ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΚΥΘΗΡΩΝ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΕΟΜΗΝΙΑ

ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΚΥΘΗΡΩΝ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΕΟΜΗΝΙΑ

=====

Ἄς εἶναι εὐλογημένη ἡ ἀρχομένη ἱερά περίοδος τῆς νηστείας τοῦ Δεκαπενταυγούστου, μέ τήν Χάριν τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τήν προστασίαν καί σκέπην τῆς Πανάγνου Θεομήτορος. 

Μέσα εἰς τόν φυσικόν καύσωνα τοῦ θέρους ἄς ποθήσωμε καί ἀναζητήσωμε τήν δροσιά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί τήν αὔρα τῆς Θείας Χάριτος. Μέ τήν διπλῆ νηστεία, τήν σωματική καί τήν πνευματική. Μέ τήν ἀπάρνησι τῆς ζωῆς τῆς ἁμαρτίας καί τῆς ἀποστασίας ἀπό τόν Θεῖο νόμο. Μέ τήν βαθειά καί ἀληθινή μετάνοια καί τήν συνειδητή προσέγγισι καί ἐφαρμογή τοῦ Θείου θελήματος. Μέ τήν θεοδίδακτη ἀγάπη πρός τόν Θεόν, τόν πλησίον μας καί τόν ἐχθρόν μας ἀκόμη. Μέ τήν ἐν Χριστῷ ἑνότητα κάι τήν ἐν τῇ Ἁγίᾳ τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίᾳ Ἁγιοπνευματική μας κοινωνία.

Τό μήνυμα τῆς ἀληθινῆς μετανοίας καί τῆς ἐπιστροφῆς εἰς τόν Κύριον καί Θεόν μας εἶναι ἐπίκαιρο καί ἐπιτακτικό σήμερα, παρά ποτέ ἄλλοτε. Εἶναι ἡ μόνη διέξοδος ἀπό τό ἀδιέξοδο τῆς ἀμετανόητης καί ἀποστατημένης ἀπό τόν Πανάγιο Θεό ζωῆς.

Ὅλους μᾶς κατέθλιψαν καί σέ ἐθνικό πένθος ἐβύθισαν τήν πατρίδα μας τά δραματικά γεγονότα τῶν προσφάτων πυρκαϊῶν μέ τίς ἐννέα περίπου δεκάδες τῶν ἀπανθρακωμένων ἀδελφῶν μας καί τούς πάρα πολλούς σοβαρά κινδυνεύοντας συνανθρώπους μας, ἀλλά καί τούς βαθειά πληγωμένους οἰκείους καί συγγενεῖς των, τούς ὁποίους συμμεριζόμεθα ἀπόλυτα καί συλλυπούμεθα θερμά. Αἰφνίδιος καί πικρός θάνατος ἀθώων ἀνθρώπων καί μάλιστα μικρῶν παιδιῶν. Καταστροφές οἰκισμῶν καί δενδροφυτευμένων περιοχῶν. Ἀπώλειες σπιτιῶν καί ὁλοκλήρων περιουσιῶν. Ἄν ὑπῆρχε ἡ ἐπιβαλλόμενη προσοχή καί ἐπαγρύπνησις γιά τά κοινά, ὁ σεβασμός τῆς ζωῆς καί τῆς περιουσίας τῶν ἄλλων, ἡ ἀγάπη πρός τήν ὡραιότατη δημιουργία τοῦ Θεοῦ καί πρός τήν ἰδιαίτερα προικισμένη ἀπό φυσικές καλλονές πατρίδα μας, δέν θά εἴχαμε τέτοια καί παρόμοια φαινόμενα βιβλικῶν καταστροφῶν.

Ἡ ἁμαρτία, ἡ ποικιλόμορφη ἁμαρτία καί ἡ ἀποστασία ἀπό τό «ἀγαθόν καί εὐάρεστον καί τέλειον θέλημα τοῦ Θεοῦ» εἶναι ἡ πηγή ὅλων τῶν κακῶν.

