ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΔΥΟ ΑΚΡΩΝ
Του Παναγιώτη Τελεβάντου
=====
Γράφει ο κ. Σημάτης στο ιστολόγιο “Πατερική Παράδοσις”:
“Ξέχασε ὁ π. Χαρίτων τὴν ὀρθὴ ἀπόφαση τοῦ Ἁγίου Ὄρους ποὺ παραθέτει στὸ βιβλίο του (καὶ παρουσιάσαμε πιὸ πάνω) τὴν ὁποία δὲν ἔχει καταγγείλει καὶ ὡς Ἁγιορείτης δέχεται, ἀφοῦ δὲν ἀνῆκε σὲ ζηλωτικὴ ὁμάδα, ὅπως ὁ συνυπογράφων τὸν ἐναντίον μας λίβελλο π. Ἐπιφάνιος Καψαλιώτης. Φαίνεται πὼς ὑπέκυψε στοῦ π. Ἐπιφάνιου τὴν Ἐσφιγμενίτικη ἐπιστημοσύνη (μαζὶ μὲ τὸν π. Σάββα ποὺ προλογίζει τὸ βιβλίο του) καὶ ὅποιων ἄλλων κύκλων τὶς μηχανοραφίες καὶ τὴν ἐπιρροή.
Ἐπειδὴ ὁ π. Σάββας δήλωσε ὅτι δὲν ἔχει τὶς προθέσεις ποὺ τοῦ ἀποδίδονται ἀπὸ κάποιους, δημοσιεύουμε καὶ τὴν ἀρχὴ τοῦ Προλόγου τοῦ π. Σάββα στὸ βιβλίο τοῦ π. Χαρίτωνος, καὶ τὸν παρακαλοῦμε νὰ διαχωρίσει τὴν θέση του ἀπὸ αὐτόν, στὸ θέμα ποὺ συζητοῦμε, γιατὶ ἀπὸ τὸν πρόλογο φαίνεται ὅτι συμφωνεῖ κατὰ πάντα.”
Η αναφορά του κ. Σημάτη για τους π. Επιφάνιο Καψαλιώτη, π. Σάββα Λαυρεώτη, π. Χαρίτωνα Κουτλουμουσιανό, π. Μακάριο Κουτλουμουσιανό και π. Παίσιο Παπαδόπουλο πρέπει να προβληματίσει όλους σοβαρά.
Πρέπει -επιτέλους- να καταλάβουμε όλοι ότι υπάρχουν δύο άκρα.
Το ένα εμφανέστατο άκρο είναι ο απαίσιος συγκρητισμός, που -στις μέρες μας- εκφράζεται με το κίνημα του Οικουμενισμού.
Ούτε που χρειάζεται να αναλύσουμε για ποιο λόγο δεν μπορεί να γίνει δεκτός ο συγκρητισμός. Μόνον αιρετικοί και εθελότυφλοι δεν κατανοούν ότι “ουκ έσονται σοι Θεοί έτεροι πλην εμού”.
Το άλλο άκρο, όμως, δεν είναι εξίσου εμφανές σε ορισμένους πατέρες και αδελφούς.
Νομίζουν οι ευλογημένοι είτε λόγω καταβολών, όπως ο π. Επιφάνιος Καψαλιώτης, είτε λόγω ζήλου χωρίς επίγνωση, όπως ο π. Σάββας Λαυρεώτης, είτε από έλλειψη ουσιαστικής θεολογικής παιδείας, όπως ο π. Χαρίτων Κουτλουμουσιανός, ο π. Μακάριος Κουτλουμουσιανός και ο Αρχιμανδρίτης Παίσιος Παπαδόπουλος, ότι νομιμοποιούνται να προχωρήσουν σε σχίσμα επειδή πολεμούν τον Οικουμενισμό.!!!
Όσοι νομίζουν ότι οι 3 + 1 Καρεώτες και ο π. Παίσιος της Μονής Φιλώτα, θα αλλάξουν απόψεις αγνοούν τη δύναμη της πλάνης που διακατέχει ένα σχισματικό.
Αυτό που απομένει είναι οι αποτειχισμένοι και όσοι -καθηκόντως- πολεμούν τον Οικουμενισμό, να καταγγείλουν δημόσια και να διαχωρίσουν απολύτως την ευθύνη τους από την πορεία των σχισματικών, αλλιώς θα βρεθούν μια μέρα υπόδικοι, αφού -αφελώς- θεωρούν τους σχισματικούς συναγωνιστές τους.
Το καλόν ου μη καλόν, αν μη καλώς γένηται.
Πόλεμος εναντίον του Οικουμενισμού; Σκληρός και αδυσώπητος, μέχρις ότου καταδικαστεί ως αίρεση από Οικουμενική Σύνοδο, η οποία θα αναθεματίσει τους πρωταγωνιστές του.!
Όχι, όμως, -Θεός φυλάξοι- να γίνουμε σχισματικοί.
Όχι, όμως, -Θεός φυλάξοι- να γίνουμε σχισματικοί.
Η Ενότητα της Εκκλησίας η οποία έχει σαφώς Δογματικό περιεχόμενο ( Εις Μίαν Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία ) υπάρχει αληθινά όταν υπάρχει Ενότητα στην Πίστη, την Λατρεία και την Διοίκηση. Στις ημέρες μας δυστυχώς θεωρείται Σχίσμα όποιος διασπά την Ενότητα κυρίως στην Διοίκηση, ενώ η διάσπαση της Ενότητος στην Πίστη τίθεται ουσιαστικά σε δεύτερη μοίρα και θέση, ενώ της ανήκει η πρώτη. Εάν στις ημέρες μας κάποιοι ευθύνονται για Σχίσμα στην Εκκλησία αυτοί είναι οι Οικουμενιστές και οι συνοδοιπόροι τους, διότι αυτοί απέκλιναν έργω και λόγω από την Ορθόδοξη Πίστη. Οι αγωνιζόμενοι εναντίον της Παναιρέσεως, ανεξαρτήτως προελεύσεως, ενώ είναι Ορθόδοξοι ως προς την Πίστη, βαρύνονται με το εξίσου μεγάλο Εκκλησιαστικό έγκλημα της πολυδιασπάσεως ( ανεξάρτητες Μερίδες ) στο βαθμό που ο καθένας εξ αυτών δεν προσπαθεί ειλικρινά να επιτύχει την Ενότητα των αληθινών Ορθοδόξων.
ReplyDeleteΦοβάμαι οτι εν προκειμένω γίνεται το λάθος που κατεδίκασε ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος σχετικά μέ το παλαιό ημερολόγιο , οτι δηλαδή ένα θέμα δευτερεύον ανάγεται σέ πρωτεύον Κάποιοι σεβαστοί πατέρες σκάλωσαν στο πώς θα χαρακτηρίσουμε την αποτείχιση δυνητική ή υποχρεωτική , κατ'ακρίβειαν ή κατ'οικονομίαν και αναλώνονται σέ αυτό χάνοντας την ουσία που είναι η ομολογία της πίστεως και η ενότης εν τη ομολογία , δηλαδή το ανάγουν σέ ένα θέμα πρωτεύον άξιο να δημιουργεί διασπάσεις , αντεγκλήσεις , εχθρότητες
ReplyDelete