ΑΞΙΟΙ ΣΕΒΑΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΣ ΟΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΕΣ ΚΥΘΗΡΩΝ ΚΑΙ ΓΛΥΦΑΔΟΣ

ΑΞΙΟΙ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ ΣΕΒΑΣΜΟΥ ΟΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΕΣ ΚΥΘΗΡΩΝ ΚΑΙ ΓΛΥΦΑΔΟΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

===========

Να ευχαριστήσουμε θερμά τον λίαν σεβαστό και αγαπητό μας Μητροπολίτη Κυθήρων Σεραφείμ, ο οποίος ουδέποτε υπέστειλε το λάβαρο της Ορθοδοξίας. Παρόλον ότι εξ ιδιοσυγκρασίας ταπεινός και σεμνός κληρικός ποτέ δεν σιωπά όταν “Θεός το κινδυνευόμενον”.

Δυστυχώς ο Σεβασμιότατος αφέθηκε ανυπεράσπιστος όταν ο “μονιός ο άγριος του αμπελώνος” της Μεσσηνίας του έκανε αήθη επίθεση. Αντί να βοηθηθεί - όπως θα έπρεπε -, από άλλους παραδοσιακούς Ιεράρχες και από τους ηγέτες του αντιοικουμενιστικού αγώνα, αφέθη μόνος του να αντιπαλαίσει με τον αδίστακτο Μεσσηνίας.

Και ως να μην έφτανε η εγκατάλειψή του, κατόπιν εορτής ορισμένοι του άσκησαν κριτική, ενώ δεν σήκωσαν ούτε το μικρό τους δακτυλάκι να τον υπερασπιστούν! Oύτε ακόμη όταν ο ανεκδιήγητος Μεσσηνίας του έκανε μήνυση στα δικαστήρια.

Παρόμοιας συμπεριφοράς έτυχε και ο Ομολογητής Μητροπολίτης Γλυφάδος. Ο Μακαριότατος τον μαχαίρωσε πισώπλατα με την παραπομπή της επιστολής του στον ανεκδιήγητο Μεσσηνίας, ο οποίος βρήκε την αφορμή να δείξει την έμφυτη θρασύτητα και τον τραμπουκισμό που τον διακρίνουν και στη συνέχεια αφέθηκε ουσιαστικά μόνος χωρίς να τύχει ουσιαστικής συμπαράστασης από τους άλλους Ιεράρχες ή από τους ηγέτες του αντιοικουμενιστικού αγώνα.

Ας γνωρίζουν όμως οι Oμολογητές Μητροπολίτες Γλυφάδος και Κυθήρων ότι οι απλοί πιστοί που αγαπούν την Εκκλησία δεν είναι τυφλοί ή αγνώμονες για την Ομολογία της πίστεως που δίνουν.

Ολοι οι παραδοσιακοί πιστοί παρακολουθούν τους αγώνες τους και προσεύχονται στο Χριστό να τους δίνει δύναμη να συνεχίζουν τον καλό αγώνα της πίστεως και να στέκονται αληθινοί φρουροί της Εκκλησίας εναντίον του Οικουμενισμού και των άλλων αιρέσεων.

Παραθέτουμε στη συνέχεια την είδηση που μας έδωσε την αφορμή για τη σύνταξη του πιο πάνω σχολίου.

*****

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΥΘΗΡΩΝ ΣΕΡΑΦΕΙΜ: “ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΞΩ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ”

=========

Μιλώντας σε ραδιοφωνική εκπομπή στις 16 Οκτωβρίου και με την ευκαιρία της μνήμης των αγίων Πατέρων της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου, ο Μητροπολίτης Κυθήρων Σεραφείμ έκανε εκτενή αναφορά στην σύγχρονη αίρεση του Οικουμενισμού. Τόνισε μεταξύ άλλων:

«Δυστυχῶς καί στίς ἡμέρες μας ἀναδύονται μέσα ἀπό τόν θεολογικό χῶρο ὡρισμένοι ἡρακλεῖς τῆς οἰκουμενιστικῆς κινήσεως, οἱ ὁποῖοι βιάζονται νά φθάσουν στό τέρμα καί τό πανανθρωπίνως ποθούμενο ἀγαθό «τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως», μέ τήν συμπροσευχή καί κοινωνία μετά τῶν κανονικῶς ἀκοινωνήτων ἑτεροδόξων καί σχισματικῶν, ἐν ὀνόματι τῆς ἀγάπης, χωρίς προηγουμένως νά ἐξομαλυνθοῦν πλήρως καί νά διευθετηθοῦν μέ γνώμονα τήν ὀρθόδοξη πίστι καί παράδοσι οἱ βασικές καί λοιπές δογματικές καί ἐκκλησιολογικές διαφορές. Δέν εἶμεθα κατά τῶν διαχριστιανικῶν διαλόγων, ὅταν γίνωνται μέ θεοφιλεῖς ὅρους καί σωστές προϋποθέσεις, ὅταν ἐργάζωνται διά τό «μή μεταίρειν ὅρια αἰώνια, ἅ οἱ Πατέρες ἔθεντο», χωρίς σπουδή καί βεβιασμένες κινήσεις, ἀλλά μέ τό πνεῦμα καί τόν φωτισμό τοῦ Θεοῦ καί την εὐθυγράμμισι πρός τήν σῴζουσα ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ.