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΕΤΑΝΟΙΑ

_______

Ἄς ἀφήσωμε τόν μέγαν καί θεοφώτιστον τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας Πατέρα, τόν ἅγιον Ἰωάννην τόν Χρυσόστομον, νά μᾶς διαφωτίσῃ πνευματικά δι’ αὐτήν (παραθέτουμε τά σχετικά χωρία σέ μετάφρασι).

1.) «Ἕνα μόνο ἄς θεωροῦμε φοβερό, τήν ἁμαρτία καί τό νά προσκρούσωμε στό θέλημα τοῦ Θεοῦ» (Ε.Π.Ε. 21, 24).

2.) «Ἡ ἁμαρτία προκαλεῖ τήν ἀπιστία. Ὅπως ἡ ἀπιστία γεννάει τήν κακή ζωή, ἔτσι καί ἡ ψυχή, ὅταν βυθισθῇ μέσα στά κακά, περιφρονεῖ τά πάντα. Ὅταν ὅμως τά περιφρονήσῃ, δέν δέχεται οὔτε τήν πίστι, ὥστε ν’ ἀπαλλαγῇ ἀπό τόν φόβο» (Ε.Π.Ε. 24, 354).

3.) «Τέτοια εἶναι ἡ ἁμαρτία. Δέν διαφέρει καθόλου ἀπό τήν πανοῦκλα, διότι δέν διαφθείρει πρῶτα τόν ἀέρα καί μετά τά σώματα, ἀλλά εἰσορμᾶ ἀμέσως εἰς τήν ψυχήν» (Ε.Π.Ε. 24, 572).

4.) «Νά σβήσωμε τήν πυρκαϊά τῶν ἁμαρτημάτων, ὄχι μέ πολλά νερά, ἀλλά μέ ὀλίγα δάκρυα. Εἶναι μεγάλη ἡ φωτιά τῆς ἁμαρτίας, ἀλλά μέ ὀλίγα δάκρυα σβήνει. Διότι τό δάκρυ σβήνει τήν πυρκαϊά τῶν ἁμαρτημάτων καί καθαρίζει τήν δυσωδία τῆς ἁμαρτίας» (Ε.Π.Ε. 30, 266).

5.) «Ἄν ἦταν μόνη της ἡ μετάνοια, εἶναι εὔλογο νά τήν φοβᾶσαι. Ἀλλά δέν εἶναι μόνη. Εἶναι συνδεδεμένη μέ τήν φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτό νά ἔχῃς θάρρος» (Ε.Π.Ε. 30, 288).

6.) «Δέν ὑπάρχει τόσο μεγάλο ἁμάρτημα, τό ὁποῖο νά ἠμπορῇ νά νικήσῃ τήν γενναιοδωρία τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ» (Ε.Π.Ε. 30, 342).

7.) «Ἕνα φοβᾶμαι μόνο, τήν ἁμαρτία… Ἄνθρωπος δέν ἠμπορεῖ νά σέ βλάψῃ, ἄν δέν βλάψῃς ἐσύ τόν ἑαυτό σου» (Ε.Π.Ε. 33, 116).

Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος, ὁ χρυσορρήμων αὐτός ἅγιος Πατήρ τῆς Ἐκκλησίας μας, θεωρεῖ ὡς πηγήν τῶν κακῶν καί συμφορῶν τήν ἀμετανόητη ἁμαρτία καί ὡς λύσιν τῶν δεινῶν καί πολυομβρίαν τῶν ἀγαθῶν τήν μετάνοιαν. Μετάνοιαν καί προσωπικήν καί γενικήν τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ. «Ἡμάρτομεν, ἠνομήσαμεν, ἠδικήσαμεν ἐνώπιόν Σου, οὐδέ συνετηρήσαμεν, οὐδέ ἐποιήσαμεν, καθώς ἐνετείλω ἡμῖν…» (Εἱρμός ζ’ ᾠδῆς τοῦ Μεγάλου Κανόνος). Ὁ Ἱερός Κλῆρος μέ τούς Μοναχούς καί πρῶτον τόν Ἐπίσκοπον δέεται ἐν μετανοίᾳ «ὑπέρ τῶν ἰδίων ἁμαρτημάτων καί τῶν τοῦ λαοῦ ἀγνοημάτων». Ὁ λαός τοῦ Θεοῦ, ἄρχοντες καί ἀρχόμενοι, ζητεῖ ἐν μετανοίᾳ τό ἔλεος καί τήν Χάριν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Η ΑΣΕΒΕΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΟΜΙΑ ΠΛΕΟΝΑΖΟΥΝ

________

Ἡ ἀσέβεια καί ἡ ἀνομία πλεονάζουν εἰς τούς χαλεπούς καιρούς μας. 

