Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ

Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ

Του κ. Λυκούργου Νάνη, ιατρού

=====

Η πλειοψηφία των εθνομαρτύρων του Κυπριακού έπους 1955-59 είχε φοιτήσει στα τόσο μα τόσο διαβληθέντα κατηχητικά σχολεία που καλλιεργούσαν και καλλιεργούν τα θρησκευτικά και εθνικά ιδεώδη κι όχι στα μαρξιστικά-εθνομηδενιστικά "φροντιστήρια" που εκκολάπτουν αποδομητές των εθνικοθρησκευτικών αξιών ποτισμένους με το διεθνιστικό δηλητήριο.

Στις ημέρες μας σύσσωμος ο ελληνικός λαός θα έπρεπε να τιμά τη μνήμη των ηρώων της ΕΟΚΑ που ταπείνωσαν μία κραταιή αυτοκρατορία κατάγοντας καίριο πλήγμα στην απαίσια και αποκρουστική αποικιοκρατία.
Παλληκάρια στο άνθος της ηλικίας τους υπό την

εμπνευσμένη ηγεσία του επίσης διαβληθέντος απ τον εσμό των ψευτοπροοδευτικών και θολοκουλτουριαρέων στρατηγού Γεωργίου Γρίβα-Διγενή, του πανάξιου αυτού εθνικού μας ήρωα, με παράτολμο θάρρος και στέρεη αποφασιστικότητα και πυρπολούμενα από τα ιδανικά της εθνικής ελευθερίας και αυτοδιάθεσης έγραψαν σελίδες δόξας στη μαρτυρική νήσο του αποστόλου Βαρνάβα που κατέπληξαν τη διεθνή κοινή γνώμη, αναπτέρωσαν το ηθικό του λαού και συνέσφιξαν ακόμη περισσότερο τους δεσμούς μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου.

Τότε όμως σ’ όλες τις μεγάλες πόλεις της πατρίδας μας διοργανώνονταν ογκώδη και μαχητικά συλλαλητήρια για το μέγα θέμα της Κύπρου με πρωτοστατούντες τους μαθητές και τις μαθήτριες των σχολείων μας καθώς και τους φοιτητές και τις φοιτήτριες πολλοί απ τους οποίους και κακοποιήθηκαν απ την αστυνομία και χωροφυλακή της εποχής!

Οι Έλληνες παραθεωρώντας τις πολιτικές και κομματικές τους διαφορές έβγαιναν στους δρόμους προκειμένου να διαδηλώσουν με σθένος για την αυτοδιάθεση της ελληνικότατης Κύπρου μας!

Μπροστάρης σ' αυτούς τους αγώνες για μία ακόμη φορά η Εκκλησία της Ελλάδος με επικεφαλής τους αειμνήστους αρχιεπίσκοπο Σπυρίδωνα Βλάχο, μητροπολίτη Λήμνου και κατόπιν Τρίκκης και Σταγών Διονύσιο Χαραλάμπους και τον τότε αρχιμανδρίτη και μετέπειτα αρχιεπίσκοπο Αθηνών Ιερώνυμο Κοτσώνη, επίσης αισχρώς διαβληθέντα.

Το μείζον σε σπουδαιότητα Κυπριακό ζήτημα κυριαρχούσε στη δημόσια ζωή κι άφηνε τα ανεξίτηλα αποτυπώματά του σ' αυτήν. Και οι εφημερίδες της εποχής είχαν συντονίσει τη δημοσιογραφική τους δραστηριότητα με τα γεγονότα της Κύπρου.

Σήμερα όμως; Πώς άραγε τιμούμε τον επικό

αντιαποικιοκρατικό, απελευθερωτικό κυπριακό αγώνα; Διοργανώνονται σχετικές σχολικές εορτές μνήμης; Γνωρίζουν οι μαθητές και μαθήτριές μας τίποτε σχετικά με εκείνη τη λαμπρή ιστορική σελίδα; Φρόντισαν οι δάσκαλοι και οι καθηγητές να προβάλλουν τη θυσία των αγωνιστών της ΕΟΚΑ και τη σπουδαιότητά της; Τα ΜΜΕ (μέσα μαζικής εξαχρείωσης) τι πράττουν σήμερα πέρα απ το να υπογραμμίζουν τη βλακώδη, κέλτικης και φράγκικης προέλευσης, "πρωταπριλιά" στην οποία θριαμβεύει το ψεύδος με τραγικές πολλές φορές συνέπειες για την ομαλή κοινωνική ζωή;

Η πανεπιστημιακή-ακαδημαική κοινότητα τι πράττει εν προκειμένω; Μήπως αιδημόνως σιωπά ρίχνοντας στον ωκεανό της λήθης το κυπριακό έπος όταν κάποιοι εκπρόσωποί της δεν το διαστρεβλώνουν κι όλας αποκαλώντας "τρομοκρατικό", άκουσον, άκουσον!!!, τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ;

Τα πολιτικά κόμματα πώς συμπεριφέρονται σε σχέση με τη σημερινή επέτειο; Γίνεται σχετική μνεία άραγε; Αλλά κι αν αυτή γίνεται πώς γίνεται και για ποιο σκοπό γίνεται; Πάλλουν τα σχετικά μηνύματα από φλογερή αγάπη για την Πατρίδα Ελλάδα και είναι ικανά να αναπτερώσουν το ηθικό του Ελληνισμού ή είναι άνευρα, άχρωμα, άοσμα και κινούμενα εντός των πλαισίων της συμβατικότητας; 

ΠΗΓΗ:

Ιστολόγιο “Ο Παιδαγωγός”