ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ, ΠΕΤΡΟΥ ΜΠΟΤΣΗ, ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΟΠΤΙΝΑ

ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ

_________

Πέτρου Μπότση, Οσιομάρτυρες της Όπτινα, Οι Μάρτυρες της Ανάστασης, Αθήνα 2017, σσ. 142.

Του κ. Ανδρέα Κυριακού, Θεολόγου

=====

Στην περιώνυμη ρωσσική μονή της Όπτινα μας μεταφέρει πάλι ο κ. Πέτρος Μπότσης. Θυμίζω στους αναγνώστες το πρόσφατο έργο του για τη Μονή, υπό τον τίτλο «Ο ποταμός του Θεού». Στους πρόσφατους διωγμούς εναντίον της Πίστης αναφέρεται το βιβλίο. Ανάμεσα στα εκατομμύρια των μαρτύρων που οδήγησαν στο θάνατο  οι μπολσεβίκοι, την εποχή που κυριάρχησαν στη Ρωσσία, εξέχουσα θέση κατέχουν οι πατέρες της Όπτινα που από το μαρτύριο της συνειδήσεως προχώρησαν στο μαρτύριο του αίματος. Για τους νεομάρτυρες ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης είπε σε κάποιο προσκυνητή: «Να τιμάς τους νεομάρτυρες. Είναι ξεχασμένοι, δεν τους γνωρίζει ο κόσμος. Είναι όμως ισάξιοι με τους παλαιούς Αγίους. Στο αίμα των νεομαρτύρων μας στηρίχθηκε η Ορθοδοξία. Αυτοί αποτελούν την νέα βάση και ασφάλεια της Εκκλησίας μας». 

Αυτά, όπως είναι φυσικό, ισχύουν για τους εν όλω τω κόσμω νεομάρτυρες, περιλαμβανομένης της ομοδόξου Ρωσσίας. Βλέπουμε μέσα από τις σελίδες του βιβλίου να παρελαύνουν ενώπιόν μας οι πατέρες της Όπτινα, που μετά τη βίαιη διάλυση της Μονής από το αθεϊστικό σοβιετικό καθεστώς, ταλαιπωρήθηκαν αφάνταστα, οδηγήθηκαν σε φυλακές και  εξορίες «υστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι». Οι περισσότεροι από αυτούς υπέστηκαν μαρτυρικό θάνατο. 

Αξίζει να αναφερθούμε σε μερικά όνόματα: ιερομάρτυρες Ανατόλιος και Σεραφείμ, ιερομάρτυρας Νεκτάριος. Γι’ αυτούς μιλά εν εκτάσει το α΄ κεφάλαιο του βιβλίου.Το β΄ κεφάλαιο είναι αφιερωμένο σε νεομάρτυρες που μαρτύρησαν προσφάτως, δηλαδή μετά την ανασύσταση της ονομαστής Μονής. 

Ως γνωστόν στα 1988, λίγα χρόνια πριν από την κατάρρευση του καθεστώτος των μπολσεβίκων, η Όπτινα είχε επιστραφεί στην Εκκλησία. Ήταν ερειπωμένη αλλά οι νέοι πατέρες με ζήλο και ιδρώτα την ανέστησαν μέσα από τα χαλάσματα που άφησε στο πέρασμά της η σοβιετική λαιλαπα. 

Όπως σημειώνει ο συγγραφέας, «το μίσος των αθέων ενάντια στην Εκκλησία του Χριστού … ήταν τόσο δυνατό ώστε δεν έσβησε ούτε και μετά την κατάρρευση του αθεϊστικού καθεστώτος…». 

Αποτέλεσμα αυτού του απύθμενου μίσους ήταν κι η άγρια δολοφονία του ιερομόναχου Βασιλείου και των μοναχών Τροφίμου και Θεράποντος τη νύκτα της Ανάστασης του 1993, την ώρα που κτυπούσαν χαρμόσυνα τις καμπάνες. 

Αναντιλέκτως οσμή ευωδίας πνευματικής αναδύεται μέσα από τις σελίδες του βιβλίου. Οι νεομάρτυρες αποτελούν την δόξα της Εκκλησίας. Δεν υπέκυψαν, ούτε εξομοίωσαν την Πίστιν την αμώμητον με τις αιρέσεις και τους πάσης φύσεως κακόφρονες.