Ἀσέβεια πρός τόν Θεῖον Δημιουργόν μας. 

Ἀσέβεια πρός τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. 

Ἀσέβεια πρός τάς ἱεράς παραδόσεις μας, τούς θείους καί ἱερούς Κανόνας καί τούς δογματικούς ὅρους τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν καί Τοπικῶν Συνόδων. 

Ἀσέβεια πρός τό ἱερώτατον σύμβολον τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ, τό ὁποῖον, ὀλίγας ἡμέρας πρός τῆς καταστροφικῆς πυρκαϊᾶς εἰς παλλαϊκήν συναυλίαν, εἰς προάστιον τῶν Ἀθηνῶν ἐρρίφθη κατά γῆς καί ἀτιμάσθηκε, ἐνῶ χειροκροτοῦσαν χιλιάδες ἀκροατῶν!!! 

Ἀσέβεια πρός τόν Ἱερόν Κλῆρον. 

Ἀσέβεια πρός τούς γονεῖς καί διδασκάλους. 

Ἀσέβεια πρός τούς ἄρχοντες καί τήν συντεταγμένη πολιτεία, τούς νόμους καί τά νομικά θεσπίσματα. 

Ἀσέβεια… ἀσέβεια.

ΑΝΑΓΚΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ

________

Χρειάζεται καί εἶναι ἀπαραίτητη δι’ ὅλους μας, Κληρικούς παντός βαθμοῦ, Μοναχούς καί λαϊκούς Χριστιανούς, ἡ μετάνοια, ἡ σωτήριος μετάνοια. 

Μετάνοια διά τήν σκληρότητα καί ἀμετανοησία μας. 

Μετάνοια διά τήν περιφρόνησιν καί καταπάτησιν τοῦ Θείου Νόμου καί τῶν θείων ἐντολῶν. 

Μετάνοια διά τήν ἄρνησιν τοῦ Θείου θελήματος καί τήν στοίχησιν μέ τό ἁμαρτωλό καί κοσμικό φρόνημά μας. 

Μετάνοια διά τήν παράβασιν τῶν Ἱερῶν Κανόνων, οἱ ὁποῖοι προβλέπουν ἄρνησιν τῆς συμπροσευχῆς καί ἐπιβολήν τοῦ ἐπιτιμίου τῆς ἀκοινωνησίας εἰς τόν Κληρικόν, ὁ ὁποῖος συμπροσεύχεται καί κοινωνεῖ μετά τῶν ἐκκλησιαστικῶς ἀκοινωνήτων (αἱρετικῶν, ἑτεροθρήσκων, κακοδόξων καί σχισματικῶν). 

Μετάνοια διά τήν ψυχρότητα τῆς καρδίας μας καί τήν μή συνειδητή συμμετοχή εἰς τήν λατρευτικήν καί μυστηριακήν ζωήν τῆς Ἐκκλησίας μας. 

Μετάνοια διά τήν περιφρόνησιν τῶν θείων Μυστηρίων, καί μάλιστα τοῦ ἱερωτάτου Μυστηρίου τοῦ Γάμου, ὅταν ὀρθόδοξοι χριστιανοί ἐπιλέγουν τόν «πολιτικό» καλούμενο γάμο, τά σύμφωνα συμβιώσεως ἑτεροφύλων ἤ ὁμοφύλων προσώπων ἤ τήν ἐλεύθερη συμβίωσι.

Μετάνοια διά τά φρικτά διαζύγια καί τά εἰς βάρος τῶν τέκνων ἀδικήματα. 

