ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΒΡΑΔΥΝΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ

ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΒΡΑΔΥΝΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ

=====

Geras Imos
Ταπεινώς διαφωνώ με την κα Λωρίτου. Το πρόβλημα για τις κυριακάτικες Θ. Λειτουργίες δεν είναι ο χρόνος. Μπορεί να μην ξυπνάμε στις 6 πλέον για τα χωράφια, αλλά οι μαθητές δεν ξυπνάνε απ’ τις 7μιση; Οι νέοι που δουλεύουν σε καφετέριες, φούρνους και σούπερ μάρκετ δεν ξυπνάνε απ’ τις 6 και τις 6μιση; Οι παππούδες δεν ξυπνάνε απ’ τις 6 να πάνε στα ATM να βγάλουν χρήματα ή για να δουν Παπαδάκη; Πώς, λοιπόν, σηκωνόμαστε νωρίς για χίλιους δύο ασήμαντους λαι σημαντικούς λόγους και δεν σηκωνόμαστε για τον όρθρο; Το πρόβλημα είναι ποιμαντικό. Όταν δεν έχουμε μάθει να ξυπνάμε νωρίς πριν τις δουλειές μας για να κάνουμε την προσευχή μας, υπάρχει περίπτωση να το κάνουμε αυτό για να προσευχηθούμε στο ναό;

Ως προς τις βραδυνές express, ψεκάστε σκουπίστε τελειώσατε, ουδέν σχόλιον. Ούτε νηστεία προ Θ. Κοινωνίας ούτε τίποτα. Το ξεφτιλίσαμε το πράγμα.

Λωρίτου Ελένη
Τό μοναστήρι της Σουρωτής, όπου βρίσκεται ο τάφος

του Αγίου Παισίου, τελεί την Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία ως αγρυπνία 9.00-3.00 και μάλιστα με απαραίτητη είσοδο στις 9.00. Ύστερα κλείνουν οι πόρτες. Έχουν τους λόγους τους γι’ αυτό. Γιατί πρέπει να έχουμε αυτή την μονοσήμαντη αντιμετώπιση του θέματος; Γιατί σε κάθε μεγαλούπολη ή σε κάθε επαρχιακή πόλη να μην καθιερώνονται εναλλακτικές; Οι χώροι και τα παρεκκλήσια υπάρχουν, επάρκεια παπάδων υπάρχει, ψαλτάδες και λαρύγγια, νέα παιδιά, που αναζητούν ένα ψαλτήρι αμειβόμενοι πολύ καλώς, η διακονία του ψάλτη πρέπει να είναι θεσμός - ή ερασιτεχνικώς υπάρχουν, η αγάπη του κόσμου για τις κατανυκτικές βραδυνές ακολουθίες υπάρχει. Κατά την γνώμη μου θα έπρεπε να έχει καθιερωθεί, σε κεντρικό Ναό κάθε πόλης να γίνονται συχνές αγρυπνίες, προσεγμένες με κάθε μεγαλοπρέπεια, ακόμα και Κυριακάτικες. Τώρα θα μου πεί κανείς από φαί που δεν τρως τι σε ενδιαφέρει; Άντε και θα το κάνουν στον μητροπολιτικό του αγίου Νικολάου, θα πας; Σίγουρα με τους προσκυνημένους παπάδες που έχουμε η εκκλησία δεν πάει μπροστά. Στον Άγιο Νικόλαο δεν θα πάω, πάντως όχι από δική μου υπαιτιότητα, στον ναό της Αναλήψεως όλο και κάποιος θα υπάρχει με ευφάνταστους νεωτερισμούς για να σε εκνευρίζει κ.ο.κ.. Τα πράγματα δυστυχώς δεν προβλέπεται να καλυτερεύουν, αλλά όλο και χειρότερα θα γίνονται. Δέν υπάρχει τίποτα που να μας εγγυάται ότι αύριο θα μπορούμε να πατάμε το ποδαράκι μας στους καθεστωτικούς (θού Κύριε!, από ανθρώπινης πλευράς) ναούς, είτε πρόκειται για βραδυνές, είτε για πρωινές θείες ακολουθίες. Δηλαδή με δυό λόγια υπάρχουν πολύ ουσιαστικότερα προβλήματα, απλά εδώ κάναμε λόγο για το θέμα των Ιερών Ακολουθιών και μάλιστα της Κυριακάτικης Θείας Λειτουργίας και με το κατά πόσον αυτή είναι στερεότυπα συνδεδεμένη με τον καθιερωμένο χρόνο που έχουμε συνηθίσει

Με ότι είπα θέλω να επισημάνω ότι είναι ανάγκη να

προσαρμόσουμε την θεία λατρεία στις ανάγκες και συνήθειες των ανθρώπων, ώστε να υπηρετείται το ποιμαντικό συμφέρον. Καθόλου δεν αμφισβητώ ότι η ημέρα του Κυρίου, η Κυριακή, σφραγίζεται και παίρνει το χρώμα της από την Θεία λατρεία, ότι το κέντρο της είναι η θεία Λειτουργία και η αργία ώστε να υπηρετείται η αφιέρωση της ημέρας στον Θεό και με άλλες ευκαιρίες όπως είναι το κήρυγμα του θείου Λόγου, όπου ο ναός γίνεται μία πνευματική κυψέλη. Με τόση νοσταλγία θυμόμαστε τά μαθήματα του π. Αθανασίου Μυτηλιναίου στη Λάρισα! Όταν λέω να μην τελειώνει η Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία στις 9.30 αυτό εννοώ. Αν στην Ελλάδα το καλοκαίρι έχουμε καύσωνες, δεν είναι κακό να κάνουμε αγρυπνίες.

