ΛΕΧΘΕΝΤΑ ΚΑΙ ΠΡΑΧΘΕΝΤΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΜΑΣΟΝΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΚΥΡΟΥ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ ΛΘ΄

ΛΕΧΘΕΝΤΑ ΚΑΙ ΠΡΑΧΘΕΝΤΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΜΑΣΟΝΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΚΥΡΟΥ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ

ΛΘ΄

Του π. Ἄγγελου Ἀγγελακόπουλου

=====                                                                  

115) Κοινός ἑορτασμός τοῦ Πάσχα.

«Ἐπί τῷ ἐφετεινῷ Ἁγίῳ Πάσχᾳ ὑψοῦμεν τήν ταπεινήν ἡμῶν καρδίαν πρός τόν Θεόν τῆς Ἀναστάσεως καί διατυποῦμεν τήν ὁλόθερμον εὐχήν, ὅπως τό ταχύτερον ἀξιωθῶμεν ἅπαντες οἱ Χριστιανοί, ἵνα συνεορτάζωμεν τῇ αὐτῇ Κυριακῇ τό Πάσχα τοῦ Ἰησοῦ. Συγχρόνως δέ, ἀπευθυνόμενοι πρός ἅπαντας τούς ἀδελφούς ἡμῶν, τούς σεβασμίους ἀρχηγούς καί ποιμένας ὅλων τῶν Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν καί Ὁμολογιῶν, ὡς καί πρός ἀπαξάπαντας τούς ἐπί Γῆς Χριστιανούς, ποιούμεθα ὀμόψυχον παράκλησιν, ὅπως, ἐν πνεύματι ταπεινώσεως καί εὐθύνης, καταστήσωμεν δραστηρίως κοινόν ἡμῶν μέλημα τοῦτο: Τήν ἀναζήτησιν καί τήν ἐξεύρεσιν τοῦ τρόπου, ἵνα ἐ­φεξῆς ἡνωμένοι συνεορτάζωμεν ἐν μιᾷ καί τῇ αὐτῇ Κυριακῇ τήν μεγαλυτέραν ἑορτήν τῆς Χρι­στιανοσύνης, τό Ἅγιον Πάσχα."

(Ἐκ μηνύματός του ἐπί τῇ ἑορτῇ τοῦ Πάσχα τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν τῷ 1969. Ἴδε «Καθολική», φ. 1626, 14.4.1969).

116) Ἐπαινέτης τοῦ Πνευματισμοῦ (μα­γείας).

«Ἐνῶ ἠ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἔλαβε σαφῆ θέσιν ἀπέναντι τοῦ Πνευματισμοῦ, καί ἐπί τῇ καταγγελίᾳ, ὅτι δύο τῶν Ἱεραρχῶν εἶχον ἐμπλακῆ εἰς τά δίκτυα τοῦ Πνευματισμοῦ, διεξήγαγεν ἀνακρίσεις καί ἐκάλεσεν εἰς ἀπολογίαν τούς κατηγορουμένους, οἱ ὁποῖοι καί ἔδωκαν λίβελλον κατά τοῦ Πνευματισμοῦ, αἴφνης ἐκ Κων/πόλεως ἠκούσθη φωνή ἐπευλογούσα καί ἐνισχύουσα σφόδρα τάς τάξεις τῶν πνευματιστῶν. Καί ἡ φωνή αὐτή - τίς θά τό ἐπίστευεν; - ἦν ἡ φωνή τοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρου. Ἀλλά πῶς ἐδόθη ἡ εὐλογία; Ἰδού πῶς! Κορυφαῖος θεωρητικός διδάσκαλος τοῦ Πνευματισμοῦ ἐν Ἑλλάδι, ὁ ἰα­τρός Β. Γ. Τσινούκας, ἐξέδωκε βιβλίον ὑπό τήν ἐλκυστικήν ἐπιγραφήν: «Δέν ὑπάρχει θάνατος» (φαινόμενα ψυχικά καί πνευματικά), εἰς τό ὁ­ποίον ὑπό ἐπιστημονικήν δῆθεν μορφήν ἀναμασώνται ὅλαι αἱ πλάναι τοῦ Πνευματισμοῦ καί ἀ­μέσως ἤ ἐμμέσως προσβάλλονται τά θεμέλια τοῦ Χριστιανισμοῦ.

Τό βιβλίον τοῦτο, ὁ συγγραφεύς ἀπέστειλεν εἰς τόν Πατριάρχην. Ἀντί ἀφορισμοῦ ὁ Πατρι­άρχης, ἄκαιρον εὐγένειαν ἐπιδεικνύων ἐκεί, ἔν­θα ἔπρεπε νά πέσουν οἱ κεραυνοί ἑνός Χρυσο­στόμου, ἀπέστειλεν εἰς τόν συγγραφέα ὄχι ἁπλῶς εὐχαριστήριον ἐπιστολήν διά τήν ἀποστολήν τοῦ πνευματιστικοῦ βιβλίου, ἀλλά, παρακα­λῶ, συγχαρητήριον, ἐν τῇ ὁποίᾳ κατάπληκτοι ἀναγινώσκετε: «Μετά χαρᾶς ἐλάβομεν καί πάνυ ἠδέως διεξήλθομεν τό ύπό τῆς ἡμετέρας ἀγα­πητῆς ἐντιμότητος ἀποσταλέν ἡμῖν ἀντίτυπον τοῦ ἔργου αὐτῆς «Δέν ὑπάρχει θάνατος». Εὐχαριστοῦντες θερμῶς διά τήν πρόφρονα ἀποστολήν, συγχαίρομεν ἐγκαρδίως τῇ ὑμετέρᾳ ἐντιμότητι διά τήν τοιούτου περισπουδάστου ἔργου συγγραφήν, καί εὐχόμεθα, ὅπως ὁ Ὕψιστος δαψιλῶς ἐνισχύη αὐτήν εἰς συνέχισιν ἐπί ὅ,τι μήκιστον τῶν ἐν τῷ πεδίῳ τῶν γραμμάτων δοκίμων καί ἀγλαοκάρπων ἐπιδόσεων αὐτῆς»!! Ὁ κορυφαῖος ὀπαδός καί συγγραφεύς τοῦ Πνευματισμοῦ (μα­γείας δηλ.), ἐπαινεῖται, εὐλογεῖται, πολυχρονίζεται διά Πατριαρχικοῦ γράμματος»!

(Ἴδε «Χριστιανική Σπίθα», φ. 148/Ὀκτ. 1953).

(Συνεχίζεται)