Ἐπικαλοῦνται τήν θεωρία περί ὑπάρξεως «Ἐκκλησίας ἔξω τῆς Ἐκκλησίας», τήν συμπροσευχή καί συλλειτουργία Ὀρθοδόξων καί Λατίνων στό ἀπώτερο παρελθόν, ἐπί φραγκοκρατίας, σέ δυσχείμερους καί παρηκμασμένους γιά τήν σκλαβωμένη ὀρθόδοξη πατρίδα μας καιρούς, στά νησιά τῶν Κυκλάδων, ἐπιδιώκουν τήν ἀναστολή τῆς ἰσχύος τῶν ἀπαγορευτικῶν τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας κανόνων μέ τούς ἑτερόδοξους, ὁμιλοῦν διά τήν ἐξέλιξι τοῦ κόσμου καί τήν ἀναθεώρησι καί τήν δημιουργία νέων ἐκκλησιαστικῶν κανόνων καί στιγματίζουν τήν προσκόλλησι τῶν ὀρθοδόξων πιστῶν στήν «νοσηρή», κατ΄ αὐτούς, καί μή «ὀρθόδοξη» παράδοσι στό θέμα τῆς συμπροσευχῆς καί κοινωνίας μετά τῶν ἑτερόδοξων κ.λπ.

Πιστεύω ὅτι στά θέματα αὐτά θά δοθοῦν σύντομα οἱ δέουσες θεολογικές καί κανονικές ἀπαντήσεις ἀπό τό εὐτυχῶς ὑπάρχον δυναμικό τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας. Στά σύντομα ὅρια τοῦ Κυριακάτικου αὐτοῦ μηνύματος θά ἤθελα νά τονίσω μέ ἐπίτασι καί μέ ὅλη τήν δύναμι τῆς καρδιᾶς μου ὅτι Ἐκκλησία ἔξω τῆς Ἐκκλησίας δέν ὑπάρχει. Ὁ Θεῖος Δομήτωρ ἵδρυσε τήν συγκεκριμένη Ἐκκλησία Του, «τήν μή ἔχουσαν σπίλον ἤ ῥυτίδα ἤ τι τῶν τοιούτων», ἀλλ' οὖσαν «ἁγίαν καί ἄμωμον», τῆς ὁποίας «καί πῦλαι Ἅδου οὐ κατισχύσουσιν».

Ἀσφαλῶς ὁ Θεῖος Λυτρωτής μας ἔχει τό δικαίωμα καί τήν δύναμι νά σώσῃ καί ἀνθρώπους εὑρισκομένους ἐν ἀγνοίᾳ καί πλάνῃ ἔξω ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἀλλά καλοπροαίρετους καί ἀγαθούς (προφανῶς ὄχι καί ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ἐνσυνείδητα, ἀπροκάλυπτα καί ἀμετανόητα ἀνήκουν σέ αἱρέσεις, σχίσματα καί κακοδοξίες, ἐκτός καί ἐάν κάποτε εἰλικρινῶς μετανοήσουν). Ὅμως, μή πλανώμεθα ἀδελφοί. Ἐάν Ὀρθόδοξοι πιστοί ἐνσυνείδητα ἀναζητοῦν ἐξω τῆς Ἐκκλησίας τόν Ζῶντα Θεόν, τήν ἀλήθεια καί τήν ζωή, νοθεύουν καί ἀλλοιώνουν τήν ὀρθόδοξη πίστι καί παράδοσι καί ἀδιαφοροῦν γιά τήν σωτηρία τους, τότε ἐδῶ ἰσχύει τό «extra Ecclesia nulla salus» (ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία, τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, δέν ὑπάρχει σωτηρία). Ἡ Ὀρθόδοξη δογματική διδασκαλία εἶναι ἀναλλοίωτη καί οἱ Θεῖοι καί Ἱεροί Κανόνες δέν πρέπει ποτέ νά παραβιάζωνται. Ἄλλωστε, οἱ ἴδιοι οἱ Ἱεροί Κανόνες μόνοι τους προβλέπουν ἐνίοτε κάποια ἐκκλησιαστική οἰκονομία καί ἐπιείκεια. Ἄς παύσουν ἐπί τέλους νά προκαλοῦν τό αἴσθημα τοῦ ὀρθοδόξου λαοῦ οἱ «εὐαγγελιστές» τῆς ἄνευ (τῶν θεολογικῶν-δογματικῶν) ὅρων καί (τῶν κανονικῶν) προϋποθέσεων ἑνώσεως τῶν χριστιανικῶν ὁμολογιῶν μετά τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας».

ΠΗΓΗ:

Θρησκευτικά