Ζητώ συγγνώμη αν διετύπωσα κάτι το ανάρμοστο. Σίγουρα όταν πρόκειται ως εκκλησία να υιοθετήσουμε κάποια τροποποίηση των καθιερωμένων, πρέπει αυτό να γίνεται με μεγάλη προσοχή και όχι με νεωτεριστικό πνεύμα, αλλά να είναι ενταγμένο στο εκκλησιαστικό πνεύμα και βίωμα δηλαδή να είναι εκδήλωση του εκκλησιαστικού βιώματος.

Andreas
Με τις βραδυνές ημιαγρυπνίες είναι ευκαιρία να μάθουμε σε Ελλάδα και Κύπρο να τελούμε σωστά και πλήρως τον όρθρο. Και ειδικά όταν δεν πρόκειται για εορτάσιμες μέρες. Λαμπρή ευκαιρία να ειπωθούν οι ωδές και η ξεχασμένη παρακλητική ως διέταξαν οι άγιοι πατέρες στο τυπικό της Εκκλησίας. Φαντάζομαι μια ημι-αγρυπνία που ξεκινά με έναν τέτοιο όρθρο στις 10 και τελειώνει 1:30. Ότι πρέπει. Στις ωδές αν θέλεις κοιμάσαι και λίγο :).

Λωρίτου Ελένη
Αγαπητέ Γεράσιμε, στην ουσία δεν διαφωνώ με ότι

λες και με το πνεύμα που το λες, δηλαδή ότι πρέπει κανείς νά καταβάλει κόπο και να προσαρμοζόμαστε εμείς στο πρόγραμμα της Εκκλησίας και όχι το αντίθετο. Διαφωνώ, όμως, ότι μία αγρυπνία των κοντά 6 ωρών ή ακόμα και λιγότερο είναι express και γίνεται χάριν προχειρότητος. Γιατί δεν μπορεί κανείς να νηστέψει, μήπως δέν νηστεύουμε για τις προηγιασμένες της Μ. Σαρακοστής; Στην πράξη express καταλήγουν να γίνονται οι πρωινές. Και βέβαια δέν μιλάμε για κατάργηση των πρωινών, αλλά για εναλλακτικές. Βλέπουμε τις οικογένειες και μάλιστα τις πολύτεκνες, πρέπει να ντύσουν τόσα ποδαράκια και τόσα χεράκια, να χτενίσουν τόσα κεφαλάκια, να φορέσουν τόσα παπουτσάκια. Κύριε ελέησον! Θα μου πεις το ίδιο γίνεται κάθε πρωί για να πάνε στο σχολείο. Άλλωστε μίλησα για λίγη καθυστέρηση, να μην τελειώνει το καλοκαίρι στις 9.30 λες και οι παπάδες βιάζονται να τα μαζέψουν. Δηλαδή τι θα γίνει αν τελειώσει στις 11.00 και όχι μόνο όταν είναι αρχιερατική. Τέλος πάντων, υπάρχουν άνθρωποι πρωινοί που ξυπνάνε στις 5.00 και άλλοι που κοιμούνται στίς 5.00. Για νά μιλήσουμε πρακτικά η συνήθεια των βραδυνών ακολουθιών δεν είναι κάτι ξένο προς την εκκλησιαστική πρακτική. Το ερώτημά μας είναι, γιατί μέσα σε μία πόλη να μην γίνονται και βραδυνές, είτε για ουσιαστικούς λόγους, είτε απλά για ψυχολογικούς, εάν κάποιος πνευματικός κύκλος νέων με αυτό τον τρόπο εξυπηρετείται, είπα ψυχολογικά και όχι γκομενικά, εάν αυτά τα φαινόμενα σε κάποιους χώρους προωθούνται. Είναι και η Εκκλησία ένα πεδίο δράσης για το σπόρ! Είναι ανάγκη νά γίνουν γάμοι έ! και να γεννηθούν παιδιά. Έχεις δει κάτι μαμάδες να κινούνται στους χώρους με ένα άγχος να !; Ανθρώπινα πράγματα ! Όσο όμως και αν είναι πράγματα της ζωής δεν μπορούν να γίνονται κριτήρια. 

Από αυτό το σημείο όμως μέχρι να δημιουργούμε

στον άνθρωπο κάθε ηλικίας μία ψυχολογική άνεση, υπάρχει μία απόσταση. Νομίζω ότι υπάρχουν κάποια περιθώρια προσαρμογής που δεν είναι μεμπτά, αρκεί να μην καταστρατηγούνται κάποια δεδομένα που είναι απαραβίαστα και πάμε στην αυθαιρεσία. Το θέμα είναι ότι βλέπουμε τους επισκόπους να μην προβληματίζονται για προσαρμογές που εξυπηρετούν πραγματικές ανάγκες, αλλά να επινοούν νεωτερισμούς που από κανέναν δεν έχουν τεθεί, παρά μόνον επιβάλλονται άνωθεν όπως είναι η "λειτουργική μεταρρύθμιση" με μεταφράσεις των εκκλησιαστικών κειμένων κ.τ.λ. τάχα για να έρθουν οι νέοι στην εκκλησία και σιγά μην τους ένοιαξε! Είχαν μία σκορδοκαίλα! Τους συμβουλεύουμε να φοράνε επάνω τους σκόρδα μην τους ματιάσουμε για ποιμένες!