδας. Οχι της δικής μας.
ΟΙ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΣΑΣ ΠΑΝΤΟΤΕ ΕΥΠΡΟΣΔΕΚΤΕΣ
__________
Οι επιστολές σας θα είναι πάντοτε ευπρόσδεκτες, αλλά θα δημοσιεύω μόνον όσες με βρίσκουν σύμφωνο ή και όσες διαφωνώ που θα παραθέτω όμως με εισαγωγικό σχόλιο.
Οσο για τις υπερβολές της αγάπης σας για το ιστολόγιό μου τις αποδίδω αποκλειστικά και μόνον στην επιείκεια της χριστιανικής καρδίας σας και όχι βεβαίως σε αντικειμενικά δεδομένα.
ΟΥΔΕΙΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΤΑΙ ΓΙ’ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΩ
_________
Μήπως κ. Ντόνα νομίζετε ότι έχω την ψευδαίσθηση ότι σκοτίζεται κάποιος γι’ αυτά που γράφω;
Για δύο χρόνια τώρα σφυροκοπώ καθημερινά τον διά τα αμαρτίας ημών Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο. Νομίζετε ότι ο Μακαριότατος γνωρίζει καν ότι υπάρχει κάποιος Τελεβάντος που του ασκεί καθημερινά κριτική; Αλλά ακόμη και αν τυχόν κάποιος του γνωστοποιησε ότι του ασκώ κριτική (προσωπικά το αποκλείω), τόσο ανόητος και αργόσχολος είναι ο Αρχιεπίσκοπος ώστε θα χάσει τον ύπνο του επειδή κάποιος κυριολεκτικά άγνωστος και ασήμαντος άνθρωπος γράφει ελεγκτικά κείμενα για τη διακονία και το πρόσωπό του;
Θα ήταν αφέλεια - για την ακρίβεια αλαζονεία μεγέθους - αν νόμιζα ότι ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ, ο Οικουμενικός Πατριάρχης, ο ΓΑΠ, ο Χριστόφιας ή οποιοσδήποτε άλλος σημαίνον πολιτικός ή εκκλησιαστικός παράγοντας ασχολείται με τα γραπτά του.
Γράφω, όπως ανέφερα πάμπολλές φορές, μόνον επειδή αυτό μου επιτάσσει η συνείδησή μου και όχι επειδή έχω την ψευδαίσθηση ότι υπάρχει κάποιος μεταξύ των εν εξουσία ή υπεροχή όντων που γνωρίζει ότι υπάρχω ή που ενδιαφέρεται για τα γραπτά μου.
*****
Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ κ. ΝΤΟΝΑ
Αγαπητέ Παναγιώτη,
Με μεγάλη προσοχή εμελέτησα την επιστολή σου και σε ευχαριστώ για τις διευκρινίσεις, τις κρίσεις και τα σχόλιά σου στα ταπεινά κείμενά μου. Οφείλω, όμως, από πλευράς μου, φιλικά όπως πάντα, να απαντήσω και το πράττω ευθύς αμέσως.
Πολύ πριν γνωρίσω το αξιόλογο ιστολόγιό σου, μέσω των πνευματικών τέκνων του αειμνήστου γέροντος π. Επιφανίου Θεοδωροπούλου, εγνωστοποιούσα τις απόψεις μου, ευθαρσώς και επωνύμως, επί διαφόρων θεμάτων, τόσο μέσω των ηλεκτρονικών όσο και μέσω των εντύπων μέσων μαζικής επικοινωνίας. Σκοπός μου όπως αντιλαμβάνεσαι δεν είναι η αυτοπροβολή, αλλά η καταγραφή των σκέψεων, των προβληματισμών και των θέσεών μου, τις οποίες επειδή πιστεύω και υπερασπίζομαι, δεν διστάζω να καταθέσω δημοσίως, αναλαμβάνοντας την ευθύνη, αλλά και το βάρος, ίσως ακόμη και τον κίνδυνο τέτοιων ενεργειών. Εάν επιτρέψει ο Θεός κάποτε να συναντηθούμε, θα το διαπιστώσεις ''ιδίοις όμμασιν''...
