ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΡΓΟΛΙΔΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟ ΙΑ΄

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΡΓΟΛΙΔΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟ

ΙΑ΄

=====

Γιὰ νὰ «διαλύσετε» κάποιες «παρεξηγήσεις» δηλώνετε πίστη στὴν Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία καὶ πὼς ἐκτὸς αὐτῆς δὲν ὑπάρχει σωτηρία. Καλῶς, ἀλλὰ δὲν μᾶς λέτε ποιὰ εἶναι αὐτὴ ἡ Ἐκκλησία, μήπως εἶναι κλάδος της ἡ Ὀρθοδοξία, ἀφοῦ ἔχετε ἐκφράσει καὶ παλιότερα τὴν ἄποψή Σας ὅτι καὶ ὁ παπισμός, ὅπως καὶ ἡ πανσπερμία τῶν προτεσταντῶν εἶναι «ἐκκλησίες».

Γράφετε ὅτι δὲν ἔχουμε τὸ δικαίωμα ἐμεῖς ὡς πρόσωπα «νὰ καταδικάσουμε κανέναν καὶ πὼς ἡ κρίση ἀνήκει στὸ Θεό». Σωστά, ἀλλὰ δικαίωμα ἔχει ἡ Ἐκκλησία, ἡ ὁποία εἶναι «στῦλος καὶ ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας». Γράφετε ὅτι «ὁ Θεὸς εἶναι Θεὸς ἐκπλήξεων» καὶ πὼς εἶστε «βέβαιος ὅτι στὴ Δευτέρα Παρουσία θὰ δοκιμάσουμε πολλὲς ἐκπλήξεις. Θὰ δοῦμε τὸν ἀβάπτιστο εἰδωλολάτρη καὶ διώκτη Τραϊανὸ νὰ σώζεται χάρι στὶς προσευχὲς τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Διαλόγου καὶ πολλοὺς ἀπὸ μᾶς τοὺς «ὑπεράγαν Ὀρθοδόξους νὰ ἀκοῦμε τὸ φοβερὸ ἐκεῖνο «οὐκ οἶδα ὑμᾶς». Ἂς μὴ δώσει ὁ Θεός»! 

Τί ἀπίστευτες καινοφανεῖς διδασκαλίες εἶναι αὐτὲς, διαμετρικὰ ἀντίθετες μὲ τὴν περὶ σωτηρίας κρυστάλλινη διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας; Ποῦ τὸ βρήκατε γραμμένο ὅτι μπορεῖ νὰ σωθεῖ ἕνας συνειδητὰ ἄπιστος καὶ ἀμετανόητος, ἁπλὰ χάρη στὶς προσευχὲς ἑνὸς ἁγίου; Καὶ γιατί εἶστε σίγουρος ὅτι σώθηκε ὁ φοβερὸς διώκτης καὶ φονιὰς χιλιάδων Μαρτύρων τῆς Ἐκκλησίας Τραϊανός; Μήπως αὐτὸ δὲν ὄζει παπικὴ κακοδοξία περὶ «ἀξιομισθίας τῶν ἁγίων»; Ἀλλὰ καὶ τόσο πολύ ἀντιπαθεῖτε τούς «ὑπεράγαν ὀρθοδόξους» καὶ τοὺς θεωρεῖτε ἤδη καταδικασμένους; Δὲν προκαταλαμβάνετε ἔτσι καὶ Ἐσεῖς τὴν κρίση τοῦ Θεοῦ;

Ὁ Χριστός ἀνακρινόμενος ἀπό τόν Πιλᾶτο εἶπε: «ἐγὼ εἰς τοῦτο γεγέννημαι καὶ εἰς τοῦτο ἐλήλυθα εἰς τὸν κόσμον, ἵνα μαρτυρήσω τῇ ἀληθείᾳ. πᾶς ὁ ὢν ἐκ τῆς ἀληθείας ἀκούει μου τῆς φωνῆς. λέγει αὐτῷ ὁ Πιλᾶτος· τί ἐστιν ἀλήθεια;» (Ἰω. 18,38).

Ἡ θυσία Του ἐνίκησε τόν θάνατο. Μετά τήν Ἀνάστασή Του οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι ἔλαβαν τήν ἐντολή: «Πορευθέντες εἰς τόν κόσμον ἅπαντα, κηρύξατε τό Εὐαγγέλιον πάσῃ τῇ κτίσῃ...» (Μαρκ. 16,15-16). Ὅλοι οἱ Ἀρχιερεῖς, ὡς διάδοχοι τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, μέχρι σήμερα, ἔχουμε λάβει τήν ἴδια ἀπαράλλακτη ἐντολή τήν ὁποία δέν μποροῦμε νά ἀθετήσουμε ἤ νά νοθεύσουμε. Τό κήρυγμα τῆς ἀλήθειας  συνεπάγεται τό μῖσος τοῦ κόσμου καί τόν διωγμό τῶν ἀποσταλέντων. Οἱ κήρυκες τοῦ Χριστοῦ διά τῶν αἰώνων σφράγισαν μέ μαρτυρικό θάνατο τήν ἀποστολή τους. Ἡ Ἐκκλησία πού θά ἀρνηθεῖ τό κήρυγμα τῆς μοναδικῆς αὐτῆς θεογνωσίας καί θά ἀσπασθεῖ ἤ θά συμφωνήσει μέ τήν πεπλανημένη ὁδηγία τῶν δυνάμεων τοῦ σκότους «σεβασμός στήν ἑτερότητα» χάριν μιᾶς ψευδοειρήνης, ξένης ἀπό τήν εἰρήνη, τήν ὁποία ὁ Χριστός ἔφερε στόν ἄνθρωπο μέ τήν ἐναθρώπισή Του, διατηρεῖ τό βασίλειο τοῦ θανάτου καί τοῦ διαβόλου σέ αὐτούς πού προσκυνοῦν τούς ψευδοθεούς καί παύει αὐτόματα νά εἶναι Ἐκκλησία. Οἱ «Ἐπίσκοποι» μιᾶς τέτοιας «Ἐκκλησίας» βρίσκονται σέ πλάνη καί μεταβάλλονται σέ προδότες τῆς Ἀλήθειας καί εἶναι ἀνάξιοι τῆς ἀποστολῆς τους. Ὁ Χριστός ἀνέθεσε τό κήρυγμα τῆς μοναδικῆς Ἀλήθειας χωρίς νά ἀναφέρει «νά σεβαστῆτε τίς θρησκευτικές ἑτερότητες».

(Συνεχίζεται)