Μετάνοια διά τά ἐγκλήματα τῶν ἐκτρώσεων καί τούς ποταμούς τῶν αἱμάτων τῶν ἀγέννητων παιδιῶν ἀπό τάς ἀρχάς τῆς δεκαετίας τοῦ 80, ἀφ’ ὅτου αὐτές ἐνομιμοποιήθησαν. 

Μετάνοια διά τούς ἀπό τήν ἐποχή ἐκείνη καί μέχρι σήμερα ἀντιχριστιανικούς καί ἀντιβαίνοντας εἰς τό Σύνταγμα καί τήν ἀνθρώπινη ὀντολογία καί φυσιολογία νόμους. 

Μετάνοια διά τόν πνευματικό ἀποπροσανατολισμό τῆς μαθητιώσης νεολαίας μέ τήν σύγχυσι καί πολυθρησκευτικότητα, πού καλλιεργοῦνται μέ τά νέα προγράμματα σπουδῶν στό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν. Μετάνοια... μετάνοια.

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΝΑ ΚΗΡΥΞΕΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑ

_______

Ὡς ἐλάχιστος καί τῆς μικροτέρας Θεοσώστου Ἐπαρχίας Ἐπίσκοπος ταπεινῶς φρονῶ καί ἀπευθυνόμενος εὐσεβάστως πρός ἅπαντας τούς Ὀρθοδόξους Προκαθημένους καί συνεπισκόπους μου παρακαλῶ θερμότατα, ὅπως ἐκτιμῶντες τούς ὡς ἄνω πνευματικούς λόγους κηρύξουν κατά τήν ἔμφρονα κρίσιν των μετάνοιαν, γενικήν καί προσωπικήν μετάνοιαν διά τήν ὑπέρβασιν τοῦ προβαλλομένου πνευματικοῦ ἀδιεξόδου καί τήν εὐκταίαν παλινδρόμησιν τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστεπωνύμου Πληρώματος πρός τήν σωτήριον ὁδόν τῆς μετανοίας καί τῆς ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ζωῆς.

Δέν ἀγνοοῦμε, πρός Θεοῦ, τό πέλαγος καί τόν ὠκεανό τῆς Θείας Ἀγάπης, ἀλλά καί δέν λησμονοῦμε καί τήν δικαιοσύνην τοῦ Θεοῦ, τήν λειτουργίαν τῶν πνευματικῶν νόμων. Ὁ φιλάνθρωπος Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, ὁ ὁποῖος ἐδήλωσε κατά τήν πρώτην ἐπίγεια ἔλευσίν Του ὅτι δέν ἦλθε νά κρίνῃ τόν κόσμο, ἀλλά διά νά σώσῃ τόν κόσμο, ὁ ἴδιος ὁ Χριστός «καί πάλιν ἐρχόμενος μετά δόξης (θά κρίνη ) ζῶντας καί νεκρούς». Διά τίς ἀμετανόητες ἁμαρτίες καί τήν πλεονάζουσαν ἀνομίαν ἐνίοτε ὁ Πανάγαθος Κύριος καί Θεός μας ἀποσύρει παιδαγωγικά τήν Χάριν καί τό ἔλεός Του, ἐπιζητῶν τήν ἀληθινή μετάνοια τοῦ λαοῦ.

Εὔχομαι εἰς ἐμαυτόν καί πρός ὅλους σας νά πνεύσῃ εἰς τάς καρδίας μας ἡ αὔρα τοῦ Παναγίου Πνεύματος οὕτως, ὥστε μέ μετάνοια καί εὐσέβεια νά προχωρήσωμε εἰς «τόν καλόν ἀγῶνα τῆς πίστεως, ἐπιλαμβανόμενοι τῆς αἰωνίου ζωῆς».

Καί ἐπί τούτοις, δεόμενος τῆς Ὑπεραγίας ἐνδόξου Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας, ὅπως μᾶς ἀξιώσῃ διά τῶν ἁγίων πρεσβειῶν της νά διέλθωμεν ἐν εἰρήνῃ καί μετανοίᾳ τήν νήστιμον καί κατανυκτικήν περίοδον τοῦ Δεκαπενταυγούστου.