Ως εκ τούτου και επειδή άλλη προσφορότερη δυνατότητα δεν μου παρέχεται, για να πράξω το καθήκον μου, στέλνω τα απλά κείμενά μου, όχι σαν ''απανταχούσες'', αλλά σε όλους όσοι διατίθενται, να τα δημοσιοποιήσουν, όταν και εάν διαπιστώσουν ότι, σ' αυτά περιέχεται κάτι ενδιαφέρον. Πάντοτε (και πίστεψέ μου σ' αυτό), ως άνθρωπο, με διακατέχει μιά ανησυχία, διότι δεν έχω μόνο τον εαυτόν μου, αλλά και την οικογένειά μου, και γνωρίζω ότι πολλά από τα θέματα με τα οποία ασχολούμαι, είναι ''κάρβουνα αναμμένα'' και οι κίνδυνοι πολλοί και πολυποίκιλοι ... Επαναλαμβάνω, όμως, ότι το χρέος είναι κατά πολύ επιτακτικότερο του φόβου ...
Προσωπικώς, δεν με ενδιαφέρει εάν τα γραπτά μου θα προβληθούν επωνύμως ή ανωνύμως, βλέπεις άλλωστε ότι, ορισμένες φορές σε δημοσιεύματα στο διαδίκτυο δεν αναφέρεται το όνομά μου, αλλά επιθυμώ να συμβάλω στον συνπροβληματισμό και την αφύπνιση όσο το δυνατόν περισσοτέρων συνανθρώπων μου, εντός και εκτός Συνόρων, από την ταπεινή μου έπαλξη και χαίρομαι, όταν κάποιες επισημάνσεις μου βρίσκουν ανταπόκριση και γίνονται αιτία και αφορμή για γονιμότερες συζητήσεις και ουσιαστικότερες και αποφασιστικότερες ενέργειες.
Επί πλέον, σου γνωστοποιώ ότι, τις ταπεινές αυτές γραμμές (που με βαθειά συναίσθηση, πολύ πόνο και εσωτερική προσευχή χαράσσονται), τις στέλνω πολλές φορές και ανάλογα με την θεματολογία, όχι μόνο στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο και στα ιστολόγια αλλά και σε άλλα κέντρα αποφάσεων (π.χ. Πρεσβείες).
Αυτό θα συνεχίσω να το πράττω και ευελπιστώ ότι, θα ευρίσκεται κάποιο βήμα ή κάποιο ''κανάλι'' ανοικτό, για να φέρει στο φώς της Δημόσιας συζήτησης και τη δική μου ταπεινή φωνή, που θέλω να πιστεύω ότι, πάλλεται από αγάπη για τον Θεό και την ελληνορθόδοξη Πατρίδα μας! Εννοείται ότι, θα ενημερώνω και σένα, ως εν Χριστώ αδελφό, εκτός και εάν ρητώς το αρνηθείς.
