ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΑΔΥΝΑΤΟΥΝ ΝΑ ΠΕΙΣΟΥΝ

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΑΔΥΝΑΤΟΥΝ ΝΑ ΠΕΙΣΟΥΝ

Του κ. Ανδρέα Κυριακού, Θεολόγου

=====

Προσφάτως ο Οικουμενικός Πατριάρχης συναντήθηκε στο Φανάρι, στη Βασιλεύουσα, με ομάδα προσκυνητών από τη Ν. Προποντίδα Χαλκιδικής. 

Ο Παναγιώτατος αναφέρθηκε -συν τοις άλλοις- και στο Κολυμβάριο, δηλώνοντας τα πιο κάτω: «Μέσα στο πλαίσιο της συνοδικότητος της Ορθοδόξου Εκκλησίας στην Ορθόδοξο Ακαδημία Κρήτης και πήραμε καλές αποφάσεις, όσοι ήμασταν εκεί…». 

Πρώτο μας σχόλιο στα πατριαρχικά συμπεράσματα είναι η διαφωνία μας στο σημείο της συνοδικότητος. Βασικό σημείο της συνοδικότητος, από την αποστολική σύνοδο, τις Οικουμενικές Συνόδους και μετέπειτα, είναι η ισοτιμία των μετεχόντων επισκόπων, αλλά και η υπερίσχυση και επικράτηση της των πλειόνων ψήφου. Το πρωτάκουστο 24+1 ανά τοπική Εκκλησία, που αλχημικώς μεθοδεύτηκε στη Γενεύη, μοιάζει με τη συνοδικότητα όσο ο φάντης με το ρετσινόλαδο. Ίσασιν οι παροικούντες Ιερουσαλήμ το ξένον εκείνον άκουσμα που συνέβη με τους επισκόπους της εν Σερβία  Εκκλησίας στο Κολυμβάριο. Δεκαεπτά (17) από τους 24 επισκόπους είπαν ΟΧΙ στο άρθρο 6 και όμως η θέση τους δεν υπερίσχυσε, διότι ο Προκαθήμενος τους κ. Ειρηναίος και 7 (επτά) επίσκοποι είπαν ΝΑΙ. Καθαρό παράδειγμα ελλιπούς  και χωλαίνουσης συνοδικότητος. 

Δεν μας βρίσκει σύμφωνους ο Παναγιώτατος και σ’ ένα άλλο σημείο των δηλώσεών του αυτών, εκεί δηλαδή που αναφέρεται σε καλές αποφάσεις. ΔΕΝ συνιστούν «καλές αποφάσεις» αυτά που εμπεριέχονται λ.χ. στο διαβόητο άρθρο 6, που αναφέρει τόσο τραγελαφικά στον τομέα της  εκκλησιολογίας. Τι να πιστέψουμε; 

Το ότι από την μια ομολογούν οι συμμετέχοντες την πάγια θέση ότι η Ορθοδοξία είναι η μία, αγία, καθολική και αποστολική Εκκλησία και από την άλλη, εντελώς αντιφατικά, διατείνονται  ότι υφίστανται «ετερόδοξες Εκκλησίες και ομολογίες»; 

Οι αποφάσεις αυτές είναι πρωτόγνωρες στην εκκλησιαστική ιστορία. Όλες οι αιρέσεις, παλαιές τε και καινές, εκλελείπασι ως ενύπνιον εγειρομένου και ως εκλείπει καπνός εξέλιπον. Με τη βοήθεια του Οβίδιου, άπαξ άπασες οι αιρέσεις, ήγουν οι Παπικοί, η Προτεσταντική πολυποίκιλος πληθύς, οι Αγγλικανοί, οι Μονοφυσίτες κ.ο.κ παρά τις κακοδοξίες τους –στις οποίες επιμένουν φορτικά και αταλάντευτα- αμνηστεύθηκαν. 

Οι σκεπτικιστές μιλώντας έξω από τα δόντια, τονίζουν ότι τελικά μοναδικός στόχος και επιδίωξη του Κολυμβαρίου ήταν η αμνήστευση των κακοφρόνων αιρετικών και ουδέν έτερον. Τα γεγονότα δεν τους διαψεύδουν.