Ως προς το δεύτερο θέμα, της διαφωνίας σου για τα τελευταία κείμενα, που νομίζω ότι υπερβολικά τουλάχιστον, τα χαρακτηρίζεις ως ''αντιγερμανική υστερία'', δεν σε αδικώ, διότι η πολύστονος Κύπρος μας είχε μεν τα δικά της ανεκδιήγητα βάσανα, αλλ' ευτυχώς δεν εγνώρισε την Γερμανική μπότα και τα Α(Γ)ΡΕΙΑ θηρία! Μέσα από μιά όμως, προσεκτική μελέτη των άρθρων μου, διαπιστώνει κάποιος με σαφήνεια (θέλω να πιστεύω) ότι, αυτό το γένος των ''υπερανθρώπων'' του Νίτσε, για όλους και κυρίως για μας τους Έλληνες αποτελούσε και αποτελεί, δεδηλωμένο και ορκισμένο εχθρό !!! Προσθετικώς, αναφέρω ότι η οικογένειά μου, όπως άλλωστε οι περισσότερες Ελληνικές οικογένειες, θρηνεί ακόμη θύματα άοπλες γυναίκες που τις σκότωσαν οι άκαρδοι ΝΑΖΙ, μέσα στην ... Εκκλησία..! Γι' αυτά τους τα κακουργήματα, όχι μόνο ποτέ τους δεν μετάνοιωσαν, αλλά σε βεβαιώνω του περί ότι, εάν τους ξαναδιδόταν η ευκαιρία, τα ίδια και χειρότερα θα έπρατταν!!! Το κάνουν, με άλλο τρόπο, μέσα από το Δ' Ράϊχ! Επίτρεψέ μου σ' αυτά, να έχω παγιωμένη πεποίθηση, διότι εκτός των άλλων οι γονείς μου, μαζί με τ' άλλα φτωχαδάκια, ξενιτεύτηκαν στην Γερμανία και εκεί έζησα και εγώ μερικά από τα παιδικά μου χρόνια. Δεν μου επιτρέπει η παιδεία μου να σου γράψω, πως τους χαρακτήριζε ο θυμόσοφος πατέρας μου ... Μη νομίζεις ότι, μ' αυτά που σου γράφω, ως κατάθεση ψυχής, βγάζω κάποια κακία ή μίσος εις βάρος τους, γιατί τότε δεν θα αισθανόμουν ότι είμαι μαθητής του Θεού της συγνώμης και της Αγάπης. Απλά με αναπαύει αυτό που ετόνιζε ο μακαριστός γέροντας π. Επιφάνιος και έχω πληροφορηθεί από τον πνευματικό μου: ''Παιδιά μου συγχωρούμε, αλλά την μνήμη μας δεν την πετούμε''!
Τέλος, συμφωνώ απολύτως μαζί σου, για το χάλι της ηγεσίας μας συλλήβδην και υπερθεματίζω! Το έχεις διαπιστώσει φαντάζομαι, παρ' ότι είναι πολύ λεπτή η θέσις μου, επανειλημμένα να καταγγέλλεται, μέσα από τα γραπτά μου. Επίτρεψέ μου, όμως , την διαφοροποίησή μου ως προς τις ευθύνες του ταλαιπώρου λαού μας. Όχι ότι είμεθα άμοιροι ευθυνών! Αλλά, το δήθεν δημοκρατικό σύστημα το οποίο για πολλές δεκαετίες μας τυραννάει με τον χυδαιότερο τρόπο, δεν επιτρέπει δυστυχώς και πολλές επιλογές ... Τα έζησα και στην Κύπρο, τα ζώ και στην Ελλάδα ...
Σε βεβαιώ, λοιπόν, πως, ο αποπροσανατολισμένος και βασανισμένος λαός μας, έχει κάποιο δίκαιο, όταν λέει ότι ''όποιος βγαίνει απ' το μαντρί τον τρώει ο λύκος''..! Εμείς, ασφαλώς, που λέμε ότι πιστεύουμε εις τον Θεόν, ας εντείνουμε τις προσευχές μας για να κάνει Εκείνος, ο Μεγαλοδύναμος και Παντοδύναμος, το θαύμα Του !!!
Να είσαι πάντα ακμαίος και δυνατός.
Με βαθειά τιμή,
Γεώργιος Ντόνας
Υ.Γ. Στο διαδίκτυο, κυκλοφορεί ευρέως συνέντευξη του Albrecht Ritsch, Wirtschaftshistoriker (καθηγητή Ιστορίας της Οικονομίας) που δόθηκε στο Γερμανικό περιοδικό ''Der Spiegel'', σχετική με τα ανωτέρω.
No comments:
Post a Comment